സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം പുരോ​ഗ​തി​യി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു

ഴൂസ്‌ മഗ്ലോ​വ്‌സ്‌കി പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

പൊലീസുകാരൻ എന്റെ കയ്യിൽ കടന്നു​പി​ടി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ പിതാ​വി​നെ അന്വേ​ഷി​ച്ചു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തെ നേര​ത്തെ​തന്നെ പൊലീസ്‌ സ്റ്റേഷനി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോയ വിവരം ഞാനറി​ഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. ഞാൻ അവിടെ എത്തിയ​പ്പോൾ പൊലീ​സു​കാർ ബൈബി​ളു​കൾ ഉൾപ്പെടെ ഞങ്ങളുടെ കയ്യിലി​രുന്ന പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പിടി​ച്ചു​പ​റിച്ച്‌ തറയിൽ കൂനകൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു. ഇതുകണ്ട്‌ എന്റെ പിതാവു ചോദി​ച്ചു: “നിങ്ങൾ ബൈബി​ളു​ക​ളും തറയി​ലി​ട്ടോ?” പൊലീസ്‌ മേധാവി ക്ഷമാപണം നടത്തു​ക​യും ബൈബി​ളു​കൾ എടുത്തു മേശപ്പു​റത്തു വയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ഞങ്ങൾ എങ്ങനെ​യാ​ണു പൊലീസ്‌ സ്റ്റേഷനിൽ വന്നു​പെ​ട്ടത്‌? ഞങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു? ഞങ്ങളുടെ പക്കൽനി​ന്നു ബൈബിൾപോ​ലും എടുത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ തക്കവണ്ണം ഞങ്ങൾ നിരീ​ശ്വ​ര​വാ​ദ​ത്തി​ല​ധി​ഷ്‌ഠി​ത​മായ ഒരു പൊലീസ്‌ രാഷ്ട്ര​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നോ? ഈ ചോദ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉത്തരത്തി​നു​വേണ്ടി 1925-ലേക്കു നാം തിരിഞ്ഞു നോ​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌, അതു ഞാൻ ജനിക്കു​ന്ന​തി​നു​പോ​ലും മുമ്പാ​യി​രു​ന്നു.

ആ വർഷം എന്റെ പിതാവ്‌ എസ്‌റ്റെ​ഫാ​നൊ മഗ്ലോ​വ്‌സ്‌കി​യും അമ്മ ഴുലി​യാ​ന​യും അന്നത്തെ യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യിൽനി​ന്നു ബ്രസീ​ലി​ലേക്കു സ്ഥലംമാ​റി, സാവോ പൗലോ​യിൽ താമസ​മു​റ​പ്പി​ച്ചു. പിതാവ്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റൻറും അമ്മ കത്തോ​ലി​ക്ക​യും ആയിരു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മതം അവരു​ടെ​യി​ട​യിൽ ഒരു വിഭജന ഘടകമാ​യി​രു​ന്നില്ല. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, പത്തു വർഷത്തി​നു​ശേഷം മതപര​മാ​യി അവരെ കൂട്ടി​ച്ചേർത്ത ഒരു സംഭവ​മു​ണ്ടാ​യി. മരിച്ച​വ​രു​ടെ അവസ്ഥ​യെ​പ്പറ്റി ചർച്ച​ചെ​യ്യുന്ന ഹംഗറി ഭാഷയി​ലുള്ള ഒരു മുഴു​വർണ ചെറു​പു​സ്‌തകം പിതാ​വിന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ അളിയൻ കൊണ്ടു​വ​ന്നു​കൊ​ടു​ത്തു. അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ആ ചെറു​പു​സ്‌തകം സമ്മാനം കിട്ടി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. അതു വായി​ക്കാ​നും അതിന്റെ ഉള്ളടക്ക​ത്തെ​പ്പറ്റി, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും “നരകം” എന്ന വിഷയ​ത്തെ​പ്പറ്റി അഭി​പ്രാ​യം പറയാ​നും അദ്ദേഹം പിതാ​വി​നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. ആ ചെറു​പു​സ്‌തകം പലയാ​വർത്തി വായി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പിതാവു രാത്രി മുഴുവൻ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. അടുത്ത ദിവസം അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ അളിയൻ അഭി​പ്രാ​യ​മ​റി​യാൻ വന്നപ്പോൾ പിതാവ്‌ നിസ്സ​ന്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇതാണ്‌ സത്യം!”

ചെറിയ തുടക്കങ്ങൾ

പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടേ​താ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളെ​യും​പറ്റി കൂടുതൽ അറിയാൻ അവരെ തിരഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ രണ്ടു​പേ​രും ഇറങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ചു. ഒടുവിൽ, അവരു​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ പല അംഗങ്ങ​ളും സാക്ഷി​ക​ളു​മാ​യി ബൈബിൾ ചർച്ചക​ളിൽ ഏർപ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി. അതേ വർഷം​തന്നെ, 1935-ൽ, ഹംഗറി ഭാഷയിൽ ശരാശരി എട്ടുപേർ ഹാജരാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു ക്രമമായ ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം തുടങ്ങി. അന്നുമു​തൽ ഇന്നുവരെ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ക്രമമായ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​നങ്ങൾ നടത്തി​വ​രു​ന്നു.

രണ്ടു വർഷം ബൈബിൾ പഠിച്ചു​ക​ഴിഞ്ഞ്‌ പിതാവ്‌ 1937-ൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ക​യും വീടു​തോ​റു​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ക​യും ഒരു നിയുക്ത ദാസനും അധ്യയന നിർവാ​ഹ​ക​നു​മെന്ന നിലയിൽ സേവി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ഉത്സാഹി​യായ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീർന്നു. സാവോ പൗലോ​യിൽ വില മരിയാ​നാ ഭാഗത്ത്‌ ആദ്യത്തെ സഭ രൂപീ​ക​രി​ക്കാൻ അദ്ദേഹം സഹായി​ച്ചു. ആ സഭയെ പിന്നീടു പട്ടണത്തി​ന്റെ മധ്യഭാ​ഗ​ത്തേക്കു മാറ്റി, അതു പിന്നീട്‌ സെൻട്രൽ സഭ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. പത്തു വർഷത്തി​നു​ശേഷം രണ്ടാമത്തെ സഭ രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു, അത്‌ ഈപ്പി​രാങ്ക ഭാഗത്താ​യി​രു​ന്നു. പിതാവ്‌ അവിടെ സഭാ ദാസനാ​യി നിയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെട്ടു. 1954-ൽ മോയിൻഹോ വെലോ ഭാഗത്താ​യി മൂന്നാ​മത്തെ സഭ രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അവി​ടെ​യും അദ്ദേഹം സഭാ ദാസനാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു.

ഈ കൂട്ടം നന്നായി സ്ഥാപി​ത​മായ ഉടനെ അദ്ദേഹം അടുത്തുള്ള സാവോ ബർണാർഡൊ ഡോ കാം​ബോ​യി​ലുള്ള ഒരു കൂട്ടത്തെ സഹായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഈ ചെറിയ കൂട്ടങ്ങ​ളു​ടെ പരി​ശ്ര​മത്തെ യഹോവ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തി​ന്റെ ഫലമായി അത്ഭുതാ​വ​ഹ​മായ വർധന​വു​ണ്ടാ​യി. തൻമൂലം 1994-ൽ ഗ്രെയ്‌റ്റർ സാവോ പൗലോ​യിൽ 760 സഭകളി​ലാ​യി 70,000-ത്തിലധി​കം പ്രസാ​ധകർ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ഈ വളർച്ച കാണാൻ പിതാവു ജീവി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. അദ്ദേഹം 1958-ൽ 57-ാം വയസ്സിൽ മരണമ​ടഞ്ഞു.

പിതാ​വി​ന്റെ മാതൃക പിന്തു​ട​രാൻ പ്രയത്‌നി​ക്കു​ന്നു

പക്വത​യുള്ള മറ്റു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ​യും സ്വഭാ​വ​വി​ശേഷം അതിഥി​സ​ത്‌കാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. (കാണുക: 3 യോഹ​ന്നാൻ 1, 5-8.) തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, 1936-ൽ യൂലി സഹോ​ദ​ര​നോ​ടും സഹോ​ദ​രി​യോ​ടു​മൊ​പ്പം ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽനി​ന്നു ബ്രസീ​ലിൽ എത്തിയ അന്റോ​ണി​യോ ആൺട്രാ​ഡേ​യെ​യും ഭാര്യ​യെ​യും പുത്ര​നെ​യും അതിഥി​ക​ളാ​യി സ്വീക​രി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കു പദവി ലഭിച്ചു. കൂടാതെ, വാച്ച്‌ ടവർ ഗിലെ​യാദ്‌ ബൈബിൾ സ്‌കൂ​ളി​ലെ രണ്ടു ബിരു​ദ​ധാ​രി​ക​ളും 1945-ൽ ബ്രസീ​ലി​ലേക്കു നിയമനം ലഭിച്ച ആദ്യത്തെ മിഷന​റി​മാ​രു​മായ ഹാരി ബ്ലാക്കും ഡിലർഡ്‌ ലെത്‌കൊ​യും ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ അതിഥി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അവരെ തുടർന്നു മറ്റനേ​ക​രും വന്നു. ഈ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാർ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ സകലർക്കും നിരന്തര പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​നുള്ള ഉറവാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു വിലമ​തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നു വേണ്ടി ഞാൻ ആതിഥ്യ​മ​ര്യാ​ദ എന്ന ക്രിസ്‌തീയ ഗുണത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം പിന്തു​ട​രാൻ പ്രയത്‌നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

1935-ൽ എന്റെ പിതാവ്‌ സത്യം പഠിച്ച​പ്പോൾ എനിക്കു വെറും ഒമ്പതു വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും മൂത്ത മകനെന്ന നിലയിൽ ഞാൻ ദിവ്യാ​ധി​പത്യ ക്രമീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേഹത്തെ അനുഗ​മി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. സാവോ പൗലോ​യിൽ ഈസാ ഡെ കാറോസ്‌ തെരു​വിൽ 141-ാം നമ്പരി​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ആസ്ഥാനത്തു സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഞങ്ങളെ​ല്ലാം യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​യി. പിതാവ്‌ എനിക്കു നൽകിയ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​ന്റെ​യും പരിശീ​ല​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ഫലമായി യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു തീവ്ര​മായ ആഗ്രഹം ഞാൻ വളർത്തി​യെ​ടു​ത്തു. 1940-ൽ ഞാൻ സ്വയം യഹോ​വക്കു സമർപ്പി​ക്കു​ക​യും സമർപ്പണം സാവോ പൗലോ​യു​ടെ ഹൃദയ​ഭാ​ഗ​ത്തൂ​ടെ ഒഴുകുന്ന, ഇപ്പോൾ മലിനീ​കൃ​ത​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന, ട്യാട്ട നദിയിൽ ജല നിമജ്ജ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു.

സുവാർത്ത​യു​ടെ ഒരു നിരന്തര പ്രസാ​ധ​ക​നാ​യി​രി​ക്കുക എന്നാൽ എന്താണ്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും സത്യത്തി​ന്റെ സന്ദേശം മറ്റുള്ള​വ​രിൽ നടുക​യും വെള്ള​മൊ​ഴി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടും അവരു​മാ​യി ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം നടത്തി​ക്കൊ​ണ്ടും ഞാൻ പെട്ടെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ഇന്ന്‌ ബ്രസീ​ലിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു സമർപ്പിത സാക്ഷി​കളെ കാണു​മ്പോൾ, അവരി​ല​നേ​ക​രും സത്യത്തി​ന്റെ പരിജ്ഞാ​ന​ത്തി​ലെ​ത്താൻ അല്ലെങ്കിൽ അതിൻമേ​ലുള്ള അവരുടെ വിലമ​തി​പ്പു വർധി​പ്പി​ക്കാൻ യഹോവ എന്നെ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​ല്ലോ എന്നോർക്കു​മ്പോൾ എനിക്ക്‌ ആഴമായ സന്തുഷ്ടി അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

വീടു​തോ​റു​മുള്ള ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽവെച്ചു കണ്ടുമു​ട്ടിയ ഴ്വാക്കൻ മെലോ ഞാൻ സഹായി​ച്ച​വ​രിൽ ഒരാളാണ്‌. അത്ര താത്‌പ​ര്യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ ശ്രദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന മൂന്നു​പേ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. അപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ സമീപം നിന്നു വളരെ താത്‌പ​ര്യ​ത്തോ​ടെ ശ്രദ്ധി​ക്കുന്ന ഒരു ചെറു പയ്യനെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവന്റെ താത്‌പ​ര്യം കണ്ട്‌ എന്റെ ശ്രദ്ധ ഞാൻ അവനി​ലേക്കു തിരിച്ചു. നല്ല ഒരു സാക്ഷ്യ​ത്തി​നു​ശേഷം സഭാ പുസ്‌ത​കാ​ധ്യ​യ​ന​ത്തിന്‌ അവനെ ക്ഷണിച്ചു. അവൻ അധ്യയ​ന​ത്തി​നു ഹാജരാ​യില്ല. എന്നാൽ, ദിവ്യാ​ധി​പത്യ ശുശ്രൂ​ഷാ സ്‌കൂ​ളിൽ അവൻ ഹാജരാ​യി. അതിനു​ശേഷം ക്രമമാ​യി യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​യി. അവൻ നല്ലവണ്ണം പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​ക​യും സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു, കൂടാതെ അനേക വർഷങ്ങ​ളോ​ളം അദ്ദേഹം ഭാര്യാ​സ​മേതം ഒരു സഞ്ചാര ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു.

എന്റെ ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തു​വെച്ചു കണ്ടുമു​ട്ടിയ അർനാൾഡൊ ഓർസി​യാണ്‌ അടുത്തത്‌. ഞാൻ ക്രമമാ​യി ഒരു സഹ പ്രവർത്ത​കനു സാക്ഷ്യം നൽകി, എന്നാൽ ദീക്ഷയുള്ള ഒരു ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രൻ എല്ലായ്‌പോ​ഴും നിശബ്ദം കേൾക്കു​ന്നതു ഞാൻ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ അവനു​മാ​യി നേരിട്ടു സംസാ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ ഒരു ഉറച്ച കത്തോ​ലി​ക്കാ കുടും​ബാം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ പുകവലി, അശ്ലീല​ചി​ത്രങ്ങൾ വീക്ഷിക്കൽ, ജൂഡോ​യി​ലെ ആയോധന കല അഭ്യസി​ക്കൽ എന്നിവ സംബന്ധിച്ച്‌ അനേകം ചോദ്യ​ങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചു. ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ ബൈബിൾ എന്താണു പറയു​ന്ന​തെന്ന്‌ ഞാൻ അവനെ കാണിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം അവൻ എന്നെ വിളി​പ്പി​ച്ചു, എന്റെ മുമ്പിൽവച്ച്‌ അവന്റെ പൈപ്പും ലൈറ്റ​റും കുരി​ശും പൊട്ടി​ച്ചു​ക​ള​യു​ക​യും അശ്ലീല ചിത്രങ്ങൾ നശിപ്പി​ക്കു​ക​യും താടി​വ​ടി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ സന്തോ​ഷാ​തി​രേ​ക​ത്താൽ സ്‌തബ്ധ​നാ​യി​പ്പോ​യി. നിമി​ഷ​ങ്ങൾക്കു​ള്ളിൽ മാറ്റം​വ​രു​ത്തിയ ഒരു മനുഷ്യൻ! അവൻ ജൂഡോ പഠനവും ഉപേക്ഷി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു, എന്റെ കൂടെ ദിവസേന ബൈബിൾ പഠിക്ക​ണ​മെ​ന്നും അഭ്യർഥി​ച്ചു. ഭാര്യ​യു​ടെ​യും പിതാ​വി​ന്റെ​യും എതിർപ്പു വകവയ്‌ക്കാ​തെ തന്റെ സമീപം താമസി​ക്കുന്ന സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സഹായ​ത്തോ​ടെ അവൻ ആത്മീയ​മാ​യി നല്ലവണ്ണം പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ച്ചു. ചുരു​ങ്ങിയ സമയത്തി​നു​ള്ളിൽ അവൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ക​യും ഇപ്പോൾ ഒരു സഭാ മൂപ്പനാ​യി സേവി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ​യും കുട്ടി​ക​ളും സത്യം സ്വീക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

രാജ്യ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ന്നു

എനിക്കു 14 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ ഞാൻ ഒരു പരസ്യ കമ്പനി​യിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി, പരസ്യ​ബോർഡു​കൾ (signs) പെയിൻറു ചെയ്യു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്നു ഞാൻ പഠിച്ചത്‌ ഇവി​ടെ​വ​ച്ചാണ്‌. ഇതു വളരെ സഹായ​ക​മെന്നു തെളിഞ്ഞു. വർഷങ്ങ​ളോ​ളം പരസ്യ പ്രസം​ഗ​ങ്ങ​ളും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​ക​ളും പ്രസി​ദ്ധ​മാ​ക്കുന്ന പ്ലാക്കാർഡു​ക​ളും ബാനറു​ക​ളും സാവോ പൗലോ​യിൽ പെയിൻറു ചെയ്യാൻ അറിയാ​മാ​യി​രുന്ന ഏക സഹോ​ദരൻ ഞാൻ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏതാണ്ട്‌ 30 വർഷ​ത്തോ​ളം കൺ​വെൻ​ഷൻ ചിഹ്നങ്ങൾ ഡിപ്പാർട്ടു​മെൻറി​ന്റെ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി എനിക്കു ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. കൺ​വെൻ​ഷ​നു​ക​ളിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കാൻ ഞാൻ എന്റെ അവധികൾ എപ്പോ​ഴും നീക്കി​വെ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, പരസ്യ​ബോർഡു​കൾ സമയത്തു പെയിൻറു ചെയ്‌തെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി കൺ​വെൻ​ഷൻ ഹാളിൽ ഉറങ്ങു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌.

സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ സൗണ്ട്‌ കാറിൽ വേല ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള സന്ദർഭ​വും എനിക്കു ലഭിച്ചു, അന്ന്‌ അതൊരു നൂതന​സം​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ബൈബിൾ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ ഒരു സ്റ്റാൻഡിൽ വയ്‌ക്കും, റെക്കോർഡു ചെയ്‌തി​ട്ടുള്ള ഒരു സന്ദേശം സൗണ്ട്‌ കാർ പ്രക്ഷേ​പണം ചെയ്യു​മ്പോൾ സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെന്നു കാണാൻ വീടിനു വെളി​യിൽ വരുന്ന ജനങ്ങ​ളോ​ടു ഞങ്ങൾ സംസാ​രി​ക്കും; രാജ്യ സുവാർത്ത പ്രസി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങൾ ഉപയോ​ഗിച്ച മറ്റൊരു മാർഗം കൂടെ കൊണ്ടു​ന​ട​ക്കാ​വുന്ന ഗ്രാമ​ഫോൺ ആയിരു​ന്നു. സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ സമർപ്പി​ക്കാൻ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന റെക്കോർഡു​കൾ ഇപ്പോ​ഴും എന്റെ പക്കലുണ്ട്‌. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി അനേകം ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ സമർപ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

അന്നൊക്കെ സാവോ പൗലോ​യു​ടെ തെരു​വു​ക​ളിൽ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭ നീണ്ട ഘോഷ​യാ​ത്രകൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഗതാഗത തടസ്സം മാറ്റു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി മിക്ക​പ്പോ​ഴും അതിനു മുന്നി​ലാ​യി കുറേ ആളുക​ളെ​യും അയയ്‌ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ഞായറാഴ്‌ച ഞാനും പിതാ​വും തെരു​വിൽ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​വും ഉണരുക!യും സമർപ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു നീണ്ട ഘോഷ​യാ​ത്ര ദൃശ്യ​മാ​യി. പതിവു​പോ​ലെ പിതാവ്‌ തൊപ്പി ധരിച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഘോഷ​യാ​ത്ര​യു​ടെ മുന്നി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ഒരാൾ ഇങ്ങനെ ആക്രോ​ശി​ച്ചു: “തൊപ്പി മാററൂ! ഘോഷ​യാ​ത്ര വരുന്നതു കണ്ടുകൂ​ടേ?” പിതാവു തൊപ്പി ഊരു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​കണ്ട്‌ കൂടുതൽ ആളുകൾ വന്ന്‌ ഞങ്ങളെ ഒരു കടയുടെ ജനലി​ലേക്ക്‌ തള്ളിയിട്ട്‌ ആകെ കോലാ​ഹലം സൃഷ്ടിച്ചു. ഇത്‌ ഒരു പൊലീ​സു​കാ​രന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു, എന്താണു സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു കാണാൻ അദ്ദേഹം വന്നു. ആ മനുഷ്യ​രി​ലൊ​രാൾ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു സംസാ​രി​ക്കാൻ വേണ്ടി അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു. അയാളു​ടെ കയ്യില​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പൊലീ​സു​കാ​രൻ കൽപ്പിച്ചു: “താൻ യൂണി​ഫാ​റ​ത്തിൽനി​ന്നു കയ്യെടുക്ക്‌!” അതിനു​ശേഷം, എന്താണു സംഭവി​ച്ചത്‌ എന്ന്‌ അദ്ദേഹം ചോദി​ച്ചു. ഘോഷ​യാ​ത്ര​യെ​പ്രതി പിതാവ്‌ തൊപ്പി ഊരു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ അയാൾ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു, ഒപ്പം ഇങ്ങനെ​യും കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു: “ഞാനൊ​രു അപ്പോ​സ്‌ത​ലിക റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്ക​നാണ്‌.” ഉത്തരം അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു: “എന്താ പറഞ്ഞേ, താനൊ​രു റോമ​നാ​ണെ​ന്നോ? എന്നാൽ റോമി​ലേക്കു തിരികെ പൊയ്‌ക്കോ​ളൂ! ഇതു ബ്രസീ​ലാണ്‌.” എന്നിട്ട്‌ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു ചോദി​ച്ചു: “ഇവിടെ ആരായി​രു​ന്നു ആദ്യമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌?” ഞങ്ങളാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു പിതാവു മറുപടി പറഞ്ഞ​പ്പോൾ പൊലീ​സു​കാ​രൻ ആ മനുഷ്യ​രെ അവി​ടെ​നി​ന്ന​യ​യ്‌ക്കു​ക​യും ഞങ്ങളുടെ വേല തുടർന്നു​കൊ​ള്ളാൻ പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു. മുഴു ഘോഷ​യാ​ത്ര​യും തീരു​ന്ന​തു​വരെ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം നിന്നു—പിതാ​വി​ന്റെ തൊപ്പി തലയി​ലും!

ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ വിരള​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവ സംഭവി​ച്ച​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം, ന്യൂന​പ​ക്ഷ​ത്തി​നും കത്തോ​ലിക്ക സഭയുടെ മുമ്പിൽ സാഷ്ടാംഗ നമസ്‌കാ​രം ചെയ്യാ​ത്ത​വർക്കും നീതി നൽകു​ന്ന​തിൽ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നവർ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

മറ്റൊരു സന്ദർഭ​ത്തിൽ ഞാൻ ഒരു കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രനെ കണ്ടുമു​ട്ടി. അവൻ താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും തുടർന്നു​വ​രുന്ന ആഴ്‌ച​യിൽ മടങ്ങി​ച്ചെ​ല്ലാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞാൻ മടങ്ങി​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ അവൻ എന്നെ സവിനയം സ്വീക​രിച്ച്‌ ഉള്ളി​ലേക്കു വരാൻ അഭ്യർഥി​ച്ചു. യുവാ​ക്കൻമാ​രു​ടെ ഒരു സംഘം എന്റെ ചുറ്റു​മി​രുന്ന്‌ എന്നെ പരിഹ​സി​ക്കു​ക​യും പ്രകോ​പി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നതു കണ്ട്‌ ഞാൻ അതിശ​യി​ച്ചു​പോ​യി! സാഹച​ര്യം കൂടുതൽ വഷളായി, അവരെന്നെ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ആക്രമി​ക്കു​മെന്നു ഞാൻ വിചാ​രി​ച്ചു. എന്നെ ക്ഷണിച്ച​വ​നോ​ടു ഞാൻ, എനി​ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സംഭവി​ച്ചാൽ അതിന്‌ ഏക ഉത്തരവാ​ദി അവനാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും ഞാൻ എവി​ടെ​യാ​ണെന്ന്‌ എന്റെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാ​മെ​ന്നും പറഞ്ഞു. എന്നെ വിടാൻ ഞാൻ അവരോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു, അവർ സമ്മതി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അവരി​ലാർക്കെ​ങ്കി​ലും എന്നോട്‌ ഒറ്റയ്‌ക്കു സംസാ​രി​ക്കാൻ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഞാൻ തയ്യാറാ​ണെന്ന്‌ പോകു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു ഞാൻ അവരോ​ടു പറഞ്ഞു. ഇത്തര​മൊ​രു യോഗ​ത്തി​നു പ്രദേ​ശത്തെ പുരോ​ഹി​തൻ ക്രമീ​ക​രിച്ച മതഭ്രാ​ന്ത​രു​ടെ ഒരു കൂട്ടമാ​യി​രു​ന്നു അതെന്നു പിന്നീട്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ പിടി​യിൽനി​ന്നു പുറത്തു​പോ​ന്ന​തിൽ എനിക്കു സന്തോ​ഷം​തോ​ന്നി.

തുടക്ക​ത്തിൽ ബ്രസീ​ലിൽ പുരോ​ഗതി സാവധാ​നം, മിക്കവാ​റും അവ്യക്തം ആയിരു​ന്നു​വെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. “വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു”ന്നതിനോ തൊഴി​ലി​ന്റെ ഫലം “കൊയ്‌തെ​ടു​ക്കുന്ന”തിനോ ഒട്ടും​തന്നെ സമയം ലഭിക്കാ​ത്ത​വി​ധം ഞങ്ങൾ “നടുന്ന”തിന്റെ ആരംഭ ഘട്ടത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞകാ​ര്യം ഞങ്ങൾ എപ്പോ​ഴും അനുസ്‌മ​രി​ച്ചു: “ഞാൻ നട്ടു, അപ്പൊ​ല്ലോസ്‌ നനെച്ചു, ദൈവ​മ​ത്രേ വളരു​മാ​റാ​ക്കി​യതു. ആകയാൽ വളരു​മാ​റാ​ക്കുന്ന ദൈവ​മ​ല്ലാ​തെ നടുന്ന​വ​നും നനെക്കു​ന്ന​വ​നും ഏതുമില്ല.” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 3:6, 7) 1945-ൽ ഗിലെ​യാ​ദി​ലെ രണ്ടു ബിരു​ദ​ധാ​രി​കൾ വന്നെത്തി​യ​പ്പോൾ, ദീർഘ​കാ​ലം പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന വർധന​വി​നു സമയമാ​യെന്നു ഞങ്ങൾക്കു തോന്നി.

എതിർപ്പിൻമ​ധ്യേ ധൈര്യം

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, എതിർപ്പി​ല്ലാ​തെ വർധനവ്‌ ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും യൂറോ​പ്പിൽ രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം തുടങ്ങി​യ​ശേഷം. ആളുകൾ പൊതു​വേ​യും അധികാ​രി​ക​ളിൽ ചിലരും നമ്മുടെ നിഷ്‌പക്ഷ നിലപാ​ടു സംബന്ധി​ച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ നേരി​ട്ടുള്ള പീഡന​വും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. 1940-ൽ ഒരു സന്ദർഭ​ത്തിൽ, സാവോ പൗലോ​യു​ടെ ഹൃദയ​മ​ധ്യേ പ്ലാക്കാർഡു​ക​ളു​മാ​യി ഞങ്ങൾ തെരു​വു​വേല ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു പൊലീ​സു​കാ​രൻ പുറകിൽനി​ന്നു​വന്ന്‌ പ്ലാക്കാർഡ്‌ വലിച്ചു കീറി​യ​ശേഷം പൊലീസ്‌ സ്‌റ്റേ​ഷ​നി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കാ​നാ​യി എന്റെ കൈയിൽ കടന്നു​പി​ടി​ച്ചു. ഞാൻ പിതാവ്‌ എവി​ടെ​യെന്നു ചുറ്റു​പാ​ടും പരതി, എന്നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പൊടി​പോ​ലു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു അവിടെ. അദ്ദേഹ​ത്തെ​യും ബ്രസീ​ലി​ലെ വേലയു​ടെ മേൽനോ​ട്ടം വഹിച്ചി​രുന്ന ഴൂലി സഹോ​ദ​ര​നുൾപ്പെടെ മറ്റു പല സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാ​രെ​യും പൊലീസ്‌ സ്റ്റേഷനി​ലേക്കു നേര​ത്തെ​തന്നെ കൊണ്ടു​പോ​യ​കാ​ര്യം ഞാനറി​ഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. ആദ്യത്തെ ഖണ്ഡിക​യിൽ സൂചി​പ്പി​ച്ച​പോ​ലെ അവി​ടെ​വ​ച്ചാണ്‌ ഞാൻ പിതാ​വി​നെ വീണ്ടും കണ്ടുമു​ട്ടു​ന്നത്‌.

ഞാൻ മൈന​റാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ എന്നെ തടവിൽവ​യ്‌ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. തൻമൂലം എന്നെ ഉടൻതന്നെ ഒരു പൊലീ​സു​കാ​രൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു​പോ​യി അമ്മയെ ഏൽപ്പിച്ചു. അന്നു വൈകു​ന്നേ​രം​തന്നെ സഹോ​ദ​രി​മാ​രെ​യും വിട്ടയച്ചു. പിന്നീട്‌, ഴൂലി സഹോ​ദ​ര​നെ​യൊ​ഴി​കെ മറ്റു സഹോ​ദ​രൻമാ​രെ​യെ​ല്ലാം, ഏതാണ്ടു പത്തു​പേരെ, വിട്ടയ​യ്‌ക്കാൻ പൊലീസ്‌ നിശ്ചയി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സഹോ​ദ​രൻമാർ നിർബന്ധം പിടിച്ചു: “ഒന്നുകിൽ ഞങ്ങളെ​യെ​ല്ലാ​വ​രെ​യും വിടുക അല്ലെങ്കിൽ ആരെയും വിടേണ്ട.” പൊലീ​സു​കാർ വഴങ്ങി​യില്ല, അതു​കൊണ്ട്‌ എല്ലാവ​രും തണുപ്പുള്ള ഒരു മുറി​യിൽ സിമൻറു തറയിൽ ഒരു രാത്രി​മു​ഴു​വൻ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. പിറ്റേന്ന്‌ യാതൊ​രു നിബന്ധ​ന​യു​മി​ല്ലാ​തെ സകല​രെ​യും വിട്ടയച്ചു. പ്ലാക്കാർഡു​ക​ളു​മേന്തി സാക്ഷ്യം നൽകു​ന്ന​തി​ന്റെ പേരിൽ പല പ്രാവ​ശ്യം സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതിലുള്ള ചിഹ്നങ്ങൾ ഒരു പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും ഫാസി​സ​മോ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മോ എന്ന ശീർഷ​ക​ത്തി​ലുള്ള ഒരു ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും അറിയി​പ്പു​നൽകി​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ഫാസിസ അനുകൂ​ലി​ക​ളാ​ണെന്നു ചില അധികാ​രി​കൾ ധരിച്ചു, അതു സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യും തെറ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​യ്‌ക്കു വഴി​യൊ​രു​ക്കി.

നിർബ​ന്ധി​ത സൈനി​ക​സേ​വ​ന​വും ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രായ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്കു വെല്ലു​വി​ളി ഉയർത്തി. 1948-ൽ ബ്രസീ​ലിൽ ഈ വാദവി​ഷ​യ​ത്തെ​പ്രതി ആദ്യം ജയിലി​ലാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടതു ഞാനാണ്‌. എന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ എന്തു​ചെ​യ്യ​ണ​മെന്ന്‌ അധികാ​രി​കൾക്ക്‌ ഒരെത്തും​പി​ടി​യു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കസപാ​വ​യി​ലുള്ള സൈനി​ക​ത്താ​വ​ള​ത്തി​ലേക്ക്‌ എന്നെ സ്ഥലംമാ​റ്റി. അവിടെ പച്ചക്കറി​കൾ നടുന്ന​തി​നും സംരക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻമാർ കളരി​പ്പ​യ​റ്റിന്‌ ഉപയോ​ഗിച്ച മുറി വൃത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നും എന്നെ നിയോ​ഗി​ച്ചു. അവർക്കു സാക്ഷ്യം നൽകു​ന്ന​തി​നും പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ സമർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും എനിക്ക്‌ അനേക അവസരങ്ങൾ ലഭിച്ചി​രു​ന്നു. സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പുസ്‌ത​ക​മായ ചിൽഡ്രൻ ആദ്യമാ​യി സ്വീക​രി​ച്ചത്‌ മേലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യി​രു​ന്നു. പിന്നീട്‌, ശാരീ​രിക അഭ്യാസം നടത്താൻ കഴിയാ​ത്ത​വ​രും മുറി​യി​ലൊ​തു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടി​യ​വ​രു​മായ 30-ഓ 40-ഓ പടയാ​ളി​കൾക്കു മതപര​മായ ക്ലാസുകൾ എടുക്കു​ന്ന​തി​നു​പോ​ലും എന്നെ നിയോ​ഗി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഒടുവിൽ, പത്തുമാ​സം ജയിലിൽ കഴിഞ്ഞ​ശേഷം എന്നെ വിചാ​ര​ണ​ചെ​യ്‌തു വിട്ടയച്ചു. ചില ആളുക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ഭീഷണി​കൾ, മാനഹാ​നി, പരിഹാ​സം എന്നിവ നേരി​ടു​ന്ന​തി​നുള്ള ബലം നൽകിയ യഹോ​വ​യോട്‌ എനിക്കു കൃതജ്ഞത തോന്നു​ന്നു.

വിശ്വ​സ്‌ത​യും സത്യസ​ന്ധ​യു​മായ സഹായി

1951 ജൂൺ 2-ന്‌ ഞാൻ ബാർബ​റയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അന്നുമു​തൽ ഞങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ “കർത്താ​വി​ന്റെ [“യഹോ​വ​യു​ടെ,” NW] ബാലശി​ക്ഷ​യി​ലും പത്ഥ്യോ​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ലും” വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നൽകി വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവൾ സത്യസ​ന്ധ​യും വിശ്വ​സ്‌ത​യു​മായ സുഹൃ​ത്താ​യി​രു​ന്നു. (എഫെസ്യർ 6:4) ഞങ്ങളുടെ അഞ്ചു മക്കളിൽ നാലു​പേർ വ്യത്യസ്‌ത നിലക​ളിൽ യഹോ​വയെ സന്തോ​ഷ​പൂർവം സേവി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം അവർ സത്യത്തിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കു​ക​യും സ്ഥാപന​ത്തി​ന്റെ​യും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന വേലയു​ടെ​യും പുരോ​ഗ​തി​ക്കാ​യി സംഭാവന നൽകു​ക​യും ചെയ്യു​മെ​ന്നാ​ണു ഞങ്ങളുടെ പ്രത്യാശ. ഇതോ​ടൊ​പ്പ​മുള്ള ഫോ​ട്ടോ​യിൽ കാണുന്ന കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ, കയ്യിലി​രി​ക്കുന്ന കുട്ടി​യൊ​ഴി​കെ, യഹോ​വ​യു​ടെ സമർപ്പിത ദാസൻമാ​രാണ്‌. നാലു​പേർ മൂപ്പൻമാ​രും അവരിൽ രണ്ടുപേർ നിരന്തര പയനി​യർമാ​രു​മാണ്‌. ഇത്‌, “മക്കളുടെ മക്കൾ വൃദ്ധൻമാർക്കു കിരീ​ട​മാ​കു​ന്നു; മക്കളുടെ മഹത്വം അവരുടെ അപ്പൻമാർതന്നേ” എന്നു സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 17:6-ൽ പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വിശ്വാ​സ്യത തെളി​യി​ക്കു​ന്നു.

ഇപ്പോൾ 68-ാം വയസ്സിൽ എന്റെ ആരോ​ഗ്യ​നില അത്ര മെച്ചമല്ല. 1991-ൽ ഞാൻ ഒരു ട്രിപ്പിൾ ബൈപാസ്‌ ഓപ്പ​റേ​ഷ​നും പിന്നീട്‌ അഞ്ചി​യോ​പ്ലാ​സ്റ്റി​നും വിധേ​യ​നാ​യി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇവിടെ സാവോ പൗലോ ഡൊ കാമ്പോ​യിൽ വേലയ്‌ക്ക്‌ തുടക്കം കുറിച്ച എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ കാലടി​കൾ പിന്തു​ടർന്നു​കൊണ്ട്‌ ഒരു സഭയിൽ അധ്യക്ഷ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി തുടർന്നു സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കാൻ എനിക്കു കഴിയു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ സന്തുഷ്ട​നാണ്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ സ്ഥാപിത മിശി​ഹൈക രാജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി ലഭിച്ച, ഒരിക്ക​ലും ആവർത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ലാത്ത വേലയിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവസരം ലഭിച്ച, നമ്മുടെ തലമുറ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അനന്യ​മാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, പൗലോസ്‌ തിമോ​ത്തി​ക്കു നൽകിയ പിൻവ​രുന്ന വാക്കുകൾ നാമൊ​രി​ക്ക​ലും മറന്നു​ക​ള​യ​രുത്‌: “നീയോ . . . സുവി​ശേ​ഷ​കന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​ചെയ്‌ക; നിന്റെ ശുശ്രൂഷ നിറപ​ടി​യാ​യി നിവർത്തിക്ക.”—2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:5.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, എസ്‌റ്റെ​ഫാ​നൊ മഗ്ലോ​വ്‌സ്‌കി​യും ഴുലി​യാന മഗ്ലോ​വ്‌സ്‌കി​യും

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഴൂസും ബാർബ​റ​യും യഹോ​വ​യു​ടെ സമർപ്പിത ദാസൻമാ​രായ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം