സ്‌നേഹം പ്രഥമ​ദർശ​ന​ത്തിൽ—പിന്നെ സർവ്വദാ!

“ജനിച്ചു വീണ ശിശു​ക്കളെ നിങ്ങൾ നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം, അവർ അത്യന്തം ഉണർവ്വു​ള്ള​വ​രും പരിസര ബോധ​മു​ള്ള​വ​രു​മാണ്‌” എന്നു ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ആൽബേർട്ട്‌ ഐൻസ്‌റ​റിൻ കോളജ്‌ ഓഫ്‌ മെഡി​സി​നി​ലെ ഡോ. സെസി​ലിയ മക്കാർട്ടൺ കുറി​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു. “തങ്ങളുടെ അമ്മമാ​രോ​ടു അവർ പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്നു. ശബ്ദത്തി​നു​നേരെ അവർ തിരി​യു​ന്നു. തങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ മുഖത്തു അവർ ദൃഷ്ടി​യു​റ​പ്പി​ക്കു​ന്നു.” അമ്മ തന്റെ കുഞ്ഞു​മാ​യി ദൃഷ്ടി​സ​മ്പർക്കം സ്ഥാപി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഇതു പ്രഥമ​ദർശ​ന​ത്തിൽ തന്നെയുള്ള സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌—അവരി​രു​വർക്കു​മി​ട​യിൽ!

അമ്മയു​ടെ​യും കുഞ്ഞി​ന്റെ​യും ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങളെ മന്ദീഭ​വി​പ്പി​ക്കുന്ന മരുന്നു​കൾ കൂടാതെ, പ്രസവം സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യി നടക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അമ്മയും കുഞ്ഞും തമ്മിൽ ഉററബ​ന്ധ​ത്തി​ലേക്കു വരുന്ന ഈ നിമിഷം സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യി ഉണ്ടാകു​ന്ന​താണ്‌. അവന്റെ കരച്ചി​ലു​കൾ അവളുടെ പാലു​ത്‌പാ​ദ​നത്തെ ഉത്തേജി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അവളുടെ ത്വക്കി​നെ​തി​രെ​യുള്ള അവന്റെ ത്വക്കിന്റെ സ്‌പർശം അവളുടെ പ്രസവാ​നന്തര രക്തസ്ര​വത്തെ ലഘൂക​രി​ക്കുന്ന ഒരു ഹോർമോൺ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്നു. അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധയെ ആകർഷി​ക്കാൻ കരച്ചിൽ, നുകരൽ, പ്രലാ​പങ്ങൾ, ഗളഗള​ശബ്ദം വെയ്‌ക്കൽ, ചിരി, ഹർഷോൻമ​ത്ത​മായ കാലി​ട്ടടി എന്നിങ്ങനെ സ്‌നേഹം ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള തലച്ചോ​റി​ലെ ആസൂ​ത്ര​ണങ്ങൾ സഹിത​മാ​ണു ശിശു ജനിക്കു​ന്നത്‌. മുഖ്യ​മാ​യി അമ്മയോ​ടുള്ള പ്രതി​പത്തി സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും, കരുത​ലി​ന്റെ​യും, ആശ്രയ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ​യും ബോധം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാൻ കുഞ്ഞിനെ പ്രാപ്‌ത​മാ​ക്കു​ന്നു. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ പ്രതി​പ​ത്തി​യുള്ള വ്യക്തി​യെന്ന നിലയിൽ അച്ഛൻ പ്രസക്ത​നാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ബന്ധങ്ങൾ അമ്മയുടെ ബന്ധങ്ങളി​ലെ ഗാഢസൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ന്റെ അഭാവ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഒരു പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട മാനം കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: അദ്ദേഹം തോണ്ടു​ക​യും കിക്കി​ളി​ക്കൊ​ള്ളി​ക്കു​ക​യും മൃദു​ല​മായ ശബ്ദത്തോ​ടെ കളിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ ആവേശ​പൂർവ്വ​മായ ചിരി​യോ​ടെ​യും പുളെ​ച്ചി​ലോ​ടെ​യും ശിശു പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

നവജാ​ത​ശി​ശു​ക്കളെ കൈയി​ലെ​ടു​ത്തു പുണരു​ന്നതു പോഷ​കാ​ഹാ​രം പോ​ലെ​യാ​ണെന്നു ഡോ. റിച്ചാർഡ്‌ റെസ്‌റ​റാക്ക്‌ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു, “സ്‌പർശനം സാധാരണ ശിശു​വ​ളർച്ചക്കു ഭക്ഷണവും പ്രാണ​വാ​യു​വും പോ​ലെ​തന്നെ ആവശ്യ​മു​ള്ള​താണ്‌. അമ്മ ശിശു​വി​ന്റെ നേരെ തന്റെ കൈകൾ നീട്ടു​ക​യും ചേർത്തു​കി​ട​ത്തു​ക​യും ജീവശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ മാനസി​ക​പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളു​ടെ ഒരു വ്യൂഹം​തന്നെ പരസ്‌പ​ര​ചേർച്ച​യിൽ കൊണ്ടു​വ​ര​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.” ഈ പെരു​മാ​റ​റ​ത്താൽ അക്ഷരീയ തലച്ചോർ പോലും “ഉയർച്ച​താ​ഴ്‌ച​ക​ളു​ടെ ഒരു വ്യത്യസ്‌ത സ്വഭാവം” വികസി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

സ്‌നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​രാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നെ​തി​രെ ജാഗ്രത പുലർത്തു​ക

ജനനസ​മ​യത്ത്‌ അമ്മയും കുഞ്ഞും തമ്മിലുള്ള ഈ സ്‌നേ​ഹ​ബന്ധം ഉണ്ടായി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അതു ആപൽക​ര​മാ​ണെന്നു ചിലർ സൂചി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. അതു ശരിയല്ല. വാത്സല്യ​പൂർവ്വ​ക​മായ മാതൃ​ത്വ​ത്തിൽ തുടർന്നു​വ​രുന്ന വാരങ്ങ​ളിൽ, ബന്ധത്തെ ഭദ്രമാ​ക്കുന്ന നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു ഗാഢസൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ന്റെ നിമി​ഷങ്ങൾ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ കുറച്ചു നീണ്ട കാലഘ​ട്ട​ത്തേ​യ്‌ക്കുള്ള ഇത്തരം ഗാഢസൗ​ഹൃ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ നിരസനം ദാരു​ണ​മായ പരിണ​ത​ഫ​ല​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു നയി​ച്ചേ​ക്കാം. “നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം നമുക്കു പരസ്‌പ​രാ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ആ ആവശ്യകത അതീവ തീവ്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ആദ്യവർഷ​ത്തി​ലാണ്‌. വെളിച്ചം, മനുഷ്യ​മു​ഖത്തു തുറി​ച്ചു​നോ​ക്കാ​നുള്ള അവസരം, കോരി​യെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലും ആശ്ലേഷി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും, കൊഞ്ചി​യുള്ള സംസാ​ര​ത്തി​ലും, പുകഴ്‌ച കോരി​ച്ചൊ​രി​യു​ന്ന​തി​ലും, സ്‌പർശി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലു​മുള്ള സന്തോഷം എന്നിവ കൊടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കുക—അപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞ്‌ അവ പൊറു​ക്കു​ന്നില്ല” എന്നു ഡോ. റെസ്‌റ​റാക്ക്‌ നമ്മോടു പറയുന്നു.

കുഞ്ഞുങ്ങൾ പല കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ കരയുന്നു. സാധാ​ര​ണ​യാ​യി അവർക്കു ശ്രദ്ധയാ​വ​ശ്യ​മാണ്‌. ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തി​നു​ശേഷം അവരുടെ കരച്ചി​ലി​നോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവർ കരച്ചിൽ നിർത്തി​യേ​ക്കാം. തങ്ങളുടെ പരിപാ​ലക പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ അവർക്കു തോന്നു​ന്നു. അവർ വീണ്ടും കരയുന്നു. എന്നിട്ടും പ്രതി​ക​ര​ണ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ തങ്ങൾ അവഗണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രും അരക്ഷി​ത​രും ആണെന്ന്‌ അവർക്കു തോന്നു​ന്നു. പിന്നെ അവർ കൂടുതൽ ശക്തമായി ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. ഇതു അധിക സമയ​ത്തേക്കു തുടർന്നു പോവു​ക​യും കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ആവർത്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌താൽ താൻ ഉപേക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി അതിനു തോന്നും. അത്‌ ആദ്യം കോപി​ക്കു​ന്നു, രോഷാ​കു​ല​നാ​വുക പോലും ചെയ്യുന്നു, പിന്നീടു ശ്രമം ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്നു. അകൽച്ച ഉളവാ​കു​ന്നു. സ്‌നേഹം ലഭിക്കാ​ത്ത​തി​നാൽ അതു സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ പഠിക്കു​ന്നില്ല. മനസ്സാക്ഷി പുഷ്ടി​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല. അത്‌ ആരെയും വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നില്ല, ആരെയും വകവെ​ക്കു​ന്നു​മില്ല. അതൊരു കുഴപ്പ​ക്കാ​രൻ കുട്ടി​യും, അങ്ങേയ​റ​റത്തെ കേസു​ക​ളിൽ കുററ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​ററി പശ്ചാത്താ​പം തോന്നാൻ കഴിവി​ല്ലാത്ത, സന്ദേഹ​വും അകാര​ണ​ഭീ​തി​യു​മുള്ള മാനസി​ക​രോ​ഗി​യു​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു.

പ്രഥമ​ദർശ​ന​ത്തി​ലെ സ്‌നേഹം അതിന്റെ അവസാ​നമല്ല. അതു പിന്നീട്‌ എന്നും തുട​രേ​ണ്ട​താണ്‌. വാക്കു​ക​ളിൽ മാത്രമല്ല, പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളി​ലും. “നാം വാക്കി​നാ​ലും നാവി​നാ​ലും അല്ല, പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലും സത്യത്തി​ലും തന്നേ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുക.” (1 യോഹ​ന്നാൻ 3:18) അനവധി ആശ്ലേഷ​ങ്ങ​ളും ചുംബ​ന​ങ്ങ​ളും. ആരംഭം മുതൽതന്നെ, വളരെ വൈകു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വചനമായ ബൈബി​ളി​ലെ യഥാർത്ഥ മൂല്യങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക. അപ്പോൾ തിമൊ​ഥെ​യോ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ തന്നെ നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​ക​ളും ആയിരി​ക്കും: “ജ്ഞാനി​യാ​ക്കു​വാൻ മതിയായ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കളെ ബാല്യം മുതൽ നീ അറിഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.” (2 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 3:15) ദൈനം​ദി​നം അവരോ​ടൊ​ത്തു സമയം ചെലവ​ഴി​ക്കുക, ബാല്യ​കാ​ല​ത്തും ഇളം​പ്രാ​യ​ത്തി​ലു​ട​നീ​ള​വും തന്നെ. “ഇന്നു ഞാൻ നിന്നോ​ടു കല്‌പി​ക്കുന്ന ഈ വചനങ്ങൾ നിന്റെ ഹൃദയ​ത്തിൽ ഇരി​ക്കേണം. നീ അവയെ നിന്റെ മക്കൾക്ക്‌ ഉപദേ​ശി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും നീ വീട്ടിൽ ഇരിക്കു​മ്പോ​ഴും വഴി നടക്കു​മ്പോ​ഴും കിടക്കു​മ്പോ​ഴും എഴു​ന്നേ​ല്‌ക്കു​മ്പോ​ഴും അവയെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്ക​യും വേണം.”—ആവർത്തനം 6:6, 7.

‘ഞങ്ങൾ കരഞ്ഞേ​ക്കാം, എന്നാൽ അതു നൻമക്കാണ്‌’

ശിക്ഷണം അനേകരെ സംബന്ധി​ച്ചും ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യേണ്ട ഒരു വിഷയ​മാണ്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നന്നായി ശിക്ഷണം കൊടു​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, അതു മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു സുപ്ര​ധാ​ന​ഭാ​ഗ​മാണ്‌. ഒരു കൊച്ചു​പെൺകു​ട്ടി ഇതു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. “അമ്മക്ക്‌, ഒരു നല്ല സ്‌ത്രീക്ക്‌” എന്ന്‌ അഭിസം​ബോ​ധന ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവൾ ഒരു കാർഡു​ണ്ടാ​ക്കി. അവൾ സുവർണ്ണ സൂര്യ​നെ​യും പറക്കുന്ന പക്ഷിക​ളെ​യും ചുവന്ന പൂക്ക​ളെ​യും ചായ​പ്പെൻസി​ലിൽ വരച്ചു​കൊണ്ട്‌ അത്‌ അലങ്കരി​ച്ചു. കാർഡ്‌ ഇങ്ങനെ വായി​ക്ക​പ്പെട്ടു: “ഇത്‌ അമ്മയ്‌ക്കാണ്‌, കാരണം ഞങ്ങളെ​ല്ലാം അമ്മയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. ഒരു കാർഡു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങളുടെ വിലമ​തി​പ്പു പ്രകടി​പ്പി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. ഞങ്ങൾക്കു കുറഞ്ഞ മാർക്കു​ള്ള​പ്പോൾ അമ്മ ഞങ്ങളുടെ പേപ്പറിൽ ഒപ്പിടു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ചീത്തയാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അമ്മ ഞങ്ങളെ അടിക്കു​ന്നു. ഞങ്ങൾ കരഞ്ഞേ​ക്കാം, എന്നാൽ അതു ഞങ്ങളുടെ നൻമക്കാണ്‌ . . . അമ്മയെ ഞാൻ വളരെ വളരെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു പറയാൻ മാത്ര​മാണ്‌ ഞാനാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നത്‌. അമ്മ എനിക്കു​വേണ്ടി ചെയ്യുന്ന എല്ലാറ​റി​നും നന്ദി. സ്‌നേ​ഹ​വും ചുംബ​ന​ങ്ങ​ളും. [ഒപ്പ്‌] മിഷെൽ.”

മിഷെൽ സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 13:24-നോടു യോജി​ക്കു​ന്നു: “വടി ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​ത്തവൻ തന്റെ മകനെ പകെക്കു​ന്നു; അവനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​നോ ചെറു​പ്പ​ത്തി​ലേ അവനെ ശിക്ഷി​ക്കു​ന്നു (ശിക്ഷണം നൽകുന്നു, NW).” അധികാ​രത്തെ സൂചി​പ്പി​ക്കുന്ന വടിയു​ടെ ഉപയോ​ഗ​ത്തിൽ അടിക്കു​ന്നത്‌ ഉൾപ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം, എന്നാൽ പലപ്പോ​ഴും അതുൾപ്പെ​ടു​ന്നില്ല. വ്യത്യസ്‌ത കുട്ടി​കൾക്ക്‌, വ്യത്യസ്‌ത ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ​റ​ങ്ങൾക്ക്‌ വ്യത്യസ്‌ത ശിക്ഷണങ്ങൾ ആവശ്യ​മാണ്‌. സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ്വം നൽക​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു ശാസന മതിയാ​യേ​ക്കാം; നിർബ​ന്ധ​ബു​ദ്ധിക്ക്‌ ശക്തി​യേ​റിയ മരുന്നാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​വ​ന്നേ​ക്കാം: “ഭോഷനെ നൂറു അടിക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ ബുദ്ധി​മാ​നെ ഒന്നു ശാസി​ക്കു​ന്നത്‌ അധികം ഫലിക്കും.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 17:10) “ദാസനെ (അഥവാ ഒരു ബാലനെ) ഗുണീ​ക​രി​പ്പാൻ വാക്കു​മാ​ത്രം പോരാ; അവൻ അതു ഗ്രഹി​ച്ചാ​ലും കൂട്ടാ​ക്കു​ക​യി​ല്ല​ല്ലോ” എന്നതും ബാധക​മാണ്‌.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 29:19.

ബൈബി​ളിൽ “ശിക്ഷണം നൽകുക” എന്ന വാക്കു അർത്ഥമാ​ക്കു​ന്നതു പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കുക, പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കുക, ശാസിച്ചു നേരേ​യാ​ക്കുക എന്നിങ്ങ​നെ​യാണ്‌—സ്വഭാവം തിരു​ത്താൻ സഹായി​ക്കു​മെ​ങ്കിൽ അടി ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​തന്നെ. എബ്രായർ 12:11 അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു: “ഏതു ശിക്ഷയും (ശിക്ഷണം, NW) തൽക്കാലം സന്തോ​ഷ​ക​രമല്ല, ദുഃഖ​ക​ര​മ​ത്രേ എന്നു തോന്നും; പിന്ന​ത്തേ​തി​ലോ അതിനാൽ അഭ്യാസം വന്നവർക്കു നീതി എന്ന സമാധാ​ന​ഫലം ലഭിക്കും.” മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തങ്ങളുടെ ശിക്ഷണ​ത്തിൽ അമിത​മാ​യി പരുഷ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ പാടില്ല: “പിതാ​ക്കൻമാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ മക്കൾ അധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു അവരെ കോപി​പ്പി​ക്ക​രു​തു.” (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:21) അതേസ​മയം അവർക്കു അമിത​മാ​യി സ്വാത​ന്ത്ര്യം നൽകാ​നും പാടില്ല: “വടിയും ശാസന​യും ജ്ഞാനത്തെ നൽകുന്നു. തന്നിഷ്ട​ത്തി​ന്നു വിട്ടി​രുന്ന ബാലനോ അമ്മെക്കു ലജ്ജവരു​ത്തു​ന്നു.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 29:15) അനുവാ​ദാ​ത്മകത പറയു​ന്നതു, ‘നിന്റെ ഇഷ്ടം​പോ​ലെ ചെയ്യുക; എന്നെ അലട്ടരുത്‌,’ ശിക്ഷണം പറയു​ന്നതു, ‘ശരിയാ​യതു ചെയ്യുക; ഞാൻ നിന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു കരുതു​ന്നു.’

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​രത്തി എൺപത്തി​യൊൻപതു ഓഗസ്‌ററ്‌ 7-ലെ യു.എസ്‌.ന്യൂസ്‌ & വേൾഡ്‌ റിപ്പോർട്ട്‌ ഉചിത​മാ​യി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “പരുഷ​മാ​യി ശിക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വരല്ല, മറിച്ച്‌ കണിശ​മായ അതിരു​കൾ വെക്കു​ന്ന​തിൽ ദൃഢത​യു​ള്ള​വ​രും അതി​നോ​ടു പററി​നിൽക്കു​ന്ന​വ​രു​മായ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കാണ്‌ വിശേ​ഷാൽ ഉന്നത​നേ​ട്ട​ക്കാ​രും മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു നന്നായി ഇണങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്ന​വ​രു​മായ മക്കളെ ഉളവാ​ക്കാൻ കൂടുതൽ സാദ്ധ്യ​ത​യു​ള്ളത്‌.” അതിന്റെ ഉപസം​ഹാ​ര​ത്തിൽ ലേഖനം ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “ഒരുപക്ഷേ, സകല ശാസ്‌ത്രീയ വിവര​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നും ഉരുത്തി​രി​യേണ്ട ശ്രദ്ധേ​യ​മായ വിഷയം ഓരോ കുടും​ബ​ത്തി​നു​മു​ള്ളിൽ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ​യും സ്വീകാ​ര്യ​മായ പരിധി​ക​ളു​ടെ​യും ഒരു മാതൃക സ്ഥാപി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു പ്രാധാ​ന്യ​മുള്ള സംഗതി എന്നതാണ്‌, അല്ലാതെ അനവധി സാങ്കേ​തിക വിശദാം​ശ​ങ്ങളല്ല. ശിക്ഷണ​ത്തി​ന്റെ യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം അച്ചടക്ക​മി​ല്ലാത്ത കുട്ടി​കളെ ശിക്ഷി​ക്കുക എന്നതല്ല, മറിച്ച്‌, അവരെ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും വഴികാ​ട്ടു​ക​യും ആന്തരിക നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ ഉൾനടു​ന്ന​തി​നു സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക എന്നതാണ്‌.”

നിങ്ങൾ പറയു​ന്നതു അവർ കേൾക്കു​ന്നു, നിങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്നതു അവർ പകർത്തു​ന്നു

ദി അററ്‌ലാൻറിക്ക്‌ മന്ത്‌ലി​യിൽ ശിക്ഷണ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു ലേഖന​ത്തിന്‌ ഈ മുഖവു​ര​യാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌: “തങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കുന്ന മൂല്യങ്ങൾ അനുസ​രി​ച്ചു മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ജീവി​ച്ചാൽ മാത്രമേ തങ്ങളുടെ കുട്ടി നന്നായി പെരു​മാ​റു​മെന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാൻ കഴിയൂ.” ലേഖനം ആന്തരിക നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ മൂല്യം തുടർന്നി​ങ്ങനെ വ്യക്തമാ​ക്കി: “നന്നായി പെരു​മാ​റിയ കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാർ തങ്ങൾക്ക്‌, ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മു​ള്ള​വ​രും നേരു​ള്ള​വ​രും ആത്മശി​ക്ഷണം നേടി​യ​വ​രും തങ്ങൾക്ക്‌ ഉള്ളതായി അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​തും അനുക​രി​ക്കാൻ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​തു​മായ മൂല്യ​ങ്ങ​ള​നു​സ​രി​ച്ചു ജീവിച്ച മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ സാദ്ധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു പരി​ശോ​ധ​ന​യു​ടെ ഭാഗമാ​യി, നല്ല കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാർ കുഴപ്പ​ക്കാ​രാ​യ​വ​രു​മൊത്ത്‌ ഇടപഴ​കാൻ അനുവ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവരുടെ പെരു​മാ​ററം സ്ഥായി​യാ​യി ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടില്ല. അവർ തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മൂല്യങ്ങൾ അത്യന്തം രൂഢമൂ​ല​മാ​യി ഉൾക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.” ഇത്‌ ഈ സദൃശ​വാ​ക്യം പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞു: “ബാലൻ നടക്കേ​ണ്ടുന്ന വഴിയിൽ അവനെ അഭ്യസി​പ്പിക്ക; അവൻ വൃദ്ധനാ​യാ​ലും അതു വിട്ടു​മാ​റു​ക​യില്ല.”—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 22:6.

തങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളിൽ യഥാർത്ഥ​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ നിവേ​ശി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ച, എന്നാൽ സ്വയം അവ അനുസ​രി​ക്കാഞ്ഞ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വിജയി​ച്ചില്ല. അവരുടെ കുട്ടി​കൾക്ക്‌ “ആ മൂല്യ​ങ്ങളെ ഉൾക്കൊ​ള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.” “തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ പഠിപ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ച മൂല്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു എത്ര യോജി​പ്പിൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ജീവിച്ചു എന്നതാ​യി​രു​ന്നു ഇതിലെ വ്യത്യാസ”മെന്നു പഠനം തെളി​യി​ച്ചു.

ഇത്‌ എഴുത്തു​കാ​ര​നായ ജയിംസ്‌ ബാൾഡ്‌വിൻ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ​യാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞു: “കുട്ടികൾ തങ്ങളുടെ മുതിർന്ന​വരെ ഒരിക്ക​ലും വളരെ നന്നായി ശ്രദ്ധി​ച്ചി​ട്ടില്ല, എന്നാൽ അവരെ അനുക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവർ ഒരിക്ക​ലും പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടില്ല.” നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും യഥാർത്ഥ മൂല്യങ്ങൾ അവരെ പഠിപ്പി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, ഏററവും ഉത്തമമായ മാർഗ്ഗം ഉപയോ​ഗി​ക്കുക: നിങ്ങൾ സ്വന്തം പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾക്കു മാതൃ​ക​യാ​യി​രി​ക്കൂ. കപടഭ​ക്തി​ക്കാ​രെന്നു യേശു കുററം വിധിച്ച പരീശൻമാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യും ശാസ്‌ത്രി​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യും ആയിരി​ക്ക​രുത്‌: “ആകയാൽ അവർ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയു​ന്ന​തൊ​ക്കെ​യും പ്രമാ​ണി​ച്ചു ചെയ്‌വിൻ; അവരുടെ പ്രവൃ​ത്തി​പോ​ലെ ചെയ്യരു​തു താനും.” (മത്തായി 23:3) അല്ലെങ്കിൽ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ “ഹേ, അന്യനെ ഉപദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​വനേ, നീ നിന്നെ​ത്തന്നെ ഉപദേ​ശി​ക്കാ​ത്തതു എന്തു? ‘മോഷ്ടി​ക്ക​രു​തു’ എന്നു പ്രസം​ഗി​ക്കുന്ന നീ മോഷ്ടി​ക്കു​ന്നു​വോ?” എന്നു കുററ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു ചോദി​ച്ച​വ​രെ​പ്പോ​ലെ​യും ആയിരി​ക്ക​രുത്‌.—റോമർ 2:21.

ബൈബിൾ പഴഞ്ചനാ​ണെ​ന്നും അതിലെ മാർഗ്ഗ​നിർദ്ദേ​ശങ്ങൾ അപ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​ണെ​ന്നും പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അനേകർ ഇന്നു അതിനെ തള്ളിക്ക​ള​യു​ന്നു. ആ നിലപാ​ടി​നെ യേശു ഈ വാക്കു​ക​ളിൽ വെല്ലു​വി​ളി​ക്കു​ന്നു: “ജ്ഞാനമോ തന്റെ എല്ലാ മക്കളാ​ലും നീതീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 7:35) അനേക രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നുള്ള കുടും​ബ​ങ്ങ​ളു​ടെ തുടർന്നു​വ​രുന്ന വിവര​ണങ്ങൾ അവന്റെ വാക്കുകൾ സത്ത്യമാ​ണെന്നു തെളി​യി​ക്കു​ന്നു. (g91 9⁄22)

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അമ്മയോടുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ അടുത്ത ബന്ധം വൈകാ​രി​ക​മാ​യി വികസി​ക്കാൻ അതിനെ സഹായി​ക്കു​ന്നു

[8-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

കുഞ്ഞിനോടൊപ്പമുള്ള അച്ഛന്റെ സമയവും മർമ്മ​പ്ര​ധാ​ന​മാണ്‌