Inzicht in het nieuws

Een verdeeld huis

Jezus zei dat „als een huis tegen zichzelf verdeeld raakt”, het geen stand kan houden (Markus 3:25). In deze positie bevindt de Verenigde Kerk van Canada, de grootste protestantse kerk van die natie, zich ten aanzien van de kwestie van homoseksualiteit en de ordinatie van homofiele mannen en vrouwen.

Een resolutie die door de 32ste algemene synode van de Verenigde Kerk van Canada werd aangenomen, staat praktizerende homoseksuelen toe predikant te zijn. Volgens The Globe and Mail, een Canadese krant, wordt in de resolutie verklaard dat met voorbijzien van iemands seksuele geaardheid, allen „die belijden in Jezus Christus te geloven en Hem te gehoorzamen, volledig aanvaarde lidmaten van de Kerk mogen zijn of worden” en dat „alle lidmaten van de Kerk ervoor in aanmerking komen voor de geordineerde bediening beschouwd te worden”. Een uit 125 bladzijden bestaand verslag van de Verenigde Kerk bericht: „Er zijn verscheidene seksuele geaardheden: homoseksuele, biseksuele en heteroseksuele. Deze dienen als natuurlijk en als een geschenk van God bezien te worden.”

Commentaar leverend op de beslissing van de kerk om homoseksuelen als predikanten te aanvaarden, legt de Globe uit dat „het voortbestaan van de kerk het doorslaggevende discussiepunt vormde”. Sinds 1972, zo onthullen berichten, is het lidmaatschap van de kerk voortdurend gedaald en verkeert ze in financiële moeilijkheden. De oorzaak? De predikant John Tweedie noemt „een gestadige exodus uit de kerk omdat de mensen haar zien wegdrijven van haar christelijke basis”. „Vandaar”, zo bericht de Canadese Post, „dat hun aanvaarding van zulke dingen als homoseksualiteit, seks buiten de huwelijksverbintenis, abortus op verzoek en ontbindbare huwelijken een poging vormt om een jongere generatie te bereiken.”

Is een compromis op het gebied van bijbelse beginselen echter te rijmen met gehoorzaamheid aan Christus? Integendeel, Gods Woord zegt duidelijk: „Laat je niets wijsmaken. Mensen die . . . overspel plegen, of zich met homoseksuele praktijken inlaten, blijven buiten het koninkrijk van God.” — 1 Korinthiërs 6:9, 10, Het Levende Woord.

De roede gebruiken

„Wie de roede spaart, lette op de gevolgen”, luidde de titel van een artikel in The Natal Mercury, een Zuidafrikaanse krant, waarin de hedendaagse neiging om kinderen zowel thuis als op school fysieke straf te onthouden, werd betreurd. Wie is verantwoordelijk voor deze veranderde houding ten opzichte van het geven van slaag? Professor Smythe, als kinderarts verbonden aan de Universiteit van Natal (Zuid-Afrika), geeft de schuld rechtstreeks aan kinderpsychologen. „Wanneer men tot de grondoorzaak van een emotionele kwestie tracht door te dringen,” zo legt Smythe uit, „bemerkt men gewoonlijk dat de verandering in houding is begonnen met het psychologische dogma. Aanvankelijk heftig gekant tegen elke vorm van fysieke straf, is men vervolgens verbijsterd over de gevolgen van de ongedisciplineerdheid die te wijten is aan een credo van geen frustraties en geen remmingen.”

Smythe bepleit een evenwichtige benadering. „Uitersten op het gebied van toegeeflijkheid zijn even slecht als uitersten op het gebied van straf,” merkt hij op, „maar het feit dat een corrigerende behandeling gemakkelijker aanslaat bij het te streng opgevoede kind dan bij het kind dat te toegeeflijk is opgevoed, pleit in twijfelgevallen voor het kiezen van een strenge opvoeding.” De professor beklemtoont dat het motief voor het geven van fysieke straf, liefdevolle bezorgdheid voor zowel het huidige als het toekomstige welzijn van het kind dient te zijn.

Deze raad is niet nieuw, maar een terugkeer tot de onfeilbare bijbelse leiding: „Wie zijn roede inhoudt, haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, die zoekt hem werkelijk met streng onderricht.” — Spreuken 13:24; zie ook Spreuken 23:13, 14.

Gokken niet zondig?

Een rooms-katholieke parochie werd onlangs de eerste religieuze instelling in Wisconsin (VS) die een vergunning aanvroeg voor het verkopen van loterijbriefjes, bericht The Sheboygan Press. Hoewel de verkoop wordt beschreven als een poging de wekelijkse collectes „aan te vullen”, merkt de Press op dat de voorgestelde verkoop van loterijbriefjes voornamelijk ten doel heeft „het bezoek aan haar bingospelen te vergroten”. Naar verluidt exploiteert de kerk reeds bingospelen met winsten die „variëren van $800 tot $1000” per avond.

Toen aan de parochiepriester Robert Fleishman werd gevraagd of gokken werkelijk zondig is, antwoordde hij: „Ik weet het niet.” Hoewel hij toegaf dat als de kerk bingo of de verkoop van loterijbriefjes bevordert, „dit misschien wat afwijkt van onze algemene geestelijke roeping”, voegde hij hieraan toe dat „als zij niet hier komen, zij wel ergens anders heen zullen gaan” om hun geld uit te geven.

Mag een religieuze leider die een volgeling van Christus beweert te zijn, het gokken bevorderen? Beslist niet! Gokken, in welke vorm maar ook, appelleert aan een van de slechtste eigenschappen in de mens — hebzucht. Degenen die deze eigenschap bevorderen, moedigen mensen aan te geloven dat het juist is van het verlies van anderen te profiteren. Toch verklaart Gods geïnspireerde Woord onomwonden dat hebzuchtige personen Gods koninkrijk niet zullen beërven. — 1 Korinthiërs 6:9, 10; Efeziërs 4:19; 5:3.