കാരണ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞു. (ലൂക്കോ. 21:31)’ പിന്നെ ഒരുപക്ഷേ ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കുക: ‘എന്നാൽ ലോക​ത്തിൽ സംഭവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേരെ കണ്ണടച്ച്‌ സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രി​ക്കാ​നല്ല അവൻ അവരോട്‌ പറയു​ന്ന​തെന്ന്‌ കുറി​ക്കൊ​ള​ളുക. അവരുടെ ശുഭാ​പ്‌തി വിശ്വാ​സ​ത്തിന്‌ നല്ല അടിസ്ഥാ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നാണ്‌ അവൻ പറയു​ന്നത്‌; അത്‌ ലോക സംഭവ​ങ്ങ​ളു​ടെ അർത്ഥം അവർക്ക്‌ മനസ്സി​ലാ​കു​ന്ന​തി​നാ​ലും അവയുടെ അനന്തര​ഫലം എന്തെന്ന്‌ അറിയു​ന്ന​തി​നാ​ലു​മാ​യി​രി​ക്കും.’

മാനുഷ ജീവന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​മെ​ന്താണ്‌?

നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ഉദ്ദേശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ജീവന്റെ ഉറവിനെ തിരി​ച്ച​റി​യുക എന്നത്‌ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ഒരാവ​ശ്യ​മാണ്‌. ജീവൻ വെറുതെ യാദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി ഉണ്ടായ​താ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമ്മുടെ ജീവിതം അവശ്യം ഉദ്ദേശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നേനെ, നമുക്ക്‌ ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​മായ ഒരു ഭാവി​ക്കു​വേണ്ടി ആസൂ​ത്രണം ചെയ്യാ​നും കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. എന്നാൽ പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:24, 25, 28 നമ്മോട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “ലോക​വും അതിലു​ള​ള​തൊ​ക്കെ​യും ഉണ്ടാക്കിയ ദൈവം . . . സകലർക്കും ജീവനും ശ്വാസ​വും സകലവും നൽകുന്നു. അവനാൽ നമുക്ക്‌ ജീവനുണ്ട്‌, അവനാൽ നാം ചരിക്കു​ക​യും സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.” ദൈവത്തെ അഭിസം​ബോ​ധന ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ വെളി​പ്പാട്‌ 4:11 ഇപ്രകാ​രം കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “ഞങ്ങളുടെ ദൈവം തന്നെയായ യഹോവേ നീ സകലവും സൃഷ്ടി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടും നിന്റെ ഇഷ്ടം ഹേതു​വാൽ അവ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ക​യും സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌ത​തു​കൊ​ണ്ടും നീ മഹത്വ​വും ബഹുമാ​ന​വും ശക്തിയും കൈ​ക്കൊ​ള​ളു​വാൻ യോഗ്യൻ.” (“ദൈവം” എന്ന മുഖ്യ ശീർഷ​ക​ത്തിൻ കീഴിൽ 145-151 പേജുകൾ കാണുക.)

സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ നിബന്ധ​ന​കൾക്കും സന്തുഷ്ടി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ളള അവന്റെ മാർഗ്ഗ​നിർദ്ദേ​ശ​ങ്ങൾക്കും വിപരീ​ത​മായ ഒരു ജീവി​ത​ഗ​തി​യിൽ നിന്നാണ്‌ നിരാശ ഉളവാ​കു​ന്നത്‌. ഗലാത്യർ 6:7, 8 ഇപ്രകാ​രം മുന്നറി​യിപ്പ്‌ തരുന്നു: “വഴി​തെ​റ​റി​ക്ക​പ്പെ​ട​രുത്‌: ദൈവം പരിഹ​സി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​വു​ന്ന​വനല്ല. ഒരു മനുഷ്യൻ വിതക്കു​ന്നത്‌ എന്തുത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും അവൻ അത്‌ കൊയ്യു​ക​യും ചെയ്യും; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ജഡത്തി​നാ​യിട്ട്‌ വിതക്കു​ന്നവൻ ജഡത്തിൽനിന്ന്‌ നാശം കൊയ്യും.”—കൂടാതെ ഗലാത്യർ 5:19-21. (“സ്വാത​ന്ത്ര്യം” എന്ന മുഖ്യ ശീർഷകം കൂടെ കാണുക.)

ആദാമിൽ നിന്ന്‌ അവകാ​ശ​മാ​ക്കിയ പാപം ആരംഭ​ത്തിൽ ദൈവം ഉദ്ദേശി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ പൂർണ്ണ​ജീ​വി​താ​സ്വാ​ദനം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നിന്ന്‌ ഇപ്പോൾ മനുഷ്യ​രെ തടയുന്നു. ആദാമി​ന്റെ പാപത്തെ തുടർന്നു​ണ്ടായ ദിവ്യ​ന്യാ​യ​വി​ധി നിമിത്തം “സൃഷ്ടി [മനുഷ്യ​വർഗ്ഗം] നിഷ്‌പ്ര​യോ​ജ​ന​ത്വ​ത്തി​നു കീഴ്‌പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ടു” എന്ന്‌ റോമർ 8:20 പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു. പാപി​യായ ഒരു മനുഷ്യ​നെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ തന്റെ സ്വന്തം അവസ്ഥയെ സംബന്ധിച്ച്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “ഞാൻ ജഡികൻ, പാപത്തിന്‌ വിൽക്ക​പ്പെ​ട്ടവൻ. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന നൻമ ഞാൻ ചെയ്യു​ന്നില്ല, എന്നാൽ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ക്കാത്ത തിൻമ ഞാൻ ചെയ്യുന്നു. എന്റെ ഉളളിലെ മനുഷ്യൻ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​ത്തിൽ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. എങ്കിലും എന്റെ ബുദ്ധി​യു​ടെ നിയമ​ത്തോട്‌ പോരാ​ടുന്ന വേറൊ​രു നിയമം ഞാൻ എന്റെ അവയവ​ങ്ങ​ളിൽ കാണുന്നു. അത്‌ എന്റെ അവയവ​ങ്ങ​ളി​ലു​ളള പാപത്തി​ന്റെ നിയമ​ത്തിന്‌ എന്നെ അടിമ​യാ​ക്കു​ന്നു. അയ്യോ, ഞാൻ അരിഷ്ട മനുഷ്യൻ!”—റോമ. 7:14, 19, 22-24.

നാം ബൈബിൾ തത്വങ്ങൾ ബാധക​മാ​ക്കു​ക​യും ദൈ​വേഷ്ടം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഒന്നാമത്‌ വയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ ഇപ്പോൾത്തന്നെ നാം സാദ്ധ്യ​മായ ഏററവും വലിയ സന്തോഷം കണ്ടെത്തു​ന്നു, നമ്മുടെ ജീവിതം അർത്ഥ സമ്പുഷ്ട​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ദൈവത്തെ സേവി​ക്കുക വഴി നാം അവനെ കൂടുതൽ സമ്പന്നനാ​ക്കു​ന്നില്ല; ‘നമുക്കു​തന്നെ പ്രയോ​ജനം ചെയ്യാൻ’ അവൻ നമ്മെ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു. (യെശ. 48:17) ബൈബിൾ ഇപ്രകാ​രം ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്നു: “ഉറപ്പു​ള​ള​വ​രും കുലു​ങ്ങാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി നിങ്ങളു​ടെ പ്രയത്‌നം കർത്താ​വിൽ വ്യർത്ഥമല്ല എന്ന്‌ അറിഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ കർത്താ​വി​ന്റെ വേലയിൽ ധാരാളം ചെയ്യാ​നു​ള​ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക.”—1 കൊരി. 15:58.

ജീവനു​വേ​ണ്ടി​യു​ളള യഹോ​വ​യു​ടെ കരുത​ലു​ക​ളിൽ നാം വിശ്വാ​സം വയ്‌ക്കു​ക​യും അവന്റെ വഴിക​ളിൽ നടക്കു​ക​യും ചെയ്‌താൽ പൂർണ്ണ​ത​യി​ലു​ളള നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാശ ബൈബിൾ നമ്മുടെ മുമ്പാകെ വയ്‌ക്കു​ന്നു. ആ പ്രത്യാ​ശക്ക്‌ ഉറച്ച അടിസ്ഥാ​ന​മുണ്ട്‌; അത്‌ നിരാ​ശ​യി​ലേക്ക്‌ നയിക്കു​ക​യില്ല; ആ പ്രത്യാ​ശ​യോ​ടു ചേർച്ച​യി​ലു​ളള പ്രവർത്തനം ഇപ്പോൾ പോലും നമ്മുടെ ജീവി​തത്തെ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ അർത്ഥ സമ്പുഷ്ട​മാ​ക്കും.—യോഹ. 3:16; തീത്തോ. 1:2; 1 പത്രോ. 2:6.

വെറുതെ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​നും പിന്നെ മരിക്കു​ന്ന​തി​നും വേണ്ടി​യാ​ണോ മനുഷ്യർ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌?

ഉൽപ. 2:15-17: “യഹോ​വ​യായ ദൈവം മനുഷ്യ​നെ [ആദാമി​നെ] കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി ഏദൻതോ​ട്ട​ത്തിൽ കൃഷി ചെയ്‌വാ​നും അതിനെ കാപ്പാ​നും അവിടെ ആക്കി. യഹോ​വ​യായ ദൈവം മനുഷ്യ​ന്റെ​മേൽ ഈ കൽപ്പന​യും വച്ചു: ‘തോട്ട​ത്തി​ലെ എല്ലാ വൃക്ഷങ്ങ​ളിൽ നിന്നും നിനക്ക്‌ തൃപ്‌തി​യാ​വോ​ളം ഭക്ഷിക്കാം. എന്നാൽ നൻമതിൻമ​ക​ളു​ടെ അറിവി​ന്റെ വൃക്ഷത്തെ സംബന്ധി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ നീ അതിൽ നിന്ന്‌ ഭക്ഷിക്ക​രുത്‌, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അതിൽ നിന്ന്‌ ഭക്ഷിക്കുന്ന നാളിൽ നീ നിശ്ചയ​മാ​യും മരിക്കും.’” (ദൈവം ഇവിടെ മരണ​ത്തെ​പ്പ​ററി സംസാ​രി​ച്ചത്‌ ഒഴിവാ​ക്കാ​നാ​വാത്ത ഒരു സാഹച​ര്യ​മാ​യി​ട്ടല്ല, മറിച്ച്‌ പാപത്തിൽ നിന്ന്‌ ഉളവാ​കുന്ന ഫലമാ​യി​ട്ടാണ്‌. അത്‌ ഒഴിവാ​ക്കാൻ അവൻ ആദാമി​നെ ഉപദേ​ശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. റോമർ 6:23 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.)