Сите мораат ,од срце да ја примат речта‘!
1 Милиони луѓе ја проучуваат Библијата со Јеховините сведоци. За да се квалификуваат за вечен живот, тие мораат ‚од срце да ја примат речта‘, како што направиле оние 3.000 кои се покајале и се крстиле на Педесетница 33 н. е. (Дела 2:41, NW). Каква одговорност ни донесува ова нам денес?
2 На нашите библиски студенти треба да им помогнеме да стекнат оддаденост кон Јехова (1. Тим. 4:7—10). За таа цел, додатокот на Наша служба за Царството од јуни 1996, 20. пасус, предлага: „Во текот на студијата барај прилики да градиш ценење за Јеховините својства. Изрази ги сопствените длабоки чувства кон Бог. Помогни му на ученикот да размислува во правец да развива срдечен, личен однос со Јехова“.
3 Предизвикот со кој се соочуваме: Повеќето луѓе, под влијание на лажната религија, се задоволни со облик на обожавање кој изискува минимално време и напор и кој не бара никаква вистинска промена во нивниот начин на живот (2. Тим. 3:5). Предизвикот со кој се соочуваме е да им помогнеме на нашите библиски студенти да увидат дека вистинското обожавање вклучува повеќе отколку само да бидеме слушатели на словото на Бог. Тие мораат да го применат во својот живот она што го учат (Јак. 1:22—25). Ако нешто во нивното лично однесување не му е прифатливо на Бог, тие треба да ја увидат својата обврска да ‚се обратат‘ и да го прават она што е исправно за да му угодат (Дела 3:19). За да добијат вечен живот, тие мораат ‚силно да се напрегаат‘ и да заземат цврст став за вистината (Лука 13:24, 25, NW).
4 Кога ќе дискутирате за различните аспекти на моралот, прашај го својот библиски студент како гледа на овие работи и што треба да стори ако увиди потреба да направи промени во својот живот. Сосредоточи го неговото внимание на организацијата преку која ја учи вистината и охрабри го редовно да присуствува на собраниските состаноци (Евр. 10:25).
5 Да си поставиме за цел да го достигнеме срцето на ученикот со нашето поучување. Ќе се радуваме додека ги мотивираме новите да ја прифатат Божјата Реч од срце и да се крстат! (1. Сол. 2:13).