പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ“പുത്തൻ ധാർമി​കത” അവയെ പുറന്ത​ള്ളു​ന്നു​വോ?

‘നൻമെക്കു തിൻമ എന്നു പേർ പറകയും വെളി​ച്ചത്തെ ഇരുട്ടും മധുരത്തെ കൈപ്പും ആക്കുക​യും ചെയ്യു​ന്ന​വർക്കു അയ്യോ കഷ്ടം.’—യെശയ്യാ​വു 5:20.

ഇരുപ​താം നൂററാ​ണ്ടിൽ പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾക്കും ധാർമി​ക​ത​കൾക്കും അടിമു​ടി മാററം​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. രണ്ടു ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ങ്ങളെ തുടർന്നു വന്ന പതിറ​റാ​ണ്ടു​കൾ പുരാതന മൂല്യ വ്യവസ്ഥ​കളെ പഴഞ്ചനാ​യി വീക്ഷി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. മമനു​ഷ്യ​ന്റെ പെരു​മാ​റ​റ​ത്തി​ന്റെ​യും ശാസ്‌ത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും മേഖല​ക​ളി​ലെ മാറുന്ന നിഷ്‌ഠ​ക​ളും നവീന സിദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളും പഴയ മൂല്യങ്ങൾ മേലാൽ വിലയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​യാണ്‌ എന്ന്‌ അനേകരെ വിശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരിക്കൽ ഉയർന്ന വില കല്‌പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ അധിക​പ്പ​റ​റായ ഭാണ്ഡം എന്നപോ​ലെ മൂലയിൽത്ത​ള്ളി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരിക്കൽ ആദരി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ബൈബിൾ നിർദേ​ശങ്ങൾ പഴഞ്ച​നെന്നു പറഞ്ഞ്‌ തള്ളപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. 20-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ എന്തിനും തുനി​യുന്ന, അത്യാ​ധു​നി​ക​രു​ടെ സ്വതന്ത്ര സമുദാ​യം ഇവയെ അമിത നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യാ​ണു കണ്ടത്‌.

മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തിന്‌ ഈ വഴിത്തി​രി​വു സംഭവി​ച്ചത്‌ 1914-ൽ ആയിരു​ന്നു. 1914-നെയും 1-ാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തെ​യും സംബന്ധി​ച്ചുള്ള ചരി​ത്ര​കാ​രൻമാ​രു​ടെ എഴുത്തു​ക​ളിൽ നിറയെ 1914-നെ ചരി​ത്ര​പ്ര​ധാ​ന​മായ മാററ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വർഷ​മെ​ന്നും മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ യുഗങ്ങളെ തമ്മിൽ വേർതി​രി​ക്കുന്ന ഒരു യഥാർഥ അടയാളം എന്നും പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള അവരുടെ നിരീ​ക്ഷ​ണങ്ങൾ കാണാം. ഗർജി​ക്കുന്ന ഇരുപ​തു​കൾ യുദ്ധത്തി​ന്റെ തൊട്ടു​പി​ന്നാ​ലെ പാഞ്ഞു​വന്നു. യുദ്ധത്തി​ന്റെ വർഷങ്ങ​ളിൽ നഷ്ടമായ വിനോ​ദ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം തിരി​ച്ചു​പി​ടി​ക്കാൻ ജനങ്ങൾ ശ്രമമാ​രം​ഭി​ച്ചു. വിനോ​ദിച്ച്‌ കൂത്താ​ടു​ന്ന​തിന്‌ തങ്ങൾക്കു തടസ്സമാ​കാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ പുരാതന മൂല്യ​ങ്ങ​ളും അസൗക​ര്യ​ക​ര​മായ ധാർമിക നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളും അവർ തൂത്തെ​റി​ഞ്ഞു. ജഡിക​കാ​ര്യ​ങ്ങളെ അനുധാ​വനം ചെയ്യുന്ന ഒരു പുത്തൻ ധാർമി​കത—അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി എന്തുമാ​വാം എന്ന ഒരു സമീപനം തനിയെ തലപൊ​ക്കി. ഈ പുതിയ നിയമ​സം​ഹിത പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​ക​ളി​ലും മാററം​വ​രു​ത്തി.

ചരി​ത്ര​കാ​ര​നാ​യ ഫ്രെഡ്‌റിക്ക്‌ ലൂയിസ്‌ അലെൻ ഇതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഇപ്രകാ​രം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​കു​കയല്ല, മറിച്ച്‌—ഏതാനും വർഷ​ത്തേക്ക്‌—അവ മര്യാ​ദ​കെട്ട​വ​യാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യത്‌ . . . എന്നതാ​യി​രു​ന്നു വിപ്ലവ​ത്തി​ന്റെ മറെറാ​രു ഫലം. ആഗതമാ​കു​മ്പോ​ഴോ യാത്ര​യാ​കു​മ്പോ​ഴോ അതിഥി​കൾ ആതി​ഥേ​യ​മാ​രെ അഭിവാ​ദ്യം ചെയ്യാ​നും മനസ്സു​കാ​ട്ടാ​താ​യി . . . ഡാൻസു​ക​ളിൽ ‘ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ പ്രവേ​ശി​ക്കു’ന്നതു സ്വീകാ​ര്യ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. വിരു​ന്നു​കൾക്ക്‌ ‘താമസി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന​തും’ സിഗര​ററ്‌ കെടു​ത്താ​തെ ഇട്ടേച്ചു​പോ​കു​ന്ന​തും സിഗര​ററ്‌ ചാരം ചവിട്ടു​മെ​ത്ത​യിൽ വിതറു​ന്ന​തും ഒക്കെ ‘ഫാഷനാ​യി​ത്തീർന്നു.’ അവർക്ക്‌ ഒരു കുററ​ബോ​ധ​വും തോന്നി​യില്ല. പഴയ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം തകർക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, പുതിയവ ഒന്നും മെന​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു​മില്ല. മര്യാ​ദ​യി​ല്ലാത്ത ആളുകൾക്ക്‌ തോന്നി​യ​തു​പോ​ലെ ജീവി​ക്കാൻ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ലഭിച്ചു. യുദ്ധത്തെ തുടർന്നുള്ള ആ പത്തു വർഷം മോശ​മായ പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​ക​ളു​ടെ പതിറ​റാണ്ട്‌ എന്ന്‌ എന്നെങ്കി​ലും ഒരിക്കൽ ഉചിത​മാ​യി അറിയ​പ്പെ​ടു​മാ​യി​രി​ക്കും. . . . പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ മോശ​മാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ആ പതിറ​റാണ്ട്‌ അസന്തു​ഷ്ട​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പഴയ വ്യവസ്ഥി​തി​യോ​ടൊ​പ്പം ജീവി​തത്തെ ധന്യമാ​ക്കു​ക​യും അതിന്‌ അർഥം പകരു​ക​യും ചെയ്‌തി​രുന്ന ഒരു കൂട്ടം മൂല്യ​ങ്ങ​ളും പോയി​മ​റഞ്ഞു. അവയ്‌ക്കു പകരം കണ്ടെത്തുക എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല.”

ജീവി​ത​ത്തി​നു നഷ്ടപ്പെ​ട്ടു​പോയ ധന്യത​യും സാർഥ​ക​ത​യും വീണ്ടെ​ടു​ക്കാൻ പററിയ മൂല്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഒരിക്ക​ലും പകരമാ​യി കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ആരും അവ അന്വേ​ഷി​ച്ചു​മില്ല. ഗർജി​ക്കുന്ന ഇരുപ​തു​ക​ളു​ടെ ആവേശ​ഭ​രി​ത​മായ, എന്തുമാ​വാം എന്ന ജീവി​ത​ശൈലി ആളുകളെ ധാർമിക നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു സ്വത​ന്ത്ര​രാ​ക്കി. അത്തരം സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അവർക്കു വേണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌. അവർ ധാർമി​ക​തയെ പുറന്ത​ള്ളു​ക​യാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവർ അതിനെ ഒന്നു പുനഃ​പ​രി​ശോ​ധന നടത്തുക മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ അതിന്‌ ചില ഇളവുകൾ വരുത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ അവർ അതിന്‌ പുത്തൻ ധാർമി​കത എന്നു പേർവി​ളി​ച്ചു. അതിൽ ഓരോ​രു​ത്ത​രും അവനവനു ശരിയാ​യതു ചെയ്യുന്നു. തൻകാ​ര്യം നോക്കു​ന്നു. തന്നിഷ്ടം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു. താൻ തന്നെ തന്റെ വഴികാ​ട്ടി.

അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ അങ്ങനെ വിചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, മൂവാ​യി​രം വർഷം മുമ്പ്‌ ജ്ഞാനി​യായ ശലോ​മോൻ രാജാവ്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “സൂര്യന്നു കീഴിൽ പുതു​താ​യി യാതൊ​ന്നും ഇല്ല.” (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 1:9) ശലോ​മോ​ന്റെ കാലത്തി​നും മുമ്പ്‌ ന്യായാ​ധി​പൻമാ​രു​ടെ കാലത്ത്‌, ഇസ്രാ​യേൽമ​ക്കൾക്ക്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം അനുസ​രി​ക്കാ​നോ അനുസ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നോ ഉള്ള ഗണ്യമായ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു: “ആ കാലത്തു യിസ്രാ​യേ​ലിൽ രാജാ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു; ഓരോ​രു​ത്തൻ തനിക്കു ബോധി​ച്ച​തു​പോ​ലെ നടന്നു.” (ന്യായാ​ധി​പൻമാർ 21:25) എന്നാൽ ഭൂരി​പക്ഷം ആളുക​ളും ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം അനുസ​രി​ക്കാൻ മനസ്സു കാണി​ച്ചില്ല. ഈ രീതി​യിൽ വിതച്ച​തി​ന്റെ ഫലമായി ഇസ്രാ​യേ​ലിന്‌ നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ വർഷങ്ങ​ളിൽ ദേശീയ വിപത്തു​കൾ കൊ​യ്യേ​ണ്ടി​വന്നു. സമാന​മാ​യി, ഇന്നത്തെ രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളും നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി വേദന​യും കഷ്ടപ്പാ​ടു​മാ​ണു കൊയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അങ്ങേയ​ററം മോശ​മാ​യത്‌ വരാനി​രി​ക്കു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

പുത്തൻ ധാർമി​ക​തയെ ഏറെ വ്യക്തമാ​യി തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കുന്ന മറെറാ​രു പേരുണ്ട്‌. അത്‌ “ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗതി” (relativism) ആണ്‌. വെബ്‌സ്‌റേ​റ​ഴ്‌സ്‌ നയന്ത്‌ ന്യൂ കൊളീ​ജി​യ​ററ്‌ ഡിക്‌ഷ്‌ണറി അതിനെ ഇപ്രകാ​രം നിർവ​ചി​ക്കു​ന്നു: “ധാർമിക സത്യങ്ങൾ അവ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യുന്ന വ്യക്തി​ക​ളെ​യും സംഘങ്ങ​ളെ​യും ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന വീക്ഷണം.” ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെ പറയാം: തങ്ങൾക്കു നല്ലതായി തോന്നു​ന്നത്‌ എന്തും ധർമമാ​ണെ​ന്നാണ്‌ ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗ​തി​ക്കാ​രു​ടെ വാദം. ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗ​തി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു എഴുത്തു​കാ​രൻ ഇപ്രകാ​രം വർണിച്ചു: “ദീർഘ​നാ​ളു​ക​ളാ​യി പതുങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രുന്ന ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗതി, എഴുപ​തു​ക​ളു​ടെ ‘ഞാൻ മുമ്പൻ പതിറ​റാ​ണ്ടി’ന്റെ പ്രബല​മായ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​മാ​യി തലപൊ​ക്കി; അത്‌ എൺപതു​ക​ളി​ലെ ഇടത്തര​ക്കാ​രായ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രു​ടെ ഇടയിൽ ഇപ്പോ​ഴും വാഴുന്നു. നാം പരമ്പരാ​ഗത മൂല്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴും അധര​സേ​വനം അർപ്പി​ച്ചേ​ക്കാം. എന്നാൽ അവ പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​ക്കുന്ന കാര്യം വരു​മ്പോൾ എനിക്ക്‌ എന്തു നല്ലതെന്നു തോന്നു​ന്നു​വോ അതാണു ശരി.”

അതിൽ പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. ‘എനിക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ട​വ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ ഞാൻ അവ പാലി​ക്കും; അല്ലെങ്കിൽ ഇല്ല. നിങ്ങൾക്ക്‌ അത്‌ ഏറെ നല്ലതായി തോന്നി​യാ​ലും എനിക്കത്‌ ശരിയാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നില്ല. അത്‌ എന്റെ മൗലിക വ്യക്തി​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ നശിപ്പി​ക്കും. അത്‌ ഞാൻ ബലഹീ​ന​നാ​യി കാണ​പ്പെ​ടാൻ ഇടയാ​ക്കും. അത്‌ എന്നെ ദുർബ​ല​നും കഴിവി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നു​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കും.’ ഈ ആളുക​ളു​ടെ ഇത്തരം പെരു​മാ​ററം മര്യാ​ദ​കെട്ട ഇടപെ​ട​ലു​ക​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ മാത്രമല്ല പിന്നെ​യോ, ദിവസ​വും ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന ലളിത​മെ​ങ്കി​ലും രമ്യമായ വാക്കു​ക​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും ബാധക​മാണ്‌. ‘ദയവായി, ഞാൻ ഖേദി​ക്കു​ന്നു, എന്നോടു ക്ഷമിക്കൂ, നിങ്ങൾക്കു നന്ദി, നിങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു തരാം, ഇതാ, ഞാനി​രി​ക്കു​ന്നി​ടത്ത്‌ ഇരുന്നു​കൊ​ള്ളൂ, നിങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ആ കെട്ട്‌ ഞാനെ​ടു​ക്കാം’ തുടങ്ങിയ ശൈലി​കൾ അവയിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. ഇവയും അതു​പോ​ലെ​യുള്ള മററു ശൈലി​ക​ളും മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങളെ അയവു​ള്ള​തും സന്തുഷ്ട​വു​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കുന്ന മയമുള്ള എണ്ണകൾപോ​ലെ​യാണ്‌. എന്നാൽ ഞാൻ-ഒന്നാമൻ വാദഗ​തി​ക്കാ​രന്‌ ഒരു എതിർപ്പ്‌: ‘മററു​ള്ള​വ​രോട്‌ മര്യാദ കാട്ടി​യാൽ അത്‌ ഒന്നാമ​നാ​യുള്ള എന്റെ സ്ഥാനം നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​നെ​യും പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യും പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യി ബാധി​ക്കും.’

“‘ഇടത്തര​ക്കാ​രു​ടെ മൂല്യങ്ങൾ’ എന്ന്‌” ഇന്നു “പുച്ഛ​ത്തോ​ടെ പറയു​ന്നത്‌” തകർന്നു തരിപ്പ​ണ​മാ​യ​തി​ന്റെ കാരണം വർധിച്ച സംഘട്ട​ന​ങ്ങ​ളും കുററ​കൃ​ത്യ നടപടി​ക​ളു​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു സാമൂ​ഹി​ക​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ജെയിംസ്‌ ക്യു. വിൽസന്റെ അഭി​പ്രാ​യം. റിപ്പോർട്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം തുടരു​ന്നു: “ഈ മൂല്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ തിരോ​ധാ​ന​വും—ധാർമിക ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗ​തി​യു​ടെ വർധന​വും—ഉയർന്ന കുററ​കൃ​ത്യ നിരക്കും തമ്മിൽ പരസ്‌പരം ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.” താൻ പറഞ്ഞത്‌ എത്ര മര്യാ​ദ​കെ​ട്ട​തും ദ്രോ​ഹ​ക​ര​വു​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അതിനെ ആരെങ്കി​ലും ചോദ്യം ചെയ്‌താൽ ആ നിയ​ന്ത്ര​ണത്തെ തള്ളിക്ക​ള​യുന്ന ആധുനിക പ്രവണ​ത​യോട്‌ അതു തീർച്ച​യാ​യും ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌ മറെറാ​രു സാമൂ​ഹി​ക​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ജരെഡ്‌ റെറയ്‌ലർ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ​യാണ്‌, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ സമൂഹം ആത്മനി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തിൽനിന്ന്‌ സ്വവ്യ​ക്തി​ത്വ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​ലേക്ക്‌ ക്രമേണ മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അനേക​രും പ്രാചീന മൂല്യ​ങ്ങളെ അവ ഞെരു​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണെന്നു പറഞ്ഞ്‌ തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ആപേക്ഷി​ക​വീ​ക്ഷ​ണ​ഗ​തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ക്കു​മ്പോൾ പിന്നെ നിങ്ങളാണ്‌ നിങ്ങളു​ടെ പെരു​മാ​റ​റ​ത്തി​ന്റെ വിധി​കർത്താവ്‌. ദൈവ​മുൾപ്പെടെ മറെറ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും തീരു​മാ​ന​ങ്ങളെ അവഗണി​ക്കാൻ ഇടയാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ പിന്നെ നിങ്ങൾത​ന്നെ​യാ​ണു നിങ്ങൾക്ക്‌ നൻമ​യെ​ന്തെ​ന്നും തിൻമ​യെ​ന്തെ​ന്നും തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നത്‌, ഏദനിൽവെച്ച്‌ ആദ്യ മാനു​ഷ​ജോ​ടി ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ​തന്നെ. അവർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കല്‌പ​നയെ ധിക്കരി​ക്കു​ക​യും ശരി​യെ​ന്താണ്‌ തെറെ​റ​ന്താണ്‌ എന്ന്‌ തങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി തന്നെ സ്വയം തീരു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ദൈവ​ത്തോട്‌ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണി​ക്കു​ക​യും വിലക്ക​പ്പെട്ട ഫലം തിന്നു​ക​യും ചെയ്‌താൽ താൻ പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ സംഭവി​ക്കും എന്നു വിശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ സർപ്പം ഹവ്വായെ വഞ്ചിച്ചു. ആ കനി തിന്നാൽ “നിങ്ങളു​ടെ കണ്ണു തുറക്ക​യും നിങ്ങൾ നൻമതിൻമ​കളെ അറിയു​ന്ന​വ​രാ​യി ദൈവ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ആകയും ചെയ്യും” എന്നായി​രു​ന്നു അവൻ അവളോ​ടു പറഞ്ഞത്‌. ഹവ്വാ പഴത്തിന്റെ കുറച്ചു​ഭാ​ഗം തിന്നിട്ട്‌ ബാക്കി ആദാമി​നു കൊടു​ത്തു. അവനും തിന്നു. (ഉല്‌പത്തി 3:5, 6) ആദാമും ഹവ്വായും ഭക്ഷിക്കാം എന്ന്‌ തീരു​മാ​നി​ച്ചത്‌ അവർക്കും മക്കൾക്കും നാശത്തെ അർഥമാ​ക്കി.

രാഷ്‌ട്രീ​യ​ക്കാ​രു​ടെ​യും ബിസി​ന​സ്സു​കാ​രു​ടെ​യും കായി​ക​താ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രു​ടെ​യും ഒരു നോബൽ സമ്മാന ജേതാ​വി​ന്റെ​യും ഒരു പുരോ​ഹി​ത​ന്റെ​യും കാര്യ​ത്തിൽ കണ്ടെത്തിയ അഴിമ​തി​യെ​പ്പ​ററി നീണ്ട ഒരു സംഗ്രഹം നടത്തി​യ​ശേഷം ഒരു ലൗകിക നിരീ​ക്ഷകൻ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “തരംതാഴ്‌ന്ന ജൻമവാ​സ​ന​കളെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു നമ്മെ തടയുന്ന, പാശ്ചാത്യ സംസ്‌കാ​ര​ത്തിന്‌ പരമ്പരാ​ഗ​ത​മാ​യി ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​തെന്നു കണക്കാ​ക്കി​പ്പോ​ന്നി​രുന്ന ആന്തരിക നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആന്തരിക നൻമക​ളു​ടെ​യും നഷ്ടമാണ്‌ നാം ഇന്ന്‌ അനുഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നാണ്‌ എന്റെ വിശ്വാ​സം. ഇതിനെ ഞാൻ സ്വഭാവ പതനം എന്നു വിളി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. ഈ ചുററു​പാ​ടു​ക​ളിൽ ഉരുവി​ടു​മ്പോൾ തീർത്തും അപരി​ചി​ത​മാ​യി​ത്തന്നെ തോന്നി​യേ​ക്കാ​വുന്ന ധൈര്യം, ആദരവ്‌, കടമ, ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം, അനുകമ്പ, നാഗരി​ക​ത്വം എന്നിങ്ങനെ ഉപയോ​ഗ​ത്തിൽനി​ന്നു മൺമറഞ്ഞു പോയ പദങ്ങളെ”ക്കുറിച്ച്‌ അദ്ദേഹം സംസാ​രി​ച്ചു.

60-കളിൽ യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​ററി കാമ്പസ്സു​ക​ളിൽ ചില വിവാ​ദ​വി​ഷ​യങ്ങൾ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. ‘ദൈവ​മി​ല്ലെ​ന്നും ദൈവം മരിച്ചു​പോ​യെ​ന്നും യാതൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നും ഒരു മൂല്യ​ത്തി​നും ശ്രേഷ്‌ഠ​ത​യി​ല്ലെ​ന്നും ജീവിതം തീർത്തും നിരർഥ​ക​മാ​ണെ​ന്നും സാഹസി​ക​മായ വ്യക്തി​ത്വ​വാ​ദം കൊണ്ടു​മാ​ത്രമേ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒന്നുമി​ല്ലാ​യ്‌മയെ നേരി​ടാൻ കഴിയു​ക​യു​ള്ളൂ​വെ​ന്നും’ അനേകർ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. ഇതു കേൾക്കാത്ത താമസം, ഹിപ്പികൾ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ശൂന്യ​തയെ തരണം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നാ​യി ‘കൊ​ക്കെ​യ്‌നും മരിജ്വാ​ന​യും വലിച്ച്‌ സ്വത​ന്ത്ര​മായ ലൈം​ഗിക ബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ട്‌ ശാന്തി​യ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.’ എന്നാൽ അവർ ഒരിക്ക​ലും അതു കണ്ടെത്തി​യില്ല.

പിന്നെ​യാണ്‌ ’60-കളിൽ പരസ്യ​മായ പ്രതി​ഷേധ പ്രകട​നങ്ങൾ നടന്നത്‌. വെറും ഭ്രാന്തൻമാർ മാത്രമല്ല, അമേരി​ക്കൻ സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ​ധാ​ര​യും ആ പ്രസ്ഥാ​ന​ങ്ങളെ ആലിം​ഗനം ചെയ്‌തു. ’70-കളുടെ ഞാൻ-മുമ്പൻ പതിറ​റാ​ണ്ടി​ലേക്ക്‌ അവയെ നയിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ നാം “ഞാൻ-മുമ്പൻ പതിറ​റാണ്ട്‌” എന്നു സാമൂ​ഹിക വിമർശ​ക​നായ റേറാം വൂൾഫ്‌ വിളിച്ച ഒരു ദശകത്തി​ലേക്കു കടന്നു. അത്‌ പിന്നീട്‌ ചിലർ വിരക്തി​പൂണ്ട്‌ “അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന്റെ സുവർണ​യു​ഗം” എന്ന്‌ വിളിച്ച ’80-കളി​ലേക്ക്‌ നയിച്ചു.

ഇവയ്‌ക്കെ​ല്ലാം പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​ക​ളു​മാ​യി എന്തു ബന്ധമാ​ണു​ള്ളത്‌? ഇവയെ​ല്ലാം നിങ്ങളു​ടെ സ്വന്തം ആഗ്രഹ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒന്നാം​സ്ഥാ​നം നൽകു​ക​യാണ്‌ ചെയ്യു​ന്നത്‌. നിങ്ങളു​ടെ സ്വന്തം ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നാമതു വരു​മ്പോൾ മററു​ള്ള​വർക്ക്‌ കീഴ്‌പെ​ടു​ക​യോ മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങളെ ഒന്നാമതു വെക്കു​ക​യോ മററു​ള്ള​വ​രോട്‌ നല്ല രീതി​യിൽ പെരു​മാ​റു​ക​യോ ചെയ്യുക എളുപ്പ​മാ​യി​രി​ക്കില്ല. നിങ്ങളു​ടെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒന്നാം​സ്ഥാ​നം കൊടു​ക്കു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ യഥാർഥ​ത്തിൽ സ്വയം, തന്നെ തന്നെ ആരാധി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും ചെയ്യുക. അതു ചെയ്യുന്ന ഒരാളെ ബൈബിൾ എങ്ങനെ​യാണ്‌ വർണി​ക്കു​ന്നത്‌? അത്തരം ഒരാളെ “വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധി​യായ ദ്രവ്യാ​ഗ്രഹി”യെന്നും “വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യായ അത്യാ​ഗ്രഹം” പ്രകടി​പ്പി​ക്കുന്ന ആളെന്നും ബൈബിൾ വർണി​ക്കു​ന്നു. (എഫെസ്യർ 5:5; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:5) അത്തരം ആളുകൾ ആരെയാണ്‌ യഥാർഥ​ത്തിൽ സേവി​ക്കു​ന്നത്‌? “അവരുടെ ദൈവം വയറു.” (ഫിലി​പ്പി​യർ 3:19) ധാർമി​ക​മാ​യി തങ്ങൾക്ക്‌ യോജി​ച്ച​തെന്ന്‌ കരുതി പല ആളുക​ളും തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കുന്ന വഴിവി​ട്ടുള്ള ജീവി​ത​ശൈ​ലി​ക​ളും ആ ജീവി​ത​ശൈ​ലി​ക​ളു​ടെ നാശക​ര​വും മാരക​വു​മായ അനന്തര​ഫ​ല​ങ്ങ​ളും യിരെ​മ്യാ​വു 10:23-ന്റെ സത്യതയെ തെളി​യി​ക്കുക മാത്രമേ ചെയ്യു​ന്നു​ള്ളൂ. അത്‌ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “യഹോവേ, മനുഷ്യ​ന്നു തന്റെ വഴിയും നടക്കു​ന്ന​വന്നു തന്റെ കാലടി​കളെ നേരെ ആക്കുന്ന​തും സ്വാധീ​നമല്ല എന്നു ഞാൻ അറിയു​ന്നു.”

ബൈബിൾ ഇവയെ​ല്ലാം മുൻകൂ​ട്ടി​ക്കാ​ണു​ക​യും അത്‌ “അന്ത്യകാല”ത്തിന്റെ ഒരു മുന്നറി​യി​പ്പിൻ ഘടകമാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു പ്രവചി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഈ പ്രവചനം 2 തിമോ​ത്തി 3:1-5 [NW] വരെയുള്ള വാക്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഇപ്രകാ​രം രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു: “അന്ത്യനാ​ളു​ക​ളിൽ ഇടപെ​ടാൻ പ്രയാ​സ​മേ​റിയ ദുർഘട സമയങ്ങൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും എന്നറി​യുക. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ മനുഷ്യർ സ്വസ്‌നേ​ഹി​ക​ളും, പണസ്‌നേ​ഹി​ക​ളും, പൊങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​രും, അഹങ്കാ​രി​ക​ളും, ദൂഷകൻമാ​രും, മാതാ​പി​താ​ക്കളെ അനുസ​രി​ക്കാ​ത്ത​വ​രും, നന്ദിയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും, അവിശ്വ​സ്‌ത​രും, സ്വാഭാ​വിക പ്രിയ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും, യോജി​പ്പി​ലെ​ത്താൻ മനസ്സി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും ഏഷണി​ക്കാ​രും ആത്‌മ​നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും, ഉഗ്രൻമാ​രും, നൻമ​പ്രി​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും, ദ്രോ​ഹി​ക​ളും, വഴങ്ങാ​ത്ത​വ​രും, നിഗള​ത്താൽ ചീർത്ത​വ​രും, ദൈവ​പ്രി​യ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ ഉല്ലാസ​പ്രി​യ​രും, ദൈവി​ക​ഭ​ക്തി​യു​ടെ ഒരു രൂപം മാത്ര​മു​ള്ള​വ​രും അതിന്റെ ശക്തിയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും ആയിരി​ക്കും. അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വരെ ഒഴിവാ​ക്കുക.”

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യി​ലും സാദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും ആയിരി​ക്കാ​നാണ്‌ നാം സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. എന്നാൽ അതിൽനിന്ന്‌ നാം വളരെ​യ​ധി​കം മാറി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. സ്‌നേഹം, ജ്ഞാനം, നീതി, ശക്തി എന്നീ പ്രബല ഗുണങ്ങൾ നമ്മിൽ ഇപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവ സമനി​ല​യി​ല്ലാ​ത്ത​തും വികല​വു​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. പഴയ അവസ്ഥയി​ലേക്കു മടങ്ങി​വ​രാ​നുള്ള ആദ്യ പടി മേലു​ദ്ധ​രിച്ച ബൈബിൾ ഭാഗത്തി​ന്റെ അവസാന വാക്യ​ത്തിൽ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വരെ ഒഴിവാ​ക്കുക.” നിങ്ങളു​ടെ ആന്തരിക ഭാവങ്ങൾക്കു​പോ​ലും മാററം വരുത്താൻ കഴിയുന്ന ഒരു പുതിയ ചുററു​പാട്‌ കണ്ടെത്തുക. വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ ദോ​റൊ​ത്തി തോംസൺ ദ ലേഡീസ്‌ ഹോം ജേർണ​ലിൽ എഴുതിയ ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മായ വാക്കുകൾ ഈ ലക്ഷ്യത്തിൽ പ്രബോ​ധ​നാ​ത്‌മ​ക​മാണ്‌. യുവജന ദുഷ്‌കൃ​ത്യ​ത്തെ തരണം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തിന്‌ യുവാ​വി​ന്റെ ബുദ്ധിയെ അഭ്യസി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം വികാ​ര​ങ്ങളെ അഭ്യസി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാണ്‌ എന്ന പ്രഖ്യാ​പ​ന​ത്തോ​ടെ​യാണ്‌ അവരുടെ ഉദ്ധരണി ആരംഭി​ക്കു​ന്നത്‌:

“ഒരു കുട്ടി​യു​ടെ ചെറു​പ്പ​ത്തി​ലെ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും മനോ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും അവൻ ഒരു മുതിർന്ന ആളായി​ത്തീ​രു​മ്പോൾ എങ്ങനെ​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കും എന്ന്‌ വലിയ അളവിൽ തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. ഈ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും മനോ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും തലച്ചോ​റി​ന്റെ പ്രേര​ണ​യാ​ലല്ല, പിന്നെ​യോ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രേര​ണ​യാ​ലാണ്‌ ഉണ്ടാകു​ന്നത്‌. സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും ആദരി​ക്കാ​നും ആരാധി​ക്കാ​നും പോറ​റി​പ്പു​ലർത്താ​നും മററു​ള്ള​വർക്കു​വേണ്ടി ത്യാഗം ചെയ്യാ​നും കുട്ടി പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കുട്ടി ആയിത്തീ​രു​ന്നു. . . . ഇതി​ലെ​ല്ലാം പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ ഒരു പ്രധാന പങ്കു വഹിക്കു​ന്നു. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ നല്ല പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ എന്നു പറയു​ന്നത്‌ മററു​ള്ള​വ​രോ​ടുള്ള പരിഗ​ണ​ന​യു​ടെ പ്രകട​ന​മ​ല്ലാ​തെ മറെറാ​ന്നു​മല്ല. . . . ആന്തരിക ഭാവങ്ങൾ ബാഹ്യ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തിൽ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ബാഹ്യ​സ്വ​ഭാ​വം ആന്തരിക ഭാവങ്ങ​ളു​ടെ വളർച്ച​യ്‌ക്കും സംഭാവന ചെയ്യുന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പരിഗ​ണ​ന​യോ​ടെ പെരു​മാ​റു​മ്പോൾ അക്രമാ​സ​ക്ത​മാ​കുക പ്രയാ​സ​മാണ്‌. നല്ല പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ തുടക്ക​ത്തിൽ ഉപരി​പ്ലവം മാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കാം. പിന്നീട്‌ അത്‌ ആഴമു​ള്ള​താ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു.”

വിരള​മാ​യ ചില സന്ദർഭങ്ങൾ ഒഴിച്ചാൽ നൻമയും തിൻമ​യും ഏതെന്ന്‌ “തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നത്‌ തലച്ചോ​റല്ല, പിന്നെ​യോ വികാ​ര​ങ്ങ​ളാണ്‌” എന്നും “കുററ​വാ​ളി​കൾ കുററ​കൃ​ത്യം ചെയ്യു​ന്നത്‌ അവരുടെ ധമനികൾ കട്ടിയു​ള്ള​താ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടല്ല പിന്നെ​യോ, ഹൃദയം കഠിന​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌” എന്നും അവർ നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. നമ്മുടെ പെരു​മാ​റ​റത്തെ ഭരിക്കു​ന്നത്‌ പലപ്പോ​ഴും മനസ്സി​നെ​ക്കാ​ളേറെ വികാ​ര​മാ​ണെ​ന്നും, നമ്മെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കുന്ന വിധവും നമ്മുടെ പ്രവർത്തന ശൈലി​യും നമ്മുടെ ആന്തരിക ഭാവങ്ങളെ സ്വാധീ​നി​ക്കു​ക​യും ഹൃദയ​ത്തി​നു മാററം വരുത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു എന്നും അവർ ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. ഈ പരിശീ​ല​ന​ത്തി​ലും പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ലും ആദ്യ​മൊ​ക്കെ മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ പ്രേരണ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇതു സത്യമാണ്‌.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഹൃദയ​ത്തി​ന്റെ ആന്തരിക വ്യക്തിക്കു മാററം വരുത്തു​ന്ന​തിന്‌ നിശ്വസ്‌ത സൂത്ര​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ നൽകു​ന്ന​തിൽ ബൈബി​ളി​നെ ജയിക്കാൻ മറെറാ​ന്നു​മില്ല.

ഒന്നാമത്‌, എഫെസ്യർ 4:22-24: “മുമ്പി​ലത്തെ നടപ്പു സംബന്ധി​ച്ചു ചതി​മോ​ഹ​ങ്ങ​ളാൽ വഷളാ​യി​പ്പോ​കുന്ന പഴയ മനുഷ്യ​നെ ഉപേക്ഷി​ച്ചു നിങ്ങളു​ടെ ഉള്ളിലെ ആത്മാവു സംബന്ധ​മാ​യി പുതുക്കം പ്രാപി​ച്ചു സത്യത്തി​ന്റെ ഫലമായ നീതി​യി​ലും വിശു​ദ്ധി​യി​ലും ദൈവാ​നു​രൂ​പ​മാ​യി സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ട പുതു​മ​നു​ഷ്യ​നെ ധരിച്ചു​കൊൾവിൻ.”

രണ്ടാമത്‌, കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:9, 10, 12-14: “നിങ്ങൾ പഴയ മനുഷ്യ​നെ അവന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടെ ഉരിഞ്ഞു​ക​ളഞ്ഞു, തന്നെ സൃഷ്ടി​ച്ച​വന്റെ പ്രതി​മ​പ്ര​കാ​രം പരിജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്നാ​യി പുതുക്കം പ്രാപി​ക്കുന്ന പുതിയ മനുഷ്യ​നെ ധരിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വ​ല്ലോ. അതു​കൊ​ണ്ടു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വൃതൻമാ​രും വിശു​ദ്ധൻമാ​രും പ്രിയ​രു​മാ​യി മനസ്സലി​വു, ദയ, താഴ്‌മ, സൌമ്യത, ദീർഘക്ഷമ എന്നിവ ധരിച്ചു​കൊ​ണ്ടു അന്യോ​ന്യം പൊറു​ക്ക​യും ഒരുവ​നോ​ടു ഒരുവന്നു വഴക്കു​ണ്ടാ​യാൽ തമ്മിൽ ക്ഷമിക്ക​യും ചെയ്‌വിൻ; കർത്താവു നിങ്ങ​ളോ​ടു ക്ഷമിച്ച​തു​പോ​ലെ നിങ്ങളും ചെയ്‌വിൻ. എല്ലാറ​റി​ന്നും മീതെ സമ്പൂർണ്ണ​ത​യു​ടെ ബന്ധമായ സ്‌നേഹം ധരിപ്പിൻ.”

ചരി​ത്ര​കാ​ര​നാ​യ വിൽ ഡുറൻറ്‌ ഇപ്രകാ​രം പറയു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: “കമ്മ്യൂ​ണി​സ​മോ വ്യക്തി​ത്വ​വാ​ദ​മോ, യൂറോ​പ്പോ അമേരി​ക്ക​യോ, കിഴക്കോ പടിഞ്ഞാ​റോ, എന്നതല്ല നമ്മുടെ നാളിലെ ഏററവും വലിയ പ്രശ്‌നം; പിന്നെ​യോ ദൈവത്തെ കൂടാതെ മനുഷ്യന്‌ ജീവി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ എന്നതാണ്‌.”

വിജയ​ക​ര​മാ​യ ഒരു ജീവിതം നയിക്കു​ന്ന​തിന്‌ നാം യഹോവ നൽകുന്ന ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശ​ത്തിന്‌ ചെവി​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌. “മകനേ, എന്റെ ഉപദേശം മറക്കരു​തു; നിന്റെ ഹൃദയം എന്റെ കല്‌പ​ന​കളെ കാത്തു​കൊ​ള്ളട്ടെ. അവ ദീർഘാ​യു​സ്സും ജീവകാ​ല​വും സമാധാ​ന​വും നിനക്കു വർദ്ധി​പ്പി​ച്ചു​ത​രും. ദയയും വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യും നിന്നെ വിട്ടു​പോ​ക​രു​തു; അവയെ നിന്റെ കഴുത്തിൽ കെട്ടി​ക്കൊൾക; നിന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ന്റെ പലകയിൽ എഴുതി​ക്കൊൾക. അങ്ങനെ നീ ദൈവ​ത്തി​ന്നും മനുഷ്യർക്കും ബോദ്ധ്യ​മായ ലാവണ്യ​വും സൽബു​ദ്ധി​യും പ്രാപി​ക്കും. പൂർണ്ണ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയിക്ക; സ്വന്ത വിവേ​ക​ത്തിൽ ഊന്നരു​തു. നിന്റെ എല്ലാവ​ഴി​ക​ളി​ലും അവനെ നിനെ​ച്ചു​കൊൾക; അവൻ നിന്റെ പാതകളെ നേരെ​യാ​ക്കും.”—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 3:1-6.

നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലെ ജീവിതം കൊണ്ട്‌ പഠി​ച്ചെ​ടുത്ത ദയാപ​ര​വും പരിഗ​ണ​നാ​പൂർവ​ക​വു​മായ നല്ല പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ അധിക​പ്പ​റ​റായ ഭാണ്ഡം അല്ലത്രേ. തന്നെയല്ല, ജീവി​ത​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ബൈബിൾ മാർഗ​നിർദേ​ശങ്ങൾ പഴഞ്ചനല്ല പിന്നെ​യോ, അവ മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ നിത്യ രക്ഷക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​താ​ണെന്ന്‌ തെളി​യാൻ പോകു​ക​യാണ്‌. ‘ജീവന്റെ ഉറവ്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ പക്കൽ’ ആകയാൽ യഹോ​വയെ കൂടാതെ മനുഷ്യർക്ക്‌ ജീവിതം തുടരാൻ സാധ്യമല്ല.—സങ്കീർത്തനം 36:9.

[11-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

മററുള്ളവരുടെ പ്രേര​ണ​യാൽ ആയിരി​ക്കാം ആദ്യ​മൊ​ക്കെ നമ്മുടെ പ്രവർത്ത​ന​ശൈ​ലി​ക്കു നാം മാററം വരുത്തുക. എങ്കിലും അതിനു നമ്മുടെ ആന്തരിക ഭാവങ്ങളെ സ്വാധീ​നി​ക്കാ​നും ഹൃദയ​ത്തി​നു മാററം വരുത്താ​നും കഴിയും

[10-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ആളുകൾ നന്നായി പകർത്തി​യേ​ക്കാ​വുന്ന, ഭക്ഷണ​മേ​ശ​യി​ലെ കുററ​മററ പെരു​മാ​റ​റ​രീ​തി​കൾ

നല്ല പെരു​മാ​ററ ശീലവും സാമൂ​ഹി​ക​വാ​സ​ന​യും ഉള്ള മനോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ സീഡർ വാക്‌സ്‌വിങ്‌ പക്ഷികൾ നിറയെ പഴുത്ത കായ്‌ക​ളുള്ള ഒരു കുററി​ക്കാ​ട്ടിൽ ഒന്നിച്ചി​രു​ന്നു വിരു​ന്നു​ണ്ണു​ന്നു. ഒരു മരച്ചി​ല്ല​യിൽ നിരയാ​യി​രുന്ന്‌ അവർ പഴം തിന്നു​ക​യാണ്‌, എന്നാൽ അവയ്‌ക്ക്‌ ഒട്ടും ആർത്തി​യില്ല. കൊക്കിൽനിന്ന്‌ കൊക്കി​ലേക്ക്‌ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും അവ പരസ്‌പരം ഒരു പഴം കൈമാ​റു​ന്നു. ഒടുവിൽ ഒരു പക്ഷി അത്‌ ആഹ്ലാദ​ത്തോ​ടെ തിന്നു​ക​യാ​യി. അവ ഒരിക്ക​ലും തങ്ങളുടെ “കുഞ്ഞു​ങ്ങളെ” മറക്കു​ക​യില്ല. അവയു​ടെ​യെ​ല്ലാം വയറു നിറയു​വോ​ളം ഒട്ടും തളരാതെ അവ പഴങ്ങൾ ഓരോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി കൊ​ണ്ടെ​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

[കടപ്പാട്‌]

H. Armstrong Roberts

[8-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ചിലർ പറയുന്നു: ‘ബൈബി​ളും ധാർമിക മൂല്യ​ങ്ങ​ളും വലി​ച്ചെ​റി​യൂ’

[9-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“ദൈവം മരിച്ചു​പോ​യി”.

ജീവിതത്തിന്‌ അർഥമില്ല!”

“മരിജ്വാ​ന പുകയ്‌ക്കൂ, കൊ​ക്കെയ്‌ൻ വലിക്കൂ”

[7-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Left: Life; Right: Grandville