Исус Навин починал на 110 години, откако долго време го водел Јеховиниот народ. Сѐ додека бил жив, Израелците верно му служеле на Јехова. Но по неговата смрт, почнале да им служат на идоли исто како што правеле Ханаанците. Бидејќи Израелците не му биле послушни на Јехова, тој дозволил еден ханаански цар, кој се викал Јавин, да им прави многу лоши работи. Луѓето го молеле Јехова да им помогне. Јехова ги слушнал нивните молитви и им дал нов водач по име Варак. Тој требало да му помогне на народот повторно да почне да му служи на вистинскиот Бог.

Еден ден, пророчицата Девора го викнала Варак. Таа требало да му пренесе важна порака од Јехова. Пораката гласела: „Земи 10.000 луѓе и пресретни ја војската на Јавин кај потокот Кисон. Таму ќе го победиш Сисара, заповедникот на војската на Јавин“. Варак ѝ рекол на Девора: „Ќе одам само ако и ти дојдеш со мене“. Таа му одговорила: „Ќе дојдам. Само да знаеш, нема ти да го убиеш Сисара. Јехова ми откри дека ќе го убие една жена“.

Девора отишла со Варак и со неговата војска на планината Тавор за да се подготват за битка. Штом Сисара дознал за тоа, во долината ги собрал своите луѓе и воените коли. Девора му рекла на Варак: „Денес Јехова ќе ти даде победа!“ Варак, заедно со своите 10.000 луѓе, се спуштил од планината за да се судри со моќната војска на Сисара.

Тогаш Јехова предизвикал потокот Кисон да ја поплави долината. Тоа место станало толку калливо што воените коли на Сисара се заглавиле. Кога го видел тоа, Сисара излегол од неговата кола и почнал да бега толку брзо колку што го држеле нозете. Варак и неговата војска успеале да ја победат војската на Сисара, но Сисара им побегнал. Тој се скрил во шаторот на една жена по име Јаила. Таа му дала да пие млеко, па го покрила со ќебе. Царот бил многу уморен и веднаш заспал. Потоа Јаила тивко дошла до него и го убила со шаторски клин.

Варак тргнал да го бара Сисара. Јаила излегла од шаторот и рекла: „Влези. Човекот што го бараш е кај мене“. Кога Варак влегол внатре, го видел Сисара како лежи мртов на земјата. Потоа, Варак и Девора го фалеле Јехова пеејќи му песна за тоа што им помогнал на Израелците да ги победат своите непријатели. По оваа случка, во Израел имало мир цели 40 години.

Во Израел завладеал голем глад. Затоа, Ноемина се преселила во Моав заедно со мажот и двата сина. По некое време, мажот на Ноемина умрел. Нејзините синови се ожениле со две жени од Моав — Рут и Орфа. За жал, и синовите на Ноемина умреле.

Кога Ноемина слушнала дека во Израел пак има храна за сите, решила да се врати таму. Со неа тргнале и нејзините две снаи. Додека патувале, Ноемина им рекла: „Вие им бевте добри жени на моите синови. И мене ми бевте добри снаи. Ама сакам пак да си се омажите. Затоа, вратете се во Моав“. Но, Рут и Орфа ѝ рекле: „Ние многу те сакаме! Нема да те оставиме“. Ноемина продолжила да ги убедува да се вратат назад. На крајот, Орфа си заминала, а Рут останала со својата свекрва. Ноемина ѝ рекла: „Орфа се врати кај својот народ и кај своите богови. Оди и ти со неа и врати се во домот на својата мајка“. Но, Рут рекла: „Нема да те оставам. Твојот народ ќе биде мој народ, и твојот Бог ќе биде мој Бог“. Што мислиш, како се чувствувала Ноемина кога го чула тоа?

Рут и Ноемина стигнале во Израел во време кога се собирал јачменот. Еден ден, Рут отишла на нивата на Вооз, кој ѝ бил син на Раав, за да го собира јачменот што бил останат на нивата. Вооз чул дека таа била Моавка и дека не ја оставила својата свекрва, Ноемина. Затоа им кажал на своите работници да оставаат малку повеќе јачмен на нивата за да може Рут да го дособере.

Таа вечер, кога Рут се вратила дома, Ноемина ја прашала: „На која нива работеше денес?“ Рут ѝ одговорила: „На нивата на еден човек што се вика Вооз“. Тогаш Ноемина рекла: „Вооз ни е роднина од страната на маж ми. Остани да работиш на неговата нива со другите девојки. Таму си на сигурно“.

Рут одела на нивата на Вооз сѐ до крајот на жетвата. Вооз видел дека таа е вредна и добра жена. Во тоа време, ако еден човек умрел без синови, некој негов роднина можел да се ожени со жена му која останала вдовица. Затоа, Вооз си ја зел Рут за жена. Тие имале син, кого го нарекле Овид и кој подоцна станал дедо на цар Давид. Пријателките на Ноемина многу се радувале. Тие ѝ рекле: „Прво Јехова ти ја даде Рут, која беше многу добра со тебе, а сега ти даде и внуче. Колку е добар Јехова!“