Kinderen in een klimaat van geweld

„IEDER jaar worden 6,5 miljoen kinderen door ouders of andere gezinsleden verwond. . . . Duizenden kinderen worden elk jaar door hun ouders zo zwaar afgetuigd dat zij medische behandeling nodig hebben. Nog eens 700.000 wordt voedsel, kleding en onderdak onthouden, en tussen de 60.000 en 100.000 worden seksueel misbruikt.” — „U.S. News & World Report”, 15 januari 1979.

Kindermishandeling is waarlijk een hartverscheurend probleem. In sommige gevallen zijn de slachtoffertjes eenvoudig zwakke, beschikbare objecten waarop ouders frustraties, jaloezie of woede luchten. Maar in andere gevallen is de kwestie dat ouders iets dat kinderen wel nodig hebben tot een schadelijk uiterste doorvoeren, namelijk streng onderricht. De wijze en liefdevolle Insteller van het gezinsleven zegt ons: „Tuchtig uw zoon terwijl er nog hoop bestaat.” „De roede en terechtwijzing, díe geven wijsheid; maar een aan zichzelf overgelaten jongen zal zijn moeder beschaamd maken.” — Spr. 19:18; 29:15.

Bij het bestuderen van het probleem van kindermishandeling ontdekte de psycholoog D. J. Madden dat „kinderen zich door te veel streng onderricht onderdrukt en door te veel toegevendheid verlaten kunnen voelen.” Hij legt uit: „Kinderen verwachten dat ouders beslissen. Als zij dit niet doen, vraagt het kind zich af of hij zich op zijn ouders kan verlaten. En als het kind het overneemt, kan hij degene worden die gehoorzaamheid afdwingt.”

Laten wij nu echter aandacht schenken aan de vraag welke invloed kinderen ondervinden van een klimaat van geweld tussen man en vrouw. Zou het kunnen dat kinderen die een dergelijke mishandeling zien, er belangrijke lessen uit leren en derhalve, als zij volwassen worden, meer gemotiveerd zijn het te vermijden hun vrouw of man te mishandelen?

Als een kind ziet hoe zijn moeder of vader wordt mishandeld, wordt dat beeld weggeborgen. Later, wanneer hij of zij als volwassene boos wordt, is het gemakkelijk om terug te vallen op het in de jeugd waargenomen patroon. Eenvoudig gezegd, geweld kweekt geweld. Let eens op het voorbeeld van John, een 26-jarige man, die tegenover raadgevers toegaf dat hij zijn vrouw in hun zeven huwelijksjaren herhaaldelijk had geslagen. Toen hij een jongen was, was geweld thuis normaal. Zijn vader dronk en viel vaak zijn moeder aan, soms zelfs met een mes. Zich zijn vader herinnerend snikt John: „Als ik tussenbeide kwam, smeet hij mij gewoonlijk tegen de muur. Ik zei dat dit nooit in mijn huis zou gebeuren. Raar, hè?” Herinnert u zich het op bladzijde 5 vertelde geval van de man en zoon van Sarah nog?

Ja, onderzoek laat zien dat kinderen die thuis in een klimaat van geweld zijn grootgebracht, vaak zelf gewelddadig worden. In negatieve zin bevestigt dit de duidelijke waarheid in de bijbel: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.” — Spr. 22:6.

Dr. Elie Cass schrijft in „The Canadian” van 1 april 1978: „Waar een ongelukkig en gewelddadig gezinsleven bestaat, zal een kind, eenmaal opgegroeid en zelf vader of moeder geworden, het als gezinslid geleerde voorbeeld van geweld gebruiken voor het oplossen van problemen.” De stichter van een opvanghuis voor mishandelde vrouwen in Londen zegt: „Als wij naar de geschiedenis van deze mensen kijken, dan werden zij als kind zelf geslagen, of zij hebben het zien gebeuren . . . zodat het geweld van de ene generatie op de volgende overgaat. Het wordt de norm.”

Zelfs als het zien van geweld in huis tijdens de jeugd er niet toe leidt dat iemand later zijn of haar huwelijkspartner of kind mishandelt, dan nog eist het een tragische tol. Een in North Carolina verricht onderzoek bij „kinderen die niet lichamelijk mishandeld worden, maar die leven in gezinnen [met] geweldadige ouders . . . stelde vast dat 37 percent van de kinderen aan chronische depressie leed. . . . Nog eens 40 percent leed onder angst, terwijl 25 percent een behandeling had ondergaan voor psychologische kwalen”.

Het is dan ook duidelijk dat gezinnen met kinderen een extra reden hebben om positief stappen te ondernemen om het probleem van geweld in huis op te lossen of te voorkomen. Als de ouders deze noodzaak negeren en hun kinderen gedwongen zijn thuis in een klimaat van geweld te leven, dan is het zeer goed mogelijk dat de jongeren emotioneel geschaad zullen worden en deze verschrikkelijke gesel zou misschien op de volgende generatie overgedragen worden.