राजा यहोआसको गलत निर्णयबाट सिक्न सकिने एउटा पाठ भनेको हामीले यहोवालाई प्रेम गर्ने र उहाँलाई खुसी बनाउन चाहनेहरूलाई साथी बनाउनुपर्छ। त्यस्ता साथीहरूले हामीलाई असल काम गर्न उत्प्रेरित गर्छन्‌। हामीले आफ्नै उमेरकाहरूलाई मात्र साथी बनाउनुपर्छ भन्‍ने छैन। नबिर्सनुहोस्‌, यहोआस आफ्नो साथी यहोयादाभन्दा निकै साना थिए। साथी रोज्ने सन्दर्भमा आफैलाई सोध्नुहोस्‌: ‘के तिनीहरूले यहोवामाथिको मेरो भरोसालाई बलियो बनाउन मदत गर्छन्‌? के तिनीहरू मलाई उहाँको स्तरअनुसार जीवन बिताउन प्रोत्साहन दिन्छन्‌? के तिनीहरू यहोवा र उहाँका बहुमूल्य सत्यबारे कुरा गर्छन्‌? के तिनीहरू उहाँका स्तरहरूको कदर गर्छन्‌? के तिनीहरू मलाई सुन्‍न मन लाग्ने कुरा मात्रै भन्छन्‌ या आवश्‍यक परेको बेला सच्याउँछन्‌?’ (हितो. २७:५, ६, १७) यदि तिनीहरू यहोवालाई प्रेम गर्दैनन्‌ भने तिनीहरूसित मित्रता कायम राखिराख्नु उचित हो र? तर तिनीहरू यहोवालाई प्रेम गर्छन्‌ भने तिनीहरूसितको मित्रतालाई कायम राख्नुहोस्‌; तिनीहरूले तपाईँलाई सधैँ मदत गर्नेछन्‌।—हितो. १३:२०. w२३.०९ पृ. ९-१० अनु. ६-७

“अल्फा” ग्रीक वर्णमालाको पहिलो अक्षर हो र “ओमेगा” अन्तिम अक्षर हो। “अल्फा र ओमेगा म नै हुँ” भन्‍नुभएको कुराबाट यहोवाले कुनै काम सुरु गर्नुभएपछि त्यो पूरा गरेरै छोड्‌नुहुन्छ भनेर बुझ्न सक्छौँ। आदम र हव्वालाई सृष्टि गर्नुभएपछि यहोवाले तिनीहरूलाई यसो भन्‍नुभयो: “फल्दै-फुल्दै, वृद्धि हुँदै र पृथ्वीमा भरिँदै जाओ अनि पृथ्वीमाथि अधिकार गर।” (उत्प. १:२८) आफ्नो उद्देश्‍यबारे पहिलो चोटि बताउनुहुँदा यहोवाले एक अर्थमा “अल्फा” भन्‍नुभयो। उहाँको उद्देश्‍य आदम र हव्वाका त्रुटिरहित अनि आज्ञाकारी सन्तानले पृथ्वीलाई भर्ने र त्यसलाई प्रमोदवन बनाउने हो। त्यो समय आएपछि यहोवाले एक अर्थमा “ओमेगा” भन्‍नुहुनेछ। “आकाश र पृथ्वी अनि यिनमा भएका सबै थोक” सृष्टि गर्ने काम सिद्धिएपछि उहाँले एउटा ग्यारेन्टी दिनुभयो। यहोवाले मानिसजाति र पृथ्वीको लागि राख्नुभएको उद्देश्‍य पूरा गर्ने ग्यारेन्टी दिनुभयो। सातौँ दिनलाई पवित्र घोषणा गर्नुहुँदा उहाँले त्यस दिनको अन्तमा आफ्नो उद्देश्‍य पूरा हुने ग्यारेन्टी दिँदै हुनुहुन्थ्यो।—उत्प. २:१-३. w२३.११ पृ. ५ अनु. १३-१४

बेबिलोनदेखि इस्राएलसम्मको कठिन यात्रा पूरा गर्न झन्डै चार महिना लाग्ने थियो। यहोवाले तिनीहरूको यात्रामा आइपर्ने जुनसुकै बाधा-अवरोध हटाउनेछु भनेर प्रतिज्ञा गर्नुभयो। आफूले गर्ने कुनै पनि त्यागको तुलनामा इस्राएल फर्कँदा पाइने आशिष्‌ धेरै छन्‌ भनेर वफादार यहुदीहरूलाई थाह थियो। सबैभन्दा ठूलो आशिष्‌ भनेको तिनीहरूको उपासनासित सम्बन्धित थियो। बेबिलोनमा यहोवाको एउटा पनि मन्दिर थिएन। मोसाको व्यवस्थाअनुसार भेटीहरू चढाउन त्यहाँ कुनै वेदी थिएन। अनि ती भेटीहरू चढाउन पुजारीहरूको प्रबन्ध पनि थिएन। त्यहाँ परमेश्‍वरका मानिसहरूको भन्दा झूटा देवीदेवतालाई पुज्ने मानिसहरूको सङ्‌ख्या धेरै थियो। ती मूर्तिपूजकहरू यहोवा र उहाँका स्तरहरूको कुनै कदर गर्दैनथे। त्यसैले परमेश्‍वरको डर मान्‍ने हजारौँ यहुदी साँचो उपासना पुनर्स्थापित गर्न आफ्नो मातृभूमि फर्कन निकै उत्सुक थिए। w२३.०५ पृ. १४-१५ अनु. ३-४