Wanneer zal er echt blijvende vrede komen?

„IN DE loop der geschiedenis is er altijd oorlog geweest, en beschaving of democratie hebben daar geen vermindering in gebracht”, aldus Will en Ariel Durant in hun boek The Lessons of History. „Vrede is een instabiel evenwicht, dat alleen in stand gehouden kan worden door erkende superioriteit of gelijke macht.”

Ja, ondanks dat er intensieve krachtsinspanningen in het werk zijn gesteld, is blijvende vrede de mensheid tot nu toe niet ten deel gevallen. Waarom niet? De reden hiervoor is dat de oorzaken van oorlog veel dieper geworteld zijn dan de politieke, territoriale of maatschappelijke gevechten die wij op het eerste gezicht waarnemen. De Durants merkten op: „De oorzaken van oorlog zijn dezelfde als de oorzaken van wedijver tussen afzonderlijke personen: hebzucht, strijdlustigheid en trots; de begeerte naar voedsel, land, grondstoffen, brandstoffen, heerschappij.”

Het is echter vooral de bijbel die de grondoorzaak identificeert van strijd en oorlog, zowel tussen afzonderlijke personen als op grotere schaal. Wij lezen: „Uit welke bron komen er oorlogen en uit welke bron komen er gevechten onder u? Komen ze niet uit deze bron, namelijk uit uw begeerten naar zingenot, die strijd voeren in uw leden? Gij begeert en toch hebt gij niet. Gij blijft moorden en hebzucht koesteren, en toch kunt gij niet verkrijgen. Gij blijft strijden en oorlog voeren.” — Jakobus 4:1, 2.

Kort samengevat komt de kwestie dus hierop neer: Wil er ware vrede komen, dan moeten wij niet alleen de symptomen uitbannen — oorlogen, opstanden, staatsgrepen, revoluties — maar ook de grondoorzaken — achterdocht, hebzucht, haat, vijandschap — en dat bij alle mensen. Dit alles moet worden vervangen door daden die stroken met onzelfzuchtige hoedanigheden zoals liefde, vriendelijkheid, vertrouwen en edelmoedigheid. Is er ook maar iemand die in staat is dit tot stand te brengen? Als het van onvolmaakte, sterfelijke, aardse mensen afhangt, moet het antwoord nee zijn. Maar er is iemand voor wie dit niet te moeilijk is. Het is Degene die het antwoord heeft op de vraag: Wanneer zal er echt vrede komen?

Degene die vrede tot stand kan brengen

Zo’n 28 eeuwen geleden werd de profeet Jesaja ertoe geïnspireerd te verklaren: „Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; en de vorstelijke heerschappij zal op zijn schouder komen. En zijn naam zal worden genoemd: Wonderbaar Raadgever, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Aan de overvloed van de vorstelijke heerschappij en aan vrede zal geen einde zijn.” — Jesaja 9:6, 7.

De identiteit van deze persoon die vrede zal brengen waaraan geen einde zal zijn, werd later onthuld: het is niemand minder dan Jezus Christus, „de Zoon van de Allerhoogste” (Lukas 1:30-33; Mattheüs 1:18-23). Maar waarom zal deze persoon succes hebben terwijl alle andere vorsten en regeerders hebben gefaald? In de eerste plaats dient opgemerkt te worden dat het beloofde „kind” niet voor eeuwig een hulpeloze zuigeling zou blijven, zoals sommigen hem wellicht afbeelden. Integendeel, als de „Vredevorst” zou hij „vorstelijke heerschappij” uitoefenen tot eeuwige zegen van de mensheid.

Jezus’ heerschappij behelst meer. Als „Wonderbaar Raadgever”, die de menselijke aard bijzonder goed kent en ongeëvenaarde bekwaamheden bezit, zal hij in staat zijn tot de kern van moeilijke kwesties door te dringen om zodoende de netelige problemen op te lossen waar wereldleiders zich in deze tijd voor gesteld zien en waar zij geen weg mee weten (Mattheüs 7:28, 29; Markus 12:13-17; Lukas 11:14-20). Vervolgens zal de uit de doden opgewekte goddelijke persoon, Jezus Christus, die nu in de hemel als Messiaanse Koning op de troon is geplaatst, als „Sterke God” ten behoeve van de vrede werken door op grote schaal te herhalen wat hij deed toen hij op aarde was — mensen met ongeneeslijke ziekten beter maken, menigten voorzien van voedsel en drank, en zelfs het weer beheersen (Mattheüs 14:14-21; Markus 4:36-39; Lukas 17:11-14; Johannes 2:1-11). Als „Eeuwige Vader” bezit Jezus de macht om degenen die zijn gestorven, weer tot leven te brengen en hun eeuwig leven te schenken. Het feit dat hij zelf eeuwig leeft, garandeert bovendien dat er aan zijn heerschappij en aan de vrede geen einde zal zijn. — Mattheüs 20:28; Johannes 11:25, 26; Romeinen 6:9.

Aldus toegerust, is Jezus Christus ongetwijfeld degene die bij machte is de diepgewortelde oorzaken van oorlog en strijd aan te pakken. Hij zal niet gewoonweg een vredesverdrag of een plan voor zogeheten vreedzame coëxistentie voor de natiën opstellen, dat toch weer door een volgende oorlog verbroken zal worden. In plaats daarvan zal hij alle politieke, territoriale, maatschappelijke en economische ongelijkheid tenietdoen door de hele mensheid onder één heerschappij te brengen — die van zijn Messiaanse koninkrijk. Door alle mensen in de aanbidding van de ene ware God, Jehovah, voor te gaan, zal hij een eind maken aan wat vaak de fundamentele oorzaak van oorlog is — valse religie. Er bestaat geen twijfel over dat Jezus Christus, de Vredevorst, dit alles tot stand zal brengen. De vraag is alleen: Wanneer?

Gebeurtenissen die tot blijvende vrede leiden

Na zijn opstanding en hemelvaart in 33 G.T. moest Jezus wachten totdat voor hem de bestemde tijd aanbrak om tot actie over te gaan. Dit was in overeenstemming met Jehovah’s uitspraak: „’Zit aan mijn rechterhand, totdat ik uw vijanden tot een voetbank voor uw voeten stel.’ De staf van uw sterkte zal Jehovah uit Sion zenden, zeggend: ’Ga onderwerpen te midden van uw vijanden’” (Psalm 110:1, 2; Lukas 22:69; Efeziërs 1:20; Hebreeën 10:12, 13). Wanneer gebeurt dit? Meer dan zeventig jaar lang hebben Jehovah’s Getuigen over de hele wereld het goede nieuws bekendgemaakt dat Jezus Christus in het jaar 1914 in Gods koninkrijk in de hemel begon te regeren.a

U zou echter kunnen zeggen: ’Er is geen vrede geweest sinds 1914. Integendeel, de omstandigheden zijn sindsdien van kwaad tot erger geworden.’ U hebt volkomen gelijk. Hierdoor wordt juist bewezen dat de gebeurtenissen precies zo plaatsvinden als is voorzegd. De bijbel vertelt ons dat precies op het moment dat ’het koninkrijk der wereld het koninkrijk van onze Heer en van zijn Christus werd, de natiën in gramschap ontstaken’ (Openbaring 11:15, 18). In plaats van zich te onderwerpen aan de heerschappij van Jehovah God en zijn Vredevorst, stortten de natiën zich in een waanzinnige strijd om de wereldheerschappij en uitten hun gramschap in het bijzonder tegen christenen die getuigenis aflegden van Gods opgerichte koninkrijk.

Het boek Openbaring onthult ook dat Jezus Christus, zodra hij Koninkrijksmacht had ontvangen, actie ondernam om Satan en zijn demonen uit de hemel te verwijderen: „Nu is gekomen de redding en de kracht en het koninkrijk van onze God en de autoriteit van zijn Christus, want de beschuldiger van onze broeders, die hen dag en nacht voor onze God beschuldigt, is neergeslingerd!” Wat was het gevolg? Het verslag gaat verder: „Weest hierom vrolijk, gij hemelen en gij die daarin verblijft! Wee de aarde en de zee, want de Duivel is tot u neergedaald, en hij heeft grote toorn, daar hij weet dat hij slechts een korte tijdsperiode heeft.” — Openbaring 12:10, 12.

Een laatste signaal

Dit geeft ons inzicht in de reden waarom de natiën ondanks al hun inspanningen niet in staat zijn geweest vrede te bewerkstelligen. De grote toorn van de Duivel, die wordt weerspiegeld in de gramschap van de natiën zelf, heeft de wereld als nooit tevoren in de menselijke geschiedenis in onrust en beroering gehouden. Wanneer zal er een eind komen aan dit alles? De bijbel geeft een belangrijke aanwijzing: „Wanneer zij zeggen: ’Vrede en zekerheid!’, dan zal een plotselinge vernietiging ogenblikkelijk over hen komen.” — 1 Thessalonicenzen 5:3.

Beseft u de betekenis van deze waarschuwing? Wereldgebeurtenissen zoals die welke wij in het vorige artikel uitvoerig hebben besproken, wijzen erop dat regeerders, alsook veel andere mensen als nooit tevoren over vrede praten en ernaar streven. Sommigen zijn van mening dat met het eindigen van de Koude Oorlog de bedreiging van een nucleaire holocaust tot het verleden behoort. Ja, de natiën hebben veel over vrede en zekerheid gezegd. Maar beweegt de wereldsituatie zich werkelijk in die richting? Bedenk dat Jezus over degenen die zouden leven tijdens de laatste dagen, die in 1914 begonnen, heeft gezegd: „Voorwaar, ik zeg u dat dit geslacht geenszins zal voorbijgaan voordat al deze dingen geschieden” (Mattheüs 24:34). Ja, vrede zal werkelijk binnen deze generatie komen, maar niet door inspanningen van de natiën. De stevig bevestigde, rechtmatige en rechtvaardige vrede die Jehovah God heeft beloofd, kan slechts komen door middel van de naderende heerschappij van zijn Vredevorst, Jezus Christus. — Jesaja 9:7.

Indien u ernaar verlangt de dag mee te maken dat er echt vrede zal komen, en als u die dag samen met uw geliefden zou willen beleven, zie dan op naar de Vredevorst en houd zijn geruststellende woorden goed in gedachte: „Blijft dan wakker, te allen tijde smekend dat gij erin moogt slagen te ontkomen aan al deze dingen die stellig gaan geschieden, en te staan voor het aangezicht van de Zoon des mensen.” — Lukas 21:36.

[Voetnoten]

[Kader op blz. 6]

WAT VREDE BETEKENT

In deze tijd denken de meeste mensen aan vrede als de afwezigheid van oorlog of strijd. Dit is echter een heel bekrompen definitie van het woord. In bijbelse tijden werd het woord „vrede” (Hebreeuws: sja·lōmʹ), of uitdrukkingen als „Vrede zij u!” en „Moogt gij vrede hebben”, als een algemene vorm van begroeting gebruikt (Rechters 19:20; Daniël 10:19; Johannes 20:19, 21, 26). Het is duidelijk dat dit niet slechts betrekking heeft op de afwezigheid van oorlog. Merk op wat het boek The Concept of Peace hierover te zeggen heeft: „Wanneer voor vrede het woord sjalom wordt gebruikt, doelden degenen die het oorspronkelijk gebruikten daarmee op een toestand van de wereld of van de menselijke samenleving waarin volkomenheid, eenheid, heelheid, volheid is. . . . Waar vrede heerst, hebben zowel het geheel als de afzonderlijke delen hun maximale en optimale niveau bereikt.” Wanneer God vrede brengt, zullen mensen niet alleen „de oorlog niet meer leren”, maar ’ieder zal onder zijn eigen wijnstok en vijgeboom zitten’. — Micha 4:3, 4.

[Illustratie op blz. 7]

De afwezigheid van vrede wordt sinds de Eerste Wereldoorlog sterk gevoeld