तपाईँले सेवा विस्तार गरेका भाइबहिनीको अनुभव सुन्‍नुहुनेछ। जस्तै: राज्य प्रचारकहरूका लागि स्कुलमा गएका अथवा आवश्‍यकता धेरै भएको ठाउँमा बसाइँ सरेका भाइबहिनीको अनुभव। यदि परिस्थितिले दिन्छ भने तपाईँ पनि त्यस्तो लक्ष्य राख्न सक्नुहुन्छ। यहोवाका सेवकहरूले पहिलादेखि नै सेवा विस्तार गर्ने इच्छा देखाउँदै आएका छन्‌। (प्रेषि. १६:९) तर तपाईँ सेवा विस्तार गर्न सक्ने अवस्थामा हुनुहुन्‍न भने नि? त्यस्तो लक्ष्य हासिल गरेका भाइबहिनीको तुलनामा आफू त केही कामको छैन भन्‍ने सोचाइ नराख्नुहोस्‌। किनकि महत्त्वपूर्ण कुरा भनेको अन्तसम्म सहनु हो। (मत्ति १०:२२) त्यसैले यो कुरा नबिर्सनुहोस्‌, आफ्नो क्षमता र परिस्थितिले दिएसम्म यहोवाको सेवा गर्दा तपाईँले उहाँलाई खुसी बनाइरहनुभएको हुनेछ। अनि तपाईँ निरन्तर येसुको पछि लागिरहन सक्नुहुनेछ।—भज. २६:१. w२४.०३ पृ. १० अनु. ११

हामीले आफ्नो पापको पश्‍चात्ताप गऱ्‍यौँ भने यहोवाले हामीलाई क्षमा दिने प्रतिज्ञा गर्नुभएको छ। (भज. ८६:५) त्यसैले आफ्नो पापको लागि मनैदेखि क्षमा माग्दा यहोवाको यस प्रतिज्ञामा भरोसा गरेको देखाइरहेका हुन्छौँ र उहाँले क्षमा दिनुभयो भनेर ढुक्क हुन सक्छौँ। यो कुरा मनमा राख्नुहोस्‌: यहोवा कठोर वा अव्यावहारिक हुनुहुन्‍न। उहाँ हाम्रो क्षमताले भ्याएजति गरेको चाहनुहुन्छ। हामीले उहाँको सेवामा सक्दो गर्दा उहाँ त्यसको कदर गर्नुहुन्छ। तनमनले यहोवाको सेवा गरेका बाइबल पात्रहरूबारे पनि विचार गर्नुहोस्‌। प्रेषित पावलबारे सोच्नुहोस्‌। तिनले वर्षौँसम्म जोसिलो भई साक्षीकार्यमा भाग लिए। तिनले सुसमाचार फैलाउन हजारौँ किलोमिटर यात्रा गरे र ठाउँ-ठाउँमा मण्डलीहरू स्थापना गरे। तर पछि तिनको परिस्थिति परिवर्तन भएकोले साक्षीकार्यमा पहिलाजति भाग लिन सकेनन्‌। त्यतिबेला के तिनले यहोवाको अनुमोदन गुमाए? गुमाएनन्‌। बरु तिनले सकेजति गरिरहे र यहोवाबाट आशिष्‌ पाए। (प्रेषि. २८:३०, ३१) हामी पनि सधैँ एकैनासले यहोवाको सेवा गर्न सक्दैनौँ होला। तर उहाँको लागि सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा भनेको उहाँको सेवा गर्नुपछाडिको हाम्रो मनसाय हो। w२४.०३ पृ. २७ अनु. ७, ९

येसुका प्रार्थनाहरूबाट उहाँका चेलाहरूले सिक्न सक्थे। उहाँले सेवाको कामको अवधिभरि थुप्रै पटक प्रार्थना गर्नुभयो। उहाँ धेरैजसो व्यस्त हुनुहुन्थ्यो र उहाँको वरिपरि धेरै मानिस झुम्मिरहेका हुन्थे। त्यसैले उहाँले प्रार्थनाको लागि समय छुट्ट्याउनुभयो। (मर्कु. ६:३१, ४५, ४६) जस्तै: एकान्तमा प्रार्थना गर्न उहाँ बिहान झिसमिसेमै उठ्‌नुभयो। एकचोटि त उहाँले एउटा महत्त्वपूर्ण निर्णय गर्नुअघि पूरै रात प्रार्थना गर्नुभयो। (लुका ६:१२, १३) उहाँले आफ्नो मृत्युको अघिल्लो रात बारम्बार प्रार्थना गर्नुभयो किनभने उहाँ आफूले पाएको सबैभन्दा कठिन जिम्मेवारी पूरा गर्न कटिबद्ध हुनुहुन्थ्यो। (मत्ति २६:३९, ४२, ४४) जति नै व्यस्त भए पनि प्रार्थना गर्न समय निकाल्नुपर्छ भनेर येसुको उदाहरणबाट सिक्न सक्छौँ। येसुले जस्तै हामीले पनि प्रार्थनाको लागि निश्‍चित समय छुट्ट्याउनुपर्ने हुन सक्छ। त्यसको लागि बिहान सबेरै उठ्‌न सक्छौँ वा राती प्रार्थना गरेपछि मात्र सुत्न सक्छौँ। यसो गर्दा हामीले यस अमूल्य उपहारको मोल गरेको यहोवालाई देखाइरहेका हुन्छौँ। w२३.०५ पृ. ३ अनु. ४-५