„Куп сведоштво“ во земјата на „Божјата планина“

АКО на некоја карта на континентот го следиш крајбрежјето на Западна Африка и одиш кон исток долж Гвинејскиот Залив, на точката каде што брегот свртува кон југ ќе го најдеш Камерун. Ако продолжиш на југ по брегот, ќе дојдеш до едно огромно пространство со црни песочни плажи. Црниот песок е последица на вулкански активности на планината Камерун.

Овој конусен, 4.070 метри висок планински врв потполно доминира со подрачјето. Кога зајдисонцето ги капе падините на планината Камерун во светлост, се создава еден спектакуларен призор од живи бои — отворено лилава, портокалова, златна и темно црвена. Морето и околните мочуришта ги одразуваат сите овие нијанси како некое огледало, правејќи скоро невозможно да се разликува небото од земјата. Лесно е да се разбере зошто анимистичките племиња од подрачјето ја нарекле планината Монго Ма Лоба, што се преведува како „Кочија на боговите“, или повообичаено „Божја планина“.

Понатаму на југ има километри од бели песочни плажи обрабени со кокосови дрвја. Освен идиличното крајбрежје, голем дел од земјата е покриен со густа екваторска шума што се простира до границата со Конго и Централноафриканската Република и на север до Нигерија и супсахарски Чад. Западниот дел од земјата е планински и го потсетува патникот на делови од Европа. Меѓутоа, жешката клима нема да ти дозволи да заборавиш дека си на чекор од екваторот. Разновидноста на неговата внатрешност наведува многу туристички водичи да го опишат Камерун како копија на Африка во мало. Овој впечаток е засилен со различните етнички групи и со преку 220-те регистрирани јазици и дијалекти.

Ако го посетиш Камерун, би можел да отседнеш во некој од големите хотели во пристаништето Дуала или, пак, во главниот град Јаунде. Но, би можел да ја пропуштиш приликата да дознаеш нешто за животот на луѓето, особено за над 24-те илјади Сведоци на Јехова кои се зафатени со градењето „куп сведоштво“ ширум оваа земја на „Божјата планина“.a Зошто не направиш едно патување низ земјата за да се запознаеш со некои од нив? Твоето истражување на оваа западноафриканска земја сигурно ќе биде богато наградено.

Со кану од издлабено дрво, со шумско такси или со велосипед?

Таму каде што стигнува до океанот, најдолгата река во Камерун, Санага, создава една огромна делта. За да ги достигнат сите жители на овој огромен регион, Јеховините сведоци честопати мораат да патуваат со кануа од издлабено дрво. Токму тоа го прават деветмина објавители на Царството од малата група во Мбиако. Двајца од нив живеат на оддалеченост од 25 километри, во селото Јојо. За да стигнат до Мбиако, потребно е силно веслање, а сепак тие секогаш се присутни на христијанските состаноци. Додека ја посетуваше оваа група, патувачкиот надгледник предложи да го прикаже видеофилмот Јеховини сведоци — организацијата зад името. Но, полесно е да се рече отколку да се стори. Каде ќе најде видеорекордер, телевизор и струја за да работат во едно такво оддалечено село?

Во текот на седмицата од посетата, некои објавители го посетија пасторот на една локална црква. На нивно изненадување, пасторот срдечно им пожела добредојде и имаа жива библиска дискусија со него. Забележувајќи дека пасторот поседува не само видеорекордер туку и електричен генератор, браќата собраа храброст да го прашаат дали би можел да им ја позајми својата опрема. Откако претходно уживаше во библиската дискусија, пасторот се согласи да помогне. Во сабота навечер, на прикажувањето дојдоа 102 лица, вклучувајќи го и пасторот и повеќето членови на неговата црква. Двајцата Сведоци од Јојо доведоа извесен број интересенти во две кануа. Не мислеа многу на тоа дека мораат да веслаат против струјата на растечката плима. Откако го видоа видеофилмот, тие беа длабоко трогнати и охрабрени и беа горди што припаѓаат на една таква величествена организација чија цел е да му оддава чест на Јехова.

За да се оди таму каде што кануата од издлабено дрво не можат да стигнат, може да се употреби шумско такси. Паркиралиштата каде што овие такси чекаат патници, секогаш вријат од живот. Помеѓу продавачите на ладна вода, продавачите на банани и носачите лесно е тотално да се збуниш. Работата на носачите е да ги земат патниците во шумските такси кои, според нив, сите се „спремни за тргнување“. Меѓутоа, „спремни“ треба да се сфати во најблагата смисла на зборот. Патниците мораат да чекаат со часови, понекогаш дури и со денови. Штом сите патници се натрупани внатре и возачот го сместил багажот, торбите со продукти, а понекогаш дури и живи кокошки и кози на кровниот багажник, шумското такси тргнува по џомбастите, правливи патеки.

Поради тоа што овој вид транспорт му здодеал, еден патувачки слуга се одлучил за независност. Сега на сите свои патувања оди со велосипед. Тој вели: „Откако се одлучив да користам велосипед за да патувам од собрание до собрание, секогаш пристигнувам навреме за посетата. Вистина, патувањето може да одземе неколку часови, но барем не морам да поминам цел ден или два чекајќи го шумското такси. За време на дождливите сезони, некои патишта скоро сосема исчезнуваат поради поплава. Мораш да ги собуеш чевлите за да ги поминеш овие предели со кал и вода. Еден ден, едниот чевел ми падна во еден поток и беше пронајден повеќе седмици подоцна кога ќерката на еден Сведок го фатила сосема случајно додека ловела риба! Среќен сум што можам повторно да го носам овој пар чевли, откако едниот чевел помина некое време со рибите. Понекогаш одам низ подрачја каде што Јеховините сведоци никогаш порано не проповедале. Селаните секогаш ме прашуваат што носам. Затоа при рака имам списанија и брошури. Секојпат кога запирам, ги нудам овие публикации темелени на Библијата и давам кратко сведоштво. Верувам дека Јехова ќе направи овие семиња на вистината да порастат“.

Длабоко во внатрешноста

Јеховините сведоци се стремат да ја споделуваат веста за Царството со други дури и длабоко во срцето на Камерун, во селата што се сокриени длабоко во шумата. Тоа изискува огромен напор, но резултатите го радуваат срцето.

Мари, полновремен слуга, започнала библиска студија со едно девојче по име Арлет. На крајот од првата студија, Мари ја прашала Арлет дали би ја придружувала до вратата, како што е обичај во овој дел од Африка. Меѓутоа, девојчето објаснило дека едвај може да оди поради болки во стапалата. Стапалата на Арлет ѝ биле инфицирани со еден вид болва, чијашто женка се закопува во месото, предизвикувајќи чиреви. Мари смело ги отстранила болвите една по една. Подоцна, таа исто така дознала дека ова девојче ноќе било измачувано од демони. Мари стрпливо објаснила како да се стави својата доверба во Јехова, особено ако во молитва гласно се повикува неговото име (Изреки 18:11).

Арлет брзо напредувала. Отпрвин, нејзиното семејство не гледало ништо лошо во студијата поради забележливиот напредок што го правела и физички и интелектуално. Но, кога сфатиле дека таа сака да стане Јеховин сведок, ѝ забраниле да ја продолжи студијата. По три седмици, мајка ѝ на Арлет, увидувајќи колку била вознемирена ќерка ѝ, контактирала со Мари и ја замолила да ја продолжи студијата.

Кога дошло времето да присуствува на еден покраински состанок, Мари платила еден возач да ја зема Арлет двата дена. Меѓутоа, возачот одбил да оди горе до домот на Арлет, бидејќи заклучил дека патеката што води до патот е непроодна. Па така Мари успеала да го донесе девојчето до патот. Јехова, секако, ги благословил овие напори. Денес Арлет присуствува на сите собраниски состаноци. За да ѝ помогне во ова, Мари неуморно оди да ја донесе. Заедно, тие пешачат по 75 минути во еден правец. Поради тоа што неделниот состанок започнува во 8.30 часот, Мари мора да тргне од дома во 6.30; па сепак, тие успеваат да стигнат навреме. Арлет се надева наскоро да го симболизира своето предание со крштавање во вода. Мари наведува: „Секој кој не ја видел кога започна да проучува, не може да си замисли колку многу таа се промени. Многу му благодарам на Јехова за начинот на кој ја благослови“. Мари сигурно претставува убав пример за самопожртвувана љубов.

Далеку горе на север

Северен Камерун е полн со контрасти и изненадувања. За време на дождовната сезона, тој се претвора во една огромна, бујна градина. Но, кога ќе надвие жешкото сонце, тревата свенува. На пладне, кога сонцето е во својот зенит и е тешко да се најде сенка, овците ќе се стиснат покрај куќните ѕидови од црвена кал. Среде песокот и сувата трева, единствените остатоци од зеленило се неколкуте лисја на дрвјата баобаб. Иако не се толку големи колку нивните братучеди во екваторската шума, тие се исто толку отпорни. Нивната способност да издржат сурова околина добро ја илустрира ревноста и храброста на неколкумината Сведоци кои отишле да живеат во овој регион со цел да ја пуштат да светли светлината на вистината.

Некои собранија во ова подрачје меѓусебно се одделени по 500—800 километри, а чувството на изолираност е многу реално. Но, таму постои голем интерес. Сведоците од други подрачја се преселуваат овде за да помогнат. За да бидат делотворни во службата, мораат да научат фуфулде, еден локален дијалект.

Еден Сведок од Гаруа одлучил да помине неколку дена во проповедање во своето домородечко село, оддалечено околу 160 километри. Нашол извесен интерес, но високите трошоци за превоз го спречиле редовно да навраќа. По неколку седмици, Сведокот добил писмо од еден од интересентите, молејќи го да дојде и да ги посети пак. Поради тоа што сѐ уште му недостасувале пари за патувањето, тој не бил во состојба да оди. Замислете си колку само бил изненаден Сведокот кога лицето се појавило во неговиот дом во Гаруа за да го информира дека десетмина луѓе во селото чекаат на неговата посета!

Во едно друго село, близу границата со Чад, една група од 50 интересенти имала организирано своја сопствена библиска студија. Тие уредиле тројца од нивниот број да присуствуваат на состаноците во најблиското собрание во Чад. По враќањето, овие потоа ја воделе библиската студија со целата група. Навистина, овде добро можат да се применат Исусовите зборови: „Жетвата е голема, а работници малку; затоа помолете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата жетва“ (Матеј 9:37, 38).

Сведочење во градовите

После многу години оскудица, од пред околу две години списанијата Стражарска кула и Разбудете се! можат слободно да се набавуваат во Камерун. Постои големо одушевување и интерес за овие списанија, бидејќи многу луѓе ги читаат за прв пат. Една млада брачна двојка специјални пионери, доделени во еден од градовите, при своето прво утринско проповедање на нивното ново подрачје дале 86 списанија. Некои објавители даваат и по 250 списанија за само еден месец! Која е тајната на нивниот успех? Да се нудат списанија на секого.

Еден Сведок кој работи во една канцеларија што е отворена за јавноста, секогаш остава списанија на видно место. Една жена гледала во списанијата, но не зела ниедно. Сведокот го забележал нејзиниот интерес и ѝ понудил еден примерок што таа го зела. Бил изненаден кога ја видел како следниот ден се враќа назад. Не само што сакала да приложи за списанијата што ги зела туку побарала и уште. Зошто? Поради тоа што била жртва на силување, го избрала списанието на оваа тема. Поминала цела ноќ читајќи го одново и одново дадениот совет. Чувствувајќи се многу олеснето, посакала да дознае повеќе за Јеховините сведоци.

Дури и малите деца можат да учествуваат во ширењето на библиската порака на надеж. Кога наставникот побарал од едно шестгодишно девојче Сведок да отпее една католичка химна, тоа одбило, наведувајќи дека е Јеховин сведок. Наставникот потоа побарал да отпее една од песните на својата религија за да може да ја оцени за тоа. Таа ја избрала песната со наслов „Божјиот ветен рај“ и ја отпеала од сеќавање. Наставникот ја испрашувал, велејќи: „Ти споменуваш рај во твојата песна. Каде е тој рај?“ Девојчето ја објаснило Божјата намера дека Тој многу скоро ќе воспостави рај на Земјата. Изненаден од нејзиниот одговор, од нејзините родители ја побарал книгата што таа ја проучувала. Бил спремен да ја оцени за тоа наместо за она за што била поучувана за време на часовите по религија. Родителите му предложиле на наставникот дека, ако сака да ја оцени исправно, првин би требало самиот да проучува. Со него била започната библиска студија.

Планирате посета?

Денес во многу делови од светот луѓето се рамнодушни спрема добрата вест за Царството. Не ги интересира ниту Бог ниту Библијата. Други, пак, се парализирани од страв и едноставно одбиваат да му одговорат на каков и да е непознат на вратата. Сето ова претставува вистински предизвик за Јеховините сведоци во нивната служба. Но, колкава е само разликата во Камерун!

Проповедањето од врата до врата овде е задоволство. Наместо чукање, вообичаено е да се повика: „Конг, конг, конг“. Тогаш, однатре некој глас одговара: „Кој е?“ после кое се претставуваме како Јеховини сведоци. Обично, родителите ги замолуваат своите деца да донесат клупи и да ги постават во сенката на некое дрво, можеби некое манго дрво. Потоа се поминува пријатно време во објаснување што е Божјето Царство и што ќе стори тоа за да ја олесни жалосната состојба на човештвото.

После една токму таква дискусија, една госпоѓа го изли своето срце, велејќи: „Вознемирена сум што гледам дека вистината по која трагав не се наоѓа во религијата во која сум родена и во која остарев. Му благодарам на Бога што ми ја покажа вистината. Бев ѓакон во мојата црква. Кипот на дева Марија поминува по една седмица во домот на секој ѓакон, така што секој може да постави барања до неа. Што се однесува до мене, јас секогаш ја молев Марија да ми помогне да ја дознаам вистината. Сега Бог ми покажа дека вистината не е кај неа. Му благодарам на Јехова“.

Па така, ако еден ден почувствуваш потреба да ја доживееш силната радост што може да се има во проповедањето на добрата вест за Божјето Царство, зошто не го посетиш овој дел од Западна Африка? Освен што ќе ја откриеш „Африка во мало“, било со кану, со шумско такси или со велосипед, ќе придонесеш и за „купот сведоштво“ што се гради во земјата на „Божјата планина“.

[Фуснота]

[Извор на слика на страница 22]

Карта: Mountain High Maps® Copyright © 1995 Digital Wisdom, Inc.