ദൈവിക പരിജ്ഞാ​ന​ത്തിൽ വളരാൻ ഒരു കുട്ടിയെ സഹായി​ക്കൽ

അനേക രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളി​ലും പശ്ചാത്ത​ല​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നു​മുള്ള ഒട്ടേറെ ആളുകൾ യേശു ഒരു അതിശ​യ​നീ​യ​നായ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വും ധർമ്മോ​പ​ദേ​ശ​ക​നും ആയിരു​ന്നു എന്ന്‌ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷെ, അവന്റെ യൗവ്വന​കാല പരിശീ​ല​ന​ത്തി​ലെ എന്തെങ്കി​ലും ഇതിനു സംഭാവന ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടോ? അവന്റെ കുടുംബ ജീവി​ത​ത്തിൽനി​ന്നും അവൻ വളർത്ത​പ്പെട്ട രീതി​യിൽനി​ന്നും എന്തു പാഠങ്ങ​ളാണ്‌ ഇന്നത്തെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഗ്രഹി​ക്കാൻ കഴിയുക.

ബൈബിൾ യേശു​വി​ന്റെ ശൈശ​വ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അൽപമേ പറയു​ന്നു​ള്ളു. അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി അവന്റെ ആദ്യ 12 വർഷങ്ങളെ രണ്ടു വാക്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒതുക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു: “അതു​കൊണ്ട്‌ [യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും] യഹോ​വ​യു​ടെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​പ്ര​കാ​രം സർവ്വകാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും നിവർത്തി​ച്ച​ശേഷം ഗലീല​യിൽ തങ്ങളുടെ സ്വന്ത നഗരമായ നസറെ​ത്തി​ലേക്ക്‌ മടങ്ങി​പ്പോ​യി. ബാലനോ പരിജ്ഞാ​നം നിറഞ്ഞ​വ​നാ​യി വളർന്നും ബലം പ്രാപി​ച്ചും കൊണ്ടി​രു​ന്നു, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രസാദം അവന്‌ തുടർന്നും ഉണ്ടായി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 2:39, 40) പക്ഷെ, ഇവിടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പഠിക്കേണ്ട പാഠങ്ങ​ളുണ്ട്‌.

പൈതൽ “വളർന്നും ബലം പ്രാപി​ച്ചും കൊണ്ടി​രു​ന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവനു​വേണ്ടി ശാരീ​രി​ക​മാ​യി കരുതു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൂടാതെ, അവൻ തുടർച്ച​യാ​യി “പരിജ്ഞാ​നം നിറഞ്ഞ​വ​നാ​യി​ത്തീർന്നു”കൊണ്ടി​രു​ന്നു.a അത്തരം പരിജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ ആധാര​മാ​യി ഉതകേ​ണ്ടി​യി​രുന്ന അറിവും ഗ്രാഹ്യ​വും അവനെ പഠിപ്പി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ആരുടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്തം ആയിരു​ന്നു?

മോ​ശൈക നിയമ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കാ​യി​രു​ന്നു ആ കർത്തവ്യം. ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം യിസ്രാ​യേല്യ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ നിന്നോട്‌ ഇന്ന്‌ കൽപ്പി​ക്കുന്ന വചനങ്ങൾ നിന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ലി​രി​ക്കേണം; നീ നിന്റെ പുത്രനെ അത്‌ ഗ്രഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും നീ വീട്ടി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നീ വഴി നടക്കു​മ്പോ​ഴും നീ കിടക്കു​മ്പോ​ഴും നീ എഴു​ന്നേൽക്കു​മ്പോ​ഴും അവയെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും വേണം.” (ആവർത്തനം 6:6, 7) യേശു “പരിജ്ഞാ​നം നിറഞ്ഞ​വ​നാ​യി”കൊണ്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തും “ദൈവ​പ്ര​സാ​ദം അവന്റെ​മേൽ തുടർന്നും ഉണ്ടായി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു”വെന്നതും യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും ഈ കൽപ്പന അനുസ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്ന്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

യേശു ഒരു പൂർണ്ണ​ശി​ശു ആയിരു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവന്റെ പോറ​റി​വ​ളർത്തൽ മററു കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വളർത്ത​ലി​നുള്ള ഒരു യാഥാർത്ഥ്യാ​ധി​ഷ്‌ഠിത മാതൃക പ്രദാനം ചെയ്യു​ന്നില്ല എന്ന്‌ ചിലർക്ക്‌ തോന്നു​ന്നു. പക്ഷെ, യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും പൂർണ്ണ​രാ​യി​രു​ന്നില്ല. എങ്കിലും ന്യായാ​നു​സൃ​തം, അവന്റെ ശാരീ​രി​ക​വും ആത്മീയ​വു​മായ ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കാ​യി അവർ അവന്‌ വേണ്ട​തൊ​രു​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു, വലുതാ​യി​ത്തീർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ട്ടു​പോ​ലും. (മത്തായി 13:55, 56) കൂടാതെ, യേശു പൂർണ്ണ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും അവന്‌ ശൈശ​വ​ത്തിൽ നിന്ന്‌ ബാല്യം, കൗമാരം എന്നീ ഘട്ടങ്ങളി​ലൂ​ടെ വളർന്ന്‌ പ്രായ​പൂർത്തി​യെ​ത്തേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഒട്ടുവ​ളരെ വ്യക്തിത്വ രൂപവ​ത്‌ക്കരണ ജോലി​കൾ ചെയ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, അവരത്‌ വളരെ ഭംഗി​യാ​യി നിറ​വേ​റ​റു​ക​യും ചെയ്‌തു.

യേശു 12-ാം വയസ്സിൽ

“അന്ന്‌ അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വർഷം​തോ​റും പെസഹാ പെരു​നാ​ളിന്‌ യെരൂ​ശ​ലേ​മിൽ പോകുന്ന പതിവു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 2:41) ദൈവ​നി​യമം അനുസ​രിച്ച്‌ സകല പുരു​ഷ​പ്ര​ജ​യും പെരു​നാ​ളിന്‌ യെരൂ​ശ​ലേ​മിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​രാ​കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (ആവർത്തനം 16:16) പക്ഷെ, “അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പോവുക പതിവാ​യി​രു​ന്നു എന്നു രേഖ പറയുന്നു.” ആ ആനന്ദക​ര​മായ അവസര​ത്തി​ലേ​ക്കാ​യി യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലേക്ക്‌ 60 മൈലു​ക​ളു​ടെ (100 കി. മി.) വഴിദൂ​രം യാത്ര ചെയ്‌തു പോകാൻ യോ​സേഫ്‌, മറിയ​യെ​യും സാദ്ധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ തന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ ബാക്കി​യു​ള്ള​വ​രെ​യും തന്നോ​ടൊ​പ്പം കൊണ്ടു​പോ​യി​രി​ക്കും. (ആവർത്തനം 16:6, 11) അത്‌ ഒരു പതിവാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങളുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ നിരന്ത​ര​ക്ര​മ​മുള്ള ഒരു ഭാഗം. കൂടാതെ, അവർ വെറും നാമമാ​ത്ര​മാ​യി പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടുക മാത്രമല്ല; ഉത്സവത്തിന്‌ എല്ലാ ദിനവും അവിടെ കഴിയു​ക​യും ചെയ്‌തു.—ലൂക്കോസ്‌ 2:42, 43.

ഇത്‌ ഇന്ന്‌ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഒരു പ്രയോ​ജ​ന​ക​ര​മായ പാഠം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. ഈ വാർഷിക ആഘോ​ഷങ്ങൾ ഭക്തിയു​ദാ​ത്ത​മായ സമ്മേള​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ആഹ്ലാദ​ത്തി​ന്റെ​യും സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 23:4, 36) അവ യോ​സേ​ഫി​നും മറിയ​ക്കും ബാലനായ യേശു​വി​നും ആത്മീ​യോ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​ന്റെ അനുഭവം പ്രദാനം ചെയ്‌തു. ഇന്ന്‌, തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കൾക്ക്‌ ഒരു ഉത്തേജ​ക​മായ മാററ​വും ആത്മീയ പരിപു​ഷ്ടി​യും അനുഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർക്കാ​യി അത്തരം സന്ദർഭങ്ങൾ തേടു​ന്നത്‌ ശ്രേഷ്‌ഠ​മാ​യി​രി​ക്കും. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളായ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വർഷത്തിൽ ക്രമമായ ഇടവേ​ള​കൾക്കു​ശേഷം നടക്കുന്ന കൂടി​വ​ര​വു​കൾക്കും മഹാ സമ്മേള​ന​ങ്ങൾക്കും തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ കൊണ്ടു​പോ​യി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇത്‌ ചെയ്യുന്നു. ഇങ്ങനെ, കുട്ടി​കൾക്ക്‌ യാത്ര ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ചുരു​ങ്ങിയ കുറച്ചു​നാൾ തങ്ങളുടെ നൂറോ ആയിര​ങ്ങ​ളോ ആയ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഇടപഴ​കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ഉത്തേജ​ന​ഭ​രി​ത​മായ അനുഭവം ലഭിക്കാ​നി​ട​യാ​യേ​ക്കാം. പത്തു മക്കളെ വിജയ​ക​ര​മാ​യി വളർത്തിയ ഒരു പിതാവ്‌, താൻ 45 വർഷം മുമ്പ്‌ ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ആയി സ്‌നാ​ന​മേ​റ​റതു മുതൽ സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഏതെങ്കി​ലും ഒന്നിന്റെ ഒരു പരിപാ​ടി​പോ​ലും നഷ്ടമാ​ക്കി​യി​ട്ടില്ല എന്നതാണ്‌ തന്റെ വിജയ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വലിയ കാരണ​മാ​യി ചൂണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചത്‌. അതു​പോ​ലെ ഒന്നും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്ത​രുത്‌ എന്ന്‌ അദ്ദേഹം തന്റെ കുടും​ബ​ത്തെ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു.

ഒരു നോട്ട​പ്പി​ശക്‌

യേശു തീരെ ചെറു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മഹാന​ഗ​ര​മായ യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലേ​ക്കുള്ള ഈ വാർഷിക പ്രയാ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ അവൻ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോട്‌ അടുത്ത്‌ ചെലവ​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. പക്ഷെ അവൻ കുറെ​ക്കൂ​ടെ മുതിർന്ന​പ്പോൾ അവർ അവന്‌ അൽപ്പം​കൂ​ടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യം നൽകി​യി​രി​ക്കാം. അവന്‌ 12 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ, പുരു​ഷ​പ്രാ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള പാതയി​ലെ ഒരു പ്രധാന നാഴി​ക​ക്ക​ല്ലാ​യി യഹൂദൻമാർ വീക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു പ്രായ​ത്തോട്‌ അവൻ അടുത്തി​രു​ന്നു. ഒരുപക്ഷേ ഈ സാധാ​ര​ണ​വും സ്വാഭാ​വി​ക​വും ആയ മാററം ഹേതു​വാ​യി യോ​സേ​ഫി​ന്റെ കുടും​ബം യെരൂ​ശ​ലേം വിട്ട്‌ വീട്ടി​ലേക്ക്‌ മടങ്ങിയ സമയത്ത്‌ ഒരു നോട്ട​പ്പി​ശക്‌ സംഭവി​ച്ചി​രി​ക്കാം. വൃത്താന്തം ഇങ്ങനെ വായി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു: “പക്ഷെ അവർ മടങ്ങവെ, ബാലനായ യേശു യെരൂ​ശ​ലേ​മിൽ തങ്ങി, അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അത്‌ അറിഞ്ഞു​മില്ല. അവൻ സഹയാ​ത്ര​ക്കാ​രു​ടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും എന്ന്‌ ഊഹിച്ച്‌ ഒരു ദിവസത്തെ വഴിദൂ​രം പിന്നി​ടു​ക​യും അനന്തരം അവർ അവനെ ബന്ധുക്ക​ളു​ടെ​യും പരിച​യ​ക്കാ​രു​ടെ​യും ഇടയിൽ തിരയു​ക​യും ചെയ്‌തു.”—ലൂക്കോസ്‌ 2:43, 44.

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും യുവാ​ക്ക​ളും ഒരു​പോ​ലെ വിലമ​തി​ക്കുന്ന ചില സവി​ശേ​ഷ​തകൾ ഈ സംഭവ​ത്തി​നുണ്ട്‌. പക്ഷെ ഒരു വ്യത്യാ​സം ഉണ്ടുതാ​നും: യേശു പൂർണ്ണ​നാ​യി​രു​ന്നു. അവൻ യോ​സേ​ഫി​നോ​ടും മറിയ​യോ​ടും അനുസ​ര​ണ​പൂർവ്വം കീഴട​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർ അവനു​മാ​യി ചെയ്‌ത എന്തെങ്കി​ലും ക്രമീ​ക​ര​ണ​ത്തോട്‌ അവൻ അനുസ​രണം കാട്ടി​യില്ല എന്ന്‌ നമുക്ക്‌ ഊഹി​ക്കാൻ കഴിയു​ക​യില്ല. (ലൂക്കോസ്‌ 2:52) അവിടെ ഒരു ആശയവി​നി​മ​യ​ത്ത​ക​രാറ്‌ സംഭവി​ച്ചി​രി​ക്കാം എന്നതാണ്‌ ഏറിയ സാദ്ധ്യ​ത​യുള്ള സംഗതി. യേശു ബന്ധുക്ക​ളു​ടെ​യും പരിച​യ​ക്കാ​രു​ടെ​യും കൂടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും എന്ന്‌ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ധരിച്ചു​പോ​യി. (ലൂക്കോസ്‌ 2:44) യെരൂ​ശ​ലേം വിട്ടു​പോ​രുന്ന ബഹളത്തി​നി​ട​യിൽ തങ്ങളുടെ മൂത്ത മകനായ യേശു കൂടെ വരുന്നു​ണ്ടാ​വും എന്നു കരുതി​ക്കൊണ്ട്‌ അവർ തങ്ങളുടെ പ്രഥമ​ശ്രദ്ധ താഴെ​യുള്ള കുട്ടി​കൾക്ക്‌ നൽകി എന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മില്ല.

പക്തെ, താനെ​വി​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കും എന്ന്‌ തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക​റി​യാം എന്ന്‌ യേശു ന്യായ​മാ​യി ചിന്തി​ച്ചി​രി​ക്കും. അവന്റെ പിന്നീ​ടുള്ള ഉത്തരത്തിൽ നിന്ന്‌ ഇത്‌ ധ്വനി​ക്കു​ന്നു: “നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്നെ അന്വേ​ഷിച്ച്‌ പോ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? ഞാൻ എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ ഭവനത്തിൽ ആയിരി​ക്കേണം എന്ന്‌ നിങ്ങൾ അറിയു​ന്നി​ല്ല​യോ?” അവൻ ബഹുമാ​ന​മി​ല്ലാ​തെ പെരു​മാ​റു​ക​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. തന്നെ അന്വേ​ഷി​ക്കേണ്ട ഇടം തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്ന വസ്‌തുത അവനിൽ ഉളവാ​ക്കിയ ആശ്ചര്യത്തെ അവന്റെ വാക്കുകൾ കേവലം വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തുക മാത്ര​മാണ്‌ ചെയ്യു​ന്നത്‌. വളർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന കുട്ടി​ക​ളുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ വിലമ​തി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന തെററി​ദ്ധാ​ര​ണ​യു​ടെ തനി മാതൃ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌.—ലൂക്കോസ്‌ 2:49.

യേശു​വി​നെ തങ്ങൾക്ക്‌ നഷ്ടമായി എന്ന്‌ യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ ആ ആദ്യദി​വ​സ​ത്തി​ന്റെ അവസാ​നത്ത്‌ അവർക്കു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തി​ക്കുക. അവനു​വേണ്ടി യെരൂ​ശ​ലേം എങ്ങും അവർ തിരക്കിയ ആ രണ്ടു ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ അവരുടെ മനസ്സിൽ വർദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന വ്യാകു​ല​ത​യെ​പ്പ​റ​റി​യും സങ്കൽപ്പി​ക്കുക. എങ്കിലും സംഭവ​ത്തി​ന്റെ പരിണാ​മം യേശു​വിന്‌ അവർ നൽകിയ പരിശീ​ലനം ഈ പ്രതി​സ​ന്ധി​യിൽ നന്നായി ഫലിച്ചു എന്ന്‌ തെളി​യി​ച്ചു. അവൻ മോശ​മായ സഹവാ​സ​ത്തി​ലുൾപ്പെ​ട്ടില്ല. അവൻ തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ അവഹേ​ളി​ക്കുക ആയിരു​ന്നു​മില്ല. അവർ അവനെ കണ്ടെത്തി​യ​പ്പോൾ “അവൻ ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ ഗുരു​ക്കൻമാ​രു​ടെ മദ്ധ്യേ ഇരുന്ന്‌ അവരെ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ക​യും അവരെ ചോദ്യം ചെയ്യു​ക​യും ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷെ അവനെ ശ്രദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നവർ അവന്റെ ഗ്രാഹ്യ​ത്തെ​യും അവന്റെ ഉത്തരങ്ങ​ളെ​യും പ്രതി സ്ഥിരമായ ആശ്ചര്യ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു.”—ലൂക്കോസ്‌ 2:46, 47.

അവൻ തന്റെ സമയം അത്തരത്തിൽ ചെലവ​ഴി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നതും തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കളെ സംബന്ധിച്ച അവന്റെ മികച്ച ഗ്രാഹ്യ​ത്തി​ന്റെ തെളി​വും ആ ഘട്ടംവരെ യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും അവനു നൽകി​യി​രുന്ന പരിശീ​ലനം ശ്രേഷ്‌ഠ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു വിളി​ച്ച​റി​യി​ക്കു​ന്നു. എങ്കിലും മറിയ​യു​ടെ പ്രതി​ക​രണം സാക്ഷാൽ ഒരു വ്യാകു​ല​യായ മാതാ​വി​ന്റേ​താ​യി​രു​ന്നു: ഒന്നാമത്‌ തന്റെ മകൻ സുരക്ഷി​ത​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു കണ്ടതി​ലുള്ള ആശ്വാസം; അനന്തരം തന്റെ വ്യാകു​ല​ത​യു​ടെ​യും വ്യഥയു​ടെ​യും പിൻവ​രുന്ന പ്രകടനം: “മകനെ, നീ ഇത്‌ ഞങ്ങളോട്‌ ചെയ്‌ത​തെന്ത്‌? ഇവിടെ നിന്റെ അപ്പനും ഞാനും മനോ​വ്യ​ഥ​യിൽ നിനക്കു​വേണ്ടി തിരയു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 2:48) മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളി​രു​വ​രു​ടെ​യും ഉത്‌ക്കണ്‌ഠ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ മറിയ യോ​സേ​ഫി​നു മുമ്പേ സംസാ​രി​ച്ചത്‌ ഒട്ടും അപ്രതീ​ക്ഷി​തമല്ല. വൃത്താന്തം വായി​ക്കുന്ന കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രിൽ അനേക​രും സാദ്ധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌, “എന്റെ അമ്മയെ​പ്പോ​ലെ തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു അത്‌!” എന്നു പറയും.

പഠിക്ക​പ്പെ​ടുന്ന പാഠങ്ങൾ

ഈ അനുഭ​വ​ത്തിൽ നിന്ന്‌ എന്തു പാഠങ്ങൾ നമുക്ക്‌ പഠിക്കാൻ കഴിയും? തങ്ങൾ ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തെന്ന്‌ തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക​റി​യാം എന്ന്‌ ധരിക്കാൻ കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാർ ചായ്‌വു​ള്ള​വ​രാണ്‌. അവർ പലപ്പോ​ഴും ഇങ്ങനെ പറയു​ന്നത്‌ കേട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌: “നിങ്ങൾക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു ഞാൻ കരുതി.” മാതാ​പി​താ​ക്കളെ നിങ്ങളു​ടെ കൗമാര പ്രായ​ത്തി​ലുള്ള മകനോ മകളോ ഒരു തെററി​ദ്ധാ​ര​ണ​യ്‌ക്കി​ടം വന്ന എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഈ പ്രശ്‌നം ആദ്യമു​ണ്ടാ​കു​ന്നത്‌ നിങ്ങൾക്കല്ല.

കുട്ടികൾ കൗമാ​ര​ത്തോ​ട​ടു​ക്കു​മ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളി​ലുള്ള ആശ്രയ​ത്വം കുറക്കും. ഈ മാററം സ്വാഭാ​വി​ക​മാണ്‌, അതിനു​വേണ്ടി അനുവ​ദി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ നീക്കു​പോ​ക്കു​കൾ വരുത്തു​ക​യും വേണം. എങ്കിലും ഉത്തമരൂ​പ​ത്തി​ലുള്ള പരിശീ​ലനം നൽക​പ്പെ​ട്ടാൽ പോലും, തെററി​ദ്ധാ​ര​ണ​ക​ളു​ണ്ടാ​കു​ക​യും മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വ്യാകു​ലത കുറെ​യൊ​ക്കെ സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രി​ക​യും ചെയ്യും. പക്ഷെ, യോ​സേ​ഫി​ന്റെ​യും മറിയ​യു​ടെ​യും ശ്രേഷ്‌ഠ​മായ ഉദാഹ​രണം അവർ അനുവർത്തി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, പ്രതി​സ​ന്ധി​കൾ ഉടലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ കുട്ടി​കൾക്ക്‌ നൽകപ്പെട്ട പരിശീ​ലനം അവർക്ക്‌ തികച്ചും സേവന​ക്ഷമം ആയിരി​ക്കും.

പ്രസ്‌പ​ഷ്ട​മാ​യി യേശു​വി​ന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവന്റെ കൗമാര കാലത്തു​ട​നീ​ളം അവനോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ പരിചി​ന്തി​ക്ക​പ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞ സംഭവ​ത്തെ​ത്തു​ടർന്ന്‌ അവർക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ അവൻ “അവരോ​ടൊ​പ്പം” തന്റെ സ്വദേ​ശ​ത്തേക്ക്‌ “പോക​യും തുടർന്നും അവർക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യും” ചെയ്‌തു. എന്തു ഫലമു​ണ്ടാ​യി? “യേശു ജ്ഞാനത്തി​ലും ശാരീ​രിക വളർച്ച​യി​ലും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​യും മനുഷ്യ​ന്റെ​യും സ്വീകാ​ര​ത്തി​ലും അഭിവൃ​ദ്ധി പ്രാപി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​ന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ ഈ സംഭവ​ത്തിന്‌ സന്തുഷ്ട​മായ ഒരു സമാപ്‌തി​യാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌. (ലൂക്കോസ്‌. 2:51, 52) യോ​സേ​ഫി​ന്റെ​യും മറിയ​യു​ടെ​യും മാതൃ​കയെ പിൻപ​റ​റു​ക​യും തങ്ങളുടെ മക്കൾ ദിവ്യ​പ​രി​ജ്ഞാ​ന​ത്തിൽ വളരാൻ അവരെ സഹായി​ക്കു​ക​യും ദൈവ​ഭ​ക്ത​രു​മാ​യുള്ള സഹവാ​സ​ത്തി​ന്റെ ശ്രേഷ്‌ഠ​സ്വാ​ധീ​ന​ങ്ങൾക്ക്‌ അവരെ പാത്രീ​ഭൂ​ത​രാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, തങ്ങളുടെ സന്തതി​കൾക്ക്‌ ഇതി​നോട്‌ സമാന​മായ എന്തെങ്കി​ലും ഭവിക്കാ​നുള്ള സാദ്ധ്യ​തകൾ വർദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ബോ​ധ​മുള്ള ക്രിസ്‌തീയ പ്രായ പക്വത​യി​ലേക്കു വളരു​മ്പോൾ അത്തരം കുട്ടികൾ ഒരു സന്തുഷ്ട​ജീ​വി​തം ആസ്വദി​ക്കാ​നാണ്‌ ഏറിയ സാദ്ധ്യത. (w 87/2/15)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]