लूकने सांगितलेला संदेश
७ अशा रितीने, लोकांना जे सांगायचं होतं ते सगळं सांगून झाल्यावर येशू कफर्णहूमला आला. २ तिथे सैन्यातल्या एका अधिकाऱ्‍याचा आवडता दास खूप आजारी होता आणि मरायला टेकला होता.+ ३ त्या अधिकाऱ्‍याने येशूबद्दल ऐकलं तेव्हा आपल्याकडे येऊन आपल्या दासाला बरं करावं, अशी विनंती करण्यासाठी त्याने यहुद्यांच्या काही वडीलजनांना येशूकडे पाठवलं. ४ म्हणून ते येशूकडे आले आणि त्याला अशी कळकळीची विनंती करू लागले: “कृपा करून त्याला मदत करा, कारण तो एक चांगला माणूस आहे. ५ आपल्या राष्ट्रातल्या लोकांवर त्याचं प्रेम आहे आणि त्याने आपल्यासाठी सभास्थानसुद्धा बांधून दिलंय.” ६ त्यामुळे येशू त्यांच्याबरोबर गेला. पण तो सैन्यातल्या अधिकाऱ्‍याच्या घरापासून काही अंतरावर होता, तेव्हा अधिकाऱ्‍याने आपल्या मित्रांना असा निरोप देऊन येशूकडे पाठवलं: “प्रभू, उगाच त्रास घेऊ नका, कारण तुम्ही माझ्या घरी यावं इतकी माझी लायकी नाही.+ ७ खरंतर, याच कारणामुळे मी स्वतःला तुमच्याकडे यायच्या लायकीचा समजलो नाही. तुम्ही फक्‍त तोंडातून शब्द काढा म्हणजे माझा नोकर बरा होईल. ८ कारण मी स्वतः दुसऱ्‍याच्या अधिकाराखाली असलेला माणूस आहे. माझ्या हाताखालीही सैनिक आहेत. आणि मी त्यांच्यापैकी एकाला ‘जा!’ म्हटलं तर तो जातो आणि दुसऱ्‍याला ‘ये!’ म्हटलं तर तो येतो. आणि माझ्या दासाला मी, ‘अमुक कर!’ असं म्हटलं तर तो ते करतो.” ९ येशूने हे ऐकलं तेव्हा त्याला खूप आश्‍चर्य वाटलं आणि त्याच्यामागे येणाऱ्‍या लोकांकडे वळून तो म्हणाला: “मी तुम्हाला सांगतो, मला इस्राएलमध्येही इतका मोठा विश्‍वास पाहायला मिळाला नाही!”+ १० आणि ज्यांना त्याच्याकडे पाठवण्यात आलं होतं ते घरी परत आले, तेव्हा तो दास बरा झाल्याचं त्यांना दिसलं.+
११ याच्या थोड्याच काळानंतर, तो नाईन नावाच्या गावी गेला. त्याच्यासोबत त्याचे शिष्य आणि लोकांचा मोठा समुदायही होता. १२ तो शहराच्या प्रवेशद्वाराजवळ आला, तेव्हा लोक एका मेलेल्या माणसाला नेत होते. तो माणूस आपल्या आईचा एकुलता एक मुलगा होता.+ शिवाय, ती विधवा होती. आणि शहरातले पुष्कळ लोक तिच्यासोबत होते. १३ तिला पाहताच प्रभूला तिचा कळवळा आला+ आणि तो तिला म्हणाला: “रडू नकोस.”+ १४ त्यानंतर त्याने जवळ जाऊन तिरडीला हात लावला, तेव्हा तिरडी वाहून नेणारे थांबले. मग तो म्हणाला: “मुला, मी तुला सांगतो, ऊठ!”+ १५ तेव्हा तो उठून बसला आणि बोलू लागला. मग येशूने त्याला त्याच्या आईकडे सोपवलं.+ १६ हे पाहून सगळ्या लोकांना भीती वाटली आणि ते असं म्हणून देवाचा गौरव करू लागले: “आपल्यामध्ये एक महान संदेष्टा प्रकट झालाय,”+ आणि “देवाने आपल्या लोकांकडे लक्ष वळवलंय.”+ १७ त्याच्याबद्दलची ही बातमी संपूर्ण यहूदीयात आणि आसपासच्या सगळ्या प्रदेशांत पसरली.
१८ आता योहानच्या शिष्यांनी या सगळ्या गोष्टी त्याला सांगितल्या.+ १९ तेव्हा त्याने आपल्या दोन शिष्यांना बोलावून त्यांना प्रभूकडे असं विचारायला पाठवलं: “जो येणार होता तो तूच आहेस का,+ की आम्ही दुसऱ्‍या कोणाची वाट पाहावी?” २० ती माणसं येशूजवळ येऊन म्हणाली: “बाप्तिस्मा देणाऱ्‍या योहानने आम्हाला असं विचारायला तुझ्याकडे पाठवलंय, की ‘जो येणार होता तो तूच आहेस, की आम्ही दुसऱ्‍याची वाट पाहावी?’” २१ त्याच वेळी, येशूने बऱ्‍याच लोकांचे आजार आणि गंभीर रोग बरे केले.+ तसंच, त्याने त्यांच्यातून दुष्ट स्वर्गदूत* काढले आणि बऱ्‍याच आंधळ्यांना दृष्टीचं दान दिलं. २२ तेव्हा येशूने त्यांना असं उत्तर दिलं: “तुम्ही जे काही पाहिलं आणि ऐकलं ते जाऊन योहानला सांगा: आंधळे आपल्या डोळ्यांनी पाहत आहेत,+ लंगडे चालत आहेत, कुष्ठरोगी शुद्ध केले जात आहेत, बहिऱ्‍यांना ऐकू येतंय,+ मेलेल्यांना जिवंत केलं जातंय आणि गोरगरिबांना आनंदाचा संदेश सांगितला जातोय.+ २३ ज्याला माझ्यात अडखळण्याचं कारण सापडत नाही* तो माणूस सुखी!”+
२४ योहानचा निरोप घेऊन आलेली माणसं परत गेली, तेव्हा येशू जमलेल्या लोकांशी योहानबद्दल बोलू लागला: “ओसाड रानात तुम्ही काय पाहायला गेला होता? वाऱ्‍याने हलणारी गवताची काडी?+ २५ मग काय पाहायला गेला होता? मऊ मखमली कपडे* घातलेला माणूस?+ असे सुंदर कपडे घालणारे आणि ऐशआरामात राहणारे तर राजमहालात असतात. २६ तर, काय पाहायला गेला होता तुम्ही? संदेष्ट्याला? हो, मी तुम्हाला सांगतो, जो संदेष्ट्यांहूनही श्रेष्ठ त्याला.+ २७ हा तोच आहे ज्याच्याबद्दल असं लिहिलंय: ‘पाहा! मी माझ्या दूताला तुझ्यापुढे* पाठवतोय. तो तुझ्यापुढे जाऊन तुझ्यासाठी मार्ग तयार करेल.’+ २८ मी तर तुम्हाला सांगतो, स्त्रियांपासून जन्मलेल्यांमध्ये योहानपेक्षा श्रेष्ठ कोणी नाही. पण, देवाच्या राज्यात जो अगदी लहान तो त्याच्यापेक्षा श्रेष्ठ आहे.”+ २९ (जेव्हा सगळ्या लोकांनी आणि जकातदारांनी हे ऐकलं, तेव्हा देव नीतिमान असल्याचं त्यांनी कबूल केलं. कारण त्यांना योहानचा बाप्तिस्मा देण्यात आला होता.+ ३० पण, परूशी आणि नियमशास्त्राचे जाणकार यांनी त्यांच्यासाठी असलेला देवाचा संकल्प नाकारला.+ कारण त्यांनी योहानकडून बाप्तिस्मा घेतला नव्हता.)
३१ येशू पुढे म्हणाला: “त्यामुळे, या पिढीतल्या लोकांची तुलना मी कोणाशी करू? ते कोणासारखे आहेत?+ ३२ ते बाजारात बसलेल्या लहान मुलांसारखे आहेत. ते एकमेकांना हाक मारून म्हणतात: ‘आम्ही तुमच्यासाठी बासरी वाजवली, पण तुम्ही नाचला नाहीत. आम्ही मोठ्याने रडलो, पण तुम्ही रडला नाहीत.’ ३३ त्याचप्रमाणे, बाप्तिस्मा देणारा योहान भाकरी खात किंवा द्राक्षारस पीत आला नाही,+ तरी ‘त्याच्यात दुष्ट स्वर्गदूत आहे,’ असं तुम्ही म्हणता. ३४ मनुष्याचा मुलगा खातपीत आला आणि तरी तुम्ही म्हणता, ‘पाहा! हा खादाड आणि दारुडा! जकातदारांचा आणि पापी लोकांचा मित्र!’+ ३५ पण बुद्धी तिच्या सगळ्या परिणामांवरून* सिद्ध होते.”*+
३६ मग परूश्‍यांपैकी एक जण त्याला आपल्या घरी जेवायला यायचा आग्रह करू लागला. तेव्हा तो त्या परूश्‍याच्या घरी गेला आणि जेवायला बसला. ३७ त्या शहरात एक पापी आणि बदनाम स्त्री होती. येशू त्या परूश्‍याच्या घरी जेवायला आला आहे असं तिने ऐकलं, तेव्हा ती सुगंधी तेलाची बाटली* घेऊन तिथे आली.+ ३८ ती येशूच्या मागे त्याच्या पायांजवळ गुडघे टेकून रडू लागली. ती आपल्या अश्रूंनी त्याचे पाय भिजवू लागली आणि आपल्या केसांनी ते पुसू लागली. तसंच, त्याच्या पायांचे मुके घेऊन तिने त्यांवर सुगंधी तेल लावलं. ३९ हे पाहून, ज्या परूश्‍याने येशूला आमंत्रण दिलं होतं, तो मनातल्या मनात म्हणू लागला: “हा माणूस जर खरंच संदेष्टा असता, तर त्याला स्पर्श करणारी ही स्त्री कोण आहे आणि कशी आहे, हे त्याला समजलं असतं. ती पापी आहे हे त्याला कळलं असतं.”+ ४० पण येशू त्याला म्हणाला: “शिमोन, मला तुझ्याशी काही बोलायचंय.” तो म्हणाला: “बोला गुरुजी!”
४१ “एक सावकार होता आणि त्याचे दोन कर्जदार होते. एका कर्जदारावर ५०० दिनारांचं,* तर दुसऱ्‍यावर ५० दिनारांचं* कर्ज होतं. ४२ पण हे कर्ज फेडायला त्यांच्याजवळ काहीच नव्हतं. तेव्हा, सावकाराने त्या दोघांचंही कर्ज माफ केलं. तर मग, यांच्यापैकी कोण त्याच्यावर जास्त प्रेम करेल?” ४३ शिमोनने उत्तर दिलं: “मला वाटतं, ज्याच्यावर जास्त कर्ज होतं तो.” त्यावर येशू त्याला म्हणाला: “बरोबर ओळखलंस.” ४४ मग त्या स्त्रीकडे वळून तो शिमोनला म्हणाला: “या स्त्रीला पाहतोस ना? मी तुझ्या घरी आलो तेव्हा तू मला पाय धुवायला पाणी दिलं नाहीस. पण या स्त्रीने आपल्या अश्रूंनी माझे पाय ओले केले आणि आपल्या केसांनी ते पुसले. ४५ तू माझा मुका घेतला नाहीस, पण मी आत आल्यापासून ही स्त्री माझ्या पायांचे मुके घेत आहे. ४६ तू माझ्या डोक्याला तेल लावलं नाहीस, पण या स्त्रीने माझ्या पायांवर सुगंधी तेल ओतलं. ४७ म्हणूनच मी तुम्हाला सांगतो, तिने बरीच पापं केली असली, तरी त्यांची क्षमा करण्यात आली आहे,+ कारण तिने जास्त प्रेम केलं. पण, ज्याला कमी क्षमा करण्यात येते तो कमी प्रेम करतो.” ४८ मग तो तिला म्हणाला: “तुझ्या पापांची क्षमा करण्यात आली आहे.”+ ४९ तेव्हा, त्याच्यासोबत जेवायला बसलेले आपसात म्हणू लागले: “कोण आहे हा माणूस, जो पापांचीसुद्धा क्षमा करतो?”+ ५० पण तो त्या स्त्रीला म्हणाला: “तुझ्या विश्‍वासाने तुला वाचवलंय.+ जा, काळजी करू नकोस.”*