സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യു​ടെ അത്ഭുത​വ​രം

നിങ്ങളു​ടെ ജീവി​തത്തെ എങ്ങനെ ക്രമ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മെന്ന്‌, നിങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യു​ക​യും പറയു​ക​യും ചെയ്യു​മെന്ന്‌, തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ നിങ്ങൾ വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു​വോ? അതോ നിങ്ങൾ ജീവി​ക്കു​ന്ന​ട​ത്തോ​ളം കാലം നിങ്ങളു​ടെ ഓരോ വാക്കും പ്രവൃ​ത്തി​യും ഓരോ മിനി​റ​റി​ലും, ഓരോ ദിവസ​വും, എന്തായി​രി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ ആരെങ്കി​ലും ആജ്ഞാപി​ക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​വോ?

സമനി​ല​യു​ള്ള യാതൊ​രു വ്യക്തി​യും തന്റെ ജീവിതം തന്നിൽനിന്ന്‌ കൈവി​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​നും വേറെ​യാ​രെ​ങ്കി​ലും അതു മുഴു​വ​നാ​യും നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നില്ല. ആ വിധത്തി​ലുള്ള ജീവിതം വളരെ മർദ്ദക​വും മുഷി​പ്പ​നു​മാ​യി​രി​ക്കും. നാം സ്വാത​ന്ത്ര്യം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു.

എന്നാൽ നമുക്ക്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നുള്ള അത്തരം അഭിവാ​ഞ്‌ഛ​യു​ള്ള​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? നാം നമ്മുടെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ വിലമ​തി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നുള്ള ഗ്രാഹ്യം, ദുഷ്ടത​ക്കും കഷ്ടപ്പാ​ടി​നും ഉത്ഭവി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞ​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നുള്ള ഗ്രാഹ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള ഒരു താക്കോ​ലാണ്‌. കൂടാതെ, ദൈവം ദുഷ്ടത​ക്കും കഷ്ടപ്പാ​ടി​നും അന്തം വരുത്തു​ന്ന​തിന്‌ നടപടി എടുക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഇതുവരെ കാത്തി​രു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെന്ന്‌ അറിയു​ന്ന​തി​നും അതു നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു.

നാം ഉണ്ടാക്ക​പ്പെട്ട വിധം

ദൈവം മനുഷ്യ​രെ സൃഷ്ടി​ച്ച​പ്പോൾ അവൻ അവർക്ക്‌ നൽകിയ അത്ഭുത​ക​ര​മായ അനേകം വരങ്ങളിൽ സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശക്തി ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ദൈവം തന്റെ ‘പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യി​ലും സാദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും’ മനുഷ്യ​നെ സൃഷ്ടി​ച്ചു​വെന്ന്‌ ബൈബിൾ നമ്മോട്‌ പറയുന്നു, ദൈവ​ത്തി​നുള്ള ഗുണങ്ങ​ളിൽ ഒന്ന്‌ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മാണ്‌. (ഉൽപ്പത്തി 1:26; ആവർത്തനം 7:6) അതു​കൊണ്ട്‌ അവൻ മനുഷ്യ​രെ സൃഷ്ടി​ച്ച​പ്പോൾ അവൻ അവർക്ക്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മായ അതേ ഗുണം—സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യു​ടെ വരം—നൽകി.

അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ നാം ഞെരു​ക്കുന്ന ഭരണകർത്താ​ക്ക​ളാ​ലുള്ള അടിമ​ത്വ​ത്തെ​ക്കാൾ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നത്‌. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ആളുകൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും സ്വാത​ന്ത്ര്യം നേടാൻ വിപ്ലവ​മു​ണ്ടാ​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം പരുഷ​വും വീർപ്പു​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്ന​വ​യു​മായ ഭരണത്തി​നെ​തി​രെ നീരസം ഉറഞ്ഞു​കൂ​ടു​ന്നത്‌.

സ്വത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള വാഞ്‌ഛ യാദൃ​ച്‌ഛി​കമല്ല. ബൈബിൾ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ കാരണം നൽകുന്നു. അത്‌ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “യഹോ​വ​യു​ടെ ആത്മാവു​ള്ള​ടത്ത്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മുണ്ട്‌.” (2 കൊരി​ന്ത്യർ 3:17) അതു​കൊണ്ട്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യെ​ന്നത്‌ നമ്മുടെ പ്രകൃ​ത​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാണ്‌, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ദൈവം നമ്മെ ആ വിധത്തി​ലാണ്‌ സൃഷ്ടി​ച്ചത്‌. അവൻ നമുക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന ഒന്നാണത്‌, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അവൻ തന്നെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ ദൈവ​മാണ്‌.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 3:17.

ദൈവം നമുക്ക്‌ ഗ്രഹണ​ശ​ക്തി​കൾ, ന്യായ​ബോ​ധം, വിവേ​ച​നാ​ശക്തി മുതലായ മാനസി​ക​പ്രാ​പ്‌തി​ക​ളും നൽകി, അവ സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛാശ​ക്തി​ക്ക​നു​യോ​ജ്യ​മാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു. ഇവ ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നും കാര്യങ്ങൾ തൂക്കി​നോ​ക്കു​ന്ന​തി​നും തീരു​മാ​നങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്ന​തി​നും ശരിയെ തെററിൽനിന്ന്‌ വേർതി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും നമ്മെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കു​ന്നു. (എബ്രായർ 5:14) നാം സ്വന്തമായ ഇച്‌ഛാ​ശ​ക്തി​യി​ല്ലാത്ത, ചിന്താ​പ്രാ​പ്‌തി​യി​ല്ലാത്ത, യന്ത്രമ​നു​ഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നല്ല സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌; മൃഗങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ മുഖ്യ​മാ​യി ജൻമവാ​സ​ന​യാൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മല്ല നാം സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌.

സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യോ​ടൊ​പ്പം നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഏതൊ​രു​വ​നും ന്യായ​മാ​യി ആഗ്രഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​തെ​ല്ലാം കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു: അവരെ ഉദ്യാ​ന​തു​ല്യ​മായ പറുദീ​സ​യിൽ ആക്കിയി​രു​ന്നു; അവർക്ക്‌ ഭൗതി​ക​സ​മൃ​ദ്ധി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു; അവർക്ക്‌ വാർദ്ധ​ക്യം പ്രാപി​ക്കു​ക​യൊ രോഗ​ബാ​ധി​ത​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യൊ ചെയ്യാ​ത്ത​തും മരിക്കാ​ത്ത​തു​മായ മനസ്സു​ക​ളും ശരീര​ങ്ങ​ളും കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു; അവർക്ക്‌ ഒരു സന്തുഷ്ട​ഭാ​വി ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രുന്ന കുട്ടി​ക​ളും ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നു; വികസി​ച്ചു​വ​രുന്ന ജനസം​ഖ്യക്ക്‌ മുഴു​ഭൂ​മി​യെ​യും ഒരു പറുദീ​സ​യാ​ക്കി മാററുന്ന തൃപ്‌തി​ക​ര​മായ വേലയും ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.—ഉൽപ്പത്തി 1:26-30; 2:15.

ദൈവം പ്രവർത്ത​ന​ക്ഷ​മ​മാ​ക്കി​യ​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ബൈബിൾ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “ദൈവം ഉണ്ടാക്കി​യ​തി​നെ​യെ​ല്ലാം അവൻ കണ്ടു, നോക്കൂ! അത്‌ വളരെ നല്ലതാ​യി​രു​ന്നു.” (ഉൽപ്പത്തി 1:31) ബൈബിൾ സ്രഷ്ടാ​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറയുന്നു: “അവന്റെ പ്രവൃത്തി പൂർണ്ണ​ത​യു​ള്ള​താ​കു​ന്നു.” (ആവർത്തനം 32:4) ഉവ്വ്‌ അവൻ മാനു​ഷ​കു​ടും​ബ​ത്തിന്‌ ഒരു പൂർണ്ണ​ത​യുള്ള തുടക്കം നൽകി. അതിന്‌ അതിലും നല്ലതാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

പരിമി​തി​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ സ്വാത​ന്ത്ര്യം

എന്നിരു​ന്നാ​ലും സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യു​ടെ ഈ അത്ഭുത വരം പരിമി​തി​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത​താ​യി​രി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നോ? കൊള്ളാം, ഗതാഗത നിബന്ധ​നകൾ ഒന്നുമി​ല്ലാത്ത, നിങ്ങൾക്ക്‌ ഏതു നിരയിൽകൂ​ടി​യും ഏതു ദിശയി​ലേ​ക്കും എത്ര വേഗത​യി​ലും ഓടി​ക്കാൻ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മുള്ള, കനത്ത ഗതാഗ​ത​മു​ള്ള​ട​ത്തു​കൂ​ടെ ഒരു വാഹനം നിങ്ങൾ ഓടി​ക്കു​മോ? തീർച്ച​യാ​യും, ഗതാഗ​ത​ത്തി​ലെ അത്തരം അപരി​മി​ത​മായ സ്വാത​ന്ത്ര്യം വിപത്‌ക്ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കും.

മാനു​ഷ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ലും അങ്ങനെ​ത​ന്നെ​യാണ്‌. ചിലരു​ടെ അപരി​മി​ത​മായ സ്വാത​ന്ത്ര്യം മററു​ള്ള​വർക്ക്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മി​ല്ലെന്ന്‌ അർത്ഥമാ​ക്കും. അനിയ​ന്ത്രി​ത​മായ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തിന്‌ അരാജ​ക​ത്വ​ത്തിൽ കലാശി​ക്കാൻ കഴിയും, അത്‌ എല്ലാവ​രു​ടെ​യും സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ഹനിക്കു​ന്നു. പരിമി​തി​കൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കണം. അതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം നൽകി​യി​രി​ക്കുന്ന സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ വരത്തിന്‌ മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ ക്ഷേമത്തെ പരിഗ​ണി​ക്കാ​തെ മനുഷ്യൻ ഏതു വിധത്തി​ലും പെരു​മാ​റു​ന്ന​തിന്‌ ദൈവം ഉദ്ദേശി​ച്ചു എന്ന്‌ അർത്ഥമില്ല.

ഈ ആശയം സംബന്ധിച്ച്‌ ദൈവ​വ​ചനം ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “സ്വത​ന്ത്ര​രായ മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ പെരു​മാ​റുക, നിങ്ങളു​ടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ദുഷ്ടത​ക്കുള്ള ഒരു ഒഴിക​ഴി​വാ​യി ഒരിക്ക​ലും ഉപയോ​ഗി​ക്ക​രുത്‌.” (1 പത്രോസ്‌ 2:16, ദി ജറൂസലം ബൈബിൾ) അതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം നമ്മുടെ സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്‌ഛാ​ശ​ക്തി​യെ പൊതു​വായ നൻമക്കു​വേണ്ടി സമീക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. അവൻ മനുഷ്യർക്ക്‌ സമ്പൂർണ്ണ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ഉദ്ദേശി​ച്ചില്ല, എന്നാൽ നിയമ​വാ​ഴ്‌ചക്ക്‌ വിധേ​യ​മായ ആപേക്ഷിക സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മാണ്‌ ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌.

ആരുടെ നിയമങ്ങൾ?

ആരുടെ നിയമങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കാൻ നാം ഉദ്ദേശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു? ആരുടെ നിയമങ്ങൾ നമുക്ക്‌ ഏററവും മെച്ചമാ​യി പ്രാവർത്തി​ക​മാ​കു​ന്നു? മുകളിൽ പരാമർശിച്ച 1 പത്രോസ്‌ 2:16-ലെ മറെറാ​രു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ഭാ​ഗം പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ ദൈവം ഒഴികെ ആരു​ടെ​യും അടിമ​കളല്ല.” ഇതിന്റെ അർത്ഥം ഒരു ഞെരു​ക്കുന്ന അടിമ​ത്വ​മെന്നല്ല; പകരം, നാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​ങ്ങൾക്ക്‌ വിധേ​യ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നാണ്‌. നാം അവക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെട്ട്‌ വസിക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നാം സന്തുഷ്ടി​യേ​റി​യവർ ആയിരി​ക്കും.

മനുഷ്യർക്ക്‌ രൂപം​കൊ​ടു​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏതൊരു നിയമ​സം​ഹി​ത​യെ​ക്കാ​ളും ഉപരി​യാ​യി ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും ഏററവും മെച്ചമായ മാർഗ്ഗ​നിർദ്ദേശം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. യെശയ്യാവ്‌ 48:17 പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ: “യഹോ​വ​യായ ഞാൻ നിന്റെ ദൈവ​മാ​കു​ന്നു, നിനക്കു​തന്നെ പ്രയോ​ജ​നം​ചെ​യ്യാൻ നിന്നെ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നവൻ, നീ നടക്കേണ്ട വഴിയേ നിന്നെ നടത്തു​ന്നവൻ തന്നെ.” എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അതേ സമയം​തന്നെ, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമങ്ങൾ അവയുടെ അതിരു​കൾക്കു​ള്ളിൽ വിപു​ല​മായ തോതി​ലുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌ മാനു​ഷ​കു​ടും​ബത്തെ കൂടുതൽ രസകര​വും, തീർച്ച​യാ​യും വശ്യവും ആക്കിത്തീർത്തു​കൊണ്ട്‌ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ധാരാളം തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​നും വൈവി​ധ്യ​ത്തി​നും ഇടം നൽകുന്നു.

മനുഷ്യർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭൗതിക നിയമ​ങ്ങൾക്കും വിധേ​യ​രാണ്‌. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌ നാം ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​നി​യ​മത്തെ അവഗണി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ഉയർന്ന സ്ഥലത്തു​നിന്ന്‌ താഴോട്ട്‌ ചാടു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നമുക്കു പരുക്കു​പ​റ​റു​ക​യൊ മരണം​ഭ​വി​ക്കു​ക​യൊ ചെയ്യും. നാം പ്രത്യേക ശ്വസ​നോ​പ​ക​രണം കൂടാതെ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ മിനി​ട്ടു​കൾക്കകം നാം മരിക്കും. നാം ശരീര​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ആന്തരിക നിയമ​ങ്ങളെ അവഗണി​ക്കു​ക​യും ആഹാരം കഴിക്കു​ന്ന​തും വെള്ളം കുടി​ക്കു​ന്ന​തും നിർത്തു​ക​യും ചെയ്‌താ​ലും നാം മരിക്കും.

അതു​കൊണ്ട്‌, നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളും അവരിൽനിന്ന്‌ ഉണ്ടായ എല്ലാവ​രും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ധാർമ്മി​ക​മോ സാമൂ​ഹി​ക​മോ ആയ നിയമ​ങ്ങ​ളും ഭൗതി​ക​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളും അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ആവശ്യ​ത്തോ​ടെ​യാണ്‌ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഭാരമാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പകരം, അത്‌ അവരു​ടെ​യും വരാനി​രി​ക്കുന്ന മുഴു മാനു​ഷ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​യും ക്ഷേമത്തിന്‌ ഉതകു​മാ​യി​രു​ന്നു. നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​ങ്ങ​ളു​ടെ പരിധി​കൾക്കു​ള്ളിൽ നിന്നി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ എല്ലാവർക്കും നന്നായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആ നല്ല തുടക്കത്തെ ദുഷി​പ്പി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം എന്തു സംഭവി​ച്ചു? പകരം, ദുഷ്ടത​യും കഷ്ടപ്പാ​ടും എന്തു​കൊണ്ട്‌ അനിയ​ന്ത്രി​ത​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു? ദൈവം അവ ഇത്ര ദീർഘ​മാ​യി അനുവ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? (g90 10⁄8)

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അത്ഭുതകരമായ സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛാശക്തി ചിന്താ​പ്രാ​പ്‌തി​യി​ല്ലാത്ത യന്ത്രമ​നു​ഷ്യ​രിൽനി​ന്നും മുഖ്യ​മാ​യി ജൻമവാ​സ​ന​കൊണ്ട്‌ പ്രവർത്തി​ക്കുന്ന മൃഗങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും നമ്മെ വേർതി​രി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്നു