ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਇਨਸਾਨਾਂ ਲਈ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਉਹ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਸਭ ਚੰਗਾ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ ਜਦੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ “ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ” ਸੀ। (ਉਤਪਤ 1:12, 18, 21, 25, 31) ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਸਿੱਟੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਇਕ ਚੀਜ਼ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜੋ ‘ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ’ ਸੀ। ਵੈਸੇ ਉਸ ਦੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਹਰੇਕ ਚੀਜ਼ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਸੀ। ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਅਜੇ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ “ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਦਮੀ ਇਕੱਲਾ ਰਹੇ ਸੋ ਮੈਂ ਉਹ ਦੇ ਲਈ ਉਹ ਦੇ ਵਾਂਙੁ ਇੱਕ ਸਹਾਇਕਣ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।”—ਉਤਪਤ 2:18.

ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਇਕ “ਸਹਾਇਕਣ” ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਸਹਾਇਕਣ ਮਿਲੀ ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਸੀ। ਆਦਮ ਅਤੇ ਹੱਵਾਹ ਦੀ ਜੋੜੀ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਬਣੀ। ਅਦਨ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਦੇਖ-ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਅਤੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲਈ ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ।—ਉਤਪਤ 1:26-30.