Кога „не е битно од која страна дува ветрот“

„КОГА човек не знае кое пристаниште е неговата цел, тогаш не е битно од која страна дува ветрот.“ Овие зборови кои му се припишуваат на римскиот филозоф од првиот век, Лукиј Анеј Сенека, ја потврдуваат одамна познатата вистина: За животот да има свој правец, неопходни се цели.

Меѓутоа, честопати животот е едно бесцелно лутање. Многумина се задоволни само со тоа да можат да ги избегнуваат карпите и вировите на секојдневниот живот. Без некој утврден правец, тие стануваат како бранови кои „во еден момент ветрот ги турка напред, а веќе следниот ги враќа назад“ (Јаков 1:6, „Phillips“). За таквите луѓе „не е битно од која страна дува ветрот“.

Библијата дава примери на луѓе кои биле насочени кон одредена цел, служејќи така за пример на денешните христијани. Мојсеј ‚ја имал предвид наградата‘ (Евреите 11:26). Павле напишал: „Трчам право кон целта за да ја освојам наградата“. Тој ги охрабрил соверниците да го ‚имаат истиот овој став‘ (Филипјаните 3:14, 15, „Today’s English Version“).

Да ја имитираме верата на ваквите луѓе кои биле насочени кон целта, со нашите очи одлучно фиксирани на библиските ветувања. (Спореди Евреите 13:7.)