“യഹോ​വയെ തടയാൻ ഒന്നിനു​മാ​കില്ല”

തരിശായ, പാറ​ക്കെ​ട്ടു​കൾ നിറഞ്ഞ, ഒരു ഭൂപ്ര​ദേ​ശ​ത്തിന്‌ അഭിമു​ഖ​മാ​യി നിൽക്കുന്ന ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട കാവൽസേ​നാ​താ​വളം. അവിടെ തമ്പടി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഫെലി​സ്‌ത്യ​സൈ​ന്യം പതിവു കാഴ്‌ച​യിൽനിന്ന്‌ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി ഒരു കൗതു​ക​കാഴ്‌ച കാണുന്നു. മലയി​ടു​ക്കിന്‌ അപ്പുറ​മുള്ള സമതല​ത്തിൽ രണ്ട്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ നിൽക്കു​ന്നു. പടയാ​ളി​കൾക്ക്‌ അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഭീഷണി​യാ​യല്ല തമാശ​യാ​യി​ട്ടാണ്‌ തോന്നി​യത്‌. കാലങ്ങ​ളാ​യി ഫെലി​സ്‌ത്യർ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രു​ടെ മേൽ മേൽക്കോയ്‌മ സ്ഥാപിച്ചു പോരു​ക​യാണ്‌. ഇസ്രാ​യേ​ല്യർക്ക്‌ അവരുടെ കൃഷി ആയുധങ്ങൾ മൂർച്ച കൂട്ടു​ന്ന​തി​നു​പോ​ലും ശത്രു​ക്ക​ളായ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രു​ടെ അടുത്ത്‌ പോകാ​തെ പറ്റി​ല്ലെ​ന്നാ​യി. ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​പ​ട​യാ​ളി​കൾക്ക്‌ ആയുധങ്ങൾ തീരെ​യി​ല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ്‌. അതുമല്ല ഇവരാകെ രണ്ടു പേരേ ഉള്ളൂ! ഇനി അവർ ആയുധങ്ങൾ ധരിച്ചാണ്‌ വരുന്ന​തെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും കൂടി​പ്പോ​യാൽ എന്തു ചെയ്യാൻ പറ്റും? കളിയാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ ഫെലി​സ്‌ത്യർ പറഞ്ഞു: “ഇങ്ങോട്ടു കയറിവാ. ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പി​ക്കും!”—1 ശമുവേൽ 13:19-23; 14:11, 12.

അതെ, പാഠം പഠിക്കാൻ പോകു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രല്ല, ഫെലി​സ്‌ത്യ​രാ​ണെന്നു മാത്രം. ആ രണ്ട്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ മലയി​ടു​ക്കി​ലേക്ക്‌ ഓടി​യി​റങ്ങി അതും കടന്ന്‌ മല കയറി വരാൻ തുടങ്ങി. ആ മല വളരെ ചെങ്കു​ത്താ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും അവർ പാറ​ക്കെ​ട്ടിൽ അള്ളിപ്പി​ടിച്ച്‌ കാവൽസേ​ന​താ​വ​ള​ത്തി​നു നേരേ കയറി വരുക​യാണ്‌. (1 ശമുവേൽ 14:13) മുന്നിൽ വരുന്ന​യാൾ ആയുധ​ധാ​രി​യാ​ണെന്നു ഫെലി​സ്‌ത്യർക്ക്‌ ഇപ്പോൾ കാണാൻ കഴിയു​ന്നുണ്ട്‌. അയാളു​ടെ ആയുധ​വാ​ഹ​ക​നും തൊട്ടു​പി​ന്നാ​ലെ​യുണ്ട്‌. കാവൽസേ​നാ​കേ​ന്ദ്രത്തെ ഒന്നടങ്കം ആക്രമി​ക്കാ​നാ​ണോ അയാളു​ടെ ഭാവം? ഇനി അയാൾ ഭ്രാന്ത​നാ​ണോ?

അദ്ദേഹം ഭ്രാന്തനല്ല, വലിയ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഉടമയാണ്‌. യോനാ​ഥാൻ എന്നാണ്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പേര്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കഥയിൽനിന്ന്‌ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഇന്നും ഒരുപാട്‌ പഠിക്കാ​നുണ്ട്‌. നമ്മൾ ഇന്ന്‌ യുദ്ധത്തി​നു പോകി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും കലർപ്പി​ല്ലാത്ത വിശ്വാ​സം നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു വേണ്ട ധൈര്യ​ത്തെ​യും വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യെ​യും നിസ്വാർഥ​ത​യെ​യും കുറിച്ച്‌ യോനാ​ഥാ​നിൽനിന്ന്‌ നമുക്ക്‌ ഒരുപാ​ടു പഠിക്കാൻ കഴിയും.—യശയ്യ 2:4; മത്തായി 26:51, 52.

വിശ്വ​സ്‌ത​മ​കൻ, ധീര​യോ​ദ്ധാവ്‌

യോനാ​ഥാ​ന്റെ ഈ പുറപ്പാട്‌ എന്തിനാ​ണെന്ന്‌ അറിയാൻ നമുക്ക്‌ കുറച്ചു പിന്നി​ലേക്കു സഞ്ചരി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ആദ്യരാ​ജാ​വായ ശൗലിന്റെ മൂത്ത മകനാ​യി​രു​ന്നു യോനാ​ഥാൻ. ശൗലിനെ ഒരു രാജാ​വാ​യി അഭി​ഷേകം ചെയ്യുന്ന സമയത്ത്‌ യോനാ​ഥാൻ അത്ര കുട്ടി​യൊ​ന്നും ആയിരു​ന്നില്ല. അപ്പോൾ യോനാ​ഥാന്‌ ഇരുപതു വയസ്സോ അതിനു മുകളി​ലോ പ്രായം ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​രി​ക്കും. മകനോട്‌ ഒട്ടുമിക്ക കാര്യ​ങ്ങ​ളും തുറന്നു​പ​റ​ഞ്ഞി​രുന്ന തന്റെ അപ്പനു​മാ​യി യോനാ​ഥാന്‌ ഒരു ഉറ്റബന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നു. നല്ല ഉയരവും സൗന്ദര്യ​വും ഉള്ള ഒരു ധീര​യോ​ദ്ധാവ്‌ മാത്രമല്ല തന്റെ അപ്പൻ, അതി​നെ​ക്കാ​ളൊ​ക്കെ പ്രാധാ​ന്യ​മേ​റിയ വിശ്വാ​സം, താഴ്‌മ എന്നീ ഗുണങ്ങ​ളു​ടെ ഉടമയു​മാ​ണെന്ന്‌ യോനാ​ഥാന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. യഹോവ ശൗലിനെ രാജാ​വാ​യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ യോനാ​ഥാ​നു ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ണ്ടാ​യില്ല. ആ നാട്ടിൽ ശൗലി​നെ​പ്പോ​ലെ വേറാ​രും ഇല്ലെന്നാണ്‌ ശമുവേൽ പ്രവാ​ച​കൻപോ​ലും പറഞ്ഞത്‌.—1 ശമുവേൽ 9:1, 2, 21; 10:20-24; 20:2.

തന്റെ അപ്പന്റെ ഉത്തരവ​നു​സ​രിച്ച്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിന്റെ ശത്രു​ക്കൾക്കെ​തി​രെ പോരാ​ടു​ന്ന​തിൽ യോനാ​ഥാ​നു തീർച്ച​യാ​യും അഭിമാ​നം തോന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇന്നുള്ള യുദ്ധങ്ങൾപോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നില്ല ആ യുദ്ധങ്ങൾ. യഹോവ തന്റെ പ്രതി​നി​ധി​യാ​യി ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയെ തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത കാലം​മു​തൽ വ്യാജ​ദൈ​വ​ങ്ങളെ ആരാധി​ച്ചി​രുന്ന ദേശക്കാർ അവരെ തുടർച്ച​യാ​യി ആക്രമി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യൊ​രു വ്യാജ​ദൈ​വ​മായ ദാഗോ​നെ ആരാധി​ച്ചി​രുന്ന ഫെലി​സ്‌ത്യർ പലപ്പോ​ഴും ദൈവ​ജ​നത്തെ അടിച്ച​മർത്താ​നും, എന്തിന്‌ നശിപ്പി​ക്കാൻപോ​ലും ശ്രമിച്ചു.

യോനാ​ഥാ​നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള​വർക്ക്‌, പോരാ​ട്ടം യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള വിശ്വ​സ്‌ത​സേ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു. യഹോവ യോനാ​ഥാ​ന്റെ ശ്രമങ്ങളെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ശൗൽ, രാജാ​വായ ഉടനെ യോനാ​ഥാ​നെ 1,000 പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ അധിപ​നാ​യി നിയമി​ച്ചു. യോനാ​ഥാ​ന്റെ നേതൃ​ത്വ​ത്തിൽ അവർ ഗേബയി​ലെ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രു​ടെ കാവൽസേ​നാ​കേ​ന്ദ്രം ആക്രമി​ച്ചു. ആയുധങ്ങൾ അധിക​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യഹോവ അവർക്കു വിജയം നൽകി. എങ്കിലും ഫെലി​സ്‌ത്യർ വിട്ടു​കൊ​ടു​ത്തില്ല. അവർ വൻ​സൈ​ന്യ​വു​മാ​യി ഇസ്രാ​യേ​ലി​നു നേരെ വന്നു. ശൗലിന്റെ പടയാ​ളി​ക​ളിൽ പലരും ഭയന്ന്‌ വിറച്ചു. ചിലർ ഓടി​യൊ​ളി​ച്ചു, മറ്റു ചിലർ എതിർപക്ഷം പിടിച്ചു. അപ്പോ​ഴും യോനാ​ഥാ​ന്റെ ധൈര്യ​ത്തിന്‌ മങ്ങലേ​റ്റില്ല.—1 ശമുവേൽ 13:2-7; 14:21.

തുടക്ക​ത്തിൽ പറഞ്ഞ ആ ദിവസം, യോനാ​ഥാൻ തന്റെ ആയുധ​വാ​ഹ​കനെ മാത്രം കൂട്ടി​ക്കൊണ്ട്‌ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രു​ടെ താവള​ത്തി​ലേക്കു പോകാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. മിക്‌മാ​ശി​ലെ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രു​ടെ കാവൽസേ​നാ​താ​വ​ള​ത്തി​നോട്‌ അടുത്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ യോനാ​ഥാൻ തന്റെ പദ്ധതി ആയുധ​വാ​ഹ​ക​നോ​ടു പറയുന്നു. അവർ ഫെലി​സ്‌ത്യ പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ മുമ്പിൽ ചെന്നു നിൽക്കും. ഫെലി​സ്‌ത്യർ ഏറ്റുമു​ട്ടാൻ വെല്ലു​വി​ളി​ച്ചാൽ യഹോവ തങ്ങളെ സഹായി​ക്കും എന്നതിന്റെ സൂചന​യാ​യി​രി​ക്കും അത്‌. ആയുധ​വാ​ഹകൻ താമസം​വി​നാ അതു സമ്മതിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ യോനാ​ഥാ​ന്റെ ശക്തമായ ഈ വാക്കു​ക​ളാ​യി​രി​ക്കാം അദ്ദേഹത്തെ അതിനു പ്രേരി​പ്പി​ച്ചത്‌: “ആൾബലം കൂടു​ത​ലോ കുറവോ ആകട്ടെ, രക്ഷിക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ യഹോ​വയെ തടയാൻ ഒന്നിനു​മാ​കില്ല.” (1 ശമുവേൽ 14:6-10) യോനാ​ഥാൻ എന്തായി​രി​ക്കും ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌?

ദൈവത്തെ നന്നായി അറിയാ​മാ​യി​രുന്ന ഒരു വ്യക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു യോനാ​ഥാൻ എന്നതിൽ സംശയ​മില്ല. ദൈവ​ജ​നത്തെ തോൽപ്പി​ക്കാൻ വന്ന അസംഖ്യം ആളുകളെ കഴിഞ്ഞ കാലത്ത്‌ യഹോവ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കാര്യം തീർച്ച​യാ​യും യോനാ​ഥാന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കണം. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ യഹോവ ഒരു ഒറ്റയാളെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​പോ​ലും വിജയം നേടി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടുണ്ട്‌. (ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ 3:31; 4:1-23; 16:23-30) അതു​കൊണ്ട്‌ യോനാ​ഥാ​നു ഒരു കാര്യം നന്നായി അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു: ദൈവ​ദാ​സ​രു​ടെ എണ്ണത്തി​ലോ ശക്തിയി​ലോ ആയുധ​ങ്ങ​ളി​ലോ അല്ല കാര്യം, അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ലാണ്‌. കാവൽസേ​നാ​താ​വളം ആക്രമി​ക്ക​ണോ വേണ്ടയോ എന്നു തീരു​മാ​നി​ക്കാൻ യോനാ​ഥാൻ വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വയെ അനുവ​ദി​ച്ചു. യഹോ​വ​യു​ടെ അനുമതി ലഭി​ച്ചെന്ന്‌ ഉറപ്പാ​യ​പ്പോൾ യോനാ​ഥാൻ ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ മുന്നോ​ട്ടു നീങ്ങി.

യോനാ​ഥാ​ന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടു വശങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ച്ചോ? ഒന്ന്‌, അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ തന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യോട്‌ ആഴമായ ഭക്ത്യാ​ദ​ര​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സർവശ​ക്ത​നായ ദൈവം ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങൾ നടപ്പാ​ക്കാൻ മനുഷ്യ​ശ​ക്തി​യിൽ ആശ്രയി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും തന്നെ സേവി​ക്കു​ന്ന​വരെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ സന്തോഷം കണ്ടെത്തു​ന്നു. (2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 16:9) രണ്ടാമ​താ​യി, ഒരു കാര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ആ കാര്യ​ത്തിന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ അംഗീ​കാ​ര​മു​ണ്ടോ എന്നതിന്‌ യോനാ​ഥാൻ തെളിവു തേടി. ഇന്നു നമ്മുടെ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങളെ ദൈവം അംഗീ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ ഉറപ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള അത്ഭുത​ക​ര​മായ അടയാ​ളങ്ങൾ നമ്മൾ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നില്ല. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വചനങ്ങൾ നമുക്ക്‌ ഇന്നു മുഴു​വ​നാ​യി ഉള്ളതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ചിന്തകൾ എന്താ​ണെന്നു വിവേ​ചിച്ച്‌ അറിയാൻ നമുക്ക്‌ കഴിയും. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:16, 17) പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട തീരു​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ബൈബി​ളി​നു പറയാ​നു​ള്ളത്‌ എന്താ​ണെന്നു ശ്രദ്ധാ​പൂർവം നമ്മൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ? അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമ്മളും യോനാ​ഥാ​നെ​പ്പോ​ലെ നമ്മുടെ ഇഷ്ടത്തെ​ക്കാൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഇഷ്ടത്തിനു മുൻതൂ​ക്കം കൊടു​ക്കു​ക​യാണ്‌.

അങ്ങനെ ആ യോദ്ധാ​വും ആയുധ​വാ​ഹ​ക​നും ചെങ്കു​ത്തായ പാറ​ക്കെ​ട്ടു​കൾക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ കാവൽസേ​നാ​താ​വ​ള​ത്തി​ലേക്കു അതി​വേഗം നീങ്ങി. തങ്ങൾ ആക്രമ​ണ​ത്തിന്‌ ഇരയാ​കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്ന കാര്യം ഫെലി​സ്‌ത്യർ ഒടുവി​ലാണ്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞത്‌. അതി​ക്ര​മിച്ച്‌ കയറി​വ​രുന്ന ആ രണ്ടു പേരെ തുരത്താൻ ഫെലി​സ്‌ത്യർ താവള​ത്തിൽനിന്ന്‌ പടയാ​ളി​കളെ അയച്ചു. ആൾബല​ത്തി​ന്റെ​യും ഉയർന്ന നിരപ്പി​ന്റെ​യും ആനുകൂ​ല്യം ഫെലി​സ്‌ത്യർക്കാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അധികം പണി​പ്പെ​ടാ​തെ അവരെ ആക്രമി​ക്കാൻ വരുന്ന രണ്ടു പേരെ അനായാ​സം വകവരു​ത്താൻ അവർക്കാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ സംഭവി​ച്ച​തോ? യോനാ​ഥാൻ ഓരോ പടയാ​ളി​ക​ളെ​യും വെട്ടി വീഴ്‌ത്തു​മ്പോൾ ആയുധ​വാ​ഹകൻ പിന്നാലെ ചെന്ന്‌ അവരെ കൊല്ലും. കുറച്ച്‌ ദൂരം പിന്നി​ട്ട​പ്പോൾത്തന്നെ ആ രണ്ടു പേർ സായു​ധ​രായ 20 പടായാ​ളി​കളെ സംഹരി​ച്ചു. യഹോവ അതിലും വലിയ ഒരു കാര്യം ചെയ്‌തു. അതെക്കു​റിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “അപ്പോൾ, പാളയ​ത്തി​ലും കാവൽസേ​നാ​താ​വ​ള​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഇടയി​ലും പരി​ഭ്രാ​ന്തി പരന്നു. കവർച്ച​പ്പ​ട​യാ​ളി​കൾപോ​ലും ഭയന്നു​വി​റച്ചു. ഭൂമി കുലു​ങ്ങാൻതു​ടങ്ങി. ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഉഗ്രഭയം അവരെ ബാധിച്ചു.”—1 ശമുവേൽ 14:15.

ഫെലി​സ്‌ത്യർക്ക്‌ ഉണ്ടായ അങ്കലാ​പ്പും ഭീതി​യും അവർ തമ്മില​ടി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​തും അങ്ങ്‌ ദൂരെ നിന്ന്‌ ശൗലും കൂട്ടരും കണ്ടു. (1 ശമുവേൽ 14:16, 20) ഇതു കണ്ട ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ധൈര്യം സംഭരിച്ച്‌ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രെ ആക്രമി​ച്ചു; ഒരുപക്ഷേ വീണു​കി​ടന്ന ഫെലി​സ്‌ത്യ​പ​ട​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ആയുധങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ. അന്ന്‌ യഹോവ തന്റെ ജനത്തിനു വലിയ വിജയം നൽകി. യഹോ​വ​യ്‌ക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴും മാറ്റം വന്നിട്ടില്ല. യോനാ​ഥാ​നെ​യും പേരു പറഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാത്ത അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ആയുധ​വാ​ഹ​ക​നെ​യും പോലെ ഇന്നു നമ്മളും യഹോ​വ​യിൽ വിശ്വാ​സ​മർപ്പി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമ്മുടെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പിന്നീട്‌ ദുഃഖി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രില്ല.—മലാഖി 3:6; റോമർ 10:11.

‘ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​കൂ​ടെ​യാണ്‌ യോനാ​ഥാൻ പ്രവർത്തി​ച്ചത്‌’

യോനാ​ഥാന്‌ അത്‌ ഒരു വിജയ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ശൗലിന്‌ അത്‌ അങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നില്ല. ശൗൽ ഗുരു​ത​ര​മായ ചില പിഴവു​കൾ വരുത്തി​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം യഹോവ നിയമിച്ച ശമുവേൽ പ്രവാ​ച​ക​നോട്‌ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണിച്ചു. പ്രവാ​ച​ക​നും ലേവ്യ​നും ആയിരുന്ന ശമുവേൽ അർപ്പി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രുന്ന യാഗം ശൗൽ അർപ്പിച്ചു. ഉടനെ ശമുവേൽ എത്തി. ശൗൽ ഇങ്ങനെ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണി​ച്ച​തു​കൊണ്ട്‌ ശൗലിന്റെ രാജ്യാ​ധി​കാ​രം നിലനിൽക്കി​ല്ലെന്നു പ്രവാ​ചകൻ പറഞ്ഞു. പിന്നീട്‌ ശൗൽ തന്റെ ആളുകളെ യുദ്ധത്തി​നു വിട്ട​പ്പോൾ ബുദ്ധി​ശൂ​ന്യ​മായ ഒരു ശപഥ​മെ​ടു​ത്തു: “വൈകു​ന്നേ​ര​ത്തി​നു മുമ്പ്‌, ഞാൻ എന്റെ ശത്രു​ക്ക​ളോ​ടു പ്രതി​കാ​രം നടത്തി​ത്തീ​രാ​തെ ആരെങ്കി​ലും വല്ലതും കഴിച്ചാൽ അയാൾ ശപിക്ക​പ്പെ​ട്ടവൻ!”—1 ശമുവേൽ 13:10-14; 14:24.

ശൗലിന്റെ പതനത്തി​ന്റെ ആരംഭ​മല്ലേ ആ വാക്കു​ക​ളിൽ നിഴലി​ക്കു​ന്നത്‌? താഴ്‌മ​യും ആത്മീയ​ത​യും ഉള്ള ഈ മനുഷ്യൻ ഇപ്പോൾ അതി​മോ​ഹി​യും അഹങ്കാ​രി​യും ആയിത്തീ​രു​ക​യാ​ണോ? പോരാ​ത്ത​തിന്‌, ധീരരും കഠിനാ​ധ്വാ​നി​ക​ളും ആയ പടയാ​ളി​കൾക്ക്‌ ന്യായ​ബോ​ധ​മി​ല്ലാത്ത വിലക്ക്‌ ഏർപ്പെ​ടു​ത്താൻ യഹോവ പറഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.“ഞാൻ എന്റെ ശത്രു​ക്ക​ളോ​ടു പ്രതി​കാ​രം നടത്തി​ത്തീ​രാ​തെ” എന്നാണ്‌ ശൗൽ പറഞ്ഞത്‌. ആ വാക്കു​ക​ളിൽ ഈ യുദ്ധം നടത്തു​ന്നത്‌ താനാ​ണെന്ന ഒരു ഭാവം നിഴലി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ? തന്റെ പ്രതി​കാ​ര​ദാ​ഹ​ത്തെ​ക്കാ​ളും യുദ്ധവി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ മഹിമ​യെ​ക്കാ​ളും ഒക്കെ പ്രധാനം യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യാണ്‌ എന്ന കാര്യം ശൗൽ മറക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നോ?

തന്റെ അപ്പന്റെ ബുദ്ധി​ശൂ​ന്യ​മായ ശപഥ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യോനാ​ഥാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. കടുത്ത പോരാ​ട്ടം കഴിഞ്ഞ്‌ ക്ഷീണിച്ച്‌ വന്ന യോനാ​ഥാൻ, തേൻ ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന ഒരു തേനീ​ച്ച​ക്കൂട്‌ കാണുന്നു. കൈയി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന വടി നീട്ടി അതിന്റെ അറ്റം തേനട​യിൽ കുത്തി അദ്ദേഹം തേൻ രുചി​ച്ചു​നോ​ക്കി. ചോർന്നു​പോയ ഊർജ​മൊ​ക്കെ ഉടനെ തിരി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലെ യോനാ​ഥാ​നു തോന്നി. അപ്പോ​ഴാണ്‌ യാതൊ​രു ഭക്ഷണവും കഴിക്ക​രു​തെന്ന തന്റെ അപ്പന്റെ ശപഥ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരാൾ യോനാ​ഥാ​നോ​ടു പറയു​ന്നത്‌. അതു കേട്ട യോനാ​ഥാൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എന്റെ അപ്പൻ ദേശത്തെ വലിയ കഷ്ടത്തി​ലാ​ക്കി. ഞാൻ കുറച്ച്‌ തേൻ രുചി​ച്ച​പ്പോൾത്തന്നെ എന്റെ കണ്ണു തെളി​ഞ്ഞതു കണ്ടോ. ശത്രു​ക്ക​ളു​ടെ പക്കൽനിന്ന്‌ കിട്ടി​യ​തിൽനിന്ന്‌ ജനം യഥേഷ്ടം കഴിച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എത്ര നന്നായി​രു​ന്നു! അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, കൂടുതൽ ഫെലി​സ്‌ത്യ​രെ സംഹരി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു.” (1 ശമുവേൽ 14:25-30) ആ പറഞ്ഞതു ശരിയാ​യി​രു​ന്നു. വിശ്വ​സ്‌ത​നായ മകനാ​യി​രു​ന്നു യോനാ​ഥാൻ, പക്ഷേ ആ വിശ്വ​സ്‌തത അന്ധമാ​യി​രു​ന്നില്ല. അപ്പൻ എന്തു പറഞ്ഞാ​ലും ചെയ്‌താ​ലും യാതൊ​രു ചിന്തയും കൂടാതെ അതി​നോ​ടു യോജി​ക്കുന്ന പ്രകൃ​ത​മാ​യി​രു​ന്നില്ല യോനാ​ഥാ​ന്റേത്‌. ഈ പക്വത​യുള്ള വീക്ഷണം അദ്ദേഹ​ത്തി​നു മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ ആദരവ്‌ നേടി​ക്കൊ​ടു​ത്തു.

യോനാ​ഥാൻ തന്റെ ശപഥം തെറ്റി​ച്ചെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​പോ​ലും ശൗൽ ആ ശപഥത്തി​ന്റെ മടയത്തരം അംഗീ​ക​രി​ച്ചില്ല. പകരം തന്റെ മകൻ മരിക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ നിലപാട്‌. എന്നാൽ യോനാ​ഥാൻ തർക്കി​ക്കാ​നോ കരുണ​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി യാചി​ക്കാ​നോ പോയില്ല. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ശ്രദ്ധേ​യ​മായ മറുപടി നോക്കൂ. ജീവൻ പോകു​മെന്ന ഭയമൊ​ന്നും കൂടാതെ യോനാ​ഥാൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇതാ ഞാൻ! മരിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്‌!” എന്നാൽ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ മുന്നോ​ട്ടു വന്നു, അവർ പറഞ്ഞു: “ഇസ്രാ​യേ​ലിന്‌ ഈ മഹാവി​ജയം സമ്മാനിച്ച യോനാ​ഥാൻ മരിക്ക​ണ​മെ​ന്നോ? അക്കാര്യം ചിന്തി​ക്കാ​നേ വയ്യാ! യഹോ​വ​യാ​ണെ, യോനാ​ഥാ​ന്റെ ഒറ്റ മുടി​പോ​ലും നിലത്ത്‌ വീഴരുത്‌. കാരണം, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​കൂ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ യോനാ​ഥാൻ ഇന്നു പ്രവർത്തി​ച്ചത്‌.” പിന്നീട്‌ എന്തുണ്ടാ​യി? ശൗലിന്റെ ശൗര്യം ശമിച്ചു. വിവരണം പറയുന്നു: “അങ്ങനെ, ജനം യോനാ​ഥാ​നെ രക്ഷിച്ചു; യോനാ​ഥാ​നു മരി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നില്ല.”—1 ശമുവേൽ 14:43-45.

ധൈര്യം, കഠിനാ​ധ്വാ​നം, നിസ്വാർഥ​മ​നോ​ഭാ​വം ഇതിലൂ​ടെ​യെ​ല്ലാം യോനാ​ഥാൻ നല്ലൊരു ഖ്യാതി നേടി​യെ​ടു​ത്തു. ഒരു അപകടം നേരി​ട്ട​പ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷിച്ചത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സത്‌പേ​രാ​യി​രു​ന്നു. ദിവസ​വും നമ്മൾ എങ്ങനെ​യുള്ള പേരാണ്‌ സമ്പാദി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന കാര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആഴത്തിൽ ചിന്തി​ക്കണം. സത്‌പേര്‌ വളരെ അമൂല്യ​മാ​ണെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗകൻ 7:1) നമ്മളും യോനാ​ഥാ​നെ​പ്പോ​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ മുമ്പാകെ നല്ലൊരു പേരു സമ്പാദി​ച്ചാൽ അതു വലി​യൊ​രു നിധി​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും.

ഇരുള​ട​യു​ന്ന ജീവിതം

ശൗൽ പിഴവു​കൾ വരുത്തി​യെ​ങ്കി​ലും യോനാ​ഥാൻ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം പിതാ​വി​ന്റെ പക്ഷത്തു​നിന്ന്‌ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി പോരാ​ടി. അപ്പൻ അനുസ​ര​ണം​കെ​ട്ട​വ​നും അഹങ്കാ​രി​യും ആയിത്തീ​രു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ യോനാ​ഥാ​നു​ണ്ടായ ഹൃദയ​വേദന നമുക്ക്‌ സങ്കല്‌പി​ക്കാ​നേ കഴിയൂ. ശൗലിന്റെ ജീവിതം ഇരുള​ട​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, അതു തടയാൻ യോനാ​ഥാൻ അശക്തനു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ശൗലിന്റെ ധാർഷ്ട്യം അതിന്റെ പരകോ​ടി​യി​ലെ​ത്തി​യത്‌ അമാ​ലേ​ക്യ​രോ​ടു യുദ്ധം ചെയ്യാൻ യഹോവ ശൗലിനെ നിയോ​ഗി​ച്ച​പ്പോ​ഴാണ്‌. അമാ​ലേ​ക്യർ മോശ​യു​ടെ കാലം​മു​തലേ ദുഷ്ടത​യിൽ മുങ്ങി​ത്താണ ജനമാ​യി​രു​ന്നു, മുഴു​ജ​ന​ത​യു​ടെ​യും നാശം യഹോവ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​മാണ്‌. (പുറപ്പാട്‌ 17:14) ആ ജനതയു​ടെ മൃഗസ​മ്പത്ത്‌ മുഴു​വ​നാ​യി നശിപ്പി​ക്കാ​നും അവരുടെ രാജാ​വായ ആഗാഗി​നെ വധിക്കാ​നും യഹോവ ശൗലി​നോ​ടു പറഞ്ഞു. ആ പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ ശൗൽ വിജയി​ച്ചു. പതിവു​പോ​ലെ യോനാ​ഥാൻ തന്റെ അപ്പന്റെ ആജ്ഞയനു​സ​രിച്ച്‌ ധീരത​യോ​ടെ നല്ലൊരു പോരാ​ട്ടം നടത്തി​യെ​ന്ന​തിൽ സംശയ​മില്ല. എന്നാൽ ശൗൽ ധിക്കാ​ര​ത്തോ​ടെ യഹോ​വ​യോട്‌ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണിച്ചു. ആഗാഗി​നെ കൊന്നു​മില്ല, അവരുടെ മൃഗസ​മ്പത്ത്‌ നശിപ്പി​ച്ചു​മില്ല. ശമുവേൽ പ്രവാ​ചകൻ ശൗലിന്‌ എതി​രെ​യുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ അന്തിമ​വി​ധി ഉച്ചരിച്ചു: “താങ്കൾ യഹോ​വ​യു​ടെ വാക്കു തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞ​തു​കൊണ്ട്‌ രാജസ്ഥാ​ന​ത്തു​നിന്ന്‌ ദൈവം താങ്ക​ളെ​യും തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.”—1 ശമുവേൽ 15:2, 3, 9, 10, 23.

അധികം വൈകാ​തെ​തന്നെ യഹോവ ശൗലിൽനിന്ന്‌ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നെ പിൻവ​ലി​ച്ചു. യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അകന്നു​പോയ ശൗലിന്റെ മാനസി​കാ​വസ്ഥ വല്ലാതെ താളം​തെറ്റി. ശൗൽ ദേഷ്യ​ക്കാ​ര​നാ​യി മാറി, ആകെപ്പാ​ടെ ഒരു പേടി​യും തോന്നാൻ തുടങ്ങി. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ സ്ഥാനത്ത്‌ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ദുരാ​ത്മാവ്‌ വന്നതു​പോ​ലെ തോന്നി​ച്ചു. (1 ശമുവേൽ 16:14; 18:10-12) ഒരിക്കൽ നല്ല ഗുണങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന അപ്പനിൽ വന്ന ഈ മാറ്റം യോനാ​ഥാ​നെ എന്തുമാ​ത്രം വിഷമി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം! പക്ഷേ ഇതൊ​ന്നും യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ യോനാ​ഥാ​നെ വ്യതി​ച​ലി​പ്പി​ച്ചില്ല. തന്നെ​ക്കൊണ്ട്‌ കഴിയാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം യോനാ​ഥാൻ തന്റെ അപ്പനെ പിന്തു​ണച്ചു. ചില സമയങ്ങ​ളിൽ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും യോനാ​ഥാൻ ശൗലി​നോ​ടു തുറന്ന്‌ സംസാ​രി​ച്ചി​ട്ടു​പോ​ലു​മുണ്ട്‌. എന്നാൽ, ഒരുകാ​ല​ത്തും മാറാത്ത തന്റെ പിതാ​വും ദൈവ​വു​മായ യഹോ​വ​യിൽനിന്ന്‌ യോനാ​ഥാ​ന്റെ ശ്രദ്ധ വ്യതി​ച​ലി​ച്ചില്ല.—1 ശമുവേൽ 19:4, 5.

നിങ്ങൾ അതിയാ​യി സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന ഒരാൾ, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങളു​ടെ ഒരു അടുത്ത കുടും​ബാം​ഗം, മോശ​മായ സ്വഭാ​വ​ത്തി​ലേക്കു കൂപ്പു​കു​ത്തു​ന്നതു നിങ്ങൾ എന്നെങ്കി​ലും കണ്ടിട്ടു​ണ്ടോ? പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര വേദനാ​ക​ര​മായ അനുഭ​വ​മാ​യി​രി​ക്കാം അത്‌. യോനാ​ഥാ​ന്റെ അനുഭവം സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ പിൽക്കാ​ലത്ത്‌ എഴുതിയ വാക്കുകൾ നമ്മുടെ മനസ്സി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു: “സ്വന്തം അപ്പനും അമ്മയും എന്നെ ഉപേക്ഷി​ച്ചാ​ലും യഹോവ എന്നെ സ്വീക​രി​ക്കും.” (സങ്കീർത്തനം 27:10) യഹോവ വിശ്വ​സ്‌ത​നാണ്‌, നമ്മളെ​യും യഹോവ അതു​പോ​ലെ​തന്നെ സ്വീക​രി​ക്കും. അപൂർണ​രായ മനുഷ്യർ നമ്മളെ നിരാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യോ നമ്മുടെ മനസ്സു മടുപ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌താ​ലും, നമുക്ക്‌ സങ്കല്‌പി​ക്കാൻ കഴിയു​ന്ന​തിൽവെച്ച്‌ ഏറ്റവും മികച്ച പിതാ​വാ​യി യഹോവ നമ്മളോ​ടൊ​പ്പ​മുണ്ട്‌.

ശൗലിനെ രാജ്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തിൽനിന്ന്‌ നീക്കാൻ യഹോവ ഉദ്ദേശി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെന്ന്‌ യോനാ​ഥാ​നു മനസ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. അപ്പോൾ യോനാ​ഥാ​ന്റെ മനസ്സി​ലൂ​ടെ എന്തൊക്കെ ചിന്തകൾ കടന്നു​പോ​യി​ക്കാ​ണും? താൻ ഭാവി​യിൽ എങ്ങനെ​യുള്ള ഒരു ഭരണാ​ധി​കാ​രി​യാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ യോനാ​ഥാൻ ചിന്തി​ച്ചു​കാ​ണു​മോ? അപ്പനു പറ്റിയ തെറ്റുകൾ തിരു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ വിശ്വ​സ്‌ത​നും അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​നും ആയ രാജാ​വാ​കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സ്വപ്‌നം കണ്ടുകാ​ണു​മോ? യോനാ​ഥാ​ന്റെ ഉള്ളിലെ ചിന്തകൾ എന്തായി​രു​ന്നെന്നു നമുക്ക്‌ അറിയില്ല. എങ്കിലും ഒന്ന്‌ അറിയാം, അത്തരം ചിന്തകൾ ഒരിക്ക​ലും യാഥാർഥ്യ​മാ​കി​ല്ലെന്ന്‌. അതിന്‌ അർഥം യഹോവ ഈ വിശ്വ​സ്‌ത​ദാ​സനെ ഉപേക്ഷി​ച്ചെ​ന്നാ​ണോ? അല്ല. പകരം യഹോവ ബൈബി​ളിൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന വിശ്വ​സ്‌ത​സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്ന്‌ യോനാ​ഥാ​ന്റേ​താണ്‌. യോനാ​ഥാ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള മറ്റൊരു ലേഖന​ത്തിൽ ആ സൗഹൃ​ദ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു കാണാം.