अदन—के यो साँच्चै मानिसजातिको घर थियो?

तपाईँ एउटा बगैँचामा भएको कल्पना गर्नुहोस्‌। त्यहाँ तपाईँलाई अलमल्याउने कुनै कुरा छैन। सहरको कोलाहल पनि सुनिदैन। त्यो बगैँचा ठूलो छ अनि त्यहाँ शान्ति भङ्‌ग हुने कुनै कुरा छैन। तपाईँ चिन्तामुक्‍त हुनुहुन्छ र पूर्ण रूपमा स्वस्थ हुनुहुन्छ। तपाईँलाई कुनै किसिमको पीडा छैन। तपाईँ त्यस वातावरणमा रमाउँदै हुनुहुन्छ।

तपाईँ रङ्‌गीचङ्‌गी फूलहरू, कलकल बगिरहेको खोला, हराभरा पातपतिङ्‌गर र हरिया घाँसहरूको सुन्दर दृश्‍य देख्नुहुन्छ। तपाईँ मन्द हावा महसुस गर्नुहुन्छ र त्यसले छरेको सुगन्ध लिनुहुन्छ। तपाईँ हावाले लहराइरहेका पातहरूको, पत्थरमा ठोक्किएर छप्ल्याङछुप्लुङ गरिरहेको पानीको, चिरबिर गरिरहेका चराहरूको, अनि किराहरू चलहल गरेको आवाज सुन्‍नुहुन्छ। यस्तो ठाउँ कल्पना गर्दा के तपाईँलाई पनि त्यहीँ बसूँ-बसूँ लाग्दैन र?

त्यस्तै किसिमको ठाउँमा मानिसजातिको सुरुवात भएको थियो भनेर संसारभरिका थुप्रैले विश्‍वास गर्छन्‌। परमेश्‍वरले आदम र हव्वालाई अदनको बगैँचामा राख्नुभएको थियो भनेर यहुदी, ख्रिष्टियन र इस्लाम धर्म मान्‍नेहरूले शताब्दीयौँदेखि सिक्दै आएका छन्‌। तिनीहरू शान्तिमय र हाँसीखुसी अवस्थामा बाँचेका थिए र जनावरहरूसित पनि मिलेर बस्थे। परमेश्‍वरसित तिनीहरूको राम्रो सम्बन्ध थियो, जसले तिनीहरूलाई सधैँभरि त्यो सुन्दर वातावरणमा बस्ने आशा दिनुभएको थियो।—उत्पत्ति २:१५-२४.

हिन्दू धर्म मान्‍नेहरूको पनि प्राचीन समयको प्रमोदवनबारे आफ्नै विश्‍वास छ। बौद्ध धर्म मान्‍नेहरूले संसार यस्तै प्रमोदवन भएको बेलामा बुद्धहरूको उत्पत्ति भएको हो भनेर विश्‍वास गर्छन्‌। अफ्रिकाका थुप्रै धर्महरूले पनि आदम र हव्वासित मेल खाने कथाहरू सिकाउँछन्‌।

अझै भन्‍नुपर्दा, अहिलेका थुप्रै धर्म र प्रचलनहरूमा समेत प्रमोदवनको अस्तित्व थियो भन्‍ने कुराको छनक पाइन्छ। एक जना लेखकले यस्तो लेखे: “थुप्रैले प्रमोदवनमा मानिसहरू त्रुटिरहित थिए, स्वतन्त्रता, शान्ति र खुसी छाएको थियो अनि सबै कुरा प्रशस्तै थियो भन्‍ने कुरामा विश्‍वास गर्थे। त्यति मात्र होइन, तिनीहरू त्यतिबेला अन्याय, तनाव र झैझगडा थिएन भन्‍ने कुरामा पनि विश्‍वास गर्थे। . . . यही विश्‍वासको कारण मानिसहरूले पहिले गुमेको प्रमोदवनबारे चासो दिन थाले र त्यसलाई पुनर्स्थापित गर्न चाहे।”

के ती सबै कथा र प्रचलनहरू एउटै स्रोतबाट आएका हुन्‌? मानिसहरूले जुन कथाहरूमा “विश्‍वास गर्थे,” के ती वास्तविक घटनाहरूमा आधारित थिए? के अदनको बगैँचा, आदम र हव्वा साँच्चै अस्तित्वमा थिए?

आलोचकहरू यसलाई वाहियात ठान्छन्‌। अहिलेको वैज्ञानिक युगमा मानिसहरूले ती विवरणहरू केवल मिथ्या मात्र हो भन्ठान्छन्‌। अचम्मको कुरा, थुप्रै धर्मगुरुहरूसमेत अदनको बगैँचा अस्तित्वमा थियो भन्‍ने कुरामा विश्‍वास गर्दैनन्‌। तिनीहरू यी विवरण केवल मिथ्या, दन्त्यकथा र उदाहरण मात्र हुन्‌ भन्छन्‌।

हुनत हो, बाइबलमा थुप्रै उदाहरणहरू छन्‌। येसु आफैले तीमध्ये केही प्रचलित उदाहरणहरू बताउनुभएको थियो। तर बाइबलले अदनको बगैँचाको विवरण कुनै उदाहरण नभई एउटा वास्तविक इतिहास हो भनेर देखाउँछ। यदि त्यस विवरणमा भएको कुरा साँचो होइन भने बाइबलको बाँकी कुरामा कसरी भरोसा गर्न सकिन्छ र? आउनुहोस्‌, अदनको बगैँचाबारे कोही-कोही किन शङ्‌का गर्छन्‌ र तिनीहरूले दिने कारणहरू भरपर्दो छ कि छैन भनेर जाँचौँ। त्यसपछि त्यो विवरण हामी प्रत्येकको लागि किन महत्त्वपूर्ण छ भनेर पनि विचार गरौँ।

के अदनको बगैँचा साँच्चै अस्तित्वमा थियो?

के तपाईँले आदम र हव्वा अनि अदनको बगैँचाबारे सुन्‍नुभएको छ? संसारभरिका थुप्रै मानिसले यसबारे सुनेका छन्‌। यसबारे तपाईँ आफैले पढ्‌नुभए कसो होला? यो विवरण उत्पत्ति १:२६–३:२४ मा पढ्‌न सक्नुहुन्छ। यस विवरणको सारांश यस्तो छ:

यहोवा परमेश्‍वरलेa पहिलो मानिसलाई माटोबाट बनाउनुहुन्छ र तिनको नाम आदम राखिदिनुहुन्छ। परमेश्‍वरले तिनलाई अदन नाम गरेको ठाउँमा रहेको बगैँचामा राख्नुहुन्छ। त्यो बगैँचा परमेश्‍वर आफैले बनाउनुभएको थियो। त्यहाँ प्रशस्तै पानी छ र फल फलाउने थुप्रै रूखहरू छन्‌। बगैँचाको बीचमा परमेश्‍वरले “असल र खराबको ज्ञानको रूख” लगाउनुहुन्छ। परमेश्‍वरले मानिसहरूलाई त्यो रूखको फल नखानू भन्‍ने आज्ञा दिनुहुन्छ अनि खाएमा तिनीहरू मर्नेछन्‌ भनेर पनि बताउनुहुन्छ। त्यसपछि यहोवाले आदमको लागि एउटा जोडी बनाउनुहुन्छ। उहाँले आदमकै करङ्‌बाट एक स्त्री, हव्वा बनाउनुहुन्छ। त्यसपछि परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई त्यस बगैँचाको हेरविचार गर्न र पृथ्वी भर्दै जान आज्ञा दिनुहुन्छ।

हव्वा एक्लै भएको बेला एउटा सर्पले तिनीसित कुरा गर्छ। सर्पले हव्वालाई परमेश्‍वरले निषेध गर्नुभएको रूखको फल खान लोभ्याउँछ। त्यसले हव्वालाई परमेश्‍वरले झूट बोल्नुभएको छ, उहाँले तिनलाई असल कुराबाट वञ्चित गर्नुभएको छ अनि त्यो फल खाएपछि परमेश्‍वरजस्तै हुन सकिन्छ भनी बताउँछ। त्यसको कुरा सुनेर हव्वाले त्यो रूखको फल खान्छिन्‌। पछि आदमले पनि हव्वालाई साथ दिएर परमेश्‍वरको आज्ञा उलङ्‌घन गर्छन्‌। नतिजास्वरूप यहोवा परमेश्‍वरले आदम, हव्वा र सर्पलाई सजाय सुनाउनुहुन्छ। त्यसपछि उहाँले आदम र हव्वालाई प्रमोदवनरूपी बगैँचाबाट पनि निकालिदिनुहुन्छ अनि बगैँचाभित्र कोही पनि नपसून्‌ भनेर बगैँचाको प्रवेशद्वारमा स्वर्गदूतहरूलाई राख्नुहुन्छ।

पहिले-पहिलेका विद्वान्‌, बुद्धिजीवी र इतिहासकारहरूले उत्पत्तिको किताबमा भएको विवरण सत्य र ऐतिहासिक छ भनेर विश्‍वास गर्थे। तर हिजोआज धेरैले यो विवरणमा शङ्‌का गर्छन्‌। मानिसहरू किन आदम र हव्वा अनि अदनको बगैँचाबारे उत्पत्तिको किताबमा बताइएको विवरणमाथि शङ्‌का गर्छन्‌? यसका चार वटा कारण विचार गरौँ।

१. के अदनको बगैँचा कुनै वास्तविक ठाउँ थियो?

यस विषयमा थुप्रैले किन शङ्‌का गर्छन्‌? यसमा दार्शनिकहरूले सिकाएको कुराले ठूलो भूमिका खेलेको छ। धर्मबारे अध्ययन गर्नेहरूले शताब्दियौँअघि अदनको बगैँचा कतै न कतै अस्तित्वमा छ भनेर बताउँदै आएका थिए। तर चर्चहरूमा भने प्लेटो र अरस्तुजस्ता ग्रीक दार्शनिकहरूको प्रभाव थियो। तिनीहरू पृथ्वीमा कुनै त्रुटिरहित कुरा हुन सक्दैन, त्रुटिरहित कुरा त स्वर्गमा मात्र हुन्छ भन्‍ने धारणा राख्ने गर्थे। त्यसैले धर्मबारे अध्ययन गर्नेहरूले प्रमोदवन स्वर्गको नजिकै हुनुपर्छ भन्‍ने धारणा राख्न थाले। अरूले चाहिँ पृथ्वीको भ्रष्टताले कुनै असर नगरोस्‌ भनेर अदनको बगैँचा कुनै उच्च स्थानमा बनाइएको थियो भने।b कसै-कसैले चाहिँ उत्तरी ध्रुव अथवा दक्षिणी ध्रुवमा अदनको बगैँचा हुनुपर्छ भन्‍ने कुरा बताए। अनि कोही-कोहीले भने त्यो बगैँचा चन्द्रमामा वा चन्द्रमानजिकै छ भने। यस्ता कुराहरूले गर्दा अदनको बगैँचा कथाकहानीमा मात्र सीमित रह्‍यो। आज आधुनिक समयका केही विद्वानहरूले भने अदनको बगैँचाजस्तो कुनै ठाउँ कहिल्यै अस्तित्वमा थिएन भन्छन्‌।

बाइबलले अदनको बगैँचालाई ती मानिसहरूलेभन्दा फरक तरिकामा चित्रण गरेको छ। उत्पत्ति २:८-१४ मा यस ठाउँबारे केही जानकारी दिइएको छ। यो बगैँचा अदन नाम गरेको ठाउँमा पूर्वतिर थियो। अदनबाट एउटा नदी बगेको थियो, जसले गर्दा बगैँचा सुख्खा हुन पाउँदैनथ्यो। त्यो नदी चार वटा शाखा नदीमा परिणत भएर बगैँचाबाट निस्केको थियो। चारै वटा नदीको नाम अनि त्यसबारे केही जानकारी बाइबलमा दिइएको छ। यी जानकारीहरू पढेर थुप्रै विद्वान्‌ अलमलमा परेका छन्‌ र यो ठाउँ कहाँ थियो होला भनेर खोज्ने प्रयास पनि गरेका छन्‌। अदनको बगैँचा कहाँ थियो भन्‍नेबारे तिनीहरूको आ-आफ्नै धारणा छ। के यसको मतलब अदन, त्यहाँको बगैँचा अनि त्यहाँ भएका नदीहरूसम्बन्धी विवरण मिथ्या अनि कथाकहानी मात्रै हो?

अदनको बगैँचामा घटेका घटनाहरू ६,००० वर्षभन्दा पहिलेका हुन्‌। मोसाले आफूले सुनेका र पाएका लेखोटहरूमा भएका कुराहरूलाई आफ्नो विवरणमा समावेश गरेका हुन सक्छन्‌। तैपनि अदनको बगैँचामा घटेको घटनाको २,५०० वर्षपछि मात्रै मोसाले ती विवरणहरू लेखेका थिए। त्यसैले मोसाको समयमै त्यो पुरानो इतिहास भइसकेको थियो। के शताब्दियौँको दौडान परिवर्तन सम्भव छैन र? पृथ्वीको भौगोलिक अवस्था परिवर्तन भइरहन्छ। उदाहरणको लागि, नदीहरूको दिशा परिवर्तन भएको हुन सक्छ। त्यहाँ थुप्रै भूकम्प गएका हुन सक्छन्‌। साथै नुहको समयमा आएको जलप्रलयले गर्दा पनि पृथ्वीको सतहमा थुप्रै परिवर्तन भए। त्यसकारण अदनको बगैँचा ठ्याक्कै कहाँ थियो भनेर बताउन सकिँदैन।c

उत्पत्तिको किताबमा बताइएको बगैँचा वास्तविक ठाउँ हो भन्‍न सकिने केही कारणहरू छन्‌। त्यहाँ बग्ने युफ्रेटिस र टाइग्रीस अर्थात हिद्दकेल नदी अहिले पनि अस्तित्वमा छन्‌। बाइबलमा ती नदीहरू कुन ठाउँबाट बग्थे र त्यो ठाउँ कस्तो थियो भन्‍ने विषयमा बताइएको छ। पुरातन समयका इस्राएलीहरूले यी विवरणहरू पढेर त्यस ठाउँबारे बुझ्न सक्थे।

के मिथ्या र दन्त्यकथा यस्तै हुन्छ? हुँदैन। त्यसमा विवरणहरू विस्तृत ढङ्‌गमा उल्लेख नगरिने भएकोले ती सत्य हुन्‌ कि होइनन्‌ भनेर प्रमाणित गर्न सकिँदैन। दन्त्यकथा “एकादेशमा” भन्दै सुरु हुन्छ। तर इतिहास सही विवरण अनि विस्तृत जानकारीमा आधारित हुन्छ, अदनको बगैँचाको विवरणजस्तै।

२. के परमेश्‍वरले आदमलाई माटोबाट बनाउनुभयो र हव्वालाई आदमको करङबाट बनाउनुभयो भनेर विश्‍वास गर्न सकिन्छ?

आधुनिक विज्ञानले मानव शरीर विभिन्‍न तत्त्व मिलेर बनेको छ भनेर प्रमाणित गरेको छ। जस्तै: हाइड्रोजन, अक्सिजन र कार्बन। यी तत्त्वहरू पृथ्वीको सतहमा पाउन सकिन्छ। तर यस्तै तत्त्वहरू मिलेर कसरी जीवित प्राणी बन्‍न सक्यो?

थुप्रै वैज्ञानिकहरू जीवनको सुरुवात आफै भएको हो भन्‍ने गर्छन्‌। तिनीहरूको विचारमा सुरुमा सूक्ष्म जीवहरू अस्तित्वमा आए र लाखौँ वर्षको दौडान ती जटिल प्रकारका जीवहरूमा परिणत हुँदै गए। तर सूक्ष्म अनि एक-कोषीय जीवहरूलाई साधारण भन्‍नु उपयुक्‍त हुँदैन किनभने त्यस्ता जीवहरू अत्यन्तै साना भए पनि जटिल प्रकारका हुन्छन्‌। त्यस्ता स-साना जीवहरूबाट नै जटिल प्रकारका जीवहरू बनेका हुन्‌ भन्‍ने कुराको कुनै प्रमाण छैन। हामी यी सबै कुराको सृष्टि हाम्रो कल्पना बाहिरको बुद्धिको उपज हो भन्‍न सक्छौँ।d—रोमी १:२०.

कुनै सुमधुर सङ्‌गीत सुन्दा, सुन्दर चित्र देख्दा अनि कुनै मेसिनले अचम्मलाग्दो तरिकामा काम गरेको देख्दा के तपाईँ त्यो आफै बनेको हो भनेर सोच्नुहुन्छ? पक्कै सोच्नुहुन्‍न। ती कुराहरू जति नै उत्कृष्ट देखिए तापनि मानव शरीरको जटिलता, सुन्दरता र बौद्धिक क्षमताको तुलनामा ती केही पनि होइनन्‌। त्यसोभए मानव शरीरको सृष्टिकर्ता नै छैन भनेर कसरी सोच्न सक्छौँ र? उत्पत्तिको विवरणले बताएअनुसार मानिस परमेश्‍वरको स्वरूपमा सृष्टि गरिएको हो। (उत्पत्ति १:२६) त्यसैले परमेश्‍वरले हामीलाई दिनुभएको सृजनात्मक क्षमता प्रयोग गरेर नै हामी सङ्‌गीत रच्न, चित्र कोर्न र मेसिन बनाउन सक्छौँ। त्यसोभए मानिसको भन्दा परमेश्‍वरको सृष्टि गर्ने क्षमता झन्‌ कति उत्कृष्ट होला!

परमेश्‍वरले पुरुषको करङबाट स्त्रीलाई बनाउनुभयो। तर किन?e के तिनलाई सृष्टि गर्ने अरू तरिका थिएन र? वास्तवमा परमेश्‍वरले स्त्रीलाई यसरी सृष्टि गर्नुको पछाडि एउटा महत्त्वपूर्ण कारण छ। परमेश्‍वर ती दुईबीच मायालु सम्बन्ध विकास भएको र तिनीहरू “एउटै शरीर” भएको चाहनुहुन्थ्यो। (उत्पत्ति २:२४) के परमेश्‍वर बद्धिमान र मायालु सृष्टिकर्ता हुनुहुन्छ भन्‍ने कुराको यो स्पष्ट प्रमाण होइन र?

थुप्रै विज्ञहरूले समेत सबै मानिसहरू एक पुरुष र एक स्त्रीबाट आएका हुन्‌ भनेर मानिलिन्छन्‌। त्यसैले सृष्टिबारे बाइबलले बताउने कुरामा हामी विश्‍वास गर्न सक्छौँ।

३. ज्ञानको रूख र जीवनको रूख मिथ्या हो जस्तो देखिन सक्छ।

वास्तवमा उत्पत्तिको विवरणले ती रूखहरूमा कुनै अलौकिक शक्‍ति थियो भनेर सिकाउँदैन। ती वास्तविक रूखहरू नै थिए। यहोवाले ती रूखहरूलाई प्रतीकको रूपमा चलाउनुभयो।

अहिले पनि मानिसहरू यसो गर्ने गर्छन्‌। उदाहरणको लागि न्यायाधीशले अदालतको अवहेलना नगर्न चेतावनी दिन सक्छन्‌। न्यायाधीशले अदालतको सामानलाई जोगाउन त्यस्तो चेतावनी दिएका होइनन्‌, बरु अदालतले प्रतिनिधित्व गर्ने न्यायप्रणालीको मर्यादा कायम राख्न त्यसो गर्छन्‌। थुप्रै शासकहरूले पनि राजदण्ड अनि मुकुटलाई शासन व्यवस्थाको प्रतीकको रूपमा प्रयोग गरेका छन्‌।

त्यसोभए ती दुई रूख कुन कुराको प्रतीक हुन्‌? हुनत यसबारे धेरैको आ-आफ्नै तर्क छ। तर यसको खास जवाफ भने सरल तर महत्त्वपूर्ण छ। असल र खराबको ज्ञानको रूखले के असल हो र के खराब हो भनेर निर्धारण गर्ने अधिकार परमेश्‍वरसित मात्रै छ भन्‍ने कुरालाई चित्रण गर्थ्यो। (यर्मिया १०:२३) त्यसैले त्यो रूखको फल खानु गलत थियो। अर्कोतर्फ जीवन दिने रूखले परमेश्‍वरले मात्रै हामीलाई अनन्त जीवन दिन सक्नुहुन्छ भन्‍ने कुरालाई चित्रण गर्थ्यो।—रोमी ६:२३.

४. बोल्ने सर्प कुनै दन्त्यकथाको पात्रजस्तो देखिन सक्छ।

उत्पत्तिको यो विवरण सरसरती पढ्यौँ र बाइबलका अरू विवरणहरूलाई त्यति ध्यान दिएनौँ भने यो कुरा हामीलाई अनौठो लाग्न सक्छ। तर धर्मशास्त्रले यस रहस्यलाई क्रमिक रूपमा स्पष्ट पारेको छ।

कसले वा कुन कुराले गर्दा सर्प बोलेको भान पऱ्‍यो? पुरातन समयका इस्राएलीहरूलाई केही कुरा थाह थियो जसले गर्दा तिनीहरूले सर्पले बोल्न सक्नुको कारण बुझेको हुनुपर्छ। उदाहरणको लागि, इस्राएलीहरूलाई जनावरहरू बोल्न सक्दैनन्‌ तर शक्‍तिशाली अदृश्‍य व्यक्‍तिहरूले ती जनावरहरू बोलेको भान पार्न सक्छन्‌ भनेर थाह थियो। मोसाले बालाम नाम गरेका व्यक्‍तिबारे लेखे, जसको गधालाई परमेश्‍वरले स्वर्गदूत पठाएर मानिसले झैँ बोल्न लगाउनुभयो।—गन्ती २२:२६-३१; २ पत्रुस २:१५, १६.

के परमेश्‍वरका शत्रुहरू अर्थात दुष्ट स्वर्गदूतहरूले पनि चमत्कार गर्न सक्छन्‌? परमेश्‍वरले मोसामार्फत गर्नुभएका केही चमत्कार मिश्रका जादुगरहरूले पनि गर्न सकेको मोसाले देखेका थिए। जस्तै, तिनीहरूले चमत्कार गर्दै लौरोलाई सर्पमा परिणत गरे। तिनीहरूले त्यसो गर्ने शक्‍ति परमेश्‍वरका शत्रुहरू अर्थात दुष्ट स्वर्गदूतहरूबाट नै पाएको हुनुपर्छ।—प्रस्थान ७:८-१२.

अय्युबको किताब मोसाले नै लेखेका हुन सक्छन्‌। त्यस किताबले बताएअनुसार सैतानले झूट बोलेर परमेश्‍वरका सेवकहरूको वफादारीको जाँच लियो। (अय्युब १:६-११; २:४, ५) त्यसोभए हव्वालाई बहकाएर तिनको वफादारी तोड्‌न लगाउने सैतान नै हो भनेर के इस्राएलीहरूले बुझेका थिए? तिनीहरूले यो कुरा बुझेका थिए जस्तो देखिन्छ।

के सर्प बोल्नुपछाडि सैतानको हात थियो? येसुले सैतान “झूटा हो र झूटको बुबा हो” भन्‍नुभयो। (युहन्‍ना ८:४४) “झूटको बुबा”-ले नै सुरुमा झूट बोलेको हुनुपर्छ नि, होइन र? सैतानले हव्वासित पनि झूट बोलेको थियो। परमेश्‍वरले त्यो फल खाएमा तिनीहरू मर्नेछन्‌ भन्‍नुभएको थियो तर त्यसले ठीक उल्टो कुरा भन्यो। सर्पले यसो भन्यो: “अहँ! तिमीहरू कदापि मर्नेछैनौ!” (उत्पत्ति ३:४) सैतानले नै सर्पलाई चलाएको हो भन्‍ने कुरा पनि येसुलाई थाह थियो। उहाँले युहन्‍नालाई देखाउनुभएको दर्शनमा यो कुरा प्रष्ट पार्नुभयो। उहाँले सैतानलाई “पुरानो सर्प” भन्‍नुभयो।—प्रकाश १:१; १२:९.

एउटा शक्‍तिशाली स्वर्गदूतले सर्पलाई बोल्न लगाएको भनेर हो विश्‍वास गर्नु के सोच्नै नसकिने कुरा हो? स्वर्गदूतहरूको तुलनामा अत्यन्तै कम शक्‍ति भएका मानिसहरूले समेत कठपुतली नै बोलेको हो भन्‍ने भान पर्नेगरि त्यसलाई चलाउन सक्छन्‌।

सबैभन्दा सशक्‍त प्रमाण

उत्पत्तिको विवरणमा शङ्‌का गर्ने कुनै खास आधार देखिँदैन। अर्कोतर्फ, यो विवरण सत्य हो भन्‍ने कुराको हामीसित सशक्‍त प्रमाण छ।

उदाहरणको लागि, येसु “विश्‍वासयोग्य र साँचो साक्षी हुनुहुन्छ।” (प्रकाश ३:१४) उहाँ त्रुटिरहित मानिस हुनुहुन्थ्यो, जसले कहिल्यै झूट बोल्नुभएन अनि सत्यलाई कहिल्यै बङ्‌ग्याउनु भएन। बरु उहाँले आफू “संसारको उत्पत्ति हुनुअघि” परमेश्‍वरसितै भएको कुरा बताउनुभयो। (युहन्‍ना १७:५) त्यसैले पृथ्वीमा जीवनको सुरुवात हुँदा उहाँ जीवितै हुनुहुन्थ्यो। त्यसोभए सबैभन्दा विश्‍वासयोग्य साक्षी येसुले यसबारे के भन्‍नुभयो?

येसुले आदम र हव्वा साँच्चै अस्तित्वमा थिए भनेर बताउनुभयो। विवाहसम्बन्धी यहोवाको स्तरबारे बताउनुहुँदा उहाँले तिनीहरूबारे पनि बताउनुभयो। (मत्ति १९:३-६) यदि आदम र हव्वा अनि तिनीहरू बसेको बगैँचा मिथ्या मात्रै भएको भए, येसु कि त झुक्किनुभएको हुनुपर्छ, कि त उहाँले झूट बोलेको हुनुपर्छ। तर हामीलाई थाह छ, त्यस्तो त हुनै सक्दैन। वास्तवमा अदनमा भएका घटनाहरूलाई येसुले स्वर्गबाट हेरिरहनुभएको थियो। त्यसैले येसुले भन्‍नुभएको कुरामा हामी विश्‍वास गर्न सक्छौँ।

वास्तविकता के हो भने, उत्पत्तिको विवरणमा विश्‍वास गरेनौँ भने हामीले येसुमा पनि विश्‍वास गरिरहेका हुँदैनौँ। साथै अदनको बगैँचामा विश्‍वास गरेनौँ भने बाइबलको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण केही शिक्षा र प्रतिज्ञाहरू पनि हामी बुझ्न सक्दैनौँ। यस विषयमा हामी अर्को लेखमा छलफल गर्नेछौँ।

[फुटनोटहरू]

अदनबारे थाह पाउनु किन तपाईँको लागि महत्त्वपूर्ण छ?

अदनबारे थुप्रै विद्वान्‌हरूले गर्ने तर्क भनेको यसबारे बाइबलको अरू कुनै भागमा लेखिएको छैन भन्‍ने हो। उदाहरणको लागि, धर्महरूको अध्ययन गर्ने एक जना प्राध्यापकले लेखे: “अदनको कथाबारे बाइबलको अरू कुनै भागमा लेखिएको छैन।” तिनको यस्तो तर्कलाई थुप्रै “विद्वान्‌हरूले” समर्थन गरेका छन्‌ तर प्रमाणहरूले भने अर्कै कुरा देखाउँछ।

बाइबलमा अदनको बगैँचा, आदम, हव्वा र सैतानबारे थुप्रै पटक उल्लेख गरिएको छ।a तर विज्ञहरूको एउटा सानो गल्तीले गर्दा एउटा ठूलो विवाद सुरु भयो। अदनको बगैँचाबारे उत्पत्तिको विवरणलाई झूटो साबित गरेर धर्मगुरु र बाइबलका आलोचकहरूले पूरै बाइबललाई नै झूटो साबित गर्न खोजिरहेका छन्‌। कसरी?

अदनको बगैँचामा के भएको थियो भनेर थाह पायौँ भने हामी बाइबलका अरू कुराहरू बुझ्न सक्छौँ। जस्तै, परमेश्‍वरको वचनले जीवनका महत्त्वपूर्ण प्रश्‍नहरूको जवाफ दिन्छ। ती जवाफ अदनको बगैँचामा घटेको घटनासित सम्बन्धित छ। आउनुहोस्‌, केही उदाहरण विचार गरौँ।

● हामी किन बूढाबूढी हुन्छौँ र मर्छौँ? आदम र हव्वा परमेश्‍वरप्रति आज्ञाकारी भइरहेका भए, तिनीहरू सधैँभरि बाँच्न सक्थे। तिनीहरू विद्रोही भएमा मात्र मृत्यु भोग्नुपर्थ्यो। तिनीहरूले जुन दिन विद्रोह गरे, त्यही दिनदेखि मृत्युतर्फ धकेलिए। (उत्पत्ति २:१६, १७; ३:१९) त्रुटिरहित जीवन गुमाएकोले तिनीहरूले आफ्ना सन्तानलाई पाप र त्रुटिपूर्ण जीवन मात्र दिन सक्थे। बाइबल भन्छ: “एकै जना मानिसद्वारा पाप संसारमा प्रवेश भयो अनि पापद्वारा मृत्यु, त्यसैले मृत्यु सबै मानिसमा व्याप्त भयो किनकि तिनीहरू सबैले पाप गरे।”—रोमी ५:१२.

● परमेश्‍वरले किन दुष्टता रहिरहन दिनुहुन्छ? अदनको बगैँचामा सैतानले परमेश्‍वरलाई उहाँले झूट बोलेर आफूले सृष्टि गरेका मानिसहरूलाई असल कुराबाट वञ्चित गराउनुहुन्छ भन्‍ने दाबी गऱ्‍यो। साथै उहाँ असल शासक हुनुहुन्‍न भनेर पनि दाबी गऱ्‍यो। (उत्पत्ति ३:३-५) आदम र हव्वाले सैतानको पछि लाग्ने निर्णय गरे। यसरी तिनीहरूले यहोवाको सार्वभौमिकताको विद्रोह गरे अनि असल के हो र खराब के हो, त्यो मानिस आफैले निर्णय गर्न सक्छ भनेर दाबी गरे। त्यसको परिणाम यहोवालाई थाह थियो। तर त्यो विवाद सुल्झाउने सबैभन्दा राम्रो तरिका भनेको तिनीहरूलाई आफैमाथि शासन गर्न केही समय दिनु हो भनेर पनि उहाँलाई थाह थियो। सैतानको संसारमा फैलिएको दुष्टताले एउटा कुरा सत्य हो भनेर प्रमाणित भयो, त्यो हो: मानिसहरूले परमेश्‍वरविना आफैमाथि शासन गर्न सक्दैनन्‌।—यर्मिया १०:२३.

● पृथ्वीको लागि परमेश्‍वरको उद्देश्‍य के हो? यहोवा पूरै पृथ्वी अदनको बगैँचाजस्तै सुन्दर भएको चाहनुहुन्छ भनेर उहाँले प्रस्ट पार्नुभयो। उहाँले आदम र हव्वालाई सन्तान जन्माउने र पृथ्वीमाथि “अधिकार” गर्ने आज्ञा दिनुभयो। (उत्पत्ति १:२८) पूरै पृथ्वी आदम र हव्वाका त्रुटिरहित सन्तान मिलेर बनेको परिवारले भर्ने परमेश्‍वरको उद्देश्‍य थियो। बाइबलको अधिकांश भागमा परमेश्‍वरले सुरुको त्यो उद्देश्‍य कसरी पूरा गर्नुहुन्छ भनेर बताइएको छ।

● येसु ख्रिष्ट किन पृथ्वीमा आउनुभयो? अदनको बगैँचामा विद्रोह भएपछि आदम र हव्वाले मात्र नभई तिनीहरूको सन्तानले पनि मृत्युदण्ड भोग्नुपर्ने भयो। तर परमेश्‍वरले आशा दिनुभयो। उहाँले आफ्नो छोरालाई फिरौती तिर्न पृथ्वीमा पठाउनुभयो भनेर बाइबल बताउँछ। (मत्ति २०:२८) बाइबलमा येसुलाई “अन्तिम आदम” भनिएको छ। तर आदम र येसु बीचको भिन्‍नता भनेको आदम आज्ञाकारी भएनन्‌ तर येसु आज्ञाकारी हुनुभयो। येसुले फिरौतीस्वरूप आफ्नो ज्यान दिनुभयो। त्यसैले उहाँमाथि विश्‍वास गर्नेहरूले आफ्नो पापबाट क्षमा पाउन सक्छन्‌ अनि आदम र हव्वाले पाप गर्नुअघि पाएको जस्तै जीवन पाउन सक्छन्‌। (१ कोरिन्थी १५:२२, ४५; युहन्‍ना ३:१६) पूरै पृथ्वीलाई अदनको बगैँचाजस्तै सुन्दर बनाउने परमेश्‍वरको प्रतिज्ञा पक्कै पूरा हुनेछ भनेर येसुले आश्‍वासन दिनुभयो।b

परमेश्‍वरको उद्देश्‍य बुझ्नै नसकिने वा कल्पनाको कुरा मात्र होइन। यो वास्तविक हो। अदनको बगैँचा अनि त्यहाँ भएका मानिसहरू र जनावरहरू वास्तविक भएजस्तै पृथ्वीको लागि परमेश्‍वरको उद्देश्‍य पनि वास्तविक हो र यो चाँडै पूरा हुनेछ। के पृथ्वीको लागि परमेश्‍वरको उद्देश्‍य पूरा हुँदा तपाईँले पनि लाभ उठाउनुहुनेछ? यो कुरा मुख्यगरि तपाईँले कस्तो निर्णय गर्नुहुन्छ, त्यसमा भर पर्छ। आफ्नो उद्देश्‍य पूरा हुँदा विगतमा असाध्यै दुःख भोगेका मानिसहरूलगायत धेरैभन्दा धेरैले लाभ उठाएको उहाँ चाहनुहुन्छ।—१ तिमोथि २:३, ४.

येसुले आफ्नो मानव जीवनको अन्तिम क्षणमा एक जना मानिससित कुरा गर्नुभयो, जसको बाँच्ने कुनै आशा थिएन। तिनी एक जना अपराधी थिए र आफू मृत्युदण्ड पाउन लायकको छु भनेर तिनलाई थाह थियो। तिनी येसुबाट सान्त्वना र आशा पाउन चाहन्थे। येसुले तिनलाई के भन्‍नुभयो? उहाँले भन्‍नुभयो: “तिमी मसित प्रमोदवनमा हुनेछौ।” (लुका २३:४३) येसुले एक जना अपराधीलाई त पश्‍चात्ताप गरेपछि फेरि जीवित हुने, आशिष्‌ पाउने अनि अदनको बगैँचाजस्तै पृथ्वीमा सधैँभरि बाँच्ने आशा दिनुभयो भने के तपाईँलाई पनि त्यस्तै आशा दिन चाहनुहुन्‍न र? उहाँ र उहाँको बुबा त्यसो गर्न इच्छुक हुनुहुन्छ। तपाईँ पनि यस्तै भविष्यबाट लाभ उठाउन चाहनुहुन्छ भने अदनको बगैँचा बनाउनुहुने परमेश्‍वरबारे बुझ्न सक्दो प्रयास गर्नुहोस्‌।

[फुटनोटहरू]

[चित्र]

आदम र हव्वाले पाप गरेकोले दुःखद परिणाम भोग्नुपऱ्‍यो

[पेटी/चित्र]

पूरै बाइबललाई समेट्‌ने एउटा भविष्यवाणी

“तँ र स्त्रीबीच अनि तेरो सन्तान र स्त्रीको सन्तानबीच म दुस्मनी हालिदिनेछु। उसले तेरो शिर कुच्याउनेछ र तैँले उसको कुर्कुच्चो डस्नेछस्‌।”—उत्पत्ति ३:१५.

यो बाइबलमा पाइने पहिलो भविष्यवाणी हो, जुन परमेश्‍वरले अदनको बगैँचामा गर्नुभएको थियो। यस भविष्यवाणीमा उल्लेख भएका चार पात्र स्त्री, स्त्रीको सन्तान, सर्प र सर्पको सन्तानले क-कसलाई जनाउँछ? तिनीहरूबीचको “दुस्मनी” कसरी प्रकट भएको छ?

सर्प

सैतान अर्थात्‌ दियाबल।—प्रकाश १२:९.

स्त्री

स्वर्गमा रहेको यहोवाको सङ्‌गठन। (गलाती ४:२६, २७) एउटी “स्त्री”-ले आध्यात्मिक इस्राएललाई जन्म दिने विषयमा भविष्यवाणी गर्दा यसैया त्यही स्त्रीबारे बताउँदै थिए।—यसैया ५४:१; ६६:८.

सर्पको सन्तान

सैतानको इच्छाअनुसार चल्नेहरू।—युहन्‍ना ८:४४.

स्त्रीको सन्तान

खासगरि येसु ख्रिष्ट, जो यहोवाको सङ्‌गठनको स्वर्गमा रहेको भागबाट आउनुभयो। स्वर्गबाट येसुसँगै शासन गर्न छानिएका ख्रिष्टका आध्यात्मिक भाइहरू पनि यस “सन्तान”-मा समावेश छन्‌। यी अभिषिक्‍त ख्रिष्टियनहरू मिलेर “परमेश्‍वरको इस्राएल” बनेको छ।—गलाती ३:१६, २९; ६:१६; उत्पत्ति २२:१८.

कुर्कुच्चोमा लागेको चोट

मसीहमाथि आक्रमण, जुन पीडादायी हुने थियो तर त्यसको असर लामो समयसम्म रहने थिएन। येसु पृथ्वीमा हुनुहुँदा सैतान उहाँलाई मार्न सफल भयो। तर उहाँ फेरि जीवित हुनुभयो।

टाउकोमा लागेको चोट

सैतानमाथि घातक आक्रमण। येसुले सैतानलाई सदाको लागि नामेट पार्नुहुनेछ। त्यसअघि सैतानले अदनको बगैँचामा सुरु गरेको दुष्टताले गर्दा भएको सबै हानिलाई उहाँले सच्याउनुहुनेछ।—१ युहन्‍ना ३:८; प्रकाश २०:१०.

बाइबलको मुख्य सन्देशबारे राम्ररी बुझ्न यहोवाका साक्षीहरूद्वारा प्रकाशित बाइबल—यसले दिने सन्देश के हो? पुस्तिका हेर्नुहोस्‌।