പത്രോസ്‌ യേശു​വി​നെ മൂന്നാം പ്രാവ​ശ്യം തള്ളിപ്പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും നേരം വെളു​ക്കാ​റാ​യി​രു​ന്നു. സൻഹെ​ദ്രിൻ അവരുടെ നാടകീ​യ​വി​ചാ​രണ അവസാ​നി​പ്പിച്ച്‌ പിരി​യു​ക​യാണ്‌. രാത്രി​യി​ലെ ഈ വിചാരണ നിയമ​പ​ര​മാ​ക്കാ​നാ​യി​രി​ക്കാം വെള്ളി​യാഴ്‌ച രാവിലെ അവർ വീണ്ടും കൂടി​വ​രു​ന്നത്‌. ഇപ്പോൾ യേശു​വി​നെ അവരുടെ മുമ്പാകെ വരുത്തു​ന്നു.

കോടതി വീണ്ടും യേശു​വി​നോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു: “പറയൂ, നീ ക്രിസ്‌തു​വാ​ണോ?” അതിന്‌ യേശു ഇങ്ങനെ മറുപടി പറഞ്ഞു: “ഞാൻ പറഞ്ഞാ​ലും നിങ്ങൾ വിശ്വ​സി​ക്കില്ല. മാത്രമല്ല, ഞാൻ എന്തെങ്കി​ലും ചോദി​ച്ചാൽ നിങ്ങളും ഉത്തരം പറയി​ല്ല​ല്ലോ.” എന്നാൽ ദാനി​യേൽ 7:13-ൽ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ തന്നെക്കു​റി​ച്ചാ​ണെന്ന കാര്യം യേശു ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ അവർക്കു വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. യേശു പറയുന്നു: “ഇനിമു​തൽ മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ ശക്തനായ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വലതു​ഭാ​ഗത്ത്‌ ഇരിക്കും.”​—ലൂക്കോസ്‌ 22:67-69; മത്തായി 26:63.

അവർ വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാൻ തയ്യാറല്ല. ‘അപ്പോൾ നീ ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​ണോ’ എന്ന്‌ അവർ ചോദി​ക്കു​ന്നു. യേശു അവരോട്‌, “ആണെന്നു നിങ്ങൾതന്നെ പറയു​ന്ന​ല്ലോ” എന്നു പറഞ്ഞു. “നമുക്ക്‌ ഇനി മറ്റാരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും മൊഴി എന്തിനാണ്‌ ” എന്ന്‌ അവർ ചോദി​ക്കു​ന്നു. യേശു ദൈവ​ദൂ​ഷണം പറയു​ക​യാ​ണെന്നു പറഞ്ഞ്‌ യേശു​വി​നെ കൊല്ലു​ന്നതു ന്യായീ​ക​രി​ക്കാൻ അവർ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (ലൂക്കോസ്‌ 22:70, 71; മർക്കോസ്‌ 14:64) എന്നിട്ട്‌ അവർ യേശു​വി​നെ പിടി​ച്ചു​കെട്ടി റോമൻ ഗവർണ​റായ പൊന്തി​യൊസ്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടു​ത്തേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു.

ഇത്‌ യൂദാസ്‌ ഈസ്‌ക​ര്യോത്ത്‌ കണ്ടിരി​ക്കാം. യേശു​വി​നെ കുറ്റക്കാ​ര​നാ​യി വിധി​ച്ചെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ യൂദാ​സിന്‌ മനപ്ര​യാ​സം തോന്നി. എന്നാൽ മാനസാ​ന്ത​ര​പ്പെട്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ലേക്കു തിരി​യു​ന്ന​തി​നു പകരം, യൂദാസ്‌ നേരെ പോയത്‌ മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ അടു​ത്തേ​ക്കാണ്‌. 30 വെള്ളി​ക്കാ​ശു തിരികെ കൊടു​ക്കാൻ ശ്രമി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യൂദാസ്‌ അവരോ​ടു പറയുന്നു: “നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​മായ രക്തം ഒറ്റി​ക്കൊ​ടുത്ത ഞാൻ ചെയ്‌തതു പാപമാണ്‌.” എന്നാൽ യൂദാ​സിന്‌ കിട്ടിയ മറുപടി ഇതായി​രു​ന്നു: “അതിനു ഞങ്ങൾ എന്തു വേണം? അതു നിന്റെ കാര്യം.”​—മത്തായി 27:4.

യൂദാസ്‌ 30 വെള്ളി​ക്കാ​ശു ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ലേക്കു വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞിട്ട്‌ ഇപ്പോൾ മറ്റൊരു തെറ്റു​കൂ​ടെ ചെയ്യാൻ പോകു​ക​യാണ്‌. യൂദാസ്‌ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. കെട്ടി​ത്തൂ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ മരത്തിന്റെ ശിഖരം ഒടിഞ്ഞി​രി​ക്കാം. അയാൾ കീഴെ​യുള്ള പാറ​ക്കെ​ട്ടി​ലേക്കു വീഴുന്നു. വീഴ്‌ച​യു​ടെ ശക്തി കാരണം ശരീരം പിളർന്നു​പോ​കു​ന്നു.​—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 1:17, 18.

നേരം വെളു​ത്തു​വ​രു​ന്നതേ ഉള്ളൂ. പൊന്തി​യൊസ്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലേക്കു ജൂതന്മാർ യേശു​വി​നെ കൊണ്ടു​പോ​കു​ക​യാണ്‌. എന്നാൽ അവർ കൊട്ടാ​ര​ത്തിൽ കയറാതെ നിൽക്കു​ന്നു. ജനതക​ളിൽപ്പെ​ട്ട​വ​രു​മാ​യി സമ്പർക്ക​ത്തിൽ വരുന്നത്‌ അവരെ അശുദ്ധ​രാ​ക്കു​മെന്ന്‌ അവർ കരുതു​ന്നു. അങ്ങനെ​യാ​യാൽ, പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത അപ്പത്തിന്റെ ഉത്സവത്തി​ന്റെ ആദ്യദി​വ​സ​മായ നീസാൻ 15-ാം തീയതി പെസഹാ​ഭ​ക്ഷണം കഴിക്കാൻ അവർക്കു സാധി​ക്കാ​തെ വരും. നീസാൻ 15 പെസഹ​യു​ടെ​തന്നെ ഭാഗമാ​യി​ട്ടാണ്‌ അവർ കണക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്നത്‌.

പീലാ​ത്തൊസ്‌ പുറത്തു​വന്ന്‌ അവരോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു: “ഈ മനുഷ്യന്‌ എതിരെ എന്തു കുറ്റമാ​ണു നിങ്ങൾ ആരോ​പി​ക്കു​ന്നത്‌?” അവർ പറഞ്ഞു: “കുറ്റവാ​ളി​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഇവനെ ഞങ്ങൾ അങ്ങയെ ഏൽപ്പി​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ.” അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിന്‌ അനുസ​രിച്ച്‌ നിൽക്കാ​നുള്ള സമ്മർദം കൂടി​ക്കൂ​ടി വരുന്ന​താ​യി പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ തോന്നി​യി​രി​ക്കാം. അതു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം അവരോ​ടു പറയുന്നു: “നിങ്ങൾതന്നെ ഇയാളെ കൊണ്ടു​പോ​യി നിങ്ങളു​ടെ നിയമ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌ വിധിക്ക്‌.” ജൂതന്മാർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോ​ടു പറയുന്നു: “ആരെയും കൊല്ലാൻ ഞങ്ങളുടെ നിയമം അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നില്ല.” ഈ വാക്കുകൾ അവരുടെ ഉള്ളിലി​രുപ്പ്‌ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. യേശു​വി​നെ കൊല്ലുക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം.​—യോഹ​ന്നാൻ 18:29-31.

നിയമം അനുവ​ദി​ച്ചാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും അവർ പെസഹ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നി​ട​യിൽ യേശു​വി​നെ കൊന്നാൽ ജനക്കൂട്ടം ഇളകാൻ സാധ്യ​ത​യുണ്ട്‌. എന്നാൽ രാജ്യ​ദ്രോ​ഹ​ക്കു​റ്റം​പോ​ലെ​യുള്ള എന്തെങ്കി​ലും യേശു​വി​ന്റെ മേൽ ചുമത്താ​നാ​യാൽ റോമാ​ക്കാർതന്നെ യേശു​വി​നെ കൊന്നു​കൊ​ള്ളും. കാരണം ഇതു​പോ​ലുള്ള കുറ്റങ്ങൾക്കു വധശിക്ഷ നടപ്പാ​ക്കാ​നുള്ള അധികാ​രം റോമാ​ക്കാർക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യാ​കു​മ്പോൾ ആളുക​ളു​ടെ മുന്നിൽ ജൂതന്മാർ നിരപ​രാ​ധി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും.

അതു​കൊണ്ട്‌, ദൈവ​ദൂ​ഷണം പറഞ്ഞു എന്ന കുറ്റം യേശു​വിന്‌ എതിരെ ചുമത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന കാര്യ​മൊ​ന്നും മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോ​ടു പറയു​ന്നില്ല. മറ്റു ചില ആരോ​പ​ണ​ങ്ങ​ളാണ്‌ ഇപ്പോൾ അവർ നിരത്തു​ന്നത്‌. “ഈ മനുഷ്യൻ (1) ഞങ്ങളുടെ ജനതയെ വഴി​തെ​റ്റി​ക്കു​ക​യും (2) സീസറി​നു നികുതി കൊടു​ക്കു​ന്നതു വിലക്കു​ക​യും (3) താൻ ക്രിസ്‌തു​വെന്ന രാജാ​വാ​ണെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു” എന്നൊ​ക്കെ​യാണ്‌ അവർ ഇപ്പോൾ പറയു​ന്നത്‌.​—ലൂക്കോസ്‌ 23:2.

താൻ രാജാ​വാ​ണെന്ന്‌ യേശു അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു എന്ന കാര്യം കേട്ട​പ്പോൾ റോമി​ന്റെ പ്രതി​നി​ധി​യായ പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ അൽപ്പം ഉത്‌കണ്‌ഠ തോന്നി​ക്കാ​ണും. അതു​കൊണ്ട്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലേക്കു തിരികെ ചെന്ന്‌ യേശു​വി​നെ വിളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എന്നിട്ട്‌ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “നീ ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാ​വാ​ണോ?” മറ്റു വാക്കു​ക​ളിൽ പറഞ്ഞാൽ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചോദി​ച്ചത്‌, ‘റോമൻ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​ത്തി​നു വിരു​ദ്ധ​മാ​യി നീ നിന്നെ​ത്തന്നെ സീസറി​നു പകരം രാജാ​വാ​യി പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണോ’ എന്നായി​രു​ന്നു. “ഇത്‌ അങ്ങ്‌ സ്വയം തോന്നി ചോദി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ അതോ മറ്റുള്ളവർ എന്നെപ്പറ്റി പറഞ്ഞതി​ന്റെ പേരിൽ ചോദി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ” എന്നു യേശു ചോദി​ക്കു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 18:33, 34) ഇതി​നോ​ടകം പീലാ​ത്തൊസ്‌ തന്നെക്കു​റിച്ച്‌ എത്ര​ത്തോ​ളം കേട്ടി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ അറിയാ​നാ​യി​രി​ക്കാം യേശു ഇങ്ങനെ ചോദി​ച്ചത്‌.

യേശു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള വസ്‌തു​ത​ക​ളൊ​ന്നും അറിയി​ല്ലെന്നു നടിച്ചു​കൊണ്ട്‌, കാര്യങ്ങൾ അറിയാ​നെന്ന മട്ടിൽ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “അതിനു ഞാൻ ഒരു ജൂതന​ല്ല​ല്ലോ. നിന്റെ സ്വന്തം ജനതയും മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും ആണ്‌ നിന്നെ എനിക്ക്‌ ഏൽപ്പി​ച്ചു​ത​ന്നത്‌. നീ എന്താണു ചെയ്‌തത്‌?”​—യോഹ​ന്നാൻ 18:35.

രാജാ​ധി​കാ​രം എന്ന മുഖ്യ​വി​ഷയം മൂടി​വെ​ക്കാൻ യേശു ശ്രമി​ക്കു​ന്നില്ല. ഗവർണ​റായ പീലാ​ത്തൊ​സി​നെ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കുന്ന ഒരു മറുപ​ടി​യാണ്‌ യേശു കൊടു​ക്കു​ന്നത്‌.

താൻ ഒരു രാജാ​വാ​ണെന്ന കാര്യം യേശു പീലാ​ത്തൊ​സിൽനിന്ന്‌ മറച്ചു​പി​ടി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നില്ല. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ യേശു​വി​ന്റെ രാജ്യം റോമിന്‌ ഒരു ഭീഷണി​യല്ല. കാരണം യേശു പറഞ്ഞത്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌: “എന്റെ രാജ്യം ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമല്ല. എന്റെ രാജ്യം ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നെ ജൂതന്മാ​രു​ടെ കൈയി​ലേക്കു വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ എന്റെ സേവകർ പോരാ​ടി​യേനേ. എന്നാൽ എന്റെ രാജ്യം ഈ ലോക​ത്തു​നി​ന്നു​ള്ളതല്ല.” (യോഹ​ന്നാൻ 18:36) യേശു​വിന്‌ ഒരു രാജ്യ​മുണ്ട്‌, എന്നാൽ അത്‌ ഈ ലോക​ത്തി​ന്റേതല്ല.

പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ വിടാൻ ഭാവമില്ല. പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചോദി​ച്ചു: “അപ്പോൾ, നീ ഒരു രാജാ​വാ​ണോ?” പീലാ​ത്തൊസ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യത്‌ ശരിയാ​ണെന്ന്‌ സൂചി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഞാൻ ഒരു രാജാ​വാ​ണെന്ന്‌ അങ്ങുതന്നെ പറയു​ന്ന​ല്ലോ. സത്യത്തി​നു സാക്ഷി​യാ​യി നിൽക്കാൻവേ​ണ്ടി​യാ​ണു ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. ഞാൻ ലോക​ത്തേക്കു വന്നിരി​ക്കു​ന്ന​തും അതിനാ​യി​ട്ടാണ്‌. സത്യത്തി​ന്റെ പക്ഷത്തു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം എന്റെ സ്വരം കേട്ടനു​സ​രി​ക്കു​ന്നു.”​—യോഹ​ന്നാൻ 18:37.

യേശു മുമ്പ്‌ തോമ​സി​നോട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​രു​ന്നു: “ഞാൻത​ന്നെ​യാ​ണു വഴിയും സത്യവും ജീവനും.” ‘സത്യത്തി​നു’ സാക്ഷി​യാ​യി നിൽക്കാ​നാണ്‌ യേശു​വി​നെ ഭൂമി​യി​ലേക്ക്‌ അയച്ചതെന്ന കാര്യം ഇപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊ​സും കേൾക്കു​ന്നു, പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ യേശു​വി​ന്റെ രാജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സത്യത്തിന്‌. സ്വന്തം ജീവൻ ബലിക​ഴി​ച്ചി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കിൽക്കൂ​ടി സത്യത്തി​നു​വേണ്ടി വിശ്വ​സ്‌ത​നാ​യി നിൽക്കാൻ യേശു ഉറച്ച തീരു​മാ​നം എടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊസ്‌ യേശു​വി​നോട്‌ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “എന്താണു സത്യം?” എന്നാൽ അതെക്കു​റി​ച്ചുള്ള കൂടുതൽ വിശദീ​ക​രണം കേൾക്കാൻ പീലാ​ത്തൊസ്‌ നിൽക്കു​ന്നില്ല. യേശു​വി​ന്റെ കേസ്‌ വിധി​ക്കാൻ ആവശ്യ​മായ വിവരങ്ങൾ കിട്ടി​യെന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ തോന്നി.​—യോഹ​ന്നാൻ 14:6; 18:38.

പീലാ​ത്തൊസ്‌ വീണ്ടും കൊട്ടാ​ര​ത്തി​നു പുറത്ത്‌ ചെന്ന്‌, “ഞാൻ അയാളിൽ ഒരു കുറ്റവും കാണു​ന്നില്ല” എന്ന്‌ മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രോ​ടും അവരുടെ കൂടെ​യു​ള്ള​വ​രോ​ടും പറയുന്നു. ഇതു പറയു​മ്പോൾ ഒരുപക്ഷേ യേശു പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടുത്തു​തന്നെ നിൽക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ തീരു​മാ​ന​ത്തിൽ കുപി​ത​രായ ജനം ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ, “ഇവൻ അങ്ങു ഗലീല മുതൽ ഇവിടം വരെ യഹൂദ്യ​യി​ലെ​ങ്ങും പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ജനത്തെ ഇളക്കി​വി​ടു​ന്നു” എന്നു പറഞ്ഞു.​—ലൂക്കോസ്‌ 23:4, 5.

ജൂതന്മാ​രു​ടെ കടുത്ത മതഭ്രാന്ത്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും ജനത്തിലെ മുതിർന്ന​വ​രും വളരെ കുപി​ത​രാ​യി ബഹളം വെക്കു​ക​യാണ്‌. അപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ യേശു​വി​നോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു: “താങ്കൾക്കെ​തി​രെ ഇവർ സാക്ഷി പറയു​ന്നതു കേട്ടില്ലേ? എത്ര​യെത്ര കാര്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ ഇവർ പറയു​ന്നത്‌?” (മത്തായി 27:13) യേശു ഇതി​നൊ​ന്നും ഉത്തരം പറയു​ന്നില്ല. ജനം അങ്ങേയറ്റം കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടും യേശു​വി​ന്റെ മുഖത്ത്‌ കാണുന്ന ശാന്തത പീലാ​ത്തൊ​സി​നെ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

യേശു ‘ഗലീല മുതൽ പഠിപ്പി​ച്ചു’ എന്നു ജൂതന്മാർ പറഞ്ഞത്‌ കേട്ട​പ്പോ​ഴാണ്‌, യേശു ഒരു ഗലീല​ക്കാ​ര​നാ​ണെന്ന കാര്യം പീലാ​ത്തൊസ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നത്‌. ഇത്‌ യേശു​വി​നെ ന്യായം വിധി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ രക്ഷപ്പെ​ടാ​നുള്ള ഒരു വഴിയാ​യി പീലാ​ത്തൊസ്‌ കാണുന്നു. മഹാനായ ഹെരോ​ദി​ന്റെ മകനായ ഹെരോദ്‌ അന്തിപ്പാസ്‌ ആണ്‌ ഗലീല ഭരിക്കു​ന്നത്‌. ഇപ്പോൾ പെസഹ​യു​ടെ സമയത്ത്‌ അദ്ദേഹം യരുശ​ലേ​മി​ലുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ യേശു​വി​നെ ഹെരോ​ദി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്നു. ഈ ഹെരോദ്‌ അന്തിപ്പാ​സാണ്‌ സ്‌നാ​പ​ക​യോ​ഹ​ന്നാ​ന്റെ തല വെട്ടി​യത്‌. യേശു ചെയ്‌ത അത്ഭുത​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഹെരോദ്‌ കേട്ട​പ്പോൾ, മരിച്ച​വ​രിൽനിന്ന്‌ ഉയിർത്തെ​ഴു​ന്നേറ്റ യോഹ​ന്നാ​നാണ്‌ യേശു​വെന്നു ഹെരോദ്‌ കരുതു​ന്നു.​—ലൂക്കോസ്‌ 9:7-9.

യേശു​വി​നെ കാണാൻ പറ്റു​മെ​ന്നോർത്ത്‌ ഹെരോദ്‌ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌ യേശു​വി​നെ സഹായി​ക്കാ​നോ യേശു​വിന്‌ എതിരെ കൊണ്ടു​വ​ന്നി​രി​ക്കുന്ന ആരോ​പ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ കഴമ്പു​ണ്ടോ എന്നു പരി​ശോ​ധി​ക്കാ​നോ ഉള്ള ആഗ്രഹം കൊ​ണ്ടൊ​ന്നു​മല്ല. ‘യേശു എന്തെങ്കി​ലും അടയാളം ചെയ്യു​ന്നതു കാണാ​മെന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു.’ (ലൂക്കോസ്‌ 23:8) എന്നാൽ യേശു അടയാ​ള​മൊ​ന്നും കാണി​ക്കു​ന്നില്ല. ഹെരോദ്‌ യേശു​വി​നെ ചോദ്യം ചെയ്യു​മ്പോൾ യേശു ഒന്നും മിണ്ടു​ന്നില്ല. നിരാ​ശ​രായ ഹെരോ​ദും കാവൽഭ​ട​ന്മാ​രും യേശു​വി​നോട്‌ “ആദരവി​ല്ലാ​തെ പെരു​മാ​റി.” (ലൂക്കോസ്‌ 23:11) എന്നിട്ട്‌ യേശു​വി​നെ നിറപ്പ​കി​ട്ടുള്ള ഒരു വസ്‌ത്രം ധരിപ്പിച്ച്‌ കളിയാ​ക്കു​ന്നു. അതിനു ശേഷം പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടു​ത്തേ​ക്കു​തന്നെ യേശു​വി​നെ തിരി​ച്ച​യ​യ്‌ക്കു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊ​സും ഹെരോ​ദും ശത്രു​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവർ നല്ല സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യി മാറി.

പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടുത്ത്‌ യേശു തിരി​ച്ചെ​ത്തു​മ്പോൾ, അദ്ദേഹം മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രെ​യും ജൂത​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും മറ്റാളു​ക​ളെ​യും വിളി​ച്ചിട്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “നിങ്ങളു​ടെ മുന്നിൽവെച്ച്‌ ഞാൻ ഇയാളെ വിസ്‌ത​രി​ച്ചി​ട്ടും നിങ്ങൾ ഇയാൾക്കെ​തി​രെ ഉന്നയി​ക്കുന്ന ആരോ​പ​ണ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു അടിസ്ഥാ​ന​വും കണ്ടില്ല. ഹെരോ​ദും കണ്ടില്ല. ഹെരോദ്‌ ഇയാളെ നമ്മുടെ അടു​ത്തേ​ക്കു​തന്നെ തിരി​ച്ച​യ​ച്ച​ല്ലോ. മരണശിക്ഷ അർഹി​ക്കുന്ന ഒന്നും ഇയാൾ ചെയ്‌തി​ട്ടില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ വേണ്ട ശിക്ഷ കൊടു​ത്തിട്ട്‌ ഞാൻ ഇയാളെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കാൻപോ​കു​ക​യാണ്‌.”​—ലൂക്കോസ്‌ 23:14-16.

യേശു​വി​നെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കാൻ പീലാ​ത്തൊ​സി​നു താത്‌പ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം, പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർക്കു യേ​ശു​വി​നോ​ടുള്ള അസൂയ കാരണ​മാണ്‌ തന്റെ അടുക്കൽ യേശു​വി​നെ കൊണ്ടു​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. യേശു​വി​നെ വെറുതെ വിടാൻ എന്തെങ്കി​ലും വഴിയു​ണ്ടോ എന്നു ചിന്തി​ക്കുന്ന സമയത്ത്‌, അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പ്രേരി​പ്പി​ക്കുന്ന മറ്റൊരു കാര്യം​കൂ​ടി സംഭവി​ക്കു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊസ്‌ ന്യായാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരിക്കു​മ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ ആളയച്ച്‌ ഇങ്ങനെ അറിയി​ക്കു​ന്നു: “ആ നീതി​മാ​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഇടപെ​ട​രുത്‌. അദ്ദേഹം കാരണം ഞാൻ ഇന്നു സ്വപ്‌ന​ത്തിൽ (ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഒന്നാകാം.) ഒരുപാ​ടു കഷ്ടപ്പെട്ടു.”​—മത്തായി 27:19.

നിരപ​രാ​ധി​യായ യേശു​വി​നെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെന്നു പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ അറിയാം. പക്ഷേ, എങ്ങനെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കും?

യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​നാ​യി മുറവി​ളി കൂട്ടുന്ന ജനത്തോ​ടു പീലാ​ത്തൊസ്‌ പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ ഇയാൾക്കെ​തി​രെ ഉന്നയി​ക്കുന്ന ആരോ​പ​ണ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു അടിസ്ഥാ​ന​വും കണ്ടില്ല. ഹെരോ​ദും കണ്ടില്ല.” (ലൂക്കോസ്‌ 23:14, 15) യേശു​വി​നെ രക്ഷിക്കാൻ മറ്റൊരു ശ്രമം നടത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “പെസഹ​യ്‌ക്ക്‌ ഞാൻ നിങ്ങൾക്കൊ​രു തടവു​കാ​രനെ വിട്ടു​ത​രുന്ന പതിവു​ണ്ട​ല്ലോ. ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാ​വി​നെ ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു വിട്ടു​ത​രട്ടേ?”​—യോഹ​ന്നാൻ 18:39.

പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ ജയിൽപ്പു​ള്ളി​യായ ബറബ്ബാ​സി​നെ അറിയാം. ബറബ്ബാസ്‌ ഒരു കള്ളനും കൊല​പാ​ത​കി​യും കലാപ​കാ​രി​യും ആണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “ഞാൻ ആരെ വിട്ടു​ത​രാ​നാ​ണു നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌, ബറബ്ബാ​സി​നെ​യോ അതോ ആളുകൾ ക്രിസ്‌തു​വെന്നു വിളി​ക്കുന്ന യേശു​വി​നെ​യോ.” മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ വാക്കു കേട്ട്‌ യേശു​വിന്‌ പകരം ബറബ്ബാ​സി​നെ വിട്ടു​ത​രാൻ ജനം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊസ്‌ വീണ്ടും അവരോട്‌, “ഞാൻ ഈ രണ്ടു പേരിൽ ആരെ വിട്ടു​ത​രാ​നാ​ണു നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌ ” എന്നു ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ, “ബറബ്ബാ​സി​നെ” എന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു.​—മത്തായി 27:17, 21.

നിരാ​ശ​യോ​ടെ പീലാ​ത്തൊസ്‌, “ക്രിസ്‌തു എന്നു വിളി​ക്കുന്ന യേശു​വി​നെ ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണം” എന്നു ചോദി​ച്ചു. “അവനെ സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേറ്റ്‌!” എന്ന്‌ അവർ ഒന്നടങ്കം വിളി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. (മത്തായി 27:22) ആ ജനം നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​നായ ഒരു മനുഷ്യ​ന്റെ മരണത്തി​നു​വേണ്ടി മുറവി​ളി കൂട്ടു​ക​യാണ്‌. എത്ര ലജ്ജാകരം! പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവരോട്‌ അപേക്ഷി​ക്കു​ന്നു: “എന്തിന്‌? ഈ മനുഷ്യൻ എന്തു തെറ്റു ചെയ്‌തു? മരണം അർഹി​ക്കു​ന്ന​തൊ​ന്നും ഞാൻ ഇയാളിൽ കാണു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ഇയാളെ ശിക്ഷി​ച്ചിട്ട്‌ വിട്ടയ​യ്‌ക്കു​ക​യാണ്‌.”​—ലൂക്കോസ്‌ 23:22.

പീലാ​ത്തൊസ്‌ പല തവണ ശ്രമി​ച്ചി​ട്ടും, കുപി​ത​രായ ജനം ഏകസ്വ​ര​ത്തിൽ “അവനെ സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേറ്റ്‌!” എന്ന്‌ ആക്രോ​ശി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. (മത്തായി 27:23) യേശു​വി​ന്റെ രക്തത്തി​നു​വേണ്ടി ഇങ്ങനെ അലമു​റ​യി​ടാൻ ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ ഇളക്കി​വി​ട്ടത്‌ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രാണ്‌! അവർ ചോദി​ക്കു​ന്നത്‌ ഏതെങ്കി​ലും ഒരു കുറ്റവാ​ളി​യു​ടെ​യോ കൊല​പാ​ത​കി​യു​ടെ​യോ രക്തമല്ല, പകരം നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​നായ ഒരു മനുഷ്യ​ന്റെ രക്തമാണ്‌, അഞ്ചു ദിവസം മുമ്പ്‌ യരുശ​ലേ​മി​ലേക്ക്‌ ഒരു രാജാ​വാ​യി ജനം സ്വീക​രിച്ച മനുഷ്യ​ന്റെ! ഇപ്പോൾ അലമു​റ​യി​ടുന്ന ഈ ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ ഉണ്ടോ എന്ന്‌ അറിയില്ല. ഉണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ അവർ ആരു​ടെ​യും ശ്രദ്ധയിൽപ്പെ​ടാ​തെ നിൽക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും.

താൻ പറയു​ന്ന​തൊ​ന്നും ജനം അംഗീ​ക​രി​ക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്നു പീലാ​ത്തൊസ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. മുറവി​ളി കൂടി​ക്കൂ​ടി വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഇപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ കുറച്ച്‌ വെള്ളം എടുത്ത്‌ ജനത്തിന്റെ മുമ്പാകെ കൈകൾ കഴുകു​ന്നു. എന്നിട്ട്‌ അവരോ​ടു പറയുന്നു: “ഈ മനുഷ്യ​ന്റെ രക്തത്തിൽ എനിക്കു പങ്കില്ല. നിങ്ങൾതന്നെ ഈ കുറ്റം ഏറ്റു​കൊ​ള്ളണം!” ഇതൊ​ന്നും ജനത്തിന്റെ മനോ​ഭാ​വ​ത്തിന്‌ ഒരു മാറ്റവും വരുത്തു​ന്നില്ല. “അവന്റെ രക്തം ഞങ്ങളുടെ മേലും ഞങ്ങളുടെ മക്കളുടെ മേലും വരട്ടെ” എന്നാണ്‌ അവർ പറയു​ന്നത്‌.​—മത്തായി 27:24, 25.

താൻ ചെയ്യു​ന്നത്‌ തെറ്റാ​ണെന്ന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ജനത്തെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഗവർണർ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, ജനത്തിന്റെ ആവശ്യ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ബറബ്ബാ​സി​നെ ജനത്തിനു വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. എന്നിട്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ വസ്‌ത്രം ഉരിഞ്ഞിട്ട്‌ ചാട്ടയ്‌ക്ക്‌ അടിപ്പി​ക്കു​ന്നു.

ക്രൂര​മാ​യി തല്ലിയ​തി​നു ശേഷം, പടയാ​ളി​കൾ യേശു​വി​നെ ഗവർണ​റി​ന്റെ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു. പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ കൂട്ടം യേശു​വി​നെ വീണ്ടും പരിഹ​സി​ക്കു​ന്നു. ഒരു മുൾക്കി​രീ​ടം മെടഞ്ഞു​ണ്ടാ​ക്കി യേശു​വി​ന്റെ തലയിൽ വെക്കുന്നു. എന്നിട്ട്‌ രാജാ​ക്ക​ന്മാർ ധരിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലുള്ള പർപ്പിൾ നിറത്തി​ലുള്ള ഒരു വസ്‌ത്ര​വും ധരിപ്പി​ക്കു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ വലതു​കൈ​യിൽ ഒരു ഈറ്റത്ത​ണ്ടും വെച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. എന്നിട്ട്‌ “ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാവേ, അഭിവാ​ദ്യ​ങ്ങൾ!” എന്നു പരിഹാ​സ​ത്തോ​ടെ പറയുന്നു. (മത്തായി 27:28, 29) കൂടാതെ യേശു​വി​ന്റെ മേൽ തുപ്പു​ക​യും മാറി​മാ​റി മുഖത്ത്‌ അടിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. യേശു​വി​ന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്ത ബലമുള്ള ഈറ്റത്ത​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ അവർ യേശു​വി​ന്റെ തലയ്‌ക്ക്‌ അടിക്കു​ന്നു. അപ്പോൾ, കളിയാ​ക്കാ​നാ​യി യേശു​വി​ന്റെ തലയിൽ വെച്ചി​രുന്ന ‘കിരീ​ട​ത്തി​ന്റെ’ മുള്ളുകൾ തലയോ​ട്ടി​യി​ലേക്ക്‌ ആഴ്‌ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്നു.

ഇത്ര​യൊ​ക്കെ സംഭവി​ച്ചി​ട്ടും പതറാതെ നിൽക്കുന്ന യേശു​വി​ന്റെ മനക്കരുത്ത്‌ കണ്ടപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊ​സി​നു വലിയ മതിപ്പു തോന്നു​ന്നു. യേശു​വി​നെ വധിക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒഴിഞ്ഞു​മാ​റാൻ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ഒരു ശ്രമം​കൂ​ടി നടത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഞാൻ അയാളിൽ ഒരു കുറ്റവും കാണു​ന്നില്ല എന്നു നിങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഇതാ, ഞാൻ അയാളെ നിങ്ങളു​ടെ അടുത്ത്‌ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു.” അടി​കൊണ്ട്‌ ചോര ഒലിച്ച്‌ നിൽക്കുന്ന യേശു​വി​നെ കാണു​മ്പോൾ ജനത്തിന്റെ മനസ്സ്‌ അലിയു​മെന്ന്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചിന്തി​ച്ചു​കാ​ണു​മോ? ഹൃദയ​ശൂ​ന്യ​രായ ആ ജനത്തിനു മുമ്പാകെ യേശു നിൽക്കു​മ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ പറയുന്നു: “ഇതാ, ആ മനുഷ്യൻ!”—യോഹ​ന്നാൻ 19:4, 5.

അടി​കൊണ്ട്‌ വല്ലാതെ മുറി​വേ​റ്റി​ട്ടും ശാന്തത കൈവി​ടാ​തെ തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്ന യേശു​വി​നോ​ടു പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ സഹതാ​പ​വും ബഹുമാ​ന​വും തോന്നി​ക്കാ​ണു​മെ​ന്നാണ്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വാക്കുകൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌.

യേശു​വി​നെ പരിഹ​സി​ക്കു​ക​യും ക്രൂര​മാ​യി ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തെ​ങ്കി​ലും അതു​കൊ​ണ്ടൊ​ന്നും മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാർക്കും കൂട്ടാ​ളി​കൾക്കും മതിയാ​കു​ന്നില്ല. യേശു​വി​നെ കൊല്ലുക എന്നതാണ്‌ അവരുടെ ഒരേ ഒരു ലക്ഷ്യം. അതു​കൊണ്ട്‌ യേശു​വി​നെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കാ​നുള്ള പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ ശ്രമം വിജയി​ക്കു​ന്നില്ല. “അവനെ സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേറ്റ്‌! അവനെ സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേറ്റ്‌!” എന്ന്‌ അവർ അലറി​വി​ളി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവരോ​ടു പറയുന്നു: “നിങ്ങൾതന്നെ ഇയാളെ കൊണ്ടു​പോ​യി സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേ​റ്റി​ക്കൊ​ള്ളൂ. ഞാൻ ഇയാളിൽ ഒരു കുറ്റവും കാണു​ന്നില്ല.”​—യോഹ​ന്നാൻ 19:6.

യേശു രാജ്യ​ദ്രോ​ഹം​പോ​ലുള്ള ഗുരു​ത​ര​മായ കുറ്റം ചെയ്‌തെ​ന്നും അതിനാൽ മരണശിക്ഷ അർഹി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും പീലാ​ത്തൊ​സി​നെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ജൂതന്മാർക്കു കഴിയു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്പോൾ അവർ മതപര​മായ ഒരു കുറ്റം ആരോ​പി​ക്കു​ന്നു. യേശു ദൈവ​ദൂ​ഷ​ക​നാ​ണെന്നു സൻഹെ​ദ്രി​നു മുമ്പാകെ അവർ പറഞ്ഞ അതേ കുറ്റം ഇപ്പോൾ അവർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നു മുമ്പാ​കെ​യും ഉന്നയി​ക്കു​ന്നു. “ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു നിയമ​മുണ്ട്‌. അതനു​സ​രിച്ച്‌ ഇവൻ മരിക്കണം. കാരണം ഇവൻ ദൈവ​പു​ത്ര​നെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു” എന്ന്‌ അവർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോട്‌ പറയുന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 19:7) ഇപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ യേശു​വിന്‌ എതിരെ പുതി​യൊ​രു ആരോ​പ​ണ​മാണ്‌ കേൾക്കു​ന്നത്‌.

ഈ ഉപദ്ര​വ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നേരി​ട്ടി​ട്ടും യേശു പതറാതെ നിൽക്കു​ന്ന​തും തന്റെ ഭാര്യ യേശു​വി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സ്വപ്‌നം കണ്ട കാര്യ​വും പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ മനസ്സി​ലുണ്ട്‌. യേശു​വി​നെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കാൻ എന്തെങ്കി​ലും വഴിയു​ണ്ടോ എന്ന്‌ ചിന്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ തന്റെ വസതി​ക്കു​ള്ളി​ലേക്കു പോകു​ന്നു. (മത്തായി 27:19) ‘എന്താണാ​വോ ഈ പുതിയ ആരോ​പണം? യേശു ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​ണെ​ന്നോ?’ യേശു ഗലീല​യിൽനി​ന്നാ​ണെന്ന്‌ പീലാ​ത്തൊ​സിന്‌ അറിയാം. (ലൂക്കോസ്‌ 23:5-7) എങ്കിലും യേശു​വി​നോട്‌, “താൻ എവി​ടെ​നി​ന്നാണ്‌ ” എന്നു ചോദി​ക്കു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 19:9) യേശു ഇതിനു മുമ്പു സ്വർഗ​ത്തിൽ ജീവി​ച്ചി​രു​ന്നോ എന്നും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അടുത്തു​നിന്ന്‌ വന്നയാ​ളാ​ണോ എന്നും പീലാ​ത്തൊസ്‌ ചിന്തി​ച്ചു​കാ​ണു​മോ?

യേശു ഒരു രാജാ​വാ​ണെ​ന്നും യേശു​വി​ന്റെ രാജ്യം ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമ​ല്ലെ​ന്നും യേശു പറയു​ന്നത്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ നേരിട്ട്‌ കേട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. ഇപ്പോൾ ഇതെക്കു​റിച്ച്‌ കൂടുതൽ വിശദീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നൊ​ന്നും പോകാ​തെ യേശു മൗനം പാലി​ക്കു​ന്നു. യേശു നിശ്ശബ്ദ​നാ​യി നിന്നത്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അഭിമാ​ന​ത്തി​നു ക്ഷതം ഏൽപ്പി​ക്കു​ന്നു. ദേഷ്യ​ത്തോ​ടെ പീലാ​ത്തൊസ്‌ യേശു​വി​നോട്‌ ചോദി​ച്ചു: “എന്താ, എന്നോട്‌ ഒന്നും പറയി​ല്ലെ​ന്നാ​ണോ? തന്നെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കാ​നും വധിക്കാ​നും എനിക്ക്‌ അധികാ​ര​മു​ണ്ടെന്ന്‌ അറിയി​ല്ലേ?”​—യോഹ​ന്നാൻ 19:10.

യേശു ഇങ്ങനെ മാത്രം പറയുന്നു: “മുകളിൽനിന്ന്‌ തന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അങ്ങയ്‌ക്ക്‌ എന്റെ മേൽ ഒരു അധികാ​ര​വും ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ എന്നെ അങ്ങയുടെ കൈയിൽ ഏൽപ്പി​ച്ചു​തന്ന മനുഷ്യ​ന്റെ പാപം കൂടുതൽ ഗൗരവ​മു​ള്ള​താണ്‌.” (യോഹ​ന്നാൻ 19:11) അതു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ യേശു ഒരു വ്യക്തിയെ മാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കില്ല ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌. പകരം ആ പാപത്തിൽ പങ്കുണ്ടാ​യി​രുന്ന കയ്യഫ​യെ​യും അയാളു​ടെ സഹചാ​രി​ക​ളെ​യും യൂദാസ്‌ ഈസ്‌ക​ര്യോ​ത്ത​യെ​യും ഒക്കെയാ​യി​രി​ക്കാം യേശു ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌.

യേശു​വി​ന്റെ വാക്കു​ക​ളും പക്വത​യോ​ടെ​യുള്ള സമീപ​ന​വും പീലാ​ത്തൊ​സിൽ വലിയ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു. യേശു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അടുക്കൽനിന്ന്‌ വന്നയാ​ളാ​ണോ എന്ന ഭയവും പീലാ​ത്തൊ​സി​നുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ വീണ്ടും യേശു​വി​നെ വെറുതെ വിടാൻ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ഒരുപക്ഷേ ഭയപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന കാര്യം​തന്നെ ജൂതന്മാർ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറയുന്നു. അവർ ഇങ്ങനെ ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു: “ഇവനെ വിട്ടയ​ച്ചാൽ അങ്ങ്‌ സീസറി​ന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തനല്ല. തന്നെത്തന്നെ രാജാ​വാ​ക്കുന്ന ഒരാൾ സീസറി​നെ എതിർക്കു​ന്നു.”—യോഹ​ന്നാൻ 19:12.

ഗവർണർ ഒരിക്കൽക്കൂ​ടി യേശു​വി​നെ പുറ​ത്തേക്കു കൊണ്ടു​വ​ന്നിട്ട്‌, ന്യായാ​സ​ന​ത്തി​ലി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഇതാ, നിങ്ങളു​ടെ രാജാവ്‌.” ഇപ്പോ​ഴും ജൂതന്മാ​രു​ടെ മനസ്സിന്‌ ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല. “അവന്റെ കഥ കഴിക്ക്‌! അവനെ കൊന്നു​ക​ള​യണം! അവനെ സ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേറ്റ്‌!” എന്ന്‌ അവർ അലറി​വി​ളി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “നിങ്ങളു​ടെ രാജാ​വി​നെ ഞാൻ വധിക്ക​ണ​മെ​ന്നോ?” റോമൻ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ ജൂതന്മാർ വളരെ​യ​ധി​കം കഷ്ടത അനുഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, “ഞങ്ങൾക്കു സീസറ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊരു രാജാ​വില്ല” എന്ന്‌ മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാർ തറപ്പിച്ച്‌ പറയുന്നു.​—യോഹ​ന്നാൻ 19:14, 15.

ഒടുവിൽ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ജൂതന്മാ​രു​ടെ സമ്മർദ​ത്തി​നു വഴങ്ങി യേശു​വി​നെ വധിക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി അവർക്ക്‌ വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. അവർ യേശു​വി​ന്റെ പർപ്പിൾ നിറത്തി​ലുള്ള മേലങ്കി അഴിച്ചു​മാ​റ്റി യേശു​വി​നെ സ്വന്തം പുറങ്കു​പ്പാ​യം ധരിപ്പി​ക്കു​ന്നു. കൊല്ലാൻ കൊണ്ടു​പോ​കു​മ്പോൾ തന്റെ ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭം ചുമക്കു​ന്നത്‌ യേശു തന്നെയാണ്‌.

നീസാൻ 14 വെള്ളി​യാഴ്‌ച. സമയം ഇപ്പോൾ ഉച്ചയോ​ട​ടു​ത്തു. വ്യാഴാഴ്‌ച അതിരാ​വി​ലെ എഴുന്നേറ്റ യേശു ഇതുവരെ ഉറങ്ങി​യി​ട്ടില്ല. ഒന്നിനു പുറകേ ഒന്നായി കഠിന​മായ പീഡന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോയ യേശു​വിന്‌ ഇപ്പോൾ ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തി​ന്റെ ഭാരം താങ്ങാൻ കഴിയു​ന്നില്ല. യേശു​വി​ന്റെ ബലമെ​ല്ലാം ചോർന്നു​പോ​യി. പടയാ​ളി​കൾ അതു കണ്ട്‌ അതുവഴി കടന്നു​പോയ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ കുറേ​ന​യിൽനി​ന്നുള്ള ശിമോ​നെ ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭം ചുമക്കാൻ നിർബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു. സംഭവി​ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ കണ്ടു​കൊണ്ട്‌ പല ആളുക​ളും കരഞ്ഞും വിലപി​ച്ചും കൊണ്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ പിന്നാലെ പോകു​ന്നു.

വിലപി​ക്കുന്ന സ്‌ത്രീ​ക​ളോട്‌ യേശു ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “യരുശ​ലേം​പു​ത്രി​മാ​രേ, എന്നെ ഓർത്ത്‌ കരയേണ്ടാ. നിങ്ങ​ളെ​യും നിങ്ങളു​ടെ മക്കളെ​യും ഓർത്ത്‌ കരയൂ. കാരണം, ‘പ്രസവി​ക്കു​ക​യോ മുലയൂ​ട്ടു​ക​യോ ചെയ്യാത്ത വന്ധ്യമാ​രായ സ്‌ത്രീ​കൾ സന്തുഷ്ടർ’ എന്ന്‌ ആളുകൾ പറയുന്ന കാലം ഇതാ വരുന്നു. അന്ന്‌ അവർ മലക​ളോട്‌, ‘ഞങ്ങളുടെ മേൽ വന്നുവീ​ഴൂ!’ എന്നും കുന്നു​ക​ളോട്‌, ‘ഞങ്ങളെ മൂടൂ!’ എന്നും പറയും. മരം പച്ചയാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ സ്ഥിതി ഇതാ​ണെ​ങ്കിൽ അത്‌ ഉണങ്ങി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ എന്തായി​രി​ക്കും അവസ്ഥ?”​—ലൂക്കോസ്‌ 23:28-31.

യേശു അതു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌ ജൂതജ​ന​ത​യെ​യാണ്‌. അവർ ഉണങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന ഒരു മരം​പോ​ലെ​യാണ്‌. എന്നാൽ ആ ജനതയിൽ ഇപ്പോ​ഴും അൽപ്പം പച്ചപ്പ്‌ അവശേ​ഷി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. കാരണം യേശു​വും യേശു​വിൽ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന കുറച്ച്‌ ജൂതന്മാ​രും അവി​ടെ​യുണ്ട്‌. എന്നാൽ യേശു മരിക്കു​ക​യും ശിഷ്യ​ന്മാർ ജൂതമതം ഉപേക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ ആ ജനത ആത്മീയ​മാ​യി കരിഞ്ഞു​ണ​ങ്ങും. ഒരു ഉണങ്ങിയ മരം​പോ​ലെ​യാ​യി​ത്തീ​രും അവർ, ആത്മീയത ഒട്ടുമി​ല്ലാത്ത വെറും ഒരു ജനത! റോമൻ സൈന്യം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വധനിർവാ​ഹ​ക​രാ​യി ഈ ജനത്തെ ആക്രമി​ക്കു​മ്പോൾ അവിടെ വലിയ നിലവി​ളി​കൾ ഉയരും.

നഗരത്തിൽനിന്ന്‌ അധികം അകലെ​യ​ല്ലാ​തെ ഗൊൽഗോഥ അഥവാ തലയോ​ടി​ടം എന്നിട​ത്തേക്ക്‌ യേശു​വി​നെ​യും രണ്ടു കവർച്ച​ക്കാ​രെ​യും വധിക്കാ​നാ​യി കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു. ആ സ്ഥലം “അകലെ” നിന്നു​പോ​ലും കാണാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു.​—മർക്കോസ്‌ 15:40.

മൂന്നു കുറ്റവാ​ളി​ക​ളു​ടെ​യും വസ്‌ത്രം ഊരുന്നു. എന്നിട്ട്‌ മീറയും കയ്‌പു​ര​സ​മുള്ള ഒരു സാധന​വും കലക്കിയ വീഞ്ഞ്‌ അവർക്കു കൊടു​ക്കു​ന്നു. യരുശ​ലേ​മി​ലെ സ്‌ത്രീ​ക​ളാ​യി​രി​ക്കാം ഈ വീഞ്ഞ്‌ ഉണ്ടാക്കി​യത്‌. മരണ​വേദന അനുഭ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ വേദന കുറയ്‌ക്കാൻ ഈ വീഞ്ഞ്‌ കൊടു​ക്കു​ന്നത്‌ റോമാ​ക്കാർ തടഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. യേശു അതു രുചി​ച്ചു​നോ​ക്കി, പക്ഷേ കുടി​ച്ചില്ല. എന്തു​കൊണ്ട്‌? താൻ നേരി​ടാൻപോ​കുന്ന വലിയ പരി​ശോ​ധ​നയെ അതിന്റെ പൂർണ​തി​ക​വിൽ സ്വീക​രി​ക്കാൻ യേശു ആഗ്രഹി​ച്ചു. സുബോ​ധ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി, വിശ്വ​സ്‌ത​നാ​യി മരിക്കാൻ യേശു ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു.

യേശു​വി​നെ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ കിടത്തി പടയാ​ളി​കൾ യേശു​വി​ന്റെ കൈയി​ലും കാലി​ലും ആണികൾ അടിച്ചു കയറ്റുന്നു. (മർക്കോസ്‌ 15:25) ആ ആണികൾ യേശു​വി​ന്റെ മാംസ​വും പേശീ​ത​ന്തു​ക്ക​ളും തുളച്ച്‌ ഉള്ളി​ലേക്ക്‌ ആഴ്‌ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്നു. യേശു കഠോ​ര​വേ​ദ​ന​യി​ലാണ്‌. അവർ സ്‌തംഭം ഉയർത്തു​മ്പോൾ യേശു​വി​ന്റെ ശരീര​ത്തി​ന്റെ ഭാരം​കൊണ്ട്‌ ആണിപ്പ​ഴു​തു​കൾ വലിഞ്ഞു​കീ​റു​ന്നു. വേദന ഇപ്പോൾ അസഹ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. ഇത്ര​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​ട്ടും യേശു​വി​നു പടയാ​ളി​ക​ളോ​ടു വെറുപ്പു തോന്നു​ന്നില്ല. മറിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പ്രാർഥി​ക്കു​ന്നു: “പിതാവേ, ഇവർ ചെയ്യു​ന്നത്‌ എന്താ​ണെന്ന്‌ ഇവർക്ക്‌ അറിയി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊണ്ട്‌ ഇവരോ​ടു ക്ഷമി​ക്കേ​ണമേ.”​—ലൂക്കോസ്‌ 23:34.

കുറ്റകൃ​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഒരു മേലെ​ഴുത്ത്‌ എഴുതി വെക്കു​ന്നത്‌ റോമാ​ക്കാ​രു​ടെ പതിവാ​യി​രു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊ​സും അതു​പോ​ലൊ​രു മേലെ​ഴുത്ത്‌ എഴുതി. അത്‌ ഇങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നു: “നസറെ​ത്തു​കാ​ര​നായ യേശു, ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാവ്‌.” അത്‌ എബ്രാ​യ​യി​ലും ലത്തീനി​ലും ഗ്രീക്കി​ലും എഴുതി​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ മിക്കവർക്കും​തന്നെ അതു വായി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. യേശു​വി​നെ കൊല്ല​ണ​മെന്നു നിർബന്ധം പിടിച്ച ജൂതന്മാ​രോ​ടുള്ള വെറുപ്പു കാരണ​മാണ്‌ പീലാ​ത്തൊസ്‌ അങ്ങനെ എഴുതി​യത്‌. എന്നാൽ അത്‌ ഇഷ്ടപ്പെ​ടാത്ത മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോ​ടു പറഞ്ഞു: “‘ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാവ്‌ ’ എന്നല്ല, ‘ഞാൻ ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാ​വാണ്‌ ’ എന്ന്‌ ഇവൻ പറഞ്ഞു എന്നാണ്‌ എഴു​തേ​ണ്ടത്‌.” എന്നാൽ ഇപ്രാ​വ​ശ്യം അവരുടെ ചൊൽപ്പ​ടി​ക്കു നിൽക്കാ​തെ പീലാ​ത്തൊസ്‌ ശക്തമായി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ എഴുതി​യത്‌ എഴുതി.”—യോഹ​ന്നാൻ 19:19-22.

ഇത്‌ കേട്ട​പ്പോൾ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർക്കു വല്ലാത്ത ദേഷ്യം വന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ സൻഹെ​ദ്രി​ന്റെ മുമ്പാകെ വിചാരണ ചെയ്‌ത​പ്പോൾ കള്ളസാ​ക്ഷി​കൾ പറഞ്ഞ നുണകൾ അവർ പറഞ്ഞു​പ​ര​ത്തു​ന്നു. അതിലേ കടന്നു​പോ​കു​ന്നവർ തല കുലു​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ യേശു​വി​നെ ഇങ്ങനെ നിന്ദി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “ഹേ! ദേവാ​ലയം ഇടിച്ചു​ക​ളഞ്ഞ്‌ മൂന്നു ദിവസ​ത്തി​നകം പണിയു​ന്ന​വനേ, നിന്നെ​ത്തന്നെ രക്ഷിക്ക്‌. ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങിവാ.” അങ്ങനെ​തന്നെ, മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും ശാസ്‌ത്രി​മാ​രും യേശു​വി​നെ കളിയാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ തമ്മിൽത്ത​മ്മിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ രാജാ​വായ ക്രിസ്‌തു ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങി​വ​രട്ടെ. അതു കണ്ടാൽ ഇവനിൽ വിശ്വ​സി​ക്കാം.” (മർക്കോസ്‌ 15:29-32) യേശു​വി​ന്റെ വലത്തും ഇടത്തും ആയി തൂക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന കവർച്ച​ക്കാ​രും യേശു​വി​നെ നിന്ദി​ക്കു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ യേശു മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അവർക്കി​ട​യിൽ നിരപ​രാ​ധി.

നാലു റോമൻ പടയാ​ളി​ക​ളും യേശു​വി​നെ കളിയാ​ക്കു​ന്നു. ഒരുപക്ഷേ അവർ അവി​ടെ​യി​രുന്ന്‌ പുളിച്ച വീഞ്ഞ്‌ കുടിച്ചു കാണും. എന്നിട്ട്‌ യേശു​വി​നെ കൊതി​പ്പി​ക്കാൻ എന്ന മട്ടിൽ യേശു​വി​ന്റെ നേരെ വീഞ്ഞു നീട്ടുന്നു. കൂടാതെ പീലാ​ത്തൊസ്‌ എഴുതിയ മേലെ​ഴുത്ത്‌ കണ്ടിട്ടാ​യി​രി​ക്കാം കളിയാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ റോമാ​ക്കാർ പറയുന്നു: “നീ ജൂതന്മാ​രു​ടെ രാജാ​വാ​ണെ​ങ്കിൽ നിന്നെ​ത്തന്നെ രക്ഷിക്കുക.” (ലൂക്കോസ്‌ 23:36, 37) അതെക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നു ചിന്തി​ക്കുക! വഴിയും സത്യവും ജീവനും താനാ​ണെന്ന്‌ തെളി​യിച്ച ആ മനുഷ്യൻ ഇപ്പോൾ അന്യാ​യ​മായ പരിഹാ​സ​ത്തി​നും നിന്ദയ്‌ക്കും ഇരയാ​കു​ന്നു. എന്നിട്ടും അടിപ​ത​റാ​തെ യേശു അതൊക്കെ സഹിക്കു​ന്നു. തന്നോടു ക്രൂര​മാ​യി പെരു​മാ​റിയ ജൂതന്മാ​രെ​യും തന്നെ കളിയാ​ക്കുന്ന റോമൻ പടയാ​ളി​ക​ളെ​യും ഇരുവ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും കിടക്കുന്ന കുറ്റവാ​ളി​ക​ളെ​യും യേശു അധി​ക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്നില്ല.

നാലു പടയാ​ളി​കൾ യേശു​വി​ന്റെ പുറങ്കു​പ്പാ​യം നാലായി വീതിച്ച്‌ എടുക്കു​ന്നു. ആർക്ക്‌, ഏതു ഭാഗം കിട്ടു​മെന്ന്‌ അറിയാൻ അവർ നറുക്കി​ടു​ന്നു. യേശു ധരിച്ചി​രുന്ന ഉള്ളങ്കി വളരെ മേന്മ​യേ​റി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ “മുകൾമു​തൽ അടിവരെ തുന്നലി​ല്ലാ​തെ നെയ്‌തെ​ടു​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നു.” അതു​കൊണ്ട്‌ അവർ പറഞ്ഞു: “ഇതു കീറേണ്ടാ. ഇത്‌ ആർക്കു കിട്ടു​മെന്നു നമുക്കു നറുക്കിട്ട്‌ തീരു​മാ​നി​ക്കാം.” “എന്റെ വസ്‌ത്രം അവർ വീതി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. എന്റെ ഉടുപ്പി​നാ​യി അവർ നറുക്കി​ട്ടു” എന്ന തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ അങ്ങനെ നിറ​വേറി.​—യോഹ​ന്നാൻ 19:23, 24; സങ്കീർത്തനം 22:18.

എന്നാൽ പിന്നീട്‌ കുറ്റവാ​ളി​ക​ളിൽ ഒരാൾ, യേശു ശരിക്കും ഒരു രാജാ​വാ​ണെന്ന്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​കാ​ണും. അതു​കൊണ്ട്‌ അയാൾ മറ്റേ ആളെ ശകാരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഈ മനുഷ്യ​ന്റെ അതേ ശിക്ഷാ​വി​ധി കിട്ടി​യി​ട്ടും നിനക്കു ദൈവത്തെ ഒട്ടും പേടി​യി​ല്ലേ? നമുക്ക്‌ ഈ ശിക്ഷ ലഭിച്ചതു ന്യായ​മാണ്‌. നമ്മൾ ചെയ്‌തു​കൂ​ട്ടി​യ​തി​നു കിട്ടേ​ണ്ടതു കിട്ടി. എന്നാൽ ഈ മനുഷ്യൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്‌തി​ട്ടില്ല.” പിന്നെ അയാൾ, “യേശുവേ, അങ്ങ്‌ അങ്ങയുടെ രാജ്യ​ത്തിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ എന്നെയും ഓർക്കേ​ണമേ” എന്നു പറഞ്ഞു.​—ലൂക്കോസ്‌ 23:40-42.

അപ്പോൾ യേശു അയാ​ളോ​ടു പറഞ്ഞു: “സത്യമാ​യി ഇന്നു ഞാൻ നിന്നോ​ടു പറയുന്നു, നീ എന്റെകൂ​ടെ പറുദീ​സ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും.” ‘നീ എന്റെകൂ​ടെ രാജ്യ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും’ എന്നല്ല യേശു പറയു​ന്നത്‌ പകരം “പറുദീ​സ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും” എന്നാണ്‌. (ലൂക്കോസ്‌ 23:43) എന്നാൽ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രോട്‌, അവർ തന്റെ രാജ്യ​ത്തിൽ സിംഹാ​സ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഇരുന്ന്‌ തന്നോ​ടൊ​പ്പം ഭരിക്കു​മെന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. അതിൽനിന്ന്‌ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌ ഇത്‌. (മത്തായി 19:28; ലൂക്കോസ്‌ 22:29, 30) ആദാമി​നും ഹവ്വയ്‌ക്കും അവരുടെ മക്കൾക്കും യഹോവ നൽകിയ ഭൂമി​യി​ലെ പറുദീ​സ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഈ ജൂതകു​റ്റ​വാ​ളി കേട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഇപ്പോൾ ഈ കുറ്റവാ​ളിക്ക്‌ ആ പ്രത്യാ​ശ​യോ​ടെ മരിക്കാൻ കഴിയും.

ഇപ്പോൾ സമയം “ആറാം മണി” നേരം, അതായത്‌ ഏകദേശം 12 മണി. ഒരുതരം അസാധാ​ര​ണ​മായ ഇരുട്ട്‌ ‘ഒൻപതാം മണിവരെ ആ നാട്ടി​ലെ​ങ്ങും പരക്കുന്നു.’ അതായത്‌ ഉച്ച കഴിഞ്ഞ്‌ ഏകദേശം 3 മണിവരെ. (മർക്കോസ്‌ 15:33) ആ ഇരുട്ട്‌ സൂര്യ​ഗ്ര​ഹണം നിമി​ത്തമല്ല. കാരണം സൂര്യ​ഗ്ര​ഹണം സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ കറുത്ത​വാ​വി​ന്റെ ദിവസ​മാണ്‌. എന്നാൽ പെസഹ ആചരണ​ത്തി​ന്റെ ദിവസ​മായ ഇന്ന്‌ വെളു​ത്ത​വാ​വാണ്‌. സൂര്യ​ഗ്ര​ഹണം സംഭവി​ക്കു​മ്പോൾ സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ഇരുട്ട്‌ ഏതാനും മിനിട്ടു നേര​ത്തേക്കേ ഉണ്ടാകൂ. എന്നാൽ ഈ ഇരുട്ട്‌ കൂടുതൽ സമയം നിൽക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഇതിനു പിന്നിൽ ദൈവ​മാ​ണെന്നു വ്യക്തം. ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ യേശു​വി​നെ കളിയാ​ക്കി​യവർ ഞെട്ടി​പ്പോ​യ്‌ക്കാ​ണും.

ഈ ഇരുട്ടുള്ള സമയത്ത്‌, നാലു സ്‌ത്രീ​കൾ ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിന്‌ അടുത്ത്‌ വരുന്നു. യേശു​വി​ന്റെ അമ്മയും ശലോ​മ​യും മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രി മറിയ​യും അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ ചെറിയ യാക്കോ​ബി​ന്റെ അമ്മയായ മറിയ​യും ആയിരു​ന്നു അവർ.

“ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിന്‌ അരികെ” യേശു​വി​ന്റെ അമ്മ കരഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അടുത്ത്‌ യോഹ​ന്നാൻ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നു​മുണ്ട്‌. താൻ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചും ലാളി​ച്ചും വളർത്തിയ തന്റെ മകൻ ഇപ്പോൾ കഠിന​വേദന അനുഭ​വിച്ച്‌ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. ‘ഒരു നീണ്ട വാൾ തുളച്ചു​ക​യ​റി​യ​തു​പോ​ലെ’ ആയിരു​ന്നു മറിയ​യ്‌ക്ക്‌ ആ കാഴ്‌ച. (യോഹ​ന്നാൻ 19:25; ലൂക്കോസ്‌ 2:35) കഠിന​വേ​ദ​ന​യിൽപ്പോ​ലും യേശു തന്റെ അമ്മയെ​പ്പറ്റി ചിന്തി​ക്കു​ന്നു. ബുദ്ധി​മു​ട്ടി​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും യോഹ​ന്നാ​നെ ഒന്നു നോക്കി​യിട്ട്‌ യേശു അമ്മയോ​ടാ​യി പറയുന്നു: “സ്‌ത്രീ​യേ, ഇതാ നിങ്ങളു​ടെ മകൻ.” പിന്നെ യോഹ​ന്നാ​നോട്‌, “ഇതാ, നിന്റെ അമ്മ” എന്നും പറഞ്ഞു.​—യോഹ​ന്നാൻ 19:26, 27.

സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ വിധവ​യാ​യി​രുന്ന അമ്മയെ യേശു ഇപ്പോൾ, താൻ വളരെ​യ​ധി​കം സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രുന്ന യോഹ​ന്നാ​നെ ഏൽപ്പി​ക്കു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ അർധസ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാർ, അതായത്‌ മറിയ​യു​ടെ മറ്റ്‌ ആൺമക്കൾ അപ്പോ​ഴും യേശു​വിൽ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌, തന്റെ അമ്മയുടെ ശാരീ​രി​ക​വും ആത്മീയ​വും ആയ ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി കരുതാൻ വേണ്ട ഏർപ്പാ​ടു​കൾ യേശു ചെയ്‌തു. എത്ര നല്ല മാതൃക!

ഉച്ച കഴിഞ്ഞ്‌ ഏകദേശം മൂന്നു മണിയാ​യ​പ്പോൾ, യേശു “എനിക്കു ദാഹി​ക്കു​ന്നു” എന്നു പറഞ്ഞു. അതിലൂ​ടെ യേശു ഒരു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു നിവർത്തി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 19:28; സങ്കീർത്തനം 22:15) യേശു​വി​ന്റെ വിശ്വ​സ്‌തത അങ്ങേയറ്റം പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ പോകു​ക​യാണ്‌. പിതാ​വായ ദൈവം യേശു​വി​ന്റെ മേലുള്ള എല്ലാ സംരക്ഷ​ണ​വും നീക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇക്കാര്യം യേശു തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. യേശു ഉറക്കെ “ഏലീ, ഏലീ, ലമാ ശബക്താനീ” എന്നു വിളി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ, “എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ദൈവമേ, അങ്ങ്‌ എന്താണ്‌ എന്നെ കൈവി​ട്ടത്‌ ” എന്നാണ്‌ അതിന്റെ അർഥം. അരികെ നിന്നി​രുന്ന ചിലർ തെറ്റി​ദ്ധ​രിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “കണ്ടോ! അവൻ ഏലിയയെ വിളി​ക്കു​ക​യാണ്‌.” ഒരാൾ ഓടി​ച്ചെന്ന്‌ പുളിച്ച വീഞ്ഞിൽ സ്‌പോഞ്ച്‌ മുക്കി ഒരു ഈറ്റത്ത​ണ്ടി​ന്മേൽ വെച്ച്‌ യേശു​വി​നു കുടി​ക്കാൻ കൊടു​ക്കു​ന്നു. അപ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ “അവൻ അവിടെ കിടക്കട്ടെ, അവനെ താഴെ ഇറക്കാൻ ഏലിയ വരുമോ എന്നു നോക്കാം” എന്നു പറയുന്നു.​—മർക്കോസ്‌ 15:34-36.

യേശു ഉറക്കെ കരഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “എല്ലാം പൂർത്തി​യാ​യി.” (യോഹ​ന്നാൻ 19:30) പിതാവ്‌ ഭൂമി​യി​ലേക്കു തന്നെ എന്തിനു​വേണ്ടി അയച്ചോ അതെല്ലാം യേശു പൂർണ​മാ​യി ചെയ്‌തു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒടുവിൽ ഇതാ യേശു പറയുന്നു: “പിതാവേ, ഞാൻ എന്റെ ജീവൻ തൃ​ക്കൈ​യിൽ ഏൽപ്പി​ക്കു​ന്നു.” (ലൂക്കോസ്‌ 23:46) അങ്ങനെ തന്റെ ജീവൻ യഹോവ വീണ്ടും മടക്കി​ത്ത​രു​മെന്ന വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ യേശു അത്‌ യഹോ​വയെ ഭരമേൽപ്പി​ക്കു​ന്നു. എന്നിട്ട്‌ തല കുനിച്ച്‌ ജീവൻ വെടി​യു​ന്നു. യേശു​വിന്‌ യഹോ​വ​യി​ലുള്ള ആശ്രയ​ത്വ​ത്തിന്‌ ഒരു കുറവും സംഭവി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

യേശു മരിച്ച ആ നിമിഷം ശക്തമായ ഒരു ഭൂചല​ന​മു​ണ്ടാ​യി. അത്‌ പാറക്കൂ​ട്ട​ങ്ങളെ പിളർത്തി. അത്‌ വളരെ ശക്തമാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ യരുശ​ലേ​മിന്‌ പുറത്തു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന സ്‌മാ​ര​ക​ക്ക​ല്ല​റകൾ പിളർന്ന്‌ ശവശരീ​രങ്ങൾ തെറിച്ച്‌ പുറത്തു​വീ​ഴു​ന്നു. ഇതു കണ്ട വഴി​പോ​ക്കർ ആ വിവരം “വിശു​ദ്ധ​ന​ഗ​ര​ത്തിൽ” ചെന്ന്‌ അറിയി​ക്കു​ന്നു.​—മത്തായി 12:11; 27:51-53.

കൂടാതെ, യേശു മരിക്കുന്ന ആ സമയത്ത്‌ ദേവാ​ല​യ​ത്തി​ലുള്ള വിശു​ദ്ധ​സ്ഥ​ലത്തെ അതിവി​ശു​ദ്ധ​ത്തിൽനിന്ന്‌ വേർതി​രി​ച്ചി​രുന്ന വലിയ തിരശ്ശീല മുകളിൽനിന്ന്‌ താഴെ​വരെ രണ്ടായി കീറി​പ്പോ​യി. ഞെട്ടി​ക്കുന്ന ഈ സംഭവം തന്റെ പുത്രന്റെ കൊല​യാ​ളി​കൾക്കെ​തി​രെ​യുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കോപം വെളി​വാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. കൂടാതെ, അതിവി​ശു​ദ്ധ​സ്ഥ​ല​മായ സ്വർഗ​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള വഴി തുറന്നി​രി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും ഇത്‌ സൂചി​പ്പി​ച്ചു.​—എബ്രായർ 9:2, 3; 10:19, 20.

ഇതൊക്കെ കണ്ട്‌ അവിടെ നിന്നി​രുന്ന ജനം വല്ലാതെ ഭയപ്പെ​ട്ടു​പോ​യി. വധശിക്ഷ നടപ്പാ​ക്കാൻ ചുമത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രുന്ന സൈനി​കോ​ദ്യോ​ഗസ്ഥൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഈ മനുഷ്യൻ ശരിക്കും ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു.” (മർക്കോസ്‌ 15:39) പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ മുമ്പാകെ യേശു ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​ണോ അല്ലയോ എന്നതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള വിചാരണ നടക്കുന്ന സമയത്ത്‌ ഇദ്ദേഹം അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. ഇപ്പോൾ യേശു നീതി​മാ​നാ​ണെ​ന്നും ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​ണെ​ന്നും അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ബോധ്യം വന്നിരി​ക്കു​ന്നു.

ഈ അസാധാ​ര​ണ​സം​ഭ​വങ്ങൾ കണ്ട മറ്റുള്ളവർ ദുഃഖ​വും ലജ്ജയും കാരണം, “നെഞ്ചത്ത​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ” വീട്ടി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​യി. (ലൂക്കോസ്‌ 23:48) കുറച്ച്‌ ദൂരെ​മാ​റി​നിന്ന്‌ സംഭവങ്ങൾ കണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​വ​രിൽ യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​രാ​യി​രുന്ന ചില സ്‌ത്രീ​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ യേശു​വി​നോ​ടൊ​പ്പം സഞ്ചരി​ച്ചി​രു​ന്നു. അന്നു നടന്ന സംഭവ​ബ​ഹു​ല​മായ കാര്യങ്ങൾ അവരെ​യും വല്ലാതെ ഉലയ്‌ക്കു​ന്നു.

ഇപ്പോൾ നീസാൻ 14 വെള്ളി​യാഴ്‌ച ഉച്ചകഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. സൂര്യാ​സ്‌ത​മയം കഴിഞ്ഞാൽ നീസാൻ 15-ലെ ശബത്ത്‌ തുടങ്ങും. യേശു ഇപ്പോൾ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ മരിച്ച്‌ കിടക്കു​ക​യാണ്‌. എന്നാൽ യേശു​വി​ന്റെ അടുത്തു കിടന്നി​രുന്ന രണ്ടു കവർച്ച​ക്കാർ അപ്പോ​ഴും മരിച്ചി​രു​ന്നില്ല. മോശ​യു​ടെ നിയമ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌, ശവശരീ​രം “രാത്രി മുഴുവൻ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ കിടക്ക​രുത്‌.” അത്‌ “അന്നേ ദിവസം​തന്നെ” അടക്കം ചെയ്യണം.​—ആവർത്തനം 21:22, 23.

ഇതിനു പുറമെ വെള്ളി​യാഴ്‌ച ഒരുക്ക​നാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. ശബത്ത്‌ തീരു​ന്ന​തി​നു മുമ്പേ ചെയ്‌തു​തീർക്കേണ്ട പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ജോലി​കൾ ആളുകൾ ചെയ്‌തു​തീർക്കു​ന്നു. ഭക്ഷണവും മറ്റു കാര്യ​ങ്ങ​ളും അവർ നേരത്തേ ഒരുക്കു​ന്നു. സൂര്യാ​സ്‌ത​മ​യ​ത്തോ​ടെ “വലിയ” ശബത്ത്‌ ആരംഭി​ക്കും. (യോഹ​ന്നാൻ 19:31) കാരണം, നീസാൻ 15-ാം തീയതി പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത അപ്പത്തിന്റെ ഏഴു ദിവസം നീളുന്ന ഉത്സവത്തി​ന്റെ ആദ്യദി​വ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ആദ്യദി​വസം എപ്പോ​ഴും ശബത്താ​യി​രു​ന്നു. (ലേവ്യ 23:5, 6) ഇപ്രാ​വ​ശ്യം പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത അപ്പത്തിന്റെ ഉത്സവത്തി​ന്റെ ആദ്യദി​വ​സ​വും ആഴ്‌ച​യി​ലെ ശബത്തു​ദി​വ​സ​മായ ഏഴാം ദിവസ​വും ഒരുമി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു.

യേശു​വി​ന്റെ​യും അടുത്ത്‌ കിടക്കുന്ന രണ്ടു കവർച്ച​ക്കാ​രു​ടെ​യും മരണം പെട്ടെന്ന്‌ ഉറപ്പാ​ക്കാൻ ജൂതന്മാർ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എന്നാൽ എങ്ങനെ? അവരുടെ കാലുകൾ ഒടിച്ചു​കൊണ്ട്‌. അങ്ങനെ​യാ​കു​മ്പോൾ ശ്വാസം വലിക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി കാലൂ​ന്നാൻ കഴിയാ​തെ അവർ പെട്ടെന്നു മരിക്കും. പടയാ​ളി​കൾ രണ്ടു കവർച്ച​ക്കാ​രു​ടെ​യും കാലുകൾ ഒടിക്കു​ന്നു. എന്നാൽ യേശു​വി​ന്റെ കാല്‌ അവർ ഒടിക്കു​ന്നില്ല. കാരണം അതിനു മുമ്പേ യേശു മരിച്ചി​രു​ന്നു. ഇത്‌ സങ്കീർത്തനം 34:20-ലെ വാക്കു​ക​ളു​ടെ നിവൃ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു: “ദൈവം അവന്റെ അസ്ഥിക​ളെ​ല്ലാം കാക്കുന്നു; അവയിൽ ഒന്നു​പോ​ലും ഒടിഞ്ഞു​പോ​യി​ട്ടില്ല.”

യേശു മരി​ച്ചെന്ന്‌ ഉറപ്പാ​ക്കാ​നാ​യി ഒരു പടയാളി കുന്തം​കൊണ്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ ഒരു വശത്ത്‌ കുത്തുന്നു. ഹൃദയ​ത്തിന്‌ അടുത്താണ്‌ അയാൾ കുത്തി​യത്‌. “ഉടനെ രക്തവും വെള്ളവും പുറത്ത്‌ വന്നു.” (യോഹ​ന്നാൻ 19:34) ഇത്‌ മറ്റൊരു തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ നിവർത്തി​ക്കു​ന്നു. “അവർ കുത്തി​ത്തു​ള​ച്ച​വനെ അവർ നോക്കും.”​—സെഖര്യ 12:10.

അരിമഥ്യ നഗരത്തി​ലെ യോ​സേഫ്‌ എന്നു പേരുള്ള “ഒരു ധനികൻ” വധശിക്ഷ നടക്കു​ന്നി​ടത്ത്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം സൻഹെ​ദ്രി​നി​ലെ ആദരണീ​യ​നായ ഒരു അംഗമാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 27:57) “നല്ലവനും നീതി​മാ​നും” “ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി കാത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​യാ​ളും” ആയിരു​ന്നു അദ്ദേഹം. “ജൂതന്മാ​രെ പേടിച്ച്‌ യേശു​വി​ന്റെ ഒരു രഹസ്യ​ശി​ഷ്യ​നാ​യി കഴിഞ്ഞി​രുന്ന” യോ​സേഫ്‌ യേശു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള കോട​തി​വി​ധി അനുകൂ​ലി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. (ലൂക്കോസ്‌ 23:50; മർക്കോസ്‌ 15:43; യോഹ​ന്നാൻ 19:38) യോ​സേഫ്‌ ഇപ്പോൾ ധൈര്യ​പൂർവം യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം എടുത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ പീലാ​ത്തൊ​സി​നോട്‌ അനുവാ​ദം ചോദി​ക്കു​ന്നു. പീലാ​ത്തൊസ്‌ ഒരു സൈനി​കോ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥനെ വിളിച്ച്‌ യേശു മരിച്ചെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാ​ക്കി​യിട്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

യോ​സേഫ്‌ മേന്മ​യേ​റിയ ഒരു ലിനൻതു​ണി വാങ്ങുന്നു. എന്നിട്ട്‌ യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഇറക്കി ലിനൻതു​ണി​യിൽ പൊതിഞ്ഞ്‌ സംസ്‌ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി ഒരുക്കു​ന്നു. “മുമ്പൊ​രി​ക്കൽ യേശു​വി​നെ കാണാൻ ഒരു രാത്രി​സ​മ​യത്ത്‌ ചെന്ന” നിക്കോ​ദേ​മൊ​സും യോ​സേ​ഫി​നെ സഹായി​ക്കാൻ അവി​ടെ​യുണ്ട്‌. (യോഹ​ന്നാൻ 19:39) മീറയും അകിലും കൊണ്ടുള്ള ഏകദേശം നൂറു റാത്തൽ (ഏകദേശം 30 കിലോ​ഗ്രാം) സുഗന്ധ​ക്കൂ​ട്ടും നിക്കോ​ദേ​മൊസ്‌ കൊണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. അവർ യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം എടുത്ത്‌ ജൂതന്മാ​രു​ടെ ശവസം​സ്‌കാ​ര​രീ​തി​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ സുഗന്ധ​വ്യ​ഞ്‌ജ​നങ്ങൾ ഇട്ട്‌ ലിനൻതു​ണി​കൊണ്ട്‌ ചുറ്റുന്നു.

പാറയിൽ വെട്ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കിയ, ആരും ഇതുവരെ ഉപയോ​ഗി​ക്കാത്ത ഒരു കല്ലറ യോ​സേ​ഫിന്‌ അവിടെ അടുത്തു​ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർ യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം അവിടെ വെച്ചിട്ട്‌ കല്ലറയു​ടെ വാതിൽക്കൽ ഒരു വലിയ കല്ല്‌ ഉരുട്ടി​വെ​ക്കു​ന്നു. ശബത്ത്‌ തുടങ്ങു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ അവർ ഇതെല്ലാം വേഗത്തിൽ ചെയ്‌തു​തീർക്കു​ക​യാണ്‌. യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​നാ​യി ഒരുക്കു​ന്ന​തിന്‌ മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രി മറിയ​യും ചെറിയ യാക്കോ​ബി​ന്റെ അമ്മയായ മറിയ​യും കൂടി​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ ശബത്തിനു ശേഷം യേശു​വി​ന്റെ ശരീര​ത്തിൽ പൂശു​ന്ന​തി​നാ​യി “സുഗന്ധ​വ്യ​ഞ്‌ജ​ന​ങ്ങ​ളും സുഗന്ധ​തൈ​ല​ങ്ങ​ളും ഒരുക്കാൻ” ധൃതി​യിൽ അവർ ഇപ്പോൾ വീടു​ക​ളി​ലേക്കു മടങ്ങുന്നു.​—ലൂക്കോസ്‌ 23:56.

അടുത്ത ദിവസം, അതായത്‌ ശബത്തു​ദി​വസം, മുഖ്യ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും പരീശ​ന്മാ​രും പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടുത്തു​പോ​യി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “‘മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞ്‌ ഞാൻ ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടും’ എന്ന്‌ ആ വഞ്ചകൻ ജീവ​നോ​ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പറഞ്ഞതാ​യി ഞങ്ങൾ ഓർക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ മൂന്നാം ദിവസം​വരെ കല്ലറ ഭദ്രമാ​ക്കി സൂക്ഷി​ക്കാൻ കല്‌പി​ക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ വന്ന്‌ അവനെ മോഷ്ടി​ച്ചിട്ട്‌, ‘അവൻ മരിച്ച​വ​രിൽനിന്ന്‌ ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു’ എന്ന്‌ ആളുക​ളോ​ടു പറയും. അങ്ങനെ സംഭവി​ച്ചാൽ ഇത്‌ ആദ്യ​ത്തേ​തി​നെ​ക്കാൾ വലിയ ചതിയാ​കും.” പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവരോട്‌, “കാവൽഭ​ട​ന്മാ​രു​ടെ ഒരു ഗണത്തെ വിട്ടു​ത​രാം. പോയി നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉചിത​മെന്നു തോന്നു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അതു ഭദ്രമാ​ക്കി സൂക്ഷി​ച്ചോ” എന്നു പറഞ്ഞു.​—മത്തായി 27:63-65.

ഞായറാഴ്‌ച അതിരാ​വി​ലെ മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രി മറിയ​യും യാക്കോ​ബി​ന്റെ അമ്മയായ മറിയ​യും മറ്റു സ്‌ത്രീ​ക​ളും യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം ഒരുക്കാ​നുള്ള സുഗന്ധ​വ്യ​ഞ്‌ജ​ന​ങ്ങൾകൊണ്ട്‌ കല്ലറയ്‌ക്കൽ വരുന്നു. അതിനി​ടെ അവർ തമ്മിൽ ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കു​ന്നു: “കല്ലറയു​ടെ വാതിൽക്കൽനിന്ന്‌ ആരു കല്ല്‌ ഉരുട്ടി​മാ​റ്റി​ത്ത​രും?” (മർക്കോസ്‌ 16:3) എന്നാൽ അവിടെ എത്തിയ​പ്പോൾ ഒരു ഭൂമി​കു​ലു​ക്കം നടന്നതാ​യി അവർ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. കൂടാതെ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദൂതൻ ആ കല്ല്‌ ഉരുട്ടി​മാ​റ്റി​യി​രു​ന്നു. കാവൽക്കാർ അവിടെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. കല്ലറ ഒഴിഞ്ഞു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു!