തിങ്കളാഴ്‌ച ഉച്ചകഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും യേശു യരുശ​ലേ​മിൽനിന്ന്‌ പോകു​ന്നു. ഒലിവു​മ​ല​യു​ടെ കിഴക്കൻ ചെരി​വി​ലൂ​ടെ ബഥാന്യ ലക്ഷ്യമാ​ക്കി​യാണ്‌ യേശു​വി​ന്റെ യാത്ര. തന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളായ മാർത്ത​യു​ടെ​യും ലാസറി​ന്റെ​യും മറിയയു​ടെ​യും വീട്ടി​ലാ​യി​രി​ക്കാം യേശു ആ രാത്രി ചെലവ​ഴി​ച്ചത്‌.

നീസാൻ 11. നേരം പുലർന്നു. യേശു​വും ശിഷ്യ​ന്മാ​രും യരുശ​ലേ​മി​ലേക്കു വീണ്ടും യാത്ര​യാ​യി. ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ യേശു​വി​ന്റെ അവസാ​ന​ദി​വ​സ​മാണ്‌ ഇത്‌. മാത്രമല്ല പെസഹയ്‌ക്കും മരണത്തെ ഓർമി​ക്കുന്ന സ്‌മാ​രകം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നും വിചാരണ ചെയ്യ​പ്പെട്ട്‌ കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നും മുമ്പുള്ള യേശു​വി​ന്റെ പരസ്യ​ശു​ശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ അവസാ​ന​ദി​നം.

ഒലിവു​മ​ല​യി​ലൂ​ടെ ബഥാന്യ​യിൽനിന്ന്‌ യരുശ​ലേ​മി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്ര​യിൽ, തലേ ദിവസം രാവിലെ യേശു ശപിച്ച അത്തി മരം പത്രോസ്‌ കാണുന്നു. പത്രോസ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “റബ്ബീ കണ്ടോ, അങ്ങ്‌ ശപിച്ച ആ അത്തി ഉണങ്ങി​പ്പോ​യി.”​—മർക്കോസ്‌ 11:21.

ആ മരം ഉണങ്ങി​പ്പോ​കാൻ യേശു ഇടയാ​ക്കി​യത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌? അതിന്റെ കാരണം യേശു​തന്നെ പറയുന്നു: “സത്യമാ​യി ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു: നിങ്ങൾ വിശ്വാ​സ​മു​ള്ള​വ​രും സംശയി​ക്കാ​ത്ത​വ​രും ആണെങ്കിൽ ഞാൻ ഈ അത്തി മരത്തോ​ടു ചെയ്‌തതു മാത്രമല്ല അതില​പ്പു​റ​വും നിങ്ങൾ ചെയ്യും. നിങ്ങൾ ഈ മലയോട്‌, ‘ഇളകി​പ്പോ​യി കടലിൽ പതിക്കുക’ എന്നു പറഞ്ഞാൽ അതു​പോ​ലും സംഭവി​ക്കും. വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ നിങ്ങൾ പ്രാർഥ​ന​യിൽ ചോദി​ക്കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം നിങ്ങൾക്കു കിട്ടും.” (മത്തായി 21:21, 22) ഒരു മലയെ നീക്കി​ക്ക​ള​യാൻപോ​ലും വിശ്വാ​സ​ത്തി​നു കഴിയു​മെന്നു യേശു നേരത്തെ പറഞ്ഞ കാര്യം യേശു ഒന്നുകൂ​ടി ആവർത്തി​ച്ചു.​—മത്തായി 17:20.

ആ മരം ഉണങ്ങി​പ്പോ​കാൻ ഇടയാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌, ദൈവ​ത്തിൽ വിശ്വാ​സം ഉണ്ടായി​രി​ക്കണം എന്ന പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ഒരു പാഠം യേശു പഠിപ്പി​ച്ചു. യേശു പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചോദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ നിങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കുക. അപ്പോൾ അവ നിങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചി​രി​ക്കും.” (മർക്കോസ്‌ 11:24) യേശു​വി​ന്റെ എല്ലാ അനുഗാ​മി​കൾക്കു​മുള്ള എത്ര പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ഒരു പാഠം! അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ ഉടൻതന്നെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടേ​റിയ പരി​ശോ​ധ​നകൾ നേരി​ടാൻ പോകു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ യേശു പഠിപ്പിച്ച ഈ പാഠം അവർക്ക്‌ തികച്ചും യോജി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അത്തി മരം ഉണങ്ങി​പ്പോ​യ​തും വിശ്വാ​സം എന്ന ഗുണവും തമ്മിൽ മറ്റൊരു ബന്ധവും കൂടി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ അത്തി മരത്തെ​പ്പോ​ലെ ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയ്‌ക്കും ഒരു കപടഭാ​വ​മാ​ണു​ള്ളത്‌. ഈ ജനത്തിന്‌ ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു ഉടമ്പടി ബന്ധമുണ്ട്‌. പുറമേ നോക്കി​യാൽ നിയമം അനുസ​രി​ക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടമാ​ണെന്നേ തോന്നൂ. എന്നാൽ ഒരു ജനതയെന്ന നിലയിൽ അവർക്ക്‌ വിശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. നല്ല ഗുണങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അവർ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്വന്തം പുത്ര​നെ​പ്പോ​ലും ഉപേക്ഷി​ച്ചു! ഫലം തരാതി​രുന്ന അത്തി മരം ഉണങ്ങി​പ്പോ​കാൻ ഇടയാ​ക്കി​യ​തി​ലൂ​ടെ ഫലശൂ​ന്യ​രും വിശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും ആയ ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയു​ടെ അവസാനം എന്തായി​ത്തീ​രു​മെന്ന്‌ യേശു കാണി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അധികം വൈകാ​തെ യേശു​വും ശിഷ്യ​ന്മാ​രും യരുശ​ലേ​മിൽ എത്തി. പതിവു​പോ​ലെ യേശു ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ എത്തി പഠിപ്പി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. കഴിഞ്ഞ ദിവസം യേശു നാണയ​മാ​റ്റ​ക്കാ​രോട്‌ ചെയ്‌ത കാര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ​യും ജനത്തിന്റെ മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ​യും മനസ്സിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​രി​ക്കണം. അതു​കൊണ്ട്‌ അവർ യേശു​വി​നോട്‌ ധിക്കാ​ര​ത്തോ​ടെ ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “നീ എന്ത്‌ അധികാ​ര​ത്തി​ലാണ്‌ ഇതൊക്കെ ചെയ്യു​ന്നത്‌? ആരാണു നിനക്ക്‌ ഈ അധികാ​രം തന്നത്‌?”​—മർക്കോസ്‌ 11:28.

യേശു അതിനു മറുപടി പറയുന്നു: “ഞാനും നിങ്ങ​ളോട്‌ ഒരു ചോദ്യം ചോദി​ക്കും. അതിന്‌ ഉത്തരം പറഞ്ഞാൽ എന്ത്‌ അധികാ​ര​ത്തി​ലാണ്‌ ഇതൊക്കെ ചെയ്യു​ന്ന​തെന്നു ഞാനും പറയാം. യോഹ​ന്നാ​നാ​ലുള്ള സ്‌നാനം സ്വർഗ​ത്തിൽനി​ന്നോ മനുഷ്യ​രിൽനി​ന്നോ? പറയൂ.” ചോദ്യം ഇപ്പോൾ ശത്രു​ക്കൾക്കു നേരെ​യാ​യി. പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും മൂപ്പന്മാ​രും എന്ത്‌ ഉത്തരം പറയണ​മെന്നു പരസ്‌പരം കൂടി​യാ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്നു: “‘സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ’ എന്നു പറഞ്ഞാൽ, ‘പിന്നെ നിങ്ങൾ എന്തു​കൊണ്ട്‌ യോഹ​ന്നാ​നെ വിശ്വ​സി​ച്ചില്ല’ എന്ന്‌ അവൻ ചോദി​ക്കും. ‘മനുഷ്യ​രിൽനിന്ന്‌ ’ എന്നു പറയാ​മെ​ന്നു​വെ​ച്ചാൽ എന്താകും നമ്മുടെ സ്ഥിതി?” യോഹ​ന്നാ​നെ ഒരു പ്രവാ​ച​ക​നാ​യി ജനം കണക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർക്ക്‌ അവരെ പേടി​യാ​യി​രു​ന്നു.”​—മർക്കോസ്‌ 11:29-32.

ഉചിത​മാ​യ ഒരു ഉത്തരം കൊടു​ക്കാൻ യേശു​വി​നെ എതിർത്ത​വർക്ക്‌ കഴിഞ്ഞില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ അവർ യേശു​വി​നോട്‌, “ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയില്ല” എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ യേശു അവരോട്‌, “എങ്കിൽ ഞാൻ ഇതൊക്കെ ചെയ്യു​ന്നത്‌ എന്ത്‌ അധികാ​ര​ത്തി​ലാ​ണെന്നു ഞാനും നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയു​ന്നില്ല” എന്നു പറഞ്ഞു.​—മർക്കോസ്‌ 11:33.

ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ യേശു ചെയ്‌ത കാര്യങ്ങൾ എന്ത്‌ അധികാ​ര​ത്തി​ലാ​ണെന്ന്‌ മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും ജനത്തിലെ മൂപ്പന്മാ​രും ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ യേശു അതിനു വിദഗ്‌ധ​മാ​യി മറുപടി നൽകി. യേശു​വി​ന്റെ ഉത്തരം അവരെ നിശ്ശബ്ദ​രാ​ക്കി. അവർ യഥാർഥ​ത്തിൽ എങ്ങനെ​യു​ള്ള​വ​രാ​ണെന്ന്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം യേശു പറയുന്നു:

“ഒരു മനുഷ്യ​നു രണ്ടു മക്കളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ മൂത്ത മകന്റെ അടുത്ത്‌ ചെന്ന്‌ അവനോട്‌, ‘മോനേ, നീ ഇന്നു മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ട​ത്തിൽ പോയി ജോലി ചെയ്യ്‌ ’ എന്നു പറഞ്ഞു. ‘എനിക്കു പറ്റില്ല’ എന്ന്‌ അവൻ പറഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും പിന്നീടു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നി അവൻ പോയി. അയാൾ ഇളയ മകന്റെ അടുത്ത്‌ ചെന്ന്‌ അങ്ങനെ​തന്നെ പറഞ്ഞു. ‘ഞാൻ പോകാം അപ്പാ’ എന്നു പറഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും അവൻ പോയില്ല. ഈ രണ്ടു പേരിൽ ആരാണ്‌ അപ്പന്റെ ഇഷ്ടം​പോ​ലെ ചെയ്‌തത്‌?” (മത്തായി 21:28-31) ഉത്തരം വ്യക്തമാണ്‌. ഒടുവിൽ അപ്പന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്‌തത്‌ മൂത്ത മകനാണ്‌.

അതു​കൊണ്ട്‌ യേശു തന്നെ എതിർക്കാൻ വന്നവ​രോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “നികു​തി​പി​രി​വു​കാ​രും വേശ്യ​ക​ളും നിങ്ങൾക്കു മുമ്പേ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേക്കു പോകു​ന്നു എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.” നികു​തി​പി​രി​വു​കാ​രും വേശ്യ​ക​ളും ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്ന​വ​ര​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവർ മൂത്ത മകനെ​പ്പോ​ലെ പിന്നീട്‌ മാനസാ​ന്ത​ര​പ്പെട്ട്‌ ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അതിനു വിപരീ​ത​മാ​യി, രണ്ടാമത്തെ മകനെ​പ്പോ​ലെ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്നെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യഥാർഥ​ത്തിൽ അവർ അങ്ങനെയല്ല ചെയ്യു​ന്നത്‌. യേശു പറയുന്നു: “(സ്‌നാപക) യോഹ​ന്നാൻ നീതി​യു​ടെ വഴിയേ നിങ്ങളു​ടെ അടുത്ത്‌ വന്നു. പക്ഷേ നിങ്ങൾ യോഹ​ന്നാ​നെ വിശ്വ​സി​ച്ചില്ല. എന്നാൽ നികു​തി​പി​രി​വു​കാ​രും വേശ്യ​ക​ളും യോഹ​ന്നാ​നെ വിശ്വ​സി​ച്ചു. അതു കണ്ടിട്ടും നിങ്ങൾ പശ്ചാത്ത​പി​ച്ചില്ല, യോഹ​ന്നാ​നിൽ വിശ്വ​സി​ച്ചില്ല.”​—മത്തായി 21:31, 32.

ഇതോ​ടൊ​പ്പം യേശു മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​വും പറയുന്നു. മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്നു മാത്രമല്ല, അതിലും മോശ​മായ ചിലത്‌ ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അവർ ദുഷ്ടരാണ്‌. യേശു പറയുന്നു: “ഒരാൾ ഒരു മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ടം നട്ടുപി​ടി​പ്പി​ച്ചു. അതിനു ചുറ്റും വേലി കെട്ടി. ഒരു മുന്തി​രി​ച്ചക്കു സ്ഥാപിച്ച്‌ വീഞ്ഞു​സം​ഭ​രണി കുഴി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കി. ഒരു കാവൽഗോ​പു​ര​വും പണിതു. എന്നിട്ട്‌ അതു കൃഷി ചെയ്യാൻ പാട്ടത്തി​നു കൊടു​ത്തിട്ട്‌ വിദേ​ശ​ത്തേക്കു പോയി. വിള​വെ​ടു​പ്പി​നു സമയമാ​യ​പ്പോൾ തോട്ട​ത്തി​ലെ മുന്തി​രി​പ്പ​ഴ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓഹരി വാങ്ങാൻ അദ്ദേഹം ഒരു അടിമയെ ആ കൃഷി​ക്കാ​രു​ടെ അടു​ത്തേക്ക്‌ അയച്ചു. എന്നാൽ അവർ അയാളെ പിടിച്ച്‌ തല്ലി വെറു​ങ്കൈ​യോ​ടെ തിരി​ച്ച​യച്ചു. വീണ്ടും അദ്ദേഹം മറ്റൊരു അടിമയെ അവരുടെ അടു​ത്തേക്ക്‌ അയച്ചു. അവർ അയാളു​ടെ തലയ്‌ക്ക്‌ അടിച്ച്‌ പരി​ക്കേൽപ്പി​ക്കു​ക​യും അപമാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അദ്ദേഹം മറ്റൊ​രാ​ളെ​യും അയച്ചു. അവർ അയാളെ കൊന്നു​ക​ളഞ്ഞു. മറ്റു പലരെ​യും അദ്ദേഹം അയച്ചു. ചിലരെ അവർ തല്ലുക​യും ചിലരെ കൊല്ലു​ക​യും ചെയ്‌തു.”​—മർക്കോസ്‌ 12:1-5.

യേശു​വി​ന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം അവിടെ കൂടി​നി​ന്ന​വർക്ക്‌ മനസ്സി​ലാ​യി​ക്കാ​ണു​മോ? ഒരുപക്ഷേ, യശയ്യയു​ടെ വാക്കുകൾ അവർ ഓർത്തി​രി​ക്കാം: “ഇസ്രാ​യേൽഗൃ​ഹം, സൈന്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ അധിപ​നായ യഹോ​വ​യു​ടെ മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ടം! യഹൂദാ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രിയ​പ്പെട്ട തോട്ടം. നീതി​യുള്ള വിധി​കൾക്കാ​യി ദൈവം കാത്തി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഇതാ അനീതി!” (യശയ്യ 5:7) യേശു​വി​ന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​വും അതിനു സമാന​മാണ്‌. ഇതിൽ കൃഷി​യി​ട​ത്തി​ന്റെ ഉടമ യഹോ​വ​യാണ്‌. മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ടം ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയും. ദൈവ​നി​യ​മം​കൊണ്ട്‌ അവരെ വേലി​കെട്ടി സംരക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മാത്രമല്ല, തന്റെ ജനത്തെ പഠിപ്പി​ക്കാ​നും നല്ല ഗുണങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള പരിശീ​ല​ന​ത്തി​നും ആയി യഹോവ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രെ അവരുടെ ഇടയി​ലേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

എന്നാൽ “കൃഷി​ക്കാർ” ഈ “അടിമ​കളെ” ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ക​യും കൊല്ലു​ക​യും ചെയ്‌തു. യേശു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “(മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ഉടമയ്‌ക്ക്‌) അയയ്‌ക്കാൻ ഇനി ഒരാൾക്കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രിയ​പ്പെട്ട മകൻ! ‘എന്റെ മകനെ അവർ മാനി​ക്കും’ എന്നു പറഞ്ഞ്‌ ഒടുവിൽ മകനെ​യും അയച്ചു. എന്നാൽ ആ കൃഷി​ക്കാർ തമ്മിൽത്ത​മ്മിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ‘ഇവനാണ്‌ അവകാശി. വരൂ, നമുക്ക്‌ ഇവനെ കൊന്നു​ക​ള​യാം. അപ്പോൾ സ്വത്തു നമ്മുടെ കൈയി​ലാ​കും.’ അങ്ങനെ, അവർ അവനെ പിടിച്ച്‌ കൊന്നു.”​—മർക്കോസ്‌ 12:6-8.

ഇപ്പോൾ യേശു ചോദി​ക്കു​ന്നു: “മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ഉടമ ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയ്യും?” (മർക്കോസ്‌ 12:9) മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ഇങ്ങനെ ഉത്തരം പറയുന്നു: “അവർ ദുഷ്ടന്മാ​രാ​യ​തു​കൊണ്ട്‌ അയാൾ അവരെ കൊന്നു​ക​ള​യും. എന്നിട്ട്‌ കൃത്യ​സ​മ​യത്ത്‌ തന്റെ ഓഹരി തരുന്ന മറ്റു കൃഷി​ക്കാർക്കു മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ടം പാട്ടത്തി​നു കൊടു​ക്കും.”​—മത്തായി 21:41.

അങ്ങനെ അവർതന്നെ അവരുടെ ന്യായ​വി​ധി ഉച്ചരി​ക്കു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ ‘മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ട​ത്തി​ലെ’ “കൃഷി​ക്കാ​രിൽ” ചിലർ ഈ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രാണ്‌. ആ കൃഷി​ക്കാ​രിൽനിന്ന്‌ യഹോവ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന ഫലം, തന്റെ പുത്ര​നി​ലുള്ള, അതായത്‌ മിശി​ഹ​യി​ലുള്ള, വിശ്വാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ നേരെ നോക്കി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ ഈ തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ ഇതുവരെ വായി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ? ‘പണിയു​ന്നവർ തള്ളിക്കളഞ്ഞ കല്ലു മുഖ്യ മൂലക്ക​ല്ലാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതിനു പിന്നിൽ യഹോ​വ​യാണ്‌; നമുക്ക്‌ ഇതൊരു അതിശ​യം​തന്നെ.’” (മർക്കോസ്‌ 12:10, 11) ഇപ്പോൾ താൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യം യേശു വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്നു: “അതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​രാ​ജ്യം നിങ്ങളിൽനിന്ന്‌ എടുത്ത്‌ ഫലം കായ്‌ക്കുന്ന ഒരു ജനതയ്‌ക്കു കൊടു​ക്കു​മെന്നു ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.”​—മത്തായി 21:43.

യേശു “തങ്ങളെ ഉദ്ദേശി​ച്ചാണ്‌ ഈ ദൃഷ്ടാന്തം പറഞ്ഞ​തെന്നു” ശാസ്‌ത്രി​മാ​രും മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (ലൂക്കോസ്‌ 20:19) അവർക്ക്‌ ഇപ്പോൾ എന്തായാ​ലും ‘അവകാ​ശി​യായ’ യേശു​വി​നെ കൊല്ല​ണ​മെ​ന്നാ​യി. എന്നാൽ അവർ ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ ഭയന്നു. കാരണം ജനം യേശു​വി​നെ ഒരു പ്രവാ​ച​ക​നാ​യി വീക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അപ്പോൾത്തന്നെ യേശു​വി​നെ കൊല്ലാൻ അവർ മുതിർന്നില്ല.

യേശു​വി​ന്റെ ശുശ്രൂഷ അവസാ​നി​ക്കുന്ന സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലും, ശാസ്‌ത്രി​മാ​രു​ടെ​യും പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ​യും കപടത തുറന്നു​കാ​ട്ടുന്ന ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ യേശു ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ അവർ യേശു​വി​നെ കൊല്ലാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. (ലൂക്കോസ്‌ 20:19) യേശു ആകട്ടെ അവരുടെ കാപട്യം തുറന്നു​കാ​ട്ടുന്ന മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയു​ക​യാണ്‌:

“സ്വർഗ​രാ​ജ്യം, തന്റെ മകനു​വേണ്ടി വിവാ​ഹ​വി​രുന്ന്‌ ഒരുക്കിയ ഒരു രാജാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌. വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു ക്ഷണിച്ച​വരെ കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ രാജാവ്‌ തന്റെ അടിമ​കളെ അയച്ചു; എന്നാൽ അവർ വരാൻ കൂട്ടാ​ക്കി​യില്ല.” (മത്തായി 22:2, 3) ‘സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ’ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ യേശു ഈ ദൃഷ്ടാന്തം തുടങ്ങു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഈ “രാജാവ്‌ ” ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യാ​യി​രി​ക്കാ​നാ​ണു സാധ്യത. അപ്പോൾ വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ട്ടവർ ആരായി​രി​ക്കും? ആരാണ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ മകൻ? രാജാവ്‌ യഹോ​വ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ രാജാ​വി​ന്റെ മകൻ യേശു​വാ​ണെന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ഒരു സംശയ​വു​മില്ല. ഭാവി​യിൽ സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ മകനോ​ടൊ​പ്പം ആയിരി​ക്കു​ന്ന​വ​രാണ്‌ ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ട്ടവർ.

ഈ വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നിന്‌ ആദ്യം ക്ഷണിച്ചത്‌ ആരെയാണ്‌? ഇതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യേശു​വും അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും ആരോ​ടാ​യി​രു​ന്നു പ്രസം​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നത്‌ എന്നു ചിന്തി​ക്കുക. അവർ പ്രസം​ഗി​ച്ചതു ജൂതന്മാ​രോ​ടാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 10:6, 7; 15:24) ആ ജനത ബി.സി. 1513-ൽ നിയമ ഉടമ്പടി സ്വീക​രി​ച്ചു. അങ്ങനെ ‘രാജ-പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ’ ആദ്യത്തെ നിരയി​ലേക്കു വന്നത്‌ അവരാ​യി​രു​ന്നു. (പുറപ്പാട്‌ 19:5-8) എന്നാൽ, അവരെ “വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു” ക്ഷണിച്ചത്‌ എപ്പോ​ഴാണ്‌? ആ ക്ഷണം അവർക്കു ലഭിച്ചത്‌ എ.ഡി. 29-ൽ യേശു സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു.

ആ ക്ഷണത്തോട്‌ മിക്ക ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രും പ്രതി​ക​രി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? യേശു പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ “അവർ വരാൻ കൂട്ടാ​ക്കി​യില്ല.” ഭൂരി​ഭാ​ഗം മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രും ജനവും യേശു​വി​നെ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമിത രാജാ​വാ​യും മിശി​ഹ​യാ​യും സ്വീക​രി​ച്ചില്ല.

ജൂതന്മാർക്ക്‌ മറ്റൊരു അവസരം​കൂ​ടി ലഭിക്കു​മെന്ന്‌ യേശു സൂചി​പ്പി​ച്ചു: “രാജാവ്‌ വീണ്ടും മറ്റ്‌ അടിമ​കളെ വിളിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങൾ പോയി ഞാൻ ക്ഷണിച്ച​വ​രോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയണം: “ഇതാ, ഞാൻ സദ്യ ഒരുക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. എന്റെ കാളക​ളെ​യും തീറ്റി​ക്കൊ​ഴു​പ്പിച്ച മൃഗങ്ങ​ളെ​യും അറുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാം തയ്യാറാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു വരൂ.”’ എന്നാൽ ക്ഷണം കിട്ടി​യവർ അതു ഗൗനി​ക്കാ​തെ ഒരാൾ തന്റെ വയലി​ലേ​ക്കും മറ്റൊ​രാൾ കച്ചവട​ത്തി​നും പൊയ്‌ക്ക​ളഞ്ഞു. ബാക്കി​യു​ള്ളവർ രാജാ​വി​ന്റെ അടിമ​കളെ പിടിച്ച്‌ അപമാ​നിച്ച്‌ കൊന്നു​ക​ളഞ്ഞു.” (മത്തായി 22:4-6) ഇത്‌, പിന്നീട്‌ ക്രിസ്‌തീ​യസഭ സ്ഥാപി​ത​മാ​കു​മ്പോൾ സംഭവി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു ചേർച്ച​യി​ലാണ്‌. അപ്പോ​ഴും സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്കാ​നുള്ള അവസരം ജൂതന്മാർക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ മിക്കവ​രും ആ ക്ഷണം നിരസി​ച്ചു. ‘രാജാ​വി​ന്റെ അടിമ​കളെ’ ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തു.​—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 4:13-18; 7:54, 58.

അതു​കൊണ്ട്‌ ഈ ജനതയ്‌ക്ക്‌ എന്തു സംഭവി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു? യേശു പറയുന്നു: “അപ്പോൾ രോഷാ​കു​ല​നായ രാജാവ്‌ തന്റെ സൈന്യ​ത്തെ അയച്ച്‌ ആ കൊല​പാ​ത​കി​കളെ കൊന്ന്‌ അവരുടെ നഗരം ചുട്ടു​ചാ​മ്പ​ലാ​ക്കി.” (മത്തായി 22:7) എ.ഡി. 70-ൽ റോമാ​ക്കാർ ജൂതന്മാ​രു​ടെ “നഗരം” ആയ യരു​ശേലം നശിപ്പി​ച്ച​പ്പോ​ഴാണ്‌ ഇക്കാര്യം സംഭവി​ച്ചത്‌.

രാജാ​വി​ന്റെ ക്ഷണം ഇവർ നിരസി​ച്ചെന്നു കരുതി വേറെ​യാ​രെ​യും ക്ഷണിക്കി​ല്ലെന്ന്‌ അതിന്‌ അർഥമു​ണ്ടോ? യേശു​വി​ന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം അനുസ​രിച്ച്‌ അങ്ങനെ​യാ​കില്ല. യേശു തുടരു​ന്നു: “പിന്നെ (രാജാവ്‌) അടിമ​ക​ളോ​ടു പറഞ്ഞു: ‘വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നു തയ്യാറാണ്‌. പക്ഷേ ക്ഷണം കിട്ടി​യ​വർക്ക്‌ അതിന്‌ അർഹത​യി​ല്ലാ​തെ​പോ​യി. അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങൾ നഗരത്തി​നു പുറ​ത്തേ​ക്കുള്ള വഴിക​ളിൽ ചെന്ന്‌ ആരെ കണ്ടാലും അവരെ വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു ക്ഷണിക്കുക.’ അങ്ങനെ, ആ അടിമകൾ ചെന്ന്‌ ദുഷ്ടന്മാ​രും നല്ലവരും ഉൾപ്പെടെ വഴിയിൽ കണ്ടവ​രെ​യെ​ല്ലാം കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വന്നു. വിരു​ന്നു​ശാല അതിഥി​ക​ളെ​ക്കൊണ്ട്‌ നിറഞ്ഞു.”​—മത്തായി 22:8-10.

പിൽക്കാ​ലത്ത്‌, അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രോസ്‌ ജനതകളെ, അതായത്‌ പരിവർത്ത​ന​ത്താ​ലോ ജനനത്താ​ലോ ജൂതന്മാർ അല്ലാത്ത​വരെ, സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​കാൻ സഹായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ.ഡി. 36-ൽ റോമൻ സൈനി​കോ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നായ കൊർന്നേ​ല്യൊ​സി​നും കുടം​ബ​ത്തി​നും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാവ്‌ ലഭിച്ചു. അങ്ങനെ അവർ യേശു പറഞ്ഞ സ്വർഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ നിരയി​ലേക്കു വന്നു.​—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 10:1, 34-48.

വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നി​നു വരുന്ന എല്ലാവ​രെ​യും ‘രാജാവ്‌ ’ സ്വീക​രി​ക്കും എന്ന്‌ യേശു സൂചി​പ്പി​ച്ചില്ല. യേശു പറയുന്നു: “രാജാവ്‌ അതിഥി​കളെ കാണാൻ അകത്ത്‌ ചെന്ന​പ്പോൾ വിവാ​ഹ​വ​സ്‌ത്രം ധരിക്കാത്ത ഒരാളെ കണ്ടു. രാജാവ്‌ അയാ​ളോട്‌, ‘സ്‌നേ​ഹി​താ, വിവാ​ഹ​വ​സ്‌ത്രം ധരിക്കാ​തെ താങ്കൾ എങ്ങനെ അകത്ത്‌ കടന്നു’ എന്നു ചോദി​ച്ചു. അയാൾക്ക്‌ ഉത്തരം മുട്ടി​പ്പോ​യി. അപ്പോൾ രാജാവ്‌ ഭൃത്യ​ന്മാ​രോ​ടു പറഞ്ഞു: ‘ഇവനെ കൈയും കാലും കെട്ടി പുറത്തെ ഇരുട്ടി​ലേക്ക്‌ എറിയുക. അവിടെ കിടന്ന്‌ അവൻ കരഞ്ഞ്‌ നിരാ​ശ​യോ​ടെ പല്ലിറു​മ്മും.’ ‘ക്ഷണം കിട്ടി​യവർ അനേക​രുണ്ട്‌; പക്ഷേ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടവർ ചുരു​ക്ക​മാണ്‌.’”​—മത്തായി 22:11-14.

യേശു പറഞ്ഞ ദൃഷ്ടാ​ന്തം​കൊണ്ട്‌ എന്താണ്‌ ഉദ്ദേശി​ച്ച​തെ​ന്നോ അതിന്റെ അർഥ​മെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ പൂർണ​മാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഒരുപക്ഷേ അവർക്കു കഴിഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​കില്ല. എങ്കിലും തങ്ങളെ ഈ വിധത്തിൽ അപമാ​നിച്ച യേശു​വി​നോട്‌ അവർക്ക്‌ കടുത്ത അനിഷ്ടം തോന്നി. മുമ്പെ​ന്ന​ത്തേ​ക്കാ​ളും വാശി​യോ​ടെ യേശു​വി​നെ എങ്ങനെ​യും വകവരു​ത്താൻ അവർ തീരു​മാ​നി​ച്ചു​റച്ചു.

യേശു​വി​ന്റെ ശത്രുക്കൾ ആകെ അസ്വസ്ഥ​രാണ്‌. കാരണം, അവരുടെ ദുഷ്ടത തുറന്നു​കാ​ട്ടാൻ യേശു ഇപ്പോൾ ഏതാനും ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ പറഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ യേശു​വി​നെ എങ്ങനെ​യും കുടു​ക്കാൻ പരീശ​ന്മാർ കൂടി​യാ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്നു. റോമൻ ഗവർണ​റിന്‌ എതിരെ എന്തെങ്കി​ലും യേശു​വി​നെ​ക്കൊണ്ട്‌ പറയി​പ്പി​ക്കാൻ അവർ സകല ശ്രമവും ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ യേശു​വി​നെ കുടു​ക്കാൻ അവരുടെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രിൽ ചിലർക്ക്‌ പണവും കൊടു​ക്കു​ന്നു.​—ലൂക്കോസ്‌ 6:7.

അവർ യേശു​വി​നോട്‌: “ഗുരുവേ, അങ്ങ്‌ ശരിയാ​യതു പറയു​ക​യും പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​യാ​ളാ​ണെന്നു ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാം. അങ്ങ്‌ പക്ഷപാതം കാണി​ക്കാ​ത്ത​യാ​ളു​മാണ്‌. അങ്ങ്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വഴി ശരിയാ​യി പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാം. സീസറി​നു തലക്കരം കൊടു​ക്കു​ന്നതു ശരിയാ​ണോ അല്ലയോ?” (ലൂക്കോസ്‌ 20:21, 22) അവരുടെ മുഖസ്‌തു​തി യേശു​വി​ന്റെ അടുത്ത്‌ വില​പ്പോ​യില്ല. ആ ചോദ്യ​ത്തി​നു പിന്നിലെ കുടി​ല​മായ കപടത യേശു മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ‘ഈ കരം അടയ്‌ക്കേ​ണ്ട​തില്ല’ എന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ രാജ്യ​ദ്രോ​ഹ​ക്കു​റ്റം ആരോ​പിച്ച്‌ യേശു​വി​നെ കുടു​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇനി ‘ഈ കരം അടയ്‌ക്കണം’ എന്നാണ്‌ യേശു പറയു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ റോമിന്‌ കീഴട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കാൻ വിസ്സമ​തി​ക്കുന്ന ആളുകൾ ഒരുപക്ഷേ യേശു​വിന്‌ എതിരെ തിരി​ഞ്ഞേനേ. യേശു ഈ ചോദ്യ​ത്തിന്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഉത്തരം പറയു​ന്നത്‌?

യേശു ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “കപടഭ​ക്തരേ, നിങ്ങൾ എന്തിനാണ്‌ എന്നെ ഇങ്ങനെ പരീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌? കരം കൊടു​ക്കാ​നുള്ള നാണയം കാണിക്കൂ.” അവർ ഒരു ദിനാറെ യേശു​വി​ന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​വന്നു. യേശു അവരോട്‌, “ഇതിലുള്ള ചിത്ര​വും എഴുത്തും ആരു​ടേ​താണ്‌ ” എന്നു ചോദി​ച്ചു. “സീസറി​ന്റേത്‌ ” എന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ യേശു അതിവി​ദ​ഗ്‌ധ​മാ​യി അവർക്ക്‌ ഉത്തരം കൊടു​ക്കു​ന്നു, “സീസർക്കു​ള്ളതു സീസർക്കും ദൈവ​ത്തി​നു​ള്ളതു ദൈവ​ത്തി​നും കൊടു​ക്കുക.”​—മത്തായി 22:18-21.

യേശു​വി​ന്റെ ഉത്തരം കേട്ട്‌ ആളുകൾ അതിശ​യി​ച്ചു​പോ​യി. അതിവി​ദ​ഗ്‌ധ​മായ യേശു​വി​ന്റെ മറുപടി പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ വായട​പ്പി​ച്ചു. അവർ യേശു​വി​നെ വിട്ട്‌ പോയി. എന്നാൽ യേശു​വി​നെ കുടു​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമങ്ങൾ അവിടം​കൊണ്ട്‌ അവസാ​നി​ച്ചില്ല. പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ ശ്രമങ്ങൾ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ മറ്റൊരു മതവി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ലെ നേതാ​ക്ക​ന്മാർ യേശു​വി​നെ സമീപി​ക്കു​ന്നു.

പുനരു​ത്ഥാ​നം ഇല്ലെന്നു പറയു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു സദൂക്യർ. അവർ ഇപ്പോൾ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തോ​ടും ഭർത്തൃ​സ​ഹോ​ദ​ര​നു​മാ​യുള്ള വിവാ​ഹ​ത്തോ​ടും ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു ചോദ്യ​വു​മാ​യി​ട്ടാണ്‌ യേശു​വി​ന്റെ അടുത്ത്‌ എത്തിയി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അവർ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “ഗുരുവേ, ‘ഒരാൾ മക്കളി​ല്ലാ​തെ മരിച്ചു​പോ​യാൽ അയാളു​ടെ സഹോ​ദരൻ അയാളു​ടെ ഭാര്യയെ വിവാഹം കഴിച്ച്‌ സഹോ​ദ​ര​നു​വേണ്ടി മക്കളെ ജനിപ്പി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌ ’ എന്നു മോശ പറഞ്ഞല്ലോ. ഞങ്ങൾക്കി​ട​യിൽ ഏഴു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒന്നാമൻ വിവാഹം ചെയ്‌ത​ശേഷം മരിച്ചു. മക്കളി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊണ്ട്‌ അയാളു​ടെ ഭാര്യയെ അയാളു​ടെ സഹോ​ദരൻ വിവാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ചു. രണ്ടാമ​നും മൂന്നാ​മ​നും അങ്ങനെ ഏഴാമൻവരെ എല്ലാവർക്കും ഇതുതന്നെ സംഭവി​ച്ചു. ഒടുവിൽ ആ സ്‌ത്രീ​യും മരിച്ചു. പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തിൽ ആ സ്‌ത്രീ ഈ ഏഴു പേരിൽ ആരുടെ ഭാര്യ​യാ​യി​രി​ക്കും? ആ സ്‌ത്രീ അവർ എല്ലാവ​രു​ടെ​യും ഭാര്യ​യാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ.”​—മത്തായി 22:24-28.

സദൂക്യർ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രുന്ന മോശ​യു​ടെ ലിഖി​ത​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ യേശു അവരോ​ടു പറയുന്നു: “തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ശക്തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചോ അറിയാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടല്ലേ നിങ്ങൾക്കു തെറ്റു പറ്റുന്നത്‌? അവർ മരിച്ച​വ​രിൽനിന്ന്‌ ഉയിർക്കു​മ്പോൾ പുരു​ഷ​ന്മാർ വിവാഹം കഴിക്കു​ക​യോ സ്‌ത്രീ​കളെ വിവാഹം കഴിച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യോ ഇല്ല. അവർ സ്വർഗ​ത്തി​ലെ ദൂതന്മാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കും. മരിച്ചവർ ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ, മോശ​യു​ടെ പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ലെ മുൾച്ചെ​ടി​യു​ടെ വിവര​ണ​ത്തിൽ ദൈവം മോശ​യോട്‌, ‘ഞാൻ അബ്രാ​ഹാ​മി​ന്റെ ദൈവ​വും യിസ്‌ഹാ​ക്കി​ന്റെ ദൈവ​വും യാക്കോ​ബി​ന്റെ ദൈവ​വും ആണ്‌ ’ എന്നു പറഞ്ഞതാ​യി നിങ്ങൾ വായി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ? ദൈവം മരിച്ച​വ​രു​ടെ ദൈവമല്ല, ജീവനു​ള്ള​വ​രു​ടെ ദൈവ​മാണ്‌. നിങ്ങൾക്കു വലിയ തെറ്റു പറ്റിയി​രി​ക്കു​ന്നു.” (മർക്കോസ്‌ 12:24-27; പുറപ്പാട്‌ 3:1-6) ആ ചോദ്യ​ത്തിന്‌ യേശു കൊടുത്ത ഉത്തരം കേട്ട​പ്പോൾ ജനക്കൂട്ടം അമ്പരന്നു​പോ​യി.

യേശു അങ്ങനെ പരീശ​ന്മാ​രെ​യും സദൂക്യ​രെ​യും നിശ്ശബ്ദ​രാ​ക്കി. ഇപ്പോൾ ഇതാ ഈ രണ്ടു കൂട്ടരും​കൂ​ടെ കൂടി യേശു​വി​നെ പരീക്ഷി​ക്കാൻ വീണ്ടും എത്തുന്നു. ഒരു ശാസ്‌ത്രി, “ഗുരുവേ, നിയമ​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വലിയ കല്‌പന ഏതാണ്‌ ” എന്നു ചോദി​ച്ചു.​—മത്തായി 22:36.

യേശു മറുപടി പറയുന്നു: “ഒന്നാമ​ത്തേത്‌ ഇതാണ്‌: ‘ഇസ്രാ​യേലേ കേൾക്കുക, യഹോവ​—നമ്മുടെ ദൈവ​മായ യഹോവ​—ഒരുവനേ ഉള്ളൂ; നിന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വയെ നീ നിന്റെ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടും നിന്റെ മുഴു​ദേ​ഹി​യോ​ടും നിന്റെ മുഴു​മ​ന​സ്സോ​ടും നിന്റെ മുഴു​ശ​ക്തി​യോ​ടും കൂടെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കണം.’ രണ്ടാമ​ത്തേത്‌, ‘നിന്റെ അയൽക്കാ​രനെ നീ നിന്നെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കണം’ എന്നതും. ഇവയെ​ക്കാൾ വലിയ മറ്റൊരു കല്‌പ​ന​യു​മില്ല.”​—മർക്കോസ്‌ 12:29-31.

ഉത്തരം കേട്ട ശാസ്‌ത്രി ഇങ്ങനെ മറുപടി പറയുന്നു: “ഗുരുവേ, കൊള്ളാം, അങ്ങ്‌ പറഞ്ഞതു സത്യമാണ്‌: ‘ദൈവം ഒരുവനേ ഉള്ളൂ; മറ്റൊരു ദൈവ​വു​മില്ല.’ ദൈവത്തെ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടും മുഴു​ചി​ന്താ​ശേ​ഷി​യോ​ടും മുഴു​ശ​ക്തി​യോ​ടും കൂടെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തും അയൽക്കാ​രനെ തന്നെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തും ആണ്‌ സമ്പൂർണ​ദ​ഹ​ന​യാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ളും ബലിക​ളെ​ക്കാ​ളും ഏറെ മൂല്യ​മു​ള്ളത്‌.” ശാസ്‌ത്രി ബുദ്ധി​പൂർവം ഉത്തരം പറഞ്ഞെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി യേശു, “താങ്കൾ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അകലെയല്ല” എന്നു പറഞ്ഞു.​—മർക്കോസ്‌ 12:32-34.

മൂന്നു ദിവസ​മാ​യി (നീസാൻ 9, 10, 11) യേശു ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽത്തന്നെ പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ ശാസ്‌ത്രി​യെ​പ്പോ​ലുള്ള ചിലയാ​ളു​കൾ വളരെ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ യേശു​വി​നെ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്നാൽ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ അതിനു നിന്നില്ല. കാരണം, ‘യേശു​വി​നോട്‌ ഒന്നും ചോദി​ക്കാൻ അവർക്കാർക്കും ധൈര്യം വന്നില്ല.’

യേശു​വി​നെ അപകീർത്തി​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും വാക്കിൽ കുടുക്കി റോമാ​ക്കാർക്ക്‌ ഏൽപ്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാ​നും ഉള്ള എതിരാ​ളി​ക​ളു​ടെ ശ്രമം അമ്പേ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു. (ലൂക്കോസ്‌ 20:20) നീസാൻ 11-ാം തീയതി​യാ​യി. യേശു ഇപ്പോ​ഴും ആലയത്തിൽത്ത​ന്നെ​യാണ്‌. താൻ യഥാർഥ​ത്തിൽ ആരാ​ണെന്ന്‌ കാണി​ക്കാൻ യേശു ഇപ്പോൾ അവരോ​ടു ചില ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “ക്രിസ്‌തു​വി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്തു തോന്നു​ന്നു? ക്രിസ്‌തു ആരുടെ മകനാണ്‌?” (മത്തായി 22:42) ക്രിസ്‌തു അല്ലെങ്കിൽ മിശിഹാ ദാവീ​ദി​ന്റെ വംശപ​ര​മ്പ​ര​യിൽ വരു​മെന്ന്‌ എല്ലാവർക്കും അറിയാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഈ ഉത്തരം​ത​ന്നെ​യാണ്‌ അവർ നൽകി​യ​തും. (മത്തായി 9:27; 12:23; യോഹ​ന്നാൻ 7:42)

യേശു അവരോട്‌ വീണ്ടും ചോദി​ക്കു​ന്നു: “പിന്നെ എങ്ങനെ​യാ​ണു ദാവീദ്‌ ദൈവാ​ത്മാ​വി​ന്റെ പ്രചോ​ദ​ന​ത്താൽ ക്രിസ്‌തു​വി​നെ കർത്താവ്‌ എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌? “‘ഞാൻ നിന്റെ ശത്രു​ക്കളെ നിന്റെ കാൽക്കീ​ഴാ​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ എന്റെ വലതു​വ​ശത്ത്‌ ഇരിക്കുക” എന്ന്‌ യഹോവ എന്റെ കർത്താ​വി​നോ​ടു പറഞ്ഞു’ എന്നു ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞല്ലോ. ദാവീദ്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​നെ ‘കർത്താവ്‌ ’ എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ ക്രിസ്‌തു എങ്ങനെ ദാവീ​ദി​ന്റെ മകനാ​കും?”​—മത്തായി 22:43-45.

പരീശ​ന്മാർ നിശ്ശബ്ദ​രാ​യി​പ്പോ​യി. കാരണം, ദാവീ​ദി​ന്റെ വംശപ​ര​മ്പ​ര​യിൽ വരുന്ന ഒരാൾ, തങ്ങളെ റോമൻ ആധിപ​ത്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ സ്വത​ന്ത്ര​രാ​ക്കും എന്ന്‌ അവർ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ സങ്കീർത്തനം 110: 1, 2-ലെ ദാവീ​ദി​ന്റെ വാക്കു​ക​ളി​ലേക്ക്‌ അവരുടെ ശ്രദ്ധ തിരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മിശിഹ വെറു​മൊ​രു മനുഷ്യ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​യല്ല എന്ന കാര്യം യേശു സ്ഥാപി​ക്കു​ന്നു. യേശു​വാണ്‌ ദാവീ​ദി​ന്റെ കർത്താവ്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വലതു​വ​ശത്ത്‌ ഇരുന്ന​ശേഷം യേശു തന്റെ അധികാ​രം പ്രയോ​ഗി​ക്കും. യേശു​വി​ന്റെ മറുപടി എതിരാ​ളി​കളെ നിശ്ശബ്ദ​രാ​ക്കു​ന്നു.

ശിഷ്യ​ന്മാ​രും മറ്റു ചിലരും ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പരീശ​ന്മാ​രെ​യും ശാസ്‌ത്രി​മാ​രെ​യും സൂക്ഷി​ക്കണം എന്ന മുന്നറി​യിപ്പ്‌ യേശു അവർക്കു കൊടു​ക്കു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിയമം പഠിപ്പി​ക്കാൻ അവർ “മോശ​യു​ടെ ഇരിപ്പി​ട​ത്തിൽ ഇരിക്കു​ന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ “അവർ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയു​ന്ന​തെ​ല്ലാം അനുസ​രി​ക്കു​ക​യും അനുഷ്‌ഠി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക. എന്നാൽ അവർ ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ചെയ്യരുത്‌. കാരണം അവർ പറയു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അതു​പോ​ലെ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നില്ല.”​—മത്തായി 23:2, 3.

അവരുടെ കാപട്യം തുറന്നു​കാ​ണി​ക്കുന്ന ഉദാഹ​ര​ണങ്ങൾ യേശു നൽകുന്നു: ‘അവർ രക്ഷയായി കെട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കുന്ന വേദവാ​ക്യ​ച്ചെ​പ്പു​ക​ളു​ടെ വലുപ്പം കൂട്ടുന്നു.’ മോശ​യ്‌ക്കു കൊടുത്ത നിയമ​ത്തി​ലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ അടങ്ങിയ ചെറിയ ചെപ്പുകൾ ചില ജൂതന്മാർ നെറ്റി​യി​ലോ കൈയി​ലോ ചുറ്റി​ക്കൊണ്ട്‌ നടന്നി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പരീശ​ന്മാർ തങ്ങൾക്കു മോശ​യു​ടെ നിയമം സംബന്ധിച്ച്‌ വലിയ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ണ്ടെന്ന്‌ കാണി​ക്കാൻ വലുപ്പം കൂടിയ വേദവാ​ക്യ​ചെ​പ്പു​കൾ കെട്ടി​ക്കൊണ്ട്‌ നടന്നി​രു​ന്നു. കൂടാതെ അവർ “വസ്‌ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ തൊങ്ങൽ വലുതാ​ക്കു​ക​യും” ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. ഇസ്രാ​യേൽ ജനത അവരുടെ വസ്‌ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ തൊങ്ങൽ പിടി​പ്പി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പരീശ​ന്മാർ ആ തൊങ്ങ​ലു​ക​ളു​ടെ വലുപ്പം മനഃപൂർവം കൂട്ടി​യി​രു​ന്നു. (സംഖ്യ 15:38-40) അവർ ഇതെല്ലാം ചെയ്‌തത്‌ “മനുഷ്യ​രെ കാണി​ക്കാ​നാണ്‌.”​—മത്തായി 23:5.

പ്രാമു​ഖ്യ​ത​യ്‌ക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ആഗ്രഹം യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ​പ്പോ​ലും ബാധി​ച്ചേനേ. അതു​കൊണ്ട്‌ യേശു അവരെ ഇങ്ങനെ ഉപദേ​ശി​ക്കു​ന്നു: “നിങ്ങളോ, ആരും നിങ്ങളെ റബ്ബി എന്നു വിളി​ക്കാൻ സമ്മതി​ക്ക​രുത്‌. കാരണം ഒരാൾ മാത്ര​മാ​ണു നിങ്ങളു​ടെ ഗുരു, നിങ്ങളോ എല്ലാവ​രും സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ. ഭൂമി​യിൽ ആരെയും പിതാവ്‌ എന്നു വിളി​ക്ക​രുത്‌. ഒരാൾ മാത്ര​മാ​ണു നിങ്ങളു​ടെ പിതാവ്‌; സ്വർഗ​സ്ഥൻതന്നെ. ആരും നിങ്ങളെ നേതാ​ക്ക​ന്മാർ എന്നു വിളി​ക്കാ​നും സമ്മതി​ക്ക​രുത്‌. ഒരാൾ മാത്ര​മാ​ണു നിങ്ങളു​ടെ നേതാവ്‌; അതു ക്രിസ്‌തു​വാണ്‌.” അപ്പോൾ ശിഷ്യ​ന്മാർ എങ്ങനെ പ്രവർത്തി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു? അവർ സ്വയം എങ്ങനെ വീക്ഷി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു? യേശു അവരോട്‌ പറയുന്നു: “നിങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വലിയവൻ നിങ്ങൾക്കു ശുശ്രൂഷ ചെയ്യു​ന്ന​വ​നാ​കണം. തന്നെത്തന്നെ ഉയർത്തു​ന്ന​വനെ ദൈവം താഴ്‌ത്തും. തന്നെത്തന്നെ താഴ്‌ത്തു​ന്ന​വ​നെ​യോ ദൈവം ഉയർത്തും.”​—മത്തായി 23:8-12.

അടുത്ത​താ​യി, യേശു കപടഭ​ക്തി​ക്കാ​രായ ശാസ്‌ത്രി​മാ​രു​ടെ​യും പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ​യും ശോച​നീ​യ​മായ അവസ്ഥ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പറയുന്നു: “കപടഭ​ക്ത​രായ ശാസ്‌ത്രി​മാ​രേ, പരീശ​ന്മാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ കാര്യം കഷ്ടം! നിങ്ങൾ മനുഷ്യർക്കു സ്വർഗ​രാ​ജ്യം അടച്ചു​ക​ള​യു​ന്നു. നിങ്ങളോ കടക്കു​ന്നില്ല, കടക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​വരെ അതിനു സമ്മതി​ക്കു​ന്നു​മില്ല.”​—മത്തായി 23:13.

യേശു അവരെ കുറ്റം വിധി​ക്കു​ന്നു. കാരണം, യഹോ​വ​യു​ടെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രാധാ​ന്യ​മുള്ള കാര്യ​ങ്ങൾക്കു പരീശ​ന്മാർ യാതൊ​രു വിലയും കല്‌പി​ക്കു​ന്നില്ല. അർഥശൂ​ന്യ​മായ അവരുടെ ന്യായ​വാ​ദങ്ങൾ അതാണ്‌ കാണി​ക്കു​ന്നത്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, “ആരെങ്കി​ലും ദേവാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കൊണ്ട്‌ സത്യം ചെയ്‌താൽ സാരമില്ല എന്നും ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ലെ സ്വർണ​ത്തെ​ക്കൊണ്ട്‌ സത്യം ചെയ്‌താൽ അതു നിറ​വേ​റ്റാൻ അയാൾ കടപ്പെ​ട്ടവൻ” എന്നും പരീശ​ന്മാർ പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ, അവരുടെ വികല​മായ ചിന്താ​രീ​തി​കൾ അവർ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. കാരണം യഹോ​വയെ ആരാധി​ക്കാ​നുള്ള ദേവാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കാ​ളും അവർ പ്രാധാ​ന്യം കൊടു​ത്തത്‌ അവിടത്തെ സ്വർണ​ത്തി​നാണ്‌ . ‘ന്യായം, കരുണ, വിശ്വ​സ്‌തത എന്നിങ്ങനെ നിയമ​ത്തി​ലെ പ്രാധാ​ന്യ​മേ​റിയ കാര്യങ്ങൾ അവർ അവഗണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.’​—മത്തായി 23:16, 23; ലൂക്കോസ്‌ 11:42.

“അന്ധരായ വഴികാ​ട്ടി​കളേ” എന്ന്‌ യേശു പരീശ​ന്മാ​രെ വിളി​ക്കു​ന്നു. “നിങ്ങൾ കൊതു​കി​നെ അരി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ ഒട്ടകത്തെ വിഴു​ങ്ങി​ക്ക​ള​യു​ന്നു!” എന്ന്‌ യേശു പറയുന്നു. (മത്തായി 23:24) കൊതു​കി​നെ അശുദ്ധ​ജീ​വി​യാ​യി കണക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ പരീശ​ന്മാർ വീഞ്ഞിൽനിന്ന്‌ അതിനെ അരി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഒട്ടകവും അശുദ്ധ​ജീ​വി​ക​ളു​ടെ ഗണത്തി​ലാണ്‌ പെടു​ന്നത്‌. പക്ഷേ പരീശ​ന്മാർ ആ വലിയ ജീവിയെ വിഴു​ങ്ങു​ന്നു! അതായത്‌, മോശ​യ്‌ക്കു കൊടുത്ത നിയമ​ത്തി​ലെ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ അവർ അനുസ​രി​ക്കു​ക​യും ഗൗരവ​മേ​റിയ കാര്യ​ങ്ങളെ അവഗണി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.​—ലേവ്യ 11:4, 21-24.

ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ യേശു അവസാ​ന​മാ​യി വന്ന സമയത്തും ശാസ്‌ത്രി​മാ​രു​ടെ​യും പരീശ​ന്മാ​രു​ടെ​യും കാപട്യം പരസ്യ​മാ​യി തുറന്നു​കാ​ട്ടാൻ യേശു മടിച്ചില്ല. അവരെ പരസ്യ​മാ​യി​ത്തന്നെ കപടഭക്തർ എന്നു വിളിച്ചു. ആലങ്കാ​രി​ക​ഭാ​ഷ​യിൽ യേശു അവരോ​ടു പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ പാനപാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും തളിക​യു​ടെ​യും പുറം വൃത്തി​യാ​ക്കു​ന്നു. അവയുടെ അകം നിറയെ അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​വും സ്വാർഥ​ത​യും ആണ്‌. അന്ധനായ പരീശാ, പാനപാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും തളിക​യു​ടെ​യും അകം ആദ്യം വൃത്തി​യാ​ക്കുക. അപ്പോൾ പുറവും വൃത്തി​യാ​യി​ക്കൊ​ള്ളും.” (മത്തായി 23:25, 26) പരീശ​ന്മാർ ആചാര​പ​ര​മായ ശുദ്ധി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും പുറ​മെ​യുള്ള ആകാര​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തി​ലും ആവശ്യ​ത്തി​ല​ധി​കം ശ്രദ്ധ​കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവരുടെ ആന്തരി​ക​വ്യ​ക്തി​ത്വ​ത്തെ അവർ അവഗണി​ക്കു​ന്നു, അവരുടെ ആലങ്കാ​രി​ക​ഹൃ​ദ​യത്തെ ശുദ്ധീ​ക​രി​ക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കു​ന്നില്ല.

പ്രവാ​ച​ക​ന്മാർക്കു​വേണ്ടി പരീശ​ന്മാർ കല്ലറകൾ പണിയു​ന്ന​തും അത്‌ അലങ്കരി​ക്കു​ന്ന​തും വെറും കപടത​യാണ്‌. കാരണം യേശു അവരെ ‘പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രെ കൊന്ന​വ​രു​ടെ പുത്ര​ന്മാർ’ എന്നാണ്‌ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. (മത്തായി 23:31) അതു ശരി വെക്കു​ന്ന​താണ്‌ യേശു​വി​നെ കൊല്ലാ​നുള്ള അവരുടെ ശ്രമങ്ങൾ.​—യോഹ​ന്നാൻ 5:18; 7:1, 25.

ഈ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ പശ്ചാത്ത​പി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവർക്ക്‌ സംഭവി​ക്കാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യേശു പറഞ്ഞത്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌: “സർപ്പങ്ങളേ, അണലി​സ​ന്ത​തി​കളേ, നിങ്ങൾ ഗീഹെ​ന്നാ​വി​ധി​യിൽനിന്ന്‌ എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെ​ടും?” (മത്തായി 23:33) അവിടെ അടുത്തുള്ള ഹിന്നോം താഴ്‌വ​ര​യെ​യാണ്‌ ഗീഹെന്ന കുറി​ക്കു​ന്നത്‌. ഈ താഴ്‌വര മാലി​ന്യം കത്തിക്കുന്ന ഒരിട​മാണ്‌. ദുഷ്ടരാ​യ​വർക്കു സംഭവി​ക്കാ​നി​രി​ക്കുന്ന നിത്യ​നാ​ശത്തെ സൂചി​പ്പി​ക്കുന്ന ഒരു ചിത്രീ​ക​ര​ണ​മാണ്‌ ഈ താഴ്‌വര. ദുഷ്ടരായ ശാസ്‌ത്രി​മാ​രെ​യും പരീശ​ന്മാ​രെ​യും കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അതാണ്‌.

‘പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രും ജ്ഞാനി​ക​ളും ഉപദേ​ഷ്ടാ​ക്ക​ളും’ എന്ന നിലയിൽ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ അവരുടെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​മെന്നു യേശു പറയുന്നു. എന്തായി​രി​ക്കും ഫലം? മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടാ​യി യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അവരിൽ ചിലരെ നിങ്ങൾ കൊല്ലു​ക​യും സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേ​റ്റു​ക​യും ചെയ്യും. മറ്റു ചിലരെ നിങ്ങൾ സിന​ഗോ​ഗു​ക​ളിൽവെച്ച്‌ ചാട്ടയ്‌ക്ക്‌ അടിക്കു​ക​യും നഗരം​തോ​റും വേട്ടയാ​ടു​ക​യും ചെയ്യും. അങ്ങനെ, നീതി​മാ​നായ ഹാബേ​ലി​ന്റെ രക്തംമു​തൽ . . . നിങ്ങൾ കൊന്നു​കളഞ്ഞ ബരെഖ്യ​യു​ടെ മകനായ സെഖര്യ​യു​ടെ രക്തംവരെ, ഭൂമി​യിൽ ചൊരി​ഞ്ഞി​ട്ടുള്ള നീതി​യുള്ള രക്തം മുഴുവൻ നിങ്ങളു​ടെ മേൽ വരും.” യേശു ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകുന്നു: “ഇതെല്ലാം ഈ തലമു​റ​യു​ടെ മേൽ വരും എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.” (മത്തായി 23:34-36) എ.ഡി. 70-ൽ റോമൻ സൈന്യം യരുശ​ലേം നശിപ്പി​ക്കു​ക​യും അനേകം ജൂതന്മാർ കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌ത​പ്പോൾ ആ വാക്കുകൾ സത്യമാ​യി ഭവിച്ചു.

ഭയാന​ക​മാ​യ ഈ നാശ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചിന്തിച്ച യേശു ദുഃഖ​ത്തോ​ടെ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യരുശ​ലേമേ, യരുശ​ലേമേ, പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രെ കൊല്ലു​ക​യും നിന്റെ അടു​ത്തേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്ന​വരെ കല്ലെറി​യു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​വളേ, കോഴി കുഞ്ഞു​ങ്ങളെ ചിറകിൻകീ​ഴിൽ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നിന്റെ മക്കളെ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ട്ടാൻ ഞാൻ എത്രയോ തവണ ആഗ്രഹി​ച്ചു! പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക്‌ അത്‌ ഇഷ്ടമല്ലാ​യി​രു​ന്നു. നിങ്ങളു​ടെ ഈ ഭവനത്തെ ഇതാ, ഉപേക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു!” (മത്തായി 23:37, 38) യേശു ഏതു “ഭവനത്തെ” കുറി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കും പറഞ്ഞത്‌? ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സംരക്ഷ​ണ​ത്തി​ലാ​ണെന്നു കരുതിയ യരുശ​ലേ​മി​ലെ ഘനഗം​ഭീ​ര​മായ ദേവാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആയിരി​ക്കു​മോ യേശു പറഞ്ഞ​തെന്ന്‌ ചിലർ ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം.

യേശു കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “‘യഹോ​വ​യു​ടെ നാമത്തിൽ വരുന്നവൻ അനുഗൃ​ഹീ​തൻ’ എന്നു നിങ്ങൾ പറയു​ന്ന​തു​വരെ നിങ്ങൾ ഇനി എന്നെ കാണില്ല എന്നു ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.” (മത്തായി 23:39) സങ്കീർത്തനം 118:26-ലെ പ്രവചനം ഉദ്ധരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു പറയുന്നു: “യഹോ​വ​യു​ടെ നാമത്തിൽ വരുന്നവൻ അനുഗൃ​ഹീ​തൻ; യഹോ​വ​യു​ടെ ഭവനത്തിൽനിന്ന്‌ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു.” ഈ ദേവാ​ലയം നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​ക​ഴി​യു​മ്പോൾ ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാ​നാ​യി പിന്നെ ആരും അങ്ങോട്ടു വരില്ല എന്നതു വ്യക്തം.

യേശു ഇപ്പോൾ ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ സംഭാ​വ​ന​പ്പെ​ട്ടി​കൾ വെച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഇടത്തേക്കു നീങ്ങുന്നു. ആ പെട്ടി​യു​ടെ മുകളി​ലുള്ള ചെറിയ ദ്വാര​ത്തി​ലൂ​ടെ ആളുകൾക്ക്‌ സംഭാവന ഇടാം. പല ജൂതന്മാ​രും അതിൽ സംഭാവന ഇടുന്നത്‌ യേശു കാണുന്നു. സമ്പന്നരാ​യവർ “ധാരാളം നാണയങ്ങൾ ഇടുന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.” ഇതിനി​ടെ ദരി​ദ്ര​യായ ഒരു വിധവ വന്ന്‌ “തീരെ മൂല്യം കുറഞ്ഞ രണ്ടു ചെറു​തു​ട്ടു​കൾ” ഇട്ടു. (മർക്കോസ്‌ 12:41, 42) ആ സംഭാവന ദൈവം എന്തുമാ​ത്രം വിലമ​തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും എന്ന കാര്യ​ത്തിൽ യേശു​വിന്‌ ഒരു സംശയ​വു​മില്ല.

ഇപ്പോൾ യേശു ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ അടുത്ത്‌ വിളിച്ച്‌ അവരോ​ടു പറഞ്ഞു: “ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു: സംഭാ​വ​ന​പ്പെ​ട്ടി​ക​ളിൽ മറ്റെല്ലാ​വ​രും ഇട്ടതി​നെ​ക്കാൾ കൂടു​ത​ലാ​ണു ദരി​ദ്ര​യായ ഈ വിധവ ഇട്ടത്‌.” അത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? യേശു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “അവരെ​ല്ലാം ഇട്ടത്‌ അവരുടെ സമൃദ്ധി​യിൽനി​ന്നാണ്‌. പക്ഷേ ഈ വിധവ ഇല്ലായ്‌മ​യിൽനിന്ന്‌ തനിക്കു​ള്ള​തെ​ല്ലാം, തന്റെ ഉപജീ​വ​ന​ത്തി​നുള്ള വക മുഴു​വ​നും, ഇട്ടു.” (മർക്കോസ്‌ 12:43, 44) മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രിൽനിന്ന്‌ എത്ര വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌ ഈ വിധവ​യു​ടെ ചിന്തയും പ്രവൃ​ത്തി​യും!

നീസാൻ 11 കഴിയു​ന്ന​തി​നു മുമ്പേ യേശു ദേവാ​ലയം വിട്ട്‌ പോകു​ന്നു. ഇനി യേശു ഇവി​ടേക്കു വരില്ല. ശിഷ്യ​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ, “ഗുരുവേ, എത്ര മനോ​ഹ​ര​മായ കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളും കല്ലുക​ളും!” എന്നു പറഞ്ഞു. (മർക്കോസ്‌ 13:1) ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ മതിൽ പണിതി​രി​ക്കുന്ന ചില കല്ലുകൾക്ക്‌ അസാമാ​ന്യ വലുപ്പ​മാണ്‌. ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ ശക്തമായ നിർമി​തി​യെ​യും ഈടി​നെ​യും വിളി​ച്ചോ​തു​ന്ന​താണ്‌ ഈ കല്ലുകൾ. എന്നാൽ യേശു ഇപ്പോൾ വളരെ വിചി​ത്ര​മായ ഒരു കാര്യം പറയുന്നു: “ഈ വലിയ കെട്ടി​ടങ്ങൾ കാണു​ന്നി​ല്ലേ? എന്നാൽ ഒരു കല്ലിന്മേൽ മറ്റൊരു കല്ലു കാണാത്ത രീതി​യിൽ ഇതെല്ലാം ഇടിച്ചു​ത​കർക്കുന്ന സമയം വരും.”​—മർക്കോസ്‌ 13:2.

ഈ കാര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ പറഞ്ഞതി​നു ശേഷം യേശു​വും അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും കി​ദ്രോൻ താഴ്‌വര കടന്ന്‌ ഒലിവു​മ​ല​യി​ലേക്കു പോകു​ന്നു. അവിടെ ഒരിടത്ത്‌ പത്രോസ്‌, അന്ത്ര​യോസ്‌, യാക്കോബ്‌, യോഹ​ന്നാൻ എന്നിവ​രോ​ടൊ​പ്പം യേശു ഇരിക്കു​ക​യാണ്‌. അവി​ടെ​നിന്ന്‌ നോക്കി​യാൽ മനോ​ഹ​ര​മായ ദേവാ​ലയം കാണാം.

ചൊവ്വാഴ്‌ച ഉച്ചകഴി​ഞ്ഞു. നീസാൻ 11 അവസാ​നി​ക്കാ​റാ​യി. യേശു​വി​ന്റെ സജീവ​മായ പ്രവർത്ത​ന​വും അവസാ​നി​ക്കാൻപോ​കു​ക​യാണ്‌. പകൽസ​മ​യത്ത്‌ യേശു ദേവാ​ല​യ​ത്തിൽ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും രാത്രി നഗരത്തി​നു പുറത്തു​പോ​യി താമസി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. ആളുകൾക്ക്‌ യേശു​വി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്കൽ വലിയ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അവർ “അതിരാ​വി​ലെ​തന്നെ യേശു പറയു​ന്നതു കേൾക്കാൻ ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ലേക്കു വരുമാ​യി​രു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 21:37, 38) അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു​പോയ കഥകൾ. ഇപ്പോൾ യേശു​വി​നോ​ടു​കൂ​ടെ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രായ പത്രോസ്‌, അന്ത്ര​യോസ്‌, യാക്കോബ്‌, യോഹ​ന്നാൻ എന്നിവർ ഒലിവു​മ​ല​യിൽ ഇരിക്കു​ന്നു.

ഇവർ നാലു പേർ സ്വകാ​ര്യ​മാ​യി യേശു​വി​ന്റെ അടുക്കൽ വന്നിരി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ദേവാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ കേട്ട കാര്യം അവരെ ആശങ്ക​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. കാരണം ഒരു കല്ലിന്മേൽ മറ്റൊരു കല്ലു കാണാത്ത രീതി​യിൽ ആലയത്തെ ഇടിച്ചു​ത​കർക്കു​മെന്ന്‌ യേശു തൊട്ടു​മുമ്പ്‌ പറഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. എന്നാൽ മറ്റു പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും അവരുടെ മനസ്സിനെ അലട്ടുന്നു. യേശു നേരത്തേ അവരെ ഇങ്ങനെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു: “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ വരുന്ന​തും നിങ്ങൾ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത സമയത്താ​യി​രി​ക്കും. അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങൾ ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കണം.” (ലൂക്കോസ്‌ 12:40) കൂടാതെ ‘മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ വെളി​പ്പെ​ടുന്ന നാളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും’ യേശു പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. (ലൂക്കോസ്‌ 17:30) യേശു ഈ പറഞ്ഞ കാര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ദേവാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പറഞ്ഞ കാര്യ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി എന്തെങ്കി​ലും ബന്ധമു​ണ്ടോ? അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ ആകാം​ക്ഷ​യാ​യി. “ഇതെല്ലാം എപ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും സംഭവി​ക്കുക? അങ്ങയുടെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും വ്യവസ്ഥി​തി അവസാ​നി​ക്കാൻപോ​കു​ന്നു എന്നതി​ന്റെ​യും അടയാളം എന്തായി​രി​ക്കും, ഞങ്ങൾക്കു പറഞ്ഞു​ത​രാ​മോ?” എന്ന്‌ അവർ യേശു​വി​നോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു.​—മത്തായി 24:3.

അവരുടെ കൺവെ​ട്ട​ത്തു​ത​ന്നെ​യുള്ള ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ നാശ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കു​മോ യേശു പറഞ്ഞ​തെന്ന്‌ അവർ ചിന്തി​ച്ചു​കാ​ണും. കൂടാതെ മനുഷ്യ​പു​ത്രന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അവർ ചോദി​ക്കു​ന്നു. ഈ സന്ദർഭ​ത്തിൽ “കുലീ​ന​നായ ഒരു മനുഷ്യൻ” ‘രാജാ​ധി​കാ​രം നേടി​യിട്ട്‌ വരാൻ യാത്ര​യാ​യി’ എന്നു യേശു പറഞ്ഞ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അവർ ചിന്തി​ച്ചി​രി​ക്കാം. (ലൂക്കോസ്‌ 19:11, 12) എന്നാൽ ഏറ്റവും പ്രധാ​ന​മാ​യി അവരെ അമ്പരപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കാൻ സാധ്യ​ത​യു​ള്ളത്‌ ‘വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാ​ന​ത്തിൽ’ എന്താണ്‌ സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്ന​തെന്ന കാര്യ​മാ​യി​രി​ക്കും.

അന്ന്‌ നിലവി​ലി​രുന്ന ജൂതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യും അവിടത്തെ ദേവാ​ല​യ​വും എപ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടുക എന്നത്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ സഹായി​ക്കുന്ന ഒരു അടയാളം യേശു തന്റെ മറുപ​ടി​യിൽ നൽകുന്നു. എന്നാൽ ഈ അടയാ​ള​ത്തിൽ മറ്റു ചില വിവര​ങ്ങ​ളും യേശു കൊടു​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. ഈ വിവരങ്ങൾ, എപ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും യേശു​വി​ന്റെ ‘സാന്നി​ധ്യ​മെ​ന്നും’ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാ​ന​മെ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഭാവി​യിൽ ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ സഹായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

വർഷങ്ങൾ കടന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ, യേശു​വി​ന്റെ പ്രവചനം നിറ​വേ​റു​ന്നത്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു. യേശു പറഞ്ഞ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും അവരുടെ കാലത്തു​തന്നെ സംഭവി​ക്കാൻതു​ടങ്ങി. അതു​കൊണ്ട്‌ 37 വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌, അതായത്‌ എ.ഡി. 70-ൽ ജൂതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യു​ടെ​യും അവരുടെ ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ​യും നാശം അടുത്തു​വ​ന്ന​പ്പോൾ അന്ന്‌ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ജാഗ്ര​ത​യുള്ള ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കാ​നാ​യി. എന്നാൽ യേശു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പറഞ്ഞ എല്ലാ കാര്യ​ങ്ങ​ളും ആ കാലത്ത്‌ സംഭവി​ച്ചില്ല. അപ്പോൾ, ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​യെന്ന നിലയിൽ യേശു​വി​ന്റെ സാന്നി​ധ്യം തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കുന്ന അടയാളം എന്തായി​രി​ക്കും? യേശു അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ അതിന്റെ ഉത്തരം വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു.

“യുദ്ധ​കോ​ലാ​ഹ​ല​ങ്ങ​ളും യുദ്ധങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള വാർത്ത​ക​ളും” കേൾക്കു​മെ​ന്നും “ജനത ജനതയ്‌ക്ക്‌ എതി​രെ​യും രാജ്യം രാജ്യ​ത്തിന്‌ എതി​രെ​യും എഴു​ന്നേൽക്കും” എന്നും യേശു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു. (മത്തായി 24:6, 7) കൂടാതെ, “വലിയ ഭൂകമ്പ​ങ്ങ​ളും ഒന്നിനു പുറകേ ഒന്നായി പല സ്ഥലങ്ങളിൽ ഭക്ഷ്യക്ഷാ​മ​ങ്ങ​ളും മാരക​മായ പകർച്ച​വ്യാ​ധി​ക​ളും ഉണ്ടാകും” എന്നും യേശു പറഞ്ഞു. (ലൂക്കോസ്‌ 21:11) ‘ആളുകൾ നിങ്ങളെ പിടിച്ച്‌ ഉപദ്ര​വി​ക്കും’ എന്ന മുന്നറി​യി​പ്പും യേശു ശിഷ്യ​ന്മാർക്ക്‌ കൊടു​ക്കു​ന്നു. (ലൂക്കോസ്‌ 21:12) കള്ളപ്ര​വാ​ച​ക​ന്മാർ എഴു​ന്നേറ്റ്‌ പലരെ​യും വഴി​തെ​റ്റി​ക്കും, നിയമ​ലം​ഘനം വർധി​ക്കും, പലരു​ടെ​യും സ്‌നേഹം തണുത്തു​പോ​കും എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളും യേശു പറഞ്ഞു. കൂടാതെ “ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഈ സന്തോ​ഷ​വാർത്ത എല്ലാ ജനതക​ളും അറിയാ​നാ​യി ഭൂലോ​ക​ത്തെ​ങ്ങും പ്രസം​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ടും. അപ്പോൾ അവസാനം വരും” എന്ന കാര്യ​വും യേശു പറഞ്ഞു.​—മത്തായി 24:14.

റോമാ​ക്കാർ യരുശ​ലേ​മി​നെ നശിപ്പിച്ച സമയത്തും അതിനു മുമ്പും യേശു​വി​ന്റെ പ്രവചനം ചെറിയ തോതിൽ നിറ​വേ​റി​യെ​ങ്കി​ലും ആ പ്രവച​ന​ത്തി​ന്റെ വലി​യൊ​രു നിവൃത്തി പിന്നീ​ടു​ണ്ടാ​കു​മെന്ന്‌ യേശു ഉദ്ദേശി​ച്ചി​രു​ന്നോ? യേശു പറഞ്ഞ അതീവ​പ്രാ​ധാ​ന്യ​മുള്ള പ്രവച​ന​ത്തി​ന്റെ വലിയ നിവൃത്തി ഈ ആധുനി​ക​നാ​ളു​ക​ളിൽ നടക്കു​ന്നത്‌ നിങ്ങൾക്ക്‌ കാണാ​നാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ?

തന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തി​ന്റെ അടയാ​ള​മാ​യി യേശു പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം “നാശം വിതയ്‌ക്കുന്ന മ്ലേച്ഛവ​സ്‌തു” വിശു​ദ്ധ​സ്ഥ​ലത്ത്‌ നിൽക്കും എന്നാണ്‌. (മത്തായി 24:15) എ.ഡി. 66-ൽ ‘മ്ലേച്ഛവ​സ്‌തു​വായ’ റോമൻ സൈന്യം യരുശ​ലേ​മിൽ പാളയ​മ​ടി​ച്ചു. വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​നാ​പ​ര​മായ പതാക​ക​ളു​മാ​യി​ട്ടാണ്‌ അവർ അവിടെ എത്തിയത്‌. അവർ യരുശ​ലേ​മി​നെ വളഞ്ഞ്‌ മതിലു​കൾ ഇടിച്ചു​ത​കർക്കാ​നുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി. (ലൂക്കോസ്‌ 21:20) ജൂതന്മാർ യരുശ​ലേ​മി​നെ ‘വിശു​ദ്ധ​സ്ഥ​ല​മാ​യി’ കണക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. അവി​ടെ​യാണ്‌ ഇപ്പോൾ ഈ “മ്ലേച്ഛവ​സ്‌തു” വന്നു നിൽക്കു​ന്നത്‌.

യേശു ഇങ്ങനെ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു: “ലോകാ​രം​ഭം​മു​തൽ ഇന്നുവരെ സംഭവി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​തും പിന്നെ ഒരിക്ക​ലും സംഭവി​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത​തും ആയ മഹാകഷ്ടത അന്ന്‌ ഉണ്ടാകും.” എ.ഡി. 70-ൽ റോമാ​ക്കാർ യരുശ​ലേം നശിപ്പി​ച്ചു. ദേവാ​ലയം ഉൾപ്പെ​ടുന്ന ജൂതന്മാ​രു​ടെ ‘വിശു​ദ്ധ​ന​ഗ​രത്തെ’ പിടി​ച്ച​ടക്കി, അനേകാ​യി​രങ്ങൾ കൊല്ല​പ്പെട്ടു. അത്‌ ഒരു മഹാക​ഷ്ട​ത​യാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 4:5; 24:21) ആ നഗരത്തി​നും ജൂതജ​ന​ത​യ്‌ക്കും ഉണ്ടായി​ട്ടു​ള്ള​തിൽവെച്ച്‌ ഏറ്റവും വലിയ ഒരു നാശമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി ജൂതന്മാർ പിൻപ​റ്റി​പ്പോന്ന സംഘടി​ത​മായ ആരാധന അതോടെ അവസാ​നി​ച്ചു. യേശു​വി​ന്റെ വാക്കു​ക​ളു​ടെ വലിയ നിവൃത്തി എത്ര പേടി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ഒന്നായി​രി​ക്കും!

മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പറഞ്ഞ നാളു​ക​ളിൽ ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ

രാജ്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ലുള്ള യേശു​വി​ന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ സമാപ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും അടയാ​ള​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള യേശു​വി​ന്റെ ചർച്ച അവസാ​നി​ച്ചി​ട്ടില്ല. യേശു ഇപ്പോൾ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ ‘കള്ളക്രി​സ്‌തു​ക്ക​ളെ​യും കള്ളപ്ര​വാ​ച​ക​ന്മാ​രെ​യും’ കുറി​ച്ചുള്ള മുന്നറി​യിപ്പ്‌ കൊടു​ക്കു​ന്നു. “കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​പ്പോ​ലും” അവർ “വഴി​തെ​റ്റി​ക്കാൻ” ശ്രമി​ക്കു​മെന്ന്‌ യേശു പറയുന്നു. (മത്തായി 24:24) എന്നാൽ അവർ വഴി​തെ​റ്റി​ക്ക​പ്പെ​ടില്ല. കാരണം കള്ളക്രി​സ്‌തു​ക്കൾ കാണാൻ പറ്റുന്ന രീതി​യി​ലാ​യി​രി​ക്കും വരുന്നത്‌. എന്നാൽ അതിനു വിപരീ​ത​മാ​യി യേശു​വി​ന്റെ സാന്നി​ധ്യം അദൃശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കും.

ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാ​ന​ത്തിൽ പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടാൻ പോകുന്ന മഹാക​ഷ്ട​തയെ പരാമർശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സൂര്യൻ ഇരുണ്ടു​പോ​കും. ചന്ദ്രൻ വെളിച്ചം തരില്ല. നക്ഷത്രങ്ങൾ ആകാശ​ത്തു​നിന്ന്‌ വീഴും. ആകാശ​ത്തി​ലെ ശക്തികൾ ആടിയു​ല​യും.” (മത്തായി 24:29) എന്താണ്‌ കൃത്യ​മാ​യി സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്ന​തെന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ ശരിക്കും മനസ്സി​ലാ​യില്ല. പക്ഷേ യേശു​വി​ന്റെ വാക്കുകൾ അവരെ ഭയപ്പെ​ടു​ത്തി.

ഈ ഞെട്ടി​പ്പി​ക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ മാനവ​കു​ടും​ബത്തെ എങ്ങനെ ബാധി​ക്കും? യേശു പറയുന്നു: “ആകാശ​ത്തി​ലെ ശക്തികൾ ആടിയു​ല​യു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഭൂലോ​ക​ത്തിന്‌ എന്തു സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്നു എന്ന ആശങ്ക കാരണം ആളുകൾ പേടിച്ച്‌ ബോധം​കെ​ടും.” (ലൂക്കോസ്‌ 21:26) അതെ, മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും ഇരുളടഞ്ഞ സമയമാ​യി​ട്ടാണ്‌ യേശു അതിനെ വരച്ചു​കാ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.

എന്നാൽ “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ ശക്തി​യോ​ടെ​യും വലിയ മഹത്ത്വ​ത്തോ​ടെ​യും” വരുന്നത്‌ കാണുന്ന എല്ലാവ​രും വിലപി​ക്കി​ല്ലെന്ന്‌ യേശു തന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ വ്യക്തമാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. (മത്തായി 24:30) “തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രെ​പ്രതി” ദൈവം ഇടപെ​ടു​മെന്ന്‌ യേശു ഇതി​നോ​ട​കം​തന്നെ സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. (മത്തായി 24:22) യേശു പറഞ്ഞ ഞെട്ടി​ക്കുന്ന സംഭവ​വി​കാ​സ​ങ്ങ​ളോട്‌ ആ വിശ്വ​സ്‌ത​ശി​ഷ്യ​ന്മാർ എങ്ങനെ പ്രതി​ക​രി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു? യേശു തന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ ഇങ്ങനെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “ഇതെല്ലാം സംഭവി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ, നിങ്ങളു​ടെ മോചനം അടുത്തു​വ​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ നിവർന്നു​നിൽക്കുക, നിങ്ങളു​ടെ തല ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ക്കുക.”​—ലൂക്കോസ്‌ 21:28.

യേശു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പറഞ്ഞ ആ നാളു​ക​ളിൽ ജീവി​ക്കുന്ന ശിഷ്യ​ന്മാർക്ക്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌ അന്ത്യം അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിയുക? അത്തി മരത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം യേശു പറയുന്നു: “അത്തി മരത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിൽനിന്ന്‌ പഠിക്കുക: അതിന്റെ ഇളങ്കൊ​മ്പു തളിർക്കു​മ്പോൾ വേനൽ അടു​ത്തെന്നു നിങ്ങൾ അറിയു​ന്ന​ല്ലോ. അതു​പോ​ലെ, ഇതെല്ലാം കാണു​മ്പോൾ മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ അടുത്ത്‌ എത്തി​യെന്ന്‌, അവൻ വാതിൽക്ക​ലു​ണ്ടെന്ന്‌, മനസ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളുക. ഇതെല്ലാം സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ ഈ തലമുറ ഒരു കാരണ​വ​ശാ​ലും നീങ്ങി​പ്പോ​കില്ല എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.”​—മത്തായി 24:32-34.

യേശു പറഞ്ഞ അടയാ​ള​ത്തി​ന്റെ വ്യത്യ​സ്‌ത​സ​വി​ശേ​ഷ​തകൾ നിറ​വേ​റു​ന്നത്‌ കാണു​മ്പോൾ അവസാനം അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നെന്ന കാര്യം യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ തിരി​ച്ച​റി​യ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ നിർണാ​യ​ക​നാ​ളു​ക​ളിൽ ജീവി​ക്കുന്ന തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർക്ക്‌ യേശു ഈ ഉദ്‌ബോ​ധനം നൽകുന്നു:

“ആ ദിവസവും മണിക്കൂറും പിതാവിനല്ലാതെ ആർക്കും, സ്വർഗ​ത്തി​ലെ ദൂതന്മാർക്കോ പുത്ര​നു​പോ​ലു​മോ അറിയില്ല. നോഹ​യു​ടെ നാളു​കൾപോ​ലെ​തന്നെ ആയിരി​ക്കും മനുഷ്യ​പു​ത്രന്റെ സാന്നി​ധ്യ​വും. ജലപ്ര​ള​യ​ത്തി​നു മുമ്പുള്ള നാളു​ക​ളിൽ, നോഹ പെട്ടക​ത്തിൽ കയറിയ നാൾവരെ അവർ തിന്നും കുടി​ച്ചും പുരു​ഷ​ന്മാർ വിവാഹം കഴിച്ചും സ്‌ത്രീ​കളെ വിവാഹം കഴിച്ചു​കൊ​ടു​ത്തും പോന്നു. ജലപ്ര​ളയം വന്ന്‌ അവരെ എല്ലാവ​രെ​യും തുടച്ചു​നീ​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ അവർ ശ്രദ്ധ കൊടു​ത്തതേ ഇല്ല. മനുഷ്യ​പു​ത്രന്റെ സാന്നി​ധ്യ​വും അങ്ങനെ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും.” (മത്തായി 24:36-39) ഈ സംഭവത്തെ നോഹ​യു​ടെ നാളിൽ നടന്ന ആഗോ​ള​പ്ര​ളയം എന്ന ചരി​ത്ര​സം​ഭ​വ​വു​മാ​യി​ട്ടാണ്‌ യേശു താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌.

യേശു​വി​നെ ശ്രദ്ധി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒലിവു​മ​ല​യിൽ ഇരുന്ന അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ ഇരി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ പ്രാധാ​ന്യം ശരിക്കും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. യേശു പറയുന്നു: “നിങ്ങളു​ടെ ഹൃദയം അമിത​മായ തീറ്റി​യും കുടി​യും ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും കാരണം ഭാര​പ്പെ​ട്ടിട്ട്‌, പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത നേരത്ത്‌ ആ ദിവസം പെട്ടെ​ന്നൊ​രു കെണി​പോ​ലെ നിങ്ങളു​ടെ മേൽ വരാതി​രി​ക്കാൻ സൂക്ഷി​ക്കണം. കാരണം അതു ഭൂമു​ഖ​ത്തുള്ള എല്ലാവ​രു​ടെ മേലും വരും. അതു​കൊണ്ട്‌ സംഭവി​ക്കാ​നി​രി​ക്കുന്ന ഇക്കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നെ​ല്ലാം രക്ഷപ്പെ​ടാ​നും മനുഷ്യ​പു​ത്രന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കാ​നും കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ എപ്പോ​ഴും ഉള്ളുരു​കി പ്രാർഥി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഉണർന്നി​രി​ക്കുക.”​—ലൂക്കോസ്‌ 21:34-36.

താൻ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​യുന്ന കാര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ വിശാ​ല​മായ അർഥമു​ണ്ടെന്ന കാര്യം യേശു ഒരിക്കൽക്കൂ​ടി കാണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഏതാനും ദശാബ്ദ​ങ്ങൾക്കു​ള്ളിൽ യരുശ​ലേം നഗരത്തി​നും ജൂതജ​ന​ത​യ്‌ക്കും മാത്രം സംഭവി​ക്കാൻ പോകുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചല്ല യേശു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​യു​ന്നത്‌. അത്‌ “ഭൂമു​ഖ​ത്തുള്ള എല്ലാവ​രു​ടെ മേലും വരും” എന്നാണ്‌ യേശു പറയു​ന്നത്‌.

ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ ഉണർന്നി​രി​ക്കാ​നും തയ്യാറാ​യി​രി​ക്കാ​നും യേശു ശിഷ്യ​ന്മാ​രോട്‌ പറയുന്നു. മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ യേശു ഇതേകാ​ര്യം വീണ്ടും എടുത്തു​പ​റ​യു​ന്നു: “ഒരു കാര്യം ഓർക്കുക: കള്ളൻ വരുന്ന സമയം വീട്ടു​കാ​രന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അയാൾ ഉണർന്നി​രുന്ന്‌ കള്ളൻ വീടു കവർച്ച ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കാൻ നോക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നോ? അതു​പോ​ലെ​തന്നെ, നിങ്ങൾ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത സമയത്താ​യി​രി​ക്കും മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ വരുന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങളും ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കുക.”​—മത്തായി 24:43, 44.

പ്രതീ​ക്ഷ​യോ​ടി​രി​ക്കാൻ സഹായി​ക്കുന്ന ചില കാര്യങ്ങൾ യേശു ശിഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടു പറയുന്നു. താൻ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ നിറ​വേ​റുന്ന സമയത്ത്‌ ജാഗ്ര​ത​യും ഉത്സാഹ​വും ഉള്ള ഒരു “അടിമ” ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മെന്നു യേശു അവർക്ക്‌ ഉറപ്പ്‌ കൊടു​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്കു പെട്ടെന്നു മനസ്സി​ലാ​കുന്ന ഒരു കാര്യം യേശു ഇപ്പോൾ പറയുന്നു: “വീട്ടു​ജോ​ലി​ക്കാർക്കു തക്കസമ​യത്ത്‌ ഭക്ഷണം കൊടു​ക്കാൻ യജമാനൻ അവരുടെ മേൽ നിയമിച്ച വിശ്വ​സ്‌ത​നും വിവേ​കി​യും ആയ അടിമ ആരാണ്‌? ഏൽപ്പിച്ച ആ ജോലി അടിമ ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി, യജമാനൻ വരു​മ്പോൾ കാണു​ന്നെ​ങ്കിൽ ആ അടിമ​യ്‌ക്കു സന്തോ​ഷി​ക്കാം! യജമാനൻ തന്റെ എല്ലാ സ്വത്തു​ക്ക​ളു​ടെ​യും ചുമതല അയാളെ ഏൽപ്പി​ക്കും എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു.” എന്നാൽ ആ “അടിമ” ഒരു ദുഷ്ടനാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു മോശ​മാ​യി പെരു​മാ​റു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ യജമാനൻ വന്ന്‌ ‘അയാളെ കഠിന​മാ​യി ശിക്ഷി​ക്കും.’​—മത്തായി 24:45-51; ലൂക്കോസ്‌ 12:45, 46 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

തന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളിൽ കുറെ​പ്പേർ ഒരു ദുഷ്ടമ​നോ​ഭാ​വം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​മെന്നല്ല യേശു പറഞ്ഞതി​ന്റെ അർഥം. പിന്നെ എന്തു കാര്യ​മാണ്‌ തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ യേശു ആഗ്രഹി​ച്ചത്‌? അവർ ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ​യും ശ്രദ്ധ​യോ​ടും ഇരിക്ക​ണ​മെന്ന കാര്യം. ഇത്‌ യേശു മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിൽ വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്നു.

തന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ സമാപ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഉള്ള അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രു​ടെ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ യേശു ഉത്തരം കൊടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇതിന്റെ തുടർച്ച എന്ന നിലയിൽ യേശു ഇപ്പോൾ മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയുന്നു. അതിൽ ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മായ ഒരു ഉപദേശം അടങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ നിവൃത്തി കാണാൻ കഴിയു​ന്നത്‌ യേശു​വി​ന്റെ സാന്നി​ധ്യ​കാ​ലത്ത്‌ ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കാ​യി​രി​ക്കും.

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ യേശു തന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം തുടങ്ങു​ന്നു: “സ്വർഗ​രാ​ജ്യം, മണവാ​ളനെ വരവേൽക്കാൻ വിളക്കു​ക​ളു​മാ​യി പുറപ്പെട്ട പത്തു കന്യക​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌. അവരിൽ അഞ്ചു പേർ വിവേ​ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും അഞ്ചു പേർ വിവേ​ക​മ​തി​ക​ളും ആയിരു​ന്നു.”​—മത്തായി 25:1, 2.

സ്വർഗ​രാ​ജ്യം അവകാ​ശ​മാ​ക്കാൻപോ​കുന്ന തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രിൽ പകുതി​പ്പേർ വിവേ​ക​മു​ള്ള​വ​രും പകുതി​പ്പേർ വിവേ​ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും ആയിരി​ക്കും എന്നല്ല യേശു അർഥമാ​ക്കി​യത്‌. പിന്നെ​യോ, ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ജാഗ്ര​ത​യോ​ടി​രി​ക്ക​ണോ വേണ്ടയോ എന്ന്‌ ഓരോ ശിഷ്യ​നു​മാണ്‌ തീരു​മാ​നി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എന്ന കാര്യ​മാണ്‌ യേശു സൂചി​പ്പി​ച്ചത്‌. തന്റെ എല്ലാ ദാസന്മാർക്കും വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രി​ക്കാ​നും പിതാ​വി​ന്റെ അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ നേടാ​നും കഴിയും എന്ന കാര്യ​ത്തിൽ യേശു​വിന്‌ ഒരു സംശയ​വു​മില്ല.

ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ പത്തു കന്യക​മാർ മണവാ​ളനെ വരവേൽക്കാനും ആ ഘോഷ​യാ​ത്ര​യിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നും പോകു​ന്നു. മണവാളൻ മണവാ​ട്ടി​യെ​യും​കൊണ്ട്‌ അവൾക്കാ​യി ഒരുക്കി​യി​രി​ക്കുന്ന വീട്ടി​ലേക്കു പോകു​മ്പോൾ ആദര​വോ​ടെ, വിളക്ക്‌ കത്തിച്ച്‌ വഴി കാണി​ക്കാ​നാണ്‌ ഈ കന്യക​മാർ പോകു​ന്നത്‌. എന്നാൽ എന്തു സംഭവി​ക്കു​ന്നു?

യേശു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “വിവേ​ക​മി​ല്ലാ​ത്തവർ വിളക്കു​കൾ എടു​ത്തെ​ങ്കി​ലും എണ്ണ എടുത്തില്ല. എന്നാൽ വിവേ​ക​മ​തി​കൾ വിളക്കു​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം പാത്ര​ങ്ങ​ളിൽ എണ്ണയും എടുത്തു. മണവാളൻ വരാൻ വൈകി​യ​പ്പോൾ എല്ലാവർക്കും മയക്കം വന്നു; അവർ ഉറങ്ങി​പ്പോ​യി.” (മത്തായി 25:3-5) പ്രതീ​ക്ഷിച്ച സമയത്ത്‌ മണവാളൻ എത്തുന്നില്ല. മണവാളൻ വരാൻ വൈകു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ കന്യക​മാർ ഉറങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്നു. ഇതു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ യേശു പറഞ്ഞ മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാന്തം ഓർത്തു​കാ​ണും. കുലീ​ന​നായ ഒരു മനുഷ്യൻ രാജാ​ധി​കാ​രം നേടാൻ പോയ​തും “ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം രാജാ​ധി​കാ​രം നേടി മടങ്ങി” വന്നതും.​—ലൂക്കോസ്‌ 19:11-15.

പത്തു കന്യക​മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ മണവാളൻ ഒടുവിൽ എത്തു​മ്പോൾ എന്താണ്‌ സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ യേശു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “അർധരാ​ത്രി​യാ​യ​പ്പോൾ ഇങ്ങനെ വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നതു കേട്ടു: ‘ഇതാ, മണവാളൻ വരുന്നു! വരവേൽക്കാൻ പുറ​പ്പെടൂ!’” (മത്തായി 25:6) മണവാ​ളനെ പ്രതീ​ക്ഷിച്ച്‌ കന്യക​മാർ ഒരുങ്ങി​യി​രു​ന്നോ, ജാഗ്ര​ത​യോ​ടി​രു​ന്നോ?

യേശു തുടരു​ന്നു: “അപ്പോൾ കന്യക​മാർ എല്ലാവ​രും എഴു​ന്നേറ്റ്‌ വിളക്കു​കൾ ഒരുക്കി. വിവേ​ക​മി​ല്ലാ​ത്തവർ വിവേ​ക​മ​തി​ക​ളോട്‌, ‘ഞങ്ങളുടെ വിളക്കു​കൾ കെട്ടു​പോ​കാ​റാ​യി; നിങ്ങളു​ടെ എണ്ണയിൽ കുറച്ച്‌ ഞങ്ങൾക്കും തരൂ’ എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ വിവേ​ക​മ​തി​കൾ അവരോ​ടു പറഞ്ഞു: ‘അങ്ങനെ ചെയ്‌താൽ രണ്ടു കൂട്ടർക്കും തികയാ​തെ വന്നേക്കാം; അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങൾ പോയി വിൽക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ അടുത്തു​നിന്ന്‌ വേണ്ടതു വാങ്ങി​ക്കൊ​ള്ളൂ.’”​—മത്തായി 25:7-9.

അഞ്ചു കന്യക​മാർ മണവാ​ളന്റെ വരവി​നാ​യി ഒരുങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, അവർ ജാഗ്രത കൈ​വെ​ടി​ഞ്ഞു. അതു​കൊണ്ട്‌ അവരുടെ വിളക്കു​ക​ളിൽ ആവശ്യ​ത്തി​നുള്ള എണ്ണ ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. ഇപ്പോൾ അവർ എണ്ണ കണ്ടെ​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. യേശു പറയുന്നു: “അവർ വാങ്ങാൻ പോയ​പ്പോൾ മണവാളൻ എത്തി. ഒരുങ്ങി​യി​രുന്ന കന്യക​മാർ വിവാ​ഹ​വി​രു​ന്നിന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അകത്ത്‌ പ്രവേ​ശി​ച്ചു; അതോടെ വാതി​ലും അടച്ചു. കുറെ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ മറ്റേ കന്യക​മാ​രും വന്ന്‌, ‘യജമാ​നനേ, യജമാ​നനേ, വാതിൽ തുറന്നു​ത​രണേ’ എന്ന്‌ അപേക്ഷി​ച്ചു. അപ്പോൾ അദ്ദേഹം അവരോട്‌, ‘സത്യമാ​യും എനിക്കു നിങ്ങളെ അറിയില്ല’ എന്നു പറഞ്ഞു.” (മത്തായി 25:10-12) ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ, ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കാ​തെ ഇരുന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവരുടെ കാര്യം എത്ര കഷ്ടമാ​യി​പ്പോ​യി!

ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ മണവാളൻ യേശു​ത​ന്നെ​യാ​ണെന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. കാരണം ഇതിനു മുമ്പും യേശു തന്നെത്തന്നെ ഒരു മണവാ​ള​നോട്‌ ഉപമി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. (ലൂക്കോസ്‌ 5:34, 35) അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ ബുദ്ധി​യുള്ള കന്യക​മാർ ആരാണ്‌? ദൈവ​രാ​ജ്യം അവകാ​ശ​മാ​ക്കാൻപോ​കുന്ന “ചെറിയ ആട്ടിൻകൂട്ട”ത്തെക്കു​റിച്ച്‌ യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​രു​ന്നു: “നിങ്ങൾ വസ്‌ത്രം ധരിച്ച്‌ തയ്യാറാ​യി​രി​ക്കുക. നിങ്ങളു​ടെ വിളക്ക്‌ എപ്പോ​ഴും കത്തിനിൽക്കട്ടെ.” (ലൂക്കോസ്‌ 12:32, 35) അതു​കൊണ്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ കന്യക​മാർ ചെറിയ ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമായ തങ്ങളും മറ്റു ശിഷ്യ​ന്മാ​രും ആണെന്ന കാര്യം അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ ഗ്രഹിച്ചു. ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ എന്തു പാഠം പഠിപ്പി​ക്കാ​നാണ്‌ യേശു ആഗ്രഹി​ച്ചത്‌?

ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു സംശയ​വും ബാക്കി​വെ​ക്കാ​തെ യേശു ഇങ്ങനെ ഉപസം​ഹ​രി​ക്കു​ന്നു: “അതു​കൊണ്ട്‌ എപ്പോ​ഴും ഉണർന്നി​രി​ക്കുക. കാരണം ആ ദിവസ​മോ മണിക്കൂ​റോ നിങ്ങൾക്ക്‌ അറിയി​ല്ല​ല്ലോ.”​—മത്തായി 25:13.

തന്റെ സാന്നി​ധ്യ​കാ​ലത്ത്‌ ‘ഉണർന്നി​രി​ക്കാൻ’ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ അനുഗാ​മി​കളെ യേശു ഉപദേ​ശി​ക്കു​ന്നു. അവർ വിവേ​ക​മ​തി​ക​ളായ ആ അഞ്ചു കന്യക​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ ആകണമാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങൾക്കുള്ള അമൂല്യ​മായ പ്രത്യാ​ശ​യും മറ്റ്‌ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്തി​ക്ക​ള​യാ​തെ യേശു വരു​മ്പോൾ അവർ ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ, ഒരുങ്ങി ഇരിക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

തന്റെ നാല്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം ഒലിവു​മ​ല​യിൽ ആയിരി​ക്കു​മ്പോൾ യേശു മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയുന്നു. ദൈവ​രാ​ജ്യം കുറെ കാലത്തി​നു ശേഷമേ വരൂ എന്നു പറയാ​നാ​യി യേശു ഏതാനും ദിവസ​ങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ യരീ​ഹൊ​യിൽവെച്ച്‌ മിനയു​ടെ ദൃഷ്ടാന്തം പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ യേശു പറയുന്ന ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌ അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യുള്ള പല പ്രത്യേ​ക​ത​ക​ളുണ്ട്‌. തന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തെ​യും വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാ​ന​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള ചോദ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉത്തരവും കൂടി​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ യേശു വിശ്വ​സിച്ച്‌ ഏൽപ്പി​ക്കുന്ന കാര്യം അവർ എത്ര ഉത്സാഹ​ത്തോ​ടെ ചെയ്യണ​മെ​ന്നും ഈ ദൃഷ്ടാന്തം ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു.

യേശു പറയുന്നു: “സ്വർഗ​രാ​ജ്യം, അന്യ​ദേ​ശ​ത്തേക്കു യാത്ര പോകാ​നി​രി​ക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യ​നെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌. പോകു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ അയാൾ അടിമ​കളെ വിളിച്ച്‌ വസ്‌തു​വ​ക​ക​ളെ​ല്ലാം അവരെ ഏൽപ്പിച്ചു.” (മത്തായി 25:14) “രാജാ​ധി​കാ​രം നേടി​യിട്ട്‌ ” വരാൻ ഒരു ദൂര​ദേ​ശ​ത്തേക്കു യാത്ര പോയ ഒരു മനുഷ്യ​നോ​ടാണ്‌ യേശു തന്നെത്തന്നെ താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌. ആ “മനുഷ്യൻ” യേശു​വാ​ണെന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മനസ്സി​ലാ​യി.​—ലൂക്കോസ്‌ 19:12.

തന്റെ വില​യേ​റിയ വസ്‌തു​വ​കകൾ അടിമ​കളെ ഏൽപ്പി​ച്ചി​ട്ടാണ്‌ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ ആ മനുഷ്യൻ ദൂര​ദേ​ശ​ത്തേക്കു പോകു​ന്നത്‌. മൂന്നര വർഷത്തെ ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കാ​ലത്ത്‌ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സന്തോ​ഷ​വാർത്ത പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ യേശു ശ്രദ്ധിച്ചു. മാത്രമല്ല, തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ ഈ പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തിൽ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവരെ പഠിപ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ അവർ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യു​മെന്ന ഉറപ്പോ​ടെ യേശു പോകു​ന്നു.​—മത്തായി 10:7; ലൂക്കോസ്‌ 10:1, 8, 9; യോഹ​ന്നാൻ 4:38-ഉം 14:12-ഉം താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ മനുഷ്യൻ തന്റെ വസ്‌തു​വ​കകൾ എങ്ങനെ​യാണ്‌ വീതി​ക്കു​ന്നത്‌? യേശു പറയുന്നു: “ഓരോ​രു​ത്തർക്കും അവരുടെ പ്രാപ്‌തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണു കൊടു​ത്തത്‌; ഒരാൾക്ക്‌ അഞ്ചു താലന്തും മറ്റൊ​രാൾക്കു രണ്ടും വേറൊ​രാൾക്ക്‌ ഒന്നും. എന്നിട്ട്‌ അയാൾ യാത്ര പോയി.” (മത്തായി 25:15) വിശ്വ​സിച്ച്‌ ഏൽപ്പിച്ച ആ വസ്‌തു​വ​കകൾ അവർ എങ്ങനെ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു? യജമാ​നന്റെ ഇഷ്ടമനു​സ​രിച്ച്‌ ഉത്സാഹ​ത്തോ​ടെ അവർ പ്രവർത്തി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ? യേശു അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രോ​ടു പറയുന്നു:

“അഞ്ചു താലന്തു കിട്ടി​യവൻ ഉടനെ പോയി അതു​കൊണ്ട്‌ വ്യാപാ​രം ചെയ്‌ത്‌ അഞ്ചുകൂ​ടെ സമ്പാദി​ച്ചു. അതു​പോ​ലെ​തന്നെ, രണ്ടു താലന്തു കിട്ടി​യവൻ രണ്ടുകൂ​ടെ സമ്പാദി​ച്ചു. എന്നാൽ ഒരു താലന്തു കിട്ടി​യവൻ പോയി യജമാ​നന്റെ പണം നിലത്ത്‌ കുഴി​ച്ചി​ട്ടു.” (മത്തായി 25:16-18) യജമാനൻ തിരി​ച്ചു​വ​രു​മ്പോൾ എന്തു സംഭവി​ക്കും?

യേശു തുടരു​ന്നു: “കാലം കുറെ കടന്നു​പോ​യി. ഒടുവിൽ ആ അടിമ​ക​ളു​ടെ യജമാനൻ വന്ന്‌ അവരു​മാ​യി കണക്കു തീർത്തു.” (മത്തായി 25:19) ആദ്യത്തെ രണ്ടു പേരും ‘അവരുടെ പ്രാപ്‌തി​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ’ ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ചെയ്‌തു. തങ്ങളെ ഏൽപ്പിച്ച കാര്യ​ത്തിൽ ആ രണ്ട്‌ അടിമ​ക​ളും ഉത്സാഹ​മു​ള്ള​വ​രും അധ്വാ​നി​ക്കാൻ മനസ്സു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. അഞ്ചു താലന്തു കിട്ടി​യ​യാൾ അത്‌ ഇരട്ടി​യാ​ക്കി. രണ്ടു കിട്ടി​യ​യാ​ളും ഇരട്ടി​യാ​ക്കി. (അന്നത്തെ കാലത്ത്‌ ഒരു താലന്ത്‌ സമ്പാദി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഒരാൾ ഏകദേശം 19 വർഷം ജോലി ചെയ്യണ​മാ​യി​രു​ന്നു.) യജമാനൻ രണ്ടു പേരെ​യും ഒരു​പോ​ലെ അഭിന​ന്ദി​ച്ചു: “കൊള്ളാം! നീ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ ഒരു നല്ല അടിമ​യാണ്‌. കുറച്ച്‌ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ നീ വിശ്വ​സ്‌തത തെളി​യി​ച്ച​തു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ നിന്നെ കൂടുതൽ കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചുമതല ഏൽപ്പി​ക്കും. നിന്റെ യജമാ​നന്റെ സന്തോ​ഷ​ത്തിൽ പങ്കു​ചേ​രുക.”​—മത്തായി 25:21.

എന്നാൽ ഒരു താലന്ത്‌ കിട്ടിയ അടിമ അങ്ങനെ​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ അടിമ പറയുന്നു: “യജമാ​നനേ, അങ്ങ്‌ വിതയ്‌ക്കാ​ത്തി​ട​ത്തു​നിന്ന്‌ കൊയ്യു​ന്ന​വ​നും അധ്വാ​നി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കാ​ത്തതു ശേഖരി​ക്കു​ന്ന​വ​നും ആയ കഠിന​ഹൃ​ദ​യ​നാ​ണെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാം. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ പേടിച്ച്‌ ആ താലന്തു നിലത്ത്‌ കുഴി​ച്ചി​ട്ടു. ഇതാ അങ്ങയുടെ താലന്ത്‌, ഇത്‌ എടുത്തോ.” (മത്തായി 25:24, 25) തന്റെ യജമാ​നന്‌ കുറ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ലാഭമു​ണ്ടാ​കാ​നാ​യി അയാൾ പണമി​ട​പാ​ടു​കാ​രു​ടെ പക്കൽപ്പോ​ലും പണം നിക്ഷേ​പി​ച്ചില്ല. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അയാൾ യജമാ​നന്റെ ഇഷ്ടത്തിനു വിരു​ദ്ധ​മാ​യി​ട്ടാ​ണു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌തത്‌.

അയാളെ “ദുഷ്ടനായ മടിയാ” എന്നാണ്‌ യജമാനൻ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. അയാളു​ടെ പക്കലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൂ​ടി എടുത്ത്‌ കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യാൻ മനസ്സുള്ള അടിമ​യ്‌ക്കു കൊടു​ക്കു​ന്നു. യജമാനൻ തന്റെ നിലപാട്‌ വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്നു: “ഉള്ളവനു കൂടുതൽ കൊടു​ക്കും. അവനു സമൃദ്ധി​യു​ണ്ടാ​കും. ഇല്ലാത്ത​വന്റെ കൈയിൽനി​ന്നോ ഉള്ളതും​കൂ​ടെ എടുത്തു​ക​ള​യും.”​—മത്തായി 25:26, 29.

യേശു പറഞ്ഞ ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിൽനി​ന്നും ശിഷ്യ​ന്മാർക്ക്‌ ഒരുപാ​ടു കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആളുകളെ ശിഷ്യ​രാ​ക്കുക എന്ന അമൂല്യ​മായ നിയമ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു യേശു അവരെ ഏൽപ്പി​ച്ചത്‌. അത്‌ എത്ര ഗൗരവ​മുള്ള ഒരു ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാ​ണെന്ന്‌ അവർക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. അവർ ഇത്‌ ഉത്സാഹ​ത്തോ​ടെ ചെയ്യണ​മെ​ന്നും യേശു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാവ​രും അവരെ ഏൽപ്പിച്ച സുവി​ശേ​ഷ​പ്ര​വർത്തനം ഒരേ അളവിൽ ചെയ്യാൻ യേശു പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചില്ല. എന്നാൽ, തന്റെ കഴിവ​നു​സ​രിച്ച്‌ പ്രവർത്തി​ക്കാത്ത, ‘മടിയ​നായ’ ഒരാളിൽ യേശു പ്രസാ​ദി​ക്കും എന്ന്‌ അതിന്‌ അർഥമില്ല. ഓരോ​രു​ത്ത​രും ‘അവരുടെ പ്രാപ്‌തി​യ​നു​സ​രിച്ച്‌,’ ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ചെയ്യാ​നാണ്‌ ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലൂ​ടെ യേശു പറയു​ന്നത്‌.

“ഉള്ളവനു കൂടുതൽ കൊടു​ക്കും” എന്ന ഉറപ്പു കേട്ട​പ്പോൾ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ എത്ര സന്തോഷം തോന്നി​ക്കാ​ണും!

യേശു ഇപ്പോൾ ഒലിവു​മ​ല​യി​ലാണ്‌. തന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും അടയാ​ള​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രു​ടെ ചോദ്യ​ത്തി​നു വിശദീ​ക​രണം നൽകു​ക​യാണ്‌. പത്തു കന്യക​മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും താലന്തു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഉള്ള ദൃഷ്ടാന്തം യേശു ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. അവസാ​ന​മാ​യി ചെമ്മരി​യാ​ടു​ക​ളെ​യും കോലാ​ടു​ക​ളെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​വും പറയുന്നു.

ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​നു മുന്നോ​ടി​യാ​യി യേശു ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ സകല ദൂതന്മാ​രോ​ടു​മൊ​പ്പം മഹിമ​യോ​ടെ വരു​മ്പോൾ തന്റെ മഹത്ത്വ​മാർന്ന സിംഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരിക്കും.” (മത്തായി 25:31) ഈ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തി​ലെ പ്രധാ​ന​ക​ഥാ​പാ​ത്രം താൻത​ന്നെ​യാ​ണെന്ന്‌ ശിഷ്യ​ന്മാർക്ക്‌ ഉറപ്പേ​കുന്ന വിധത്തി​ലാണ്‌ യേശു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നത്‌. കാരണം യേശു തന്നെത്തന്നെ മിക്ക​പ്പോ​ഴും “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ” എന്ന്‌ പരാമർശി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.​—മത്തായി 8:20; 9:6; 20:18, 28.

ഈ ദൃഷ്ടാന്തം നിറ​വേ​റു​ന്നത്‌ എന്നായി​രി​ക്കും? യേശു തന്റെ ദൂതന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം ‘മഹിമ​യോ​ടെ വന്ന്‌ തന്റെ മഹത്ത്വ​മാർന്ന സിംഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരിക്കു​മ്പോൾ ആയിരി​ക്കും’ അത്‌ നിറ​വേ​റു​ന്നത്‌. തന്റെ ദൂതന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ ശക്തി​യോ​ടെ​യും വലിയ മഹത്ത്വ​ത്തോ​ടെ​യും ആകാശ​മേ​ഘ​ങ്ങ​ളിൽ” വരുന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യേശു തൊട്ടു​മുമ്പ്‌ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അത്‌ എപ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും? “കഷ്ടത കഴിയുന്ന ഉടനെ.” (മത്തായി 24:29-31; മർക്കോസ്‌ 13:26, 27; ലൂക്കോസ്‌ 21:27) അതു​കൊണ്ട്‌ ഭാവി​യിൽ യേശു മഹത്ത്വ​ത്തോ​ടെ വരു​മ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും ഈ ദൃഷ്ടാന്തം നിറ​വേ​റു​ന്നത്‌. അപ്പോൾ യേശു എന്തു ചെയ്യും?

യേശു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ . . . വരു​മ്പോൾ . . . എല്ലാ ജനതക​ളെ​യും അവന്റെ മുന്നിൽ ഒരുമി​ച്ചു​കൂ​ട്ടും. ഇടയൻ കോലാ​ടു​ക​ളിൽനിന്ന്‌ ചെമ്മരി​യാ​ടു​കളെ വേർതി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അവൻ ആളുകളെ വേർതി​രി​ക്കും. അവൻ ചെമ്മരി​യാ​ടു​കളെ തന്റെ വലത്തും കോലാ​ടു​കളെ ഇടത്തും നിറു​ത്തും.”​—മത്തായി 25:31-33.

തന്റെ അംഗീ​കാ​ര​മുള്ള ചെമ്മരി​യാ​ടു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ യേശു പറയുന്നു: “പിന്നെ രാജാവ്‌ വലത്തു​ള്ള​വ​രോ​ടു പറയും: ‘എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ അനു​ഗ്രഹം കിട്ടി​യ​വരേ, വരൂ! ലോകാ​രം​ഭം​മു​തൽ നിങ്ങൾക്കാ​യി ഒരുക്കി​യി​രി​ക്കുന്ന രാജ്യം അവകാ​ശ​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളൂ!’” (മത്തായി 25:34) ചെമ്മരി​യാ​ടു​കൾക്ക്‌ രാജാ​വി​ന്റെ പ്രീതി ലഭിച്ചത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌?

രാജാവ്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “എനിക്കു വിശന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങൾ കഴിക്കാൻ തന്നു; ദാഹി​ച്ച​പ്പോൾ കുടി​ക്കാൻ തന്നു. ഞാൻ അപരി​ചി​ത​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും എന്നെ അതിഥി​യാ​യി സ്വീക​രി​ച്ചു. ഞാൻ നഗ്നനാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നെ ഉടുപ്പി​ച്ചു. രോഗി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നെ ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ചു. ജയിലി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നു.” ‘നീതി​മാ​ന്മാ​രായ’ ഈ ചെമ്മരി​യാ​ടു​കൾ തങ്ങൾ ഈ നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌തത്‌ എപ്പോ​ഴാ​ണെന്നു ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ രാജാവ്‌ പറയുന്നു: “എന്റെ ഈ ഏറ്റവും ചെറിയ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾക്കു ചെയ്‌ത​തെ​ല്ലാം നിങ്ങൾ എനിക്കാ​ണു ചെയ്‌തത്‌.” (മത്തായി 25:35, 36, 40, 46) സ്വർഗ​ത്തിൽ ഉള്ളവർക്കു​വേ​ണ്ടി​യല്ല അവർ ഈ നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌തത്‌. കാരണം സ്വർഗ​ത്തിൽ രോഗി​ക​ളോ വിശക്കു​ന്ന​വ​രോ ഇല്ല. എന്നാൽ ഭൂമി​യിൽ ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന, ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർക്കാണ്‌ അവർ ഈ നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌തത്‌.

എന്നാൽ ഇടതു​വ​ശ​ത്തുള്ള കോലാ​ടു​ക​ളു​ടെ കാര്യ​മോ? യേശു പറയുന്നു: “പിന്നെ രാജാവ്‌ ഇടത്തു​ള്ള​വ​രോ​ടു പറയും: ‘ശപിക്ക​പ്പെ​ട്ട​വരേ, എന്റെ അടുത്തു​നിന്ന്‌ പോകൂ! പിശാ​ചി​നും അവന്റെ ദൂതന്മാർക്കും ഒരുക്കി​യി​രി​ക്കുന്ന ഒരിക്ക​ലും കെടാത്ത തീ നിങ്ങളെ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. കാരണം എനിക്കു വിശന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങൾ കഴിക്കാൻ തന്നില്ല; ദാഹി​ച്ച​പ്പോൾ കുടി​ക്കാൻ തന്നില്ല. ഞാൻ അപരി​ചി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു; നിങ്ങൾ എന്നെ അതിഥി​യാ​യി സ്വീക​രി​ച്ചില്ല. ഞാൻ നഗ്നനാ​യി​രു​ന്നു; നിങ്ങൾ എന്നെ ഉടുപ്പി​ച്ചില്ല. ഞാൻ രോഗി​യും തടവു​കാ​ര​നും ആയിരു​ന്നു; നിങ്ങൾ എന്നെ ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ചില്ല.’” (മത്തായി 25:41-43) ഭൂമി​യിൽ ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന, ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോട്‌ കോലാ​ടു​കൾ ദയയോ​ടെ ഇടപെ​ടേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. അതിൽ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ട​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവരെ ഇങ്ങനെ ന്യായം വിധി​ച്ചത്‌.

ഭാവി​യിൽ നടക്കാ​നി​രി​ക്കുന്ന ഈ ന്യായ​വി​ധിക്ക്‌ സ്ഥിരമായ, എന്നേക്കും നിലനിൽക്കുന്ന അനന്തര​ഫ​ലങ്ങൾ ഉണ്ടാകു​മെന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. യേശു കോലാ​ടു​ക​ളോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “അപ്പോൾ (രാജാവ്‌) അവരോ​ടു പറയും: ‘സത്യമാ​യി ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു: എന്റെ ഈ ഏറ്റവും ചെറിയ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾക്കു ചെയ്യാ​തി​രു​ന്ന​തെ​ല്ലാം നിങ്ങൾ എനിക്കാ​ണു ചെയ്യാ​തി​രു​ന്നത്‌.’ ഇവരെ എന്നേക്കു​മാ​യി നിഗ്ര​ഹി​ച്ചു​ക​ള​യും; നീതി​മാ​ന്മാർ നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേ​ക്കും കടക്കും.”​—മത്തായി 25:45, 46.

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രു​ടെ ചോദ്യ​ത്തി​നുള്ള ഈ മറുപ​ടി​യിൽനിന്ന്‌ യേശു​വി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കൾക്ക്‌ പല പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളും ലഭിക്കു​ന്നു. തങ്ങളുടെ മനോ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും വിലയി​രു​ത്താൻ യേശു​വി​ന്റെ മറുപടി അവരെ സഹായി​ക്കു​ന്നു.