ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണം

ക്രിസ്‌തീയ ഐക്യം വൈവി​ധ്യ​ത്തിന്‌ അനുമതി നൽകു​ന്നു​വോ?

ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ ഐക്യം മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മാണ്‌. വിശ്വാ​സം സംബന്ധിച്ച പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളി​ലുള്ള അനൈ​ക്യം ഉഗ്രമായ വാദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ങ്ങൾക്കും ഭിന്നി​പ്പി​നും ശത്രു​ത​യ്‌ക്കും പോലും ഇടയാ​ക്കും. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 23:6-10) “ദൈവം കലക്കത്തി​ന്റെ ദൈവമല്ല സമാധാ​ന​ത്തി​ന്റെ ദൈവ​മ​ത്രേ” എന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 14:33) അതു​കൊണ്ട്‌, യോജി​പ്പിൽ സംസാ​രി​ക്കാ​നും ഒരേ മനസ്സി​ലും ഒരേ ചിന്താ​ഗ​തി​യി​ലും ഐക്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കാ​നും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 1:10, NW.

ഈ വാക്കു​ക​ളും സമാന​മായ ബൈബിൾ ഭാഗങ്ങ​ളും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ എല്ലാ കാര്യ​ത്തി​ലും കർശന​മായ ഐകരൂ​പ്യം ഉള്ളവരാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെന്നു സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? (യോഹ​ന്നാൻ 17:20-23; ഗലാത്യർ 3:28) ബൈബി​ളിൽ വർണി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വം വ്യക്തിത്വ വൈവി​ധ്യ​ത്തെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ? എല്ലാ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും ഒരേ അച്ചിൽ വാർത്തെ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലെ കാണ​പ്പെ​ടാൻ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടോ?

ദൈവം വ്യക്തി​ക​ളെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ നമ്മെ ആകർഷി​ക്കു​ന്നു

സാമാ​ന്യ​ജ​ന​ങ്ങളെ സ്വേച്ഛാ​പ​ര​മാ​യി നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള മറ്റൊരു ഉപകരണം മാത്ര​മാ​ണു ബൈബി​ളെന്ന്‌ ചിലയാ​ളു​കൾ ഉറച്ചു​വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. ചില മതവി​ഭാ​ഗങ്ങൾ ആ വിധത്തിൽ അതിനെ പലപ്പോ​ഴും ദുരു​പ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നതു ശരിതന്നെ. എങ്കിലും, തിരു​വെ​ഴു​ത്തി​നെ​യും അതിന്റെ ദിവ്യ ഗ്രന്ഥകാ​ര​നെ​യും സംബന്ധിച്ച്‌ യേശു വളരെ വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു ചിത്ര​മാ​ണു വരച്ചു​കാ​ട്ടി​യത്‌. തന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളി​ലോ​രോ​ന്നി​ലും ആഴമായ താത്‌പ​ര്യ​മുള്ള ഒരുവ​നാ​യി അവൻ ദൈവത്തെ വർണിച്ചു.

യോഹ​ന്നാൻ 6:44-ൽ യേശു ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “എന്നെ അയച്ച പിതാവു ആകർഷി​ച്ചി​ട്ട​ല്ലാ​തെ ആർക്കും എന്റെ അടുക്കൽ വരുവാൻ കഴിക​യില്ല.” ഇവിടെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ക്രിയാ​പദം ദൈവം ആളുകളെ അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനു വിരു​ദ്ധ​മാ​യി വലിച്ചി​ഴ​യ്‌ക്കു​ന്നു​വെന്നു സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല. പകരം അവനി​ലേക്ക്‌ അടുത്തു ചെല്ലാ​നുള്ള ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ ഒരു ആഗ്രഹം നമ്മിൽ ജനിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം നമ്മെ സൗമ്യ​മാ​യി ആകർഷി​ക്കു​ന്നു. ‘വിശ്വ​സി​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം മനസ്സിനെ ചായ്‌ക്കുന്ന ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള സ്വാധീന’ത്തെക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു ബൈബിൾ പണ്ഡിതൻ വിവരി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. സ്രഷ്ടാവ്‌ മനുഷ്യ​കു​ടും​ബത്തെ വ്യക്തി​ത്വ​മി​ല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടമാ​ളു​ക​ളാ​യി വീക്ഷി​ക്കു​ന്നില്ല. അവൻ വ്യക്തി​കളെ വിലയി​രു​ത്തു​ക​യും ശരിയായ ഹൃദയ​നി​ല​യു​ള്ള​വരെ തന്നി​ലേക്കു സൗമ്യ​മാ​യി ആകർഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.—സങ്കീർത്തനം 11:5, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 21:2; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 13:48, NW.

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നാ​യ പൗലൊസ്‌ ഇണങ്ങി​ച്ചേ​രാൻ എത്രമാ​ത്രം കഴിവു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ശ്രദ്ധി​ക്കുക. അവൻ വ്യക്തി​ക​ളു​ടെ പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾ തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ചില പ്രത്യേക ദേശങ്ങ​ളിൽനി​ന്നോ പശ്ചാത്ത​ല​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നോ ഉള്ളവർക്ക്‌ തനതായ ചില വീക്ഷണ​ഗ​തി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. എന്നിട്ട്‌ അവൻ തന്റെ സമീപ​ന​ത്തിന്‌ അതനു​സ​രി​ച്ചു മാറ്റം​വ​രു​ത്തി. അവൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “യെഹൂ​ദൻമാ​രെ നേടേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ യെഹൂ​ദൻമാർക്കു യെഹൂ​ദ​നെ​പ്പോ​ലെ ആയി . . . ബലഹീ​നൻമാ​രെ നേടേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ ബലഹീ​നർക്കു ബലഹീ​ന​നാ​യി; ഏതുവി​ധ​ത്തി​ലും ചിലരെ രക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ എല്ലാവർക്കും എല്ലാമാ​യി​ത്തീർന്നു.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 9:20-22.

പൗലൊസ്‌, എല്ലാവ​രും ഒരു​പോ​ലെ പെരു​മാ​റ​ണ​മെന്ന്‌ നിഷ്‌കർഷി​ക്കു​ക​യോ എല്ലാവ​രോ​ടും ഒരേ രീതി​യിൽ പെരു​മാ​റു​ക​യോ ചെയ്‌തില്ല എന്നതു വ്യക്തം. അവൻ അവരെ ഇങ്ങനെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു: “ഓരോ​രു​ത്ത​നോ​ടു നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ഉത്തരം പറയേണം എന്നു അറി​യേ​ണ്ട​തി​ന്നു നിങ്ങളു​ടെ വാക്കു എപ്പോ​ഴും കൃപ​യോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തും ഉപ്പിനാൽ രുചി​വ​രു​ത്തി​യ​തും ആയിരി​ക്കട്ടെ.” (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 4:6) അതേ, ഓരോ വ്യക്തി​യെ​യും സഹായി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ പൗലൊ​സും മറ്റു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും വ്യക്തിത്വ സവി​ശേ​ഷ​തകൾ തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ്‌ ആദരി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ രൂപകൽപ്പന

വ്യക്തി​യെന്ന നിലയിൽ ഒരാ​ളോ​ടുള്ള ഈ ആദരവ്‌ അയാൾ ക്രിസ്‌തീയ സഭയുടെ ഭാഗമാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞും തുടരു​ന്നു. പൂർണ ഐകരൂ​പ്യ​ത്തി​ലും അധികാ​ര​സ്ഥാ​നം വഹിക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ അഭീഷ്ട​ങ്ങ​ളോ​ടു പൂർണ ചേർച്ച​യി​ലും വർത്തി​ക്കുന്ന ഒരു സംഘട​ന​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ തങ്ങളുടെ വ്യക്തി​ത്വം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്താൻ ദൈവ​ജനം അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നില്ല. പകരം, നാനാ​തരം വ്യക്തി​ത്വ​ങ്ങൾ ഉള്ളവർ അവരു​ടെ​യി​ട​യി​ലുണ്ട്‌. അവർക്ക്‌ വ്യത്യസ്‌ത കഴിവു​ക​ളും ശീലങ്ങ​ളും അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളു​മാ​ണു​ള്ളത്‌. ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും വ്യക്തിത്വ സവി​ശേ​ഷ​ത​കളെ ഒരു ശല്യമോ ഉപദ്ര​വ​മോ ആയി വീക്ഷി​ക്കു​ന്നില്ല. അത്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ രൂപകൽപ്പ​ന​യു​ടെ ഭാഗമാണ്‌.

അതു​കൊണ്ട്‌, നീതി​മാൻമാർക്കാ​യി ബൈബി​ളിൽ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന പുതിയ ലോക​ത്തി​ലെ പൂർണ മനുഷ്യർക്കി​ട​യിൽ വളരെ​യേറെ വൈവി​ധ്യ​ങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും. (2 പത്രൊസ്‌ 3:13) ബൈബിൾ വിജ്ഞാ​ന​കോ​ശ​മായ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ സംബന്ധിച്ച ഉൾക്കാഴ്‌ചa (ഇംഗ്ലീഷ്‌) “പൂർണത” എന്ന ശീർഷ​ക​ത്തിൻ കീഴിൽ ഉചിത​മാ​യി​ത്തന്നെ പിൻവ​രു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “ആളുകൾ പലപ്പോ​ഴും വിചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ പൂർണത എന്നതിന്‌ വൈവി​ധ്യം ഇല്ലായ്‌മ എന്ന്‌ അർഥമില്ല. യഹോ​വ​യു​ടെ ‘പൂർണ​ത​യുള്ള പ്രവർത്തന’ത്തിന്റെ ഉത്‌പ​ന്ന​മായ ജന്തു​ലോ​കം (ഉല്‌പ[ത്തി] 1:20-24; ആവ[ർത്തനപു​സ്‌തകം] 32:4, NW) വൈവി​ധ്യ​ങ്ങ​ളാൽ നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ഉൾക്കാ​ഴ്‌ച ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “സമാന​മാ​യി, വൈവി​ധ്യ​മോ വ്യത്യാ​സ​മോ വൈരു​ദ്ധ്യ​മോ പൂർണ​ത​യുള്ള ഭൗമ​ഗ്ര​ഹ​വു​മാ​യി ചേർച്ച​യി​ല​ല്ലെന്നു വരുന്നില്ല; ലഘുവായ കാര്യ​ങ്ങ​ളും സങ്കീർണ​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളും, അലങ്കൃ​ത​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളും അനലങ്കൃ​ത​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളും, പുളി​യുള്ള സാധന​ങ്ങ​ളും മധുര​മുള്ള സാധന​ങ്ങ​ളും, പരുപ​രുത്ത സാധന​ങ്ങ​ളും മിനു​സ​മുള്ള സാധന​ങ്ങ​ളും, പുൽത്ത​കി​ടി​ക​ളും വനങ്ങളും, പർവത​ങ്ങ​ളും താഴ്‌വ​ര​ക​ളും എല്ലാം അതിലുണ്ട്‌. വസന്തം പൊട്ടി​വി​ട​രു​മ്പോ​ഴത്തെ നവോ​ന്മേ​ഷ​ദാ​യ​ക​മായ പ്രസന്ന​ത​യും നീലാ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ വേനലി​ന്റെ ഊഷ്‌മ​ള​ത​യും ശരത്‌കാ​ല​വർണ​ങ്ങ​ളു​ടെ മനോ​ഹാ​രി​ത​യും പുതു​മ​ഞ്ഞി​ന്റെ നിർമല സൗന്ദര്യ​വും എല്ലാം അതിലെ വൈവി​ധ്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌. (ഉല്‌പ[ത്തി] 8:22) അതു​കൊണ്ട്‌ പൂർണ മനുഷ്യർ ഒരേ​പോ​ലത്തെ വ്യക്തി​ത്വ​വും പ്രാപ്‌തി​ക​ളും കഴിവു​ക​ളു​മുള്ള, ഒരേ അച്ചിൽ വാർത്തെ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലുള്ള ആളുക​ളാ​യി​രി​ക്കില്ല.”

മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടുള്ള താത്‌പ​ര്യം

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വം നമുക്കു ചുറ്റു​മു​ള്ള​വരെ സ്വാർഥ​താ​പൂർവം അവഗണി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​തന്നെ ചെയ്യുന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ മറ്റുള്ള​വർക്ക്‌ ഇടർച്ച​വ​രു​ത്തു​ന്നത്‌ ഒഴിവാ​ക്കാൻ തന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ​യും പെരു​മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ​യും എല്ലാ വശങ്ങൾക്കും അടുത്ത ശ്രദ്ധ​കൊ​ടു​ത്തു. കൊരി​ന്തി​ലെ സഭയ്‌ക്കുള്ള തന്റെ ലേഖന​ത്തിൽ അവനി​ങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ശുശ്രൂ​ഷെക്കു ആക്ഷേപം വരാതി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞങ്ങൾ ഒന്നിലും ഇടർച്ചെക്കു ഹേതു കൊടു”ക്കുന്നില്ല. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 6:3) ചില സമയങ്ങ​ളിൽ, നാം നമ്മുടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ആഗ്രഹ​ങ്ങൾക്കു കടിഞ്ഞാ​ണി​ടു​ക​യും സ്വന്തം അഭീഷ്ട​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ളു​പരി മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ ആവശ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ പ്രാധാ​ന്യം കൽപ്പി​ക്കു​ക​യും വേണം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പൗലൊസ്‌ റോമി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ എഴുതി: “മാംസം തിന്നാ​തെ​യും വീഞ്ഞു കുടി​ക്കാ​തെ​യും സഹോ​ദ​രന്നു ഇടർച്ച വരുത്തുന്ന യാതൊ​ന്നും ചെയ്യാ​തെ​യും ഇരിക്കു​ന്നതു നല്ലതു.”—റോമർ 14:21.

സമാന​മാ​യി ഇന്ന്‌, മദ്യപാ​നത്തെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പ്രശ്‌ന​മുള്ള ഒരാളു​ടെ മുന്നിൽവെച്ച്‌ ഒരു വ്യക്തി മദ്യം കഴിക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചേ​ക്കാം. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 10:23, 24) അത്‌ ആ വ്യക്തി​യോട്‌ അനുരൂ​പ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നുള്ള നിർബ​ന്ധ​പ്രേരണ നിമി​ത്തമല്ല, പിന്നെ​യോ ദയയും സ്‌നേ​ഹ​വും സ്‌ഫു​രി​ക്കുന്ന ഒരു ഉത്‌കൃഷ്ട കൃത്യ​മെ​ന്ന​വ​ണ്ണ​മാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌. “ക്രിസ്‌തു​വും തന്നെത്തന്നെ പ്രീതി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യില്ല.” യേശു ഒരു വ്യക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും അവൻ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വികാ​ര​ങ്ങളെ വ്രണ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ തന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളിൽ കടിച്ചു​തൂ​ങ്ങി​യില്ല.—റോമർ 15:3, പി.ഒ.സി ബൈ.

എങ്കിലും, സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും നവോൻമേ​ഷ​ദാ​യ​ക​മായ വശങ്ങളി​ലൊന്ന്‌ അതു വ്യക്തി​ക​ളു​ടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​യും അഭീഷ്ട​ങ്ങ​ളെ​യും—അവ ബൈബിൾ മാർഗ​നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചട്ടക്കൂട്ടിലായിരിക്കുന്നിടത്തോളം—ആദരി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​താണ്‌. ദൈവം നമ്മെ വ്യതി​രി​ക്ത​രും അനന്യ​രും ആയി സൃഷ്ടിച്ചു എന്ന്‌ അതു പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു. 1 കൊരി​ന്ത്യർ 2:11-ൽ നാമി​ങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “മനുഷ്യ​നി​ലു​ള്ളതു അവനിലെ മാനു​ഷാ​ത്മാ​വ​ല്ലാ​തെ മനുഷ്യ​രിൽ ആർ അറിയും?” നാം മറ്റുള്ള​വരെ കഴിയു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ നമുക്കും നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നും മാത്ര​മ​റി​യാ​വുന്ന അനന്യ​സ​വി​ശേ​ഷ​തകൾ നമു​ക്കോ​രോ​രു​ത്തർക്കും ഉണ്ടെന്ന്‌ ഈ വാക്യം സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. നമ്മുടെ ഇഷ്ടാനു​സ​രണം നാം വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന “ഹൃദയ​ത്തി​ന്റെ ഗൂഢമ​നു​ഷ്യൻ” നമുക്കുണ്ട്‌.—1 പത്രൊസ്‌ 3:4.

ഐക്യ​വും വൈവി​ധ്യ​വും—ഒരു സൂക്ഷ്‌മ സമനില

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ ക്രിസ്‌തീയ സമനി​ല​യു​ടെ ഒരു നല്ല ദൃഷ്ടാന്തം വെച്ചു. ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ഒരു അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നെന്ന നിലയിൽ അധികാ​ര​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ​മേൽ തന്റെ അഭി​പ്രാ​യം അടി​ച്ചേൽപ്പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ അവൻ ശ്രദ്ധയു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു.

ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഈ അപൂർണ ലോക​ത്തിൽ ഏകാകി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പൗലൊ​സി​നു വളരെ ശക്തമായ അഭി​പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പിൻവ​രു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം എഴുതിയ സമയത്ത്‌ അവനും ഏകാകി​യാ​യി​രു​ന്നു: “[വിവാഹം കഴിക്കു​ന്ന​വർക്കു] ജഡത്തിൽ കഷ്ടത ഉണ്ടാകും.” “[ഒരു വിധവ] അങ്ങനെ​തന്നേ പാർത്തു​കൊ​ണ്ടാൽ ഭാഗ്യ​മേ​റി​യവൾ എന്നു എന്റെ അഭി​പ്രാ​യം.” അവന്റെ വാക്കുകൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിശ്വസ്‌ത വചനത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​ത്തീർന്നു എന്ന വസ്‌തുത അവന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തിൽ യാതൊ​രു പിശകും ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ല്ലെന്നു സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എങ്കിലും, അവൻ ഇങ്ങനെ​യും പറഞ്ഞു: “നീ വിവാഹം ചെയ്‌താ​ലും ദോഷ​മില്ല.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 7:28, 40.

തെളി​വ​നു​സ​രിച്ച്‌, അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രിൽ മിക്കവ​രും വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. പൗലൊ​സി​ന്റെ പിൻവ​രുന്ന വാക്കു​ക​ളിൽനിന്ന്‌ അതു വ്യക്തമാണ്‌: “ശേഷം അപ്പൊ​സ്‌ത​ലൻമാ​രും കർത്താ​വി​ന്റെ സഹോ​ദ​രൻമാ​രും കേഫാ​വും ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഭാര്യ​യാ​യോ​രു സഹോ​ദ​രി​യു​മാ​യി സഞ്ചരി​പ്പാൻ ഞങ്ങൾക്കു അധികാ​ര​മി​ല്ല​യോ?” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 9:5) ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ തങ്ങൾക്ക്‌ പൗലൊ​സി​ന്റേ​തിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​കൾ നടത്താ​നാ​വു​മെ​ന്നും അങ്ങനെ​ചെ​യ്‌താ​ലും അവൻ തങ്ങളെ ആദരി​ക്കു​മെ​ന്നും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

തങ്ങളുടെ അതുല്യ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​നു ചേർച്ച​യിൽ വിശ്വാ​സം പ്രകടി​പ്പി​ക്കാൻ ദൈവാ​രാ​ധ​കർക്ക്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അനുവാ​ദം ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, തങ്ങളുടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ശൈലി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പോ​ലും ദൈവം ബൈബി​ളെ​ഴു​ത്തു​കാ​രെ അനുവ​ദി​ച്ചു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പ്രഥമ​പു​രുഷ സർവനാ​മം ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ തന്റെ വിവരണം എഴുതി​യെ​ങ്കി​ലും നെഹെ​മ്യാവ്‌ താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. (നെഹെ​മ്യാ​വു 5:6, 19) നേരേ​മ​റിച്ച്‌, വിനയം നിമിത്തം അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ തന്റെ സുവി​ശേഷ വിവര​ണ​ത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും തന്റെ സ്വന്തം പേര്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചില്ല. മാത്രമല്ല, വിരള​മാ​യി​ട്ടേ അവൻ തന്നെക്കു​റി​ച്ചു പരാമർശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​ള്ളൂ. ദൈവം ഈ രണ്ടു ശൈലി​ക​ളും അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ബൈബി​ളിൽ അവയെ പരിര​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

സമനി​ല​യു​ടെ​യും ന്യായ​യു​ക്ത​ത​യു​ടെ​യും സമാന​മായ ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളി​ലു​ട​നീ​ളം കാണാം. ക്രിസ്‌തീയ ഐക്യം വൈവി​ധ്യ​ത്തിന്‌ അനുമതി നൽകു​ന്നു​വെന്നു വ്യക്തം. തീർച്ച​യാ​യും, ആത്മീയ ഗുണങ്ങ​ളു​ടെ അഭാവ​ത്തിൽ ജീവിത പശ്ചാത്ത​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും വൈവി​ധ്യം അനൈ​ക്യ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. (റോമർ 16:17, 18) എന്നാൽ നാം ‘ഐക്യ​ത്തി​ന്റെ സമ്പൂർണ ബന്ധമായ സ്‌നേഹം ധരിക്കു’മ്പോൾ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ അതുല്യ വ്യക്തി​ത്വ​ങ്ങളെ അംഗീ​ക​രി​ക്കാ​നും ആസ്വദി​ക്കാ​നും പഠിക്കു​ന്നു.—കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:14, NW.

“അതു​കൊ​ണ്ടു ക്രിസ്‌തു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്വ​ത്തി​ന്നാ​യി നിങ്ങളെ കൈ​ക്കൊ​ണ്ട​തു​പോ​ലെ നിങ്ങളും അന്യോ​ന്യം കൈ​ക്കൊൾവിൻ” എന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. (റോമർ 15:7) ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ സഹായ​ത്താൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ സഭയിലെ അതുല്യ വ്യക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ളു​ടെ വൈവി​ധ്യം ആസ്വദി​ക്കു​മ്പോൾത്തന്നെ ഐക്യം നിലനിർത്തു​ക​യെന്ന സൂക്ഷ്‌മ സമനില കൈവ​രി​ക്കാൻ കഴിയും.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[14-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

സ്രഷ്ടാവ്‌ മനുഷ്യ​കു​ടും​ബത്തെ വ്യക്തി​ത്വ​മി​ല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടമാ​ളു​ക​ളാ​യി വീക്ഷി​ക്കു​ന്നി​ല്ല

[15-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

നമുക്കും നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നും മാത്ര​മ​റി​യാ​വുന്ന അനന്യ​സ​വി​ശേ​ഷ​തകൾ നമു​ക്കോ​രോ​രു​ത്തർക്കും ഉണ്ട്‌