ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਇਕ-ਇਕ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਾਈ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ। ‘ਮੈਂ ਫ਼ਸਾਦ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਰਾਹ ਚੱਲਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ “ਕੁਰਾਹ” ਆਖਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਯਹੂਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲਣਾ। ਏਸ਼ੀਆ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਦੰਗ਼ਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਆ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ।’ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਗੱਲ ਦੁਬਾਰਾ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵੱਲ ਪਲਟਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਰੋਮੀ ਸਰਕਾਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਫ਼ੇਲਿਕਸ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਚਿੜਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਨੂੰ ਅਟਕਾ ਕੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਸੁਣ ਲੈਣਗੇ, ਨਾ ਹੀ ਰੋਮੀ ਕਾਨੂੰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਉਸ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਆਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਫ਼ੇਲਿਕਸ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਉਸ ਦੀ ਮੁੱਠੀ ਗਰਮ ਕਰੇਗਾ।​—ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 24:10-19, 26.b