കുട്ടികൾ ഭീകര​ത​യു​ടെ ഇരകൾ

സന്ധ്യമയങ്ങുമ്പോൾ വടക്കൻ ഉഗാണ്ട​യു​ടെ തെരു​വീ​ഥി​ക​ളി​ലൂ​ടെ നഗ്നപാ​ദ​രാ​യി നടന്നു​നീ​ങ്ങുന്ന ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു കുട്ടികൾ, ഇതൊരു സ്ഥിരം കാഴ്‌ച​യാണ്‌. കുഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ഇരുട്ടു​വീ​ഴും​മു​മ്പേ അവർ ഗൂലൂ, കിറ്റ്‌ഗൂം, ലീറാ തുടങ്ങിയ പട്ടണങ്ങളെ ലക്ഷ്യമാ​ക്കി നീങ്ങുന്നു. ലക്ഷ്യസ്ഥാ​നത്ത്‌ എത്തിയാൽ പിന്നെ അവർ കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും ബസ്‌ സ്റ്റാന്റു​ക​ളി​ലേ​ക്കും പാർക്കു​ക​ളി​ലേ​ക്കും മൈതാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും പിരി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ക​യാ​യി. പുലർച്ചെ അവർ തിരിച്ച്‌ വീട്ടി​ലേക്കു മടങ്ങുന്നു. ഇത്‌ അവരുടെ പതിവാണ്‌. എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവർ ഇങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നത്‌?

ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി നഗരത്തിൽ ജോലി​ക്കെ​ത്തു​ന്ന​വ​രാണ്‌ ഇവർ എന്നാണ്‌ പലരും കരുതു​ന്നത്‌. പക്ഷേ അങ്ങനെയല്ല. ഇരുട്ടു​വീ​ണു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ വീട്ടി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ സുരക്ഷി​ത​മ​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാ​ലാണ്‌ അവരി​ങ്ങനെ വീടു​വി​ടു​ന്നത്‌.

ഒളി​പ്പോ​രാ​ളി​കൾ ഈ ഗ്രാമ​ങ്ങളെ ആക്രമിച്ച്‌ കുട്ടി​കളെ തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ തുടങ്ങി​യിട്ട്‌ രണ്ടു ദശാബ്ദ​ത്തോ​ള​മാ​യി. ഇങ്ങനെ തട്ടി​യെ​ടു​ക്കുന്ന കുട്ടി​ക​ളെ​യും​കൊണ്ട്‌ അവർ കൊടു​ങ്കാ​ട്ടിൽ മറയുന്നു. ഓരോ വർഷവും നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ ആൺകു​ട്ടി​ക​ളും പെൺകു​ട്ടി​ക​ളു​മാണ്‌ ഇങ്ങനെ അപഹരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌. മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഇരുളി​ന്റെ മറവിൽ ഇരപി​ടി​യ​ന്മാ​രു​ടെ കൈക​ളി​ല​ക​പ്പെ​ടുന്ന ഈ കുട്ടികൾ അവരുടെ പോരാ​ളി​ക​ളും ചുമട്ടു​കാ​രും ആയിത്തീ​രു​ന്നു. പെൺകു​ട്ടി​ക​ളാ​കട്ടെ ലൈം​ഗിക ചൂഷണ​ത്തി​നും ഇരകളാ​കു​ന്നു. കെണി​യി​ലായ ഈ കുട്ടികൾ സഹകരി​ക്കാ​തി​രു​ന്നാൽ അവരുടെ മൂക്കും ചുണ്ടും മുറി​ച്ചു​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. അവി​ടെ​നി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ ശ്രമി​ച്ചിട്ട്‌ പിടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാ​ലുള്ള ശിക്ഷയോ, അതിഹീ​ന​മായ മരണവും.

ഭീകര​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഇരകളായ വേറെ​യും കുട്ടി​ക​ളുണ്ട്‌. സിയെറാ ലിയോ​ണി​ലുള്ള അംഗഹീ​ന​രായ കൗരമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രു​ടെ കൈക​ളും പാദങ്ങ​ളും പിച്ച​വെ​ക്കുന്ന പ്രായ​ത്തിൽത്തന്നെ വെട്ടി​മാ​റ്റി​യ​താണ്‌. മനോ​ഹ​ര​മായ ചിത്ര​ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആകൃതി​യി​ലുള്ള കുഴി​ബോം​ബു​ക​ളു​മാ​യി കളിക്കവേ, ആ “കളിപ്പാ​ട്ടങ്ങൾ” പൊട്ടി​ത്തെ​റിച്ച്‌ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വിരലു​ക​ളും കണ്ണും നഷ്ടമാ​കുന്ന സംഭവങ്ങൾ അഫ്‌ഗാ​നി​സ്ഥാ​നിൽ പതിവാണ്‌.

ഭീകര​രു​ടെ ഇരകളാ​കുന്ന ചില കുട്ടി​ക​ളു​ടെ അനുഭവം മറ്റൊ​ന്നാണ്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, അമേരി​ക്ക​യി​ലെ ഓക്‌ല​ഹോ​മ​യിൽ 1995-ൽ നടന്ന ഒരു ഭീകരാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ കൊല്ല​പ്പെട്ട 168 പേരിൽ 19-ഉം കുട്ടി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു, അവരിൽ ചിലരാ​കട്ടെ കൈക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും. കാറ്റത്ത്‌ മെഴു​കു​തി​രി​നാ​ളം അണഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യല്ലേ ആ കുരു​ന്നു​ക​ളു​ടെ ജീവൻ സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തിൽ പൊലി​ഞ്ഞു​പോ​യത്‌? കുട്ടി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കാ​നും ചിരി​ച്ചു​ക​ളി​ച്ചു​ന​ട​ക്കാ​നും മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ലാളന​യേൽക്കാ​നു​മുള്ള ആ കുഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ അവകാ​ശ​മാണ്‌ ഭീകര​പ്ര​വർത്തനം തകർത്തെ​റി​ഞ്ഞത്‌.

ഇതെല്ലാം ഈയിടെ നടന്ന സംഭവ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഭീകര​പ്ര​വർത്തനം മനുഷ്യ​ന്റെ ഉറക്കം കെടു​ത്താൻ തുടങ്ങി​യിട്ട്‌ നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി. എങ്ങനെ​യെന്നു തുടർന്നു വായി​ക്കുക.

[3-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ഒരു കുട്ടി മരിച്ചു​പോ​യാൽ . . .

“ഇന്നു രാവിലെ ഞാൻ എന്റെ പതി​നൊ​ന്നു വയസ്സു​കാ​രൻ മകനെ വിളി​ച്ചു​ണർത്തി​യ​പ്പോൾ അവൻ ചോദി​ച്ചു: ‘ഭീകര​രു​ടെ ഇന്നത്തെ ആക്രമണം കഴിഞ്ഞോ?’” തങ്ങളുടെ രാജ്യത്ത്‌ നടമാ​ടുന്ന അക്രമ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഡേവിഡ്‌ ഗ്രോസ്സ്‌മാൻ എന്നൊരു ഗ്രന്ഥകാ​രൻ എഴുതി​യ​താ​ണിത്‌. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ തുടർന്നു: “എന്റെ മകനു ഭയമാണ്‌.”

അടുത്ത നാളു​ക​ളി​ലാ​യി ഭീകരാ​ക്ര​മ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ വളരെ​യ​ധി​കം കുട്ടികൾ കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നാൽ, ഒരു കുട്ടി അങ്ങനെ മരിച്ചാൽ എന്തു ചെയ്യണ​മെന്നു ചില മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ചിന്തി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഗ്രോസ്സ്‌മാൻ എഴുതു​ന്നു: “വിവാ​ഹി​ത​രാ​കാൻ പോകുന്ന രണ്ടു പേർ തങ്ങളുടെ ഭാവി പദ്ധതി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്നോടു പറഞ്ഞത്‌ ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും മറക്കില്ല. മൂന്നു കുട്ടികൾ വേണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ തീരു​മാ​നം. രണ്ടല്ല, മൂന്നു കുട്ടികൾ! ഒരാൾ മരിച്ചു​പോ​യാ​ലും ബാക്കി രണ്ടുപേർ ഉണ്ടാകു​മ​ല്ലോ എന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യിൽ.”

എന്നാൽ രണ്ടു കുട്ടികൾ അല്ലെങ്കിൽ മൂന്നു​പേ​രും മരിച്ചു​പോ​യാൽ എന്തു ചെയ്യു​മെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവർ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.a

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[3-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ങ്ങൾക്ക്‌ കടപ്പാട്‌]

© Sven Torfinn/ Panos Pictures