ES

[Hebreeuws: tidh·harʹ].

De naam van deze boom komt in de Hebreeuwse Geschriften tweemaal voor, en wel in Jesaja 41:19 en 60:13. In de eerste tekst wordt de es samen met de jeneverboom en de cipres genoemd, die onder voorzegde paradijsachtige omstandigheden in de woestijnvlakte zouden gedijen. In de laatste tekst wordt hij samen met dezelfde bomen genoemd en tot „de heerlijkheid van de Libanon” gerekend. Welke boom er precies wordt bedoeld, laat zich slechts gissen, maar een vergelijking met het Arabisch en het Aramees pleit voor de veronderstelling dat hier de es wordt bedoeld.

Deze boom kon met recht tot „de heerlijkheid van de Libanon” worden gerekend, want hij wordt wel 15 m hoog en gedijt in hooggelegen streken van Syrië en de Libanon, waar andere bomen moeilijk kunnen groeien. Wegens de grote schoonheid van de es wordt deze boom door sommigen de „Venus” van het woud genoemd. De es heeft helgroene bladeren en askleurige takjes. Hij behoort tot de olijffamilie, maar verliest in tegenstelling tot de altijdgroene olijfboom in de herfst zijn bladeren.