ଯିହୋବା ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ତମେ ପାହାଡ଼ ଉପରକୁ ମୋ ପାଖକୁ ଆସ । ମୁଁ ନିଜ ନିୟମ ପ୍ରସ୍ତର ଫଳକରେ (ପଥରର ଦୁଇଟି ଫଳକ) ଲେଖିକି ତମକୁ ଦେବି ।’ ମୋଶା ପାହାଡ଼ ଉପରକୁ ଗଲେ ଏବଂ ସେଠାରେ ୪୦ ଦିନ ଓ ୪୦ ରାତି ରହିଲେ । ସେସମୟରେ ଯିହୋବା ପଥରର ଦୁଇଟି ଫଳକରେ ଦଶଟି ଆଜ୍ଞା ଲେଖିଲେ ଏବଂ ସେହି ଫଳକଗୁଡ଼ିକୁ ମୋଶାଙ୍କୁ ଦେଲେ ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଲାଗିଲା ଯେ ମୋଶା ସେମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନେ ହାରୋଣଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ଆମକୁ ବାଟ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ କେହି ହେବା ଉଚିତ୍‌ । ଆମ ପାଇଁ ଏକ ଦେବତା ତିଆରି କର !’ ହାରୋଣ କହିଲେ, ‘ଠିକ୍‌ ଅଛି, ତମେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ସୁନା ମୋତେ ଦିଅ ।’ ସେ ସୁନାକୁ ତରଳାଇ ସେଥିରୁ ଗୋଟିଏ ବାଛୁରୀର ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି କଲେ । ଲୋକମାନେ କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ‘ଏହି ବାଛୁରୀ ଆମ ଈଶ୍ୱର । ସେ ହିଁ ଆମକୁ ମିଶରରୁ ବାହାର କରି ଆଣିଥିଲେ !’ ସେମାନେ ସୁନାର ବାଛୁରୀର ପୂଜା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ପର୍ବ ପାଳନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । କʼଣ ଏପରି କରିବା ଭୁଲ ଥିଲା ? ହଁ, କାରଣ ଲୋକମାନେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଥିଲେ ଯେ ସେମାନେ କେବଳ ଯିହୋବାଙ୍କୁ ଉପାସନା କରିବେ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ସେମାନେ ସେହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଭାଙ୍ଗିଦେଲେ ।

ଯିହୋବା ଏସବୁ ଦେଖୁଥିଲେ । ସେ ମୋଶାଙ୍କୁ କହିଲେ, ‘ତଳେ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଅ । ସେମାନେ ମୋ କଥା ମାନୁ ନାହାନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନେ ଏକ ମିଥ୍ୟା ଦେବତାର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି ।’ ମୋଶା ଦୁଇଟି ଫଳକକୁ ହାତରେ ଧରି ପାହାଡ଼ରୁ ତଳକୁ ଆସିଲେ ।

ଯେବେ ମୋଶା ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ପହଞ୍ଚୁଥିଲେ ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଗୀତ ଗାଇବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣାଗଲା । ସେ ଦେଖିଲେ ଯେ ସେମାନେ ନାଚୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବାଛୁରୀ ଆଗରେ ନଇଁ ତାʼର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ମୋଶା ବହୁତ ରାଗିଗଲେ । ସେ ପଥର ଫଳକଗୁଡ଼ିକୁ ତଳେ ଜମିରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲେ ଏବଂ ତାହା ପୂରାପୂରି ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସେ ତୁରନ୍ତ ସେହି ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ନଷ୍ଟ କରି ଦେଲେ । ତାʼପରେ ସେ ହାରୋଣଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ‘ଏହି ଲୋକମାନେ ତମକୁ ଏପରି କʼଣ କହିଲେ ଯେ ତମେ ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ ପଡ଼ି ଏପରି ଖରାପ କାମ କଲ ?’ ହାରୋଣ କହିଲେ, ‘ମୋତେ ରାଗ ନାହିଁ । ତମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି ଲୋକମାନେ କିପରି ! ସେମାନଙ୍କୁ ଜଣେ ଦେବତା ଦରକାର ଥିଲା, ତେଣୁ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ସୁନାକୁ ନିଆଁରେ ପକାଇଲି ଏବଂ ସେଥିରୁ ଏହି ବାଛୁରୀ ବାହାରି ଆସିଲା !’ ହାରୋଣଙ୍କୁ ଏପରି କରିବାର ନ ଥିଲା । ମୋଶା ପୁଣି ପାହାଡ଼ ଉପରକୁ ଗଲେ ଏବଂ ସେ ଯିହୋବାଙ୍କୁ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରିଦେବା ପାଇଁ ବିନତି କଲେ ।

ଯିହୋବା କେବଳ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା କଲେ, ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କ କଥା ମାନିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ । କʼଣ ଆପଣ ଦେଖିଲେ, ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯିହୋବାଙ୍କ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବଛାଯାଇଥିବା ମୋଶାଙ୍କ କଥା ମାନିବା କେତେ ଜରୁରୀ ଥିଲା ?

ମୋଶା ସୀନୟ ପାହାଡ଼ ଉପରେ ଥିବା ସମୟରେ ଯିହୋବା ତାଙ୍କୁ କହିଲେ ସେ ଏକ ବିଶେଷ ତମ୍ବୁ ତିଆରି କରନ୍ତୁ, ଯାହାକୁ ପବିତ୍ର ତମ୍ବୁ କୁହାଯିବ ଏବଂ ଯାହା ସାମନାରେ ଇସ୍ରାଏଲୀୟ ତାଙ୍କ ଉପାସନା କରିପାରିବେ । ସେମାନେ ଯେଉଁଠି ବି ଯିବେ ସେହି ତମ୍ବୁକୁ ମଧ୍ୟ ଉଠାଇ ନେଇପାରିବେ ।

ଯିହୋବା କହିଲେ, ‘ଲୋକମାନଙ୍କୁ କୁହ ଯେ ପବିତ୍ର ତମ୍ବୁ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ଯାହା ଯାହା ଜିନିଷ ଦେଇପାରିବେ ସେମାନେ ସେସବୁ ଦିଅନ୍ତୁ ।’ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନେ ସୁନା, ରୂପା, ବହୁମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଓ ଗହଣା ଦେଲେ । ସେମାନେ ପଶମ, ସୂକ୍ଷ୍ମ ରେଶମ, ପଶୁ ଚର୍ମ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଦେଲେ । ସେମାନେ ଏତେ ଗୁଡ଼ାଏ ଜିନିଷ ଦେଲେ ଯେ ମୋଶାଙ୍କୁ କହିବାକୁ ପଡ଼ିଲା, ‘ଏବେ ଆଉ କୌଣସି ଜିନିଷ ଆଣ ନାହିଁ । ଆମ ପାଖରେ ଯଥେଷ୍ଟ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ଅଛି !’

ଅନେକ ଦକ୍ଷ ପୁରୁଷ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ତମ୍ବୁ ତିଆରି କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ । ଯିହୋବା ଏହି କାମ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଦ୍ଧି ଦେଲେ । କିଛି ଲୋକ ସୂତା ତିଆରି କଲେ, ଆଉ କିଛି ସୂତାରେ ବୁଣି କପଡ଼ା ତିଆରି କଲେ ଏବଂ କିଛି ସେଥିରେ ଶିଳ୍ପ କାମ କଲେ । ଅନ୍ୟମାନେ ରତ୍ନ ଖୋଚିତ କାମ କଲେ, ସୁନାର ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ତିଆରି କଲେ ଏବଂ କାଠରେ ଖୋଦିତ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ତିଆରି କଲେ ।

ଲୋକମାନେ ପବିତ୍ର ତମ୍ବୁକୁ ସେହିପରି ତିଆରି କଲେ ଯେପରି ଯିହୋବା କହିଥିଲେ । ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ପରଦା ତିଆରି କଲେ ଯାହା ସେହି ତମ୍ବୁର ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ଓ ମହାପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ମଝିରେ ଲଗାଯାʼନ୍ତା । ମହାପବିତ୍ର ସ୍ଥାନରେ ନିୟମ ସିନ୍ଦୁକ ଥିଲା ଯାହା ଶିଟୀମ୍‌ କାଠରେ ଏବଂ ସୁନାରେ ତିଆରି ହୋଇଥିଲା । ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନରେ ସୁନାର ଗୋଟିଏ ଦୀପବୃକ୍ଷ, ଗୋଟିଏ ମେଜ ଓ ଧୂପ ଜଳାଇବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବେଦି ଥିଲା । ବାହାର ଅଗଣାରେ ଗୋଟିଏ ଜଳ କୁଣ୍ଡ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ବେଦି ଥିଲା । ନିୟମ ସିନ୍ଦୁକ ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନଙ୍କୁ ଏହା ମନେ ପକାଇ ଦେବା ପାଇଁ ତିଆରି କରାଯାଇଥିଲା ଯେ ସେମାନେ ଯିହୋବାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ମାନିବାର ବିଶେଷ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଛନ୍ତି ।

ଯିହୋବା ହାରୋଣ ଓ ତାଙ୍କ ପୁଅମାନଙ୍କୁ ଯାଜକ ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ କଲେ ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ତମ୍ବୁ ପାଖରେ କାମ କରିବେ । ସେମାନଙ୍କୁ ତାର ଦେଖାଶୁଣା କରିବାର ଥିଲା ଏବଂ ସେଠାରେ ଯିହୋବାଙ୍କ ପାଇଁ ବଳିଦାନ ଚଢ଼ାଇବାର ଥିଲା । ହାରୋଣ ମହାଯାଜକ ଥିଲେ ଏବଂ କେବଳ ସେ ହିଁ ମହାପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ଭିତରକୁ ଯାଇପାରୁଥିଲେ । ସେ ବର୍ଷକୁ ଥରେ ସେଠାକୁ ଯାଉଥିଲେ । ସେଠାରେ ସେ ନିଜ ପାପ, ନିଜ ପରିବାରର ପାପ ଏବଂ ସାରା ଇସ୍ରାଏଲ ରାଷ୍ଟ୍ରର ପାପଗୁଡ଼ିକର କ୍ଷମା ପାଇଁ ବଳିଦାନ ଅର୍ପଣ କରୁଥିଲେ ।

ଇସ୍ରାଏଲୀୟମାନେ ମିଶରରୁ ବାହାରିବାର ବର୍ଷେ ପରେ, ପବିତ୍ର ତମ୍ବୁ ତିଆରି କାମକୁ ଶେଷ କଲେ । ଏବେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଯିହୋବାଙ୍କ ଉପାସନା କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଜାଗା ଥିଲା ।

ଯିହୋବା ସେହି ତମ୍ବୁକୁ ନିଜ ମହିମାରେ ଭରି ଦେଲେ ଏବଂ ସେହି ତମ୍ବୁ ଉପରେ ମେଘ ଦେଖାଗଲା । ଯେତେ ଯାଏ ମେଘ ତମ୍ବୁ ଉପରେ ରହିଲା, ଇସ୍ରାଏଲୀୟ ସେଇଠି ତମ୍ବୁ ପକାଇ ରହିଲେ । କିନ୍ତୁ ଯେବେ ମେଘ ଉଠି ଯାଉଥିଲା ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଜଣା ପଡ଼ୁଥିଲା ଯେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ସମୟ ଆସିଯାଇଛି । ସେମାନେ ପବିତ୍ର ତମ୍ବୁର ଭାଗଗୁଡ଼ିକୁ ଅଲଗା କରି ଏବଂ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଉଠାଇ ମେଘର ପଛେ ପଛେ ଚାଲୁଥିଲେ ।