17 Dit zegt Jehovah van de legermachten:

“Gedraag je verstandig.

38 Ze kwamen bij het huis van de synagogebestuurder, en Jezus zag mensen in grote opschudding, die luid huilden en jammerden.+ 39 Toen hij naar binnen was gegaan, zei hij tegen ze: ‘Waarom huilen en jammeren jullie zo? Het kind is niet gestorven, het slaapt.’+ 40 Maar ze lachten hem uit. Nadat hij iedereen had weggestuurd, ging hij met de vader en moeder van het kind en degenen die bij hem waren de kamer in waar het kind was. 41 Hij pakte de hand van het kind en zei tegen haar: ‘Talitha koemi.’ Dat betekent: ‘Meisje, ik zeg je: sta op!’+ 42 Het meisje stond direct op en begon te lopen. (Ze was 12 jaar.) Meteen waren ze buiten zichzelf van blijdschap. 43 Maar hij zei meerdere keren* dat ze het aan niemand mochten vertellen.+ Ook zei hij dat ze haar iets te eten moesten geven.

52 Alle mensen huilden om haar en sloegen zich op de borst van verdriet. Daarom zei hij: ‘Houd op met huilen,+ want ze is niet gestorven, ze slaapt.’+ 53 Maar ze lachten hem uit, want ze wisten dat ze gestorven was. 54 Toen pakte hij haar hand en riep: ‘Kind, sta op!’*+ 55 Ze kwam weer tot leven+ en stond meteen op,+ en Jezus zei dat ze haar iets te eten moesten geven. 56 Haar ouders waren buiten zichzelf van blijdschap, maar hij zei dat ze aan niemand mochten vertellen wat er was gebeurd.+