ਰਾਖੇਲ ਦੇ ਬੱਚੇ

ਉਸ ਵੇਲੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਤੀਵੀਂ ਦੇ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਸਰਾਪਿਆ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਅਬਰਾਹਾਮ, ਇਸਹਾਕ ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ “ਅੰਸ” ਨਿਕਲੇਗੀ ਜਿਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਤਾਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ। (ਉਤਪਤ 26:4; 28:14) ਪਰ ਰਾਖੇਲ ਦੇ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਯਾਕੂਬ ਨੇ ਰਾਖੇਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਦਾਤ ਦੇ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਰਾਖੇਲ ਨੇ ਸਬਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਵੇਖ ਮੇਰੀ ਗੋੱਲੀ ਬਿਲਹਾਹ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਹ ਅਰ ਉਹ ਮੇਰੇ ਗੋਡਿਆਂ ਉੱਤੇ ਜਣੂਗੀ ਤਾਂਜੋ ਮੈਂ ਭੀ ਉਸ ਤੋਂ ਅੰਸ ਵਾਲੀ ਬਣਾਈ ਜਾਵਾਂ।”—ਉਤਪਤ 30:2, 3.

ਰਾਖੇਲ ਨੇ ਜੋ ਵੀ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਸਮਝਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮਿਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਮਿਲੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਹ ਆਮ ਰਿਵਾਜ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਤੀਵੀਂ ਬਾਂਝ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਵਾਰਸ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਗੋਲੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।a (ਉਤਪਤ 16:1-3) ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਗੋਲੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮਾਲਕਣ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।

ਬਿਲਹਾਹ ਦੇ ਮੁੰਡਾ ਹੋਣ ਤੇ ਖੀਵੀ ਹੋਈ ਰਾਖੇਲ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨਿਆਉਂ ਕੀਤਾ ਨਾਲੇ ਮੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪੁੱਤ੍ਰ ਭੀ ਦਿੱਤਾ।” ਉਸ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਨਾਂ ਦਾਨ ਰੱਖਿਆ ਜਿਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ “ਨਿਆਂਕਾਰ।” ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਦਰਦ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਬਿਲਹਾਹ ਦੇ ਦੂਜੇ ਮੁੰਡੇ ਨਫਤਾਲੀ (ਮਤਲਬ “ਮੇਰਾ ਘੋਲ”) ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਖੇਲ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਘੋਲਾਂ ਵਰਗਾ ਘੋਲ ਹੋਇਆ ਪਰ ਮੈਂ ਜਿੱਤ ਗਈ।” ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਭੈਣਾਂ ਵਿਚ ਚੱਲ ਰਹੀ ਲੜਾਈ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।—ਉਤਪਤ 30:5-8.

ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਖੇਲ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਬਿਲਹਾਹ ਦੇ ਕੇ ਉਹ ਵਾਰਸ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਯਹੋਵਾਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਬਰ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਅਜਿਹੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ  ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ।