ဒေသခံယဉ်ကျေးမှုများနှင့် ခရစ်ယာန်မူများ—သဟဇာတဖြစ်၏လော

ဥရောပမြောက်ပိုင်းမှ သက်သေခံတစ်ဦးဖြစ်သူ စတီဗင်သည် အာဖရိကနိုင်ငံတစ်ခုတွင် [ခရစ်ယာန်] သာသနာပြုရန်တာဝန်ရရှိခဲ့သည်။ ဒေသခံညီအစ်ကိုတစ်ဦးနှင့် မြို့တွင်းလမ်းလျှောက်နေစဉ် ညီအစ်ကိုက သူ့လက်ကိုကိုင်၍လျှောက်သည့်အခါ သူလန့်ဖျပ်သွားသည်။

လူရှုပ်နေသည့်လမ်းမပေါ်တွင်အခြားအမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် လက်တွဲလျှောက်ခြင်းသည် စတီဗင်အတွက် ထိတ်လန့်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ သူ့ယဉ်ကျေးမှုတွင် ၎င်းထုံးစံသည် လိင်တူမေထုန်အမှတ်အသားဖြစ်သည်။ (ရောမ ၁:၂၇) သို့သော် အာဖရိကန်ညီအစ်ကိုအတွက်မူ လက်တွဲလျှောက်ခြင်းသည် ရင်းနှီးသောအပြုအမူတစ်ခုမျှဖြစ်သည်။ လက်ကိုင်ခြင်းကိုငြင်းပယ်ခြင်းသည် မိတ်ဆွေအဖြစ်ကိုငြင်းပယ်ခြင်းဖြစ်သည်။

ယဉ်ကျေးမှုကွာခြားခြင်းက ကျွန်ုပ်တို့နှင့်မည်သို့သက်ဆိုင်သနည်း။ အဓိကအားဖြင့် ယေဟောဝါ၏လူမျိုးတော်သည် “လူမျိုးတကာတို့ကို . . . တပည့်ဖြစ်စေ” ရန်ဟူသော မိမိတို့၏ဘုရားသခင်ပေးတာဝန်ကိုကျေပွန်ရန် စိတ်အားထက်သန်ကြသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ (မဿဲ ၂၈:၁၉) ထိုတာဝန်ပြီးမြောက်စေရန် အချို့သူတို့သည် အမှုဆောင်ရန်ပို၍လိုအပ်သောနေရာတွင် အမှုထမ်းဖို့ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ကြ၏။ မိမိတို့၏ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်တွင် အဆင်ပြေရန် သူတို့တွေ့ကြုံရသောခြားနားသည့် ယဉ်ကျေးမှုများကို သိရှိနားလည်၍ အလိုက်သင့်နေတတ်ရမည်။ သို့မှသာ မိမိတို့၏ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မများနှင့်စည်းလုံးစွာလုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး တစ်ကြိမ်တည်းတွင် လူထုဓမ္မအမှု၌ ပို၍ထိရောက်စွာပါဝင်နိုင်ပေမည်။

ထို့အပြင် ကသောင်းကနင်းဖြစ်နေသော ဤလောကတွင် များစွာသောသူတို့သည် နိုင်ငံရေး သို့မဟုတ် စီးပွားရေးအကြောင်းများကြောင့် မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသည့် မိမိတို့မွေးရပ်မြေမှ ထွက်ပြေးကာ အခြားနိုင်ငံများတွင် အခြေချခဲ့ကြပြီ။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သူ လူသစ်များကို ဟောပြောစဉ် ဓလေ့ထုံးစံအသစ်များ တွေ့ကြုံနိုင်ပေသည်။ (မဿဲ ၂၂:၃၉) ကွဲပြားသောဓလေ့များကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် တွေ့မြင်ရသည့်အခါ ဓလေ့ထုံးစံအသစ်ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာအကြောင်းရှိမည်။

ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုထားသည့်ကဏ္ဍများ

ယဉ်ကျေးမှုသည် လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ အခြေခံအဆောက်အအုံဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် “လွန်ကျူးစွာဖြောင့်မတ်” ၍ ဓလေ့ထုံးစံအသေးအမွှားလေးကအစ ကျမ်းစာမူနှင့်သဟဇာတဖြစ်မဖြစ် စူးစမ်းခြင်းသည် အချည်းနှီးသာဖြစ်ပေမည်!—ဒေသနာ ၇:၁၆။

တစ်ဖက်တွင်မူ ဘုရားသခင့်မူများကို သိသာစွာချိုးဖောက်ရာရောက်သော ဒေသန္တရဓလေ့ထုံးစံများကို ခွဲခြားသိမြင်ဖို့လိုသည်။ သို့သော် များသောအားဖြင့် ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက်စကားတော်သည် “ဖြောင့်မတ်စွာပြုပြင်” နိုင်သောကြောင့် ထိုသို့ပြုရန်မခက်ပါ။ (၂ တိမောသေ ၃:၁၇) ဥပမာအနေနှင့် အချို့နိုင်ငံများတွင် မယားအများယူသည့်ထုံးစံရှိသော်လည်း စစ်မှန်သောခရစ်ယာန်များအတွက် ကျမ်းစာစံနှုန်းမှာ အမျိုးသားတစ်ဦးသည် အသက်ရှင်သည့်မယားတစ်ဦးသာယူရမည်ဖြစ်သည်။—ကမ္ဘာဦး ၂:၂၄; ၁ တိမောသေ ၃:၂။

ထိုနည်းတူ နတ်ဆိုးများမှကင်းဝေးရန် ရည်ရွယ်သော သို့မဟုတ် စိုးလ်မသေနိုင်ဟူသော ယုံကြည်ချက်အပေါ်အခြေပြုသည့် အသုဘဓလေ့ထုံးစံသည် ခရစ်ယာန်စစ်တစ်ဦးအတွက် လက်မခံနိုင်ဖွယ်ဖြစ်မည်။ အချို့သူတို့သည် နာမ်ဝိညာဉ်ဆိုးများကိုနှင်ထုတ်ရန် ကွယ်လွန်သူအတွက် အမွှေးတိုင်များထွန်းပေးကြသည်၊ သို့မဟုတ် ဆုတောင်းပေးကြသည်။ အခြားသူတို့မူ အသုဘအိပ်စောင့်ခြင်း သို့မဟုတ် ကွယ်လွန်သူသည် ‘နောင်ဘဝအတွက်’ ပြင်ဆင်နိုင်ဖို့ ကူညီပေးရန်ရည်ရွယ်လျက် ဒုတိယအကြိမ်သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုပင် ပြုလုပ်ကြသည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာက လူတစ်ဦးသေသောအခါ သူသည် “အဘယ်အရာကိုမျှမသိ” တော့သည့်အတွက် မည်သူ့ကိုမျှ ကောင်းကျိုးဆိုးကျိုးမပြုနိုင်ကြောင်း သွန်သင်ပေးသည်။—ဒေသနာ ၉:၅; ဆာလံ ၁၄၆:၄။

သို့သော် ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက်စကားတော်နှင့် သဟဇာတဖြစ်သော ဓလေ့ထုံးစံများစွာရှိသည်မှာအမှန်။ ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်သည့်စိတ် ရှင်သန်နေဆဲရှိယဉ်ကျေးမှုများ၊ သူစိမ်းတစ်ဦးကိုပင် နွေးထွေးစွာကြိုဆိုကာ လိုအပ်လျှင် အိမ်ထဲဖိတ်ခေါ်ပြီးဧည့်ခံရသည့် ဓလေ့ထုံးစံများကို တွေ့ကြုံရသည့်အခါ မည်မျှစိတ်ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းသည်တကား! ထိုသို့သောကြိုဆိုမှုကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဦးဆုံးကြုံရသည့်အခါ ထိုပုံနမူနာကိုလိုက်လျှောက်ရန် လှုံ့ဆော်မခံရပေလော။ ထိုသို့ပြုမည်ဆိုလျှင် သင်၏ခရစ်ယာန်အရည်အသွေးသည် အမှန်ပင်တိုးတက်လာပါလိမ့်မည်။—ဟေဗြဲ ၁၃:၁၊ ၂။

စောင့်နေရခြင်းကို မည်သူကြိုက်သနည်း။ အချို့နိုင်ငံများတွင် အချိန်တိကျခြင်းကို အရေးထားသောကြောင့် ယင်းသို့ဖြစ်ခဲသည်။ ယေဟောဝါသည် စည်းစနစ်ကျနသော ဘုရားသခင်ဖြစ်ကြောင်း သမ္မာကျမ်းစာကဖော်ပြသည်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၄:၃၃) ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ဆိုးသွမ်းမှုဆုံးခန်းတိုင်စေရန် “အချိန်နာရီ” ကိုသတ်မှတ်ထား၍ ယင်းသည် “နောက်မကျဘဲ . . . ရောက်လိမ့်မည်” ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့အားစိတ်ချစေသည်။ (မဿဲ ၂၄:၃၆; ဟဗက္ကုတ် ၂:၃) တော်သင့်စွာအချိန်တိကျဖို့အားပေးသည့် ယဉ်ကျေးမှုများက အစီအစဉ်ကျနစေ၍ အခြားသူများနှင့် သူတို့၏အချိန်ကို သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာလေးစားမှုပြရန် ကျွန်ုပ်တို့ကိုထောက်ကူပေးသည်၊ ယင်းသည် အမှန်ပင်ကျမ်းစာမူများနှင့် ကိုက်ညီ၏။—၁ ကောရိန္သု ၁၄:၄၀; ဖိလိပ္ပိ ၂:၄။

အကျိုးမယုတ်စေတတ်သော ဓလေ့ထုံးစံများကော အသို့နည်း

ဓလေ့ထုံးစံအချို့သည် ခရစ်ယာန်အသက်တာလမ်းစဉ်နှင့် သဟဇာတဖြစ်သည်မှာသေချာသော်လည်း အချို့မှာမူ ထိုသို့မဟုတ်ပေ။ သို့သော် မှားသည်မှန်သည်ဟုခွဲခြားမသိနိုင်သည့် ဓလေ့ထုံးစံများကော မည်သို့နည်း။ ဓလေ့ထုံးစံများစွာမှာ အကျိုးမယုတ်စေဘဲ ဘေးကင်းပြီး ယင်းတို့နှင့်ပတ်သက်သော ကျွန်ုပ်တို့၏သဘောထားက ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေးဟန်ချက်ကို ဖော်ပြနိုင်သည်။

ဥပမာအနေနှင့်—လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ခြင်း၊ ဦးညွှတ်ခြင်း၊ နမ်းခြင်း သို့မဟုတ် ပွေ့ဖက်ခြင်းစသည့်ကြိုဆိုပုံများစွာရှိသည်။ ထိုနည်းတူ စားပွဲအမူအကျင့်များဆိုင်ရာဓလေ့ထုံးစံ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံရှိသည်။ အချို့နိုင်ငံများမှလူတို့သည် ဘုံပန်းကန်ပြား သို့မဟုတ် ပန်းကန်လုံးတွင် ဝိုင်းစားတတ်ကြ၏။ အခြားနိုင်ငံများတွင် လေချဉ်တက်ခြင်းသည် လက်ခံနိုင်ဖွယ်—နှစ်လိုဖွယ်ပင်ဖြစ်ကာ—ကျေးဇူးတင်ကြောင်းတင်ပြချက်ဖြစ်ပြီး၊ နိုင်ငံအချို့တွင်မူ ယင်းကို အလွန်ပင်မကောင်းသည့် အမူအကျင့်ဟုယူမှတ်ကာ လက်မခံနိုင်ချေ။

အကျိုးမယုတ်စေတတ်သော ဤဓလေ့ထုံးစံများကို သင်ကြိုက်မကြိုက်ဆုံးဖြတ်ခြင်းထက် ယင်းတို့အပေါ်အမြင်မှန်ရှိရန် အာရုံစိုက်သင့်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ‘ရန်တွေ့လိုသောစိတ်၊ အချည်းနှီးကျော်စောကိတ္တိကိုတပ်မက်သောစိတ်ရှိ၍ အဘယ်အမှုကိုမျှမပြုဘဲ သူတစ်ပါးသည် ကျွန်ုပ်တို့ထက်သာ၍ကောင်းမြတ်သည်ဟု နှိမ့်ချသောစိတ်ရှိ၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ထင်မှတ်ကြ’ ရန်သမ္မာကျမ်းစာက အချိန်မရွေးလက်တွေ့ကျသော အကြံပြုချက်ကိုပေးထားသည်။ (ဖိလိပ္ပိ ၂:၃) အလားတူပင် ဤလမ်းစဉ်၊ ကျေးဇူးပြု၍—အမူအကျင့်များဆိုင်ရာစာအုပ် ဟူသောမိမိ၏စာအုပ်တွင် အယ်လယ်နာ ဘွိုင်ကင်က “ကြင်နာသောနှလုံးသားသည် ဦးဆုံးသင်လိုအပ်ရာဖြစ်၏” ဟုဆိုသည်။

နှိမ့်ချသည့်ဤသဘောထားက အခြားသူတို့၏ဓလေ့ထုံးစံများကို အထင်အမြင်သေးစေမည်မဟုတ်ပါ။ မိမိကအစပြုပြီး အခြားသူတို့မည်သို့နေထိုင်ကြကြောင်း သိရှိရန်ကြိုးစား၍ သူတို့၏ဓလေ့ထုံးစံများတွင် ပါဝင်ကျင့်သုံးကာ ခြားနားပုံရသောအရာအားလုံးကိုရှောင်ခြင်း သို့မဟုတ် သံသယဖြင့်ရှုမြင်မည့်အစား သူတို့၏အစားအစာများကို မြည်းစမ်းကြည့်ရန်လှုံ့ဆော်ခံရလိမ့်မည်။ အမြင်ကျယ်၍ နည်းသစ်များကို စိတ်ပါလက်ပါစမ်းသပ်ကြည့်ရန် အသင့်ရှိခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏အိမ်ရှင် သို့မဟုတ် ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သော တိုင်းတစ်ပါးသားများကို လေးစားမှုတင်ပြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏နှလုံးနှင့် ကျွန်ုပ်တို့၏သိမြင်မှုအတိုင်းအတာကို “ကျယ်ဝန်း” စေစဉ် ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်လည်း အကျိုးခံစားရသည်။—၂ ကောရိန္သု ၆:၁၃။

ဓလေ့ထုံးစံက ဝိညာဉ်ရေးဘက်တိုးတက်မှုကို အတားအဆီးဖြစ်စေမည်ဆိုလျှင်

ကျမ်းစာနှင့်မညီသော ဓလေ့ထုံးစံများမဟုတ်သော်လည်း ဝိညာဉ်ရေးဘက်တိုးတက်မှုကို အကျိုးမပြုသောထုံးစံများကို ကြုံနေရလျှင်ကော မည်သို့နည်း။ သာဓကအနေနှင့် အချို့နိုင်ငံများတွင် လူတို့သည် အလွန်ပင်အချိန်ရွှေ့ဆိုင်းလိုပေမည်။ ဘဝအပေါ် ဤသို့အပူအပင်ကင်းမဲ့စွာ ရှုမြင်ခြင်းသည် ဖိစီးမှုများကိုလျော့ပါးစေနိုင်သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့၏အမှုဆောင်ခြင်းကို ‘ပြည့်ဝ’ ကျေပွန်စွာဆောင်ရွက်ရန် သာ၍အခက်အခဲရှိစေနိုင်သည်။—၂ တိမောသေ ၄:၅။

အရေးကြီးရာများကို “မနက်ဖြန်” မှပြုလုပ်ခြင်းကိုရှောင်ရန် အခြားသူတို့ကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့အားပေးနိုင်သနည်း။ “ကြင်နာသောနှလုံးသားသည် ဦးဆုံးသင်လိုအပ်ရာဖြစ်၏” ဆိုသည်ကိုသတိရပါ။ မေတ္တာနှင့်လှုံ့ဆော်ခံလျက် ပုံသက်သေပြနိုင်ပြီး ယနေ့ပြုလုပ်သင့်ရာကို မနက်ဖြန်သို့မရွှေ့ခြင်းဖြင့် ရရှိမည့်အကျိုးကျေးဇူးများကို ကြင်နာစွာရှင်းပြပါ။ (ဒေသနာ ၁၁:၄) တစ်ချိန်တည်းတွင် ပြီးမြောက်နိုင်ရေးအတွက် အပြန်အလှန်ယုံကြည်စိတ်ချမှုကို အဆုံးမခံမိဖို့သတိပြုရမည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏အကြံဉာဏ်ကို သူတစ်ပါး ချက်ချင်းလက်မခံလျှင် သူတို့ကိုနိုင်လိုမင်းထက်ပြုခြင်း သို့မဟုတ် အမျက်ပြခြင်းကိုမပြုသင့်ပါ။ စွမ်းဆောင်နိုင်ခြင်းထက် မေတ္တာကိုအမြဲဦးစားပေးရမည်။—၁ ပေတရု ၄:၈; ၅:၃။

ဒေသခံအကြိုက်ကို ထည့်စဉ်းစားခြင်း

ကျွန်ုပ်တို့ပေးသမျှအကြံဉာဏ်သည် ခိုင်လုံကြောင်း သေချာရန်လိုပြီး မိမိအကြိုက်ကိုလိုက်စေရန် အတင်းအကျပ်ကြိုးစားခြင်းမျှ မဖြစ်သင့်ပါ။ ဥပမာအနေနှင့် အဝတ်အစားပုံစံတို့သည် များစွာကွာခြားလှသည်။ ဒေသများစွာတွင် သတင်းကောင်းဟောပြောနေသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးသည် လည်စည်းဝတ်ရန်သင့်တော်သော်လည်း ပူအိုက်သည့်နိုင်ငံအချို့တွင်မူ ဟန်ကြီးပန်ကြီးနိုင်လွန်းလှသည်ဟု ယူမှတ်ခံရပေမည်။ လူထုနှင့်ဆက်ဆံရသော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးအတွက် သင့်လျော်သည့်အဝတ်အစားအဖြစ်လက်ခံထားသော ဒေသအကြိုက်ကိုထည့်စဉ်းစားခြင်းသည် အကူအညီပေးသည့်လမ်းညွှန်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ အဝတ်အစားနှင့်ပတ်သက်၍ အတိမ်းအစောင်းမခံသည့်ကိစ္စကို ကိုင်တွယ်ရာတွင် “သမ္မာသတိရှိခြင်း” သည်အရေးပါသည်။—၁ တိမောသေ ၂:၉၊ ၁၀။

ဓလေ့ထုံးစံတစ်ခုကို ကျွန်ုပ်တို့မနှစ်သက်လျှင်ကော။ ယင်းကို မချင့်ချိန်ဘဲငြင်းပယ်သင့်သလော။ ထိုသို့ငြင်းပယ်ဖို့မလိုပါ။ အစောပိုင်းတွင်ဖော်ပြထားသော အမျိုးသားချင်းလက်တွဲလျှောက်သည့်ထုံးစံသည် ထိုအာဖရိကန်အသိုင်းအဝိုင်းတွင် လုံးဝလက်ခံနိုင်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ အခြားအမျိုးသားများလည်း လက်တွဲလျှောက်နေကြသည်ကို သာသနာပြုဖြစ်သူသတိပြုမိသောအခါ စိတ်သက်သာရာရခဲ့သည်။

တမန်တော်ပေါလုသည် သူ၏ကျယ်ပြန့်သော သာသနာပြုခရီးစဉ်များအတွင်း ကွဲပြားသည့်နောက်ခံများမှလာသောသူများနှင့် ဖွဲ့စည်းထားသော အသင်းတော်များထံလည်ပတ်ခဲ့သည်။ ယဉ်ကျေးမှုမတူသည့်အတွက် မကြာခဏအခက်အခဲများတွေ့ ကြုံခဲ့ရမည်အမှန်။ ထို့ကြောင့် ပေါလုသည် ကျမ်းစာမူများကို ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲစွဲကိုင်ထားစဉ် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိသော ဓလေ့ထုံးစံများနှင့် လိုက်လျောညီထွေပြုမူခဲ့သည်။ သူဤသို့ဆိုသည်– “အချို့သောသူတို့ကို တစ်စုံတစ်ခုသောအမှုအရာအားဖြင့် ကယ်တင်ခြင်းအလိုငှာ၊ ခပ်သိမ်းသောသူတို့၌ ခပ်သိမ်းသောအရာဖြစ်၏။”—၁ ကောရိန္သု ၉:၂၂၊ ၂၃; တမန်တော် ၁၆:၃။

ဓလေ့ထုံးစံအသစ်တို့ကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့တုံ့ပြန်သင့်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ရာတွင် သင့်တော်သည့်မေးခွန်းအချို့က ထောက်ကူပါလိမ့်မည်။ တစ်စုံတစ်ခုသောဓလေ့ထုံးစံကို ကျွန်ုပ်တို့လက်ခံခြင်း—သို့မဟုတ် လက်မခံခြင်း—ဖြင့်တွေ့မြင်သူတို့ကို မည်သို့ယူဆစေသနည်း။ သူတို့၏ယဉ်ကျေးမှုကို ကျွန်ုပ်တို့လက်ခံဖို့ကြိုးစားနေကြောင်း သူတို့သိမြင်လာသောကြောင့် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကို သူတို့နှစ်သက်လာမည်လော။ တစ်ဖက်တွင်မူ ဒေသထုံးစံကိုကျွန်ုပ်တို့လက်ခံမည်ဆိုလျှင် ‘ကျွန်ုပ်တို့၏အမှုဆောင်ခြင်းသည် အပြစ်တင်ခွင့်နှင့်ကင်းလွတ်’ နိုင်မည်လော။—၂ ကောရိန္သု ၆:၃။

ကျွန်ုပ်တို့သည် “ခပ်သိမ်းသောသူတို့၌ ခပ်သိမ်းသောအရာဖြစ်” လိုပါက မည်သည့်အရာသင့်တော်သည်၊ မသင့်တော်သည်နှင့်ပတ်သက်သော နက်ရှိုင်းစွာအမြစ်စွဲနေသည့် အမြင်တချို့ကို ပြောင်းလဲဖို့လိုပေမည်။ တစ်စုံတစ်ခုကိုပြုလုပ်ရန် “မှန်” သည့်နည်းလမ်းနှင့် “မှား” သည့်နည်းလမ်းတို့မှာ ကျွန်ုပ်တို့နေထိုင်သော နေရာတွင်သာမူတည်လေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် နိုင်ငံတစ်ခုတွင် အမျိုးသားချင်းလက်တွဲလျှောက်ခြင်းသည် မိတ်ဆွေဖြစ်ကြောင်းကို ဖော်ပြရာရောက်သော်လည်း အခြားနိုင်ငံများစွာတို့တွင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကို ငြင်းပယ်စရာအကြောင်းအမှန်ဖြစ်ပေမည်။

သို့သော် ဒေသအသီးသီးတွင် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ဖြစ်၍ ခရစ်ယာန်များအတွက်ပင် သင့်လျော်သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့သတိပြုရမည့် အခြားထုံးတမ်းများရှိပါသည်။

စည်းမကျော်ရန်သတိပြု!

ယေရှုခရစ်က မိမိ၏တပည့်များကို ဤလောကမှထုတ်ဆောင်သွား၍မရသော်လည်း သူတို့သည် “ဤလောကနှင့်မဆက်ဆံ” ဘဲနေကြရမည်ဟုမိန့်ဆိုခဲ့သည်။ (ယောဟန် ၁၇:၁၅၊ ၁၆) သို့သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ မည်သည့်အရာက စာတန့်လောက၏ အဓိကအစိတ်အပိုင်းဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာက ထုံးတမ်းစဉ်လာသက်သက်မျှဖြစ်သည်ကို ပိုင်းခြားသိမြင်ရန်မလွယ်ကူချေ။ ဥပမာအနေနှင့် တေးဂီတနှင့် ကခုန်ခြင်းသည် ယဉ်ကျေးမှုအားလုံးလိုလိုတွင် စိမ့်ဝင်ကာ အချို့နိုင်ငံများတွင်မူ အရေးတကြီးယူမှတ်ကြသည်။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျမ်းစာအခြေပြုသည့် ဆင်ခြင်တုံတရားထက် မိမိတို့၏နောက်ခံအပေါ် အခြေပြုကာ အလွယ်တကူဆုံးဖြတ်ချက်ချကြပေမည်။ အဲလက်စ်ဟူသည့် ဂျာမန်ညီအစ်ကိုတစ်ဦးသည် စပိန်နိုင်ငံတွင် တာဝန်ရရှိခဲ့သည်။ ကခုန်ခြင်းသည် သူ၏ယခင်ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ရေပန်းမစားလှသော်လည်း စပိန်နိုင်ငံတွင်မူ ယဉ်ကျေးမှု၏တစ်စိတ်တစ်ဒေသဖြစ်သည်။ အားနှင့်မာန်နှင့်ကသော ဒေသခံအကတစ်ခုကို ညီအစ်ကိုတစ်ဦးနှင့် ညီအစ်မတစ်ဦးကနေကြသည်ကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်သူမြင်သောအခါ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုအကသည် မှားသလော သို့မဟုတ် လောကီဆန်သလော။ ၎င်းထုံးစံကို သူလိုက်ခဲ့လျှင် သူ့စံနှုန်းများကျဆင်းသွားမည်လော။ ယင်းတေးဂီတနှင့် အကသည်ကွဲပြားခြားနားသော်လည်း မိမိ၏စပိန်ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မများသည် ခရစ်ယာန်စံနှုန်းများကိုကျဆင်းစေသည်ဟု ယူမှတ်စရာအကြောင်းမရှိကြောင်း အဲလက်စ်သိရှိခဲ့သည်။ သူ့စိတ်မရှင်းတရှင်းဖြစ်ခဲ့ရခြင်းမှာ ယဉ်ကျေးမှုချင်းခြားနားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

သို့သော် စပိန်ရိုးရာအကကိုကြိုက်နှစ်သက်သော ညီအစ်ကိုတစ်ဦးဖြစ်သည့် အီမယ်လီယိုသည် အန္တရာယ်ကိုတွေ့မြင်ခဲ့သည်။ သူဤသို့ရှင်းပြသည်– “ကနည်းအတော်များများဟာ စုံတွဲကိုအတော်နီးကပ်ထိတွေ့စေတာ ကျွန်တော်သတိပြုမိတယ်။ အဲဒါက အနည်းဆုံးတွဲဖက်တစ်ဦးရဲ့ ခံစားမှုအပေါ်သက်ရောက်မှုရှိနိုင်တယ်ဆိုတာ တစ်ကိုယ်ရေသမားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျွန်တော်သဘောပေါက်တယ်။ တစ်ခါတလေ ကိုယ်သဘောကျတဲ့သူကို စုံမက်ကြောင်းပြဖို့ အကကို အခွင့်အလမ်းတစ်ခုအဖြစ် အသုံးပြုနိုင်တယ်။ အန္တရာယ်ကင်းတဲ့ တေးဂီတဖြစ်ဖို့သေချာစေပြီး ကိုယ်ခန္ဓာထိတွေ့မှုကို အတတ်နိုင်ဆုံးလျော့နည်းစေခြင်းက အကာအကွယ်ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လူငယ်တစ်ကိုယ်ရေညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေ အုပ်စုလိုက်အတူတူကကြတဲ့အခါ သီအိုကရက်တစ်သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းဖို့ အတော်ခက်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်ဝန်ခံရမယ်။”

ကျွန်ုပ်တို့၏ယဉ်ကျေးမှုကို အခွင့်အရေးယူပြီး လောကဆန်သောအမူအကျင့် လိုက်စားလိုကြမည်မဟုတ်သည်မှာ သေချာသည်။ ဣသရေလလူမျိုးတို့၏ ယဉ်ကျေးမှုတွင် သီချင်းဆိုခြင်းနှင့် ကခုန်ခြင်းပါဝင်ပြီး ပင်လယ်နီတွင် အီဂျစ်တို့၏လက်မှ ဣသရေလလူမျိုးတို့လွတ်မြောက်လာသည့်အခါ သူတို့အောင်ပွဲခံချိန်တွင် သီချင်းနှင့်အကနှစ်မျိုးစလုံးပါဝင်ခဲ့သည်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၁၅:၁၊ ၂၀) သို့ရာတွင် သူတို့၏ထူးခြားသည့် တေးဂီတနှင့်အကပုံစံတို့သည် သူတို့ဝန်းကျင်ရှိ အယူမှားလောက၏ပုံစံနှင့်မတူပေ။

ဝမ်းနည်းစရာမှာ သိနာတောင်မှမောရှေအပြန်ကို စောင့်နေကြစဉ် ဣသရေလလူမျိုးသည် စိတ်မရှည်နိုင်ဘဲ ရွှေနွားရုပ်တစ်ခုကိုပြုလုပ်၍ စားသောက်ကြပြီးနောက် “ကခုန်မြူးထူးခြင်းငှာ ထကြ၏။” (ထွက်မြောက်ရာ ၃၂:၁-၆) သူတို့၏သီချင်းဆိုသံကို မောရှေနှင့်ယောရှုတို့ကြားသည့်အခါ ချက်ချင်းပင်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၃၂:၁၇၊ ၁၈) ဣသရေလလူမျိုးသည် ထို “စည်း” ကိုကျော်လွန်ခဲ့ကြပြီး ယခုသူတို့၏သီဆိုကခုန်ပုံသည် သူတို့ဝန်းကျင်ရှိ အယူမှားလောကကို ထင်ဟပ်ဖော်ပြလေသည်။

အလားတူ မျက်မှောက်ခေတ်တွင် တေးဂီတနှင့်အကတို့သည် ယေဘုယျအားဖြင့် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိပြီး အခြားသူတို့၏ကိုယ်ကိုကိုယ်သိသောစိတ်ကို ထိခိုက်စရာအကြောင်းမရှိချေ။ သို့ရာတွင် မီးများကိုမှိန်ထားပြီး ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်အလင်းပေးမည်၊ သို့မဟုတ် ခြားနားသောစည်းချက်ရှိသည့် တေးဂီတများသီဆိုတီးမှုတ်မည်ဆိုလျှင် ယခင်က လက်သင့်ခံနိုင်ဖွယ်ရာသည် ယခုအခါ လောက၏စိတ်ဓာတ်ကိုထင်ဟပ်နေပေမည်။ “ဒါကတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ယဉ်ကျေးမှုပဲ” ဟုကျွန်ုပ်တို့ ဆင်ခြေတက်နိုင်သည်။ အာရုန်သည် အယူမှားဖျော်ဖြေမှုနှင့် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုပုံစံများကို လိုက်လျောခဲ့သောအခါ အလားတူဆင်ခြေပေးခဲ့ပြီး ယင်းတို့ကို “ထာဝရဘုရား [“ယေဟောဝါ၊” ကဘ] အဖို့ပွဲခံ” သည်ဟု မှားယွင်းစွာဖော်ပြခဲ့သည်။ ဤချိနဲ့သောဆင်ခြေသည် ခိုင်လုံမှုမရှိချေ။ သူတို့၏အပြုအမူသည် “ရန်ဘက်ပြုသူတို့ရှေ့မှောက်၌၊ ကဲ့ရဲ့သရော်စရာ” အဖြစ်ပင် ရှုမြင်ခံခဲ့ရသည်။—ထွက်မြောက်ရာ ၃၂:၅၊ ၂၅၊ သမ။

ယဉ်ကျေးမှု သူ့နေရာနှင့်သူရှိ

ဆန်းပြားသောဓလေ့ထုံးစံများသည် ပထမတွင် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ထိတ်လန့်စရာဖြစ်သော်လည်း ယင်းတို့အားလုံးမှာ လက်မခံနိုင်ဖွယ်မဟုတ်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ “ပိုင်းခြား၍သိနိုင်သောဉာဏ်” ကိုလေ့ကျင့်ထားလျှင်မည်သည့်ဓလေ့ထုံးစံများသည် ခရစ်ယာန်မူများနှင့် သဟဇာတဖြစ်၍ အဘယ်ဓလေ့များမူ မဖြစ်ကြောင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ဆုံးဖြတ်နိုင်သည်။ (ဟေဗြဲ ၅:၁၄) ကျွန်ုပ်တို့၏မိတ်ဆွေများအား မေတ္တာပြည့်ဝသည့် ကြင်နာသောနှလုံးကိုတင်ပြကြမည်ဆိုလျှင် အကျိုးမယုတ်စေတတ်သော ဓလေ့ထုံးစံများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသောအခါ သင့်လျော်စွာတုံ့ပြန်ကြလိမ့်မည်။

ကျွန်ုပ်တို့၏ဒေသတွင်ဖြစ်စေ၊ ပို၍ဝေးလံသောဒေသတွင်ဖြစ်စေ လူတို့ထံဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ဟောပြောကြစဉ် ယဉ်ကျေးမှုမျိုးစုံအပေါ် မျှတသောအမြင်ရှိပါက ကျွန်ုပ်တို့သည် ‘ခပ်သိမ်းသောသူတို့အတွက် ခပ်သိမ်းသောအရာဖြစ်’ လာနိုင်လိမ့်မည်။ ထို့ပြင် ယဉ်ကျေးမှုအမျိုးမျိုးကို ကျွန်ုပ်တို့ကြိုဆိုလက်ခံကြစဉ် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝသည် အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝစိုပြေ၍ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းပြီး ကြည်နူးဖွယ်ဖြစ်မည်မှာအမှန်။

[စာမျက်နှာ ၂၀ ပါ ရုပ်ပုံ]

ခရစ်ယာန်နှုတ်ခွန်းဆက်ခြင်းကို နည်းများစွာဖြင့် သင့်လျော်စွာဖော်ပြနိုင်သည်

[စာမျက်နှာ ၂၃ ပါ ရုပ်ပုံ]

ခြားနားသည့်ယဉ်ကျေးမှုများကို မျှတစွာရှုမြင်ခြင်းက အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝ၍ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ဘဝရှိစေနိုင်သည်