പങ്കിടാ​നുള്ള വിലതീ​രാത്ത ഒരു നിധി

ഗ്ലോറിയ മലസ്‌പീന പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

സിസലിയുടെ കടലോ​രം കണ്ണിൽനി​ന്നു മറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഭർത്താ​വും ഞാനും ഞങ്ങളുടെ ഉദ്ദിഷ്ട​സ്ഥ​ല​മായ മെഡി​റ​റ​റേ​നി​യൻ ദ്വീപി​ലെ മാൾട്ട​യു​ടെ നേരെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു. എന്തോരു കോരി​ത്ത​രി​പ്പി​ക്കുന്ന പ്രത്യാശ! കപ്പൽ കടൽ കുറുകെ കടന്ന​പ്പോൾ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോ​സിന്‌ ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ മാൾട്ട​യിൽവ​ച്ചു​ണ്ടായ അനുഭ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:1-10.

വർഷം 1953. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രസം​ഗ​വേല അന്നു മാൾട്ട​യിൽ നിയമ​പ​ര​മാ​യി അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല. അതിന്റെ തലേ വർഷം ഞങ്ങൾ വാച്ച്‌ടവർ ഗിലെ​യാദ്‌ ബൈബിൾ സ്‌കൂ​ളിൽനി​ന്നു ബിരുദം നേടു​ക​യും ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇററലി​യി​ലേക്കു നിയമനം ലഭിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. കുറച്ചു​നാൾ ഇററാ​ലി​യൻ പഠിച്ച​ശേഷം, മാൾട്ട​യിൽ ഞങ്ങളെ എന്തു കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു കാണാൻ ഞങ്ങൾ ഉത്സുക​രാ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു യുവതി​യാ​യി​രുന്ന ഞാൻ എങ്ങനെ വിദേശ മിഷന​റി​യാ​യി​ത്തീർന്നു എന്നു നിങ്ങൾക്ക​റി​യ​ണോ? ഞാൻ വിശദീ​ക​രി​ക്കാം.

അമ്മയുടെ പ്രചോ​ദ​നാ​ത്മ​ക​മായ മാതൃക

ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബം 1926-ൽ കാനഡ​യി​ലെ ഒൻറാ​റി​യോ​യി​ലുള്ള ഫോർട്ട്‌ ഫ്രാൻസ​സിൽ താമസി​ക്കുന്ന സമയം. എന്റെ അമ്മ ഒരു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​യിൽനിന്ന്‌ (യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ അന്ന്‌ അങ്ങനെ​യാണ്‌ അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌) ഇപ്പോൾ ജീവി​ക്കുന്ന ദശലക്ഷങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും മരിക്കു​ക​യില്ല എന്ന ശീർഷ​ക​ത്തി​ലുള്ള ചെറു​പു​സ്‌തകം സ്വീക​രി​ച്ചു. അതീവ താത്‌പ​ര്യ​ത്തോ​ടെ അവർ അതു വായി​ക്കു​ക​യും അതേ ആഴ്‌ച​യിൽത്തന്നെ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം മാസിക ഉപയോ​ഗി​ച്ചുള്ള ഒരു സമൂഹ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ത്തി​നു ഹാജരാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അമ്മ ഉത്സാഹ​മുള്ള ഒരു ബൈബിൾ വായന​ക്കാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. താൻ തേടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന നിധി​യാ​യി ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സന്ദേശം അവർ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു. (മത്തായി 6:33; 13:44) പിതാ​വിൽനി​ന്നുള്ള ശക്തമായ എതിർപ്പൊ​ന്നും ഗണ്യമാ​ക്കി​യി​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്രമല്ല പരിപാ​ലി​ക്കേ​ണ്ട​തായ മൂന്നു കുട്ടികൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ട്ടും പഠിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അവർ ഉറച്ചു​നി​ന്നു.

തുടർന്നു​വന്ന 20 വർഷത്തെ അമ്മയുടെ അചഞ്ചല​മായ വിശ്വാ​സം എന്നെയും എന്റെ മൂത്ത രണ്ടു സഹോ​ദ​രി​മാ​രായ തെൽമ​യെ​യും വയോ​ള​യെ​യും നീതി​യുള്ള പുതിയ ലോകം കൊണ്ടു​വ​രുന്ന നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാ​ശ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബോധ​മു​ള്ള​വ​രാ​ക്കി. (2 പത്രൊസ്‌ 3:13) അവർ ദുഷ്‌ക​ര​മായ അനേകം എതിർപ്പു​കളെ നേരി​ടേ​ണ്ടി​വന്നു. എന്നാൽ അവർ തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത ജീവി​ത​രീ​തി​യിൽ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും സംശയ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല.

1931-ൽ എനിക്കു വെറും 10 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ യു.എസ്‌.എ.യിലെ ഉത്തര മിന്ന​സോ​ത്ത​യി​ലുള്ള ഒരു കൃഷി​യി​ട​ത്തി​ലേക്കു താമസം മാററി. അവിടെ ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പ​മുള്ള ക്രമമായ സഹവാ​സ​ത്തിൽനി​ന്നു വിച്‌ഛേ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എന്നാൽ അമ്മയിൽനി​ന്നുള്ള ബൈബിൾ പ്രബോ​ധ​ന​ത്തി​നു മുടക്ക​മു​ണ്ടാ​യില്ല. ഒരു കോൽപോർട്ടർ അഥവാ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷക എന്നനി​ല​യി​ലുള്ള അമ്മയുടെ അർപ്പിത സേവനം ആ വേലയിൽ അമ്മയോ​ടൊ​പ്പം ചേരു​ന്ന​തിന്‌ എനിക്കു പ്രചോ​ദ​ന​മേകി. 1938-ൽ മിന്ന​സോ​ത്ത​യിൽ നടന്ന സമ്മേള​ന​ത്തിൽ എന്റെ രണ്ടു സഹോ​ദ​രി​മാ​രും ഞാനും യഹോ​വ​ക്കുള്ള ഞങ്ങളുടെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി.

1938-ൽ ഞാൻ ഹൈസ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടിയ ശേഷം ഒരു പയനിയർ (കോൽപോ​ട്ട​റി​ന്റെ പുതിയ പേര്‌) എന്നനി​ല​യിൽ എനിക്കു പിന്തുണ നൽകാൻ സഹായ​ക​മായ തൊഴി​ല​ധി​ഷ്‌ഠിത വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടാൻ അമ്മ എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. പിതാവു ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ച്‌ സ്വന്തം വഴിക്കു​പോയ സ്ഥിതിക്ക്‌ ഇതു പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഒരു നല്ല ഉപദേ​ശ​മാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞു.

ഞങ്ങളുടെ നിധി മുഴു​സ​മയം പങ്കിടു​ന്നു

ക്രമേണ, ഞാൻ കാലി​ഫോർണി​യ​യി​ലേക്കു താമസം മാററു​ക​യും 1947-ൽ സാൻ ഫ്രാൻസി​സ്‌കോ​യിൽ പയനിയർ വേല തുടങ്ങു​ക​യും ചെയ്‌തു. ലോസാഞ്ചലസിൽ, “സകല ദേശങ്ങ​ളു​ടെ​യും വ്യാപന” സമ്മേള​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കവേ ഞാൻ ഫ്രാൻസസ്‌ മലസ്‌പീ​നയെ കണ്ടുമു​ട്ടി. ഞങ്ങൾക്കി​രു​വർക്കും ഒരേ ലക്ഷ്യമാ​യി​രു​ന്നു, മിഷനറി വേല. അത്‌ ഒരു സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ ബന്ധത്തി​ലേക്കു ഞങ്ങളെ നയിച്ചു. 1949-ൽ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി.

1951, സെപ്‌റ​റം​ബ​റിൽ ഫ്രാൻസ​സി​നെ​യും എന്നെയും 18-ാമതു ഗിലെ​യാദ്‌ ക്ലാസ്സി​ലേക്കു ക്ഷണിക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അഞ്ചുമാ​സത്തെ തീവ്ര പരിശീ​ല​ന​ത്തി​നു​ശേഷം 1952-ൽ ബിരു​ദ​ദാന ദിനമായ ഫെബ്രു​വരി 10-ന്‌ സ്‌കൂ​ളി​ന്റെ പ്രസി​ഡ​ണ്ടായ നേഥൻ എച്ച്‌. നോർ ഞങ്ങളെ അയക്കാ​നി​രുന്ന രാജ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പേര്‌ അക്ഷരമാ​ലാ​ക്ര​മ​ത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. “ഇററലി, മലസ്‌പീ​നാ സഹോ​ദ​ര​നും സഹോ​ദ​രി​യും” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അങ്ങോ​ട്ടുള്ള യാത്ര മനസ്സിൽ കാണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു!

ഏതാനും ആഴ്‌ച​കൾക്കു​ശേഷം ഇററലി​യി​ലെ ജെനോ​വ​യി​ലേ​ക്കുള്ള ദശദിന യാത്ര​ക്കു​വേണ്ടി ഞങ്ങൾ ന്യൂ​യോർക്കിൽനി​ന്നും കപ്പൽ കയറി. ബ്രുക്ക്‌ളിൻ ഹെഡ്‌ക്വാർട്ടേ​ഴ്‌സിൽ വേല​ചെ​യ്യുന്ന ജ്യോ​വാ​ന്നി ഡെഷെ​ക്ക​യും മാക്‌സ്‌ ലാർസ​നും ഞങ്ങളെ യാത്ര​യ​യ്‌ക്കാൻ കപ്പൽത്തു​റ​യിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ജെനോ​വ​യിൽവച്ചു മിഷന​റി​മാർ ഞങ്ങൾക്കു സ്വാഗ​ത​മ​രു​ളി. ആ രാജ്യ​ത്തിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചുള്ള നൂലാ​മാ​ല​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവർ സുപരി​ചി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു.

ചുററു​പാ​ടു​മുള്ള എല്ലാറ​റി​ലും ആവേശ​ഭ​രി​ത​രാ​യി ഞങ്ങൾ ബളോ​ണ​യ്‌ക്കു ട്രെയിൻ കയറി. അവിടെ എത്തി​ച്ചേർന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടത്‌ രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ ഫലമായി അപ്പോ​ഴും അലങ്കോ​ല​പ്പെ​ട്ടു​കി​ട​ക്കുന്ന ഒരു പട്ടണമാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പ്രഭാത വായു​വിൽ നിറഞ്ഞു​നിന്ന വറുത്ത കാപ്പി​യു​ടെ നറുമണം, ഭിന്നത​ര​ത്തി​ലുള്ള നിരവധി പസ്‌ത ഉണ്ടാക്കാ​നു​പ​യോ​ഗി​ക്കുന്ന മേൽത്തരം സോസു​ക​ളു​ടെ മസാല​യു​ടെ മണം എന്നിങ്ങനെ ആസ്വാ​ദ്യ​മായ സംഗതി​ക​ളും അവിടെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

ഒരു ലക്ഷ്യം നിവർത്തി​ക്കൽ

കാണാ​പ്പാ​ഠം പഠിച്ച ഒരു അവതര​ണ​വു​മാ​യി ഞങ്ങൾ ശുശ്രൂഷ ആരംഭി​ച്ചു. ആളുകൾ അതു സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യോ തിരസ്‌ക​രി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്ന​തു​വരെ ഞങ്ങൾ അതേ അവതരണം തുടർന്നു. ഉള്ളം തുറന്നു സംസാ​രി​ക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹം ശുഷ്‌കാ​ന്തി​യോ​ടെ ഭാഷ പഠിക്കാൻ ഞങ്ങളെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. നാലു മാസത്തി​നു​ശേഷം നേപ്പൾസി​ലുള്ള ഒരു പുതിയ മിഷനറി ഭവനത്തി​ലേക്കു ഞങ്ങൾക്കു നിയമനം നൽകു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

ഭീമാ​കാ​ര​മാ​യ ഈ പട്ടണം അതിന്റെ മഹനീയ ദൃശ്യ​ങ്ങൾക്കു പേരു​കേ​ട്ട​താണ്‌. അവിടത്തെ സേവനം ഞങ്ങൾ ആസ്വദി​ച്ചു, എന്നാൽ നാലു​മാ​സ​ത്തി​നു​ശേഷം എന്റെ ഭർത്താ​വിന്‌ റോം​മു​തൽ സിസലി​വ​രെ​യുള്ള സഭകൾ സന്ദർശി​ക്കു​ന്ന​തി​നു സർക്കിട്ട്‌ അഥവാ സഞ്ചാര സേവന​ത്തി​നുള്ള നിയമനം ലഭിച്ചു. കാല​ക്ര​മേണ ഞങ്ങൾ മാൾട്ട​യും ഉത്തരാ​ഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ ലിബി​യ​പോ​ലും സന്ദർശി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

ആ കാലങ്ങ​ളിൽ നേപ്പൾസിൽനി​ന്നു സിസലി​യി​ലേ​ക്കുള്ള ട്രെയിൻയാ​ത്ര ശാരീ​രിക സഹിഷ്‌ണു​ത​യു​ടെ പരി​ശോ​ധ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു. തിങ്ങി​നി​റഞ്ഞ ട്രെയി​നിൽ കയറി സീററു​ക​ളു​ടെ ഇടയ്‌ക്കുള്ള സ്ഥലത്ത്‌ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ആറുമു​തൽ എട്ടുവരെ മണിക്കൂർ ഞങ്ങൾക്കു നിൽക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ചുററു​മു​ള്ള​വരെ നന്നായി പഠിക്കു​ന്ന​തിന്‌ അതു നല്ല അവസരം പ്രദാനം ചെയ്‌തു. ഗൃഹനിർമിത വൈൻ നിറച്ച വലിയ ഭരണി പലപ്പോ​ഴും അതിന്റെ ഉടമസ്ഥന്‌ ഇരിപ്പി​ട​മാ​യി ഉതകു​മാ​യി​രു​ന്നു. ദീർഘ​യാ​ത്ര​യിൽ ദാഹം തീർക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഉടമസ്ഥൻ ഇടയ്‌ക്കെ​ല്ലാം അതിൽനി​ന്നു കുടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. സൗഹാർദ​രായ യാത്ര​ക്കാർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും തങ്ങളുടെ റൊട്ടി​യും സലാമി​യും ഞങ്ങളു​മാ​യി പങ്കിടു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആതി​ഥ്യോ​പ​ചാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഹൃദ​യോ​ഷ്‌മ​ള​മായ ഈ ചേഷ്ട ഞങ്ങൾ വിലമ​തി​ച്ചു.

സിസലി​യിൽ ഞങ്ങൾ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ കണ്ടുമു​ട്ടും. മലയുടെ മുകളി​ലുള്ള സഭയി​ലേക്ക്‌ അവർ ഞങ്ങളുടെ പെട്ടി​ക​ളും ചുമന്നു​കൊ​ണ്ടു മൂന്നര മണിക്കൂർ തുടർച്ച​യാ​യുള്ള കയററം കയറും. സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഊഷ്‌മ​ള​മായ സ്വാഗ​തം​മൂ​ലം ഞങ്ങൾ ക്ഷീണം മറന്നു കളയു​ക​യാ​യി. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾ അടിപ​ത​റാത്ത കോവർക​ഴു​ത​യു​ടെ പുറത്തും സഞ്ചരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഒരിക്ക​ലും താഴെ കൊക്ക​യി​ലേക്കു നോക്കി​യി​ട്ടില്ല—കഴുത​യു​ടെ ഒരു ചുവടു പിഴച്ചാൽ മതിയാ​യി​രു​ന്നു അതി​ലേക്കു ഞങ്ങൾ വീഴാൻ. നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളു​ടെ മധ്യേ​യും ബൈബിൾ സത്യത്തി​നു​വേണ്ടി ഉറച്ചു നില​കൊ​ള്ളു​ന്നതു ഞങ്ങളെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തി. കൂടാതെ, അവർ ഞങ്ങളോ​ടു കാണിച്ച സ്‌നേഹം അവരോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നന്ദിയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ ഇടയാക്കി.

മാൾട്ട​യും ലിബി​യ​യും

സിസലി​യി​ലുള്ള സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​ററി നിറഞ്ഞു​തു​ളു​മ്പുന്ന സ്‌മര​ണ​ക​ളു​മാ​യി ഞങ്ങൾ മാൾട്ട​യി​ലേക്കു കപ്പൽ കയറി. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ ഞങ്ങളും ദയാപു​ര​സ്സ​രായ ആളുകളെ കണ്ടെത്തി. സെൻറ്‌ പോൾ കടലി​ടു​ക്കി​ലു​ണ്ടായ ഒരു കൊടു​ങ്കാ​ററ്‌ ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ചെറിയ കപ്പലുകൾ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടുള്ള അപകട​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു തിരി​ച്ച​റി​യാൻ ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:39–28:10) ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത സന്ദർശനം ലിബിയ ആയിരു​ന്നു. നമ്മുടെ വേല നിരോ​ധി​ച്ചി​രുന്ന ഈ ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യത്തു ഞങ്ങൾ എങ്ങനെ പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു?

ഒരിക്കൽക്കൂ​ടി ഞങ്ങൾ തികച്ചും വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു സംസ്‌കാ​രം അനുഭ​വി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. തൂൺനി​ര​ക​ളുള്ള പ്രധാന വ്യാപാ​ര​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ലെ തെരു​വി​ലൂ​ടെ നടന്നുപോ​കവേ ട്രി​പ്പോ​ളി നഗരത്തി​ലെ കൗതു​ക​വ​സ്‌തു​ക്ക​ളും ഒച്ചപ്പാ​ടും എന്റെ ശ്രദ്ധയാ​കർഷി​ച്ചു. പകൽ സഹാറാ മരുഭൂ​മി​യി​ലെ ചുട്ടു​പൊ​ള്ളുന്ന ചൂടിൽനി​ന്നും രാത്രി തണുപ്പിൽനി​ന്നും തങ്ങളെ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി പുരു​ഷൻമാർ ഒട്ടക​രോ​മം​കൊ​ണ്ടു നെയ്‌ത വസ്‌ത്രങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നു. ജീവി​ക്കു​ന്നി​ടത്തെ കാലാ​വ​സ്ഥ​യു​മാ​യി അനുരൂ​പ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ആളുകൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന വിധത്തെ വിലമ​തി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു.

സഹോ​ദ​രൻമാ​രു​ടെ ജാഗ്ര​താ​പൂർവ​ക​മായ തീക്ഷ്‌ണത യഹോ​വ​യിൽ ശക്തമായി ആശ്രയി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും അത്തരം സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചു കൂടുതൽ അറിവു​ള്ള​വ​രു​ടെ നിർദേ​ശങ്ങൾ പിൻപ​റ​റു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഞങ്ങളെ വളരെ​യ​ധി​കം പഠിപ്പി​ച്ചു. നമ്മുടെ ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രൻമാർ പല ദേശങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ അവർ ഒത്തൊ​രു​മ​യോ​ടെ പ്രവർത്തി​ച്ചു​പോ​ന്നു.

ഒരു പുതിയ നിയമനം

നമ്മുടെ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യോ​ടുള്ള എതിർപ്പു​മൂ​ലം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇററലി വിടേ​ണ്ടി​വന്നു. എന്നാൽ, 1957-ൽ ബ്രസീ​ലിൽ ഒരു പുതിയ പ്രസംഗ നിയമനം ഞങ്ങൾ സസന്തോ​ഷം സ്വീക​രി​ച്ചു. ഫ്രാൻസ​സും ഞാനും അവിടത്തെ ജീവി​ത​രീ​തി​യും ആചാര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെട്ടു. എട്ടു മാസത്തി​നു​ശേഷം സർക്കിട്ട്‌ വേലയ്‌ക്കു​വേണ്ടി ഫ്രാൻസസ്‌ ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഞങ്ങൾ ബസ്സിലും വിമാ​ന​ത്തി​ലും കാൽന​ട​യാ​യു​മെ​ല്ലാം സഞ്ചരിച്ചു. വിശാ​ല​മായ, രമണീ​യ​മായ ഈ രാജ്യം ഭൂമി​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു പാഠ​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ തെളി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ സർക്കിട്ട്‌ സാവൊ പൗലോ പട്ടണത്തി​ലെ പത്തുസ​ഭ​ക​ളും സാവൊ പൗലോ സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉൾപ്ര​ദേ​ശ​ത്തുള്ള പത്തുസ​ഭ​ക​ളും ദക്ഷിണ തീര​പ്ര​ദേ​ശ​വും ഉൾക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ ആ പട്ടണങ്ങ​ളിൽ സഭകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. താമസി​ക്കാൻ ഇടം കണ്ടെത്തി താമസം തുടങ്ങി​യ​ശേഷം രാജ്യ​സ​ന്ദേ​ശ​വു​മാ​യി ഞങ്ങൾ വീടു​തോ​റും പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു. വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ ചലച്ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നി​ന്റെ പ്രദർശനം കാണാൻ ആളുകളെ ക്ഷണിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ചിത്രം പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തേക്കു ചിത്ര​ങ്ങ​ളും പ്രൊ​ജ​ക്‌റ​റ​റും ട്രാൻസ്‌ഫോർമ​റും ഫയലു​ക​ളും സാഹി​ത്യ​വും ക്ഷണക്കത്തു​ക​ളും മുദ്ര​യ​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഉപകര​ണ​വു​മെ​ല്ലാ​മാ​യി ബസ്സിൽ കയറുക എന്നത്‌ അത്ര എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അതുമാ​യി തുലനം ചെയ്യു​മ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ വസ്‌ത്രം വെച്ചി​രുന്ന ചെറിയ പെട്ടി ഒട്ടും വലുത​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പരുക്കൻ റോഡു​ക​ളി​ലൂ​ടെ വണ്ടി​യോ​ടു​മ്പോൾ പ്രൊ​ജ​ക്‌ററർ കുലു​ങ്ങാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അതു ശ്രദ്ധാ​പൂർവം മടിയിൽ വയ്‌ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ചിത്രം പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു സ്ഥലം കണ്ടെത്തി​യ​ശേഷം ഞങ്ങൾ വീടു​തോ​റും​പോ​യി ചിത്ര​പ്ര​ദർശ​ന​ത്തിന്‌ ആളുകളെ ക്ഷണിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം റെസ്‌റ​റ​റൻറി​ലോ ഹോട്ട​ലി​ലോ ചിത്രം പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങൾ അനുവാ​ദം വാങ്ങി. മററു സമയങ്ങ​ളിൽ തുറസ്സായ സ്ഥലത്ത്‌ രണ്ടു കാലുകൾ നാട്ടി അതിനു മധ്യേ ഒരു കിടക്ക​വി​രി വലിച്ചു​കെ​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും ചലച്ചി​ത്രം കണ്ടിട്ടി​ല്ലാത്ത വിലമ​തി​പ്പുള്ള സദസ്യർ, ഫ്രാൻസസ്‌ നിരൂ​പണം വായി​ക്കവേ എണീറ​റു​നി​ന്നു സശ്രദ്ധം കേൾക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതിനു​ശേഷം ഞങ്ങൾ ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ വിതരണം ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഗ്രാമ​ങ്ങ​ളിൽ എത്തി​ച്ചേ​രാൻ ഞങ്ങൾ ബസ്സ്‌ യാത്ര​ചെ​യ്‌തു. ചില നദികൾക്കു മുകളിൽ പാലം കെട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. തൻമൂലം ബസ്സ്‌ വലിയ ചങ്ങാട​ത്തിൻമേൽ വെച്ചിട്ടു മറുക​ര​യി​ലേക്ക്‌ ഒഴുക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പതിവ്‌. ബസ്സിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങാ​നും ബസ്സ്‌ നദിയി​ലേക്കു തെന്നി​പ്പോ​കു​ന്ന​താ​യി കാണു​ന്ന​പക്ഷം വെള്ളത്തിൽ ആണ്ടു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ ചങ്ങാട​ത്തി​ന്റെ മറുവ​ശ​ത്തേക്ക്‌ എടുത്തു ചാടാ​നും ഞങ്ങളോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​കൃ​പ​യാൽ ഒരിക്ക​ലും ബസ്സ്‌ വെള്ളത്തിൽ വീണ ഒരനു​ഭവം ഞങ്ങൾക്കു​ണ്ടാ​യില്ല. പ്രത്യേ​കി​ച്ചും, മാംസം​തീ​നി​ക​ളായ പിരാനാ മത്സ്യത്തി​നു പേരു​കേ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു നദി എന്നതിന്റെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ ഇത്‌ ഒരനു​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു!

1958-ൽ ന്യൂ​യോർക്കിൽവെച്ചു നടന്ന സാർവ​ദേ​ശീയ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ പങ്കെടു​ത്ത​ശേഷം ഞങ്ങൾ ബ്രസീ​ലി​ലേക്കു തിരി​കെ​പ്പോ​യി. അവിടെ ചെന്നയു​ടൻതന്നെ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും സഞ്ചാര​വേ​ല​യിൽ പ്രവേ​ശി​ച്ചു. ബ്രസീ​ലിൽ ഞങ്ങളുടെ ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ​റി​ന്റെ അതിര്‌ തെക്ക്‌ ഉറു​ഗ്വെ​യും പടിഞ്ഞാറ്‌ പരഗ്വെ​യും വടക്ക്‌ പെർനാ​മ്പൂ​ക്കോ​യും കിഴക്ക്‌ അററ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.

കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗ​ക്കോ​ളനി

1960-കളുടെ മധ്യത്തിൽ ഒരു കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗ​ക്കോ​ള​നി​യിൽ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ ചലച്ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ഒരെണ്ണം പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ക്ഷണം ഞങ്ങൾ സ്വീക​രി​ച്ചു. ഞാൻ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠാ​കു​ല​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു സമ്മതിച്ചേ മതിയാ​കൂ. ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു വായി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തൊ​ഴി​കെ കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞങ്ങൾക്കു യാതൊ​ര​റി​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വെള്ളച്ചാ​യ​മ​ടിച്ച കോമ്പൗ​ണ്ടിൽ പ്രവേ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ ഒരു വലിയ ഓഡി​റേ​റാ​റി​യ​ത്തി​ലേക്കു ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു​പോ​വു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഞങ്ങൾക്കും ഞങ്ങളുടെ സാമ​ഗ്രി​കൾക്കും​വേണ്ടി മധ്യത്തി​ലാ​യി കയർകൊണ്ട്‌ ഒരു ഭാഗം തിരി​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളെ സഹായിച്ച ഇലക്‌ട്രീ​ഷ്യൻ 40 വർഷമാ​യി ആ കോള​നി​യി​ലെ അന്തേവാ​സി​യാ​യി​രു​ന്നു. കുഷ്‌ഠം​നി​മി​ത്തം അദ്ദേഹ​ത്തി​നു കൈപ്പ​ത്തി​ക​ളും ശരീര​ത്തി​ന്റെ മററു ചില ഭാഗങ്ങ​ളും നഷ്ടമായി. അത്‌ അദ്ദേഹത്തെ അത്യധി​കം വിരൂ​പ​നാ​ക്കി. എനിക്ക്‌ ആദ്യം പരി​ഭ്രാ​ന്തി​തോ​ന്നി എന്നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഉത്സാഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള പെരു​മാ​റ​റ​വും വേല ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലുള്ള നിപു​ണ​ത​യും എന്നെ ആയാസ​ര​ഹി​ത​യാ​ക്കി. അത്യാ​വശ്യ തയ്യാ​റെ​ടു​പ്പു​ക​ളെ​ല്ലാം പൂർത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ ഞങ്ങൾ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും സംസാ​രി​ച്ചു. അവിടെ താമസി​പ്പി​ച്ചി​രുന്ന ആയിരം രോഗ​ബാ​ധി​ത​രിൽ ഇരുന്നൂ​റി​ല​ധി​കം​പേർ ഹാജരാ​യി. അവർ ഞൊണ്ടി​ഞൊ​ണ്ടി ഉള്ളിൽ പ്രവേ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ അവർ അനുഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന രോഗ​ത്തി​ന്റെ വ്യത്യസ്‌ത ഘട്ടങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഞങ്ങളെ സ്‌പർശിച്ച എന്തോരു വൈകാ​രിക അനുഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌!

“കർത്താവേ, നിനക്കു വേണ​മെ​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എന്നെ ശുദ്ധമാ​ക്കാൻ കഴിയും” എന്നു യാചിച്ച കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗി​യോട്‌ യേശു പറഞ്ഞതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു. ആ മനുഷ്യ​നെ സ്‌പർശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു പറഞ്ഞു, “എനിക്കു വേണ​മെ​ന്നുണ്ട്‌. ശുദ്ധനാ​കുക.” (മത്തായി 8:2, 3, NW) പരിപാ​ടി കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അനേക​രും ഞങ്ങൾ ചെന്നതി​നു നന്ദി പറയാൻ ഞങ്ങളെ സമീപി​ച്ചു. മനുഷ്യ​വർഗ​മ​നു​ഭ​വി​ക്കുന്ന വലിയ ദുരി​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ സുവ്യ​ക്ത​മായ സാക്ഷ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ രോഗ​ബാ​ധി​ത​മായ ശരീരം. കൂടുതൽ അറിയാൻ ആഗ്രഹം പ്രകടി​പ്പി​ച്ച​വ​രു​മാ​യി പ്രാ​ദേ​ശിക സാക്ഷികൾ പിന്നീടു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം നടത്തി.

ആരോഗ്യ സംബന്ധ​മായ ചില ഗുരു​ത​ര​മായ പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾക്കു ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്താൻവേണ്ടി 1967-ൽ ഞങ്ങൾ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു തിരി​കെ​പ്പോ​യി. ചികി​ത്സ​യി​ലി​രി​ക്കെ​ത്തന്നെ സർക്കിട്ട്‌ വേലയിൽ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങൾക്കു പിന്നെ​യും പദവി ലഭിച്ചു. അടുത്ത 20 വർഷം ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ സഞ്ചാര​വേ​ല​യിൽ ഫ്രാൻസ​സി​നോ​ടൊ​പ്പം ഞാൻ പങ്കു​ചേർന്നു. ഈ സമയത്ത്‌ അദ്ദേഹം രാജ്യ​ശു​ശ്രൂ​ഷാ​സ്‌കൂ​ളി​ലും പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

ലഭിച്ച എന്തു നിയമ​ന​വും ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ത്തോ​ടെ ചെയ്‌ത ഒരു വിശ്വസ്‌ത സ്‌നേ​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന പ്രിയ ഭർത്താവ്‌ എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​നുള്ള എന്തോരു ഉറവാ​യി​രു​ന്നു! ഒത്തൊ​രു​മിച്ച്‌ നാലു ഭൂഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാഗങ്ങ​ളിൽ ബൈബിൾ സത്യമെന്ന നിധി പങ്കിടു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി ഞങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു.

നിധി​യാൽ പരിപാ​ലി​ക്ക​പ്പെട്ടു

1924-ൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേററ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ ഒരു സഹോ​ദ​രനെ 1950-ൽ അമ്മ വിവാഹം ചെയ്‌തു. അവർ ഒരുമിച്ച്‌ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ അനേകം വർഷം ചെലവ​ഴി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അമ്മയുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​നാ​ളു​ക​ളിൽ അൾഷീമർ രോഗം തലപൊ​ക്കി. ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്യാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി രോഗം നശിപ്പി​ച്ച​തു​കൊണ്ട്‌ അവർക്കു കൂടുതൽ സഹായം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. പിന്തുണ നൽകു​ന്ന​വ​രായ എന്റെ സഹോ​ദ​രി​മാ​രും ഡേവി​ഡും അമ്മയെ പരിപാ​ലി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ഏറെറ​ടു​ത്തു. കാരണം മുഴു​സമയ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നുള്ള ഞങ്ങളുടെ പ്രത്യേക പദവികൾ ഞങ്ങൾ കൈ​വെ​ടി​യാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല. 1987-ൽ മരിക്കു​ന്ന​തു​വരെ അമ്മ നൽകിയ മാതൃക, ജീവി​ത​ഗതി എന്തായി​രി​ക്ക​ണ​മെന്നു തീരു​മാ​നി​ക്കാൻ ഞങ്ങളെ വളരെ​യേറെ സഹായി​ച്ചു. കൂടാതെ, അവർ താലോ​ലി​ച്ചി​രുന്ന സ്വർഗീയ പ്രത്യാ​ശ​യും ഞങ്ങളെ സമാശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

1989-ൽ ഫ്രാൻസസ്‌ പണ്ടത്തെ​പോ​ലെ അത്ര ഊർജ​സ്വ​ല​ന​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. ലോക​ത്തി​ന്റെ പല ഭാഗങ്ങ​ളി​ലും സുവി​ദി​ത​മായ ഒച്ചുപനി ദ്രോ​ഹ​ക​ര​മായ ഫലം ചെലു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. 1990-ൽ അദ്ദേഹം നിർദ​യ​നായ ഈ ശത്രു​വി​ന്റെ പിടി​യി​ല​മർന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ 40 വർഷത്തി​ല​ധി​കം എന്നോ​ടൊ​പ്പം ചെലവ​ഴിച്ച എന്റെ പ്രിയ​ഭാ​ജ​ന​മായ പങ്കാളി​യെ അങ്ങനെ എനിക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു.

പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​കൾ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാണ്‌. ചിലതു സുകര​മാണ്‌, ചിലതു ദുഷ്‌ക​ര​വും. എന്നാൽ ബൈബിൾ സത്യത്തി​ന്റെ വില​യേ​റിയ നിധി നൽകിയ യഹോവ തന്റെ സ്ഥാപനം മുഖാ​ന്ത​ര​വും എന്റെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും മുഖാ​ന്ത​ര​വും എന്നെ പരിപാ​ലി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ പരാജ​യ​മ​ട​യാത്ത വാഗ്‌ദ​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ നിവൃ​ത്തി​യി​ലേക്കു കണ്ണും​നട്ട്‌ ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും സംതൃ​പ്‌തി​യ​ട​യു​ന്നു.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഭർത്താവും ഞാനും ഇററലി​യിൽ മിഷന​റി​മാർ ആയിരു​ന്ന​പ്പോൾ