⁵ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਪਾਪੀ ਜੋੜਾ ਮਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਆਦਮ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਆਖਿਆ: “ਜ਼ਮੀਨ ਤੇਰੇ ਕਾਰਨ ਸਰਾਪਤ ਹੋਈ। ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਣ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਉਸ ਤੋਂ ਦੁਖ ਨਾਲ ਖਾਵੇਂਗਾ। ਉਹ ਕੰਡੇ ਅਰ ਕੰਡਿਆਲੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਉਗਾਵੇਗੀ ਅਤੇ ਤੂੰ ਪੈਲੀ ਦਾ ਸਾਗ ਪੱਤ ਖਾਵੇਂਗਾ।” (ਉਤਪਤ 3:17, 18) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਦਮ ਅਤੇ ਹੱਵਾਹ ਨੇ ਅਣਵਾਹੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਇਕ ਪਰਾਦੀਸ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਅਦਨ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢੇ ਜਾਣ ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚੋਂ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਲਗਾਉਣੀ ਪਈ ਜੋ ਸਰਾਪੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਨੂੰ, ਇਸ ਪਾਪਮਈ, ਮਰਨਹਾਰ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਵਿਰਸੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਦਿਲਾਸੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲੋੜ ਪਈ।—ਰੋਮੀਆਂ 5:12.

⁸ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਉਸ ਦੁਸ਼ਟ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਕ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਜਲ-ਪਰਲੋ ਦੁਆਰਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਰੱਖਿਆ, ਲੇਕਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੇ ਲਈ ਨੂਹ ਤੋਂ ਇਕ ਕਿਸ਼ਤੀ ਬਣਵਾਈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮਾਨਵ ਨਸਲ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਬਚਾਈਆਂ ਗਈਆਂ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਨੂਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਜਲ-ਪਰਲੋ ਮਗਰੋਂ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਇਕ ਸ਼ੁੱਧ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚੈਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ! ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਦਿਲਾਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਭੂਮੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸਰਾਪ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ੀ-ਸੰਬੰਧੀ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕਿਤੇ ਹੀ ਅਧਿਕ ਆਸਾਨ ਬਣਾਉਂਦਾ! ਨਿਰਸੰਦੇਹ, ਲਾਮਕ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਹੋਈ, ਅਤੇ ਨੂਹ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਉੱਤੇ ਪੂਰਾ ਉਤਰਿਆ। (ਉਤਪਤ 8:21) ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਇਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੇਵਕ ਵਜੋਂ, ਨੂਹ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤਕ “ਦਿਲਾਸਾ” ਦੇਣ ਵਿਚ ਸਹਾਈ ਸੀ। ਲੇਕਿਨ, ਸ਼ਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿਸ਼ਾਚ ਦੂਤਾਂ ਦਾ ਦੁਸ਼ਟ ਪ੍ਰਭਾਵ ਜਲ-ਪਰਲੋ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਅਜੇ ਵੀ ਪਾਪ, ਬੀਮਾਰੀ, ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਬੋਝ ਹੇਠ ਹਉਕੇ ਭਰਦੀ ਹੈ।