ശിക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിക്കുക

അക്ഷരീ​യ​മാ​യി ലോക​ത്തി​ന്റെ മുകളി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന തോന്ന​ലോ​ടെ ഒരു ഉയർന്ന പർവ്വത​പാ​റ​യു​ടെ മുകളിൽ നിൽക്കു​ന്ന​താ​യി സങ്കല്‌പി​ക്കുക. എന്തൊരു സന്തുഷ്ട സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ബോ​ധം!

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നമ്മുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യം യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ തികച്ചും പരിമി​ത​മാണ്‌. ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​നി​യമം നിങ്ങളു​ടെ ഓരോ നീക്ക​ത്തെ​യും ഗൗരവ​മാ​യി പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു; പിശകായ ഒരൊററ നീക്കത്തി​നു വിപത്തു വരുത്തി​ക്കൂ​ട്ടാൻ കഴിയും. മറിച്ച്‌, അതേ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​നി​യമം ബഹിരാ​കാ​ശ​ത്തി​ലേക്കു നിസ്സഹാ​യ​മാ​യി ഒഴുകി​പ്പോ​കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു നിങ്ങളെ തടയു​ന്നു​വെ​ന്ന​റി​യു​ന്നത്‌ എത്ര സംതൃ​പ്‌തി​ദാ​യ​ക​മാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ആ നിയമം നിങ്ങളു​ടെ സ്വന്തം ഗുണത്തി​നാ​ണെന്നു സ്‌പഷ്ട​മാണ്‌. ആ പർവ്വത​ശി​ഖ​ര​ത്തിൻമേ​ലുള്ള നിങ്ങളു​ടെ ചലനത്തിൻമേൽ അതു വെക്കുന്ന പരിമി​തി​കൾ സ്വീക​രി​ക്കു​ന്നതു പ്രയോ​ജ​ന​ക​ര​മാണ്‌, ജീവര​ക്ഷാ​ക​രം​പോ​ലു​മാണ്‌.

അതെ, ചില സമയങ്ങ​ളിൽ നിയമ​ങ്ങ​ളും അവയോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​വും നമ്മുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി​യേ​ക്കാം, എന്നാൽ അത്‌ അനുസ​ര​ണത്തെ അനഭി​ല​ഷ​ണീ​യ​മാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?

ദൈവം അനുസ​ര​ണത്തെ വീക്ഷി​ക്കുന്ന വിധം

“മഹദ്‌സ്രഷ്ടാ”വായ യഹോവ “ജീവന്റെ ഉറവാ”ണ്‌. ഈ കാരണ​ത്താൽ അവന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളെ​ല്ലാം ഉചിത​മാ​യി അവനോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​ത്തി​നു കടപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ ഉചിത​മായ മനോ​ഭാ​വം പ്രകട​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ എഴുതി: “വരുവിൻ, നാം വണങ്ങി നമസ്‌ക​രിക്ക; നമ്മെ നിർമ്മിച്ച യഹോ​വ​യു​ടെ മുമ്പിൽ മുട്ടു​കു​ത്തുക. അവൻ നമ്മുടെ ദൈവ​മാ​കു​ന്നു; നാമോ അവൻ മേയി​ക്കുന്ന ജനവും അവന്റെ കൈക്കലെ ആടുക​ളും തന്നേ.”—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 12:1; സങ്കീർത്തനം 36:9; 95:6, 7.

തുടക്കം​മു​തൽതന്നെ യഹോവ തന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളിൽനിന്ന്‌ അനുസ​രണം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ഘണ്ട്‌. ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും പറുദീ​സ​യി​ലെ തുടർന്നുള്ള ജീവിതം അനുസ​ര​ണ​ത്തിൽ ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 2:16, 17) അതു​പോ​ലെ​തന്നെ ദൂതൻമാ​രിൽനി​ന്നും അനുസ​രണം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു, അവർ മനുഷ്യ​രേ​ക്കാൾ ഉയർന്ന ഒരു ജീവരൂ​പ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും. ഈ ആത്മജീ​വി​ക​ളിൽ ചിലർ “നോഹ​യു​ടെ കാലത്തു . . . ദൈവം ദീർഘ​ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാത്തി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അനുസ​രി​ക്കാഞ്ഞ”വരായി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർ “ന്യായ​വി​ധി​ക്കാ​യി കരുതി​വെ​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​നു കൂരി​രു​ട്ടി​ന്റെ കൂപങ്ങ​ളിൽ” വിട​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു ശിക്ഷി​ക്ക​പ്പെട്ടു.—1 പത്രൊസ്‌ 3:19, 20; 2 പത്രൊസ്‌ 2:4, NW.

വ്യക്തമാ​യി പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചാൽ, ദൈവം തന്റെ അംഗീ​കാ​രം നേടു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു വ്യവസ്ഥ​യാ​യി അനുസ​ര​ണത്തെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു. നാം വായി​ക്കു​ന്നു: “യഹോ​വ​യു​ടെ കല്‌പന അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഹോമ​യാ​ഗ​ങ്ങ​ളും ഹനനയാ​ഗ​ങ്ങ​ളും യഹോ​വക്കു പ്രസാ​ദ​മാ​കു​മോ? ഇതാ, അനുസ​രി​ക്കു​ന്നതു യാഗ​ത്തെ​ക്കാ​ളും ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നതു മുട്ടാ​ടു​ക​ളു​ടെ മേദസ്സി​നെ​ക്കാ​ളും നല്ലത്‌.”—1 ശമുവേൽ 15:22.

അതു പഠിക്കണം—എന്തു​കൊണ്ട്‌, എങ്ങനെ?

അനുസ​രണം ദൈവ​ത്തി​ങ്കലെ നീതി​യുള്ള നിലയി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു, അതു​കൊ​ണ്ടു നാം അതു പഠിക്കു​ന്നത്‌ എത്ര അടിയ​ന്തി​ര​മാണ്‌! ഒരു വിദേ​ശ​ഭാഷ പഠിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, നാം ചെറു​പ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അനുസ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ശീലം പഠിക്കാൻ കഴിയും. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു ബൈബിൾ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ ശൈശ​വം​മു​ത​ലുള്ള പരിശീ​ല​ന​ത്തി​നു ദൃഢത കൊടു​ക്കു​ന്നത്‌.—യോശു​വാ 8:35.

കുട്ടി​ക​ളോട്‌ അനുസ​രണം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നതു മാനസി​ക​മായ ബലാൽസം​ഗ​ത്തി​നു സമമാ​ണെന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു ചില ആധുനി​കൻമാർ ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണത്തെ നിഷേ​ധി​ക്കു​ന്നു. കുട്ടികൾ പുറത്തു​നി​ന്നുള്ള മുതിർന്ന​വ​രു​ടെ ഇടപെടൽ കൂടാതെ തങ്ങളുടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ സ്വന്തം ആശയങ്ങ​ളും നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളും ആവിഷ്‌ക​രി​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ട​ണ​മെന്ന്‌ അവർ വാദി​ക്കു​ന്നു.

എന്നാൽ 1960-കളിൽ അനേകം മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഈ വീക്ഷണം പുലർത്തി​യി​രുന്ന കാലത്തു മനഃശാ​സ്‌ത്ര​പ്ര​സം​ഗ​ക​നും എഡിറ​റ​റും പ്രൊ​ഫ​സ്സ​റു​മായ വിൽഹെം ഹാൻസെൻ വിയോ​ജി​ച്ചു. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ എഴുതി: “ഒരു കുട്ടി​യു​ടെ പ്രഥമ ഘട്ടത്തിൽ അതിന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടുള്ള അതിന്റെ ബന്ധം നിർണ്ണാ​യ​ക​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന സമയത്തു​തന്നെ അതിനെ സംബന്ധി​ച്ച​ട​ത്തോ​ളം ‘ചീത്ത’ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വിലക്കു​ന്ന​തും ‘നല്ലത്‌’ അവർ ശുപാർശ​ചെ​യ്യു​ന്ന​തും അല്ലെങ്കിൽ പ്രശം​സി​ക്കു​ന്ന​തും ആണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം മാത്ര​മാ​ണു കുട്ടിയെ സൻമാർഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ​യും മുഖ്യ സദ്‌ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പാതയിൽ നയിക്കു​ന്നത്‌, അവയുടെ അസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൻമേ​ലാ​ണു സൻമാർഗ്ഗ​ക്ര​മ​ത്തോ​ടുള്ള അവന്റെ ബന്ധം ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.”—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 22:15 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.

ദൈവ​വ​ച​നം അനുസ​രണം പഠി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യത്തെ ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു. നാം ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “കർത്താവേ, മമനു​ഷ്യ​ന്റെ വഴികൾ അവൻ തെര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വയല്ല; തന്റെ ജീവി​ത​ഗതി നിശ്ചയി​ക്കേ​ണ്ടതു മനുഷ്യ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​മില്ല എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ നന്നായി അറിയാം.” (യിരെ​മ്യാ​വു 10:23, ദി ന്യൂ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ബൈബിൾ) ചരിത്രം മനുഷ്യർ വ്യക്തി​പ​ര​മായ പ്രമാ​ണ​ങ്ങ​ള​നു​സ​രി​ച്ചു സ്വന്തം ജീവി​ത​ഗ​തി​യെ നയിക്കു​ക​യും അങ്ങനെ ചെയ്‌ത​തു​നി​മി​ത്തം ഗുരു​ത​ര​മായ പ്രയാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ അകപ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌ത​തി​ന്റെ ഉദാഹ​ര​ണ​ങ്ങൾകൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഇത്‌ ഇത്ര കൂടെ​ക്കൂ​ടെ സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ മനുഷ്യർക്കു പരസഹാ​യം കൂടാതെ തങ്ങളുടെ ജീവി​ത​ഗ​തി​യെ നയിക്കാ​നുള്ള അറിവും ജ്ഞാനവും വിവേ​ക​വു​മില്ല. അതിലും കഷ്ടതര​മെന്നു പറയട്ടെ, അവർക്കു തെററായ തീരു​മാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്താ​നുള്ള ഒരു നൈസർഗ്ഗിക പ്രവണ​ത​യുണ്ട്‌. ജലപ്ര​ളയം കഴിഞ്ഞ​യു​ടനെ, “മമനു​ഷ്യ​ന്റെ മനോ​നി​രൂ​പണം ബാല്യം​മു​തൽ ദോഷ​മു​ള്ളതു ആകുന്നു” എന്നു മനുഷ്യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു യഹോവ പറഞ്ഞു.—ഉല്‌പത്തി 8:21.

അതു​കൊണ്ട്‌, യഹോ​വയെ അനുസ​രി​ക്കാ​നുള്ള പ്രവണത ആരും അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നില്ല. നാം അതു നമ്മുടെ മക്കളെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യും നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ലൂ​ട​നീ​ളം അതു പഠിച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ക​യും വേണം. നമ്മി​ലോ​രോ​രു​ത്ത​രും ദാവീ​ദു​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ഹൃദയ​നില നട്ടുവ​ളർത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌, അവൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “യഹോവേ, നിന്റെ വഴികളെ എന്നെ അറിയി​ക്കേ​ണമേ; നിന്റെ പാതകളെ എനിക്കു ഉപദേ​ശി​ച്ചു​ത​രേ​ണമേ! നിന്റെ സത്യത്തിൽ എന്നെ നടത്തി എന്നെ പഠിപ്പി​ക്കേ​ണമേ; നീ എന്റെ രക്ഷയുടെ ദൈവ​മാ​കു​ന്നു​വ​ല്ലോ. ദിവസം​മു​ഴു​വൻ ഞാൻ നിങ്കൽ പ്രത്യാ​ശ​വെ​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 25:4, 5.

അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിപ്പി​ക്കു​ക

യേശു​വി​ന്റെ അമ്മക്കും സ്വീകൃത പിതാ​വി​നും യേശു​വി​ന്റെ ജനനത്തെ ചുററി​പ്പ​റ​റി​യുള്ള സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ നന്നായി അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു യഹോ​വ​യു​ടെ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നിവൃ​ത്തി​യിൽ അവൻ ഒരു പ്രധാ​ന​പങ്കു വഹി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ അവർ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. (ലൂക്കോസ്‌ 1:35, 46, 47) അവരുടെ കാര്യ​ത്തിൽ, “മക്കൾ, യഹോവ നൽകുന്ന അവകാശം” ആകുന്നു എന്ന വാക്കു​കൾക്ക്‌ ഒരു അസാധാ​രണ അർത്ഥം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 127:3) അവർ തങ്ങളുടെ ഭയങ്കര ഉത്തരവാ​ദി​ത്തം തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ഈജി​പ്‌റ​റി​ലേക്ക്‌ ഓടി​പ്പോ​കാ​നും പിന്നീട്‌ ഗലീലക്കു പോകാ​നും പറയ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ഴ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​യുള്ള ദിവ്യ​നിർദ്ദേ​ശങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കാൻ തയ്യാറു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്ക​യും ചെയ്‌തു.—മത്തായി 2:1-23.

യേശു​വി​ന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ശിക്ഷണം​സം​ബ​ന്ധിച്ച തങ്ങളുടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്തം തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ചെയ്‌തു. തന്റെ മനുഷ്യ​ത്വ​പൂർവ അസ്‌തി​ത്വ​കാ​ലത്തു യേശു എല്ലായ്‌പ്പോ​ഴും അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നതു വാസ്‌ത​വ​മാണ്‌. എന്നാൽ ഭൂമി​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, അവൻ തികച്ചും പുതു​തായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കാൻ പഠിച്ചു. ഒരു സംഗതി, പൂർണ്ണ​ത​യുള്ള ഒരു കുട്ടി​ക്കു​പോ​ലും പ്രബോ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ​യും രൂപത്തി​ലുള്ള ശിക്ഷണം ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവൻ അപൂർണ്ണ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ അനുസ​രി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു എന്നതാണ്‌. അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവ പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തു. മറിച്ച്‌, ശിക്ഷയു​ടെ രൂപത്തി​ലുള്ള ശിക്ഷണം ആവശ്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. യേശു എല്ലായ്‌പ്പോ​ഴും അനുസ​രി​ച്ചു; അവനോട്‌ ഒരിക്ക​ലും രണ്ടു പ്രാവ​ശ്യം പറയേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നില്ല. നാം ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “പിന്നെ അവൻ അവരോ​ടു​കൂ​ടെ [അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടു​കൂ​ടെ] നസറേ​ത്തി​ലേക്ക്‌ വീട്ടിൽ പോയി അവരോട്‌ അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി ഇരുന്നു.”—ലൂക്കോസ്‌ 2:51, ഫിലി​പ്‌സ്‌.

യേശു​വി​നെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ പഠിപ്പി​ക്കാ​നും യോ​സേ​ഫി​നും മറിയ​ക്കും അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, “അവന്റെ അമ്മയപ്പൻമാർ ആണ്ടു​തോ​റും പെസഹ​പെ​രു​നാ​ളി​ന്നു യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലേക്കു പോകും” എന്നു നാം വായി​ക്കു​ന്നു. (ലൂക്കോസ്‌ 2:41) യോ​സേഫ്‌ തന്റെ കുടും​ബത്തെ കൂടെ കൊണ്ടു​പോ​കാൻ ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവരുടെ ആത്മീയ​ക്ഷേ​മ​ത്തിൽ താൻ തത്‌പ​ര​നാ​ണെ​ന്നും യഹോ​വ​യു​ടെ ആരാധ​നയെ താൻ ഗൗരവ​മാ​യി എടുക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും പ്രകട​മാ​ക്കി. സമാന​മായ വിധങ്ങ​ളിൽ, ആരാധ​നാ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള തങ്ങളുടെ സ്വന്തം അനുസ​ര​ണ​ത്താൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഇന്നു തങ്ങളുടെ മക്കളെ അനുസ​രണം പഠിപ്പി​ക്കാൻ കഴിയും.

യോ​സേ​ഫി​ന്റെ​യും മറിയ​യു​ടെ​യും ഭാഗത്തെ നീതി​യി​ലുള്ള നല്ല ശിക്ഷണം നിമിത്തം “യേശു​വോ ജ്ഞാനത്തി​ലും വളർച്ച​യി​ലും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​യും മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും കൃപയി​ലും മുതിർന്നു​വന്നു.” ഇന്നു ക്രിസ്‌തീയ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അനുക​രി​ക്കാൻ എത്ര നല്ല മാതൃക!—ലൂക്കോസ്‌ 2:52.

“സകലത്തി​ലും അനുസ​രി​പ്പിൻ”

“മക്കളേ, നിങ്ങളു​ടെ അമ്മയപ്പൻമാ​രെ സകലത്തി​ലും അനുസ​രി​പ്പിൻ. ഇതു കർത്താ​വി​ന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രിൽ കണ്ടാൽ പ്രസാ​ദ​ക​ര​മ​ല്ലോ.” (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:20) യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള യേശു​വി​ന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ അനുസ​രണം യേശു​വിൽനി​ന്നോ—അവന്റെ അർദ്ധസ​ഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാ​രിൽനി​ന്നോ—യഹോ​വ​യു​ടെ ഇഷ്ടത്തിനു വിരു​ദ്ധ​മായ എന്തെങ്കി​ലും ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അവരെ തടഞ്ഞതു​കൊണ്ട്‌ അവന്‌ അവരോ​ടു സകലത്തി​ലും അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇന്ന്‌ അനേകം മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും സകലത്തി​ലും അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ വിജയ​പ്ര​ദ​മാ​യി പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു. തങ്ങളുടെ മക്കളെ വളർത്തിയ നാളുകൾ പിന്നി​ട്ട​ശേഷം ഇപ്പോൾ വാച്ച്‌ ററവർ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ ബ്രാഞ്ചു​ക​ളിൽ സേവി​ക്കുന്ന മൂന്നു പിതാ​ക്കൻമാ​രെ ശ്രദ്ധി​ക്കുക.

റേറയോ ഭാര്യ​യോ​ടൊത്ത്‌ അഞ്ചു പുത്രൻമാ​രെ വളർത്തി​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയുന്നു. അദ്ദേഹം പറയുന്നു: “വളർന്ന​വ​രായ നാമും തെററു​കൾ ചെയ്യു​ന്നു​വെന്നു തുടക്കം​മു​തൽതന്നെ കുട്ടി​കളെ അറിയി​ക്കു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാണ്‌. സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, നാം ആവർത്തി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്യുന്നു, ക്ഷമക്കും സഹായ​ത്തി​നു​മാ​യി നമ്മുടെ സ്വർഗ്ഗീയ പിതാ​വി​നോ​ടു നിരന്തരം അപേക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​യു​മി​രി​ക്കു​ന്നു. ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികൾ യൗവന​ത്തി​ന്റെ ഉത്‌ക്ക​ണ്‌ഠ​ക​ളു​മാ​യി മല്ലടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ഞങ്ങൾ മുതിർന്ന​വ​രു​ടെ ഉത്‌ക്ക​ണ്‌ഠ​ക​ളു​മാ​യി മല്ലടി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്നു കാണാൻ ഞങ്ങൾ മനഃപൂർവം അവരെ അനുവ​ദി​ച്ചു.”

ഒരു കുട്ടി അനുസ​രണം പഠിക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, അവനും അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും തമ്മിലുള്ള സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ ഒരു ബന്ധം മർമ്മ​പ്ര​ധാ​ന​മാണ്‌. തന്റെ ഭാര്യ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഹെർമാൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “അവൾ ആൺകു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ മാതാവു മാത്രമല്ല, പിന്നെ​യോ അവരുടെ സുഹൃ​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇത്‌ അവർ വിലമ​തി​ച്ചു, അതു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അവർക്കു പ്രയാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല.” പിന്നീടു മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും കുട്ടി​യും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എങ്ങനെ മെച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താ​മെ​ന്നുള്ള ഒരു പ്രാ​യോ​ഗിക ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം പറയുന്നു: “പാത്രങ്ങൾ കൈ​കൊ​ണ്ടു കഴുകു​ക​യും തുടയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്യത്ത​ക്ക​വണ്ണം ഞങ്ങൾ കരുതി​ക്കൂ​ട്ടി ഒരു പാത്രം​ക​ഴു​കൽ യന്ത്രം വർഷങ്ങ​ളോ​ളം വേണ്ടെ​ന്നു​വെച്ചു. ഞങ്ങളുടെ പുത്രൻമാർ മാറി​മാ​റി തുടയ്‌ക്കൽ നടത്താൻ നിയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അനൗപ​ചാ​രി​ക​മായ ആശയവി​നി​മ​യ​ത്തിന്‌ അതി​നേ​ക്കാൾ മെച്ചപ്പെട്ട സമയമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.”

പിതാ​വും കുട്ടി​യു​മാ​യുള്ള സ്‌നേ​ഹ​മ​സൃ​ണ​മായ ഒരു ബന്ധം യഹോ​വ​യു​മാ​യി ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേണ്ട ബന്ധത്തിന്‌ ഒരു മാതൃ​ക​യാ​യി ഉതകുന്നു. അങ്ങനെ​യുള്ള ഒരു ബന്ധം സ്ഥാപി​ക്കാൻ റുഡോൾഫും ഭാര്യ​യും തങ്ങളുടെ രണ്ടു ആൺകു​ട്ടി​കളെ സഹായി​ക്കാൻ തുടക്ക​മി​ട്ട​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്നു റുഡോൾഫ്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ഞങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാ​നം ക്രമമായ ഒരു കുടും​ബാ​ദ്ധ്യ​യ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ഗവേഷണം നടത്താൻ കുട്ടി​കൾക്ക്‌ ഉചിത​മായ നിരവധി വിഷയങ്ങൾ ഏല്‌പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ബൈബിൾവാ​യ​ന​യും ഒരുമി​ച്ചു​ന​ട​ത്തു​ക​യും അനന്തരം വിവരങ്ങൾ ചർച്ച​ചെ​യ്യു​ക​യും ചെയ്‌തു. യഹോവ കുട്ടി​ക​ളിൽനി​ന്നു മാത്രമല്ല, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനി​ന്നും അനുസ​രണം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെന്നു കാണാൻ ഞങ്ങളുടെ പുത്രൻമാർക്കു കഴിഞ്ഞു.”

“പ്രബോ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ ശാസനകൾ ജീവന്റെ മാർഗ്ഗ​വു​മാ​കു​ന്നു” എന്ന നിശ്വ​സ്‌ത​വാ​ക്യം തങ്ങൾക്കും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കൾക്കും ബാധക​മാ​ണെന്നു ക്രിസ്‌തീയ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു കുട്ടി​കൾക്കു സകലത്തി​ലും തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോട്‌ അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാ​നുള്ള കടപ്പാ​ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കെ, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും യഹോവ തങ്ങളിൽനിന്ന്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടുന്ന സകലത്തി​ലും അനുസ​ര​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും കുട്ടി​യും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമേ, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും കുട്ടി​ക​ളും ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള തങ്ങളുടെ ബന്ധത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കണം.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 6:23.

അനുസ​ര​ണത്തെ ക്രിയാ​ത്മ​ക​മാ​യി വീക്ഷി​ക്കു​ക

ദൈവ​വ​ചനം കുട്ടി​കളെ വളർത്തു​ന്ന​തു​സം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ​യുള്ള പ്രാ​യോ​ഗിക ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം നൽകു​ന്ന​തിൽ നമുക്ക്‌ എത്ര നന്ദിയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും! (ചതുരം കാണുക.) കുട്ടി​കൾക്കു നീതി​യിൽ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുന്ന മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനിന്ന്‌ അനുസ​രണം പഠിക്കുന്ന കുട്ടികൾ മുഴു ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​ര​വർഗ്ഗ​ത്തി​നും സന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ ഒരു യഥാർത്ഥ ഉറവാണ്‌.

ദൈവ​ത്തോ​ടു​ള്ള അനുസ​രണം ജീവൻ കൈവ​രു​ത്തു​ന്ന​തി​നാൽ, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കല്‌പ​നകൾ നമ്മുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തിൻമേൽ വെക്കുന്ന നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങളെ മാററി​നിർത്തു​ക​യെന്ന ആശയം ഒരു നിമി​ഷ​ത്തേ​ക്കു​പോ​ലും പരിഗ​ണി​ക്കു​ന്നതു നാം ഒഴിവാ​ക്കണം. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, നമുക്ക്‌ അല്‌പ​സ​മ​യ​ത്തേക്കു ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​നി​യ​മത്തെ മാററി​നിർത്താൻ കഴിയു​മെന്നു സങ്കല്‌പി​ക്കുക. നമ്മുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു യാതൊ​രു തടസ്സവു​മി​ല്ലാ​തെ ഒരു പർവ്വത​ശി​ഖ​ര​ത്തിൽനിന്ന്‌ ആകാശ​ത്തേക്കു പറന്നു​യ​രു​ന്ന​തി​ലുള്ള ആഹ്ലാദ​ത്തിൽ നാം എത്ര പുളകി​ത​രാ​കും! എന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യി​ലാ​യി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ എന്തു സംഭവി​ക്കും? നമുക്കു ഭവിക്കുന്ന വീഴ്‌ച​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കുക!

ശിക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിക്കു​ന്നത്‌ ഒരു സന്തുലിത വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വികാ​സ​ത്തി​നു സംഭാ​വ​ന​ചെ​യ്യു​ക​യും നമ്മുടെ പരിമി​തി​കൾ അറിയാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അതു വളരെ​യ​ധി​കം അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രും മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ അവകാ​ശ​ങ്ങ​ളും ആവശ്യ​ങ്ങ​ളും സംബന്ധി​ച്ചു സംവേ​ദ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി​രിക്കു​ന്നത്‌ ഒഴിവാ​ക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ അനിശ്ചി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ആലസ്യം ഒഴിവാ​ക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. ചുരു​ക്ക​ത്തിൽ, അതു സന്തുഷ്ടി​യിൽ കലാശി​ക്കു​ന്നു.

അതു​കൊ​ണ്ടു നിങ്ങൾ ഒരു മുതിർന്ന​യാ​ളാ​യാ​ലും കുട്ടി​യാ​യാ​ലും “നിനക്കു നൻമ ഉണ്ടാകു​വാ​നും നീ ഭൂമി​യിൽ ദീർഘാ​യു​സ്സോ​ടി​രി​പ്പാ​നും” ശിക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിക്കുക. (എഫെസ്യർ 6:1-3) ശിക്ഷണം സ്വീക​രി​ക്കാ​തി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിക്കു​ന്ന​തിൽ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നാൽ എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാ​നുള്ള തന്റെ പ്രതീ​ക്ഷയെ അപകട​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ആർ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു?—യോഹ​ന്നാൻ 11:26.

[31-ാം പേജിലെ ചതുരം]

മാതാപിതാക്കളേ, നീതി​യിൽ ശിക്ഷണം കൊടു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ അനുസ​രണം പഠിപ്പി​ക്കുക!

1. തിരു​വെ​ഴു​ത്തു നിയമ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും തത്ത്വങ്ങ​ളു​ടെ​യും അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.

2. അനുസ​രണം കേവലം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടല്ല, പിന്നെ​യോ അനുസ​രണം ജ്ഞാനമാർഗ്ഗമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.—മത്തായി 11:19ബി.

3. കോപ​ത്തോ​ടെ​യോ അലർച്ച​യോ​ടെ​യോ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കുക.—എഫെസ്യർ 4:31, 32.

4. സ്‌നേ​ഹ​വും കരുത​ലു​മുള്ള ഒരു ബന്ധത്തിന്റെ ഊഷ്‌മ​ള​ത​യോ​ടെ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.—കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:21; 1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 2:7, 8; എബ്രായർ 12:5-8.

5. കുട്ടി​കൾക്കു ശൈശവം മുതൽ ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.—2 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 3:14, 15.

6. ആവർത്തി​ച്ചും പരസ്‌പ​ര​വൈ​രു​ദ്ധ്യ​മി​ല്ലാ​തെ​യും ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.—ആവർത്തനം 6:6-9; 1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 2:11, 12.

7. നിങ്ങൾക്കു​തന്നെ ആദ്യം ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കു​ക​യും അങ്ങനെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്താൽ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക.—യോഹ​ന്നാൻ 13:15; മത്തായി 23:2, 3.

8. യഹോ​വ​യിൽ പൂർണ്ണ​മായ ആശ്രയ​ത്തോ​ടെ, പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ അവന്റെ സഹായ​ത്തിന്‌ അപേക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കുക.—ന്യായാ​ധി​പൻമാർ 13:8-10.

[30-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“ശിക്ഷണ​ത്തി​ന്റെ ശാസനകൾ ജീവന്റെ വഴിയാ​കു​ന്നു”