സ്വയനീ​തി​ക്കെ​തി​രെ സൂക്ഷി​ക്കുക!

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ പരീശ​ന്മാർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതി​യുള്ള ആരാധ​ക​രെന്ന സൽപ്പേ​രി​നു പാത്രീ​ഭൂ​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. അവർ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളു​ടെ ഉത്സുക പഠിതാ​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു മാത്രമല്ല അടിക്കടി പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചിലർ അവരെ സൗമ്യ​രും ന്യായ​യു​ക്ത​രു​മാ​യി വീക്ഷിച്ചു. “പരീശ​ന്മാർ പരസ്‌പരം പ്രീതി​യു​ള്ള​വ​രാണ്‌, കൂടാതെ സമുദാ​യ​വു​മാ​യി ഒത്തിണ​ങ്ങുന്ന ബന്ധവും നട്ടുവ​ളർത്തു​ന്നു” എന്ന്‌ യഹൂദ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ജോസീ​ഫസ്‌ എഴുതി. അക്കാലത്ത്‌ അവർ യഹൂദ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തിൽ ഒരുപക്ഷേ ഏറ്റവു​മ​ധി​കം ബഹുമാ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും അങ്ങേയറ്റം ആദരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തി​രുന്ന വ്യക്തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തിൽ അതിശ​യി​ക്കാ​നില്ല!

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇന്ന്‌ “പരീശ” എന്ന പദവും അതി​നോ​ടു ബന്ധപ്പെട്ട പദപ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളും അനാദ​ര​സൂ​ച​ക​വും കപടഭക്തൻ, സ്വയനീ​തി​ക്കാ​രൻ, മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാൾ വിശു​ദ്ധ​നെന്ന ഭാവക്കാ​രൻ, അതിഭക്തൻ, അധരസേവ അർപ്പി​ക്കു​ന്നവൻ എന്നീ പദപ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ പര്യാ​യ​വു​മാ​യി​ട്ടാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു വരുന്നത്‌. പരീശ​ന്മാർക്കു തങ്ങളുടെ സൽപ്പേരു നഷ്ടപ്പെ​ടാൻ കാരണ​മെ​ന്താണ്‌?

മിക്ക യഹൂദ​രിൽനി​ന്നും വിഭി​ന്ന​മാ​യി യേശു​ക്രി​സ്‌തു പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ ബാഹ്യാ​കാ​ര​ത്താൽ വഞ്ചിക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അതിനു കാരണം. “പുറമേ അഴകായി ശോഭി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അകമെ ചത്തവരു​ടെ അസ്ഥിക​ളും സകലവിധ അശുദ്ധി​യും നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു”ന്ന “വെള്ളതേച്ച ശവക്കല്ല​റ​ക​ളോ​ടു” അവൻ അവരെ സാദൃ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.—മത്തായി 23:27.

അവർ പൊതു സ്ഥലത്തു​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു നീണ്ട പ്രാർഥ​നകൾ ചൊല്ലി​യെ​ന്നതു സത്യം​തന്നെ. എന്നാൽ അത്‌, യേശു പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, മറ്റുള്ളവർ കാണാൻവേണ്ടി മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ ആരാധന വെറും പ്രഹസ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്താഴ​ങ്ങ​ളിൽ മുഖ്യ​സ്ഥാ​ന​വും സിന്ന​ഗോ​ഗു​ക​ളിൽ മുൻനി​ര​യിൽ ഇരിപ്പി​ട​ങ്ങ​ളും അവർ കാംക്ഷി​ച്ചു. യഹൂദ​രെ​ല്ലാം തൊങ്ങ​ലു​ക​ളുള്ള അങ്കികൾ ധരിക്കാൻ കടപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പരീശ​ന്മാർ അമിത നീളത്തിൽ തൊങ്ങ​ലു​ക​ളുള്ള അങ്കികൾ ധരിച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആളുക​ളിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. രക്ഷാക​വ​ച​മാ​യി ധരിച്ചി​രുന്ന, തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ആലേഖ​നം​ചെയ്‌ത വലിപ്പം​കൂ​ട്ടിയ പട്ടകൾ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ മുമ്പാകെ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവർ അഭിമാ​നം​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. (മത്തായി 6:5; 23:5-8) അവരുടെ കാപട്യ​വും അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​വും അഹങ്കാ​ര​വും ഒടുവിൽ അവർക്ക്‌ അപകീർത്തി​വ​രു​ത്തി.

ദൈവം പരീശ​ന്മാ​രെ തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി യേശു ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ‘കപടഭ​ക്തി​ക്കാ​രേ, നിങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു യെശയ്യാ​വു: “ഈ ജനം അധരം​കൊ​ണ്ടു എന്നെ ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്നു; എങ്കിലും അവരുടെ ഹൃദയം എന്നെ വിട്ടു അകന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മാനു​ഷ​ക​ല്‌പ​ന​ക​ളായ ഉപദേ​ശ​ങ്ങളെ അവർ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു എന്നെ വ്യർത്ഥ​മാ​യി ഭജിക്കു​ന്നു” എന്നിങ്ങനെ പ്രവചി​ച്ചതു ഒത്തിരി​ക്കു​ന്നു.’ (മത്തായി 15:7-9) അവരുടെ നീതി വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ സ്വയനീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ പുളി​ച്ച​മാവ്‌ സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾവിൻ’ എന്ന്‌ യേശു തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​വു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളു. (ലൂക്കൊസ്‌ 12:1) ഇന്നു നാമും സ്വയനീ​തി​ക്കാർ ആയിത്തീ​രു​ന്ന​തി​നെ​തി​രെ ‘സൂക്ഷി​ക്കണം’ അഥവാ മതപര​മാ​യി കാപട്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തി​നെ​തി​രെ ജാഗ്ര​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം.

അങ്ങനെ ചെയ്യു​മ്പോൾ ഒരു കാര്യം നാം തിരി​ച്ച​റി​യണം, ഒരു വ്യക്തി ഒറ്റ രാത്രി​കൊ​ണ്ടു സ്വയനീ​തി​ക്കാ​ര​നാ​കു​ന്നില്ല. മറിച്ച്‌, ക്രമാ​നു​ഗ​ത​മായ രീതി​യിൽ ഒരു കാലയ​ള​വു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ഈ പ്രവണത നുഴഞ്ഞു​ക​യ​റു​ന്നത്‌. മനസ്സറി​യാ​തെ​പോ​ലും ഒരു വ്യക്തി പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ ഈ അനഭി​ല​ഷ​ണീയ സ്വഭാ​വ​വി​ശേഷം ആർജി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രാം.

ഒരു ഉന്നത മനോ​ഭാ​വം

നാം ‘സൂക്ഷി​ക്കേണ്ട’ ചില സ്വഭാ​വ​വി​ശേ​ഷങ്ങൾ ഏതെല്ലാ​മാണ്‌? സ്വയനീ​തി​ക്കാ​രായ വ്യക്തികൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും തങ്ങൾ “ഒരിക്ക​ലും തെറ്റു​ചെ​യ്‌തി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന​പോ​ലെ സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും നില​കൊ​ള്ളു​ക​യും നോക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു” എന്ന്‌ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ഓഫ്‌ റിലിജൻ ആൻഡ്‌ എത്തിക്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. സ്വയനീ​തി​ക്കാർ പൊങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​രും സ്വയം ഉയർത്തു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും. അതായി​രു​ന്നു പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ​യും ഒരു മുഖ്യ​പ്ര​ശ്‌നം.

ഈ പരീശ-സമാന മനോ​ഭാ​വത്തെ ഒരു ഉപമയി​ലൂ​ടെ യേശു വർണിച്ചു: “രണ്ടു മനുഷ്യർ പ്രാർത്ഥി​പ്പാൻ ദൈവാ​ല​യ​ത്തിൽ പോയി; ഒരുത്തൻ പരീശൻ, മറ്റവൻ ചുങ്കക്കാ​രൻ. പരീശൻ നിന്നു​കൊ​ണ്ടു തന്നോ​ടു​തന്നേ: ദൈവമേ, പിടി​ച്ചു​പ​റി​ക്കാർ, നീതി​കെ​ട്ടവർ, വ്യഭി​ചാ​രി​കൾ മുതലായ ശേഷം മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ​യോ ഈ ചുങ്കക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ​യോ ഞാൻ അല്ലായ്‌ക​യാൽ നിന്നെ വാഴ്‌ത്തു​ന്നു. ആഴ്‌ച​യിൽ രണ്ടുവട്ടം ഉപവസി​ക്കു​ന്നു; നേടു​ന്ന​തിൽ ഒക്കെയും പതാരം കൊടു​ത്തു​വ​രു​ന്നു.” അതിനു​നേരേ വിപരീ​ത​മാ​യി ചുങ്കക്കാ​രൻ താഴ്‌മ​യോ​ടെ തന്റെ തെറ്റുകൾ ഏറ്റുപ​റ​യു​ക​യും പൊങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നായ പരീശ​നെ​ക്കാൾ നീതി​മാ​നാ​ണെന്നു തെളി​യി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. “തങ്ങൾ നീതി​മാ​ന്മാർ എന്നു ഉറെച്ചു മറ്റുള്ള​വരെ ധിക്കരി​ക്കുന്ന ചിലരെ” അഭിസം​ബോധ ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ യേശു ഈ ഉപമ പറഞ്ഞത്‌.—ലൂക്കൊസ്‌ 18:9-14.

നമ്മുടെ സ്വതഃ​സി​ദ്ധ​മായ കഴിവു​ക​ളും നേട്ടങ്ങ​ളും നിമിത്തം നാം മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാൾ മെച്ചമാ​ണെന്ന്‌ അപൂർണ​രായ നമുക്കു ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തോന്നി​യേ​ക്കാം. എങ്കിലും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അത്തരം ചിന്തകൾക്കു പെട്ടെന്നു വിരാ​മ​മി​ടണം. വർഷങ്ങ​ളോ​ളം ക്രിസ്‌തീയ ജീവിതം നയിച്ച​തി​ന്റെ അനുഭ​വ​പ​രി​ചയം നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉണ്ടെന്നു​വ​രാം. നിങ്ങ​ളൊ​രു​പക്ഷേ പ്രഗൽഭ​നായ ഒരു ബൈബിൾ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വാ​ണെന്നു വരാം. അതല്ല സ്വർഗ​ത്തിൽ ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടൊ​പ്പം വാഴു​ന്ന​തിന്‌ അഭി​ഷേകം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​വാം. സഭയി​ലുള്ള ചിലർ മുഴു​സ​മ​യ​പ്ര​വർത്തകർ, മൂപ്പന്മാർ, ശുശ്രൂ​ഷാ​ദാ​സ​ന്മാർ എന്നിങ്ങനെ പ്രത്യേക പദവികൾ ആസ്വദി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. നിങ്ങൾ സ്വയം ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കു​വിൻ: ‘യഹോവ നൽകി​യ​വയെ മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാൾ ഉന്നതനെന്ന മനോ​ഭാ​വം തോന്നു​ന്ന​തിന്‌ അടിസ്ഥാ​ന​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവന്‌ എന്തു തോന്നും?’ തീർച്ച​യാ​യും അത്‌ അവനെ അപ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്തും.—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:3, 4.

ദൈവ​ദ​ത്ത​മാ​യ കഴിവു​ക​ളും പദവി​ക​ളും അധികാ​ര​വും നിമിത്തം ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ഉന്നതമ​നോ​ഭാ​വം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ അയാൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​നു​മാ​ത്രം അർഹത​പ്പെട്ട മഹത്ത്വ​വും ബഹുമാ​ന​വും ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു കവർന്നെ​ടു​ക്കു​ക​യാണ്‌. “ഭാവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു മീതെ ഭാവി​ച്ചു​യര”രുതെന്നു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ ബൈബിൾ വ്യക്തമാ​യി ഗുണ​ദോ​ഷി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. “തമ്മിൽ ഐകമ​ത്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി വലിപ്പം ഭാവി​ക്കാ​തെ എളിയ​വ​രോ​ടു ചേർന്നു​കൊൾവിൻ; നിങ്ങ​ളെ​ത്തന്നേ ബുദ്ധി​മാ​ന്മാർ എന്നു വിചാ​രി​ക്ക​രു​തു” എന്ന്‌ അതു നമ്മെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—റോമർ 12:3, 16.

“വിധി​ക്ക​രുത്‌”

ഒരു ബൈബിൾ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, സ്വയനീ​തി​ക്കാ​ര​നായ ഒരു വ്യക്തി “താൻ ധാർമി​ക​മാ​യി നേരു​ള്ള​വ​നാ​ണെ​ന്നോ നിയമ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യം ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ അതിന്റെ വാക്കു​ക​ളിൽ കടിച്ചു​തൂ​ങ്ങു​ന്ന​തി​നാൽ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ നല്ല നിലയു​ള്ള​വ​നാ​ണെ​ന്നോ സ്വയം കണക്കാ​ക്കു​ന്നു.” “മറ്റുള്ള​വ​രി​ലുള്ള തിന്മ തിരഞ്ഞു​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻവേണ്ടി തങ്ങളുടെ സമയം മുഴുവൻ ചെലവ​ഴി​ക്കുന്ന അമിത മതഭക്ത”രായി മറ്റൊരു കൃതി സ്വയനീ​തി​ക്കാ​രെ വർണി​ക്കു​ന്നു.

ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ പരീശ​ന്മാർ കുറ്റക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു. ക്രമേണ, മനുഷ്യ​നിർമി​ത​മായ അവരുടെ നിയമങ്ങൾ ദൈവ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ​യും തത്ത്വങ്ങ​ളെ​യും​കാൾ പ്രാധാ​ന്യ​മു​ള്ള​താ​യി തോന്നി​ച്ചു. (മത്തായി 23:23; ലൂക്കൊസ്‌ 11:41-44) അവർ സ്വയം ന്യായാ​ധി​പ​തി​ക​ളാ​ക്കി​വെച്ചു, സ്വയനീ​തി​യി​ല​ധി​ഷ്‌ഠി​ത​മായ തങ്ങളുടെ പ്രമാ​ണങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കാത്ത ഏവനെ​യും കുറ്റം​വി​ധി​ക്കാൻ ചായ്‌വു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ ഉന്നതമ​നോ​ഭാ​വ​വും അത്യു​ക്തി​ക​ലർത്തിയ ആത്മാഭി​മാ​ന​വും മറ്റുള്ള ജനങ്ങളെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യകത ഉളവാക്കി. യേശു​വി​നെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ വന്ന അവരുടെ കഴിവു​കേട്‌ അവരെ രോഷാ​കു​ല​രാ​ക്കി. തന്മൂലം അവർ അവനെ കൊല്ലാൻ അവസരം തേടി.—യോഹ​ന്നാൻ 11:47-53.

സ്വയം ന്യായാ​ധി​പ​തി​യാ​ക്കി​ത്തീർക്കുന്ന, എല്ലായ്‌പോ​ഴും തെറ്റു​ക​ണ്ടെ​ത്താൻ ശ്രമി​ക്കുന്ന, ചുറ്റു​മുള്ള സകല​രെ​യും സൂക്ഷ്‌മ​മാ​യി പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യും ഭരിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ഒരുവ​നോ​ടൊ​ത്തുള്ള സഹവാസം എത്ര അസുഖ​ക​ര​മാണ്‌. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ സഭയി​ലുള്ള ആർക്കും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ​മേൽ തന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളും സ്വയനിർമിത നിയമ​ങ്ങ​ളും അടി​ച്ചേൽപ്പി​ക്കാ​നുള്ള അധികാ​ര​മില്ല. (റോമർ 14:10-13) ദൈനം​ദിന ജീവി​ത​ത്തി​ലെ അനേക വശങ്ങളും വ്യക്തി​പ​ര​മായ തീരു​മാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ പെടു​ന്നു​വെന്നു സന്തുലിത ചിന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​രായ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. പരിപൂർണത തേടു​ക​യും അധികാ​ര​പൂർവം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു പ്രവണ​ത​യു​ള്ളവർ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും മറ്റുള്ള​വരെ ന്യായം​വി​ധി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒഴിവാ​ക്കണം.

യഹോ​വ​യു​ടെ ഭൗമിക സ്ഥാപന​ത്തി​ന്റെ സുഗമ​മായ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു സംഭാവന ചെയ്യുന്ന മാർഗ​നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ ക്രിസ്‌തീയ സഭയ്‌ക്ക്‌ അധികാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. (എബ്രായർ 13:17) എന്നാൽ ചിലർ ഈ മാർഗ​നിർദേ​ശ​ങ്ങളെ വളച്ചൊ​ടി​ക്കു​ക​യോ സ്വയനിർമിത നിയമങ്ങൾ അവയോ​ടു കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ക​യോ ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരു സ്ഥലത്തു ദിവ്യാ​ധി​പത്യ ശുശ്രൂ​ഷാ സ്‌കൂ​ളി​ലുള്ള എല്ലാ വിദ്യാർഥി​ക​ളും സൂട്ടുകൾ ധരിച്ച്‌, ജാക്കറ്റി​ന്റെ ബട്ടൻസിട്ട്‌, പ്രസംഗം നടത്തേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. അപ്രകാ​രം ചെയ്യാൻ പരാജ​യ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു വിദ്യാർഥി​ക്കു ഭാവി​യിൽ പ്രസംഗം നടത്താൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. മയമി​ല്ലാത്ത അത്തരം നിയമങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം ദയാപൂർവം, ആവശ്യാ​നു​സ​രണം വ്യക്തി​പ​ര​മായ സഹായം നൽകു​ന്നതു ന്യായ​യു​ക്ത​വും ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ സത്തയ്‌ക്കു നിരക്കു​ന്ന​തു​മാ​യി​രി​ക്കി​ല്ലേ?—യാക്കോബ്‌ 3:17.

ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി വ്യക്തി​പ​ര​മായ അനേകം ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾ സഹിക്കു​ന്ന​പക്ഷം അയാൾ ആത്മീയ​ത​യിൽ ന്യൂന​ത​യു​ള്ള​വ​നാ​ണെന്ന വീക്ഷണ​ഗ​തി​യെ​യും സ്വയനീ​തി പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രാം. അതുത​ന്നെ​യാ​ണു സ്വയനീ​തി​ക്കാ​രായ എലീഫസ്‌, ബിൽദാദ്‌, സോഫർ എന്നിവർ ഇയ്യോ​ബി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ധരിച്ചത്‌. സാഹച​ര്യ​ത്തി​ന്റെ മുഴു ചിത്ര​വും അവർക്കു ലഭിച്ചി​രു​ന്നില്ല. തന്മൂലം, ഇയ്യോബ്‌ തെറ്റു​കാ​ര​നാ​ണെന്നു കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌ അവരുടെ പക്ഷത്തു​നി​ന്നുള്ള ധിക്കാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ പീഡന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു വളച്ചൊ​ടി​ച്ചു മൂല്യ​നിർണയം ചെയ്‌ത​തി​നു യഹോവ അവരെ ശിക്ഷിച്ചു.—ഇയ്യോബ്‌ 4, 5, 8, 11, 18, 20 എന്നീ അധ്യാ​യങ്ങൾ കാണുക.

വഴിപി​ഴച്ച തീക്ഷ്‌ണത

സ്വയനീ​തി​യും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും മിക്ക​പ്പോ​ഴും പരസ്‌പരം ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. മതഭക്ത​രായ യഹൂദ​ന്മാ​രെ​പ്പറ്റി, അവർ “പരിജ്ഞാ​ന​പ്ര​കാ​ര​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ദൈവത്തെ സംബന്ധി​ച്ചു എരിവു​ള്ളവർ [“തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ള്ളവർ,” NW] . . . അവർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതി അറിയാ​തെ സ്വന്ത നീതി സ്ഥാപി​പ്പാൻ അന്വേ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതിക്കു കീഴ്‌പെ​ട്ടില്ല” എന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞു. (റോമർ 10:2, 3) ഒരു പരീശ​നെന്ന നിലയിൽ പൗലോ​സി​നു​ത​ന്നെ​യും അത്യധി​കം തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, അത്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മ​ല്ലാ​തി​രുന്ന, വഴിപി​ഴച്ച തീക്ഷ്‌ണത ആയിരു​ന്നു​വെ​ന്നു​മാ​ത്രം.—ഗലാത്യർ 1:13, 14; ഫിലി​പ്പി​യർ 3:6.

“അതിനീ​തി​മാ​നാ​യി​രി​ക്ക​രു​തു; അതിജ്ഞാ​നി​യാ​യി​രി​ക്ക​യും അരുതു; നിന്നെ നീ എന്തിന്നു നശിപ്പി​ക്കു​ന്നു?” എന്നു ബൈബിൾ അനുശാ​സി​ക്കു​ന്നത്‌ ഉചിത​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ​യാണ്‌. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 7:16) സഭയിൽ ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി മനസ്സാ​ക്ഷി​ക്കൊ​ത്ത​വണ്ണം പ്രവർത്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യെ​ന്നു​വ​രാം, എന്നാൽ അയാളു​ടെ നീതി​ബോ​ധ​വും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും സ്വയനീ​തി​യാ​യി അധഃപ​തി​ച്ചേ​ക്കാം. യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​ക്കു​പ​കരം മാനു​ഷ​ജ്ഞാ​ന​ത്താൽ നയിക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ മതപര​മായ തീക്ഷ്‌ണത മറ്റുള്ള​വരെ വേദനി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാം. എങ്ങനെ?

ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ ആത്മീയാ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളിൽ അത്യന്തം ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്തുന്ന മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അതിനി​ട​യിൽ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ അവഗണി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രാം. അല്ലെങ്കിൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ കുട്ടി​കൾക്കു ചെയ്യാ​നാ​വു​ന്ന​തി​ലു​മ​ധി​കം അവരിൽനിന്ന്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ അമിത തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. (എഫെസ്യർ 6:4; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:21) അത്തരം ന്യായ​ര​ഹി​ത​മായ ആവശ്യങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റാ​നാ​വാ​തെ ചില കുട്ടികൾ കപടജീ​വി​തം നയിച്ചു​കൊണ്ട്‌ അതി​നോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്നു. ന്യായ​യു​ക്ത​നായ ഒരു പിതാവ്‌ തന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ പരിമി​തി​കൾ തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ഉചിത​മായ ഭേദഗ​തി​കൾ വരുത്തു​ക​യും ചെയ്യും.—ഉല്‌പത്തി 33:12-14 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യുള്ള ഇടപെ​ട​ലു​ക​ളിൽ മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന നയവും സമാനു​ഭാ​വ​വും ആർദ്ര​ത​യും നമ്മിൽനിന്ന്‌ അപഹരി​ക്കാൻ അമിത തീക്ഷ്‌ണ​ത​യ്‌ക്കു കഴിയും. രാജ്യ​താ​ത്‌പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉന്നമന​ത്തി​നാ​യി ഒരു വ്യക്തി കഠിന​മാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു​വ​രാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അയാളു​ടെ അമിത തീക്ഷ്‌ണത കാലത്തി​ന്റെ ഒഴുക്കിൽ ആളുകളെ ക്ഷതപ്പെ​ടു​ത്തി​യേ​ക്കാം. “എനിക്കു പ്രവച​ന​വരം ഉണ്ടായി​ട്ടു സകല മർമ്മങ്ങ​ളും സകല ജ്ഞാനവും ഗ്രഹി​ച്ചാ​ലും മലകളെ നീക്കു​വാൻതക്ക വിശ്വാ​സം ഉണ്ടായാ​ലും സ്‌നേ​ഹ​മില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ ഏതുമില്ല. എനിക്കു​ള്ള​തെ​ല്ലാം അന്നദാനം ചെയ്‌താ​ലും എന്റെ ശരീരം ചുടു​വാൻ ഏല്‌പി​ച്ചാ​ലും, സ്‌നേഹം ഇല്ല എങ്കിൽ എനിക്കു ഒരു പ്രയോ​ജ​ന​വും ഇല്ല” എന്നു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞു.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 13:2, 3.

താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വരെ ദൈവം അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു

സ്വയനീ​തി​യെന്ന ഭീഷണി​യെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന നിലയിൽ നാം മുളയി​ലേ തിരി​ച്ച​റി​യണം. ഉന്നതമ​നോ​ഭാ​വ​വും മറ്റുള്ള​വരെ വിധി​ക്കുന്ന ശീലവും മാനു​ഷ​ജ്ഞാ​ന​ത്തിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മായ അന്ധമായ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും നാം ഒഴിവാ​ക്കണം.

കപട മനോ​ഭാ​വ​ത്തി​നെ​തി​രെ നാം “സൂക്ഷിക്കു”മ്പോൾ മറ്റുള്ള​വരെ സ്വയനീ​തി​ക്കാർ എന്നു വിധി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം നമ്മു​ടെ​തന്നെ പ്രവണ​ത​ക​ളി​ലും ഭാവങ്ങ​ളി​ലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നതു നന്നായി​രി​ക്കും. യേശു പരീശ​ന്മാ​രെ ന്യായം​വി​ധി​ക്കു​ക​യും അവരെ നിത്യ​നാ​ശ​ത്തി​നു യോഗ്യ​രായ ‘സർപ്പസ​ന്ത​തിക”ളായി കുറ്റം​വി​ധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​വെ​ന്നതു സത്യം​തന്നെ. എന്നാൽ യേശു​വി​നു മനുഷ്യ​രു​ടെ ഹൃദയ​ങ്ങളെ ശോധ​ന​ചെ​യ്യാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. നമുക്ക​തി​നുള്ള കഴിവില്ല.—മത്തായി 23:33.

നമുക്കു നമ്മു​ടെ​തന്നെ നീതിയല്ല ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതി അന്വേ​ഷി​ക്കാം. (മത്തായി 6:33) എന്നാൽ മാത്രമേ നമുക്കു യഹോ​വ​യു​ടെ അംഗീ​കാ​രം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ. കാരണം ബൈബിൾ നമ്മെ ഇങ്ങനെ അനുശാ​സി​ക്കു​ന്നു: “എല്ലാവ​രും തമ്മിൽ തമ്മിൽ കീഴടങ്ങി താഴ്‌മ ധരിച്ചു​കൊൾവിൻ ദൈവം നിഗളി​ക​ളോ​ടു എതിർത്തു​നി​ല്‌ക്കു​ന്നു; താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വർക്കോ കൃപ നല്‌കു​ന്നു.”—1 പത്രൊസ്‌ 5:6, ദാനീ​യേൽ ബൈബിൾ.