യുദ്ധങ്ങൾ അവസാ​നി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള യുദ്ധം

ഒരു വലിയ ജർമ്മൻ സെപ്പലിൻ രാത്രി​യി​ലെ മാനത്തി​ലൂ​ടെ ഇരമ്പി​പ്പ​റന്നു. അത്‌ ലണ്ടൻമേ​ലുള്ള ഒരു ആക്രമ​ണ​ത്തി​നു​ശേഷം വീട്ടി​ലേക്ക്‌ മടങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, അത്‌ എസ്സെക്‌സി​ലെ ഒരു ഗ്രാമ​ത്തിൻമീ​തെ കടന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ ബോം​ബു​കൾ വർഷി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഫ്രാൻസി​ലെ യുദ്ധത്തിൽനിന്ന്‌ അവധി​ക്കു​വന്ന ഒരു നേഴ്‌സി​നെ അവയി​ലൊ​ന്നു കൊന്നു.

ഇത്‌ ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ ഒരു ചെറിയ കഥ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ അതിന്‌ വലിയ അർത്ഥസൂ​ച​ന​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ മനുഷ്യൻ ‘മേലാൽ യുദ്ധം അഭ്യസി​ക്കാത്ത’ ഒരു കാലത്തെ ആനയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം 20-ാം നൂററാണ്ട്‌ യുദ്ധാ​യു​ധ​ങ്ങ​ളി​ലും യുദ്ധരം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും വലിയ വളർച്ചയെ ദർശി​ച്ച​തി​ന്റെ ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. (യെശയ്യാവ്‌ 2:2-4) ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങ​ളിൽ, കരയി​ലും സമു​ദ്രോ​പ​രി​ത​ല​ത്തി​ലും യുദ്ധങ്ങൾ നടത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ പോരാ​ട്ടം അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കും സമു​ദ്രോ​പ​രി​ത​ല​ത്തി​ന​ടി​യി​ലേ​ക്കും വ്യാപി​ച്ചു. തൽഫല​മാ​യി, യുദ്ധ അണിക​ളിൽനിന്ന്‌ ശതക്കണ​ക്കി​നു മൈൽ ദൂരെ​യാ​യി​രുന്ന പൗരൻമാർ ബോം​ബു​ക​ളാൽ കൊല്ല​പ്പെട്ടു. കാണ​പ്പെ​ടാത്ത അന്തർവാ​ഹി​നി​കൾ അനേകം കപ്പലു​കളെ കടൽത്ത​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യച്ചു.

തീർച്ച​യാ​യും, ആ ഒന്നാമത്തെ ഭയങ്കര യുദ്ധകാ​ലത്ത്‌ 80 ലക്ഷം പടയാ​ളി​കൾ പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ മരണമ​ടഞ്ഞു. പട്ടിണി​യും തണുപ്പും വെയി​ലും പോ​ലെ​യുള്ള കാലാ​വ​സ്ഥാ​ശ​ല്യ​വും ഉൾപ്പെട്ട കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ 1 കോടി 20 ലക്ഷം പൗരൻമാ​രും മരണമ​ടഞ്ഞു. ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ എച്ച്‌. ഏ. എൽ. ഫിഷർ പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “മഹായു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ [ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം] ദുരന്തം സ്വസ്ഥബു​ദ്ധി​യുള്ള ഏതാനും ചിലർക്ക്‌ അനായാ​സം പരിഹ​രി​ക്കാ​മാ​യി​രുന്ന ഒരു പ്രശ്‌ന​ത്തിൻപേ​രിൽ യൂറോ​പ്പി​ലെ അത്യന്തം സംസ്‌ക്കാ​ര​സ​മ്പ​ന്ന​രായ ജനങ്ങൾ തമ്മിലാണ്‌ അതു നടന്നത്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു.” ഭീകര​മായ സംഹാ​രത്തെ നീതീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ “യുദ്ധങ്ങൾ അവസാ​നി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള യുദ്ധം” എന്ന്‌ അത്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ ആ പദപ്ര​യോ​ഗം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ തീർത്തും പൊള്ള​യാ​ണെന്ന്‌ തോന്നി.

ഒരു സമാധാ​ന​സ്ഥാ​പ​നം

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​രത്തി പതി​നെ​ട്ടിൽ സമാധാ​നം പ്രഖ്യാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തോ​ടെ അത്തര​മൊ​രു യുദ്ധം വീണ്ടു​മൊ​രി​ക്ക​ലും സംഭവി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തു​ന്ന​തിന്‌ നടപടി​കൾ സ്വീക​രി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ കോപാ​കു​ല​മായ ഒരു തലമുറ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. അങ്ങനെ, 1919-ൽ സർവരാ​ജ്യ​സ​ഖ്യം ഉടലെ​ടു​ത്തു. എന്നാൽ സഖ്യം വലിയ ഒരു ഇച്ഛാഭം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. 1939-ൽ ലോകം വീണ്ടും ലോക​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ആണ്ടു​പോ​യി—ഒന്നാമ​ത്തേ​തി​നെ​ക്കാൾ മാരക​മായ ഒന്നിൽത്തന്നെ.

രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ അനേകം നഗരങ്ങൾ പൗരജീ​വി​തത്തെ ഒരു പേടി​സ്വ​പ്‌ന​മാ​ക്കി​മാ​റ​റി​ക്കൊണ്ട്‌ കൽക്കൂ​ന​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നു. പിന്നീട്‌ 1945-ൽ ഹിറോ​ഷി​മാ​യി​ലും നാഗസാ​ക്കി​യി​ലും അണു​ബോം​ബു​കൾ ഇടുക​യും മനുഷ്യ​നെ ന്യൂക്ലി​യർയു​ഗ​ത്തി​ലേക്കു പ്രവേ​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആ രണ്ടു ജാപ്പനീസ്‌ നഗരങ്ങ​ളിൻമേൽ ഉയർന്ന ഭയാനക മേഘകൂ​ണു​കൾ അന്നുമു​തൽ മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തിൻമേൽ തൂങ്ങി​നിൽക്കുന്ന ഒരു ഭീഷണി​യു​ടെ മുന്നോ​ടി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആ ബോം​ബു​കൾ വീഴു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു​പോ​ലും പ്രവർത്ത​ന​ര​ഹി​ത​മായ സർവരാ​ജ്യ​സ​ഖ്യം പോലെ ഒരു സ്ഥാപനം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിന്‌ ഒരുക്കങ്ങൾ നടക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഫലം ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു, അതിനും അതിന്റെ മുൻഗാ​മി​യു​ടെ അതേ ലക്ഷ്യമാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌—ലോക​സ​മാ​ധാ​നം പാലി​ക്കുക എന്നതു​തന്നെ. അത്‌ എന്തു നേടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു? ശരി, 1945നുശേഷം ലോക​യു​ദ്ധം ഉണ്ടായി​ട്ടില്ല, എന്നാൽ ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കൾ മരിച്ച ചെറിയ നിരവധി യുദ്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായി​ട്ടുണ്ട്‌.

മനുഷ്യർ ‘മേലാൽ യുദ്ധം അഭ്യസി​ക്കു​ക​യില്ല’ എന്ന യെശയ്യാ​വി​ലൂ​ടെ​യുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വാഗ്‌ദാ​ന​ത്തി​ന്റെ നിവൃത്തി മനുഷ്യ​വർഗ്ഗം ഒരിക്ക​ലും കാണു​ക​യില്ല എന്ന്‌ ഇതിനർത്ഥ​മു​ണ്ടോ? ഇല്ല. അത്‌ മനുഷ്യ​രാൽ കൈവ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യില്ല എന്നു മാത്രമേ അതിനർത്ഥ​മു​ള്ളു. ‘നമ്മുടെ പാതക്ക്‌ ഒരു വെളിച്ചം’ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ബൈബി​ളി​ലാണ്‌ ആ നിശ്വ​സ്‌ത​വാ​ഗ്‌ദത്തം അടങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. ഒടുവിൽ സകല യുദ്ധങ്ങ​ളെ​യും നിർത്തൽചെ​യ്യു​ന്നത്‌ ദൈവ​മ​ല്ലാ​തെ മററാ​രു​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നത്‌ ബൈബിൾ തന്നെയാണ്‌.—സങ്കീർത്തനം 119:105.

സകല യുദ്ധത്തി​നും അവസാനം

മുൻ ലേഖന​ത്തിൽ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ഒരു സാർവ​ദേ​ശീയ സഹോ​ദ​ര​വർഗ്ഗത്തെ സ്ഥാപിച്ച ഒരു കൂട്ടമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ സഹോ​ദ​ര​വർഗ്ഗ​ത്തിൽ ഒരംഗം തന്റെ സഹോ​ദ​ര​നോ സഹോ​ദ​രി​ക്കോ എതിരാ​യി പോരാ​ടു​ന്നത്‌ അചിന്ത്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ സ്ഥാപനം ക്രിസ്‌തീ​യ​സ​ഭ​യാ​യി​രു​ന്നു. അതിലെ അംഗങ്ങൾ വളരെ അക്ഷരീ​യ​മായ ഒരു അർത്ഥത്തിൽത്തന്നെ ‘തങ്ങളുടെ വാളു​കളെ കൊഴു​ക്ക​ളാ​ക്കി അടിച്ചു​തീർത്തി​രു​ന്നു’. ഇന്ന്‌, മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തിന്‌ മൊത്ത​ത്തിൽ യുദ്ധം നീക്കം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽ പുരോ​ഗ​തി​വ​രു​ത്താൻ കഴിക​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഇതേ ലക്ഷ്യം നേടി​യി​ട്ടുള്ള ഒരു കൂട്ടം വീണ്ടു​മുണ്ട്‌. അവർ ആരാണ്‌?

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​പ്പ​തി​നാ​ലി​നു മുമ്പത്തെ വർഷങ്ങ​ളിൽത്തന്നെ ഈ ചെറിയ കൂട്ടത്തിന്‌ ബൈബി​ളിൽ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, യുദ്ധം നീക്കം​ചെ​യ്യാ​നുള്ള മനുഷ്യ​രു​ടെ ശ്രമം വിജയി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ അവർക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ ബൈബിൾ പഠനത്തിൽനിന്ന്‌ 1914 മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒരു വഴിത്തി​രി​വാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവർ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അവർ 40 വർഷക്കാ​ലം ഇതു സംബന്ധിച്ച മുന്നറി​യി​പ്പു കൊടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ബൈബിൾ പ്രവച​ന​മ​നു​സ​രി​ച്ചു​തന്നെ, 1914 ക്ഷാമത്താ​ലും പകർച്ച​വ്യാ​ധി​യാ​ലും ഭൂകമ്പ​ങ്ങ​ളാ​ലും യുദ്ധങ്ങ​ളാ​ലും അടയാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ട ഒരു കാലത്തി​ന്റെ തുടക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 24:3, 7, 8; ലൂക്കോസ്‌ 21:10, 11) ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തെ​സം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ജയിംസ്‌ കാമ​റോൺ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “1914-ൽ അന്നറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തും അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തു​മായ ലോകം അവസാ​നി​ച്ചു.”

ആ യുദ്ധം അവസാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌, ഭയങ്കര സാം​ക്ര​മി​ക​രോ​ഗ​മാ​യി​രുന്ന ഫ്‌ളൂ ആഗോ​ള​മായ തോതിൽ പ്രഹരി​ക്കു​ക​യും 2 കോടി ആളുകളെ കൊല്ലു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു—യുദ്ധത്തിൽത്തന്നെ മരിച്ച പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ എണ്ണത്തിന്റെ ഇരട്ടി. അതിനു​ശേഷം, കാൻസ​റും അടുത്ത കാലത്തെ എയ്‌ഡ്‌സും പോ​ലെ​യുള്ള രോഗങ്ങൾ മനുഷ്യ​വർഗ്ഗത്തെ ഭയപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

മറെറാ​രു ബൈബിൾപ്ര​വ​ചനം ശ്രദ്ധി​ക്കുക: “അധർമ്മ​ത്തി​ന്റെ വർദ്ധനവു നിമിത്തം അധികം​പേ​രു​ടെ​യും സ്‌നേഹം തണുത്തു​പോ​കും.” (മത്തായി 24:12) ഇതു നിവർത്തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? തീർച്ച​യാ​യും! മാദ്ധ്യ​മങ്ങൾ അനുദി​നം ലോക​വ്യാ​പക നിയമ​രാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ വെളി​ച്ച​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു: കൊല​പാ​ത​കങ്ങൾ, പിടി​ച്ചു​പ​റി​കൾ, പൊതു അക്രമം. കൂടാതെ, രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധത്തെ സംബന്ധിച്ച ഒരു രാഷ്‌ട്രീ​യ​പ്ര​വ​ചനം അത്‌ “ഭയത്തിൽനി​ന്നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം” കൈവ​രു​ത്തു​മെ​ന്നു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. ഇതിനു വിപരീ​ത​മാ​യി മനുഷ്യർ “ഭയത്താ​ലും നിവസി​ത​ഭൂ​മി​മേൽ സംഭവി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രതീ​ക്ഷ​യാ​ലും മോഹാ​ല​സ്യ​പ്പെടു”മെന്ന്‌ ബൈബിൾ കൃത്യ​മാ​യി മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു. (ലൂക്കോസ്‌ 21:26) വീണ്ടും മനുഷ്യ​പ്ര​വ​ച​നങ്ങൾ തെററാ​യി​രു​ന്നു, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രാവ​ച​നി​ക​വ​ച​നങ്ങൾ സത്യവു​മാ​യി​രു​ന്നു.

മുഖ്യ യുദ്ധ​ക്കൊ​തി​യൻ

ഒരു യുദ്ധ​ക്കൊ​തി​യൻ യുദ്ധമി​ള​ക്കി​വി​ടു​ന്ന​വ​നാണ്‌. രാജ്യ​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രും വൈദി​ക​രും വ്യാപാ​രി​ക​ളും ഈ റോൾ അഭിന​യി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ ഏററവും വലിയ യുദ്ധ​ക്കൊ​തി​യൻ പിശാ​ചായ സാത്താ​ന​ല്ലാ​തെ മററാ​രു​മല്ല, അവൻ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ “ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ ദൈവം” എന്ന്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:4.

സഹസ്രാ​ബ്ദ​ങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ സാത്താൻ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ മത്സരിച്ചു. പിന്നീട്‌ അവൻ ദൂതൻമാ​രു​ടെ ഒരു സമൂഹത്തെ തന്നോടു ചേരാൻത​ക്ക​വണ്ണം വശീക​രി​ച്ചു. എന്നാൽ 1914-ൽ അവന്റെ സമയം തീർന്നു. ബൈബിൾ നമ്മോടു പറയുന്നു: “സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽ യുദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെട്ടു: മീഖാ​യേ​ലും അവന്റെ ദൂതൻമാ​രും മഹാസർപ്പ​ത്തോ​ടു യുദ്ധം​ചെ​യ്‌തു, മഹാസർപ്പ​വും അതിന്റെ ദൂതൻമാ​രും യുദ്ധം​ചെ​യ്‌തു, എന്നാൽ അതു വിജയി​ച്ചില്ല, അവർക്ക്‌ മേലാൽ സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽ ഒരു സ്ഥലം കാണ​പ്പെ​ട്ടു​മില്ല. അങ്ങനെ മുഴു​നി​വ​സി​ത​ഭൂ​മി​യെ​യും വഴി​തെ​റ​റി​ക്കുന്ന പിശാ​ചും സാത്താ​നു​മെന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ആദ്യപാ​മ്പായ മഹാസർപ്പം താഴോ​ട്ടു വലി​ച്ചെ​റി​യ​പ്പെട്ടു; അവൻ ഭൂമി​യി​ലേക്കു താഴോ​ട്ടു വലി​ച്ചെ​റി​യ​പ്പെട്ടു, അവന്റെ ദൂതൻമാർ അവനോ​ടു​കൂ​ടെ താഴോ​ട്ടു വലി​ച്ചെ​റി​യ​പ്പെട്ടു.”—വെളി​പ്പാട്‌ 12:7-9.

ഭൂമി 1914 മുതൽ ഇത്ര അപകട​ക​ര​മായ ഒരു സ്ഥലമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെന്ന്‌ ഇതു വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു. സാത്താന്റെ പതനത്തി​ന്റെ ഫലം ബൈബിൾ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു: “ഭൂമി​ക്കും . . . മഹാകഷ്ടം, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ പിശാച്‌ തനിക്ക്‌ അല്‌പ​കാ​ല​ഘ​ട്ട​മാ​ണു​ള്ള​തെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ മഹാ​ക്രോ​ധ​ത്തോ​ടെ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ ഇറങ്ങി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.” (വെളി​പ്പാട്‌ 12:12) എത്ര ചുരു​ങ്ങിയ കാലം? യേശു പറഞ്ഞു: “ഈ കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ ഈ തലമുറ [1914-ൽ തുടങ്ങിയ സംഭവങ്ങൾ കാണുന്ന തലമുറ] യാതൊ​രു പ്രകാ​ര​ത്തി​ലും നീങ്ങി​പ്പോ​കു​ക​യില്ല.” (മത്തായി 24:34) ഏതു കാര്യങ്ങൾ? നമ്മുടെ കാല​ത്തേക്ക്‌ യേശു പ്രവചി​ച്ചി​രുന്ന സകല വിപത്തു​ക​ളും കലക്കവും.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സർവരാ​ജ്യ​സ​ഖ്യ​ത്തി​ന്റെ പതനവും ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ന്റെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ അശക്തി​യു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും സമാധാ​ന​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​നുള്ള രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വന്തം ശ്രമങ്ങൾ അവ നിർത്തു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ ബൈബിൾ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും, തങ്ങൾ വിജയി​ച്ചു​വെന്ന്‌ അവർ വിചാ​രി​ക്കുന്ന സമയം വരും. “സമാധാ​ന​വും സുരക്ഷി​ത​ത്വ​വും” എന്ന വലിയ ഒരു ആക്രോ​ശം ഉണ്ടാകും, എന്നാൽ അതിനെ തുടർന്ന്‌ ഈ ദുഷ്‌ട​ലോ​ക​ത്തിൻമേൽ “പെട്ടെ​ന്നുള്ള നാശം” വരേണ്ട​താണ്‌. ഇരുട്ടി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ക​യാൽ, മനുഷ്യർ ഈ സംഭവ​വി​കാ​സ​ത്തിൽ അതിശ​യി​ച്ചു​പോ​കും, അത്‌ “രാത്രി​യി​ലെ ഒരു കള്ളനെ​പ്പോ​ലെ വരുന്നു.”—1 തെസ്സ​ലോ​നീ​ക്യർ 5:2, 3.

ഇത്‌ എന്തി​ലേക്കു നയിക്കും? യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ “യുദ്ധങ്ങളെ അവസാ​നി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള യുദ്ധ”ത്തിലേക്ക്‌: “സർവശ​ക്ത​നായ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹാദി​വ​സ​ത്തി​ലെ യുദ്ധ”മെന്ന്‌ ബൈബി​ളിൽ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന അർമ്മ​ഗെ​ദ്ദോൻയു​ദ്ധ​ത്തി​ലേ​ക്കു​തന്നെ. ഇത്‌ സകല ദുഷ്ട ഘടകങ്ങ​ളു​ടെ​യും അവരുടെ പിന്തു​ണ​ക്കാ​രു​ടെ​യും നാശത്തെ അർത്ഥമാ​ക്കും. “ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാർതന്നെ ഛേദി​ക്ക​പ്പെ​ടും.” (വെളി​പ്പാട്‌ 16:14-16; സങ്കീർത്തനം 37:9) ഒടുവിൽ, വലിയ യുദ്ധ​ക്കൊ​തി​യ​നായ സാത്താൻ അവന്‌ മേലാൽ മനുഷ്യ​രു​ടെ​മേൽ കൂടു​ത​ലായ സ്വാധീ​ന​മി​ല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലത്ത്‌ ഒതുക്കി​നിർത്ത​പ്പെ​ടും. ഒടുവിൽ, അവനും നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താണ്‌.—വെളി​പ്പാട്‌ 20:1-3, 7-10.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇത്‌ നിഷ്‌ക്ക​ള​ങ്ക​രു​ടെ​യും കുററ​ക്കാ​രു​ടെ​യും അർത്ഥശൂ​ന്യ​വും മനസ്സാ​ക്ഷി​ര​ഹി​ത​വു​മായ സംഹാ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ കുറി​ക്കൊ​ള്ളുക. അതിജീ​വകർ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും, അവർ “[ദൈവ​ത്തിന്‌] രാവും പകലും വിശു​ദ്ധ​സേ​വ​ന​മർപ്പി​ക്കുന്ന”വർ ആയിരി​ക്കും. അതെ, ഇപ്പോൾപ്പോ​ലും മേലാൽ യുദ്ധം അഭ്യസി​ക്കാ​ത്ത​വ​രും ഒരു സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ സമാധാ​ന​മാർഗ്ഗങ്ങൾ പിന്തു​ട​രു​ന്ന​വ​രും ഈ അവസാ​നത്തെ മഹായു​ദ്ധത്തെ അതിജീ​വി​ക്കും. അവർ അനേകർ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മോ? ബൈബിൾ അവരെ “സകല ജനതക​ളിൽനി​ന്നും ഗോ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ജനങ്ങളിൽനി​ന്നും ഭാഷക​ളിൽനി​ന്നും ഉള്ളതായി യാതൊ​രു മനുഷ്യ​നും എണ്ണാൻ കഴിയാഞ്ഞ ഒരു മഹാപു​രു​ഷാ​രം” എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നു.—വെളി​പ്പാട്‌ 7:9, 14, 15.

കൊടു​ങ്കാ​റ​റി​നു​ശേഷം

അവർക്ക്‌ എന്തോരു ആശ്വാ​സ​മാ​യി​രി​ക്കും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടുക! അനേകം ദേശീ​യ​ഗ​വൺമെൻറു​കൾക്കു പകരം, ഒരു ഗവൺമെൻറ്‌ മാത്രമെ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യു​ള്ളു: ദൈവ​രാ​ജ്യം. (ദാനി​യേൽ 2:44; മത്തായി 6:9, 10) അഹങ്കാ​രി​കൾക്കും അതി​മോ​ഹി​കൾക്കും പകരം സൗമ്യ​ത​യു​ള്ളവർ ഭൂമിയെ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തും, അവർ “സമാധാന സമൃദ്ധി​യിൽ പരമാ​നന്ദം കണ്ടെത്തും.” (സങ്കീർത്തനം 37:10, 11) “ദൈവം​തന്നെ . . . അവരുടെ കണ്ണുക​ളിൽനിന്ന്‌ കണ്ണുനീ​രെ​ല്ലാം തുടച്ചു​ക​ള​യും, മേലാൽ മരണം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല, വിലാ​പ​മോ മുറവി​ളി​യോ വേദന​യോ ഇനി ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല. (വെളി​പ്പാട്‌ 21:3, 4) യഹോവ “ഭൂമി​യു​ടെ അറുതി​യോ​ളം യുദ്ധങ്ങളെ നിർത്തൽചെ​യ്യും.” വാളുകൾ കൊഴു​ക്ക​ളാ​യും കുന്തങ്ങൾ കോതു​ക​ത്രി​ക​ക​ളാ​യും അടിച്ചു​തീർക്ക​പ്പെ​ടും. ‘അവർ മേലാൽ യുദ്ധം അഭ്യസി​ക്കു​ക​യില്ല.’—സങ്കീർത്തനം 46:8, 9; യെശയ്യാവ്‌ 2:4.

അത്തര​മൊ​രു ലോക​ത്തിൽ ജിവി​ക്കാൻ നിങ്ങളാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യി​ല്ലേ? തീർച്ച​യാ​യും, നിങ്ങളാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കും! ശരി, സാദ്ധ്യ​ത​യുണ്ട്‌. ആദ്യന​ട​പടി ദൈവ​വ​ച​ന​മായ ബൈബിൾ പഠിക്കു​ക​യും ഈ പ്രത്യാശ സത്യവും ഈടുററ അടിസ്ഥാ​ന​മു​ള്ള​തു​മാ​ന്നെണ്‌ തിട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യു​മാണ്‌. അനന്തരം, ഇപ്പോൾ നിങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച ദൈ​വേഷ്ടം എന്താ​ണെന്ന്‌ കണ്ടുപി​ടി​ക്കു​ക​യും അതനു​സ​രിച്ച്‌ പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക. പഠനത്തിന്‌ ശ്രമം ആവശ്യ​മാ​ണെ​ന്നു​ള്ളത്‌ സത്യമാണ്‌, എന്നാൽ അത്‌ അതിനു​തക്ക വിലയു​ള്ള​താണ്‌. നിങ്ങൾ സമ്പാദി​ക്കുന്ന അറിവ്‌ ഉചിത​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, “നിത്യ​ജീ​വൻ” കൈവ​രു​ത്തു​മെന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞു. (യോഹ​ന്നാൻ 17:3) അതി​നെ​ക്കാൾ പ്രധാ​ന​മാ​യി എന്തെങ്കി​ലും ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ? (w88 11⁄1)