ഗീതം 165
എന്നോടൊത്തു യഹോവയെ വാഴ്‌ത്തുക!
1. വാ-ഴ്‌ത്തിൻ യാ-ഹാം രാ-ജാ-വി-നെ.
മാ-നി-ക്ക-വ-നെ ശ്വ-സി-പ്പോ-രെ-ല്ലാം.
വാ-ഴ്‌ത്തിൻ സ-ദാ തൻ നാ-മ-ത്തെ.
ചൊ-ല്ലേ-വ-രോ-ടും തൻ വൻ ശ-ക്തി-യെ.
ചൊൽ മാ-ന-വ-രോ-ടു തൻ ശ-ക്തി-യെ.
2. വാ-ഴ്‌ത്തിൻ യാ-ഹാം സ്‌നേ-ഹാർ-ദ്ര-നെ,
ദ-യാ-ലു-വാം കോ-പ-താ-മ-സ-നെ.
ദൈ-വ-മ-വൻ മ-ഹാ-ശ്ച-ര്യൻ;
മോ-ദം തൻ വൻ-ക്രി-യ-കൾ ഘോ-ഷി-പ്പാൻ.
മോ-ദം തൻ വൻ-ക്രി-യ-കൾ ഘോ-ഷി-പ്പാൻ.
3. വാ-ഴ്‌ത്തിൻ യാ-ഹാം ഉ-ദാ-ര-നെ.
തൃ-പ്‌തി ത-ന്നിൽ ആ-ശ്ര-യി-പ്പോർ-ക്കെ-ല്ലാം.
അ-ശ-ക്ത-രെ താ-ങ്ങി-ടു-ന്നോൻ.
തൻ ന-ന്മ-മാ-ന-വർ ചൊ-ല്ലേ-ണ്ട-യോ?
തൻ ന-ന്മ മാ-ന-വർ ചൊ-ല്ലീ-ട-ട്ടെ.
4. വാ-ഴ്‌ത്തിൻ യാ-ഹെ; കേ-ട്ടി-ടും താൻ
ആ-ശ്വാ-സ-ത്തി-നു-ള്ള പ്രാർ-ഥ-ന-കൾ.
ദു-ഷ്ട-രെ താൻ ന-ശി-പ്പി-ക്കും,
സം-ര-ക്ഷി-ക്കും ത-ന്നെ സ്‌നേ-ഹി-പ്പോ-രെ.
സം-ര-ക്ഷി-ക്കും ത-ന്നെ സ്‌നേ-ഹി-പ്പോ-രെ.