ဘဝအတ္ထုပ္ပတ္တိ

သေးငယ်သောကိုယ်ကျိုးစွန့်ခြင်းက ကြွယ်ဝသောကောင်းချီးများ ရရှိစေ

ဂျော့ဂ်ျနှင့် အဲန်း အယ်ဂျင် ပြောပြသည်

“သွန်သင်ပေးသူ” နဲ့ “ကြွက်” ဆိုတဲ့စကားလုံးကို တစ်နေ့မှာ မှားယွင်းရောထွေးသွားလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ဇနီး တစ်ခါမှ မတွေးမိခဲ့ကြဘူး။ ကျွန်တော်တို့ အသက် ၆၀ ကျော်အရွယ်မှာ အရှေ့ဖျားကလူတွေနဲ့ ပြောဆိုဆက်သွယ်ဖို့ အသစ်အဆန်းဖြစ်တဲ့ အက္ခရာတွေကို တွေးတောစဉ်းစားရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ၁၉၈၀ ပြည့်လွန်နှစ်များနှောင်းပိုင်းမှာ ကျွန်တော်နဲ့ အဲန်းဟာ အဲ့ဒါတွေကို ပြုလုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့အသက်တာမှာ သေးငယ်တဲ့ကိုယ်ကျိုးစွန့်မှုတွေကြောင့် ကြွယ်ဝတဲ့ကောင်းချီးတွေ ရရှိလာခဲ့ပုံကို ပြောပြပါရစေ။

ကျွန်တော်ဟာ အာမေးနီးယန်းမျိုးနွယ် မိသားစုတစ်စုကဖြစ်ပြီး အာမေးနီးယန်းချာ့ချ်ရဲ့ အသင်းသားဖြစ်တယ်။ အဲန်းကတော့ ရိုမန်ကက်သလစ်ဘာသာဝင်ဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်ကြတဲ့ ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်တွေကို နှစ်ဦးစလုံး အလျော့ပေးလိုက်လျောခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော်က၂၇နှစ်၊ အဲန်းက ၂၄ နှစ်ဖြစ်တယ်။ ယူ.အက်စ်.အေ.၊ နယူးဂျာစီ၊ ဂျာစီစီးတီမှာရှိတဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့အခြောက်လျှော်ဆိုင် အပေါ်ထပ်ကအခန်းမှာ အခြေချနေထိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီအချိန်ကနေ ဒီစီးပွားရေးလုပ်ငန်းကို လေးနှစ်ကျော် ကိုယ်ပိုင်လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်။

၁၉၅၅ ခုနှစ်၊ နယူးဂျာစီမြို့လယ်က အိပ်ခန်းသုံးခန်းပါတဲ့ အိမ်လှလှတစ်လုံးကို ကျွန်တော်တို့ ဝယ်လိုက်ကြတယ်။ အဲ့ဒီအိမ်က ကျွန်တော့်အလုပ်နဲ့ မိုင် ၄၀ ကျော်ဝေးတယ်၊ တစ်ပတ်မှာခြောက်ရက် ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်တယ်။ ညတိုင်းလိုလို ကျွန်တော် အိမ်ပြန်နောက်ကျတယ်။ ကျွန်တော့်ဆိုင်ကို အခါအားလျော်စွာလာပြီး ကျမ်းစာစာပေတွေကို ဝေငှတဲ့အခါကျမှ ယေဟောဝါသက်သေတွေနဲ့ ကျွန်တော်ဆက်သွယ်မိတယ်။ စာအုပ်စာပေတွေကို ကျွန်တော် စိတ်ဝင်တစားဖတ်ရှုခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့စီးပွားရေးအတွက် အချိန်တွေ အများကြီးပေးရပေမဲ့ ကျမ်းစာကိုလေးမြတ်တဲ့စိတ် ဖြစ်ပေါ်တိုးပွားလာခဲ့တယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲကျွန်တော့်ဆိုင်ကနေ အိမ်ကိုကားမောင်းပြန်တဲ့အချိန်အတွင်း ကင်းမျှော်စင်အသံလွှင့်ဌာနက ကျမ်းစာဟောပြောချက်တွေကိုအသံလွှင့်ပေးတဲ့ဒဗလျူဘီဘီအာရ်ကိုကျွန်တော်ရှာတွေ့ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီဟောပြောချက်တွေကိုသေသေချာချာနားထောင်ခဲ့ပြီးသက်သေခံတွေ ကျွန်တော့်ဆီလာလည်ပတ်ဖို့တောင်းဆိုတဲ့အထိစိတ်ဝင်စားမှုတိုးလာခဲ့တယ်။ ၁၉၅၇၊နိုဝင်ဘာလမှာ ဂျော့ဂ်ျ ဘလန်တန် ကျွန်တော့်အိမ်ကို ရောက်လာပြီး ကျမ်းစာစလေ့လာခဲ့တယ်။

စင်ကြယ်သောဝတ်ပြုရေးတွင် ကျွန်တော့်မိသားစု စည်းလုံးလာ

ဒါတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး အဲန်း ဘယ်လိုခံစားရသလဲ။ သူ့ရဲ့အဖြစ်သနစ်တွေကို သူကိုယ်တိုင် ပြောပြပါစေ။

“ဒီလေ့လာမှုမှာ ကျွန်မရဲ့အစပိုင်းတုံ့ပြန်မှုက အကြီးအကျယ်အတိုက်အခံလုပ်ဖို့ပဲ။ ဂျော့ဂ်ျ ကျမ်းစာလေ့လာတဲ့အချိန်တွေမှာ ကျွန်မ အနှောင့်အယှက်ပေးလွန်းတဲ့အတွက် တခြားတစ်နေရာမှာ ကျမ်းစာလေ့လာဖို့ သူဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး အဲ့ဒီလို ရှစ်လလောက်လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်အတွင်း ဂျော့ဂ်ျက ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမမှာ တနင်္ဂနွေနေ့အစည်းအဝေးတွေကို စပြီး တက်ရောက်နေပြီ။ အဲ့ဒီတစ်ရက်တည်းပဲ အားလပ်တဲ့အတွက်ကြောင့် သူ့ရဲ့ကျမ်းစာလေ့လာမှုကို အလေးအနက်ထားတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူဟာ ခင်ပွန်းကောင်း၊ ဖခင်ကောင်းတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အပြင် ပိုတောင်ကောင်းလာတော့၊ ကျွန်မရဲ့သဘောထား ပြောင်းလဲစပြုလာတယ်။ တစ်ခါတလေ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့အခါ စားပွဲကိုဖုန်သုတ်နေရင်း ဂျော့ဂ်ျ အမြဲထားလေ့ရှိတဲ့ နိုးလော့!မဂ္ဂဇင်းကို ကောက်ယူပြီး ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ တခြားအချိန်တွေမှာ ဂျော့ဂ်ျက နိုးလော့!ဆောင်းပါးတွေကို ဖတ်ပြတဲ့အခါ အယူဝါဒတွေကို အဓိကမထားဘဲ ဖန်ဆင်းရှင်ကိုပဲ အမြဲပေါ်လွင်စေခဲ့တယ်။

“တစ်ညနေခင်းမှာ ညီအစ်ကို ဘလင်တန်နဲ့ ဂျော့ဂ်ျဟာ ပြင်ပမှာ ကျမ်းစာလေ့လာနေတုန်း ကျွန်မတို့ရဲ့ နှစ်နှစ်အရွယ်သားလေး ဂျော့ဂ်ျက အိပ်ရာဘေးမှာလာတင်ထားတဲ့စာအုပ်ကို ကျွန်မကောက်ယူလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီစာအုပ်မှာ လူသေတွေအတွက် မျှော်လင့်ချက်အကြောင်း ဆွေးနွေးသုံးသပ်ထားတယ်။ အဘွားဆုံးပါးပြီးခါစဖြစ်လို့ ကျွန်မ အရမ်းစိတ်အားလျော့နေတဲ့အတွက် ကျွန်မ ပင်ပန်းနေပေမဲ့ ဖတ်ရှုခဲ့တယ်။ လူသေတွေဟာ တစ်နေရာရာမှာ ဆင်းရဲဝေဒနာခံစားနေရတာမဟုတ်ဘဲ သူတို့ဟာ အနာဂတ်မှာ ရှင်ပြန်ထမြောက်လာနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ကျမ်းစာအမှန်တရားကို ကျွန်မ ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားတယ်။ အိပ်ရာထဲမှာပဲ စိတ်ဝင်တစားဖတ်နေပြီး ဂျော့ဂ်ျ ကျမ်းစာသင်အံရာက ပြန်လာရင် ကျွန်မ ပြချင်တဲ့အချက်တွေကို မျဉ်းသားလိုက်တယ်။

“ကျွန်မခင်ပွန်းက ကျွန်မကို မယုံကြည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေလေရဲ့။ သူအိမ်ကထွက်သွားချိန်မှာ ကျွန်မအတိုက်အခံလုပ်ခဲ့တယ်၊အခု ကျွန်မသိရှိပြီးတဲ့ တကယ်ကောင်းတဲ့ ကျမ်းစာအမှန်တရားတွေကြောင့် ကျွန်မစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်! ကျွန်မတို့ ညဉ့်နက်သန်းခေါင်ကျော်အထိ ကျမ်းစာအကြောင်း ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ကမ္ဘာမြေအတွက် ဘုရားသခင့်ရည်ရွယ်ချက်ကို ဂျော့ဂ်ျက ရှင်းပြပေးတယ်။ ကျွန်မလည်း ပါဝင်နိုင်အောင် ကျမ်းစာသင်အံမှုကို အိမ်မှာပြုလုပ်ကြဖို့ အဲ့ဒီညမှာပဲ တောင်းဆိုခဲ့တယ်။

“ညီအစ်ကို ဘလန်တန်က ကလေးတွေလည်း သင်အံမှုမှာပါဝင်နိုင်တယ်လို့ ပြောလှာတယ်။ ကလေးတွေဟာ အသက်နှစ်နှစ်နဲ့ လေးနှစ်အရွယ်ပဲ ရှိကြပြီး သိပ်ငယ်လွန်းတယ်လို့ ကျွန်မတို့ ထင်ခဲ့မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီအစ်ကို ဘလင်တန်က ‘ယောက်ျား၊ မိန်းမ၊ သူငယ်များသည်ကြား၍ နားလည်စေခြင်းငှာ ... ပရိသတ်တို့ကို စုဝေးစေကြလော့’ လို့ဆိုထားတဲ့ တရားဟောရာ၃၁:၁၂ ကိုဖွင့်ပြတယ်။ ဒီညွှန်ကြားချက်ကို ကျွန်မတို့လေးမြတ်ကြပြီး ကျမ်းစာလေ့လာနေချိန်အတွင်း ကလေးတွေပါ မှတ်ချက်ပေးနိုင်အောင် စီစဉ်ခဲ့ကြတယ်။ မှတ်ချက်တွေကို ကျွန်မတို့အတူတူပြင်ဆင်ကြပေမဲ့ ဘာတွေဖြေဆိုရမယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မပြောပြဘူး။ ဒါက ကလေးတွေဟာ အမှန်တရားကို သူတို့ကိုယ်ပိုင်ဖြစ်စေဖို့ ကူညီနိုင်တယ်လို့ ကျွန်မတို့ခံစားကြရတယ်။ ကျွန်မတို့မိသားစုကို ဝိညာဉ်ရေးမှာ ကြီးထွားလာအောင် ကူညီပေးခဲ့တဲ့ ညီအစ်ကို ဘလင်တန်ရဲ့ လမ်းညွှန်မှုတွေကို ကျွန်မတို့ သိပ်ကျေးဇူးတင်တယ်။”

ကိုယ်ကျိုးစွန့်ရန်လိုသည့် စိန်ခေါ်ချက်များ

အခု ကျွန်တော်တို့ ကျမ်းစာကို အတူတကွလေ့လာကြပြန်တော့ စိန်ခေါ်ချက်အသစ်တွေကို ဖြေရှင်းရတယ်။ ကျွန်တော့်ဆိုင်က အိမ်နဲ့ အရမ်းဝေးတော့ ည ၉ နာရီမထိုးခင် အိမ်ကို ပြန်မရောက်နိုင်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ အစည်းအဝေး တက်ရောက်နိုင်ပေမဲ့ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာ မတက်ရောက်နိုင်ဘူး။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ အဲန်းဟာ အစည်းအဝေးအားလုံးကို တက်ရောက်နိုင်ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ တိုးတက်လာတယ်။ အစည်းအဝေးအားလုံးကို တက်ရောက်ချင်တဲ့အပြင် အကျိုးရှိတဲ့မိသားစုသင်အံမှုကိုလည်း ကျွန်တော် ပြုလုပ်ချင်တယ်။ နည်းနည်းတော့ကိုယ်ကျိုးစွန့်အနစ်နာခံရမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လာတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ဖောက်သည်တချို့ကို လက်လွတ်လိုက်ရမယ့်အခြေအနေရှိနေတဲ့ကြားက အလုပ်လုပ်တဲ့အချိန်ကို လျှော့ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

ဒီအစီအစဉ်ဟာ သိပ်ကောင်းသွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ မိသားစုသင်အံမှုကို ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမမှာကျင်းပတဲ့ တခြားပတ်စဉ်အစည်းအဝေးငါးခုလိုပဲ အလေးအနက်သဘောထားခဲ့ကြတယ်။ ဒါကို ခြောက်ခုမြောက်အစည်းအဝေးလို့ ကျွန်တော်တို့ ခေါ်ကြတယ်။ အပတ်စဉ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့၊ ည ၈ နာရီမှာ ပြုလုပ်ကြတယ်။ တစ်ခါတလေ ညစာစား၊ ပန်းကန်တွေဆေးကြောလို့အပြီးမှာ တစ်ယောက်က “‘အစည်းအဝေး’ စဖို့ အချိန်ရောက်တော့မယ်!” လို့ ပြောလိမ့်မယ်။ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်နောက်ကျရင် အဲန်းက သင်အံမှုကိုအစပြုထားနှင့်ပြီး ကျွန်တော်ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ သင်အံမှုကို ကျွန်တော်ဆက်လုပ်ခဲ့တယ်။

ကျွန်တော်တို့မိသားစုကို ခွန်အားရှိပြီး စည်းလုံးစေတဲ့ နောက်ထပ်အချက်ကတော့ နံနက်ပိုင်းမှာ နေ့စဉ်ကျမ်းချက်ကို အတူတကွ မှန်မှန်ဖတ်ရှုခြင်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီလိုလုပ်ဖို့ အခက်အခဲတစ်ခုရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အိပ်ရာထချိန်မတူကြဘူး။ ဒါကိုကျွန်တော်တို့ ဆွေးနွေးပြီး အားလုံးဟာ အတူတူအိပ်ရာထပြီး နံနက် ၆ နာရီခွဲမှာ မနက်စာစား၊ နေ့စဉ်ကျမ်းချက်ကို အတူအကွသုံးသပ်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။ ဒီအစီအစဉ်က ကျွန်တော်တို့အတွက် သိပ်ကောင်းတဲ့အစီအစဉ်ဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော့်သားတွေ အရွယ်ရောက်တော့ သူတို့ဟာ ဗေသလလုပ်ငန်းမှာပါဝင်ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလို နေ့စဉ်ဆွေးနွေးသုံးသပ်ချက်တွေက သူတို့ရဲ့ဝိညာဉ်ရေးကို ထောက်ပံ့ပေးခဲ့တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ယူဆတယ်။

နှစ်ခြင်းခံပြီးနောက် ပိုပြီးကိုယ်ကျိုးစွန့်ရန်လိုသည့် အခွင့်ထူးများ

၁၉၆၂ ခုနှစ်မှာ ကျွန်တော်နှစ်ခြင်းခံခဲ့တယ်။ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းကို ၂၁ နှစ်ကြာလုပ်ကိုင်ပြီးမှ ရောင်းလိုက်ရတယ်၊ ယေဟောဝါအမှုကို အတူဆောင်နိုင်ဖို့ ကျွန်တော့်မိသားစုနဲ့ပိုနီးတဲ့ ဒေသခံအလုပ်ကို လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါက ကောင်းချီးတွေ ကြွယ်ဝစွာရရှိမယ့် လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့အားလုံး အချိန်ပြည့်ဓမ္မအမှုလုပ်ငန်းမှာ ပါဝင်ဖို့ ပန်းတိုင်ထားခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော့်သားကြီး အက်ဝဒ်ဟာ အထက်တန်းကျောင်းပြီးပြီးချင်း မှန်မှန်ရှေ့ဆောင်ဖြစ်လာတဲ့ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအစောပိုင်းမှာ ဒီပန်းတိုင်ကို စတင်ခဲ့ကြတယ်။ သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျွန်တော်တို့သား ဂျော့ဂ်ျ၊ ပြီးတော့ အဲန်းလည်း ရှေ့ဆောင်လုပ်လာတယ်။ သူတို့သုံးယောက်စလုံးရဲ့ လယ်ကွင်းလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်ပြောပြတဲ့အတွက် ကျွန်တော် သိပ်အားရှိခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့အားလုံး အချိန်ပြည့်လုပ်ငန်းတော်မှာပါဝင်နိုင်ဖို့ ဘဝကိုရိုးရှင်းစေနိုင်ပုံကို မိသားစုလိုက်ဆွေးနွေးကြတယ်။ အိမ်ကိုရောင်းဖို့ ကျွန်တော်တို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအိမ်မှာ ကျွန်တော်တို့ ၁၈ နှစ်ကြာနေထိုင်ခဲ့ကြပြီး မိသားစုလေးဟာ ဒီအိမ်မှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့တာ။ ဒီအိမ်ကို ကျွန်တော်တို့ တကယ် သံယောဇဉ်ရှိကြပေမဲ့ ရောင်းလိုက်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ယေဟောဝါကောင်းချီးပေးခဲ့ပါတယ်။

၁၉၇၂ ခုနှစ်မှာ အက်ဝဒ်ဟာ ဗေသလကိုဖိတ်ခေါ်ခံရပြီး ၁၉၇၄ ခုနှစ်မှာ ဂျော့ဂ်ျ ဖိတ်ခေါ်ခံရတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ အဲန်းဟာ သူတို့ကိုလွမ်းကြပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ အနီးအနားမှာနေ၊ အိမ်ထောင်ပြု၊ ကလေးတွေရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲလို့တော့ မစဉ်းစားခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီအစား သားတွေက ဗေသလမှာ ယေဟောဝါအမှုဆောင်နေကြလို့ ကျွန်တော်တို့ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြတယ်။a နယပုံပြင် ၂၃:၂၅ မှာပါတဲ့ စကားကို ကျွန်တော်တို့ သဘောတူတယ်၊ အဲ့ဒီမှာ– “ငါ့သား သင့်နှလုံး၌ပညာရှိလျှင် ငါ့နှလုံးနှင့်ငါ့ကိုယ်တိုင်သည် ဝမ်းမြောက်လိမ့်မည်” လို့ ဖော်ပြထားတယ်။

အထူးရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းကို ကျွန်တော်တို့ဝင်ရောက်

သားနှစ်ယောက်စလုံး ဗေသလကိုရောက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့ ရှေ့ဆောင်ဆက်လုပ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ၁၉၇၅ ခုနှစ်၊ တစ်ရက်မှာ ကလင်တန်ခရိုင်၊ အီလီနွိုင်းပြည်နယ်က ခန့်အပ်မထားတဲ့ရပ်ကွက်တွေမှာ အထူးရှေ့ဆောင်လုပ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်တဲ့စာ ရရှိခဲ့တယ်။ တကယ် အံ့ဩစရာပါပဲ! ကျွန်တော်တို့သားတွေရှိတဲ့ နယူးယောက်ကို မကြာမကြာလည်ပတ်နိုင်ပြီး မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဆွေမျိုးတွေရှိတဲ့ နယူးဂျာစီက ထွက်ခွာရမှာဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ခန့်အပ်မှုတစ်ခုလို့ သဘောထားပြီး ကိုယ်ကျိုးစွန့်လိုက်ခြင်းက ကောင်းချီးအသစ်တွေ ရရှိစေပြန်တယ်။

ခန့်အပ်မထားတဲ့ရပ်ကွက်တွေမှာ လအတော်ကြာ အမှုဆောင်ခဲ့ကြပြီး အီလီနွိုင်းပြည်နယ်၊ ခါလိုင်းမြို့က လူထုခန်းမဆောင်တစ်ခုမှာ အစည်းအဝေးတွေကို စတင်ကျင်းပခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ဟာ အစည်းအဝေးကို အတည်တကျ ကျင်းပချင်ကြတယ်။ ဒေသခံညီအစ်ကိုနဲ့ သူ့ဇနီးက ကျွန်တော်တို့ ငှားနိုင်မယ့် အိမ်လေးတစ်လုံး ရှာပေးခဲ့တယ်။ အိမ်ရဲ့ အတွင်းအပြင်အားလုံးကို ကျွန်တော်တို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အစည်းအဝေးကျင်းပမယ့်နေရာလေး လုပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကို အထူးအဆန်းဖြစ်နေတဲ့ ချစ်စရာမြင်းတစ်ကောင်ကို သတိရမိသေးတယ်။ အစည်းအဝေးမှာ ဘာတွေလုပ်နေကြသလဲဆိုတာကိုပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လေ့ရှိတယ်!

အချိန်တန်တော့ ခါလိုင်းအသင်းတော်ဖြစ်လာပြီး အဲ့ဒီမှာနေရတာ ကျွန်တော်တို့ သိပ်ပျော်ကြတယ်။ ခန့်အပ်မထားတဲ့ရပ်ကွက်မှာ လာရောက်အမှုဆောင်တဲ့ စတိဗ်နဲ့ ကာရင် တော်မ်ဆင်တို့ လူငယ်မောင်နှံစုံရဲ့ ထောက်မမှုကို ကျွန်တော်တို့ရရှိခဲ့တယ်။ တော်မ်ဆမ်ဇနီးမောင်နှံဟာ ဒီမှာ နှစ်အတော်ကြာနေပြီးနောက် ဂိလဒ်ကင်းမျှော်စင်ကျမ်းစာကျောင်းကို တက်ရောက်ပြီး အာဖရိကအရှေ့ပိုင်းကို ခရစ်ယာန်သာသနာပြုတာဝန်ကျခဲ့တယ်၊ သူတို့ဟာ နယ်လှည့်လုပ်ငန်းမှာ အမှုဆောင်နေကြတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ အစည်းအဝေးကျင်းပတဲ့ နေရာလေးဟာ လူကျပ်လာပြီး ပိုကြီးတဲ့ခန်းမတစ်လုံး လိုအပ်လာတယ်။ ယခင်က ညီအစ်ကိုနဲ့ သူ့ဇနီးပဲ ဒီအခက်အခဲကိုဖြေရှင်းပေးခဲ့ပြီး ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမအတွက် ပိုသင့်တော်မယ့်နေရာကို ဝယ်လိုက်ကြတယ်။ နှစ်အနည်းငယ်အကြာ ခါလိုင်းမြို့မှာ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမအသစ်ကို အပ်နှံဖို့ ကျွန်တော်တို့ဖိတ်ခေါ်ခံရတဲ့အခါ ပျော်လိုက်တာ! အပ်နှံပွဲ ဟောပြောချက်ကို ကျွန်တော်ပေးခွင့်ရခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့တာဝန်ဟာ ပီတိဖြစ်စရာအတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ်ပြီး ယေဟောဝါထံတော်မှလာတဲ့ ကောင်းချီးပါပဲ။

ကျွန်တော်တို့အတွက် လယ်ကွင်းသစ်တစ်ခုဖွင့်လှစ်

၁၉၇၉ ခုနှစ်မှာ နယူးဂျာစီပြည်နယ်၊ ဟာရီဆန်မြို့သွားဖို့ တာဝန်အသစ်တစ်ခု လက်ခံရရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အဲ့ဒီမှာ ၁၂ နှစ်ကျော် အမှုဆောင်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်အတွင်း တရုတ်အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့ သင်အံမှုကျင်းပပြီး ဒါက တခြားသူများစွာလည်း တရုတ်လူမျိုးတွေနဲ့ ကျမ်းစာသင်အံဖို့ဖြစ်စေခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်အတောအတွင်း ထောင်နဲ့ချီတဲ့ တရုတ်ကျောင်းသားတွေနဲ့ မိသားစုတွေဟာ ကျွန်တော်တို့နယ်မြေမှာ နေထိုင်ကြမှန်း သိလာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် တရုတ်စကားသင်ယူခဲ့ကြတယ်။ နေ့တိုင်း အချိန်ပေးသင်ယူခဲ့ကြပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့နယ်မြေမှာ တရုတ်လူမျိုးတွေနဲ့ ပျော်စရာကောင်းတဲ့ကျမ်းစာသင်အံမှုတွေ အများကြီး ကျင်းပလာတယ်။

အဲ့ဒီနှစ်တွေအတွင်း ဟာသဖြစ်စရာတွေအများကြီး တွေ့ကြုံခဲ့တယ်၊ အထူးသဖြင့် တရုတ်စကားပြောဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါတွေမှာပေါ့။ တစ်နေ့မှာ အဲန်းဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မိတ်ဆက်တဲ့အခါ ကျမ်းစာ “သွန်သင်ပေးသူ” တစ်ယောက်လို့ ပြောမယ့်အစား ကျမ်းစာ “ကြွက်” တစ်ကောင် ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဒီစကားလုံးတွေဟာ အရမ်းဆင်တူတယ်။ အိမ်ရှင်က ပြုံးပြီး “လာပါ၊ ကျွန်မ တစ်ခါမှ ကျမ်းစာကြွက်နဲ့ စကားမပြောဖူးဘူး” လို့ ပြန်ဖြေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဒီဘာသာစကားကိုပြောဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲ သင်ယူနေရတုန်းပါပဲ။

နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ နယူးဂျာစီရဲ့ နောက်ထပ်တစ်နေရာမှာ တာဝန်ကျပြန်တယ်၊ တရုတ်လယ်ကွင်းလုပ်ငန်းမှာ ဆက်လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ သုံးနှစ်ကျော်လောက် တိုးတက်စပြုနေတဲ့ မက်ဆာချူးဆက် တရုတ်လူမျိုးအုပ်စုရှိတဲ့ ဘော့စ်တွန်ကိုပြောင်းရွှေ့ဖို့ ကျွန်တော်တို့ဖိတ်ခေါ်ခံရတယ်။ အဲ့ဒီအုပ်စုကို ခုနစ်နှစ်လောက် ကူညီပေးခွင့်ရခဲ့ပြီး ၂၀၀၃၊ ဇန်နဝါရီလ ၁ ရက်မှာ အသင်းတော်တစ်ခုဖြစ်လာတာကိုမြင်ရတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုက ကျွန်တော်တို့ရဲ့အခွင့်ထူးလို့ ပြောနိုင်ပါတယ်။

ကိုယ်ကျိုးစွန့်အသက်တာမှ ကောင်းချီးများ

မာလခိ ၃:၁၀ မှာ ကိုယ်တော့်လူမျိုးတွေဟာ ပူဇော်ရာယဇ်နဲ့ ယဇ်ကောင်တွေကို ယူလာကြမယ်ဆိုရင် ကိုယ်တော်ဟာ နောက်ထပ်လိုလေသေးမရှိတဲ့အထိ ကောင်းချီးတွေသွန်းလောင်းပေးမယ်ဆိုတဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို ကျွန်တော်တို့ဖတ်ရတယ်။ ကျွန်တော်သိပ်စိတ်ဝင်စားတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းကို အဆက်ဖြတ်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ သိပ်ပြီးသံယောဇဉ်ရှိတဲ့ အိမ်ကိုရောင်းပစ်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကောင်းမွန်တဲ့ တခြားအရာတွေကိုလည်း စွန့်လွှတ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကောင်းချီးတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လိုက်ရင် စွန့်လွှတ်မှုက သေးသေးလေးပါပဲ။

ယေဟောဝါရှင်ဟာ ကျွန်တော်တို့ကို ကြွယ်ဝတဲ့ကောင်းချီးတွေသွန်းလောင်းပေးခဲ့တယ်! ကျွန်တော်တို့ကလေးတွေ အမှန်တရားကို တုံ့ပြန်ကြတာ မြင်တွေ့ရလို့ ကျေနပ်ခဲ့ကြတယ်၊ ကျွန်တော်တို့လည်း အသက်ကယ်တင်ပေးတဲ့ဓမ္မအမှုမှာ အချိန်ပြည့်ပါဝင်ရတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုခံစားကြရပြီး ယေဟောဝါဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့လိုအပ်ရာတွေကို ဂရုစိုက်ပေးတာ မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့သေးငယ်တဲ့ကိုယ်ကျိုးစွန့်မှုကကြွယ်ဝတဲ့ကောင်းချီးတွေ အမှန်ပဲခံစားစေပါတယ်!

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၂၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၉၁ ခုနှစ်တွင် လူးစ္စ၊ ဂျော့ဂ်ျ ဘလင်တန်နှင့်အတူ အဲန်း

[စာမျက်နှာ ၂၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၈၃၊ ဇွန်လ ၄ ရက်တွင်အပ်နှံခဲ့သည့်ခါလိုင်းမြို့ရှိ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမ

[စာမျက်နှာ ၂၇ ပါ ရုပ်ပုံ]

ဘော့စ်တွန်ရှိ တရုတ်အုပ်စုနှင့်အတူ၊ ယခု အသင်းတော်တစ်ခုဖြစ်နေ

[စာမျက်နှာ ၂၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

အက်ဝဒ်၊ ခါနီး၊ ဂျော့ဂ်ျ၊ ဂရေ့စ်နှင့်အတူ