യഥാർഥ​ത്തിൽ ജീവൻ രക്ഷിക്കുന്ന രക്തം

ഇതി​നോ​ടകം ചർച്ച​ചെയ്‌ത വിവര​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു ചില സംഗതി​കൾ വ്യക്തമാണ്‌. രക്തപ്പകർച്ചയെ ജീവര​ക്ഷാ​ക​ര​മായ ഒരു നടപടി​യാ​യി പലരും കരുതു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അത്‌ അപകടങ്ങൾ നിറഞ്ഞ​താണ്‌. ഓരോ വർഷവും രക്തപ്പകർച്ചയെ തുടർന്ന്‌ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾ മരിക്കു​ന്നു; മറ്റ്‌ അനേകാ​യി​ര​ങ്ങൾക്കു ഗുരു​ത​ര​മായ രോഗങ്ങൾ ബാധി​ക്കു​ക​യും അതിന്റെ അനന്തര​ഫ​ലങ്ങൾ ദീർഘ​കാ​ല​ത്തേക്ക്‌ അനുഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രി​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഭൗതി​ക​മായ ഒരു കാഴ്‌ച​പ്പാ​ടിൽനി​ന്നു നോക്കി​യാൽപ്പോ​ലും, ‘രക്തം വർജ്ജി​ക്കാ​നു​ളള’ ബൈബി​ളി​ന്റെ കൽപ്പന അനുസ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഇപ്പോൾ ജ്ഞാനമാണ്‌.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 15:28, 29.

രക്തരഹിത ചികിത്സ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നാൽ രോഗി​കൾ പല അപകട​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും സംരക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. അനേകം മെഡിക്കൽ റിപ്പോർട്ടു​കൾ തെളി​യി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്കു​വേണ്ടി അതു ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ വെല്ലു​വി​ളി സ്വീക​രി​ച്ചി​ട്ടുള്ള വിദഗ്‌ധ​രായ ഡോക്ടർമാർ സുരക്ഷി​ത​വും ഫലപ്ര​ദ​വു​മായ ഒരു ചികി​ത്സാ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യം വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. രക്തം കൂടാതെ ഗുണ​മേ​ന്മ​യുള്ള ചികിത്സ നടത്തുന്ന ഡോക്ടർമാർ മൂല്യ​വ​ത്തായ വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര തത്ത്വങ്ങ​ളിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച കാണി​ക്കു​കയല്ല. മറിച്ച്‌, തന്റെ ശരീര​വും ജീവനും എങ്ങനെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യ​പ്പെ​ടണം എന്നതു സംബന്ധി​ച്ചു രോഗി​ക്കു കാര്യ​ജ്ഞാ​ന​ത്തോ​ടെ​യുള്ള തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന അപകട​ങ്ങ​ളെ​യും പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ അറിയാ​നുള്ള അയാളു​ടെ അവകാ​ശത്തെ അവർ ആദരി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

യാഥാർഥ്യ​ബോ​ധ​മി​ല്ലാത്ത ഒരു വീക്ഷണ​മാ​യി ഇതിനെ കാണരുത്‌, ഈ സമീപ​ന​ത്തോട്‌ എല്ലാവ​രും യോജി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്നു ഞങ്ങൾക്ക​റി​യാം. മനസ്സാക്ഷി, സദാചാ​രങ്ങൾ, വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര​വീ​ക്ഷണം എന്നീ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ആളുകൾ വ്യത്യ​സ്‌ത​രാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു രോഗി​യു​ടെ തീരു​മാ​നത്തെ അംഗീ​ക​രി​ക്കാൻ ചില ഡോക്ടർമാർ ഉൾപ്പെടെ പലർക്കും പ്രയാസം അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ഒരു ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യാ വിദഗ്‌ധൻ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “പതിനഞ്ചു വർഷം​മുമ്പ്‌ ഒരു ഹൗസ്‌ സർജനാ​യി ജോലി​നോ​ക്കവേ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളിൽപ്പെട്ട ഒരാൾ ഡൂവൊ​ഡി​നൽ അൾസർ നിമിത്തം രക്തം വാർന്നു മരിച്ച​പ്പോൾ കിടക്ക​യ്‌ക്ക​രി​കെ ഒന്നും ചെയ്യാ​നാ​കാ​തെ നോക്കി നിൽക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നതു ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും മറക്കു​ക​യില്ല. രോഗി​യു​ടെ ആഗ്രഹം മാനി​ക്ക​പ്പെട്ടു, രക്തം നൽകി​യില്ല, എന്നാൽ ഒരു ഡോക്ട​റെന്ന നിലയിൽ എനി​ക്കെത്ര നിരാശ തോന്നി​യെ​ന്നോ.”

രക്തം നൽകി​യാൽ ആ വ്യക്തി​യു​ടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നെന്ന്‌ അദ്ദേഹം വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നതിനു സംശയ​മില്ല. എന്നാൽ അദ്ദേഹം അത്‌ എഴുതി​യ​തി​ന്റെ പിറ്റേ വർഷം ദ ബ്രിട്ടീഷ്‌ ജേർണൽ ഓഫ്‌ സർജറി (1986 ഒക്ടോബർ) ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഒരു സംഗതി റിപ്പോർട്ടു ചെയ്‌തു—രക്തം കുത്തി​വെ​ക്കുന്ന ചികി​ത്സാ​രീ​തി നിലവിൽ വരുന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ആമാശ​യ​ത്തി​ലെ​യും കുടലി​ലെ​യും രക്തസ്രാ​വം മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന “മരണനി​രക്ക്‌ വെറും 2.5 ശതമാനം” ആയിരു​ന്നു. രക്തപ്പകർച്ച സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീർന്ന​ശേഷം ‘വിപു​ല​മായ പഠനങ്ങ​ളിൽ മിക്കവ​യും 10 ശതമാനം മരണനി​രക്ക്‌ റിപ്പോർട്ടു​ചെ​യ്യു​ന്നു.’ മരണനി​രക്ക്‌ നാലു മടങ്ങ്‌ ഉയർന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ഗവേഷകർ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു: “രക്തം മുൻകൂ​ട്ടി ശരീര​ത്തിൽ നിവേ​ശി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ അത്‌, രക്തവാർച്ചയെ തടയുന്ന പ്രക്രി​യയെ തകിടം മറിക്കു​ക​യും അതുവഴി കൂടു​ത​ലായ രക്തസ്രാ​വ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി കാണുന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ മുമ്പു പരാമർശിച്ച ആ സാക്ഷി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ, അൾസർ നിമിത്തം രക്തനഷ്ടം സംഭവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാൻ അദ്ദേഹം വിസമ്മ​തി​ച്ചത്‌ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അദ്ദേഹം അതിജീ​വി​ക്കാ​നുള്ള സാധ്യത പരമാ​വധി വർധി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കണം.

അതേ ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യാ​വി​ദ​ഗ്‌ധൻ ഇപ്രകാ​രം കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു: “കാലം കടന്നു​പോ​കവേ, അനേകം രോഗി​കളെ ചികി​ത്സി​ച്ചു​ക​ഴി​യു​ന്ന​തോ​ടെ, ഒരു വ്യക്തി​യു​ടെ വീക്ഷണ​ത്തി​നു മാറ്റം വന്നേക്കാം. നമുക്കു ചുറ്റു​മുള്ള പുത്തൻ വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര സാങ്കേ​തി​ക​വി​ദ്യ​യെ​ക്കാൾ എത്രയോ പ്രധാ​ന​മാണ്‌ രോഗി​ക്കും ഡോക്ടർക്കും പരസ്‌പ​ര​മുള്ള വിശ്വാ​സ​വും രോഗി​യു​ടെ ആഗ്രഹ​ങ്ങളെ മാനി​ക്കാ​നുള്ള കടപ്പാ​ടും എന്ന്‌ ഇന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. . . . അന്നു തോന്നിയ നിരാ​ശാ​ബോ​ധം ആ രോഗി​യു​ടെ അചഞ്ചല​മായ വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടുള്ള ഭയാദ​ര​വി​നു വഴിമാ​റി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നതു ശ്രദ്ധേ​യ​മാണ്‌.” ആ ഡോക്ടർ ഇപ്രകാ​രം ഉപസം​ഹ​രി​ച്ചു: ‘എന്റെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളോ അനന്തര​ഫ​ല​ങ്ങ​ളോ കണക്കി​ലെ​ടു​ക്കാ​തെ രോഗി​യു​ടെ വ്യക്തി​പ​ര​വും മതപര​വു​മായ ആഗ്രഹ​ങ്ങളെ ഞാൻ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ആദരി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ അത്‌ എന്നെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.’

“കാലം കടന്നു​പോ​കവേ അനേകം രോഗി​കളെ ചികി​ത്സി​ച്ചു കഴിയു​ന്ന​തോ​ടെ” മാത്രം പല ഡോക്ടർമാ​രും തിരി​ച്ച​റി​യുന്ന ഒരു സംഗതി നിങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ഇതി​നോ​ട​കം​തന്നെ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കാം. അതായത്‌, ഏറ്റവും നല്ല ആശുപ​ത്രി​യിൽ ഏറ്റവും നല്ല വൈദ്യ​ശു​ശ്രൂഷ ലഭിച്ചാ​ലും ആളുകൾ മരി​ച്ചേ​ക്കാം. രക്തം നൽകി​യാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും അവർ മരിക്കു​ന്നു. നമു​ക്കെ​ല്ലാം പ്രായ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌, നമ്മു​ടെ​യെ​ല്ലാം ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ അവസാനം സമീപി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അതു വിധി​വി​ശ്വാ​സമല്ല. യാഥാർഥ്യ​ത്തിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മായ വീക്ഷണ​മാണ്‌. മരണം ഒരു ജീവി​ത​യാ​ഥാർഥ്യ​മാണ്‌.

രക്തം സംബന്ധിച്ച ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമത്തെ അവഗണി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഉടനടി​യോ പിന്നീ​ടോ അതിന്റെ ദൂഷ്യ​ഫലം അനുഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നു​വെന്നു തെളി​വു​കൾ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു; ചിലർക്കു മരണം​പോ​ലും സംഭവി​ക്കു​ന്നു. അതിജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വർതന്നെ നിത്യ​മായ ജീവൻ നേടി​യി​ട്ടില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ രക്തപ്പകർച്ചകൾ എന്നേക്കു​മാ​യി ജീവനെ രക്ഷിക്കു​ന്നില്ല.

മതപര​മോ വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മോ ആയ കാരണ​ങ്ങ​ളാ​ലോ രണ്ടും നിമി​ത്ത​മോ രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ക്കു​ക​യും എന്നാൽ പകരചി​കി​ത്സാ​വി​ധി​കൾ സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന മിക്കവ​രും സുഖം പ്രാപി​ക്കു​ന്നു. അതുവഴി തങ്ങളുടെ ജീവിതം പല വർഷ​ത്തേക്കു നീട്ടാൻ അവർക്കു കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കാം. എന്നാൽ അനന്തമാ​യി​ട്ടല്ല.

എല്ലാ മനുഷ്യ​രും അപൂർണ​രാ​ണെ​ന്നും സാവകാ​ശം മരിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നും ഉള്ള വസ്‌തുത രക്തം സംബന്ധി​ച്ചു ബൈബിൾ പറയുന്ന കേന്ദ്ര​സ​ത്യ​ത്തി​ലേക്കു നമ്മെ നയിക്കു​ന്നു. ഈ സത്യം നാം മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ക​യും വിലമ​തി​ക്കു​ക​യു​മാ​ണെ​ങ്കിൽ രക്തത്തിനു ജീവനെ—നമ്മുടെ ജീവനെ—എന്നേക്കു​മാ​യി രക്ഷിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയു​മെന്നു നാം കാണും.

ജീവര​ക്ഷാ​ക​ര​മായ ഏക രക്തം

രക്തം ഭക്ഷിക്ക​രു​തെന്ന്‌ ദൈവം മുഴു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തോ​ടും പറഞ്ഞു​വെന്നു നാം നേരത്തേ കാണു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ദൈവം അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്‌? രക്തം ജീവനെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യുന്നു എന്നതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ. (ഉല്‌പത്തി 9:3-6) ഇസ്രാ​യേ​ലിന്‌ നൽകിയ ന്യായ​പ്ര​മാണ സംഹി​ത​യിൽ അവൻ ഇതു കൂടു​ത​ലാ​യി വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. ന്യായ​പ്ര​മാണ സംഹി​ത​യിൽ പറയു​ന്ന​തൊ​ക്കെ​യും തങ്ങൾ അനുസ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാ​മെന്ന്‌ ഇസ്രാ​യേൽ ജനം സമ്മതി​ച്ചു​പറഞ്ഞ ആ അവസര​ത്തിൽ, ബലിമൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ രക്തം യാഗപീ​ഠ​ത്തി​ന്മേൽ തളിക്ക​പ്പെട്ടു. (പുറപ്പാ​ടു 24:3-8) എല്ലാ മനുഷ്യ​രും അപൂർണ​രാണ്‌—ബൈബിൾ പറയു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം പാപി​ക​ളാണ്‌—എന്ന വസ്‌തു​ത​യി​ലേക്കു വിരൽചൂ​ണ്ടു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ആ സംഹി​ത​യി​ലെ നിയമങ്ങൾ. തനിക്കു മൃഗബ​ലി​കൾ അർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ, തങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾ മറയ്‌ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​ണെന്ന്‌ അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു ദൈവം അവരോ​ടു പറഞ്ഞു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 4:4-7, 13-18, 22-30) അന്ന്‌ ദൈവം തന്റെ ആരാധ​ക​രിൽനിന്ന്‌ അങ്ങനെ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഇന്ന്‌ സത്യാ​രാ​ധ​ക​രിൽനിന്ന്‌ അവൻ അത്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല എന്നതു ശരിതന്നെ. എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഇന്ന്‌ അതിനു നമ്മെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ജീവത്‌പ്ര​ധാ​ന​മായ അർഥമുണ്ട്‌.

ആ ബലികൾക്കു പിന്നിലെ തത്ത്വം ദൈവം​തന്നെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “മാംസ​ത്തി​ന്റെ ജീവൻ രക്തത്തിൽ അല്ലോ ഇരിക്കു​ന്നതു; യാഗപീ​ഠ​ത്തി​ന്മേൽ നിങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി പ്രായ​ശ്ചി​ത്തം കഴിപ്പാൻ ഞാൻ അതു നിങ്ങൾക്കു തന്നിരി​ക്കു​ന്നു; രക്തമല്ലോ ജീവൻമൂ​ല​മാ​യി പ്രായ​ശ്ചി​ത്തം ആകുന്നതു. അതു​കൊ​ണ്ട​ത്രേ നിങ്ങളിൽ യാതൊ​രു​ത്ത​നും രക്തം ഭക്ഷിക്ക​രു​തു . . . എന്നു ഞാൻ യിസ്രാ​യേൽ മക്കളോ​ടു കല്‌പി​ച്ചത്‌.”—ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 17:11, 12.

പാപപ​രി​ഹാ​ര​ദി​വസം എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന പുരാതന ഉത്സവത്തി​ന്റെ അന്ന്‌ ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ ബലിമൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ രക്തം ദൈവാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ കേന്ദ്ര​മാ​യി​രുന്ന ആലയത്തി​ന്റെ അതിവി​ശുദ്ധ സ്ഥലത്തേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യു​ക​വഴി, മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ ജനത്തിന്റെ പാപങ്ങൾ മറയ്‌ക്കാൻ ഒരു പ്രതീ​കാ​ത്മക വിധത്തിൽ ദൈവ​ത്തോട്‌ അപേക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 16:3-6, 11-16) ആ ബലികൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ എല്ലാ പാപവും നീക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞില്ല, അതു​കൊണ്ട്‌ അവ ആണ്ടു​തോ​റും ആവർത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും രക്തത്തിന്റെ ഈ ഉപയോ​ഗം അർഥവ​ത്തായ ഒരു മാതൃക പ്രദാനം ചെയ്‌തു.

എല്ലാ വിശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ​യും പാപങ്ങളെ മുഴു​വ​നാ​യി പരിഹ​രി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന പൂർണ​ത​യുള്ള ഒരു ബലി ദൈവം പിന്നീടു പ്രദാനം ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നുള്ളത്‌ ബൈബി​ളി​ലെ ഒരു പ്രമുഖ പഠിപ്പി​ക്ക​ലാണ്‌. മറുവില എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ഈ ക്രമീ​ക​രണം, മുൻകൂ​ട്ടി പറയപ്പെട്ട മിശി​ഹാ​യു​ടെ അല്ലെങ്കിൽ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ബലിയി​ലേക്കു വിരൽചൂ​ണ്ടു​ന്നു.

മിശി​ഹാ​യു​ടെ പങ്കിനെ ബൈബിൾ പാപപ​രി​ഹാര ദിവസ​ത്തിൽ ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​തി​നോ​ടു താരത​മ്യം ചെയ്യുന്നു: ‘ക്രിസ്‌തു​വോ വരുവാ​നുള്ള നന്മകളു​ടെ മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നാ​യി വന്നിട്ടു, കൈപ്പ​ണി​യ​ല്ലാ​ത്ത​താ​യി വലിപ്പ​വും തികവു​മേ​റിയ ഒരു [ആലയത്തിൽക്കൂ​ടി] ആട്ടു​കൊ​റ്റ​ന്മാ​രു​ടെ​യും പശുക്കി​ടാ​ക്ക​ളു​ടെ​യും രക്തത്താലല്ല, സ്വന്തര​ക്ത​ത്താൽ തന്നേ ഒരിക്ക​ലാ​യി​ട്ടു വിശു​ദ്ധ​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ [സ്വർഗ​ത്തിൽ] പ്രവേ​ശി​ച്ചു എന്നേക്കു​മു​ള്ളോ​രു വീണ്ടെ​ടു​പ്പു സാധി​പ്പി​ച്ചു. ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​പ്ര​കാ​രം ഏകദേശം സകലവും രക്തത്താൽ ശുദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു; രക്തം ചൊരി​ഞ്ഞി​ട്ട​ല്ലാ​തെ വിമോ​ച​ന​മില്ല.’—എബ്രായർ 9:11, 12, 22.

അങ്ങനെ, രക്തം സംബന്ധിച്ച ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വീക്ഷണം നമുക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെന്നു വ്യക്തമാ​കു​ന്നു. സ്രഷ്ടാവ്‌ എന്ന നിലയി​ലുള്ള തന്റെ അവകാ​ശ​ത്തി​നു ചേർച്ച​യിൽ, രക്തത്തിന്റെ ഏക ഉപയോ​ഗം എന്തായി​രി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അവൻ നിർണ​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മൃഗര​ക്ത​വും മനുഷ്യ​ര​ക്ത​വും വർജി​ക്കു​ക​വഴി പുരാതന ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ആരോ​ഗ്യ​പ​ര​മായ പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം, എന്നാൽ സുപ്ര​ധാന സംഗതി അതായി​രു​ന്നില്ല. (യെശയ്യാ​വു 48:17) രക്തം ഭക്ഷിച്ചു​കൊണ്ട്‌ ജീവൻ നിലനി​റു​ത്തു​ന്നത്‌ അവർ ഒഴിവാ​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതിന്റെ പ്രധാന കാരണം അത്‌ ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​നു ദോഷം​ചെ​യ്യും എന്നതാ​യി​രു​ന്നില്ല, പിന്നെ​യോ അതു ഭക്ഷിക്കു​ന്നത്‌ ദൈവ​ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ അവിശു​ദ്ധ​മാണ്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു. അവർ രക്തം വർജി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌ അതു മലിന​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലല്ല, മറിച്ച്‌ അതു പാപ​മോ​ചനം നേടി​ത്ത​രാൻ തക്കവിധം അത്ര വിലയു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലാണ്‌.

അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നാ​യ പൗലൊസ്‌ മറുവി​ല​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഇപ്രകാ​രം വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “അവനിൽ [ക്രിസ്‌തു​വിൽ] നമുക്കു അവന്റെ രക്തത്താൽ അതി​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ മോച​ന​മെന്ന വീണ്ടെ​ടു​പ്പു ഉണ്ട്‌.” (എഫെസ്യർ 1:7) ഇവിടെ, മൂല ഗ്രീക്കു​പദം ഉചിത​മാ​യി ‘രക്തം’ എന്നുത​ന്നെ​യാ​ണു പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌, എന്നാൽ പല ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളും തെറ്റായി “മരണം” എന്ന പദം ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ രക്തം സംബന്ധിച്ച നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ വീക്ഷണ​ത്തി​നു നൽകി​യി​രി​ക്കുന്ന ഊന്നലും രക്തവു​മാ​യി അവൻ ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന യാഗമൂ​ല്യ​വും വായന​ക്കാർക്കു മനസ്സി​ലാ​കാ​തെ പോ​യേ​ക്കാം.

ക്രിസ്‌തു ഒരു പൂർണ​ത​യുള്ള മറുവി​ല​യാ​ഗം എന്നനി​ല​യിൽ മരി​ച്ചെ​ന്നും എന്നാൽ മരണാ​വ​സ്ഥ​യിൽ തുടർന്നില്ല എന്നുമുള്ള വസ്‌തു​തയെ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു​ള്ള​താണ്‌ ബൈബി​ളി​ന്റെ പ്രതി​പാ​ദ്യ​വി​ഷയം. പാപപ​രി​ഹാര ദിവസ​ത്തിൽ ദൈവം​വെച്ച മാതൃ​ക​യ്‌ക്കൊ​ത്ത​വണ്ണം “നമുക്കു വേണ്ടി ദൈവ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​നാ​വാൻ” യേശു സ്വർഗ​ത്തി​ലേക്ക്‌ എടുക്ക​പ്പെട്ടു. അവൻ അവിടെ തന്റെ യാഗര​ക്ത​ത്തി​ന്റെ മൂല്യം സമർപ്പി​ച്ചു. (എബ്രായർ 9:24) ‘ദൈവ​പു​ത്രനെ ചവിട്ടി​ക്ക​ള​ക​യും [അവന്റെ] രക്തത്തെ മലിനം എന്നു നിരൂ​പി​ക്കു​ക​യും’ ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌, കൂടുതൽ കൃത്യ​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ ‘അവന്റെ രക്തത്തെ സാധാരണ മൂല്യം​മാ​ത്രം ഉള്ളതായി കരുതു’ന്നതിനു തുല്യ​മായ ഏതു ഗതിയും നാം ഒഴിവാ​ക്ക​ണ​മെന്നു ബൈബിൾ ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു. അതുവഴി മാത്രമേ നമുക്കു ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു നല്ല ബന്ധവും സമാധാ​ന​വും നിലനി​റു​ത്താൻ കഴിയു​ക​യു​ള്ളൂ.—എബ്രായർ 10:29; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 1:20.

രക്തത്താൽ രക്ഷിക്ക​പ്പെട്ട ജീവൻ ആസ്വദി​ക്കു​ക

രക്തത്തെ സംബന്ധിച്ച്‌ ദൈവം പറയു​ന്നതു നാം മനസ്സി​ലാ​ക്കു​മ്പോൾ അതിന്റെ ജീവര​ക്ഷാ​കര മൂല്യത്തെ നാം അങ്ങേയറ്റം ആദരി​ക്കാൻ ഇടയാ​കും. ‘നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നവൻ’ എന്നും, ‘നമ്മുടെ പാപം പോക്കി നമ്മെ തന്റെ രക്തത്താൽ വിടു​വി​ച്ചവൻ’ എന്നും, തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ക്രിസ്‌തു​വി​നെ വർണി​ക്കു​ന്നു. (വെളി​പ്പാ​ടു 1:6; യോഹ​ന്നാൻ 3:16) അതേ, യേശു​വി​ന്റെ രക്തത്താൽ നമുക്ക്‌ നമ്മുടെ പാപങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു പൂർണ​മാ​യും നിത്യ​മാ​യും മോചനം നേടാൻ കഴിയും. അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: ‘അവന്റെ രക്തത്താൽ നീതീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​ശേ​ഷ​മോ നാം അവനാൽ കോപ​ത്തിൽ നിന്നു രക്ഷിക്ക​പ്പെ​ടും.’ രക്തം ജീവനെ എന്നേക്കു​മാ​യി രക്ഷിക്കു​ന്നത്‌ അങ്ങനെ​യാണ്‌.—റോമർ 5:9; എബ്രായർ 9:14.

ക്രിസ്‌തു മുഖാ​ന്തരം ‘ഭൂമി​യി​ലുള്ള സകല ജാതി​ക​ളും [കുടും​ബ​ങ്ങ​ളും] അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടും’ എന്ന്‌ യഹോ​വ​യാം ദൈവം ദീർഘ​നാൾ മുമ്പേ ഉറപ്പു​നൽകി. (ഉല്‌പത്തി 22:18) ആ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തിൽ, ഭൂമി പറുദീ​സ​യാ​യി പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. വിശ്വാ​സ​മുള്ള മനുഷ്യ​വർഗത്തെ കഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി അന്ന്‌, രോഗ​മോ വാർധ​ക്യ​മോ മരണം​പോ​ലു​മോ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല; ചികി​ത്സ​കർക്ക്‌ ഇന്നു നൽകാൻ കഴിയുന്ന ഏതു താത്‌കാ​ലിക സഹായ​ത്തെ​യും കടത്തി​വെ​ട്ടുന്ന അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കും അവർ ആസ്വദി​ക്കുക. ഈ അത്‌ഭു​ത​ക​ര​മായ വാഗ്‌ദാ​നം നമുക്കു നൽക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു: “അവൻ അവരുടെ കണ്ണിൽനി​ന്നു കണ്ണുനീർ എല്ലാം തുടെ​ച്ചു​ക​ള​യും. ഇനി മരണം ഉണ്ടാക​യില്ല; ദുഃഖ​വും മുറവി​ളി​യും കഷ്ടതയും ഇനി ഉണ്ടാക​യില്ല; ഒന്നാമ​ത്തേതു കഴിഞ്ഞു​പോ​യി.”—വെളി​പ്പാ​ടു 21:4, 5.

അതു​കൊണ്ട്‌, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ നിബന്ധ​ന​ക​ളെ​യും ഗൗരവ​ത്തോ​ടെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ എത്ര ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മാണ്‌! അതിൽ രക്തം സംബന്ധിച്ച അവന്റെ കൽപ്പനകൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തും—ചികി​ത്സ​യ്‌ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും അത്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തും—ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. അതേ, നാം ദൈവ​കൽപ്പ​നകൾ ലംഘി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്പോ​ഴത്തെ താത്‌കാ​ലിക ജീവനെ സംരക്ഷി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യില്ല. പകരം നമ്മുടെ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളി​ലൂ​ടെ ജീവ​നോ​ടുള്ള വലിയ ആദരവു നാം പ്രകട​മാ​ക്കും, മാനു​ഷിക പൂർണ​ത​യോ​ടെ നിത്യം ജീവി​ക്കു​ക​യെന്ന ഭാവി​പ്ര​ത്യാ​ശയെ നാം അതിയാ​യി വിലമ​തി​ക്കും.

[25-ാം പേജിലെ ചതുരം]

രക്തം ഭക്ഷിച്ചു​കൊ​ണ്ടു ജീവൻ നിലനി​റു​ത്താൻ ദൈവ​ജനം വിസമ്മ​തി​ച്ചു. അത്‌ ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​നു ദോഷം​ചെ​യ്യും എന്നതു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല, പിന്നെ​യോ അവിശു​ദ്ധം ആയിരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌. അവർ രക്തം വർജി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ അതു മലിന​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലല്ല, മറിച്ച്‌ അത്യന്തം വില​പ്പെ​ട്ടത്‌ ആയിരു​ന്ന​തി​നാ​ലാണ്‌.

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“അവനിൽ [ക്രിസ്‌തു​വിൽ] നമുക്കു അവന്റെ രക്തത്താൽ അതി​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ മോച​ന​മെന്ന വീണ്ടെ​ടു​പ്പു ഉണ്ട്‌.”—എഫെസ്യർ 1:7

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

യേശുവിന്റെ രക്തത്താൽ ജീവൻ രക്ഷിക്കു​ന്നത്‌ ഒരു ഭൗമിക പറുദീ​സ​യി​ലെ തികഞ്ഞ ആരോ​ഗ്യ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള അനന്തമായ ജീവി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള വഴി തുറക്കു​ന്നു