तपाईँ घर किन्‍ने विचार गर्दै हुनुहुन्छ भने त्यस घरको एक-एक कुरा थाह पाउन चाहनुहुन्छ। हामी बाइबल पढ्‌दा र अध्ययन गर्दा पनि त्यस्तै गर्न सक्छौँ। यदि तपाईँले सरसरती मात्र पढ्‌नुभयो भने “परमेश्‍वरको पवित्र सन्देशका आधारभूत कुराहरू” मात्रै सिक्नुहुनेछ। (हिब्रू ५:१२) तर बाइबलको कुरा पूर्ण रूपमा बुझ्न चाहनुहुन्छ भने घरभित्र छिरेर एक-एक कुरा हेर्नुभएजस्तै बाइबल पनि गहिरिएर अध्ययन गर्नुपर्छ। यसरी अध्ययन गर्ने एउटा राम्रो तरिका बाइबलमा लेखिएका कुराहरू आपसमा कसरी सम्बन्धित छन्‌ भनेर बुझ्ने कोसिस गर्नु हो। तपाईँ बाइबलका के-कस्ता सत्यहरूमा विश्‍वास गर्नुहुन्छ र किन विश्‍वास गर्नुहुन्छ भनेर पनि बुझ्ने कोसिस गर्नुहोस्‌। परमेश्‍वरको वचन पूर्ण रूपमा बुझ्न हामीले यसका गहिरा सत्यहरू अध्ययन गर्नुपर्छ। प्रेषित पावलले भाइबहिनीलाई ‘सत्यको चौडाइ, लम्बाइ, उचाइ र गहिराइ पूर्ण रूपमा बुझ्नको’ लागि परमेश्‍वरको वचन लगनशील भएर अध्ययन गर्न आग्रह गरे। त्यसो गरेमा तिनीहरू “विश्‍वासको जगमा [अझै] जरा हालिएका र दृढ” हुने थिए। (एफि. ३:१४-१९) हामीले पनि त्यसै गर्नुपर्छ। w२३.१० पृ. १८ अनु. १-३

बाइबलमा धीरज देखाएका अरू थुप्रै उदाहरण पाउँछौँ। तिनीहरूबारे अनुसन्धान गर्नुभए कसो होला? जस्तै: दाउदलाई सानै उमेरमा इस्राएलको भावी राजा अभिषेक गरिएको थियो। तर तिनले राज्याधिकार पाउन धेरै वर्ष पर्खनुपरेको थियो। सिमियोन र हन्‍नाले प्रतिज्ञा गरिएको मसीहलाई पर्खे अनि वफादार भई यहोवाको उपासना गरे। (लुका २:२५, ३६-३८) यस्ता विवरणहरू अध्ययन गर्दा यी प्रश्‍नहरूको जवाफ खोज्नुहोस्‌: ‘यी व्यक्‍तिलाई धीरज देखाउन केले मदत गरेको हुन सक्छ? धीरजी हुँदा तिनले कस्तो आशिष्‌ पाए? म कसरी तिनको अनुकरण गर्न सक्छु?’ तपाईँ धीरज नदेखाएका व्यक्‍तिहरूबारे पढेर पनि लाभ उठाउन सक्नुहुन्छ। (१ समु. १३:८-१४) तिनीहरूबारे पढ्‌दा आफैलाई सोध्नुहोस्‌: ‘तिनीहरूले किन धीरज देखाउन सकेनन्‌? अधीर भएकोले तिनीहरूले कस्ता नतिजाहरू भोग्नुपऱ्‍यो?’ w२३.०८ पृ. २५ अनु. १५

जस्तोसुकै चुनौती आइपरे तापनि प्रेषित पत्रुस वफादार थिए। तिनले कहिलेकाहीँ गल्ती गरे तापनि येसुको पछि लाग्न भने छोडेनन्‌। जस्तै: एकचोटि येसुले भन्‍नुभएको कुरा चेलाहरूले बुझ्न सकेनन्‌। थुप्रै चेलाले उहाँको कुराको अर्थ बुझ्ने कोसिस गरेनन्‌ बरु उहाँको पछि लाग्न छोडे। तर पत्रुस भने वफादार रहे। (युह. ६:६८) येसुसित मात्र “अनन्त जीवनका वचनहरू” छन्‌ भनेर तिनलाई थाह थियो। येसुलाई पत्रुस र अन्य प्रेषितहरूले त्याग्नेछन्‌ भनेर उहाँलाई थाह थियो। तैपनि उहाँले पत्रुस फर्कनेछन्‌ र वफादार भई सेवा गरिरहनेछन्‌ भन्‍ने कुरामा आफू विश्‍वस्त भएको कुरा व्यक्‍त गर्नुभयो। (लुका २२:३१, ३२) “मन त साँच्चै तयार छ तर शरीर भने कमजोर छ” भनेर येसुले बुझ्नुभएको थियो। (मर्कु. १४:३८) त्यसैले आफूलाई चिन्‍न इन्कार गरे तापनि उहाँले तिनलाई त्याग्नुभएन। फेरि जीवित हुनुभएपछि येसु सम्भवतः पत्रुस एक्लै भएको बेला तिनीकहाँ देखा पर्नुभयो। (मर्कु. १६:७; लुका २४:३४; १ कोरि. १५:५) एकदमै निराश भएका पत्रुस कत्ति प्रोत्साहित भए होलान्‌! w२३.०९ पृ. २२ अनु. ९-१०