നിങ്ങൾ അവരുടെ മാന്യ​തയെ ആദരി​ക്കു​ന്നു​വോ?

കന്നുകാ​ലി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ ആട്ടി​ത്തെ​ളിച്ച്‌, അവിശ്വ​സ​നീ​യ​മാം​വി​ധം വൃത്തി​കെ​ട്ട​തും ദുർഗന്ധം വമിക്കു​ന്ന​തു​മായ സ്ഥലത്തു തിക്കി​നി​റച്ച്‌ തദ്ദേശീയ ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാ​രെ കപ്പൽച്ച​ര​ക്കു​പോ​ലെ അമേരി​ക്ക​ക​ളി​ലേക്കു കയറ്റി​യ​യച്ചു. ലക്ഷ്യസ്ഥാ​നത്ത്‌ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ അവരിൽ പകുതി​പ്പേ​രെ​ങ്കി​ലും മരിക്കു​മെന്ന ബോധ്യ​ത്തോ​ടെ​യാണ്‌ അപ്രകാ​രം ചെയ്‌തത്‌. വീണ്ടു​മൊ​രി​ക്ക​ലും പരസ്‌പരം കാണാൻ പറ്റാത​വണ്ണം കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ നിർദ​യ​മാ​യി വേർപി​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. സഹമനു​ഷ്യ​നോ​ടുള്ള മനുഷ്യ​ത്വ​ഹീ​ന​മായ പെരു​മാ​റ്റ​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും ഇരുണ്ട അധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നായി​രു​ന്നു അടിമ​ക്ക​ച്ച​വടം. നിസ്സഹാ​യ​രായ തദ്ദേശ​വാ​സി​കളെ ശക്തരായ അധിനി​വേ​ശ​ക്കാർ നിഷ്‌ക​രു​ണം കീഴട​ക്കി​യ​പ്പോൾ അത്തരം നിരവധി സംഭവങ്ങൾ അരങ്ങേറി.

തീർച്ച​യാ​യും, ഒരു വ്യക്തി​യു​ടെ മാന്യത ഉരിഞ്ഞു​ക​ള​യു​ന്നത്‌ ശാരീ​രിക പ്രഹര​മേൽപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ മൃഗീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. അത്‌ ആത്മവീ​ര്യം നശിപ്പി​ക്കു​ന്നു. അടിമത്തം മിക്ക രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും നിരോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും മാനുഷ മാന്യത തുടർന്നും തുരങ്കം​വെ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യാണ്‌, ഒരുപക്ഷേ കൂടുതൽ തന്ത്രപൂർവ​മായ വിധങ്ങ​ളിൽ.

നേരേ​മ​റിച്ച്‌ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ “കൂട്ടു​കാ​രനെ [“അയൽക്കാ​രനെ,” NW] നിന്നെ​പ്പോ​ലെ​തന്നേ സ്‌നേ​ഹി​ക്കേണം” എന്ന യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ പ്രബോ​ധ​ന​ത്തി​നു ശ്രദ്ധ കൊടു​ക്കാൻ പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അവർ തങ്ങളോ​ടു​തന്നെ ചോദി​ക്കു​ന്നു, ‘ഞാൻ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വ്യക്തിഗത മാന്യ​തയെ ആദരി​ക്കു​ന്നു​വോ?’—ലൂക്കൊസ്‌ 10:27.

മാന്യത ദൃഷ്ടാ​ന്തീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു

ഒരു നിഘണ്ടു പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, മാന്യത എന്നത്‌ യോഗ്യ​നോ ബഹുമാ​നി​ത​നോ ആദരണീ​യ​നോ ആയിരി​ക്കുന്ന ഗുണം അല്ലെങ്കിൽ അവസ്ഥയാണ്‌. അഖിലാണ്ഡ പരമാ​ധി​കാ​രി​യായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാനത്തി​ന്റെ എത്ര ഉചിത​മാ​യൊ​രു വിവരണം! വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ പരമാ​ധി​കാ​ര​ത്തെ​യും മാന്യ​ത​യു​മാ​യി ആവർത്തി​ച്ചു ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. മോശ, യെശയ്യാവ്‌, യെഹെ​സ്‌കേൽ, ദാനീ​യേൽ, യോഹ​ന്നാൻ അപ്പോ​സ്‌തലൻ എന്നിവർക്ക്‌ അത്യു​ന്ന​ത​ന്റെ​യും അവന്റെ സ്വർഗീയ സദസ്സി​ന്റെ​യും നിശ്വസ്‌ത ദർശനങ്ങൾ ലഭിച്ചു. അവരുടെ വിവര​ണങ്ങൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഭയഗം​ഭീ​ര​മായ പ്രൗഢി​യും മാന്യ​ത​യും വരച്ചു​കാ​ട്ടി. (പുറപ്പാ​ടു 24:9-11; യെശയ്യാ​വു 6:1; യെഹെ​സ്‌കേൽ 1:26-28; ദാനീ​യേൽ 7:9; വെളി​പ്പാ​ടു 4:1-3) സ്‌തു​തി​നിർഭ​ര​മായ പ്രാർഥ​ന​യിൽ ദാവീദ്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യഹോവേ, മഹത്ത്വ​വും ശക്തിയും തേജസ്സും യശസ്സും മഹിമ​യും നിനക്കു​ള്ളതു; സ്വർഗ്ഗ​ത്തി​ലും ഭൂമി​യി​ലു​മു​ള്ള​തൊ​ക്കെ​യും നിനക്കു​ള്ള​ത​ല്ലോ യഹോവേ, രാജത്വം നിനക്കു​ള്ള​താ​കു​ന്നു; നീ സകലത്തി​ന്നും മീതെ തലവനാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” (1 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 29:11) സത്യമാ​യും, യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​ക്കാൾ മഹത്ത്വ​വും ആദരവും അർഹി​ക്കുന്ന യാതൊ​രു​വ​നു​മില്ല.

മനുഷ്യ​നെ തന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യി​ലും സാദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും സൃഷ്ടി​ക്കു​ക​വഴി യഹോവ മനുഷ്യർക്ക്‌ ഒരളവി​ലുള്ള ആദരണീ​യ​ത​യും ആത്മാഭി​മാ​ന​വും മാന്യ​ത​യും നൽകി. (ഉല്‌പത്തി 1:26) അതു​കൊണ്ട്‌ മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ ഇടപെ​ട​ലു​ക​ളിൽ, നാം ഓരോ വ്യക്തി​ക്കും ഉചിത​മായ ബഹുമാ​ന​വും ആദരവും നൽകേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. അപ്രകാ​രം ചെയ്യു​മ്പോൾ നാം ഫലത്തിൽ, മാനു​ഷിക മാന്യ​ത​യു​ടെ ഉറവായ യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌.—സങ്കീർത്തനം 8:4-9.

കുടുംബ ബന്ധങ്ങളി​ലെ മാന്യത

ഭാര്യ​മാർക്ക്‌ ഒരു “ബലഹീ​ന​പാ​ത്ര”ത്തിനെ​ന്ന​പോ​ലെ “ബഹുമാ​നം കൊടു”ക്കാൻ വിവാ​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന പത്രൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ നിശ്വ​സ്‌ത​ത​യിൽ ഭർത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു. (1 പത്രൊസ്‌ 3:7; മത്തായി 8:14) “നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ഭാര്യ​യ്‌ക്ക്‌ തന്റെ ഭർത്താ​വി​നോട്‌ ആഴമായ ആദരവു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കണ”മെന്ന്‌ പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ ഉപദേ​ശി​ച്ചു. (എഫെസ്യർ 5:33, NW) അതു​കൊണ്ട്‌ വിവാ​ഹ​ത്തിൽ, ഒരുവന്റെ ഇണയുടെ വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യോ​ടുള്ള ബഹുമാ​ന​വും ആദരവും ഒരു ബൈബിൾ നിബന്ധ​ന​യാണ്‌. അതെ​പ്ര​കാ​രം പ്രകട​മാ​ക്കാൻ കഴിയും?

വളരുന്ന ചെടിക്ക്‌ വെള്ളം ചൈത​ന്യ​മേ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ഭാര്യാ​ഭർത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പരസ്യ​വും സ്വകാ​ര്യ​വു​മായ സൗമ്യ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നും ദയാപൂർവ​ക​മായ അംഗവി​ക്ഷേ​പ​ങ്ങൾക്കും അവരുടെ ആത്മബന്ധത്തെ പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​നാ​കും. നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ടെലി​വി​ഷൻ ഹാസ്യ​പ​ര​മ്പ​ര​ക​ളിൽ ഒട്ടുമി​ക്ക​പ്പോ​ഴും കേൾക്കുന്ന വാക്കു​കൾക്കൊ​ണ്ടുള്ള പരുക്ക​നോ അവഹേ​ള​നാ​പ​ര​മോ അന്തസ്സി​ല്ലാ​ത്ത​തോ ആയ ആക്രമ​ണ​ങ്ങ​ളും താഴ്‌ത്തി​ക്കെ​ട്ട​ലു​ക​ളും നശീക​ര​ണാ​ത്മ​ക​മാണ്‌. വില​കെ​ട്ട​വ​നാ​ണെന്ന തോന്നൽ, വിഷാദം, നീരസം എന്നിവ​യ്‌ക്ക്‌ അവ വഴിമ​രു​ന്നി​ട്ടേ​ക്കാം. എളുപ്പം സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​കാത്ത വൈകാ​രിക മുറി​വു​കൾപോ​ലും അതുള​വാ​ക്കി​യേ​ക്കാം.

മറ്റുള്ള​വ​രെ ഭാവന​യി​ലുള്ള ആദർശ​വ്യ​ക്തി​യു​ടെ ചട്ടക്കൂ​ടി​നു​ള്ളി​ലാ​ക്കാ​നോ അന്യാ​യ​മാ​യി മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി താരത​മ്യം ചെയ്യാ​നോ ശ്രമി​ക്കാ​തെ, അവർ ആയിരി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അവരെ സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​തും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വ്യക്തിഗത മാന്യ​തയെ ആദരി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. ഭാര്യാ​ഭർത്താ​ക്ക​ന്മാർക്കി​ട​യിൽ ഇത്‌ വിശേ​ഷാൽ പ്രധാ​ന​മാണ്‌. ആശയവി​നി​മ​യ​വും ഭാവ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളും, നിർബാ​ധം സുഖക​ര​മാ​യി ഒഴുകു​ന്നി​ടത്ത്‌, വിമർശ​ന​മോ രൂക്ഷമായ ശകാര​മോ ഉണ്ടാകു​മെന്ന ഭയം ആർക്കു​മി​ല്ലാ​ത്തി​ടത്ത്‌, ആത്മബന്ധം തഴച്ചു​വ​ള​രും. വിവാ​ഹ​ത്തിൽ ഒരു വ്യക്തിക്ക്‌ സ്വതഃ​സി​ദ്ധ​മാ​യി വർത്തി​ക്കാൻ കഴിയു​മ്പോൾ തീർച്ച​യാ​യും, ക്രൂര​വും പരുഷ​വു​മായ പുറം​ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്നുള്ള ഒരു അഭയസ്ഥാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കും ഭവനം.

തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ ആദരി​ക്കാ​നും അനുസ​രി​ക്കാ​നു​മുള്ള തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ കൽപ്പന​യിൻകീ​ഴി​ലാണ്‌ കുട്ടികൾ. അതേസ​മയം, ജ്ഞാനവും സ്‌നേ​ഹ​വു​മുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്കൾ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ മാന്യ​തയെ ആദരി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. നന്നായി പെരു​മാ​റു​മ്പോൾ ഊഷ്‌മ​ള​മാ​യി അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ക​യും ആവശ്യ​മാ​യി​വ​രു​മ്പോൾ ക്ഷമാപൂർവം ശിക്ഷണം നൽകു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌ “യഹോ​വ​യു​ടെ മാനസിക ക്രമവ​ത്‌ക​രണം” ആഴത്തി​ലു​റ​യ്‌ക്കാൻ സഹായി​ക്കു​ന്നു. തുടർച്ച​യായ വിമർശ​ന​വും ആക്രോ​ശ​വും “വിഡ്‌ഢീ,” “മഠയാ” എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള അവമതി​ക്കുന്ന പേരുകൾ വിളി​ക്കു​ന്ന​തും അവരെ ശുണ്‌ഠി പിടി​പ്പി​ക്കു​കയേ ഉള്ളൂ.—എഫെസ്യർ 6:4, NW.

മൂന്ന്‌ ആൺമക്ക​ളെ​യും മൂന്നു പെൺമ​ക്ക​ളെ​യും വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രുന്ന ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പനായ ഒരു പിതാവ്‌ പറയുന്നു: “രാജ്യ​ഹാ​ളിൽവെച്ച്‌ ഞങ്ങൾ ആവശ്യ​മായ ശിക്ഷണം സാധ്യ​മാ​കു​ന്നത്ര നിശ്ശബ്ദ​മാ​യി കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു. സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ, ഒരു ചെറിയ തട്ടലോ ഗൗരവ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള ഒരു നോട്ട​മോ മതിയാ​കും. കൂടുതൽ ഗൗരവ​മായ ശിക്ഷണം ആവശ്യ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ മറ്റു കുട്ടികൾ കാണാതെ ഭവനത്തി​ലെ സ്വകാ​ര്യ​ത​യിൽ ഞങ്ങൾ അത്‌ നൽകു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ കുട്ടികൾ വളർന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും വ്യക്തിഗത ആവശ്യ​ങ്ങൾക്ക​നു​സ​രിച്ച്‌ അവർക്ക്‌ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​വും ജ്ഞാനപൂർവ​ക​വു​മായ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകു​ന്നത്‌ ശിക്ഷണ​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. ഈ വ്യക്തി​പ​ര​മായ കാര്യങ്ങൾ രഹസ്യ​മാ​യി സൂക്ഷി​ക്കാൻ ശ്രമി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, ഓരോ കുട്ടി​യു​ടെ​യും സ്വകാ​ര്യ​ത​യ്‌ക്കുള്ള അവകാ​ശ​ത്തോ​ടും മാന്യ​ത​യോ​ടും ഞങ്ങൾ ആദരവ്‌ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു.”

കുടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ വാക്കി​ലും പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലും നല്ല പെരു​മാ​റ്റ​രീ​തി​കൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യകത അവഗണി​ക്കാ​വു​ന്നതല്ല. സുപരി​ചി​ത​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്നതു നിമിത്തം, “ദയവായി,” “നന്ദി,” “ക്ഷമിക്കണം,” “എനിക്കു ഖേദമുണ്ട്‌” എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള വാക്കുകൾ അവഗണി​ക്കാൻ ഇടയാ​ക​രുത്‌. സ്വന്തം മാന്യത നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​ലെ​യും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ മാന്യ​തയെ ആദരി​ക്കു​ന്ന​തി​ലെ​യും അടിസ്ഥാന സംഗതി​യാണ്‌ നല്ല പെരു​മാ​റ്റ​രീ​തി​കൾ.

ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ

“അദ്ധ്വാ​നി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ഭാരം ചുമക്കു​ന്ന​വ​രും ആയു​ള്ളോ​രേ, എല്ലാവ​രും എന്റെ അടുക്കൽ വരുവിൻ; ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കും” എന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞു. (മത്തായി 11:28) മർദിതർ, വിഷാ​ദ​മഗ്നർ, കൊച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ തുടങ്ങി​യവർ എല്ലാവ​രും അപ്രതി​രോ​ധ്യ​മാം​വണ്ണം യേശു​വി​ലേക്ക്‌ ആകർഷി​ത​രാ​യി. അഹങ്കാ​രി​ക​ളും സ്വയനീ​തി​ക്കാ​രു​മായ അക്കാലത്തെ പുരോ​ഹി​ത​വർഗ​വും നേതാ​ക്ക​ന്മാ​രും അവരെ പുച്ഛി​ച്ചു​ത​ള്ളി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവർ യേശു​വിൽ, തങ്ങൾ അർഹി​ക്കുന്ന മാന്യത തങ്ങൾക്കു നൽകുന്ന ഒരുവനെ കണ്ടെത്തി.

യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, സഹവി​ശ്വാ​സി​കൾക്ക്‌ നവോ​ന്മേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഉറവാ​യി​രി​ക്കാൻ നാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. സംസാ​ര​ത്താ​ലും പ്രവൃ​ത്തി​യാ​ലും അവരെ കെട്ടു​പണി ചെയ്യാ​നുള്ള അവസരം തേടു​ന്ന​തി​നെ അത്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്നു. സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ദയാപൂർവ​ക​വും ക്രിയാ​ത്മ​ക​വു​മായ അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽ ആത്മാർഥ​മായ ഔദാ​ര്യം കാണി​ക്കു​ന്നത്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഉചിത​മാണ്‌. (റോമർ 1:11, 12; 1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:11) എന്തു പറയു​ന്നു​വെ​ന്ന​തും എങ്ങനെ പറയു​ന്നു​വെ​ന്ന​തും സംബന്ധിച്ച്‌ ശ്രദ്ധാ​ലു​ക്ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ക​വഴി മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നാം ബോധ​വാ​ന്മാ​രാ​ണെന്നു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 4:6) ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ നമ്മുടെ ഉചിത​മായ വസ്‌ത്ര​ധാ​ര​ണ​വും പെരു​മാ​റ്റ​വും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​യും അവന്റെ ആരാധ​ന​യു​ടെ​യും നമ്മുടെ സഹാരാ​ധ​ക​രു​ടെ​യും മാന്യ​ത​യോ​ടുള്ള ആഴമായ ആദരവ്‌ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

മറ്റുള്ള​വർക്കു സേവനം ചെയ്‌ത​പ്പോൾപ്പോ​ലും യേശു അവരുടെ മാന്യ​തയെ ആദരിച്ചു. മറ്റുള്ള​വരെ കരുവാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ യേശു ഒരിക്ക​ലും തന്നെത്തന്നെ ഉയർത്തി​ക്കാ​ട്ടി​യില്ല. സുഖം പ്രാപി​ക്കാ​നാ​യി ഒരു കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗി അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നപ്പോൾ അയാൾ അശുദ്ധ​നും അയോ​ഗ്യ​നു​മാ​ണെന്നു പറഞ്ഞ്‌ യേശു അയാളെ തള്ളിക്ക​ള​യു​ക​യോ തന്നി​ലേ​ക്കു​തന്നെ ശ്രദ്ധക്ഷ​ണി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ഗംഭീര പ്രദർശനം കാഴ്‌ച​വെ​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌തില്ല. മറിച്ച്‌, “നിനക്കു മനസ്സു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എന്നെ ശുദ്ധമാ​ക്കു​വാൻ കഴിയും” എന്നു കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗി യേശു​വി​നോട്‌ യാചി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, “എനിക്കു മനസ്സുണ്ടു” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ യേശു ആ കുഷ്‌ഠ​രോ​ഗി​യെ മാനിച്ചു. (ലൂക്കൊസ്‌ 5:12, 13) ദരി​ദ്രരെ സഹായി​ക്കു​ന്നതു കൂടാതെ, അവർ ഒരു ഭാരമ​ല്ലെ​ന്നും മറിച്ച്‌ ആവശ്യ​മു​ള്ള​വ​രും സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രും ആണെന്നും അവർക്ക്‌ ഉറപ്പു​നൽകു​ന്നത്‌ എത്ര മഹത്തര​മാണ്‌! ലജ്ജാ​പ്ര​കൃ​ത​മു​ള്ള​വ​രും വിഷാ​ദ​മ​ഗ്ന​രും അംഗ​വൈ​ക​ല്യ​മു​ള്ള​വ​രും ലോകത്ത്‌ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി അവഗണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യോ ഒഴിവാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യോ അവമതി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യോ ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ തങ്ങളുടെ ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ടെ ഇടയി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ യഥാർഥ സാഹോ​ദ​ര്യ​വും അംഗീ​കാ​ര​വും കണ്ടെത്തണം. ഈ മനോ​ഭാ​വത്തെ പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള നമ്മുടെ പങ്ക്‌ നാം നിർവ​ഹി​ക്കണം.

തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രു​ടെ പിശകു​ക​ളും വ്യക്തി​ത്വ​സ​വി​ശേ​ഷ​ത​ക​ളും ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ യേശു അവരെ “തനിക്കു​ള്ളവ”രായി സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു, അവൻ “അവസാ​ന​ത്തോ​ളം അവരെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു.” (യോഹ​ന്നാൻ 13:1) ശുദ്ധഹൃ​ദ​യ​വും തന്റെ പിതാ​വി​നോ​ടുള്ള മുഴു ദേഹി​യോ​ടു​കൂ​ടിയ ഭക്തിയും അവൻ അവരിൽ കണ്ടു. സമാന​മാ​യി, നമ്മുടെ സഹാരാ​ധകർ കാര്യങ്ങൾ നമുക്കി​ഷ്ട​മുള്ള വിധത്തിൽ ചെയ്യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടോ അവരുടെ സ്വഭാ​വ​മോ വ്യക്തി​ത്വ​മോ നമ്മെ അസഹ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടോ അവർക്ക്‌ ദുഷ്ടലാ​ക്കു​ക​ളാ​ണു​ള്ള​തെന്ന്‌ നാം ഒരിക്ക​ലും ആരോ​പി​ക്ക​രുത്‌. നമ്മുടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ടെ മാന്യ​ത​യോ​ടുള്ള ആദരവ്‌, അവർ യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും ശുദ്ധമായ ആന്തരങ്ങ​ളോ​ടെ അവനെ ആരാധി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും വിശ്വ​സി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരെ അവരാ​യി​രി​ക്കുന്ന വിധത്തിൽ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും സ്വീക​രി​ക്കാ​നും നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കും.—1 പത്രൊസ്‌ 4:8-10.

തങ്ങളുടെ പരിപാ​ല​ന​യി​ലു​ള്ള​വർക്ക്‌ അനാവ​ശ്യ​മായ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യ്‌ക്കു കാരണ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ മൂപ്പന്മാർ വിശേ​ഷാൽ ശ്രദ്ധാ​ലു​ക്ക​ളാ​യി​രി​ക്കണം. (1 പത്രൊസ്‌ 5:2, 3) പാപത്തിൽ വീണു​പോയ ഒരു സഭാം​ഗ​വു​മാ​യി കൂടി​വ​രു​മ്പോൾ, തങ്ങളുടെ വാക്കു​കളെ ദയയും പരിഗ​ണ​ന​യും​കൊണ്ട്‌ മയപ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ലജ്ജിപ്പി​ക്കുന്ന ചോദ്യ​ങ്ങൾ അകാര​ണ​മാ​യി ചോദി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒഴിവാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ മൂപ്പന്മാർക്കു പരിഗണന കാണി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. (ഗലാത്യർ 6:1) ശക്തമായ ശാസന​യോ ശിക്ഷണ​മോ ഉചിത​മാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾപ്പോ​ലും, അവർ ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാ​രന്റെ ന്യായ​മായ മാന്യ​ത​യെ​യും ആത്മാഭി​മാ​ന​ത്തെ​യും തുടർന്നും ആദരി​ക്കണം.—1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:1, 2.

വ്യക്തി​പ​ര​മായ മാന്യത നിലനിർത്തൽ

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യി​ലും സാദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ട നാം നമ്മുടെ അനുദിന ജീവി​ത​ത്തിൽ മാന്യത ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹോന്നത ഗുണങ്ങൾ പരമാ​വധി പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌. (ഉല്‌പത്തി 1:26) സമാന​മാ​യി, “കൂട്ടു​കാ​രനെ നിന്നെ​പ്പോ​ലെ തന്നേ സ്‌നേ​ഹി​ക്കേണം” എന്ന കൽപ്പന​യിൽ വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യു​ടെ​യും ആത്മാഭി​മാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ഒരു സന്തുലി​ത​മായ അളവി​ലുള്ള ആവശ്യം ഉൾക്കൊ​ള്ളു​ന്നു. (മത്തായി 22:39) മറ്റുള്ളവർ നമുക്ക്‌ ആദരവും മാന്യ​ത​യും നൽകണ​മെന്ന്‌ നാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ, അത്‌ അർഹി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ നാം പ്രകട​മാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്ന​താണ്‌ വസ്‌തുത.

നല്ല മനസ്സാക്ഷി നിലനിർത്തു​ന്നത്‌ ആത്മാഭി​മാ​ന​വും വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യും നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​ലെ ഒരു സുപ്ര​ധാന ഘടകമാണ്‌. കളങ്കിത മനസ്സാ​ക്ഷി​യും നോവി​ക്കുന്ന കുറ്റ​ബോ​ധ​വും താൻ വിലയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ണെന്ന തോന്ന​ലി​ലേ​ക്കും നൈരാ​ശ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കും വിഷാ​ദ​ത്തി​ലേ​ക്കും ഒരുവനെ എളുപ്പം നയിക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു വ്യക്തി ഗുരു​ത​ര​മാ​യൊ​രു തെറ്റു​ചെ​യ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, “യഹോ​വ​യാം വ്യക്തി​യിൽനി​ന്നുള്ള നവോ​ന്മേഷ കാലങ്ങൾ” ആസ്വദി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ അനുത​പി​ക്കാ​നും മൂപ്പന്മാ​രിൽനിന്ന്‌ ആത്മീയ സഹായം തേടാ​നും അടിയ​ന്തിര നടപടി​കൾ സ്വീക​രി​ക്കണം. ആ നവോ​ന്മേ​ഷ​ത്തിൽ ഒരുവന്റെ വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യു​ടെ​യും ആത്മാഭി​മാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രണം ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 3:19, NW.

എന്നാൽ, നമ്മുടെ ബൈബിൾ പരിശീ​ലിത മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ കളങ്ക​പ്പെ​ടു​ത്താ​നോ ദുർബ​ല​മാ​ക്കാ​നോ യാതൊ​ന്നി​നെ​യും അനുവ​ദി​ക്കാ​തെ അതിനെ കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കാൻ അനവരതം പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ ഏറെ മെച്ചം. ഭക്ഷണം, മദ്യപാ​നം, ബിസി​നസ്‌, വിനോ​ദം, എതിർലിം​ഗ​വർഗ​ത്തിൽ പെട്ടവ​രു​മാ​യുള്ള ഇടപെടൽ എന്നിങ്ങനെ നമ്മുടെ അനുദിന ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ സമസ്‌ത വശങ്ങളി​ലും ആത്മനി​യ​ന്ത്രണം പാലി​ക്കു​ന്നത്‌ ശുദ്ധമാ​യൊ​രു മനസ്സാക്ഷി നിലനിർത്താൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ക​യും ജീവി​ത​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്ത്വ​വും മാന്യ​ത​യും പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 10:31.

നമ്മുടെ തെറ്റു​ക​ളെ​പ്ര​തി​യുള്ള കുറ്റ​ബോ​ധം കുറയു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ? അല്ലെങ്കിൽ, സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്ന ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഓർമകൾ തുടർന്നും വേദനി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നെങ്കി​ലോ? അവ നമ്മുടെ വ്യക്തിഗത മാന്യത തകർക്കു​ക​യും കടുത്ത വിഷാദം കൈവ​രു​ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തേ​ക്കാം. “ഹൃദയം നുറു​ങ്ങി​യ​വർക്കു യഹോവ സമീപസ്ഥൻ; മനസ്സു തകർന്ന​വരെ അവൻ രക്ഷിക്കു​ന്നു” എന്ന സങ്കീർത്തനം 34:18-ൽ കാണുന്ന ദാവീദ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ വാക്കുകൾ എത്ര ആശ്വാ​സ​പ്ര​ദ​മാണ്‌! തന്റെ ദാസന്മാർക്ക്‌ വിഷാ​ദ​ത്തോ​ടും തങ്ങൾ വിലയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രാ​ണെ​ന്നുള്ള തോന്ന​ലി​നോ​ടും പോരാ​ടേ​ണ്ട​തു​ള്ള​പ്പോൾ അവരെ താങ്ങി​നിർത്താൻ യഹോവ സന്നദ്ധനും മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മു​ള്ള​വ​നു​മാണ്‌. അവനോട്‌ യാചന​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തും അതോ​ടൊ​പ്പം ക്രിസ്‌തീയ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, മൂപ്പന്മാർ, സഭയിലെ മറ്റു പക്വത​യു​ള്ളവർ എന്നിങ്ങനെ ആത്മീയ യോഗ്യ​ത​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ സഹായം തേടു​ന്ന​തു​മാണ്‌ ആത്മാഭി​മാ​ന​വും വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യും പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്കാ​നുള്ള മാർഗം.—യാക്കോബ്‌ 5:13-15.

നേരേ​മ​റിച്ച്‌, വ്യക്തിഗത മാന്യ​ത​യും ദുരഭി​മാ​ന​വും തമ്മിൽ കൂട്ടി​ക്കു​ഴ​യ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നെ​തി​രെ നാം ജാഗ്രത പുലർത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. “ഭാവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു മീതെ ഭാവി​ച്ചു​യ​രാ​തെ ദൈവം അവനവന്നു വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ അളവു പങ്കിട്ട​തു​പോ​ലെ സുബോ​ധ​മാ​കും​വണ്ണം ഭാവി​ക്കേ​ണമെ”ന്നാണ്‌ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം. (റോമർ 12:3) ആത്മാഭി​മാ​നം നട്ടുവ​ളർത്തു​ന്നത്‌ ഉചിത​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും, നമ്മുടെ മൂല്യത്തെ പെരു​പ്പി​ച്ചു കാണി​ക്കാ​നോ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ മുമ്പാകെ മുഖം രക്ഷിക്കാൻ ചിലർ ചെയ്യുന്ന സ്വാർഥ​വും അതിരു​ക​ട​ന്ന​തു​മായ ശ്രമങ്ങ​ളു​മാ​യി മാനുഷ മാന്യ​തയെ കൂട്ടി​ക്കു​ഴ​യ്‌ക്കാ​നോ നാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നില്ല.

അതേ, മറ്റൊ​രു​വന്റെ മാന്യ​ത​യോ​ടുള്ള ആദരവ്‌ ഒരു ക്രിസ്‌തീയ നിബന്ധ​ന​യാണ്‌. കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളും സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും നമ്മുടെ ആദരവി​നും ബഹുമാ​ന​ത്തി​നും വിലമ​തി​പ്പി​നും യോഗ്യ​രും അർഹരു​മാണ്‌. യഹോവ നമുക്ക്‌ ഓരോ​രു​ത്തർക്കും ഒരളവി​ലുള്ള മാന്യ​ത​യും ബഹുമാ​ന​വും നൽകി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. നാമത്‌ വിലമ​തി​ക്കു​ക​യും നിലനിർത്തു​ക​യും വേണം. എന്നാൽ സർവോ​പരി, നമ്മുടെ സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അതി​ശ്രേഷ്‌ഠ മാന്യ​ത​യോ​ടും മാഹാ​ത്മ്യ​ത്തോ​ടും നാം ആഴമായ ആദരവു വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കണം.

[31-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

കുട്ടികൾക്ക്‌ അംഗ​വൈ​ക​ല്യ​മു​ള്ള​വ​രോട്‌ ആദരവു കാട്ടാ​വു​ന്ന​താണ്‌