ପାଠ ୨୦
ପରବର୍ତ୍ତୀ ଛଅଟି ଦଣ୍ଡ
ମୋଶା ଓ ହାରୋଣ ଫାରୋଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଏହି ସନ୍ଦେଶ ଶୁଣାଇଲେ, ‘ଯଦି ତମେ ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ ତେବେ ମୁଁ ଦେଶରେ ଦଂଶକାଦି ଝାଙ୍କ (ଏପରି ଏକ ବଡ଼ ମାଛି ଯାହା ଲୋକମାନଙ୍କୁ କାମୁଡ଼େ) ପଠାଇବି ।’ ତାʼପରେ ଧନୀ ଗରିବ ସମସ୍ତ ମିଶରୀୟଙ୍କ ଘରଗୁଡ଼ିକରେ ଅନେକ ମାଛି ପଶିଗଲେ । ସାରା ଦେଶରେ ମାଛିଗୁଡ଼ିକ ଭରିଗଲେ । କିନ୍ତୁ ଗୋଶନ ନାମକ ଅଞ୍ଚଳରେ ଯେଉଁଠି ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନେ ରହୁଥିଲେ, ଗୋଟିଏ ବି ଦଂଶକାଦି ମାଛି ନ ଥିଲା । ଏହି ଚତୁର୍ଥ ଦଣ୍ଡରେ ଏବଂ ଏହାପରେ ଯେତେ ବି ଦଣ୍ଡ ଆସିଲା, ସେଥିରେ କେବଳ ମିଶରୀୟମାନଙ୍କ କ୍ଷତି ହେଲା । ଫାରୋ କହିଲେ, ‘ଯିହୋବାଙ୍କୁ ବିନତି କର ଯେ ସେ ଏହି ମାଛିମାନଙ୍କୁ ଦୂର କରି ଦିଅନ୍ତୁ । ତେବେ ତମ ଲୋକମାନେ ଯାଇପାରିବେ ।’ କିନ୍ତୁ ଯେବେ ଯିହୋବା ମାଛିମାନଙ୍କୁ ଦୂର କରିଦେଲେ ତେବେ ଫାରୋ ନିଜ କଥା ରଖିଲେ ନାହିଁ । କʼଣ ଫାରୋ କେବେ ନିଜକୁ ସୁଧାରିଲେ ?
ଯିହୋବା କହିଲେ, ‘ଯଦି ଫାରୋ ମୋର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ ତେବେ ମିଶରୀୟମାନଙ୍କ ପଶୁମାନେ ରୋଗରେ ପୀଡ଼ିତ ହୋଇ ମରିଯିବେ ।’ ତା ଆରଦିନ ଏପରି ହିଁ ହେଲା । ସେମାନଙ୍କ ପଶୁମାନେ ମରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । କିନ୍ତୁ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କ ପଶୁମାନଙ୍କ କିଛି ହେଲା ନାହିଁ । ତଥାପି ଫାରୋ ନିଜ ଜିଦ୍ ଧରି ବସିଲେ ।
ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ ଫାରୋଙ୍କ ପାଖକୁ ପୁଣିଥରେ ଯିବା ପାଇଁ କହନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କ ସାମନାରେ ପାଉଁଶକୁ ପବନରେ ଉଡ଼ାଇବା ପାଇଁ କହନ୍ତି । ଯେବେ ମୋଶା ଏପରି କରନ୍ତି ତେବେ ପାଉଁଶ, ଧୂଳିରେ ବଦଳି ଯାଏ ଏବଂ ସାରା ମିଶରରେ ବ୍ୟାପି ଯାଏ । ଏଥିରୁ ସମସ୍ତ ମିଶରୀୟ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଶୁର ଶରୀରରେ ବଥ ବାହାରେ ଯେଉଁଥିରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବ୍ୟଥା ହୁଏ । ଏହାପରେ ବି ଫାରୋ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଯିବା ପାଇଁ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ।
ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ ଯେ ସେ ଫାରୋଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କୁହନ୍ତୁ, ‘କʼଣ ତମେ ଏବେ ବି ମୋ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ମନା କରୁଛ ? କାଲି ଏହି ଦେଶରେ ଶିଳା ବୃଷ୍ଟି (କୁଆପଥର) ହେବ ।’ ତା ଆରଦିନ ଯିହୋବା ଗର୍ଜନର ସହ କୁଆପଥର ଓ ନିଆଁ ବୃଷ୍ଟି କଲେ । ମିଶରରେ ଆଗରୁ ଏପରି କେବେ ବି ଏତେ ଭୟଙ୍କର ଝଡ଼ ତୋଫାନ ଆସି ନ ଥିଲା । ସବୁ ଗଛ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଏବଂ ସବୁ ଫସଲ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲା, କିନ୍ତୁ ଗୋଶନରେ ଶିଳା ବୃଷ୍ଟି ହେଲା ନାହିଁ । ଫାରୋ କହିଲେ, ‘ଯିହୋବାଙ୍କୁ ଏହି ଦଣ୍ଡ ରୋକିବା ପାଇଁ ବିନତି କର । ତେବେ ତମେ ଯାଇପାରିବ ।’ କିନ୍ତୁ ଯେପରି ଶିଳା ବୃଷ୍ଟି ବନ୍ଦ ହେଲା ଫାରୋ ନିଜ କଥା ରଖିଲେ ନାହିଁ ।
ମୋଶା କହିଲେ,‘ଏବେ ପଙ୍ଗପାଳ (ଝିଣ୍ଟିକା) ଆସିବ ଏବଂ ଶିଳା ବୃଷ୍ଟିରେ ବଞ୍ଚିଥିବା ସବୁଯାକ ଗଛକୁ ଖାଇଦେବ ।’ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଝିଣ୍ଟିକା ଆସିଲେ ଏବଂ କ୍ଷେତରେ ଓ ଗଛଗୁଡ଼ିକରେ ଯାହା ବି ବଳିଥିଲା ସବୁ ଖାଇଦେଲେ । ଫାରୋ କହିଲେ, ‘ଯିହୋବାଙ୍କୁ ବିନତି କର ଯେ ସେ ଝିଣ୍ଟିକାଗୁଡ଼ିକୁ ହଟାଇ ଦିଅନ୍ତୁ ।’ ଯିହୋବା ଝିଣ୍ଟିକାଗୁଡ଼ିକୁ ହଟାଇ ଦେଲେ, କିନ୍ତୁ ଫାରୋ ନିଜ ଜିଦ୍ ଛାଡ଼ିଲେ ନାହିଁ ।
ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ନିଜ ହାତ ଆକାଶ ଆଡ଼କୁ ବଢ଼ାଅ ।’ ଏପରି କରିବା ସମୟରେ ଆକାଶରେ ଅନ୍ଧାର ହୋଇଗଲା । ତିନି ଦିନ ଯାଏ ମିଶରୀୟମାନଙ୍କୁ କିଛି ବି ଦେଖାଗଲା ନାହିଁ । ସେମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିପାରିଲେ ନାହିଁ । କେବଳ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କ ଘରଗୁଡ଼ିକରେ ଆଲୋକ ଥିଲା ।
ତେବେ ଫାରୋ ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ତମେ ଓ ତମ ଲୋକମାନେ ଯାଇପାରିବ । କିନ୍ତୁ ନିଜ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ନେଇପାରିବ ନାହିଁ ।’ ମୋଶା କହିଲେ, ‘ଆମକୁ ନିଜ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ନେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଆମେ ନିଜ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପାଇଁ ବଳିଦାନ ଚଢ଼ାଇପାରିବୁ ।’ ଫାରୋ ବହୁତ ରାଗିଗଲେ । ଆଉ ବଡ଼ ପାଟିରେ ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ତମେ ଏଠାରୁ ଚାଲିଯାଅ ! ଯଦି ତମେ କେବେ ଏଠାରେ ଦେଖାଯିବ ତାହେଲେ ମୁଁ ତମକୁ ମାରିଦେବି ।’
“ଧାର୍ମିକ ଓ ଦୁଷ୍ଟ, ଯେ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ସେବା କରେ ଓ ଯେ ତାହାଙ୍କର ସେବା ନ କରେ, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭେଦ ଦେଖିବ ।”—ମଲାଖି ୩:୧୮