13. ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਿਚ ਅੱਗ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਜਾਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ?

¹³ ਅੱਗ ਜਿਸ ਦਾ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਹੈ ਨਿਹਚਾ ਦੀਆਂ ਪਰੀਖਿਆਵਾਂ। (ਯੂਹੰਨਾ 15:20; ਯਾਕੂਬ 1:2, 3) ਕੁਰਿੰਥੁਸ ਦੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਕਿ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸੱਚਾਈ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਪਰਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਘਟੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਸ ਦੇ ਮਾੜੇ ਸਿੱਟੇ ਨਿਕਲ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ: “ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੰਮ ਜਿਹੜਾ ਉਹ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਟਿਕਿਆ ਰਹੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਬਦਲਾ ਮਿਲੇਗਾ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੰਮ ਸੜ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਦੀ ਹਾਨੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਆਪ ਤਾਂ ਬਚ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਸੜਦਿਆਂ ਸੜਦਿਆਂ।”c—1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 3:14, 15.

14. (ੳ) ਚੇਲੇ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ “ਹਾਨੀ” ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਸੜਦਿਆਂ ਸੜਦਿਆਂ ਬਚਦੇ ਹਨ? (ਅ) ਅਸੀਂ ਹਾਨੀ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਘੱਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?

¹⁴ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਕਿੰਨੇ ਵਿਚਾਰਨਯੋਗ ਸ਼ਬਦ! ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੇਲਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਤਾਵੇ ਜਾਂ ਸਤਾਹਟ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਹਾਰ ਮੰਨਦੇ ਅਤੇ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਸੱਚਾਈ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਛੱਡਦੇ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਹਾਨੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਇੰਨਾ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਨੋ “ਸੜਦਿਆਂ ਸੜਦਿਆਂ” ਬਚਦੇ ਹਾਂ—ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਵਾਂਗ, ਜੋ ਅੱਗ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਆ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਮਸਾਂ ਹੀ ਬਚਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਤਰਫ਼ੋਂ ਅਸੀਂ ਹਾਨੀ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਘੱਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਉਸਾਰੀ ਕਰੋ! ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧ, ਸਮਝ, ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਭੈ, ਅਤੇ ਸੱਚੀ ਨਿਹਚਾ ਵਰਗੇ ਬਹੁਮੁੱਲੇ ਮਸੀਹੀ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮਜ਼ਬੂਤ, ਅੱਗ ਰੋਕਣ ਵਾਲੇ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਉਸਾਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। (ਜ਼ਬੂਰ 19:9, 10; ਕਹਾਉਤਾਂ 3:13-15; 1 ਪਤਰਸ 1:6, 7) ਜਿਹੜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ; ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਪੱਕੀ ਉਮੀਦ ਹੈ। (1 ਯੂਹੰਨਾ 2:17) ਪਰੰਤੂ, ਅਸੀਂ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਮਲ ਵਿਚ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਕੁਝ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਉੱਤੇ ਗੌਰ ਕਰੋ।

ਕੋਣ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ?

18. ਜਦੋਂ ਇਕ ਚੇਲਾ ਲਾਭਕਾਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਿਉਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਕਸੂਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਅਤੇ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ?

¹⁸ ਇਸ ਚਰਚੇ ਨਾਲ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸੱਚਾਈ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਿਅਕ ਵਜੋਂ ਨਾਕਾਮ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ—ਕਿ ਅਸੀਂ ਜ਼ਰੂਰ ਘਟੀਆ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਉਸਾਰੀ ਕੀਤੀ ਹੋਣੀ ਹੈ? ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ। ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਯਕੀਨਨ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚੇਲਿਆਂ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਕਰਨੀ ਇਕ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਚੰਗੀ ਉਸਾਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਬਚਨ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਸੱਚਾਈ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲੈ ਲਈਏ ਅਤੇ ਦੋਸ਼-ਭਾਵਨਾ ਹੇਠ ਦੱਬੇ ਜਾਈਏ। ਉਸਰਈਏ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦੂਸਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ, ਗੌਰ ਕਰੋ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਉਸ ਸਿੱਖਿਅਕ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਕੀ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮਾੜੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ: “ਉਹ ਦੀ ਹਾਨੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਆਪ ਤਾਂ ਬਚ ਜਾਵੇਗਾ।” (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 3:15) ਜੇ ਸਿੱਖਿਅਕ ਅਖ਼ੀਰ ਵਿਚ ਬਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ—ਜਦ ਕਿ ਉਹ ਮਸੀਹੀ ਵਿਅਕਤਿੱਤਵ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀ ਵਿਚ ਉਸਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਅਗਨੀ ਪਰੀਖਿਆ ਵਿਚ “ਸੜ” ਜਾਂਦਾ ਹੈ—ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਇਹੋ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਸਿੱਖਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਇਸ ਫ਼ੈਸਲੇ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।