നമ്മുടെ ലോല​മായ ഗ്രഹം—ഭാവി​യെന്ത്‌?

ഇരുന്നൂ​റു വർഷം മുമ്പ്‌, അമേരി​ക്കൻ രാജ്യ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യി​രുന്ന പാട്രിക്‌ ഹെൻട്രി ഇങ്ങനെ എഴുതി: “ഭൂതകാ​ല​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ല​ല്ലാ​തെ ഭാവിയെ നിർണ​യി​ക്കാ​നുള്ള യാതൊ​രു മാർഗ​വും എനിക്ക​റി​യില്ല.” കഴിഞ്ഞ കാലത്തു മനുഷ്യൻ പരിസ്ഥി​തി​യെ ചവുട്ടി​മെ​തി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തി​ട്ടു​ള്ളത്‌. അവൻ ഭാവി​യിൽ മെച്ചമാ​യി പെരു​മാ​റു​മോ? ഇന്നോ​ള​മുള്ള തെളിവു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​കമല്ല.

ശ്ലാഘനീ​യ​മാ​യ ചില പുരോ​ഗ​തി​കൾ കൈവ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, അവ വെറും ഉപരി​പ്ലവം മാത്ര​മാണ്‌. അടിസ്ഥാന കാരണ​ങ്ങൾക്കു നിവാ​രണം വരുത്തു​ന്ന​തി​നു പകരം അവയുടെ ലക്ഷണങ്ങളെ മാത്ര​മാ​ണു മനുഷ്യൻ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്നത്‌. വീടു പണിതി​രി​ക്കുന്ന തടി ദ്രവി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യാൽ, അതിന്മേൽ കേവലം പെയിൻറ​ടി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു മാത്രം വീടു തകർന്നു വീഴാ​തി​രി​ക്കില്ല. ഘടനാ​പ​ര​മായ ഒരു വമ്പിച്ച മാറ്റം മാത്രമേ വീടിനെ സംരക്ഷി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ. സമാന​മാ​യി, മനുഷ്യൻ ഈ ഗ്രഹത്തെ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന വിധത്തി​നു സമൂല പരിവർത്തനം ആവശ്യ​മാണ്‌. കേവലം കുഴപ്പങ്ങൾ നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്നതു മതിയാ​യി​രി​ക്കില്ല.

“പരിസ്ഥി​തി​യു​ടെ​മേ​ലുള്ള കടന്നു​ക​യറ്റം ഫലപ്ര​ദ​മാ​യി നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ അതു തടയേ​ണ്ട​താണ്‌” എന്ന്‌ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ 20 വർഷത്തെ പാരി​സ്ഥി​തിക നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫലങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിശക​ലനം ചെയ്‌ത​ശേഷം ഒരു വിദഗ്‌ധൻ നിഗമനം ചെയ്യുന്നു. വ്യക്തമാ​യും, മലിനീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ രോഗ​ഗ്ര​സ്‌ത​മായ ഫലങ്ങളെ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ ഏറെ നല്ലതു മലിനീ​ക​ര​ണം​തന്നെ തടയു​ന്ന​താണ്‌. എന്നാൽ അത്തര​മൊ​രു ലക്ഷ്യം നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മാനവ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ലും വൻ ബിസനസ്‌ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും സമൂല മാറ്റം തീർച്ച​യാ​യും അനിവാ​ര്യ​മാണ്‌. ഭൂമിയെ പരിര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ “ഇന്നു നിലനിൽക്കുന്ന മിക്കവ​യിൽനി​ന്നും വിഭി​ന്ന​മായ മൂല്യ​ങ്ങ​ളും സാമ്പത്തി​ക​വ്യ​വ​സ്ഥ​ക​ളും സമൂഹ​ങ്ങ​ളും” ആവശ്യ​മാ​ണെന്ന്‌ ഭൂമിയെ പരിപാ​ലി​ക്കൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം സമ്മതി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു. ഈ ഗ്രഹത്തെ രക്ഷിക്കു​ന്ന​തി​നു വേണ്ടി മാറ്റം വരുത്തേണ്ട ഈ മൂല്യ​ങ്ങ​ളിൽ ചിലത്‌ എന്തൊ​ക്കെ​യാണ്‌?

പ്രതി​സ​ന്ധി​യു​ടെ ആഴത്തിൽ മുദ്രി​ത​മായ കാരണങ്ങൾ

സ്വാർഥത. പരിസ്ഥി​തി​യെ രക്ഷിക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആവശ്യ​മായ ആദ്യ പടി ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യ​രു​ടെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്കു​പരി ഈ ഗ്രഹത്തി​ന്റെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ വെക്കുക എന്നതാണ്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സമ്പന്നമായ ജീവി​ത​രീ​തി ഈ ഗ്രഹത്തെ നശിപ്പി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അതു വരും തലമു​റ​കൾക്കു ദുരന്തങ്ങൾ വരുത്തി​വെ​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽപോ​ലും അത്തരം ജീവി​ത​രീ​തി​ക്കു മാറ്റം വരുത്താൻ ആരും​തന്നെ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മു​ള്ള​വരല്ല. മലിനീ​ക​ര​ണ​വി​രുദ്ധ പ്രചാരണ പരിപാ​ടി​യു​ടെ ഒരു ഭാഗ​മെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ കാർ യാത്ര നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ നെതർലൻഡ്‌സി​ലെ—പശ്ചിമ യൂറോ​പ്പിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ മലിനീ​ക​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഇരയായ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌—ഗവൺമെൻറ്‌ ശ്രമി​ച്ച​പ്പോൾ, വ്യാപ​ക​മായ എതിർപ്പ്‌ ആ ആസൂ​ത്ര​ണത്തെ അട്ടിമ​റി​ച്ചു. ലോക​ത്തിൽ ഏറ്റവു​മ​ധി​കം വാഹനങ്ങൾ തിങ്ങി​നി​റഞ്ഞ പാതകൾ ഡച്ചു റോഡു​ക​ളാ​ണെ​ങ്കി​ലും തങ്ങളുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ മോ​ട്ടോർ യാത്ര​ക്കാർ സന്നദ്ധര​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​യും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ പൊതു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും സ്വാർഥ​താ​ത്‌പ​ര്യം ഒരു​പോ​ലെ ബാധി​ക്കു​ന്നു. പരിസ്ഥി​തി നയങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താൻ രാഷ്ട്രീ​യ​ക്കാർ വിമു​ഖ​ത​യു​ള്ള​വ​രാണ്‌. കാരണം അങ്ങനെ ചെയ്‌താൽ അവർക്കു നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നതു വോട്ടു​ക​ളാണ്‌. മാത്രമല്ല, ലാഭ​ത്തെ​യും സാമ്പത്തിക വളർച്ച​യെ​യും ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സാധ്യ​ത​യുള്ള ഏതു നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളെ​യും വ്യവസാ​യി​കൾ തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു.

അത്യാ​ഗ്ര​ഹം. ലാഭമാ​ണോ പ്രകൃ​തി​സം​ര​ക്ഷ​ണ​മാ​ണോ വേണ്ടത്‌ എന്നു തീരു​മാ​നി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വരു​മ്പോൾ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി സ്വാധീ​നം പുലർത്തു​ന്നതു പണമാണ്‌. മലിനീ​കരണ നിയ​ന്ത്രണം കുറയ്‌ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അല്ലെങ്കിൽ ഗവൺമെൻറ്‌ നിയമങ്ങൾ അപ്പാടെ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പ്രബല വ്യവസാ​യ​സ്ഥാ​പ​നങ്ങൾ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ ചാക്കി​ടു​ന്നു. ഈ പ്രശ്‌ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഉദാഹ​ര​ണ​മാണ്‌ ഓസോൺ പാളിക്കു നേരിട്ട ഹാനി. അടുത്ത കാലത്ത്‌, അതായത്‌ 1988 മാർച്ചിൽ ഒരു പ്രമുഖ യു.എസ്‌. കെമിക്കൽ കമ്പനി​യു​ടെ ചെയർമാൻ ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “ഇപ്പോൾ സിഎഫ്‌സി നിർഗ​മനം കാര്യ​മാ​യി കുറയ്‌ക്കേണ്ട ഒരു ആവശ്യ​ത്തി​ലേക്കു ശാസ്‌ത്രീയ തെളിവു വിരൽ ചൂണ്ടു​ന്നില്ല.”

എന്നാൽ, അതേ കമ്പനി​തന്നെ ക്ലോ​റോ​ഫ്‌ളൂ​റോ​കാർബ​ണു​ക​ളു​ടെ (സിഎഫ്‌സി-കൾ) ഉപയോ​ഗം ഘട്ടംഘ​ട്ട​മാ​യി അപ്പാടെ നിർത്താൻ ശുപാർശ ചെയ്യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഒരു മനംമാ​റ്റ​മോ? “പരിസ്ഥി​തി​ക്കു ഹാനി സംഭവി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നതി​നോ​ടൊ​ന്നും അതു ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല” എന്ന്‌ ഐക്യ​രാ​ഷ്ട്ര പരിസ്ഥി​തി പരിപാ​ടി​യു​ടെ (UNEP) ഡയറക്ടർ ജനറലായ മൊസ്‌തഫ ടോൾബ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. “ആർ ആരെക്കാ​ളും [സാമ്പത്തിക] നേട്ടമു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു എന്നതാ​യി​രു​ന്നു മുഖ്യം.” ചരി​ത്ര​ത്തിൽ മനുഷ്യൻ വരുത്തി​വെച്ച ഏറ്റവും ദാരു​ണ​മായ പരിസ്ഥി​തി വിനാ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാണ്‌ ഓസോൺ പാളി​യു​ടെ നാശ​മെന്ന്‌ ഇപ്പോൾ പല ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞർക്കും അറിയാം.

അജ്ഞത. നമുക്ക്‌ അറിയാ​വുന്ന കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക്‌ അറിയി​ല്ലാത്ത കാര്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു തട്ടിച്ചു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ വളരെ കുറവാണ്‌. “ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖലാ മഴവന​ങ്ങ​ളിൽ ധാരാ​ള​മുള്ള ജീവജാ​ല​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നമുക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴും അറിയാ​വു​ന്നതു താരത​മ്യേന വളരെ കുറച്ചു മാത്രം. അതിശ​യ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, നമുക്കു ചന്ദ്രന്റെ ഉപരി​ത​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു കൂടുതൽ—അതേ, വളരെ കൂടുതൽ—അറിയാം” എന്നു മിസ്സൗറി സസ്യശാ​സ്‌ത്ര ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഡയറക്ട​റായ പീറ്റർ എച്ച്‌. റാവൻ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അതുതന്നെ സത്യമാണ്‌. ആഗോള കാലാ​വ​സ്ഥയെ ബാധി​ക്കാ​ത്ത​വി​ധം എത്രമാ​ത്രം കാർബൺ ഡയോ​ക്‌​സൈഡ്‌ നമുക്ക്‌ ആകാശ​ത്തി​ലേക്കു തള്ളിവി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കാൻ കഴിയും? ആർക്കു​മ​റി​യില്ല. എന്നാൽ ടൈം മാഗസിൻ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, “പരിണ​ത​ഫലം അറിയാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും സാധ്യ​മായ കുഴപ്പങ്ങൾ ചിന്തി​ക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​വി​ധം അത്രയ​ധി​കം ഞെട്ടി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ അത്തരം വൻ പരീക്ഷ​ണ​ങ്ങൾക്കു പ്രകൃ​തി​യെ വിധേ​യ​മാ​ക്കു​ന്നതു വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാത്ത പ്രവൃ​ത്തി​യാണ്‌.”

യുഎൻഇ​പി-യുടെ കണക്കു​കൾപ്ര​കാ​രം, ഈ പതിറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​മാ​കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഓസോൺ നഷ്ടത്തിന്റെ ഫലമായി ഓരോ വർഷവും പുതു​താ​യി ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നാ​ളു​കൾക്കു ചർമാർബു​ദം പിടി​പെ​ടാൻ സാധ്യ​ത​യുണ്ട്‌. വിളക​ളി​ലും മത്സ്യബ​ന്ധ​ന​ത്തി​ലും അതുള​വാ​ക്കി​യേ​ക്കാ​വുന്ന ഫലം ഇതുവ​രെ​യും അറിവാ​യി​ട്ടില്ല, എന്നാൽ അതു ഗണ്യമായ അളവിൽ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മെന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഹ്രസ്വ​മാ​യ വീക്ഷണ​ഗ​തി​കൾ. മറ്റു വിപത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി, പാരി​സ്ഥി​തിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ നമ്മു​ടെ​മേൽ കൗശല​പൂർവം നുഴഞ്ഞു​ക​യ​റു​ന്നു. സ്ഥായി​യായ ഹാനി വരുന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌, കൂട്ടായ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിന്‌ ആക്കം കൂട്ടാ​നുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്ക്‌ അതു വിഘാ​ത​മാ​കു​ന്നു. ഗ്രഹത്തെ രക്ഷിക്കൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം നമ്മുടെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ സാഹച​ര്യ​ത്തെ 1912-ൽ തകർന്നു​പോയ ടൈറ്റാ​നിക്‌ എന്ന കപ്പലിൽ ഉണ്ടായി​രുന്ന, മരണത്തി​നു വിധി​ക്ക​പ്പെട്ട യാത്ര​ക്കാ​രോട്‌ ഉപമി​ക്കു​ന്നു: “സംഭവി​ക്കാൻ സാധ്യ​ത​യുള്ള ദുരന്ത​ത്തി​ന്റെ അളവു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആർക്കും​തന്നെ അറിയില്ല.” രാഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രും ബിസി​ന​സു​കാ​രും യാഥാർഥ്യ​ത്തെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും താത്‌കാ​ലിക പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങൾക്കു പകരം സ്ഥായി​യായ പരിഹാ​ര​മാർഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കു​ക​യു​മാ​ണെ​ങ്കിൽ മാത്രമേ ഈ ഗ്രഹത്തെ രക്ഷിക്കാ​നാ​കു​ക​യു​ള്ളൂ​വെന്ന്‌ ആ ഗ്രന്ഥത്തി​ന്റെ രചയി​താ​ക്കാൾ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.

സ്വാർഥ മനോ​ഭാ​വങ്ങൾ. “പ്രശ്‌നം ആഗോ​ള​പ​ര​മാണ്‌, പരിഹാ​ര​മാർഗ​വും തീർച്ച​യാ​യും ആഗോ​ള​പ​ര​മാ​യി​രി​ക്കണം” എന്ന്‌ 1992-ലെ ഭൗമ ഉച്ചകോ​ടി സമ്മേള​ന​ത്തിൽവെച്ചു സ്‌പാ​നിഷ്‌ പ്രധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യായ ഫേലിപ്പെ ഗോൺസേ​ലിസ്‌ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി. അതു സത്യമാണ്‌. എന്നാൽ ആഗോ​ള​പ​ര​മാ​യി സ്വീകാ​ര്യ​മായ പരിഹാ​ര​മാർഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക എന്നതു വെല്ലു​വി​ളി നിറഞ്ഞ ഒരു ദൗത്യ​മാണ്‌. ഭൗമ ഉച്ചകോ​ടി സമ്മേള​ന​ത്തിൽ സംബന്ധിച്ച ഒരു യു.എസ്‌. പ്രതി​നി​ധി ഇങ്ങനെ തുറന്ന​ടി​ച്ചു പറഞ്ഞു: “അമേരി​ക്കൻ ജീവി​ത​രീ​തി​യിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച വരുത്താൻ സാധ്യമല്ല.” നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ഇന്ത്യൻ പരിസ്ഥി​തി​വാ​ദി​യായ മേനകാ​ഗാ​ന്ധി ഇങ്ങനെ പരാതി​പ്പെട്ടു: “പാശ്ചാത്യ ദേശത്തുള്ള ഒരു കുട്ടിക്കു ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നതു പൗരസ്‌ത്യ ദേശത്തുള്ള 125 പേർക്കു ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നു തുല്യ​മാണ്‌.” “പൗരസ്‌ത്യ​ദേ​ശത്തെ മിക്കവാ​റും പാരി​സ്ഥി​തി​ക​മായ എല്ലാ അപക്ഷയ​ത്തി​നും കാരണം പാശ്ചാ​ത്യ​ദേ​ശത്തെ ഉപഭോ​ഗ​മാണ്‌” എന്ന്‌ അവർ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. പരിസ്ഥി​തി​ക്കു മേൻമ വരുത്താ​നുള്ള അന്താരാ​ഷ്ട്ര ശ്രമങ്ങൾ സ്വാർഥ​പ​ര​മായ ദേശീയ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ നിമിത്തം ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തി​ച്ചു പൊളി​യു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തി​ട്ടു​ള്ളത്‌.

ഈ അടിസ്ഥാന പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഉണ്ടെങ്കി​ലും, ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ഭാവി​യി​ലേക്കു നോക്കാൻ മതിയായ കാരണ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌. അവയി​ലൊ​ന്നു നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തി​ന്റെ പ്രതി​രോ​ധ​സം​വി​ധാ​ന​ത്തി​നു കേടു​പോ​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യാണ്‌.

ഭൂമി​യു​ടെ സൗഖ്യ​മാ​ക്കൽ

മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ശരീരം​പോ​ലെ​തന്നെ, ഭൂമിക്കു സ്വയം സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നുള്ള അത്ഭുത​ക​ര​മായ പ്രാപ്‌തി​യുണ്ട്‌. അതിന്റെ ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഒരു ഉദാഹ​രണം കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ ഉണ്ടായി. 1883-ൽ ഇന്തോ​നേ​ഷ്യ​യി​ലെ അഗ്നിപർവത സ്‌ഫോ​ട​ന​മുള്ള ക്രാക്കറ്റൗ (ക്രാക്ക​റ്റോവ) എന്ന ദ്വീപ്‌, ഏതാണ്ട്‌ 5,000 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ പോലും കേൾക്കാൻ കഴിയ​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം ഉഗ്രമായ ശബ്ദത്തോ​ടെ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. ഏതാണ്ട്‌ 21 ഘന കിലോ​മീ​റ്റർ പദാർഥം വായു​വി​ലേക്ക്‌ എറിയ​പ്പെട്ടു. ആ ദ്വീപി​ന്റെ മൂന്നിൽ രണ്ടു ഭാഗവും സമു​ദ്ര​ത്തി​ന​ടി​യിൽ അപ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. ഒമ്പതു മാസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, അവിടെ ജീവന്റെ ഏക അടയാ​ള​മാ​യി ഉണ്ടായി​രു​ന്നതു വളരെ ചെറിയ ഒരു എട്ടുകാ​ലി മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്ന്‌ ആ ദ്വീപ്‌ ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖലാ സസ്യജാ​ല​ങ്ങൾകൊ​ണ്ടു സമൃദ്ധ​മാ​യി നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌, അത്‌ ഇപ്പോൾ നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ ഇനങ്ങളിൽപ്പെട്ട പക്ഷിക​ളു​ടെ​യും സസ്‌ത​നി​ക​ളു​ടെ​യും പാമ്പു​ക​ളു​ടെ​യും പ്രാണി​ക​ളു​ടെ​യും ഭവനമാണ്‌. ഈ സൗഖ്യ​മാ​കൽ പെട്ടെന്നു സംഭവി​ക്കാൻ കാരണം നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും ഊജുങ്‌ കൂലോങ്‌ ദേശീയ പാർക്ക്‌ അടുത്ത്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​താണ്‌ എന്നതിനു സംശയ​മില്ല.

മനുഷ്യർ വരുത്തുന്ന ഹാനി​യും പരിഹ​രി​ക്കാൻ കഴിയും. വേണ്ടത്ര സമയം ലഭിച്ചാൽ ഭൂമി സ്വയം സൗഖ്യ​മാ​യി​ക്കൊ​ള്ളും. അപ്പോൾ ചോദ്യ​മി​താണ്‌, ഭൂമിക്ക്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന വിശ്ര​മ​കാ​ലം മനുഷ്യർ അതിനു നൽകു​മോ? അതിനി​ട​യില്ല. സ്വയം സൗഖ്യ​മാ​കാൻ നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തെ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ദൃഢതീ​രു​മാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന ഒരുവ​നുണ്ട്‌—അതിന്റെ സ്രഷ്ടാവ്‌.

“ഭൂമി സന്തോ​ഷി​ക്കട്ടെ”

മനുഷ്യർ ഭൂമിയെ നശിപ്പി​ക്ക​ണ​മെന്നു ദൈവം ഒരിക്ക​ലും ഉദ്ദേശി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. ഏദെൻതോ​ട്ട​ത്തിൽ ‘വേല ചെയ്‌വാ​നും അതിനെ കാപ്പാ​നും’ ദൈവം ആദാമി​നോ​ടു പറഞ്ഞു. (ഉല്‌പത്തി 2:15) പരിസ്ഥി​തി​യെ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ താത്‌പ​ര്യം അവൻ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർക്കു കൊടുത്ത അനേകം നിയമ​ങ്ങ​ളി​ലും പ്രകട​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഏഴു വർഷം കൂടു​മ്പോൾ ഒരു വർഷം ദേശം വെറുതെ ഇട്ടിരി​ക്കാൻ ദൈവം അവരോ​ടു പറഞ്ഞു—അതു ശബത്തു വർഷമാ​യി​രു​ന്നു. (പുറപ്പാ​ടു 23:10, 11) ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ഇതും മറ്റുള്ള ദിവ്യ നിയമ​ങ്ങ​ളും ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തിച്ച്‌ അവഗണി​ച്ച​പ്പോൾ ഒടുവിൽ ബാബി​ലോ​ന്യർ ആ ദേശത്തുള്ള ആളുകളെ നശിപ്പി​ക്കാൻ യഹോവ അനുവ​ദി​ച്ചു. അങ്ങനെ ആ ദേശം “അതിന്റെ ശബ്ബത്തു​ക്കളെ അനുഭ​വി​ച്ചു​ക​ഴി​യു​വോ​ളം” 70 വർഷ​ത്തേക്കു പാഴായി കിടന്നു. (2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തങ്ങൾ 36:21) ചരി​ത്ര​ത്തിൽ മുമ്പു സംഭവി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ, പരിസ്ഥി​തി​യു​ടെ മേലുള്ള മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ആക്രമ​ണ​ത്തിൽനി​ന്നു ഭൂമിയെ വീണ്ടെ​ടു​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം ദൈവം “ഭൂമിയെ നശിപ്പി​ക്കു​ന്ന​വരെ നശിപ്പി​ക്കു”മെന്നു ബൈബിൾ പറയു​ന്ന​തിൽ അതിശ​യ​മില്ല.—വെളി​പ്പാ​ടു 11:18.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആ നടപടി ആദ്യ പടി മാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും. ജീവശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ബാരി കോമണർ ശരിയാ​യി​ത്തന്നെ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലെ, ഈ ഗ്രഹത്തി​ന്റെ അതിജീ​വനം, “പ്രകൃ​തി​യു​മാ​യുള്ള യുദ്ധം അവസാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യും നമ്മുടെ ഇടയിൽത്ത​ന്നെ​യുള്ള യുദ്ധങ്ങൾ അവസാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യും തുല്യ​മാ​യി ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” ആ ലക്ഷ്യം നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, പരസ്‌പരം പരിപാ​ലി​ക്കാ​നും തങ്ങളുടെ ഭൗമഭ​വ​നത്തെ പരിപാ​ലി​ക്കാ​നും ഭൂമി​യി​ലെ ആളുകൾ “യഹോ​വ​യാൽ പഠിപ്പി​ക്കപ്പെ”ടണം. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി അവരുടെ സമാധാ​നം “സമൃദ്ധ”മായി​രി​ക്കും.—യെശയ്യാ​വു 54:13.

ഭൂമി​യി​ലെ ആവാസ​വ്യ​വ​സ്ഥ​കളെ നവീക​രി​ക്കു​മെന്നു ദൈവം നമുക്ക്‌ ഉറപ്പു തരുന്നു. അനവരതം വർധി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം, മരുഭൂ​മി​കൾ “പനിനീർ പുഷ്‌പം പോലെ പൂക്കും.” (യെശയ്യാ​വു 35:1) ഭക്ഷ്യക്ഷാ​മ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാനത്തു ഭൂമി​യിൽ “ധാന്യ​സ​മൃ​ദ്ധി” ഉണ്ടാകും. (സങ്കീർത്തനം 72:16) മലിനീ​ക​രണം നിമിത്തം മൃതമാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തി​നു പകരം, ഭൂമി​യി​ലെ നദികൾ ‘കൈ​കൊ​ട്ടും.’—സങ്കീർത്തനം 98:8.

അത്തര​മൊ​രു സമൂല പരിവർത്തനം എപ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും സാധ്യ​മാ​കുക? രാജാ​വാ​യി “യഹോവ വാഴു”മ്പോൾ. (സങ്കീർത്തനം 96:10) ദൈവ​ഭ​രണം, ഭൂമി​യിൽ ജീവനുള്ള സകലത്തി​നും അനു​ഗ്രഹം ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തും. സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഭൂമി ആനന്ദി​ക്ക​യും സമു​ദ്ര​വും അതിന്റെ നിറെ​വും മുഴങ്ങു​ക​യും ചെയ്യട്ടെ. വയലും അതിലു​ള്ള​തൊ​ക്കെ​യും ആനന്ദി​ക്കട്ടെ; അപ്പോൾ കാട്ടിലെ സകലവൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളും ഉല്ലസി​ച്ചു​ഘോ​ഷി​ക്കും.”—സങ്കീർത്തനം 96:11, 12.

സ്രഷ്ടാ​വി​നാൽ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും നീതി​യിൽ ഭരണം നടത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഭൂമിക്കു മഹത്തായ ഭാവി​യുണ്ട്‌. ബൈബിൾ അതിന്റെ ഫലങ്ങളെ ഇങ്ങനെ വർണി​ക്കു​ന്നു: “നീതി​യും സമാധാ​ന​വും തമ്മിൽ ചുംബി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. വിശ്വ​സ്‌തത ഭൂമി​യിൽനി​ന്നു മുളെ​ക്കു​ന്നു; നീതി സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽനി​ന്നു നോക്കു​ന്നു. യഹോവ നന്മ നൽകു​ക​യും നമ്മുടെ ദേശം വിളത​രി​ക​യും ചെയ്യും.” (സങ്കീർത്തനം 85:10-12) ആ ദിവസം പൊട്ടി​വി​ട​രു​മ്പോൾ, നമ്മുടെ ഭൂമി എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി അപകട​ത്തിൽനി​ന്നു മുക്തമാ​യി​ത്തീ​രും.

[13-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മനുഷ്യശരീരം പോ​ലെ​തന്നെ സ്വയം സൗഖ്യ​മാ​ക്കാ​നുള്ള അതിശ​യ​ക​ര​മായ പ്രാപ്‌തി ഭൂമി​ക്കുണ്ട്‌