Проповедник
1 Ова се зборови на проповедникот* — синот на Давид — кој владее како цар во Ерусалим.
2 „Бесмислено!“,* вели проповедникот.
„Колку бесмислено! Сѐ е бесмислено!“
3 Каква корист има човекот
од сета своја макотрпна работа под сонцето?
4 Едно поколение заминува, а друго доаѓа,
но земјата останува засекогаш.
5 Сонцето изгрева, па заоѓа,
и пак брзо се враќа онаму каде што изгрева.
6 Ветрот дува кон југ, па свртува кон север.
Кружи без престан — одново и одново врти во круг.
7 Сите реки се влеваат во морето, а морето сепак не се преполнува.
Реките се враќаат во своите врутоци од каде што повторно течат.
8 Сѐ е толку заморно!
И кој може да го опише сето тоа?
Очите не можат да се нагледаат
и ушите не можат да се наслушаат.
10 Има ли нешто за кое некој би можел да рече: „Еве, ова е ново“?
Тоа веќе постои одамна;
постоело уште пред да се родиме.
11 Никој не се сеќава на луѓето што живееле во дамнешни времиња.
А никој нема да се сеќава ни на оние што допрва ќе дојдат;
а и тие ќе бидат заборавени од оние што ќе дојдат по нив.
12 Јас, проповедникот, владеам како цар на Израел во Ерусалим. 13 Одлучив да ја употребам својата мудрост за да го проучам и истражам сето она што се прави под небото — целата макотрпна работа што Бог им ја дал на луѓето да ја извршуваат.
14 Го гледав сето она што се прави под сонцето,
и сфатив дека сѐ е бесмислено, сѐ е трчање по ветар!
15 Она што е криво не може да се исправи;
она што го нема не може да се изброи.
16 Тогаш си реков: „Еве, станав многу мудар, помудар од сите што беа пред мене во Ерусалим. Стекнав голема мудрост и знаење во срцето“. 17 Внимателно ја проучував мудроста, но и лудоста и безумноста. На крајот сфатив дека и тоа е трчање по ветар.
18 Бидејќи, колку е поголема мудроста, толку е поголема маката,
и колку е поголемо знаењето, толку е поголема болката.