ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਅਕਸਰ ਉਸ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਭਾਵਾਤਮਕ ਸਿਹਤ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਿਸਾਲ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਧਿਐਨਾਂ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦੇ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਅਸਰਾਂ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਡਿਊਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਮੈਡੀਕਲ ਸੈਂਟਰ ਵਿਖੇ ਵਿਹਾਰਕ ਰੀਸਰਚ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਡਾ. ਰੈੱਡਫ਼ਰਡ ਵਿਲਿਅਮਜ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਵਰਜਿਨਿਆ ਵਿਲਿਅਮਜ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਕ੍ਰੋਧ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹੈ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ), ਵਿਚ ਕਿਹਾ: “ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉਪਲਬਧ ਸਬੂਤ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਵੈਰਭਾਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਭਿੰਨ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹਿਰਦਾ-ਵਾਹਿਕਾ ਬੀਮਾਰੀ ਦਾ (ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਵੀ) ਵਧੇਰੇ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਵਿਚ ਘੱਟ ਸਮਾਜਕ ਸਮਰਥਨ, ਕ੍ਰੋਧ ਭੜਕਣ ਤੇ ਵਧਾਈ ਗਈ ਸਰੀਰਕ ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਆ, ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਲਈ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦਾ ਜੀਅ ਭਰ ਕੇ ਆਨੰਦ ਲੈਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।”¹³

ਅਜਿਹੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਧਿਐਨਾਂ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਬਾਈਬਲ ਨੇ, ਸਰਲ ਪਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਸਾਡੀ ਭਾਵਾਤਮਕ ਹਾਲਤ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਸੰਬੰਧ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ: “ਸ਼ਾਂਤ ਮਨ [“ਦਿਲ,” ਨਿ ਵ] ਸਰੀਰ ਦਾ ਜੀਉਣ ਹੈ, ਪਰ ਖ਼ੁਣਸ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਸਾੜ ਹੈ।” (ਕਹਾਉਤਾਂ 14:30; 17:22) ਬੁੱਧੀਮਾਨੀ ਨਾਲ ਬਾਈਬਲ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ: “ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਛੱਡ ਅਤੇ ਕੋਪ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦੇਹ,” ਅਤੇ “ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀ ਵਿੱਚ ਛੇਤੀ ਖਿਝ [ਜਾਂ “ਕ੍ਰੋਧ,” ਕਿੰਗ ਜੇਮਜ਼ ਵਰਯਨ] ਨਾ ਕਰ।”—ਜ਼ਬੂਰ 37:8; ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਦੀ ਪੋਥੀ 7:9.

“ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀ ਵਿੱਚ ਛੇਤੀ ਖਿਝ ਨਾ ਕਰ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਖਿਝ ਮੂਰਖਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।” (ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਦੀ ਪੋਥੀ 7:9) ਜਜ਼ਬਾਤ ਅਕਸਰ ਕਾਰਜ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਮਨਾਉਣ ਵਿਚ ਕਾਹਲੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮੂਰਖ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਜਲਦਬਾਜ਼ ਸ਼ਬਦਾਂ ਜਾਂ ਕਾਰਜਾਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਵੇ।