പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുട​രേ​ണ്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

¹ നിങ്ങളു​ടെ പ്രദേ​ശത്ത്‌ രാജ്യ​പ്ര​സംഗ വേല തുടങ്ങി​യി​ട്ടു വളരെ കാലമാ​യോ? (മത്താ. 24:14) എങ്കിൽ, സഭയുടെ പ്രദേശം വേണ്ടത്ര പ്രവർത്തി​ച്ചു തീർത്തി​ട്ടു​ണ്ടെന്നു നിങ്ങൾക്കു തോന്നി​യേ​ക്കാം. നിങ്ങൾ പ്രസം​ഗി​ക്കവേ, കണ്ടുമു​ട്ടുന്ന മിക്കവ​രും രാജ്യ സന്ദേശ​ത്തോ​ടു നിസ്സംഗത പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, യേശു​വി​ന്റെ യഥാർഥ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ കുറിച്ച്‌ യെശയ്യാ പ്രവചനം 2-ാം വാല്യ​ത്തി​ന്റെ 141-ാം പേജിൽ പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നതു ശ്രദ്ധി​ക്കുക: “ചിലയി​ട​ങ്ങ​ളിൽ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ചെലവ​ഴി​ക്കുന്ന സമയ​ത്തോ​ടും ശ്രമ​ത്തോ​ടും ഉള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ ഫലം തീരെ കുറവാ​ണെന്നു കാണ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. എങ്കിലും, . . . അവർ സഹിച്ചു​നിൽക്കു​ന്നു.” എന്നാൽ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുട​രേ​ണ്ടത്‌?

² യിരെ​മ്യാ​വി​നെ ഓർക്കുക: പ്രസംഗ വേലയിൽ നാം സഹിച്ചു​നിൽക്കു​ന്നത്‌ ആളുകൾ നമ്മെ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നു​വോ ഇല്ലയോ എന്നതിനെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്ക​രുത്‌. യിരെ​മ്യാ​വി​ന്റെ കാര്യ​മെ​ടു​ക്കുക. വളരെ കുറച്ചു പേർ മാത്രം ശ്രദ്ധി​ക്കു​ക​യും അനേകർ സന്ദേശത്തെ എതിർക്കു​ക​യും ചെയ്‌തെ​ങ്കി​ലും, അവൻ ഒരേ പ്രദേ​ശ​ത്തു​തന്നെ 40 വർഷം പ്രസം​ഗി​ച്ചു. അവൻ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാട്ടി​യത്‌? കാരണം ദൈവം അവനോ​ടു ചെയ്യാൻ കൽപ്പിച്ച ഒരു വേലയാണ്‌ അവൻ ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നത്‌. കൂടാതെ, ഭാവി​യിൽ എന്തു സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്നു എന്നതു സംബന്ധിച്ച അറിവ്‌ ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരാൻ അവനെ നിർബ​ന്ധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.—യിരെ. 1:17; 20:9.

³ നമ്മുടെ സാഹച​ര്യ​വും സമാന​മാണ്‌. “ജീവി​കൾക്കും [“ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കും,” NW] മരിച്ച​വർക്കും ന്യായാ​ധി​പ​തി​യാ​യി ദൈവ​ത്താൽ നിയമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടവൻ അവൻ തന്നേ എന്നു ജനത്തോ​ടു പ്രസം​ഗി​ച്ചു സാക്ഷീ​ക​രി​പ്പാൻ” യേശു നമ്മോടു കൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (പ്രവൃ. 10:42) നാം വഹിക്കുന്ന സന്ദേശം, അത്‌ കേൾക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌ ഒന്നുകിൽ ജീവനെ അല്ലെങ്കിൽ മരണത്തെ അർഥമാ​ക്കു​ന്നു. സുവാർത്ത​യോ​ടുള്ള പ്രതി​ക​രണം അനുസ​രി​ച്ചാണ്‌ ആളുകൾ ന്യായം വിധി​ക്ക​പ്പെ​ടുക. ആയതി​നാൽ, നമ്മുടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം നമ്മോടു കൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നതു പോ​ലെ​തന്നെ ചെയ്യുക എന്നതാണ്‌. ആളുകൾ ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കാ​ത്ത​പ്പോൾ പോലും അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ അവരോ​ടുള്ള നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​വും നാം ചെയ്യേ​ണ്ടതു ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാട്ടു​ക​വഴി യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള നമ്മുടെ ഭക്തിയും എത്രമാ​ത്രം ആഴത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണെന്നു പ്രകട​മാ​ക്കാ​നുള്ള അവസരം നമുക്കു ലഭിക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അതു​കൊ​ണ്ടു തീർന്നില്ല.

⁴ നാം പ്രയോ​ജനം നേടുന്നു: പ്രദേ​ശത്തെ ആളുക​ളു​ടെ പ്രതി​ക​രണം ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ ദൈ​വേഷ്ടം ചെയ്യു​ന്നത്‌, നമുക്ക്‌ ആന്തരിക സമാധാ​ന​വും സംതൃപ്‌തി​യും സന്തുഷ്ടി​യും നൽകുന്നു. മറ്റു യാതൊ​രു വിധത്തി​ലും നമുക്ക്‌ അവ കണ്ടെത്താ​നാ​വില്ല. (സങ്കീ. 40:8) നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തിന്‌ യഥാർഥ അർഥവും ഉദ്ദേശ്യ​വും കൈവ​രു​ന്നു. നാം ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ എത്രയ​ധി​കം പങ്കുപ​റ്റു​ന്നു​വോ, അത്രയ​ധി​ക​മാ​യി ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പുതിയ ലോക​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രത്യാ​ശ​യി​ലും സന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും നമ്മുടെ ഹൃദയ​വും മനസ്സും കേന്ദ്രീ​കൃ​ത​മാ​കും. ഈ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ മുഴു​കു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ ആത്മീയത വർധി​പ്പി​ക്കു​ക​യും യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

⁵ നമ്മുടെ പ്രസംഗ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിന്‌ സത്വര ഫലങ്ങൾ ലഭിക്കു​ന്ന​താ​യി നാം കാണു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, സത്യത്തി​ന്റെ വിത്ത്‌ ഒരു വ്യക്തി​യു​ടെ ഹൃദയ​ത്തിൽ വിതയ്‌ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കാം; യഹോ​വ​യു​ടെ തക്കസമ​യത്ത്‌ അതു പൊട്ടി​മു​ളയ്‌ക്കും. (യോഹ. 6:44; 1 കൊരി. 3:6) യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിന്റെ ശ്രമഫ​ല​മാ​യി പ്രാ​ദേ​ശി​ക​മാ​യോ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യോ ഇനിയും എത്ര പേർ കൂടെ രാജ്യത്തെ കുറിച്ചു പഠിക്കു​മെന്നു നമ്മിലാർക്കും അറിയില്ല.

⁶ യേശു​വി​ന്റെ പിൻവ​രുന്ന പ്രബോ​ധ​ന​ത്തിന്‌ എന്നത്തേ​തി​ലും അടിയ​ന്തി​ര​ത​യോ​ടെ നാം ചെവി​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌: “ആ കാലം എപ്പോൾ എന്നു നിങ്ങൾ അറിയായ്‌ക​കൊ​ണ്ടു സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾവിൻ; ഉണർന്നും പ്രാർത്ഥി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടി​രി​പ്പിൻ. ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയു​ന്ന​തോ എല്ലാവ​രോ​ടും പറയുന്നു: ഉണർന്നി​രി​പ്പിൻ.” (മർക്കൊ. 13:33, 37) അതു​കൊണ്ട്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ഉന്നതമായ പരിശു​ദ്ധ​നാ​മത്തെ വിശു​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പങ്കുപ​റ്റവേ അവന്റെ ഹൃദയത്തെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, രാജ്യ​സു​വാർത്ത ഘോഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നമു​ക്കെ​ല്ലാം തുടരാം.