ലോക​ത്തി​ന്റെ കയ്യടി വാങ്ങു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ മെച്ചമായ ഒന്ന്‌

ഞാൻ യൂറോ​പ്പി​ലെ ഒരു പ്രശസ്‌ത ശിൽപ്പി​യെന്ന നിലയിൽ പേരെ​ടുത്ത്‌ വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ കലാ​ലോ​കത്തെ എന്റെ ഒരു കൂട്ടു​കാ​രൻ എന്നെ കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങളു​ടെ കലാപ​ര​മായ കഴിവു​ക​ളെ​ല്ലാം നിങ്ങൾ നശിപ്പി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു!” അയാൾ എന്നെ അങ്ങനെ കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെന്നു പറയും മുമ്പ്‌ ഞാൻ ഒരു ശിൽപ്പി​യാ​യി​ത്തീർന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണെന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ളട്ടെ.

എന്റെ ജന്മസ്ഥല​മായ ഔറി​സി​നാ ഗ്രാമ​ത്തി​ലെ പുരു​ഷ​ന്മാ​രി​ല​ധി​ക​വും ഒരു പഴയ കല്ലുമ​ട​യി​ലാ​ണു പണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നത്‌. ഇറ്റലി​യു​ടെ വടക്കു​ഭാ​ഗത്ത്‌ ട്രി​യെ​സ്റ്റി​നു സമീപം പഴയ യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യ്‌ക്ക്‌ അടുത്താ​യി​ട്ടാണ്‌ ഔറി​സി​നാ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌. എനിക്ക്‌ 15 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ ഞാനും ഗ്രാമ​ത്തി​ലെ കല്ലുമ​ട​യിൽ പണി​യെ​ടു​ക്കാൻ പോയി. അത്‌ 1939-ൽ ആയിരു​ന്നു, രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം തുടങ്ങിയ വർഷം. കൽപ്പണി ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു പ്രശസ്‌ത ശിൽപ്പി​യാ​യി​ത്തീ​രാ​നുള്ള ആഗ്രഹം മൊട്ടി​ട്ടു. ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും മരിക്കാ​നും ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല. ഈ രണ്ട്‌ ആഗ്രഹ​ങ്ങ​ളും പൂവണി​യു​ക​യി​ല്ലെന്നു തോന്നി.

1945-ൽ യുദ്ധം അവസാ​നി​ച്ച​പ്പോൾ സഹോ​ദ​രി​യോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാ​നാ​യി ഞാൻ റോമി​ലേക്കു പോയി. കലാ അക്കാദ​മി​യിൽ ചേരാ​മെ​ന്നുള്ള പ്രതീ​ക്ഷ​യോ​ടെ​യാ​ണു ഞാൻ അവി​ടേക്കു പോയത്‌. അവിടെ എനിക്ക്‌ ത്രിവത്സര പഠനത്തിന്‌ പ്രവേ​ശനം ലഭിച്ചു. എന്റെ ആഗ്രഹം സഫലമാ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ എത്ര പുളകി​ത​നാ​യി! വ്യത്യസ്‌ത ധർമ സ്ഥാപനങ്ങൾ പഠന​ച്ചെ​ലവു വഹിക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.

ആത്മീയ വിശപ്പ്‌

രക്ഷാ​സൈ​ന്യം, വൽദെൻസ്യ വിഭാഗം എന്നിവ​യു​ടെ മതശു​ശ്രൂ​ഷ​ക​ളിൽ പങ്കെടു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ എന്റെ ആത്മീയ വിശപ്പ​ട​ക്കാ​നും ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ ഒരു ജസ്യുട്ട്‌ സർവക​ലാ​ശാ​ല​യി​ലെ പാഠ്യ​പ​ദ്ധ​തി​യിൽ പോലും ചേർന്നു. ഒരിക്കൽ ഒരു ബിഷപ്പു നടത്തിയ ത്രിദിന സെമി​നാ​റി​ലും ഞാൻ സംബന്ധി​ച്ചു. ഈ സെമി​നാ​റി​ന്റെ സമയത്ത്‌ ഞങ്ങൾക്കു പരസ്‌പരം സംസാ​രി​ക്കാൻ അനുവാ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, പ്രാർഥ​ന​യി​ലും ധ്യാന​ത്തി​ലും കുമ്പസാ​ര​ത്തി​ലും ബിഷപ്പി​ന്റെ പ്രസം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ.

അതുക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ എന്റെ വിശ്വാ​സം ബലപ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലെന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. “എന്റെ വിശ്വാ​സം ബലപ്പെ​ടാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌?” ഞാൻ ബിഷപ്പി​നോ​ടു ചോദി​ച്ചു.

“വിശ്വാ​സം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദാനമാണ്‌. തനിക്കി​ഷ്ട​മു​ള്ള​വർക്ക്‌ അവനതു കൊടു​ക്കു​ന്നു,” ബിഷപ്പ്‌ പ്രതി​വ​ചി​ച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മറുപടി എന്നെ വളരെ നിരാ​ശ​നാ​ക്കി, അങ്ങനെ ഞാൻ ദൈവത്തെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ നിർത്തു​ക​യും കലാ പഠനങ്ങൾക്കാ​യി എന്നെത്തന്നെ പൂർണ​മാ​യി ഉഴിഞ്ഞു​വെ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

അന്തർദേ​ശീയ പ്രശംസ നേടുന്നു

1948-ൽ റോമിൽ സ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർത്തി​യാ​ക്കി​യ​ശേഷം ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ വിയെ​ന​യി​ലുള്ള കലാ അക്കാദ​മി​യിൽ പഠിക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു വർഷത്തെ സ്‌കോ​ളർഷിപ്പ്‌ എനിക്കു ലഭിച്ചു. പിറ്റേ​വർഷം ഞാൻ അവി​ടെ​നി​ന്നു ബിരുദം നേടു​ക​യും സ്ലോ​വേ​നി​യ​യി​ലെ (മുമ്പ്‌ യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യു​ടെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു) ലിയൂ​ബ്ലി​യാ​ന​യിൽ പഠനം തുടരു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു വർഷത്തെ സ്‌കോ​ളർഷിപ്പ്‌ സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. സുകു​മാ​ര​ക​ല​ക​ളു​ടെ കേന്ദ്ര​മായ ഫ്രാൻസി​ലെ പാരീ​സി​ലേക്കു പോകു​ക​യെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അപ്പോ​ഴത്തെ എന്റെ ലക്ഷ്യം.

എന്നാൽ, 1951-ൽ സ്വീഡ​നി​ലെ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മിൽ ജോലി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം എനിക്കു ലഭിച്ചു. പാരീ​സിൽ ഒരു കലാ ജീവി​ത​വൃ​ത്തി പിന്തു​ട​രു​ന്ന​തി​നാ​വ​ശ്യ​മായ പണം സ്വരു​ക്കൂ​ട്ടുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തി​ലാ​ണു ഞാൻ അങ്ങോട്ടു പോയത്‌. പക്ഷേ അപ്പോ​ഴാണ്‌ ഞാൻ മിക്കിയെ കണ്ടുമു​ട്ടി​യത്‌. ഞങ്ങൾ 1952-ൽ വിവാ​ഹി​ത​രാ​കു​ക​യും സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മിൽ സ്ഥിരതാ​മ​സ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. എനിക്ക്‌ ചെറി​യൊ​രു ശിൽപ്പ​ശാ​ല​യിൽ ജോലി കിട്ടി. അവിടെ ഞാൻ കല്ലിലും മാർബി​ളി​ലും ഗ്രാ​നൈ​റ്റി​ലും ശിൽപ്പങ്ങൾ കൊത്തി​യു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇവയിൽ ചിലത്‌ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ന​ടു​ത്തുള്ള ലിഡിങ്ങർ പട്ടണത്തി​ലെ ഉദ്യാന-കാഴ്‌ച​ബം​ഗ്ലാ​വായ മിൽസ്‌ഗോർഡ​നിൽ പ്രദർശി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.

റോമിൽവെച്ച്‌ ഞാൻ ലോസ്റ്റ്‌-വാക്‌സ്‌ മെഥെഡ്‌ എന്നു പറയുന്ന പഴയ രീതി​യി​ലുള്ള ഒരു ഓടു വാർപ്പു​വി​ദ്യ അഭ്യസി​ച്ചി​രു​ന്നു. കൂടാതെ ഞാൻ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ ആർട്ട്‌ വോ​ക്കേ​ഷനൽ ട്രെയ്‌നിങ്‌ സ്‌കൂ​ളി​ലും കലാ അക്കാദ​മി​യി​ലും ഓടു വാർപ്പു​വി​ദ്യ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. പിന്നീട്‌ എനിക്കു സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ തുറസ്സായ കാഴ്‌ച​ബം​ഗ്ലാ​വായ സ്‌കാൻസ​നിൽ ഓടു വാർപ്പു​പണി ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു. അവിടെ പലപ്പോ​ഴും സദസ്സിന്റെ മുമ്പിൽവെച്ച്‌ ഞാൻ ഓടി​ലോ ഈയത്തി​ലോ ശിൽപ്പങ്ങൾ നിർമി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്വീഡ​നി​ലെ അന്നത്തെ രാജാ​വാ​യി​രുന്ന ഗുസ്റ്റാവ്‌ ആറാമന്റെ വകയാ​യി​രുന്ന പ്രാചീന ശിൽപ്പങ്ങൾ പുതു​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി എന്നെ കൂലിക്കു നിയമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവ റോയൽ പാലസി​ലും സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ ഡ്രോ​ട്ട്‌നി​ങ്‌ഹോം കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലും പ്രദർശി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.

1954-നും 1960-നും ഇടയിൽ മാധ്യ​മ​ങ്ങ​ളും കലാവി​മർശ​ക​രും എന്റെ ജോലി​യെ പാടി​പ്പു​ക​ഴ്‌ത്തി. ഞാൻ നിർമിച്ച ശിൽപ്പ​ങ്ങ​ളിൽ പലതും സ്റ്റോക്ക്‌ഹോം, റോം, ലിയൂ​ബ്ലി​യാന, വിയെന, സാ​ഗ്രെബ്‌, ബെൽ​ഗ്രേഡ്‌ എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള പ്രമുഖ യൂറോ​പ്യൻ നഗരങ്ങ​ളിൽ പ്രദർശി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ബെൽ​ഗ്രേ​ഡിൽ മാർഷൽ റ്റിറ്റോ ഞാൻ രൂപം​കൊ​ടുത്ത ശിൽപ്പ​ങ്ങ​ളിൽ ചിലത്‌ സ്വന്തമാ​യി വാങ്ങി. റോമി​ലെ മോഡേൺ ഗാലറി​യിൽ പ്രദർശി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഗ്രാ​നൈ​റ്റിൽ തീർത്ത തലയും കൈകാ​ലു​ക​ളും ഇല്ലാത്ത വലിയ സ്‌ത്രീ പ്രതിമ എന്റെ കലാസൃ​ഷ്ടി​യാണ്‌. കൂടാതെ വിയെ​ന​യി​ലെ ആൽബെർട്ടിന കാഴ്‌ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​ലും എന്റെ കലാവി​രുത്‌ പ്രദർശി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. ഞാൻ ഓടി​ലും ഈയത്തി​ലും തീർത്ത ശിൽപ്പ​ങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ മോഡേൺ മ്യൂസി​യ​ത്തി​ലും ഓടിൽ നിർമിച്ച ഒരു ശിൽപ്പം ലിയൂ​ബ്ലി​യാ​ന​യി​ലെ മോഡേൺ ഗാലറി​യി​ലും കാണാം.

മതത്തിൽ വീണ്ടും താത്‌പ​ര്യം

ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നടന്ന്‌ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ മതത്തിൽ എനിക്ക്‌ വീണ്ടും താത്‌പ​ര്യം ഉദിക്കു​ന്ന​താ​യി മിക്കി ശ്രദ്ധിച്ചു. “ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ മരിക്കാൻ പോലും തയ്യാറാ​യി​രുന്ന ആ വിശ്വാ​സം എവി​ടെ​പ്പോ​യി?” എന്നു ഞാൻ ചിന്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. വീണ്ടും ഞാൻ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തു​കാ​രു​ടെ​യും അഡ്‌വെൻറി​സ്റ്റു​കാ​രു​ടെ​യും മറ്റും മതശു​ശ്രൂ​ഷ​ക​ളിൽ സംബന്ധി​ച്ചു തുടങ്ങി. എന്തിന്‌, ഞാൻ ഇസ്ലാം​മ​ത​വും ബുദ്ധമ​ത​വും പോലും പരി​ശോ​ധി​ച്ചു നോക്കി.

1959-ൽ ഇറ്റലി​യി​ലെ മിലാ​നി​ലെ ഒരു കലാ പ്രദർശ​ന​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ഞാൻ കുറച്ചു ദിവസ​ത്തേക്ക്‌ എന്റെ ഗ്രാമ​മായ ഔറി​സി​നാ​യി​ലേക്കു പോയി. ബൈബി​ളി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വളരെ​യ​ധി​കം കാര്യങ്ങൾ അറിയാ​വുന്ന ഒരു മനുഷ്യ​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഗ്രാമ​വാ​സി​കൾ എന്നോടു പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ അദ്ദേഹ​വു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കാൻ അവസരം ലഭിച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും ബൈബി​ളിൽ കണ്ടിട്ടി​ല്ലാ​യി​രുന്ന കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹം എനിക്കു കാണി​ച്ചു​തന്നു. മനുഷ്യൻ ഒരു ദേഹി ആണെന്നും—ശരീര​ത്തിൽനി​ന്നു വേറി​ട്ടു​നിൽക്കുന്ന ഒരു ദേഹി അവന്‌ ഇല്ല—മനുഷ്യ ദേഹി മർത്യ​മാ​ണെ​ന്നും മറ്റു മതങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അമർത്യ​മ​ല്ലെ​ന്നും ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി.—ഉല്‌പത്തി 2:7; യെഹെ​സ്‌കേൽ 18:4.

കൂടാതെ, ആദാമി​നെ​യും ഹവ്വാ​യെ​യും സൃഷ്ടി​ച്ച​പ്പോ​ഴത്തെ ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യം അവർ മരിക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ത​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും മറിച്ച്‌, അവർ ഭൂമി​യിൽ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ എന്നേക്കും ജീവി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ആ മനുഷ്യൻ എനിക്കു കാണി​ച്ചു​തന്നു. ആദ്യ മനുഷ്യ​ജോ​ഡി മരിച്ചത്‌ അവർ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌. (ഉല്‌പത്തി 1:28; 2:15-17) ദൈവം തന്റെ പുത്രനെ ഒരു മറുവി​ല​യാ​യി നൽകി​ക്കൊണ്ട്‌ ആദാമി​ന്റെ അനുസ​ര​ണ​ക്കേ​ടി​നാൽ നഷ്ടമായ നിത്യ​ജീ​വൻ മനുഷ്യർക്കു ലഭിക്കാൻ വേണ്ട കരുതൽ ചെയ്‌തു എന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (യോഹ​ന്നാൻ 3:16) ഇതൊക്കെ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യത്‌ എനിക്കു വലിയ സന്തുഷ്ടി കൈവ​രു​ത്തി.—സങ്കീർത്തനം 37:29; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3-5എ.

ഒരു വഴിത്തി​രിവ്‌

അധികം താമസി​യാ​തെ ഞാൻ സ്വീഡ​നി​ലേക്കു മടങ്ങി. അവിടെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കളെ കണ്ടുപി​ടി​ക്കാൻ ഞാനും മിക്കി​യും ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അവരുടെ മേൽവി​ലാ​സം ഞങ്ങൾക്കു കണ്ടെത്താ​നാ​യില്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഏതാനും ദിവസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ വാതിൽമണി മുഴങ്ങി, അതാ അവർ ഞങ്ങളുടെ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കു​ന്നു! അവർ എനിക്കു തന്നിട്ടു​പോയ സാഹി​ത്യം ഞാൻ വായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി, അതിൽ സത്യമു​ണ്ടെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ ഉടൻതന്നെ ബോധ്യ​മാ​യി. എന്നാൽ എന്റെ ഒരു പഴയ സുഹൃ​ത്തായ ഒരു കത്തോ​ലി​ക്കാ ആർച്ചു​ബി​ഷ​പ്പു​മാ​യി സംസാ​രിച്ച്‌ എന്റെ ധാരണ ഉറപ്പാ​ക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. 1940-കളുടെ ഒടുവിൽ ഞാൻ റോമിൽ പഠിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ തുടങ്ങി​യ​താണ്‌ ആ സൗഹൃദം. അങ്ങനെ 1961 ജനുവ​രി​യിൽ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കാണാൻ പോയി.

ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ മുഴു കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷനറി പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ചുമതല അന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നാ​യി​രു​ന്നു. എന്തൊരു ആശ്ചര്യ​മാണ്‌ എന്നെ കാത്തി​രു​ന്നത്‌! ആർച്ചു​ബി​ഷ​പ്പിന്‌ ബൈബി​ളി​ന്റെ പ്രാഥ​മിക പരിജ്ഞാ​നം പോലും ഇല്ലെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ അമ്പരന്നു പോയി. മരിക്കു​മ്പോൾ എന്താണു സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കവേ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “നാമി​പ്പോൾ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ നേരേ വിപരീ​ത​മാ​യി​രി​ക്കാം ഒരുപക്ഷേ സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌.” ‘പുതിയ ആകാശ​ത്തെ​യും പുതിയ ഭൂമി​യെ​യും’ സംബന്ധിച്ച ബൈബിൾ വാഗ്‌ദാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രൊ​സി​ന്റെ പരാമർശ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചർച്ച​ചെ​യ്‌ത​പ്പോൾ ആ വാഗ്‌ദാ​ന​ത്തി​ന്റെ അർഥ​മെ​ന്താ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു നിശ്ചയ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.—2 പത്രൊസ്‌ 3:13; യെശയ്യാ​വു 65:17-25.

സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മിൽ മടങ്ങി​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ, ഞങ്ങൾ പരിച​യ​പ്പെട്ട ഒരു സാക്ഷി​യു​മൊത്ത്‌ ഞാൻ പതിവാ​യി ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. പഠനത്തിൽ മിക്കി​യു​ടെ താത്‌പ​ര്യം വർധി​ച്ചു​വ​ന്നത്‌ എന്നെ ആഹ്ലാദി​പ്പി​ച്ചു. ഒടുവിൽ, 1961 ഫെബ്രു​വരി 26-ന്‌ ഞാൻ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള എന്റെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി. പിറ്റേ വർഷം മിക്കി​യും സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു.

തൊഴി​ലിൽ ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ വരുത്തു​ന്നു

ഞങ്ങൾക്ക്‌ 1956-ൽ ഒരു പെൺകു​ട്ടി​യും 1961-ൽ ഒരാൺകു​ട്ടി​യും ജനിച്ചു. ഇപ്പോൾ ഒരു കുടും​ബത്തെ പുലർത്തേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ എനിക്ക്‌ ഒരു സ്ഥിര​തൊ​ഴിൽ ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ ജന്മനാ​ട്ടിൽ ഒരു വലിയ സ്‌മാ​രകം പണിയു​ന്ന​തി​നുള്ള ക്ഷണം ലഭിച്ച​തിൽ ഞാൻ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മരണമടഞ്ഞ ഗറില്ലാ യോദ്ധാ​ക്ക​ളു​ടെ ഓർമ​യ്‌ക്കാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു അതു പണിയു​ന്നത്‌. ആ സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​ന്റെ പണി​കൊണ്ട്‌ എനിക്കു വളരെ​യ​ധി​കം പണമു​ണ്ടാ​ക്കാൻ പറ്റുമാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ വിവിധ ഘടകങ്ങൾ—കുടും​ബ​ത്തിൽനി​ന്നും ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽനി​ന്നും മാസങ്ങ​ളോ​ളം അകന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തും കമ്മ്യു​ണി​സം തഴച്ചു​വ​ള​രു​ന്ന​തും ആത്മീയ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ പിന്തു​ട​രു​ന്നത്‌ ദുഷ്‌ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഒരു ദേശത്ത്‌ പാർക്കു​ന്ന​തു​മെ​ല്ലാം അവയിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു—പരിചി​ന്തി​ച്ച​ശേഷം ഞാൻ ആ വാഗ്‌ദാ​നം നിരസി​ച്ചു.

മറ്റൊരു ജോലി എനിക്കു മനസ്സാക്ഷി പ്രശ്‌നം ഉളവാക്കി. സ്വീഡ​നി​ലെ ഒരു പുതിയ ശവദാ​ഹ​കെ​ട്ടി​ട​ത്തിൽ വെക്കാ​നാ​യി ഒരു വലിയ അലങ്കാ​ര​വ​സ്‌തു നിർമി​ക്കാൻ എന്നോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെട്ടു. അതിന്റെ പണി തീർന്ന​പ്പോൾ ഉദ്‌ഘാ​ട​ന​ച​ട​ങ്ങി​നാ​യി എന്നെ ക്ഷണിച്ചു. എന്നാൽ എന്റെ കലാസൃ​ഷ്ടി അനാവ​രണം ചെയ്യു​ന്നത്‌ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ ബിഷപ്പാ​ണെന്ന്‌ അറിഞ്ഞ​പ്പോൾ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​നു കടകവി​രു​ദ്ധ​മായ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളും ആചാര​ങ്ങ​ളും ഉള്ള ആളുക​ളോ​ടൊ​ത്തു ചടങ്ങിൽ പങ്കെടു​ക്കേ​ണ്ടന്നു ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 6:14-17.

ഒരു ശിൽപ്പി​യെന്ന നിലയിൽ പതിവാ​യി തൊഴി​ലൊ​ന്നും കിട്ടാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ഭൗതി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ വേണ്ട​പോ​ലെ നോക്കി​ന​ട​ത്തു​ന്നത്‌ എനിക്ക്‌ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​ത്തീർന്നു. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:8) ഉപജീ​വ​ന​ത്തി​നാ​യി എന്തു​ചെ​യ്യ​ണ​മെന്ന്‌ ഞാൻ പ്രാർഥ​നാ​പൂർവം പരിചി​ന്തി​ച്ചു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ​യാണ്‌ ഒരു വാസ്‌തു​ശിൽപ്പി താൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌ത ഒരു കെട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ മാതൃ​ക​യു​മാ​യി എന്റെയ​ടു​ക്കൽ വന്നത്‌. അതിന്റെ ഫോ​ട്ടോ​യെ​ടു​ക്കാൻ അദ്ദേഹം എന്നോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെട്ടു. എന്റെ ശിൽപ്പ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫോ​ട്ടോ​യെ​ടു​ത്തു പരിച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ എനിക്കു ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രഫി നല്ല വശമാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ആ ജോലി ഞാൻ സസന്തോ​ഷം ഏറ്റെടു​ത്തു. ആ വർഷങ്ങ​ളിൽ സ്വീഡ​നിൽ വളരെ​യ​ധി​കം നിർമാണ വേല നടക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മാതൃ​ക​ക​ളു​ടെ ഫോ​ട്ടോ​യെ​ടു​ക്കേണ്ട ആവശ്യ​വും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ, പല വാസ്‌തു​ശിൽപ്പി​ക​ളിൽനി​ന്നാ​യി എനിക്കു ധാരാളം ജോലി കിട്ടി. കുടും​ബത്തെ നന്നായി പരിപാ​ലി​ക്കാ​നും കഴിഞ്ഞു.

ഈ സമയത്താണ്‌ ദൈവ​രാ​ജ്യ സുവാർത്ത പങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി ഞാൻ സ്റ്റോക്ക്‌ഹോ​മി​ലെ ഇറ്റാലി​യൻ സാംസ്‌കാ​രിക ഇൻസ്റ്റി​റ്റ്യൂട്ട്‌ സന്ദർശി​ച്ചത്‌. (മത്തായി 24:14) എനിക്ക്‌ ആ ഇൻസ്റ്റി​റ്റ്യൂ​ട്ടി​ന്റെ ഡയറക്ടറെ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹ​വു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ശിൽപ്പ​വേല നിർത്തി​യെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോ​ഴാണ്‌ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്‌: “നിങ്ങളു​ടെ കലാപ​ര​മായ കഴിവു​ക​ളെ​ല്ലാം നിങ്ങൾ നശിപ്പി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു!” എനിക്ക്‌ മുഖ്യ കടപ്പാ​ടു​ള്ളതു ദൈവ​ത്തോ​ടും എന്റെ കുടും​ബ​ത്തോ​ടു​മാ​ണെന്ന്‌ ഞാൻ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു.

കുറെ​നാ​ള​ത്തേക്ക്‌ എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ അതി​പ്ര​ധാന സംഗതി കലയാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നത്‌ ഞാൻ സമ്മതിച്ചേ പറ്റൂ. എന്നാൽ ആ തൊഴിൽ തുടർന്നു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്നത്‌ എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം രണ്ട്‌ യജമാ​ന​ന്മാ​രെ സേവി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (മത്തായി 6:24) എനിക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാന സംഗതി ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​താ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു ബോധ്യ​പ്പെട്ടു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ശിൽപ്പി​യെന്ന നിലയി​ലുള്ള ജോലി ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ ഞാൻ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി തീരു​മാ​നി​ച്ചു. യഹോ​വ​യാം ദൈവം എന്റെ തീരു​മാ​നത്തെ മഹത്തായ വിധത്തിൽ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു​മി​രി​ക്കു​ന്നു.—മലാഖി 3:10.

ക്രിസ്‌തീയ സേവന​പ​ദ​വി​കൾ

തെക്കൻ യൂറോ​പ്പിൽനി​ന്നും കിഴക്കൻ യൂറോ​പ്പിൽനി​ന്നും സ്വീഡ​നി​ലേക്കു കുടി​യേ​റി​പ്പാർത്ത അനേകർ 1970-കളുടെ ആരംഭ​ത്തിൽ ബൈബിൾ സത്യത്തിൽ താത്‌പ​ര്യം പ്രകടി​പ്പി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ, 1973 മുതൽ എനിക്ക്‌ ഇറ്റാലി​യൻ, സ്‌പാ​നിഷ്‌, സെർബോ-ക്രോ​യേ​ഷ്യൻ എന്നീ ഭാഷകൾ സംസാ​രി​ക്കുന്ന കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രു​മൊ​ത്തു ബൈബിൾ പഠിക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി ലഭിച്ചു. ഈ ഭാഷാ കൂട്ടങ്ങൾക്കാ​യി പുതിയ സഭകളും അധ്യയന കൂട്ടങ്ങ​ളും രൂപീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ സഹായി​ക്കാ​നും എനിക്കു കഴിഞ്ഞു. ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷയിൽ ക്രിസ്‌തീയ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾ ക്രമീ​ക​രി​ക്കാ​നും അവയിലെ ബൈബിൾ നാടകങ്ങൾ സംവി​ധാ​നം ചെയ്യാ​നും എന്നെ നിയമി​ച്ചു. ഒരു സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​രകൻ എന്ന നിലയിൽ സ്വീഡ​നി​ലെ സഭകളെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി​യും ഇടയ്‌ക്കൊ​ക്കെ എനിക്കു ലഭിച്ചു.

സ്വീഡ​നിൽ ഇറ്റാലി​യൻ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾ ക്രമീ​ക​രി​ക്കാൻ സഹായി​ച്ചത്‌ എന്നെ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ റോമി​ലെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സു​മാ​യി സമ്പർക്ക​ത്തിൽ വരുത്തി​യി​രു​ന്നു. പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യു​ടെ സ്‌ഫോ​ട​നാ​ത്മ​ക​മായ വർധനവു നിമിത്തം ഇറ്റലി​യിൽ സഭാമൂ​പ്പൻമാ​രു​ടെ ആവശ്യ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ ഇറ്റലി​ക്കാ​രായ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ എന്നോടു പറഞ്ഞു. അതു​കൊണ്ട്‌ 1987-ൽ ഞാനും മിക്കി​യും ഇറ്റലി​യി​ലെ ജിനോ​വ​യ്‌ക്ക​ടു​ത്തുള്ള ലിഗ്യു​റി​യ​യി​ലേക്കു താമസം മാറ്റി. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഞങ്ങളുടെ മക്കൾ സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാ​റാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ രണ്ടു വർഷം ഇറ്റലി​യിൽ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. ധന്യമായ ആ കാലയ​ള​വിൽ ലിഗ്യു​റി​യ​യിൽ ഒരു പുതിയ സഭ രൂപീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പങ്കുവ​ഹി​ക്കാ​നും ഞങ്ങൾക്കു കഴിഞ്ഞു. സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 10:22-ന്റെ സത്യത ഞങ്ങൾ പൂർണ​മാ​യി രുചി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അതിങ്ങനെ പറയുന്നു: “യഹോ​വ​യു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്താൽ സമ്പത്തു​ണ്ടാ​കു​ന്നു.”

ഞാനും മിക്കി​യും ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ യഹോവ ഞങ്ങൾക്കു നൽകിയ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങളെ സംക്ഷേ​പി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കാ​റുണ്ട്‌. അപ്പോൾ പട്ടിക നീണ്ടു നീണ്ടു പോകും. പുതിയ സഭകൾ രൂപീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പങ്കുവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമേ ഞങ്ങളുടെ മക്കളുൾപ്പെടെ അനേകരെ സമർപ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും സ്‌നാ​പ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ഘട്ടത്തോ​ള​മെ​ത്താ​നും തുടർന്ന്‌ പക്വത​യുള്ള ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രാ​നും സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഞങ്ങൾക്കു കഴിഞ്ഞി​ട്ടുണ്ട്‌. ഒരു പ്രശസ്‌ത ശിൽപ്പി​യാ​യുള്ള ജീവിതം ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ച​തിൽ എനിക്കു ഖേദമില്ല, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​ധ​ന​നായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സേവന​മാ​കുന്ന വളരെ​യേറെ പ്രതി​ഫ​ല​ദാ​യ​ക​മായ ജീവി​ത​വൃ​ത്തി​യാ​ണു ഞാൻ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അങ്ങനെ യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്താൽ എനിക്കും എന്റെ പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​വർക്കും നിത്യ​ജീ​വ​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഒരു ഈടുറ്റ പ്രത്യാശ ലഭിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.—ചിലോ പെർട്ടോ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[13-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

1955-ൽ ഒരു ശിൽപ്പം നിർമി​ക്കു​ന്നു

[15-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഭാര്യയോടൊപ്പം