Psalmen

 2 Wat mij betreft, haast waren mijn voeten afgeweken,+

Bijna waren mijn schreden uitgegleden.*+

 3 Want ik werd afgunstig op de pochers,+

[Toen] ik maar steeds de vréde der goddelozen zag.+

 4 Want zij hebben geen doodsangsten;+

En hun lijf is vet.+

 5 Zij verkeren zelfs niet in de moeite van de sterfelijke mens,*+

En zij worden niet zo geplaagd als andere mensen.*+

 6 Daarom heeft de hoogmoed hun tot halsketting gediend;+

Het geweld omhult hen als een gewaad.+

 7 Hun oog is uitgepuild van het vet;+

Zij zijn de inbeeldingen van het hart te boven gegaan.+

 8 Zij spotten en spreken over dat wat slecht is;+

Over afzetten spreken zij in verheven trant.+

 9 Zij hebben hun mond in de hemel zelf gezet,+

En hun tong, die gaat rond op de aarde.+

10 Daarom brengt hij zijn volk hierheen terug,

En de wateren van wat vol is, worden voor hen afgetapt.

11 En zij hebben gezegd: „Hoe is God* het te weten gekomen?+

En bestaat er wel kennis bij de Allerhoogste?”+

12 Zie! Dit zijn de goddelozen, die voor onbepaalde tijd onbezorgd zijn.+

Zij hebben [hun] middelen voor levensonderhoud vermeerderd.+

13 Waarlijk, het is tevergeefs dat ik mijn hart heb gereinigd+

En dat ik mijn handen in louter onschuld was.+

14 En ik werd de gehele dag geplaagd,+

En mijn correctie is er elke morgen.+

15 Indien ik had gezegd: „Ik wil iets dergelijks vertellen”,

Zie! jegens het geslacht van uw zonen

Zou ik verraderlijk hebben gehandeld.+

16 En ik bleef nadenken om dit te verstaan;+

Het was iets moeilijks in mijn ogen,

17 Totdat ik vervolgens in het grootse heiligdom van God kwam.+

Ik wilde hun toekomst onderscheiden.+

18 Waarlijk, op een glibberige bodem plaatst gij hen.+

Gij hebt hen tot puinhopen doen vervallen.+

19 O hoe zijn zij als in een ogenblik tot een voorwerp van ontzetting geworden!+

[Hoe] hebben zij hun einde bereikt, zijn zij door plotselinge verschrikkingen aan hun eind gekomen!

20 Als een droom na het wakker worden, o Jehovah,*+

[Zo] zult gij wanneer [gij] ontwaakt zelfs hun beeld verachten.+

21 Want mijn hart was verbitterd+

En in mijn nieren voelde ik scherpe pijnen,+

22 En ik was redeloos en ik kon niets weten;+

Ik werd als louter dieren van uw standpunt uit bezien.+

23 Maar ik ben voortdurend bij u;+

Gij hebt mijn rechterhand gevat.+

24 Met uw raad zult gij mij leiden,+

En daarna zult gij mij zelfs tot heerlijkheid voeren.+

25 Wie heb ik in de hemel?+

En buiten u heb ik werkelijk geen ander behagen op aarde.+

26 Mijn organisme en mijn hart zijn bezweken.+

God is de rots van mijn hart en mijn deel tot onbepaalde tijd.+

27 Want zie! juist zij die zich ver van u houden, zullen vergaan.+

Gij zult stellig tot zwijgen brengen al wie u immoreel verlaat.+

28 Maar wat mij betreft, het naderen tot God is goed voor mij.+

In de Soevereine Heer Jehovah heb ik mijn toevlucht gesteld,+

Om al uw werken bekend te maken.*+