രത്‌നങ്ങൾ യോഹ​ന്നാ​ന്റെ സുവി​ശേ​ഷ​ത്തിൽനിന്ന്‌

യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ജീവി​ത​വും ശുശ്രൂ​ഷ​യും സംബന്ധിച്ച്‌ ഒരു വികാ​ര​നിർഭ​ര​മായ വിവര​ണ​മെ​ഴു​താൻ യഹോ​വ​യു​ടെ ആത്മാവ്‌ വൃദ്ധ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നാ​യി​രുന്ന യോഹ​ന്നാ​നെ നിശ്വ​സ്‌ത​നാ​ക്കി. ഈ സുവി​ശേഷം ക്രി.വ. ഏതാണ്ട്‌ 98-ൽ എഫേസൂ​സിൽവെ​ച്ചോ അതിന​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചോ എഴുത​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ വിവര​ണ​ത്തി​ന്റെ സ്വഭാ​വ​മെ​ന്താണ്‌? അതില​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കുന്ന ചില രത്‌നങ്ങൾ എന്തൊ​ക്കെ​യാണ്‌?

ഏറെയും അനുപൂ​ര​കം

യോഹ​ന്നാൻ തെര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത വിവര​ങ്ങ​ളാണ്‌ എഴുതി​യത്‌, മത്തായി​യും മർക്കോ​സും ലൂക്കോ​സും എഴുതി​യത്‌ അവൻ അധികം ആവർത്തി​ച്ചി​ട്ടില്ല. തീർച്ച​യാ​യും, അവന്റെ ദൃക്‌സാ​ക്ഷി​വി​വ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ 90ൽപരം ശതമാനം മററു സുവി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ പറയാത്ത കാര്യ​ങ്ങ​ളാ​യ​തി​നാൽ അത്‌ ഏറെയും അനുപൂ​ര​ക​മാണ്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, യേശു​വി​ന്റെ മാനു​ഷ​പൂർവ ആസ്‌തി​ക്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും “വചനം ജഡമായ” കാര്യ​വും അവൻ മാത്രമേ പറയു​ന്നു​ള്ളു. (യോഹന്നാൻ 1:1-14) യേശു തന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ ഒടുവിൽ ആലയത്തെ ശുദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​വെന്ന്‌ മററു സുവി​ശേഷ എഴുത്തു​കാർ പറയു​മ്പോൾ ക്രിസ്‌തു തന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ ആരംഭ​ത്തി​ലും അതു ചെയ്‌തു​വെന്ന്‌ യോഹ​ന്നാൻ പറയുന്നു. (2:13-17) വെള്ളം വീഞ്ഞാ​ക്കുക, മരിച്ച ലാസറി​നെ ഉയർപ്പി​ക്കുക, അവന്റെ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ശേ​ഷ​മുള്ള അത്ഭുത​ക​ര​മായ മീൻപി​ടു​ത്തം എന്നിങ്ങനെ യേശു ചെയ്‌ത ചില അത്ഭുത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വൃദ്ധനായ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​ത്രമേ നമ്മോടു പറയു​ന്നു​ള്ളു.—2:1-11; 11:38-44; 21:4-14.

യേശു തന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്ന്‌ എല്ലാ സുവി​ശേഷ എഴുത്തു​കാ​രും പറയുന്നു, എന്നാൽ ആ രാത്രി​യിൽ അവൻ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രു​ടെ കാലുകൾ കഴുകി​ക്കൊണ്ട്‌ അവരെ താഴ്‌മ സംബന്ധിച്ച ഒരു പാഠം പഠിപ്പി​ച്ച​താ​യി യോഹ​ന്നാൻ മാത്രമേ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു​ള്ളു. മാത്ര​വു​മല്ല, യേശു നടത്തിയ ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ സംസാ​ര​ങ്ങ​ളും അവർക്കു​വേണ്ടി അവൻ ആ സമയത്ത്‌ നടത്തിയ പ്രാർത്ഥ​ന​യും യോഹ​ന്നാൻ മാത്രമേ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​ള്ളു.—13:1–17:26.

ഈ സുവി​ശേ​ഷ​ത്തിൽ യോഹ​ന്നാൻ എന്ന പേർ സ്‌നാ​പ​കനെ പരാമർശി​ക്കു​ന്നു. എഴുത്തു​കാ​രൻ തന്നേത്തന്നെ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌ ‘യേശു സ്‌നേ​ഹിച്ച ശിഷ്യൻ’ എന്നാണ്‌. (13:23) അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ തീർച്ച​യാ​യും യേശു​വി​നെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. യോഹ​ന്നാൻ അവനെ വചനമാ​യും ജീവന്റെ അപ്പമാ​യും ലോക​ത്തി​ന്റെ വെളി​ച്ച​മാ​യും നല്ല ഇടയനാ​യും വഴിയും സത്യവും ജീവനു​മാ​യും വരച്ചു​കാ​ട്ടു​മ്പോൾ ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടു നമുക്കു​ത​ന്നെ​യുള്ള സ്‌നേഹം വർദ്ധി​ക്കു​ന്നു. (1:1-3, 14; 6:35; 8:12; 10:11; 14:6) ഇത്‌ യോഹ​ന്നാ​ന്റെ പ്രസ്‌താ​വിത ഉദ്ദേശ്യ​ത്തി​നു​ത​കു​ന്നു: “യേശു ദൈവ പുത്ര​നായ ക്രിസ്‌തു ആണെന്ന്‌ നിങ്ങൾ വിശ്വ​സി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നും വിശ്വ​സി​ക്കു​ക​നി​മി​ത്തം അവന്റെ നാമം മുഖാ​ന്തരം നിങ്ങൾക്ക്‌ ജീവൻ ലഭി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നും ഈ (കാര്യങ്ങൾ) എഴുത​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.”—20:31.

താഴമ​യും സന്തോ​ഷ​വും

യോഹ​ന്നാ​ന്റെ സുവി​ശേഷം യേശു​വി​നെ വചനമാ​യും പാപപ​രി​ഹാ​രം വരുത്തുന്ന കുഞ്ഞാ​ടാ​യും അവതരി​പ്പി​ക്കു​ക​യും അവനെ “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിശു​ദ്ധൻ” എന്നു തെളി​യി​ക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങൾ എടുത്തു​പ​റ​യു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. (1:1–9:41) മററു​ള്ള​വ​യു​ടെ കൂട്ടത്തിൽ ഈ വിവരണം യോഹ​ന്നാൻസ്‌നാ​പ​കന്റെ താഴ്‌മ​യെ​യും സന്തോ​ഷ​ത്തെ​യും പ്രോ​ജ്ജ്വ​ല​മാ​ക്കു​ന്നു. അവൻ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മുന്നോ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ പറഞ്ഞതി​ങ്ങ​നെ​യാണ്‌: “ഞാൻ (അവന്റെ) ചെരു​പ്പി​ന്റെ വാർ അഴിക്കാൻ യോഗ്യ​നല്ല.” (1:27) ചെരി​പ്പു​കൾ തുകൽവ​ള്ളി​ക​ളാൽ അഥവാ വാറു​ക​ളാൽ ബന്ധിച്ചി​രു​ന്നു. ഒരു അടിമ മറെറാ​രാ​ളു​ടെ ചെരു​പ്പു​ക​ളു​ടെ വാറുകൾ അഴിക്കു​ക​യും അയാൾക്കു​വേണ്ടി അവയെ വഹിക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു, കാരണം അത്‌ ഒരു താണ കർത്തവ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ യോഹ​ന്നാൻ സ്‌നാ​പകൻ തന്റെ യജമാ​ന​നോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ തന്റെ താഴ്‌മ​യും തന്റെ പ്രാധാ​ന്യ​മി​ല്ലാ​യ്‌മ​യു​ടെ ബോധ​വും പ്രകട​മാ​ക്കി. ഒരു നല്ല പാഠം​തന്നെ, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ യഹോ​വ​യു​ടെ​യും അവന്റെ മശി​ഹൈക രാജാ​വി​ന്റെ​യും സേവന​ത്തിന്‌ താഴ്‌മ​യു​ള്ളവർ മാത്രമേ യോഗ്യ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു!—സങ്കീർത്തനം 138:6; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 21:4.

അഹങ്കാ​ര​പൂർവം യേശു​വി​നോ​ടു നീരസ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം യോഹ​ന്നാൻസ്‌നാ​പകൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “മണവാ​ളന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തൻ, അവൻ നിന്ന്‌ അവനെ കേൾക്കു​മ്പോൾ, മണവാ​ളന്റെ ശബ്ദം നിമിത്തം വളരെ​യ​ധി​കം സന്തോ​ഷ​മ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ ഈ സന്തോഷം പൂർണ്ണ​മാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.” (3:29) മണവാ​ളന്റെ പ്രതി​നി​ധി​യെന്ന നിലയിൽ മണവാ​ളന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തൻ വിവാ​ഹ​കൂ​ടി​യാ​ലോ​ച​നകൾ നടത്തി​യി​രു​ന്നു, ചില​പ്പോൾ വിവാ​ഹ​നി​ശ്ച​യ​ത്തിന്‌ ഏർപ്പാ​ടു​ചെ​യ്യു​ക​യും മണവാ​ട്ടിക്ക്‌ സമ്മാന​വും അവളുടെ പിതാ​വിന്‌ മണവാ​ട്ടി​വി​ല​യും കൊടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ. തന്റെ കർത്തവ്യം നിറ​വേ​റ​റി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഈ പ്രതി​നി​ധിക്ക്‌ കാരണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സമാന​മാ​യി, യേശു​വി​നെ അവന്റെ മണവാ​ട്ടി​യു​ടെ ആദ്യ അംഗങ്ങ​ളു​മാ​യി അടുപ്പി​ച്ച​തിൽ യോഹ​ന്നാൻ സന്തോ​ഷി​ച്ചു. (വെളി​പ്പാട്‌ 21:2, 9) മണവാ​ളന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തന്റെ സേവനങ്ങൾ അല്‌പ​കാ​ല​ത്തേ​ക്കാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, യോഹ​ന്നാ​ന്റെ വേല പെട്ടെന്ന്‌ അവസാ​നി​ച്ചു. അവൻ കുറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു, അതേസ​മയം യേശു വർദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.—യോഹ​ന്നാൻ 3:30.

ജനങ്ങൾക്കാ​യുള്ള യേശു​വി​ന്റെ കരുതൽ

സുഖാർന​ഗ​ര​ത്തി​ന​ടു​ത്തുള്ള ഒരു കിണറ​റി​ങ്കൽവെച്ച്‌ യേശു ഒരു ശമര്യ​ക്കാ​രി​സ്‌ത്രീ​യോ​ടു നിത്യ​ജീ​വൻ കൊടു​ക്കുന്ന പ്രതീ​കാ​ത്മക വെള്ള​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശിഷ്യൻമാർ വന്നെത്തി​യ​പ്പോൾ “അവൻ ഒരു സ്‌ത്രീ​യോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവർ അത്ഭുത​പ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി.” (4:27) അത്തര​മൊ​രു പ്രതി​ക​ര​ണ​മെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? ശരി, യഹൂദൻമാർ ശമര്യ​ക്കാ​രെ പുച്ഛി​ക്കു​ക​യും അവരോട്‌ ഇടപെ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. (4:9; 8:48) ഒരു യഹൂദ​ഗു​രു പരസ്യ​മാ​യി ഒരു സ്‌ത്രീ​യോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തും അസാധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ യേശു​വിന്‌ ആളുക​ളോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന അനുക​മ്പാ​പൂർവ​ക​മായ കരുതൽ ഈ സാക്ഷ്യം നൽകാൻ അവനെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. അതുനി​മി​ത്തം, നഗരവാ​സി​കൾ “അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നുതു​ടങ്ങി.”—4:28-30.

“ആർക്കെ​ങ്കി​ലും ദാഹമു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അവൻ എന്റെ അടുക്കൽ വന്നു കുടി​ക്കട്ടെ” എന്നു പറയാൻ ജനങ്ങ​ളോ​ടുള്ള യേശു​വി​ന്റെ ആദരവ്‌ അവനെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. (7:37) സ്‌പഷ്ട​മാ​യും, അവൻ അങ്ങനെ എട്ടു ദിവസത്തെ കൂടാ​ര​പെ​രു​ന്നാ​ളി​നോ​ടു ചേർക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ഒരു ആചാരത്തെ പരാമർശി​ച്ചു. ഏഴു ദിവസ​വും രാവിലെ ഒരു പുരോ​ഹി​തൻ ശീലോ​ഹാം കുളത്തിൽ നിന്ന്‌ വെള്ളം കോരി ആലയയാ​ഗ​പീ​ഠ​ത്തി​ങ്ക​ലൊ​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. മററു​ള്ള​വ​യു​ടെ കൂട്ടത്തിൽ ഇത്‌ ആത്മാവി​ന്റെ പകരലി​നെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി പറയ​പ്പെട്ടു. ക്രി. വ. 33-ലെ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തു മുതൽ ഭൂമി ഒട്ടാ​കെ​യുള്ള ആളുക​ളി​ലേക്ക്‌ ജീവദാ​യ​ക​മായ വെള്ളങ്ങൾ എത്തിക്കാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആത്മാവ്‌ യേശു​വി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. “ജീവനുള്ള വെള്ളത്തി​ന്റെ ഉറവ്‌” ആയ യഹോ​വ​യിൽനിന്ന്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​ലൂ​ടെ മാത്രമേ ഏതൊ​രു​വ​നും നിത്യ​ജീ​വൻ പ്രാപി​ക്കാൻ കഴിയു​ക​യു​ള്ളു.—യിരെ​മ്യാവ്‌ 2:13; യെശയ്യാവ്‌ 12:3; യോഹ​ന്നാൻ 17:3.

നല്ലയി​ടയൻ കരുതു​ന്നു!

തന്റെ ചെമ്മരി​യാ​ടു​തു​ല്യ​രായ അനുഗാ​മി​കൾക്കു​വേണ്ടി കരുതുന്ന നല്ലയി​ട​യ​നെന്ന തന്റെ റോളിൽ ജനങ്ങൾക്കാ​യുള്ള യേശു​വി​ന്റെ കരുതൽ പ്രകട​മാണ്‌. അവന്റെ മരണം സമീപി​ച്ച​പ്പോൾ പോലും യേശു തന്റെ ശിഷ്യൻമാർക്ക്‌ സ്‌നേ​ഹ​മ​സൃ​ണ​മായ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം കൊടു​ക്കു​ക​യും അവർക്കു​വേണ്ടി പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (10:1–17:26) ഒരു കള്ളനിൽനി​ന്നൊ കവർച്ച​ക്കാ​ര​നിൽനി​ന്നൊ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി അവൻ വാതി​ലി​ലൂ​ടെ ആട്ടിൻ തൊഴു​ത്തി​ലേക്കു കടക്കുന്നു. (10:1-5) ഒരു തൊഴുത്ത്‌ കള്ളൻമാ​രിൽനി​ന്നും ഇരപി​ടി​ക്കുന്ന ജന്തുക്ക​ളിൽനി​ന്നു​മുള്ള രാത്രി​യി​ലെ സംരക്ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി ആടുകൾ സൂക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ഒരു വളപ്പ്‌ ആയിരു​ന്നു. അതിന്‌ കൻമതി​ലു​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ഒരുപക്ഷേ മുകളിൽ മുൾശി​ഖ​ര​ങ്ങ​ളും വാതിൽസൂ​ക്ഷി​പ്പു​കാ​രൻ പരിപാ​ലി​ക്കുന്ന ഒരു പ്രവേ​ശ​ന​ക​വാ​ട​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

പല ഇടയൻമാ​രു​ടെ ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ങ്ങളെ ഒരേ തൊഴു​ത്തിൽ സൂക്ഷി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ആടുകൾ അവയുടെ യഥാക്രമ ഇടയന്റെ ശബ്ദത്തിനു മാത്രമേ ചെവി കൊടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. ബൈബിൾ നാടു​ക​ളി​ലെ രീതി​ക​ളും ആചാര​ങ്ങ​ളും എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ ഫ്രെഡ്‌ എച്ച്‌. വൈററ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “പല ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ങ്ങളെ വേർതി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​വ​ശ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​മ്പോൾ ഇടയൻമാർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി നിന്ന്‌ ‘ററാഹൂ! ററാഹൂ!’ എന്നോ സ്വന്തമായ ഒരു ശബ്ദമോ വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആടുകൾ തല ഉയർത്തു​ക​യും പൊതു​വായ ഒരു വെപ്രാ​ള​ത്തി​നു​ശേഷം ഓരോ​ന്നും സ്വന്ത ഇടയനെ അനുഗ​മി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അവക്ക്‌ ഇടയന്റെ സ്വന്തം സ്വരം സുപരി​ചി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അപരി​ചി​തർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അതേ വിളി ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ അവയെ അനുഗ​മി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള അവരുടെ ശ്രമങ്ങൾ എല്ലായ്‌പ്പോ​ഴും പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.” രസാവ​ഹ​മാ​യി, യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എന്റെ ആടുകൾ എന്റെ ശബ്ദം ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നു, ഞാൻ അവയെ അറിയു​ന്നു, അവ എന്നെ അനുഗ​മി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ അവക്ക്‌ നിത്യ​ജീ​വൻ കൊടു​ക്കു​ന്നു.” (10:27, 28) “ചെറിയ ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​വും” “വേറെ ആടുക​ളും” യേശു​വി​ന്റെ ശബ്ദത്തിനു ചെവി കൊടു​ക്കു​ക​യും അവന്റെ നടത്തിപ്പ്‌ അനുസ​രി​ക്കു​ക​യും അവന്റെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ പരിപാ​ലനം ആസ്വദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.—ലൂക്കോസ്‌ 12:32; യോഹ​ന്നാൻ 10:16.

എക്കാല​വും വിശ്വ​സ്‌ത​നായ ദൈവ​പു​ത്രൻ

ക്രിസ്‌തു എക്കാല​വും ദൈവ​ത്തോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​നും ഒരു സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള ഇടയൻ എന്ന നിലയിൽ തന്റെ ഭൗമി​ക​ജീ​വി​ത​കാ​ല​മെ​ല്ലാം മാതൃ​കാ​യോ​ഗ്യ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ അനുകമ്പ പുനരു​ത്ഥാ​നാ​നന്തര പ്രത്യ​ക്ഷ​ത​ക​ളി​ലും പ്രകട​മാ​ക്ക​പ്പെട്ടു. അപ്പോൾ, തന്റെ ആടുകളെ പോഷി​പ്പി​ക്കാൻ പത്രോ​സി​നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യേശു​വി​നെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചത്‌ മററു​ള്ള​വ​രോ​ടുള്ള അനുക​മ്പാ​പൂർവ​ക​മായ ആദരവാ​യി​രു​ന്നു.—18:1–21:25.

ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലെ മരണത്തിന്‌ ഇരയാ​യ​വ​നെന്ന നിലയിൽ യേശു നമുക്കു​വേണ്ടി മരണ​ത്തോ​ള​മുള്ള വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യു​ടെ മുഖ്യ ദൃഷ്ടാന്തം വെച്ചു. പടയാ​ളി​കൾ ‘അവന്റെ അങ്കികൾ പങ്കി​ട്ടെ​ടു​ത്തു’ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു പ്രവച​ന​നി​വൃ​ത്തി​യാ​യി അവൻ വിധേ​യ​നാ​യി​ത്തീർന്ന ഒരു നിന്ദനം. (സങ്കീർത്തനം 22:18) തുന്നലി​ല്ലാ​തെ നെയ്‌തെ​ടുത്ത അവന്റെ വിശി​ഷ്ട​മായ ഉള്ളങ്കി (ഗ്രീക്ക്‌, കിൻറൻ) ആർക്ക്‌ എടുക്കാ​മെന്ന്‌ നിശ്ചയി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർ ചീട്ടിട്ടു. (19:23, 24) അങ്ങനെ​യുള്ള ഒരു അടിക്കു​പ്പാ​യം കമ്പിളി​കൊ​ണ്ടോ ചണം​കൊ​ണ്ടോ വെള്ളനി​റ​ത്തി​ലോ വിവിധ നിറത്തി​ലോ നെയ്‌തെ​ടു​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. മിക്ക​പ്പോ​ഴും കയ്യില്ലാഞ്ഞ ആ അങ്കി ത്വക്കി​നു​പു​റമെ ധരിച്ചി​രു​ന്നു, കാൽമു​ട്ടു​ക​ളൊ കണങ്കാൽ വരെയോ എത്തുന്ന​തു​മാ​യി​രു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും യേശു ധനാസ​ക്ത​ന​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ നല്ല ഗുണ​മേൻമ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന തുന്നലി​ല്ലാഞ്ഞ അവന്റെ അത്തര​മൊ​രു അടിക്കു​പ്പാ​യം അവൻ ധരിക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു.

യേശു​വി​ന്റെ പുനരു​ത്ഥാ​നാ​നന്തര പ്രത്യ​ക്ഷ​ത​ക​ളിൽ ഒന്നിൽ അവൻ “നിങ്ങൾക്കു സമാധാ​നം ഉണ്ടായി​രി​ക്കട്ടെ” എന്ന വാക്കു​ക​ളോ​ടെ ശിഷ്യൻമാ​രെ അഭിവാ​ദനം ചെയ്‌തു. (20:19) യഹൂദൻമാ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ ഇതൊരു സാധാരണ അഭിവാ​ദ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 10:12, 13) അനേകരെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അങ്ങനെ​യുള്ള വാക്കു​ക​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗ​ത്തിന്‌ അർത്ഥമി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ യേശു​വി​നെ സംബന്ധിച്ച്‌ അങ്ങനെയല്ല, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ: “ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു സമാധാ​നം നൽകുന്നു, ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്റെ സമാധാ​നം തരുന്നു” എന്ന്‌ അവൻ തന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളോട്‌ നേരത്തെ പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 14:27) യേശു തന്റെ ശിഷ്യൻമാർക്കു കൊടുത്ത സമാധാ​നം ദൈവ​പു​ത്ര​നെന്ന നിലയിൽ അവനി​ലുള്ള അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ല​ധി​ഷ്‌ഠി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ അവരുടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളെ​യും മനസ്സു​ക​ളെ​യും പ്രശാ​ന്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​തകി.

സമാന​മാ​യി, നമുക്ക്‌ “ദൈവ​സ​മാ​ധാ​നം” ആസ്വദി​ക്കാൻ കഴിയും. അവന്റെ പ്രിയ​പു​ത്ര​നി​ലൂ​ടെ​യുള്ള യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള അടുത്ത ബന്ധത്തിൽനിന്ന്‌ സംജാ​ത​മാ​കുന്ന ഈ അതുല്യ​മായ പ്രശാ​ന്ത​തയെ നമുക്ക്‌ വിലമ​തി​ക്കാം.—ഫിലിപ്യർ 4:6, 7. (w90 3/15)

[27-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.