ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ സംബന്ധി​ച്ചു ശരിയായ വീക്ഷണം പുലർത്തു​ക

ഡോക്ടർ ദയാലു​വും വളരെ താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​വ​നും ആയിരു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഏററവും നല്ല തീരു​മാ​ന​പ്ര​കാ​രം തന്റെ രോഗിക്ക്‌ അവരുടെ ജീവനെ രക്ഷിക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ശസ്‌ത്ര​ക്രിയ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. രക്തപ്പകർച്ച​യു​ടെ കാര്യം ഉന്നയി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ അതിനു മടിച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു വിസ്‌മ​യ​മാ​യി. രക്തപ്പകർച്ച ഉൾപ്പെ​ടുന്ന ഒരു ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യക്കു മതപര​മായ കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ സമ്മതി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെന്ന്‌ അവർ വിശദീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേഹം വിസ്‌മ​യ​സ്‌ത​ബ്ധ​നാ​യി. അവരെ സഹായി​ക്കാൻ ഒരു വഴിക​ണ്ടെ​ത്തു​ന്ന​തിന്‌ അദ്ദേഹം തലപു​കഞ്ഞ്‌ ആലോ​ചി​ച്ചു. അവസാനം താൻ ഒരു പോം​വഴി കണ്ടെത്തി​യെന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു തോന്നി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾക്ക​റി​യാ​മോ, രക്തപ്പകർച്ച സ്വീക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ നിങ്ങൾ മരിക്കും. നിങ്ങൾ അത്‌ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നില്ല, ഉണ്ടോ?”

“തീർച്ച​യാ​യും ഇല്ല,” അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ രോഗി പറഞ്ഞു.

“എന്നാൽ രക്തപ്പകർച്ച സ്വീക​രി​ച്ചാൽ നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ മതവി​ശ്വാ​സ​ങ്ങൾക്ക്‌ എതിരെ പ്രവർത്തി​ക്കു​മെന്നു തോന്നി​യേ​ക്കാം, നിങ്ങൾക്ക്‌ അതും പ്രധാ​ന​മാ​ണ​ല്ലോ. അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ ഇതാ എന്റെ ഒരു നിർദേശം. ഒരു രക്തപ്പകർച്ച സ്വീക​രിച്ച്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടു നിങ്ങൾക്കു നിങ്ങളു​ടെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചു​കൂ​ടാ. എന്നിട്ട്‌ നിങ്ങൾ പാപം ചെയ്‌തു​പോ​യി എന്നു ദൈവ​ത്തോട്‌ ഏററു​പ​റഞ്ഞ്‌ അനുത​പി​ക്കുക. അതുവഴി നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ മതത്തി​ലും പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടും.”

താൻ കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നതു കൃത്യ​മായ ഉത്തരമാ​ണെന്നു ശുദ്ധഗ​തി​ക്കാ​ര​നായ ഡോക്ടർ വിചാ​രി​ച്ചു. കരുണാ​സ​മ്പ​ന്ന​നായ ഒരു ദൈവ​ത്തി​ലാ​ണു തന്റെ രോഗി വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന ബോധം അദ്ദേഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നിശ്ചയ​മാ​യും, ഇത്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ​യിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജനം നേടാ​നുള്ള ഒരു ഉചിത​മായ സന്ദർഭ​മാണ്‌! എന്നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ നിർദേശം അതു തോന്നി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ന്യായ​യു​ക്ത​മാ​ണോ?

നാം ഇതു​പോ​ലെ എന്നെങ്കി​ലും ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്യു​ന്നു​വോ?

ഡോക്ടർ ചെയ്‌ത​വി​ധ​ത്തിൽ നാം ചില​പ്പോൾ ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തേ​ക്കാം. ഒരുപക്ഷേ സ്‌കൂ​ളി​ലോ ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തോ എതിർപ്പി​ന്റെ അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മായ പൊട്ടി​പു​റ​പ്പെ​ട​ലിൽ നാം ഭയപ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ വ്രണ​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യാൻ സമ്മർദ​ത്തിൻകീ​ഴി​ലാ​കുന്ന ബുദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കുന്ന സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ നാം എത്തി​യേ​ക്കാം. സംഭ്ര​മി​ച്ചു​പോ​കു​ന്ന​തി​നാൽ നാം, പിന്നീടു ക്ഷമ യാചി​ക്കാം എന്ന്‌ ഉദ്ദേശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ എളുപ്പ വഴി തേടാ​നും തെറെ​റന്നു നമുക്ക്‌ അറിയാ​വു​ന്നതു ചെയ്യാ​നും ചായ്‌വു കാണി​ച്ചേ​ക്കാം.

അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തികൾ തെററായ സ്വന്തം പ്രവണ​ത​ക​ളാൽ പ്രലോ​ഭി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ദുർമാർഗ​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടാൻ ശക്തമായി പ്രലോ​ഭി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ ഒരു യുവാവ്‌ എത്തി​യേ​ക്കാം. തെററായ ആഗ്രഹ​ത്തി​നെ​തി​രെ പോരാ​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം ദൈവ​വു​മാ​യി കാര്യങ്ങൾ പിന്നീടു ശരി​പ്പെ​ടു​ത്താ​മെന്ന്‌ ഉദ്ദേശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അയാൾ വഴി​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. തങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ക്രിസ്‌തീ​യ​സ​ഭ​യിൽനി​ന്നു പുറത്താ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം എന്ന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും ചിലർ ഗൗരവ​മായ തെററു ചെയ്യാൻ മുതിർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ അവർ ഇങ്ങനെ ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു, ‘ഞാൻ അൽപ്പ സമയം കാത്തി​രി​ക്കും. എന്നിട്ടു ഞാൻ അനുത​പി​ക്കും, എന്നെ പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും.’

ഈ സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾക്കെ​ല്ലാം രണ്ടു സംഗതി​കൾ പൊതു​വാ​യി​ട്ടുണ്ട്‌. ഒന്നാമ​താ​യി, വ്യക്തികൾ ശരി ചെയ്യാൻ പോരാ​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം വശംവ​ദ​രാ​കു​ന്നു. രണ്ടാമ​താ​യി, തെററു ചെയ്‌ത​തി​നു​ശേഷം തങ്ങൾ യാചി​ക്കു​ക​മാ​ത്രം ചെയ്‌താൽ ദൈവം സ്വതേ ക്ഷമിക്കു​മെന്ന്‌ അവർ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു.

ശരിയായ വീക്ഷണം എന്താണ്‌?

ഇതു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ​യോട്‌ ഒരു ഉചിത​മായ വിലമ​തി​പ്പു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? കൊള്ളാം, ആ കരുണ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു നിമിഷം ചിന്തി​ക്കുക. യേശു പറഞ്ഞു: “തന്റെ ഏകജാ​ത​നായ പുത്ര​നിൽ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന ഏവനും നശിച്ചു​പോ​കാ​തെ നിത്യ​ജീ​വൻ പ്രാപി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ദൈവം അവനെ നല്‌കു​വാൻ തക്കവണ്ണം ലോകത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു.” (യോഹ​ന്നാൻ 3:16) അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ ആ കരുണ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നത്‌ എപ്രകാ​ര​മാ​ണെന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ​പ്പോൾ: “നിങ്ങൾ പാപം ചെയ്യാ​തി​രി​പ്പാൻ ഞാൻ ഇതു നിങ്ങൾക്കു എഴുതു​ന്നു. ഒരുത്തൻ പാപം ചെയ്‌തു എങ്കിലോ, നീതി​മാ​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു എന്ന കാര്യസ്ഥൻ നമുക്കു പിതാ​വി​ന്റെ അടുക്കൽ ഉണ്ടു.” (1 യോഹ​ന്നാൻ 2:1) അതു​കൊണ്ട്‌, അപൂർണത നിമിത്തം നാം പാപത്തിൽ വീഴു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമുക്കു പ്രാർഥ​ന​യിൽ ദൈവത്തെ സമീപി​ക്കാ​നും യേശു​വി​ന്റെ ബലിയു​ടെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ക്ഷമ യാചി​ക്കാ​നും കഴിയും.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പിന്നീടു നാം ക്ഷമ ചോദി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം​കാ​ലം നാം പാപം ചെയ്യു​ന്നു​ണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നതു പ്രശ്‌ന​മേ​യ​ല്ലെന്ന്‌ ഇത്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? ഇല്ല. ആ ഉദ്ധരണി​യി​ലെ ആദ്യത്തെ വാക്കുകൾ ഓർക്കുക: “നിങ്ങൾ പാപം ചെയ്യാ​തി​രി​പ്പാൻ ഞാൻ ഇതു നിങ്ങൾക്കു എഴുതു​ന്നു.” ആ വാക്യ​ത്തിൽ യോഹ​ന്നാ​ന്റെ തുടർന്നു​വ​രുന്ന വാക്കുകൾ നമ്മുടെ അപൂർണ​ത​യു​മാ​യി ഇടപെ​ടു​ന്ന​തി​നുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ ക്രമീ​ക​ര​ണത്തെ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും പാപം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഒഴിവാ​ക്കാൻ നാം ആവുന്നത്ര കഠിന​മാ​യി ശ്രമി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. അല്ലാ​യെ​ങ്കിൽ നാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടു പരിതാ​പ​ക​ര​മായ അനാദ​ര​വാ​യി​രി​ക്കും പ്രകടി​പ്പി​ക്കുക, കൂടുതൽ കൃത്യ​മാ​യി യൂദാ പരാമർശി​ച്ച​വ​രെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ; അവർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അനർഹ​ദ​യയെ അഴിഞ്ഞ നടത്തക്ക്‌ ഒരു ഒഴിക​ഴി​വാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു.—യൂദാ 4.

നാം എന്തു ചെയ്‌താ​ലും നമ്മെ എല്ലായ്‌പോ​ഴും താങ്ങുന്ന ഒരുതരം സുരക്ഷാ​വ​ല​യാ​യി ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണയെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നതു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണയെ നിസ്സാ​രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും പാപം അത്രയ്‌ക്കു മോശ​മായ സംഗതി​യല്ല എന്നു തോന്നി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഇത്‌ അശേഷം സത്യമല്ല. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ തീത്തോ​സി​നോ​ടു പറഞ്ഞു: “എല്ലാ മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും രക്ഷയ്‌ക്കാ​യി ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൃപ പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. നിർമ്മ​ത​ത്വ​വും ലൗകി​ക​മോ​ഹ​ങ്ങ​ളും ഉപേക്ഷി​ക്കാ​നും ഈ ലോക​ത്തിൽ സമചി​ത്ത​ത​യും നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​യും ദൈവ​ഭ​ക്തി​യു​മുള്ള ജീവിതം നയിക്കാ​നും അതു നമ്മെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.”—തീത്തോസ്‌ 2:11, 12, പി.ഒ.സി. ബൈ.

തന്റെതന്നെ അപൂർണ​ത​യ്‌ക്കെ​തി​രെ പോരാ​ടിയ വിധത്താൽ പൗലോസ്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ​യോ​ടുള്ള തന്റെ വിലമ​തി​പ്പു പ്രകട​മാ​ക്കി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു പ്രസം​ഗി​ച്ച​ശേഷം ഞാൻ തന്നേ കൊള്ള​രു​താ​ത്ത​വ​നാ​യി പോകാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു എന്റെ ശരീരത്തെ ദണ്ഡിപ്പി​ച്ചു അടിമ​യാ​ക്കു​ക​യ​ത്രേ ചെയ്യു​ന്നതു.” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 9:27) കൂടെ​ക്കൂ​ടെ താൻ പാപത്തിന്‌ അടിമ​യാ​കാൻ വളരെ സാധ്യ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തി​നെ പൗലോസ്‌ കേവലം നിസ്സാ​ര​മാ​യി കണ്ടില്ല. നാം അങ്ങനെ ചെയ്യണ​മോ?

യേശു​വി​ന്റെ വീക്ഷണം

ഒരു സന്ദർഭ​ത്തിൽ, കഷ്ടപ്പാട്‌ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശരിയാ​യ​തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്‌ത്‌ ഒരു അനായാ​സ​ഗതി സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യെന്ന ആശയത്തെ താൻ എങ്ങനെ വീക്ഷിച്ചു എന്നു യേശു പ്രകട​മാ​ക്കി. അവിടു​ന്നു തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രോ​ടു സംഭവി​ക്കാ​നി​രി​ക്കുന്ന തന്റെ ബലിമ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ പത്രോസ്‌ അവിടു​ത്തെ പിന്തി​രി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അതു അരുതേ; നിനക്കു അങ്ങനെ ഭവിക്ക​രു​തേ.” എന്തായി​രു​ന്നു യേശു​വി​ന്റെ പ്രതി​ക​രണം? “സാത്താനേ, എന്നെ വിട്ടു പോ; നീ എനിക്കു ഇടർച്ച​യാ​കു​ന്നു; നീ ദൈവ​ത്തി​ന്റേതല്ല മനുഷ്യ​രു​ടേ​ത​ത്രേ കരുതു​ന്നതു.”—മത്തായി 16:22, 23.

പത്രോ​സി​നു​ള്ള യേശു​വി​ന്റെ ശക്തമായ ശാസന, ദൈ​വേ​ഷ്ട​ത്തിന്‌ എതി​രെ​യുള്ള ഗതി ഉൾക്കൊ​ള്ളുന്ന ഒരു സുഗമ​മായ ജീവി​ത​രീ​തി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ യേശു വിസമ്മ​തി​ച്ചു​വെന്നു നാടകീ​യ​മാ​യി​ത്തന്നെ പ്രകട​മാ​ക്കി. സാത്താന്റെ കൈക​ളാൽ നിരന്ത​ര​മായ ഉപദ്ര​വ​ങ്ങൾക്കു വിധേ​യ​മാ​യി​ക്കൊണ്ട്‌ അവിടു​ന്നു പതറാതെ ശരിയായ പാത പിൻപ​റ​റി​യെന്നു പ്രസ്‌തുത രേഖ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. അവസാനം അവിടു​ന്നു പരിഹ​സി​ക്ക​പ്പെട്ടു, കഠിന​മാ​യി അടി​കൊ​ണ്ടു, യാതനാ​പൂർണ​മായ മരണം വരിച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അവിടു​ന്നു വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്‌തില്ല, ഇതു മുഖാ​ന്തരം നമുക്കു​വേണ്ടി തന്റെ ജീവനെ ഒരു മറുവി​ല​യാ​യി അർപ്പി​ക്കാൻ അവിടു​ത്തേക്കു കഴിഞ്ഞു. നിശ്ചയ​മാ​യും വിഷമ​ത​ക​ളോ പ്രലോ​ഭ​ന​ങ്ങ​ളോ പൊന്തി​വ​രു​മ്പോൾ നമുക്കു ‘നമ്മോ​ടു​തന്നെ ദയാലു’ക്കളായി​രി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തി​നല്ല ഇതെല്ലാം അവിടു​ന്നു സഹിച്ചത്‌!

യേശു​വി​നെ സംബന്ധിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു: “നീ നീതിയെ ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​ക​യും ദുഷ്ടതയെ ദ്വേഷി​ക്ക​യും ചെയ്‌തി​രി”ക്കുന്നു. (എബ്രായർ 1:9) അനായാസ പോം​വഴി തേടു​ന്ന​തിൽ പലപ്പോ​ഴും നിയമ​രാ​ഹി​ത്യം ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, യേശു ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ നാം ഇതിനെ സത്യമാ​യും വെറു​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്യാൻ നാം എല്ലായ്‌പോ​ഴും വിസമ്മ​തി​ക്കും. സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ യഹോവ പറയുന്നു: “എന്നെ നിന്ദി​ക്കു​ന്ന​വ​നോ​ടു ഞാൻ ഉത്തരം പറയേ​ണ്ട​തി​ന്നു നീ ജ്ഞാനി​യാ​യി എന്റെ ഹൃദയത്തെ സന്തോ​ഷി​പ്പിക്ക.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:11) യേശു​വി​ന്റെ സമനി​ല​യു​ള്ള​തും എന്നാൽ വിട്ടു​വീ​ഴ്‌ച​യി​ല്ലാ​ത്ത​തും ആയ നീതി യഹോ​വ​യു​ടെ ഹൃദയ​ത്തി​നു വലിയ സന്തോഷം കൈവ​രു​ത്തി. യേശു​വി​ന്റെ നിർമ​ല​മായ ഗതി നാം പിൻപ​റ​റു​ന്നെ​ങ്കിൽ യഹോ​വക്കു സമാന​മായ സുഖം നമുക്കും കൊടു​ക്കാ​നാ​വും.—1 പത്രോസ്‌ 2:23.

സഹിഷ്‌ണു​ത​യാൽ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രോസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “അതിൽ നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അല്‌പ​നേ​ര​ത്തേക്കു നാനാ​പ​രീ​ക്ഷ​ക​ളാൽ ദുഃഖി​ച്ചി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ലും ആനന്ദി​ക്കു​ന്നു. അഴിഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തും തീയിൽ ശോധന കഴിക്കു​ന്ന​തു​മായ പൊന്നി​നെ​ക്കാൾ നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ പരി​ശോ​ധന വില​യേ​റി​യതു എന്നു യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ പ്രത്യ​ക്ഷ​ത​യിൽ പുകഴ്‌ചെ​ക്കും തേജസ്സി​ന്നും മാനത്തി​ന്നു​മാ​യി കാൺമാൻ അങ്ങനെ ഇടവരും.” (1 പത്രൊസ്‌ 1:6, 7) നാം അപൂർണ​രും സാത്താന്റെ ലോക​ത്തിൻമ​ധ്യേ ജീവി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ആയതു​കൊ​ണ്ടു പരീക്ഷ​ക​ളെ​യും പ്രലോ​ഭ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും നാം നിരന്തരം അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കും. പത്രോസ്‌ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഇവയ്‌ക്കു നല്ലൊരു ഉദ്ദേശ്യം നിറ​വേ​റ​റാ​നാ​കും. അവ നമ്മുടെ വിശ്വാ​സത്തെ പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യും അതു ദുർബ​ല​മോ ബലിഷ്‌ഠ​മോ എന്നു പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

അവ നമ്മെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കാ​നും ഉതകുന്നു. യേശു “അനുഭ​വിച്ച കഷ്ടങ്ങളാൽ അനുസ​രണം പഠിച്ചു.” (എബ്രായർ 5:8) നാം പരീക്ഷ​യിൽ സഹിച്ചു​നിൽക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമുക്കും അനുസ​ര​ണ​വും യഹോ​വ​യി​ലുള്ള ആശ്രയ​വും പഠിക്കാ​നാ​കും. പത്രോസ്‌ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ ഈ പഠന​പ്ര​ക്രിയ പൂർണ​മാ​കു​ന്ന​തു​വരെ തുടരും: “ദൈവം​തന്നെ . . . നിങ്ങളു​ടെ പരിശീ​ലനം അവസാ​നി​പ്പി​ക്കും, അവിടു​ന്നു നിങ്ങളെ ഉറപ്പു​ള്ള​വ​രാ​ക്കും, അവിടു​ന്നു നിങ്ങളെ ശക്തരാ​ക്കും.”—1 പത്രോസ്‌ 5:10, NW.

എന്നുവ​രി​കി​ലും പരീക്ഷ​യിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്‌താൽ നാം ഭീരു​ക്ക​ളോ ബലഹീ​ന​രോ ആണെന്നു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു, യഹോ​വ​യോ​ടും നീതി​യോ​ടു​മുള്ള ഒരു ശക്തമായ സ്‌നേ​ഹ​വും അല്ലെങ്കിൽ ആത്മനി​യ​ന്ത്ര​ണ​വും ഇല്ലാ​തെ​തന്നെ. അത്തരം ഏതു ദൗർബ​ല്യ​വും ദൈവ​വു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ അതിയാ​യി അപകട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും പൗലോ​സി​ന്റെ മുന്നറി​യി​പ്പു നമ്മുടെ കാര്യ​ത്തിൽ സത്യമാ​യി ഭവി​ച്ചേ​ക്കാം: “സത്യത്തി​ന്റെ പരിജ്ഞാ​നം ലഭിച്ച​ശേഷം നാം മനഃപൂർവ്വം പാപം​ചെ​യ്‌താൽ പാപങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ഇനി ഒരു യാഗവും ശേഷി”ക്കുന്നില്ല. (എബ്രായർ 10:26) ആദ്യ​മേ​തന്നെ പാപം ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ബലഹീ​ന​ത​യ്‌ക്കു വഴങ്ങി ജീവന്റെ എല്ലാ പ്രതീ​ക്ഷ​യും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ന്റെ അപകട​സാ​ധ്യത വരുത്തി​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ എത്രയോ നല്ലതാണ്‌!

നിരു​പാ​ധി​ക​മായ നിർമലത

ദാനി​യേൽ പ്രവാ​ച​കന്റെ നാളു​ക​ളിൽ എബ്രാ​യ​രായ മൂന്നു പേരെ, അവർ ഒരു വിഗ്ര​ഹത്തെ ആരാധി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ തീയി​ലി​ട്ടു കൊല്ലു​മെന്നു ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തി. അവരുടെ മറുപടി എന്തായി​രു​ന്നു? “ഞങ്ങൾ സേവി​ക്കുന്ന ദൈവ​ത്തി​ന്നു ഞങ്ങളെ വിടു​വി​പ്പാൻ കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ, അവൻ ഞങ്ങളെ എരിയുന്ന തീച്ചൂ​ള​യിൽനി​ന്നും രാജാ​വി​ന്റെ കയ്യിൽനി​ന്നും വിടു​വി​ക്കും. അല്ലെങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ രാജാ​വി​ന്റെ ദേവൻമാ​രെ സേവി​ക്ക​യില്ല. രാജാവു നിർത്തിയ സ്വർണ്ണ​ബിം​ബത്തെ നമസ്‌ക​രി​ക്ക​യു​മില്ല എന്നു അറിഞ്ഞാ​ലും.”—ദാനീ​യേൽ 3:17, 18.

ശരിയാ​യ​തു ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അവർ ആ നിലപാട്‌ എടുത്തത്‌. അത്‌ തങ്ങളുടെ മരണത്തിൽ കലാശി​ക്കു​മെ​ങ്കിൽ അങ്ങനെ​തന്നെ സംഭവി​ച്ചു​കൊ​ള്ളട്ടെ. അവരുടെ ഉറപ്പ്‌ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തിൽ ആയിരു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ദൈവം അവരെ വിടു​വി​ച്ചാൽ അതു കൂടുതൽ അഭികാ​മ്യം. എന്നാൽ അവരുടെ ഉറച്ച നിലപാ​ടു നിരു​പാ​ധി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദാസൻമാ​രെ സംബന്ധിച്ച്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അങ്ങനെ​തന്നെ ആയിരി​ക്കണം.

നമ്മുടെ നാളിൽ വിട്ടു​വീ​ഴ്‌ചക്കു വിസമ്മ​തിച്ച ചിലരെ തടവി​ലാ​ക്കു​ക​യും പീഡി​പ്പി​ക്കു​ക​യും മാത്രമല്ല കൊല്ലുക പോലും ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. മററു​ചി​ലർ ശരിയായ തത്ത്വങ്ങൾ ബലിക​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു സമ്പന്നരാ​കു​ന്ന​തി​നു പകരം ദരി​ദ്ര​രാ​യി​ത്തന്നെ തുടരാൻ കൂടു​ത​ലി​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു ഭൗതിക ത്യാഗങ്ങൾ ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ ലേഖന​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ പറഞ്ഞ ക്രിസ്‌തീയ സ്‌ത്രീക്ക്‌ എന്തു സംഭവി​ച്ചു? ഡോക്ട​റു​ടെ, വഴി​തെ​റ​റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തെ​ങ്കി​ലും ദയാപു​ര​സ്സ​ര​മായ ആന്തരത്തെ അവർ വിലമ​തി​ച്ചു, എന്നാൽ അവർ തന്റെ വിശ്വാ​സം വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്‌തില്ല. അതിനു പകരം യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമ​ത്തോ​ടുള്ള അവരുടെ ആദരവു ശസ്‌ത്ര​ക്രിയ വേണ്ടന്നു​വെ​ക്കാൻ അവരെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. ഏതായാ​ലും, സന്തോ​ഷ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, അവരുടെ അസുഖം മാറി, അവർ യഹോ​വയെ സജീവ​മാ​യി തുടർന്നു സേവിച്ചു. എങ്കിലും, അവർ തന്റെ നിലപാട്‌ എടുത്ത​പ്പോൾ അതിന്റെ പരിസ​മാ​പ്‌തി എന്തായി​രി​ക്കും എന്നതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവർക്ക്‌ ഒന്നും അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, പക്ഷേ മുഴു​സം​ഗ​തി​യും യഹോ​വ​യു​ടെ കരങ്ങളി​ലർപ്പി​ക്കാൻ അവർ തയ്യാറാ​യി​രു​ന്നു.

സമ്മർദ​ത്തിൻകീ​ഴിൽ അത്രമാ​ത്രം ഉറച്ചു​നിൽക്കാൻ അവരെ സഹായി​ച്ചത്‌ എന്തായി​രു​ന്നു? തന്റെ സ്വന്തം ശക്തിയിൽ ആശ്രയി​ക്കാൻ അവർ ശ്രമി​ച്ചില്ല, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദാസനും അങ്ങനെ ചെയ്യരുത്‌. ഓർക്കുക, “ദൈവം നമ്മുടെ സങ്കേത​വും ബലവും ആകുന്നു; കഷ്ടങ്ങളിൽ അവൻ ഏററവും അടുത്ത തുണയാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” (സങ്കീർത്തനം 46:1) തെററു ചെയ്‌ത്‌ പിന്നീടു കരുണ​ക്കു​വേണ്ടി ദൈവ​ത്തി​ലേക്കു തിരി​യേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തി​നു പകരം പരി​ശോ​ധ​ന​യിൻകീ​ഴി​ലാ​യി​രി​ക്കെ സഹായ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ദൈവ​ത്തി​ലേക്കു തിരി​യു​ന്നത്‌ എത്രയോ നല്ലത്‌!

അതേ, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്തായ കരുണയെ നമുക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും ലഘുവാ​യി കാണാ​തി​രി​ക്കാം. നേരെ​മ​റിച്ച്‌, പ്രയാ​സ​ങ്ങ​ളിൽപ്പോ​ലും ശരിയാ​യതു ചെയ്യാ​നുള്ള ഒരു ആത്മാർഥ​മായ ആഗ്രഹം നമുക്കു വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാം. ഇതു യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ ആഴമു​ള്ള​താ​ക്കു​ക​യും നിത്യ​ജീ​വൻ ലഭിക്കാൻ ആവശ്യ​മായ പരിശീ​ലനം നമുക്കു നൽകു​ക​യും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ​യോട്‌ ഒരു ഉചിത​മായ ആദരവു പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. അത്തരം ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മായ നടത്ത നമ്മുടെ സ്വർഗീയ പിതാ​വി​ന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​നു സന്തോഷം കൈവ​രു​ത്തും.

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

പുനരുത്ഥാനത്തിലുള്ള പൂർണ​വി​ശ്വാ​സം എബ്രാ​യ​രായ മൂന്നു പേരെ നിർമലത കാത്തു​കൊ​ള്ളാൻ സഹായി​ച്ചു