Марко

6 Откако замина оттаму, отиде во својот роден крај, а со него беа и неговите ученици. 2 Кога дојде сабат, почна да поучува во синагогата. Повеќето од оние што го слушаа беа восхитени, па рекоа: „Од каде овој човек ги знае сите тие работи? Од каде му е таквата мудрост и кој му дал моќ да прави такви чуда? 3 Не е ли ова дрводелецот, синот на Марија и братот на Јаков, Јосиф, Јуда и Симон? И не се ли неговите сестри овде со нас?“ И не сакаа да веруваат во него. 4 А Исус им рече: „Пророкот е почитуван секаде, освен во својот роден крај и меѓу своите роднини и во својот дом“. 5 Затоа, таму не направи никакво друго чудо, освен што излекува* неколкумина болни. 6 И се чудеше што немаа вера. Потоа ги обиколуваше селата што беа наоколу и ги поучуваше луѓето.

7 Тогаш ги повика 12-те апостоли и почна да ги испраќа двајца по двајца и им даде власт над нечистите духови. 8 И им заповеда да не носат ништо за по пат — ни леб, ни торба, ни пари во појасите — освен стап, 9 да не земаат со себе уште по една облека,* туку да си обујат сандали. 10 Уште им рече: „Во која куќа и да влезете, останете таму сѐ додека не си заминете од тој крај. 11 А ако во некој крај не ве примат и не ве слушаат, кога ќе заминувате оттаму, истресете си го правот од нозете, со што ќе покажете дека сте ги предупредиле“. 12 Така тргнаа и им проповедаа на луѓето дека треба да се покаат. 13 Истеруваа многу демони, мачкаа со масло мнозина болни и ги лекуваа.

14 А цар Ирод слушна за тоа, бидејќи името на Исус стана познато и луѓето зборуваа: „Тоа е Јован Крстител, кој воскреснал од мртвите, и затоа има моќ да прави чуда“. 15 Но некои велеа: „Тоа е Илија“. А други, пак: „Тоа е пророк како еден од пророците од минатото“. 16 Кога Ирод го слушна тоа, рече: „Тоа е Јован кому му ја отсеков главата, тој воскреснал“. 17 Зашто, претходно, Ирод лично нареди да го фатат Јован и да го фрлат во затвор поради Иродијада, жената на брат му Филип. Зашто, Ирод се беше оженил со неа, 18 а Јован му велеше: „Според Законот, не смееш да се ожениш за жената на својот брат“. 19 Затоа, Иродијада го мразеше и сакаше да го убие, но не можеше, 20 зашто Ирод се плашеше од Јован и го штитеше, бидејќи знаеше дека е праведен и свет човек. Секогаш кога го слушаше, Ирод не знаеше што да прави со него, но сепак со задоволство го слушаше.

21 Но, Иродијада начека поволен момент кога Ирод на својот роденден приреди гозба за своите високи службеници, за илјаданачалниците и за најугледните луѓе од Галилеја. 22 И ќерката на Иродијада дојде и почна да танцува пред Ирод и пред неговите гости, и на сите многу им се допадна. Па царот ѝ рече на девојката: „Побарај од мене сѐ што сакаш, и ќе ти дадам“. 23 И ѝ се заколна: „Што и да побараш од мене, ќе ти дадам, па дури и да е половина од моето царство“. 24 Таа излезе и ја праша својата мајка: „Што да побарам?“ А таа ѝ одговори: „Главата на Јован Крстител“. 25 Девојката трчајќи се врати кај царот и рече: „Сакам веднаш да ми ја дадеш на послужавник главата на Јован Крстител“. 26 Царот многу се натажи, но поради заклетвата и гостите, не сакаше да ја одбие. 27 Затоа веднаш испрати еден стражар и му заповеда да ја донесе главата на Јован. И тој отиде, му ја отсече главата во затворот 28 и ја донесе на послужавник. Ѝ ја даде на девојката, а девојката ѝ ја даде на својата мајка. 29 Кога слушнаа за тоа, учениците на Јован дојдоа, го зедоа неговото тело и го погребаа.

30 Апостолите се собраа кај Исус и му раскажаа за сѐ што направиле и како го поучувале народот. 31 Тогаш тој им рече: „Дојдете со мене на едно осамено место и одморете се малку“. Зашто, многу луѓе доаѓаа и заминуваа, па немаа време ни да јадат. 32 Така заминаа со чамец на едно осамено место за да бидат сами. 33 Но, луѓето ги видоа како заминуваат и мнозина дознаа за тоа, и од сите градови побрзаа пешки и стигнаа таму пред нив. 34 А кога излезе од чамецот, ги виде насобраните луѓе, па се сожали на нив, зашто беа како овци без пастир. И почна да ги поучува за многу работи.

35 А приквечерта, неговите ученици му пријдоа и му рекоа: „Местово е пусто, а веќе е доцна. 36 Пушти ги луѓето, за да можат да отидат до околните села и да си купат нешто за јадење“. 37 Тогаш тој им рече: „Вие дајте им нешто да јадат“. А тие го прашаа: „Да одиме ли да купиме леб за 200 денарии,* па да им дадеме да јадат?“ 38 Тој им рече: „Колку леба имате? Одете и видете“. Кога проверија, рекоа: „Пет леба, а имаме и две риби“. 39 И им рече на сите да испоседнат во групи на зелената трева. 40 И седнаа во групи од по 100 и од по 50. 41 Тој ги зеде петте леба и двете риби, погледна кон небото и се помоли.* Потоа ги раскрши лебовите, и почна да им ги подава на учениците за да им ги поделат на луѓето. А и двете риби им ги раздели на сите. 42 Така сите јадеа и се наситија, 43 и кога го собраа она што остана од лебот, наполнија 12 кошници, а го собраа и она што остана од рибата. 44 А оние што јадеа од лебовите беа 5.000 мажи.

45 Веднаш потоа им рече на своите ученици да влезат во чамецот и да тргнат кон брегот на другата страна, накај Витсаида, а тој остана да ги испрати луѓето. 46 Откако се поздрави со нив, отиде на гората за да се моли. 47 Вечерта, чамецот беше среде езерото, а тој беше сам на копното. 48 Кога виде дека едвај веслаат, бидејќи пловеа спроти ветрот, кратко пред да се раздени* тргна кон нив одејќи по водата. Но изгледаше како да сака само да помине покрај нив. 49 А кога го здогледаа како оди по водата, си помислија: „Ова е привидение!“ И почнаа да викаат. 50 Зашто, сите го видоа и се уплашија. Но тој веднаш им рече: „Бидете храбри! Јас сум, не плашете се!“ 51 Тогаш влезе кај нив во чамецот, и ветрот стивна. А тие многу се зачудија, 52 бидејќи не сфатија што значеше чудото со лебовите. Нивните срца и понатаму не можеа да го разберат тоа.

53 Кога стигнаа на брегот, дојдоа во Генисарет и го закотвија чамецот во близина. 54 А штом излегоа од чамецот, луѓето го препознаа, 55 па се растрчаа низ целиот тој крај и почнаа на носилки да ги носат болните кај Исус. 56 И во секое село или град каде што ќе отидеше, луѓето ги изнесуваа болните на пазарите,* и го молеа да го допрат барем работ од неговата облека. И секој што ќе го допреше, оздравуваше.